Printable View
libpa, εφόσον δεν γνωρίζει από τι πάσχεις πώς ξέρει ότι είναι χρόνιο?δεν έχω καταλάβει!δεν έχει κάνει διάγνωση?
στη διπολική π.χ. ο γιατρός μου έχει πει ότι ένα φάρμακο θα το παίρνω σχεδόν για πάντα.είναι σταθεροποιητικό.αν ας πούμε για 10 χρόνια δεν έχω καταθλιπτικά ή μανιακά επεισόδια, πάει να πει ότι είμαι οκ.η διπολική θεωρείται δυσίατη ασθένεια.
libpa kai emena mou eipe oti ayto pou exo einai xronio alla den mou eipe tipota oti tha perno farmaka gia mia zoi.
Alloste den ksereis ti ginete sto mellon,tha vgei i gonidiaki therapeia kai alla farmaka perissotero veltiomena opote adika anysixeis.To thema einai na antimetopisoume to paron kai gia to mellon vlepoume. ;)
Απάντησε μας με ειλικρίνεια..
Εσύ τι κάνεις για το πρόβλημα σου;Πως το αντιμετωπίζεις;
Πέρα απο τη γιατρό σου.
libra μου κ να παιρνουμε μια ζωη φαρμακα δεν πειραζει.κ μενα με ειπε πως αν χρειεαστει θα τα περνω μια ζωη.μην στεναχωριεσαι γιαυτο το θεμα.αλοι που εχουν επιληψια απο παιδια τα περνουν κ θα τα περνουν τα φαρμακα ωσ να πεθανουν για μια ζωη....κ παιδια θα μπορεσεισ να κανεισ κ ολα ...υπαρχουν χιλιεσ φορεσ χειροτερα στιν ζωη.μην σκασ ζησε την ζωη σου οσο καλυτερα γινεται..το κυριοτερο ειναι νασαι ευτιχισμενη κ αφου τα φαρμακα σε κανουν καλα περνετα μια ζωη..μια ζωη τη εχουμε!!:):):):):)
libpa,αν είχες διαβήτη ή κάποια άλλη σωματική ασθένεια που θα χρειαζόταν να παίρνεις φάρμακα ισοβίως,θα ήταν διαφορετικό;
Κάποια στιγμή είχαμε βγει σε παρέα με ένα νέο άτομο που έπασχε από διαβήτη από μικρός(ξέρεις,από τις παρέες που γνωστός φέρνει γνωστό και μαζεύεστε διακόσοι λολ).Ενώ λοιπόν πίναμε καφέ,βγάζει τη δόση της ινσουλίνης του,σηκώνει τη μπλούζα του και την σουτάρει.Είχαμε μείνει όλοι κάγκελο,τόσο τα άτομα της δικής μας παρέας,όσο και στα τριγύρω τραπέζια.Έβαλε τα γέλια.H κίνησή του μου προκάλεσε απορίες,οπότε τον ρώτησα κάποια πράγματα για την ασθένειά του.Ήταν ορθάνοιχτος στο να μου λύσει τις απορίες,να μου εξηγήσει.
Τι συμπεράσματα έβγαλα;Πώς με την κίνησή του αυτή να μην τρέξει να κρυφτεί σε μία τουαλέτα,εξυπηρέτησε τόσο τον εαυτό του,όσο και τους γύρω του.Πρώτον,εγώ η ανίδεη ενημερώθηκα για μία σοβαρή ασθένεια και γνώρισα ένα άτομο από τον πληθυσμό της ομάδας των διαβητικών.Μου έδωσε την ευκαιρία να μπω στον κόσμο τους,στα προβλήματά τους,στην καθημερινότητά τους.
Αυτός αντιμετώπισε τον φόβο της\"διαφορετικότητας\"από την ασθένειά του απενοχοποιημένα,με τσαμπουκά,μάνι μάνι δηλαδή έπαιζε με τα δικά του χαρτιά σε ένα παιχνίδι που μπήκε χωρίς να το διαλέξει,μετά μας έκανε να γελάσουμε όταν μας εξήγησε πως το κάνει για να σοκάρονται οι γύρω του πολλές φορές και να βλέπει εκφράσεις διαφορετικές να αποτυπώνονται σε φάτσες αγνώστων,άρα με χιούμορ και δυναμισμό έφερε κάτι για το οποίο άλλοι θα μοιρολατρούσαν και θα \"κλαίγονταν\".
Τον θαύμασα απεριόριστα.Είδα μπροστά μου το μεγαλείο ενός ανθρώπου που ενώ έχει αποδεχτεί και εξοικειωθεί με την ιδέα πως πάντα θα έχει μία ασθένεια,αυτό του το κάτι που τον έφερνε στην απέξω,το πέρναγε μέσα σε μας,μέσα στον γύρω κόσμο του,το έφερε με μεγαλείο,διάθεση παιχνιδιάρικη και το μείωνε,το προσέγγιζε χωρίς \"μεταφυσικό\" φόβο το διαφορετικό του.Ήταν δυνατός.
Χωρίς να το γνωρίζει,εκείνο το απόγευμα αποτυπώθηκε στη μνήμη μου ανεξίτηλα.Από το τσαγανό του να \"δημοσιοποιήσει\"κάτι που άλλοι θα έκρυβαν,για να ενταχθούν,να εξομοιωθούν,να μην ξεχωρίσουν,για να μην κριθούν και βγούνε μείον.Ένας από τους μεγάλους,καθημερινούς ήρωες που υπάρχουν γύρω μας...:)
libpa στο μελλον θα εξελιχτεί η ιατρική οπως και με τα νεοτερα αντιψυχωτικα το 1990 (geodon,solian,zyprexa,seroquel,abilify ka) δεν ειναι οπως τα παλία φάρμακα.Ετσι και τα νεοτερα ατθπα αντιψυχωτικά θα εξελιχτούν και θα βγουν νεα φάρμακα πιο αποτελεσματικα.
Μην στεναχωριέσαι θα παντρευτεις οταν θα ερθει ο καιρός σου.
libpa, για να σε πιάσουμε πρέπει να διευκρινίσεις την ερώτηση :D. ξέρεις πόσοι άνθρωποι πάσχουν από κάποια ασθένεια σαν τις δικές μας και το κρύβουν?πάρα πολλοί.
αν ο σύντροφος της ζωής σου δεν σε αγαπάει και φύγει, επειδή η φύση ήταν άδικη μαζί σου, κούνα του κι ένα μαντήλι.
όσο για τον υπόλοιπο κόσμο δεν βρίσκω το λόγο να σε απασχολεί.
δεν είναι μεταδοτικό.δεν είναι χολέρα.
Εδώ και αρκετές μέρες βρίσκομαι σε ένα στάδιο διακοπής του φαρμάκου (σε συνεργασία με τον γιατρό βέβαια). Αρχικώς δεν ήθελα να το δηλώσω στο φορουμ, όμως άλλαξα γνώμη και μοιράζομαι τις εντυπώσεις μου σε αυτό το μήνυμα.Quote:
Φάρμακα για μία ζωή;
Ο περιορισμός της λήψης του risperdal δεν μου έχει δημιουργήσει κάποιο σύνδρομο στέρησης ακριβώς. Η δυσκολία έχει να κάνει κυρίως με την προσαρμογή των νευροκυττάρων μου, αν μπορώ να το πω έτσι, σε ένα ευρύτερο συναισθηματικό πεδίο, έτσι, μειώνοντας την χημική παρέμβαση, σκέφτομαι περισσότερο (με ότι αρνητικό ή θετικό αυτό συνεπάγεται), νιώθω πιο ζωντανός, έχω περισσότερη σεξουαλική όρεξη (σε σημείο να έχω ξαφνικές στήσεις μετά από πολύ καιρό) κυρίως όμως το κομμάτι για το οποίο αισιοδοξώ είναι ότι (τουλάχιστον προς το παρόν) είναι πως η προσοχή μου (focus) φαίνεται να έχει βελτιωθεί όπως και η αυτοπεποίθηση μου, επομένως αισθάνομαι πως λειτουργώ με πιο αφυπνισμένες αισθήσεις.
Αυτό το παραπάνω ήταν το θετικό μέρος του μηνύματος μου.
Σε αυτό το στάδιο που βρίσκομαι ΔΕΝ έχω καταφέρει:
Να ξανακτίσω τις ήδη κατεστραμμένες φιλίες μου ή να αλλάξω τον κοινωνικό \"αποκλεισμό\" από το \"φιλικό\" μου περιβάλλον.
Να απαλείψω αυτό το τρελό και θεόσταλτο DNA που έμελε να μου τύχει στη ζωή. Ξεκάθαρα πράγματα.
Να αποκτήσω τον επιθυμητό έλεγχο (δηλαδή τον απόλυτο έλεγχο της κατάστασης). Ναι μεν είμαι ευχαριστημένος και κυρίως δεν είμαι αχάριστος, δόξα το θεό, αλλά ευελπιστώ σε καλύτερα αποτελέσματα.
Όταν εννοώ επιθυμητή κατάσταση εννοώ πράγματα ήδη γνωστά, όπως το νευρικό γέλιο (το οποίο με την μείωση έχει επανέλθει λιγάκι), τις στιγμές αφηρημάδας (να κοιτάω το κενό δηλαδή) και διάφορα άλλα τέτοια. Τουλάχιστον δεν έχει τύχει κάποιο σπαστικό νευρικής φύσεως σε περιβάλλοντα που δεν θα το ήθελα.
Αυτά προς το παρόν. Σας ευχαριστώ όσους μπήκατε στον κόπο να διαβάσετε το μήνυμα μου.
vince, είσαι λίγο ανυπόμονος ή μου φαίνεται ?
αφού ακόμη βρίσκεσαι σε διαδικασία διακοπής του φαρμάκου.
αυτά που ήδη νιώθεις νομίζω πως είναι πολλά.
σου εύχομαι σύντομα να νιώσεις και τα υπόλοιπα.
σκέψου πως τα υπόλοιπα είναι ας πούμε \"υποκατηγορίες\".
σιγά σιγά θα γίνουν κι αυτά.
Arktos, ευχαριστώ για την απάντηση.
Έχω την αίσθηση πως είμαστε πολύ καχύποπτος ως λαός (γιατί άραγε). Είναι αυτό που λένε οι ξένοι ..you have to see it to believe it. Μπαίνει εδώ μέσα, γράφει όποιος θέλει, τρελοί που το παίζουν ψυχίατροι, ψυχίατροι που το παίζουν τρελοί.. ο ένας δεν πιστεύει τον άλλον και δεν συμμαζεύεται αυτό το κουβάρι της αναξιοπιστίας.
Τώρα ως απάντηση στο μήνυμα σου έχω να πω κάτι το πολύ απλό. Μίλα με πατάτες. Αντέχει μέσα στο χρόνο.
Σημείωση
Λένε πως για να μην σαπίσει το μήλο το μόνο που χρειάζεσαι είναι μια ξεφλουδισμένη πατάτα στο πλάι. Αυτό είναι και το μυστικό της πατάτας, συντηρείται για πολύυ καιρό, έξου και η μαζικότητα της παραγωγής της. Ασχέτως αν είναι πολύ ή λίγο ωφέλιμη η πατάτα η επιτυχία της και η μαζική κατανάλωση από όλο τον κόσμο οφείλεται σε έναν και μόνο λόγο. Το χαμηλό κόστος παραγωγής. Με λίγη φαντασία η πατάτα, δηλαδή το φαγητό του παρόντος, μπορεί να αποκτήσει πολύ μεγαλύτερη αξία. Ας το δούμε και αυτό περικαλώ.
vince,εύχομαι όλα να πάνε μια χαρούλα και σύντομα να σε έχουμε να μας λες,\"ρε παιδιά,ήταν πιο εύκολο απ\'όσο το φανταζόμουν\".:)Έχω την εντύπωση πως αυτοί σου οι προβληματισμοί είναι μία μικρή άμυνα,δηλαδή ένα δικό σου μικρό\"κατέβασμα\"των προσδοκιών.Είναι ο φόβος σου που το κάνει αυτό,για τυχόν ματαίωση των προσδοκιών σου,όχι η νοοτροπία μας ως λαός.Αλλά είναι ουσιαστικά ένα δείγμα αναγνώρισης και μίας πιθανής αρνητικής έκβασης,άρα είναι σε πλαίσια διαχείρισης και εξισορρόπησης των θέλω με τα μπορώ μας,ωραιότατο σημάδι ικανής αντιληπτικότητας!
Μη φοβάσαι,όλα θα πάνε μια χαρά!Μπράβο σου για τη δύναμη,ακόμη και η έκφραση των δισταγμών μας είναι δύναμη,μας προσφέρει κι αυτή κάτι...Καλημερούδια vince!:)
Quote:
Originally posted by vince
Arktos, ευχαριστώ για την απάντηση.
Έχω την αίσθηση πως είμαστε πολύ καχύποπτος ως λαός (γιατί άραγε). Είναι αυτό που λένε οι ξένοι ..you have to see it to believe it. Μπαίνει εδώ μέσα, γράφει όποιος θέλει, τρελοί που το παίζουν ψυχίατροι, ψυχίατροι που το παίζουν τρελοί.. ο ένας δεν πιστεύει τον άλλον και δεν συμμαζεύεται αυτό το κουβάρι της αναξιοπιστίας.
Τώρα ως απάντηση στο μήνυμα σου έχω να πω κάτι το πολύ απλό. Μίλα με πατάτες. Αντέχει μέσα στο χρόνο.
Σημείωση
Λένε πως για να μην σαπίσει το μήλο το μόνο που χρειάζεσαι είναι μια ξεφλουδισμένη πατάτα στο πλάι. Αυτό είναι και το μυστικό της πατάτας, συντηρείται για πολύυ καιρό, έξου και η μαζικότητα της παραγωγής της. Ασχέτως αν είναι πολύ ή λίγο ωφέλιμη η πατάτα η επιτυχία της και η μαζική κατανάλωση από όλο τον κόσμο οφείλεται σε έναν και μόνο λόγο. Το χαμηλό κόστος παραγωγής. Με λίγη φαντασία η πατάτα, δηλαδή το φαγητό του παρόντος, μπορεί να αποκτήσει πολύ μεγαλύτερη αξία. Ας το δούμε και αυτό περικαλώ.
Vince, πρόσεχε με αυτά φίλε...είσαι σίγουρος ότι κατευθύνεις την σκέψη σου κανονικά? Σε αυτό το μήνυμα μου φάνηκε λίγο ότι ξέφυγες λέγο. Είναι πρωτυπο σαν απάντηση βέβαια δεν λέω χε :P
Libpa, δεν έχει νόημα να σκέφτεσαι για το \"αν εκείνο\", \"αν το άλλο\" για το μέλλον, γιατί στο τέλος μόνο με τα \"αν\" θα μείνεις. Φυσικά αυτό δεν ισχύει μόνο για τέτοιες καταστάσεις σαν την δική σου αλλά για οποιαδήποτε κατάσταση. \"Δεν θα πάω αύριο στην εργασία...αν με πατήσει αυτοκίνητο?\", \"δεν θα πετάξω αμερική...αν πέσει το αεροπλάνο?\", \"δεν θα πάω για διδακτορικό...αν δεν τα καταφέρω?\", \"δεν κάνω φίλους...αν με προδώσουν?\". Τέτοια \"αν-\" ΄μπορούν να γίνουν μάστιγα για τον οποιοδήποτε. Δίνεις υπερβολικό βάρος σε αυτό το πράγμα και πραγματικά δεν είναι έτσι. Προσωπικά αν γνώριζα μια κοπέλα που να μ\'αρέσει φουλ σε όλα, το τελευταίο που θα υπολόγιζα θα ήταν να έπερνε φάρμακα για ψύχωση. Αν του (χ,ψ,ζ ατόμου που θα βρεις στο μέλλον) αρέσεις σε όλα και έχει και ο ίδιος έχει κάποιο επίπεδο, το ποιο πιθανό είναι να μην τον νιάξει καν. Αν όντως σε έχει ζήσει και ξέρει πως είσαι, ξέρει ποια είναι η συμπεριφορά σου, και αυτή η συμπεριφορά που έχεις του αρέσει, δεν νομίζω να ασχοληθεί με το θέμα. Γιατί θα καταλάβει ότι η κοπέλα που έχει δίπλα του είναι μια καταπληκτική κοπέλα, που όχι μόνο δεν φαίνεται να έχει κάποιο πρόβλημα στην σκέψη και στην συμπεριφορά, αλλά αυτά είναι ποιότητες που τον τράβηξαν σε αυτήν.
Είναι πραγματικά πως το παίρνεις και εσύ όπως εύστοχα σου είπε και η RainAndWind. Αν το θεωρείς εσύ \"σαν ένα μεγάλο κακό\" τότε αυτό θα προβάλεις στον κόσμο και είναι αρκετά πιθανό να τρομάξεις και κάποιον (π.χ. κάποιος μπορεί να πει μια αρνητική πληροφορία \"φωσκολικά\" και δραματικά αλλά μπορεί επίσης να την πει και πληροφορικά και ουδέτερα χωρίς να κουβαλάει μεγάλο \"συναισθηματικό φορτίο\") Αν το απομυθοποιήσεις εσύ η ίδια και το θεωρήσεις απλά σαν ένα στοιχείο του εαυτού σου που ρυθμίζεται με κάποιο φαρμακευτικό συμπλήρωμα τότε είναι σίγουρο πως θα προβάλεις μια χαλαρότητα, κάτι που θα κάνει και τον άλλο να νιώσει χαλαρά ώστε να μην φρικάρει.
Αν γενικά κάποιος έχει θετικότητα. έχει λίγο χιουμορ, πιστεύει στον εαυτό του και στις δυνατότητες του, είναι δημιουργικός, δυναμικός και αποφασιστικός μεταξύ άλλων κλπ. τότε το ποιο πιθανό είναι να πορευτεί \"νικηφόρα\" στην ζωή, χωρίς να μπορεί να τον σταματήσει τίποτα,, πόσο μάλλον η \"ντροπή\" από μια μειονεξία που έχει, είτε αυτή λέγεται ψύχωση, είτε επιληψία, είτε διαβήτης,είτε κάποια σωματική αναπηρία είτε...
...αυτά τα πράγματα είναι τα τελευταία που θα έπρεπε να σκέφτεσαι. Σκεψου πρώτα την επόμενη μέρα, σχεδίασε για το πως μπόρείς να πετύχεις κάτι που θες, θέσε κάποιον στόχο και εκπλήρωσε τον, κάνε κάτι που να σε εκφράζει, βρες τον υποψήφιο γαμπρό και μετά αναλογίσου αυτά και αν ακόμα δυσκολεύεσαι ξαναγύρνα και εμείς εδώ θα είμαστε.
Petran thanx για το μήνυμα. Ναι η αλήθεια είναι πως ξεφεύγει η σκέψη μου κάποιες στιγμές (για παράδειγμα να σκέφτομαι υπεραναλυτικά ή να \"παίζω\" με τις λέξεις) βέβαια αυτό δεν έχει καμία σχέση με το πρωταρχικό επεισόδιο.
Αν δω ότι δεν μπορώ να τα καταφέρω χωρίς το φάρμακο τότε θα το ξαναρχίσω. Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον πάντως.
Quote:
Originally posted by vince
Petran thanx για το μήνυμα. Ναι η αλήθεια είναι πως ξεφεύγει η σκέψη μου κάποιες στιγμές (για παράδειγμα να σκέφτομαι υπεραναλυτικά ή να \"παίζω\" με τις λέξεις) βέβαια αυτό δεν έχει καμία σχέση με το πρωταρχικό επεισόδιο.
Αν δω ότι δεν μπορώ να τα καταφέρω χωρίς το φάρμακο τότε θα το ξαναρχίσω. Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον πάντως.
Τίποτα vince. Στο είπα γατί γενικά βλεπω ότι \"ξεφεύγεις\" λιγάκι στο νόημα τελευταία, αν και μπορεί να είναι η ιδέα μου. Βέβαια αυτό μπορεί να υποδηλώνει και κάποια έξω-από-τα-τετριμμένα-σκέψη και δημιουργικότητα, απλά τα όρια σε αυτά τα πράγματα μεταξύ φυσιολογικού και μη-φυσιολογικού είναι λίγο στενά. Απλά να προσέχεις. :)
Quote:
Originally posted by libpa
Ρε παιδιά, ήταν κάτι που το σκεφτόμουν καιρό, αλλά δεν το έγραφα, γιατί δεν το σκέφτηκα. Πήγα πριν λίγο καιρό στη γιατρό μου, η οποία δουλεύει και σε νοσοκομείο, οπότε πήγα στο νοσοκομείο που δουλεύει έχοντας ραντεβού μαζί της. Τελικά όμως, ήρθε ένας άλλος γιατρός ο οποίος μου είπε πλην σαφώς ότι θα μου κόψει τα φάρμακα! Και όταν του λεγα ότι η γιατρός μου δεν μου τα κόβει, μου λέει έτσι σου πε; Ειρωνικά, δλδ σαν να λέει σε κοροιδεύει, θα στα κόψει. Μου το πε κιόλας. Ότι μου είπε ψέμματα η γιατρός μου για να μην κόψω λέει τα φάρμακα. Αλλά εμένα μου είχε πει η γιατρός μου ότι έχω κάτι το χρόνιο και αυτό μου κάνει εντύπωση. Που σημαίνει ότι δεν μου έλεγε ψέμματα. Και ρωτάω τώρα εγώ η δύσμοιρη. Παίζουνε μαζί μας οι γιατροί; Επειδή αυτή δεν θέλει να πάρει το ρίσκο μη χαλάσει η καριέρα της, μην πάω εγώ αύριο και πω κοίτα αυτή μου τα σταμάτησε τα χάπια και με ξανάπιασε, θα καταστραφεί εμένα η ζωή μου; Και δεν μου απάντησε κανείς στο φόρουμ εκτός από τον vince, τα χάπια θα τα παίρνετε μια ζωή; Ξέρω με τη σχιζοφρένεια τα παίρνεις μια ζωή αλλά και με τις άλλες ψυχώσεις; Εγώ γιατί είχα διαβάσει πως μόνο η σχιζοφρένεια δεν θεραπεύεται τότε που έψαχνα για τις αρρώστειες;;
libpa. Τα έχουμε ξαναπεί. Υπάρχουν 2 είδη ψυχώσεων. Αυτές που βασίζονται σε εγκεφαλικές βλάβες (\"οργανικές ψυχώσεις\") και οι \"λειτουργικές ψυχώσεις\", γνωστές και ως σχιζοφρένεια. Δεν υπάρχουν άλλες. Εσύ προφανώς δεν έχεις κάποια εγκεφαλική βλάβη (έτσι δεν είναι?) οπότε έχεις το άλλο (που αποφεύγουν να το πουν σχιζοφρένεια λόγω του στίγματος. Μπορεί να το πούνε \"ψυχωσικό σύνδρομο\", \"ψυχωδική συνδρομή\", \"ψύχωση\" whetever. Aλλά αυτό είναι, το ίδιο πράγμα δηλαδή).
http://www.elpiscare.gr/services2_3.php
Συνήθως δίνουν τα φάρμακα εφ όρου ζωής. Δεν ξέρω τώρα τι σου λένε οι γιατροί. Περίμενε να σου πουν μην σκοτίζεσαι. Τι κερδίζεις από το να σκοτίζεσαι για το αν/τι/πως/που/πότε? Βλέπεις τι θα σου πουν και πράττεις ανάλογα.
Quote:
Originally posted by libpa
Παιδιά μόνο ο Μιχάλης μ\'έπιασε. Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι δεν μπορούμε να κρυφτούμε από το σύζυγό μας, θα πρέπει να του το πούμε γιατί αλλιώς θα δει τα φάρμακα (δεν είναι πέντε χρόνια και άντε) και υπάρχει το στίγμα. Πολύ σκληρό και άδικο αυτό. Αλλά υπάρχει. Οπότε εκεί υπάρχει η δυνατότητα χωρισμού και μάλιστα να το μάθουν και άλλοι τόσοι ότι έχεις ασθένεια άμα ο άλλος δεν κρατήσει το στόμα του κλειστό.
ξερεις το μονο κακο ειναι βασικα το οτι οταν εχει καποιος καποιο ψυχικο νοσημα....
οταν εισαι θυμομενος η λυπημενος...ισως να σου υπονοει πως εχειν καποιο προβλημα και πρεπει παλι να δεις τον γιατρο σου...
εγω ειμαι πρωην καταθλιπλτικη και οποτε περναω 2-3 μερες εντονου καλαματος..λυπης η μεγαλου θυμου..με κοιταει λες και ειμαι παλι αρρωστη...δεν με αποριπτει φυσικα μιασ και αγαπιομαστε πολυ...αλλα ενα...\'\'μηπως πρεπει να δεις την γιατρο σου\'\'θα το πει...
λες κι εμεις δεν ημαστε ανθρωποι..και δεν εχουμε δικαιωμα σε εντονα ξεσπασματα ...αδικια...ασε οι δικοι του..που με το που θα κλαψω μπροστα τουσ...αμεσωσ ρωτανε... ...τι εχει παλι αυτη...
Η αλήθεια εινι οτι εχω καιρο να γραψω στο φορουμ, αλλα ειδα το ερωτημα του libra και σκεφτικα οτι ειναι καλι ιδεα να πω και εγω την γνωμη μου.εγω εχω εξι χρονια ατυπη ψυχωση τα 4 χρονια ειμουν σε ενα νευρολογο οποιοσ αφου δεν μου ειχε εξιγισι τιποτα για τιν ασθενεια μου και επειδει τοτε τα συπτωματα δεν σταματουσαν με εβαλε σε καταστολη και αυτο σημενει πολλα φαρμακα, παραπολλα , τελικα τα συπτωματα τεριαξανε με τισ παρενεργειες και ζουσα υποκαταστολη δηλαδη ουτε γκαυλες ουτε κριση για σημαντικα θεματα και συχρονοσ δεν ηξερα τι ειχα.μετα απο δυο χρονια αλλαξα γιατρο και πηγα σε ψυχιατρο ψυχολογο μετα απο ενα σημαντικο γεγονος στην ζωη μου τα συπτωματα σταματησαν ενω ειχα κοψει μονοσ τα φαρμακα.ετσι πηγα στο γιατρο και του ειπα φαρμακα δεν περνο πεσ μου απλοσ τι εχω.τελικα εδο και δυο χρονια περνω μονο εν αρκετα δυνατο ανχολιτικο το βραδυ και ολα τα αλλα τα εχο κοψει.Ο σημαντικοτεροσ παραγοντας για καποιες απο τισ ψυχωσεις ειναι ο ιδιος σου ο εαυτος εμεις εχουμε το κλειδι για την αντυμετοπιση των περισσοτερων ασθενειων.επισης υπαρχουν σχολεσ γιατρον οπου αλλος θα σου πει οτι ειναι γονιδιακο και αλλος περιβαντολογικο και ψυχολογιας .εν τελι αν εσυ δεν επεξεργαστης αυτο που εχεις δεν προκειτε να γινεισ καλα.τα φαρμακα απλα σε συντηρουν εως οτου παρεις εσυ μπρος.εγω εχω ακομα ανα διαστηματα καποια συπτωματα τα οποια τα αντιμετωπιζω χωρις φαρμακα αλλα με ψυχολογικα τρικ που κανω στον εαυτο μου και χωρισ την βοηθεια ψυχολογου η ψυχιατρου.απλα ζω πλεον οπως οταν δεν ειχα τιποτα και δεν σκεφτομαι καν οτι εχω κατι ειναι κατι που πλεον μπορο να το αντιμετοπισω οπως μια κακη νορμαλ ψυχολογικη κατασταση , ειτε απο ερωτικη απογοητευση, ειτε απο ασχημα γεγονοτα, ειτε κουραση κλπ.απλα προσεχω λιγο περισσοτερο την ανοιξη και το φθινοπορο να μην μπεκρο πινο και ξενυχταω πολυ γιατι αυτεσ η περιοδους αν επιρεαζουν τους ανθροπους ποσο δε του ευαισθητους. libra για μενα απλα ζησε ετσι οπω σε ευχαριστη και μαθε απο σενα
Το να κοψεις τα φαρμακα χωρις τον γιατρο σου σημαινει 100% υποτροπη.
kalispera sto forum,libpa to psychotic syndrome to exeis pano apo 6 mhnes?
@libpa
Πέρασαν πολλά μα πάρα πολλά χρόνια από τότε που πήρα διάγνωση (είναι πολύ trendy το 2010 το \"άτομο με διάγνωση\" έναντι του \"σχιζοφρενούς\" που τείνει να καταργηθεί και πρακτικά στον καθημερινό λόγο) που φωτίστηκα με την πληροφορία ότι αρκετά άτομα με διάγνωση, γύρω στη μέση ηλικία των 40 - 50 - 60, παρουσίασαν μια τέτοια ανέλπιστη βελτίωση, που πέρασαν τη (λίγη) υπόλοιπη ζωή τους χωρίς φάρμακα (οι λεγόμενοι survivοrs). Το αποκορύφωμα της υπόθεσης είναι ότι εγώ ο ίδιος, μετά από 25 χρόνια εντός ψυχώσεως και εκτός πραγματικότητας (και ηλικιακά στα ~ 50), είμαι σε τόσο πολύ καλή κατάσταση που σκέφτομαι πλέον ότι σε μερικά χρόνια θα ζω χωρίς φάρμακα. Έχει ειπωθεί σωστά ότι θα υπάρξει πρόοδος στα φάρμακα οπότε τους νέους τους βλέπω στα 35 - 45 τους να συμβεί αυτό που εμένα συμβαίνει τώρα στα 50.
Δεν θέλω να αναπτύξω άλλο αυτό το θέμα αλλά να πω ότι, κατά τη γνώμη μου, ελάχιστοι θα είναι εκείνοι που θα παίρνουν ψυχοφάρμακα εφ\' όρου ζωής.
Ο λόγος που στην αρχή της ασθένειας μάς λένε ότι θα τα παίρνουμε για πάντα είναι για να μη πάρουν τα μυαλά μας αέρα και αρχίζουμε να τα κόβουμε και να κάνουμε \"παζάρια\" (ποιο να παίρνω, ποιο όχι και πόσο από αυτό και πόσο από το άλλο κλπ κλπ), με άμεσο ρίσκο (όταν κάνουμε πειράματα)
τη βαριά υποτροπή.
Μη ψαρώνεις, δεν θα παίρνεις φάρμακα για πάντα.
πριν τα κοψεις , γιατι δεν δοκιμαζεις να τα ελατωσεις ???
Μην αγχώνεσαι libpa.
Ένα 4-6% του πληθυσμού παίρνει αντιψυχωτικά.
Άμα βάλεις και αυτούς που έχουν κατάθλιψη και αγχολυτικά έχεις τουλάχιστον 15%..
Επίσης ο σύντροφος σου μπορεί να έχει ζάχαρο κλπ ή κάτι άλλο.
Όλοι κάτι έχουν ή θα αποκτήσουν..
H αδελφή μου πρίν τέσσερις μήνες περίπου έπαθε ένα ψυχωσικό επεισόδιο και νοσηλεύτηκε για τρεις εβδομάδες στο ΨΝΑ.
Είχε παραισθήσεις, νόμιζε ότι την καταδίωκαν και την βρήκαμε να περιπλανιέται γυμνή στους αγρούς.
Κατά την νοσηλεία της και μετά έπαιρνε Invega 9mg μαζί με Stilnox και Akinetol. Στην συνέχεια ο γιατρός όταν τον
ενημέρωσε η αδελφή μου για τις παρενέργειες που έιχε (ταχυπαλμίες, μυική ακαμψία, αυπνίες κλπ) μείωσε την δόση
σε 6mg και εδώ και δύο εβδομάδες περίπου της το άλλαξε σε Ampilify 5mg.
Υποτθέτω ότι για τα επόμενα πολλά χρόνια θα πρέπει να ακολουθεί φαρμακευτική αγωγή. Αυτό που θα ήθελα να σας ρωτήσω
είναι εάν θα μπορέσει να ξαναδουλέψει.
Έγινε μια απόπειρα να επανέλθει πριν μερικές εβδομάδες αλλά δεν μπόρεσε να τα καταφέρει οπότε
επανήλθε σε καθεστώς άδειας.Τι γίνεται με τις άδειες λοιπόν (είναι στο ΙΚΑ) και θα μπορέσει να ξαναδουλέψει ποτέ;
sidcos δυσκολο να απαντηθει ακομα και απο γιατρους που παρακολουθουν ποσο απο εμας.
Αν και ειμαι ασχετος θα ελεγα οτι 4 μηνες ειναι πολυ λιγο καθως και εαν παιρνει μονο 5 mg abilify ειναι παρα πολυ μικρη δοση.
Το διάστημα είναι σίγουρα μικρό, το βλέπω άλλωστε ότι ακόμα δεν είναι σε θέση όχι να δουλέψει αλλά ακόμα και να φροντίσει τον εαυτό της.
Επίσης ,προς το παρόν, αρνείται επί της ουσίας να αναλάβει την φροντίδα του εαυτού της-άσχετα αν συμφωνεί στα λόγια όποτε το συζητάμε.
Έχει \"βολευτεί\" με την φροντίδα της μαμάς και αποφεύγει να γυρίσει στο σπίτι της (έμενε χρόνια μόνη και ανεξάρτητη).
Απλά αναρρωτιέμαι, βλέποντας ότι στο φόρουμ υπάρχουν άνθρωποι που έχουν την εμπειρία αυτή πολλά χρόνια, αν τελικά μπορείς να γυρίσεις στην δουλειά μετά από κάποιο διάστημα.
Εγω παντως εργαζομαι κανονικα και μαλιστα δεν επεστρεψα στην δουλεια μπηκα στον επαγγελματικο στοιβο κατοπιν.
Ψυχωτικο επεισοδιο ειχα.
Πόσο καιρό σου πήρε;
1 χρονο και κατι κρατησε το ψυχωτικο επεισοδιο πριν παρω φαρμακα...μετα αρχισα να ψαχνομαι απο δω και απο κει , δεν ξερω αν τα καταφερνα καλα μαλλον οχι, χρονια πολλα i guess γιατι δεν ειχα κατι στα χερια μου σταθερο , δουλευα απο δω και απο κει αλλα δουλευα.
Επισης πηρα πτυχιο τει, τελειωσα ιεκ , τελειωσα αγγλικα ολα μετα το ψυχωτικο.
Ειμαι στα 15 mg abilify υστερα απο 12 χρονια οποτε μαλλον ειμαι πιο σοβαρα? Ποιος ξερει μπορει.
Τωρα?
Τωρα ημουν υπερπαραγωγικος στη δουλεια μου εκανα δουλεια που το αντιστοιχο τμημα χρησιμοποιουσε δυο ατομα με φουλ απασχοληση , την εκανα ταχυτατα και μου εμενε και χρονος να βοηθαω και τους αλλους στα διαφορα υπολογιστικα κυριως προβληματα τους και ακομα και να χαζολογησω.
Χρησιμοποιω παρελθοντα γιατι σε ενα μηνα ανεργια λογω ληξης συμβασης και βουρ να δουμε τι θα κανουμε παλι:(
Ναι μαλλον χρειαζεται πολυ χρονο , αλλα και η απασχοληση βοηθαει η απραξια χειροτερευει τα πραγματα γενικως μιλωντας.
Δεν ξέρω τι θα γίνει μετά τον μήνα, αλλά είμαι βέβαιος ότι θα δεν θα χαθείς!
Για την απασχόληση πάντως το βλέπω και εγώ ότι είναι απαραίτητο να ασχολείσαι γενικώς, γιατί \"αργία μήτηρ πάσης κακίας\"...
Καταλαβαίνω λοιπόν ότι μάλλον έχει να κάνει το όλο θέμα με το πως το αντιμετωπίζεις και πόσο αποφασίζεις να το παλέψεις.
Σε ευχαριστώ για τα σχόλια, με βοηθήσανε πιστεύω!!! Τι δουλειά θα ψάχνεις αν δεν ανανεωθεί η σύμβαση;
Ευχαριστω sidcos...να σου πω δεν μπορω να σκεφτω πολυ καλα τωρα με απασχολουν τα συναισθηματικα μου λολ...αλλα οταν περασει ο μηνας πιστευω θα ενεργοποιηθω και θα προσπαθησω να βρω λυσεις.
Εχω καποιες ικανοτητες ελπιζω να μπορεσω να τις αξιοποιησω και να σταθω και τυχερος!!!...γιατι χρειαζεται και αυτη η ρημαδα η τυχη περαν του \"συν Αθηνα και χειρα κινει\".
Ευχομαι και εγω να εχει μια πλουσια ζωη η αδερφη σου και να ξεπερασει τα προβληματα της με τη σειρα μου:)
egw pantws lew nai farmaka gia mia zwi an einai na ais8anesai kala....
Ο φίλος μου πάσχει από διπολική διαταραχή τύπου β΄και ακολουθεί αγωγή με milithin, trileptal, topamac και cymbalta και παράλληλα κάνει και συνεδρίες με ψυχίατρο και ψυχολόγο. Καταφέρνει να ανταποκριθεί σε οκτάωρη εργασία (τηλεφωνική τεχνική υποστήριξη) την οποία μάλιστα διεκδίκησε και βρήκε χωρίς τη βοήθεια \"γνωστού\", μετά από ψυχωτικό επεισόδιο, απόπειρα αυτοκτονίας, νοσηλεία σε κλινική κλπ.
Πρόσφερε στον εαυτό σου την καλύτερη δυνατή βοήθεια, μην κάνεις πειράματα με τα φάρμακα, πάρε στα σοβαρά τη θεραπεία σου, και διοχέτευσε το χιούμορ σου στις υπόλοιπες εκφάνσεις της ζωής σου. Να θυμάσαι πως η δύναμη μέσα μας υποεκτιμάται. Δεν χάλασε ο κόσμος αν παίρνεις φάρμακα ακόμη και αν αυτό είναι για μία ζωή. Σου εύχομαι από καρδιάς καλή τύχη.
Kλησπερα στο forum, υπαρχει κανεις που περασε ψυχωτικο και εκοψε τα φαρμακα με συμφωνη γνωμη ψυχιατρου??????
Να υποθεσω οτι δεν υπαρχει κανεις???????
Libpa, η απάντηση ήταν κυρίως για εσένα αλλά και για όποιον προβληματίζεται με την μακροχρόνια λήψη φαρμάκων. Να είσαι πάντα καλά.
Υπαρχει βιβλιο---Βγαινοντας απο τα ψυχοφαρμακα-- συγγραφεας Πετερ Λεμαν- μεταφραση Αννα Εμμανουηλιδου- εκδοσεις Νησιδες-
Θα παρεις απαντησεις !