χρειαζομαι βοήθεια

καλημερα.

παρακαλω θα ηθελα πολυ να με βοηθησετε οσων αφορα σε ενα προβλημα που παρουσιαζει ο αντρας μου τους τελευταιους μηνες.

Εχουμε 2 παιδακια ( ενα αγορακι 6 1/2 ετων και ενα κοριτσακι 1 1/2 ετους). Ο αντρας μου ειναι 38 ετων και εγω 35 αντιστοιχα.
Απο τον Φεβρουαριο του τρεχοντος ετους ξεκινησε να εχει κατι σαν καταθλιψη. Η εικονα που παρουσιαζε ηταν εικονα ενος τεμπελη. Δεν μπορουσε να σηκωθει απο τον καναπε, χρειαζοταν παρα πολυ υπνο, δεν μπορουσε να παρει καμια πρωτοβουλια,δεν ειχε διαθεση για τιποτα ακομα και για τα παιδια μας με τα οποια περναμε ολο τον χρονο μας. Σε παραινεσεις δικες μου ηταν ειτε αδιαφορος ειτε εκνευρισμενος. Περναει επισης παρα πολλες ημερες απλυτος. Σε ολη αυτη του την εικονα αντιδρουσα εντονα εκνευρισμενη, μεχρι που σκεφτηκα να παει σε καποιον ψυχιατρο.
Τελικα επισκεφθηκε καποιον γιατρο για 2 φορες και τελικα σταματησε γιατι δεν ειχε χρονο να τον επισκεπτεται. Η διαθεση του ταυτοχρονα βελτιωθηκε κατα πολυ. Στους επομενους μηνες ομως αρχισε να γινεται εξαιρετικα οξυθυμος, εκνευρισμενος και γενικοτερα μιλουσε ξανα για την φοβερη συγχυση που υπαρχει στο μυαλο του - που ειναι οπως μου λεει σαν σουπα -, για τις εργασιες στο σπιτι που δεν μπορει να αναλαβει να οργανωσει κλπ.
Σταδιακα αρχισα να καταλαβαινω, ειδικα απο τον Σεπτεμβριο και μετα οτι ζουσαμε 2 διαφορετικες πραγματικοτητες. Για τον αντρα μου ολα ειναι δυσκολα μαυρα δυστυχισμενα ενω για εμενα ανθρωπινα και καλα. Εκεινος αρχισε να γινεται ολο και περισσοτερο οξυθυμος, να αλλαζει τελειως μεχρι που αρχισε σε καυγαδες μας να απειλει οτι θα με σαπισει στο ξυλο, γιατι εγω του σπαω τα νευρα, κατι το οποιο δεν εχει σχεση με την πραγματικοτητα, και οταν του ζητουσα να απαντησει δεν μπορουσε ποτε- δεν ειχε καποιο επιχειρημα. Το ιδιο συνεβαινε και παρουσια συγγενων μας. Ξαφνικα στην δινη της διενεξης μεταστρεφοταν και αρχιζε να μαλακωνει και να λεει ποσο πολυ με αγαπαει. Δεν μπορουσε να ελεγξει καθολου τις κινησεις του και αρχισε να γινεται και νευρικος με τα παιδια (να διευκρινησω πως ειμαστε κατα οποιασδηποτε μορφης βιας και οτι ο ιδιος ειναι ενας πολυ πραος ανθρωπος και οτι εχουμε τρομακτικη αγαπη για τα παιδια, ποσο μαλλον τα δικα μας).
Αρχισε ταυτοχρονα να ισχυριζεται οτι φοβαται πως θα κανω κακο στα παιδια με τον τροπο μου, ενας ανθρωπος που γνωριζει και διαδιδει το ποσο στοργικη μητερα ειμαι. Κατι εντελως μη πραγματικο. Ενα βραδυ καθως ετοιμαζα την κορουλα μας για υπνο και εκεινη εκλαιγε γιατι νυσταζε πολυ, μπηκε στο δωματιο ο μεγαλος μας γιος για να την παιξει - το κανει οταν κλαει η μικρουλα ετσι ωστε να σταματησει το κλαμα και να αρχισει να γελαει. Η μικρη δεν μπορουσε να σταματησει καθως την αλλαζα και εκεινη την στιγμη μπηκε τρεχοντας στην κρεβατοκαμαρα ο αντρας μου αρπαζει τον μικρο με βια κατω απο τις μασχαλες - το παιδι τρομαζει γιατι δεν τον ειχε δει και σηκωνω το χερι μου για να τον σταματησω χτυποντας τον στον ωμο. Ο αντρας μου παγωνει και μου ζηταει συγνωμμη και φευγει. Εκ των ισχυριζοταν με μενος οτι ο μεγαλος θελει να κανει κακο στην μικρη. Απιστευτη αντιληψη. Ακολουθει ενας καυγας - χωρις ουρλιαχτα κλπ - οταν κοιμηθηκαν τα παιδια, στον οποιο του παρεθεσα την ζωη μας και ολα τα καλα που εχουμε, διευκρινιζοντας του ομως οτι εαν δεν συμμορφωθει θα χωρισουμε γιατι δεν αντεχα αλλο. Εκεινος δεν μιλησε καθολου και συμφωνησε με εξαιρετικα ηττοπαθες υφος και απο την επομενη ημερα εβλεπα εναν αγγελο, εναν ανθρωπο ετσι οπως ακριβως τον γνωρισα. 6 ημερες μετα επιστρεφοντας απο την δουλεια του ηταν και παλι πολυ νευρικος με καμια διαθεση για τα παιδια η για εμενα ενω δειχνει και ισχυριζεται διαφορετικα πραγματα. Αυτην την στιγμη ειναι απλυτος 5 ημερες κοιμαται ολο αυτο το διαστημα στο καναπε με τα ρουχα, ειναι σε γενικοτερη προσωπικη παραιτηση και ειναι εμφανες οτι προσπαθει παρα πολυ να συγκατηθει (η νευρικοτητα οταν του παρουσιαζεται). Επισης να διευκρινησω πως εχει παντελη απωλεια διαθεσης για να κανουμε ερωτα- δεν ειναι καν στην σφαιρα του πραγματικου για εκεινον.
Παρακαλω πολυ, μην σκεφτητε οτι μπορει να συνηπαρχει καποια παραλληλη σχεση, δεν υφισταται κατι τετοιο, σας διαβεβαιω.
Το προβλημα μου ειναι οτι συμπεριφερεται παρα πολυ παραξενα
βλεπω εναν ανθρωπο που δεν ειναι καλα. Αλλα δεν εχει αμιγως καταθλιψη ουτε φοβερη υπερδιεγερση. Εχει εντονα στοιχεια και απο τα δυο, καμια απο τις συμπεριφορες του δεν εχει λογικη ανταποκριση στην πραγματικοτητα και ταυτοχρονα τρομακτικο αγχος και συγχηση στο μυαλο του. Επισης μου δινει πολυ εντονα την εντυπωση - δεν ηθελα να το δω νωριτερα - οτι μου κρυβει πραγματα πχ σκεψεις, συναισθηματα. Γενικοτερα δεν μπορει να ανταποκριθει σε ΚΑΜΙΑ απαιτηση οσο απλη κι αν ειναι αυτη.
Θα εκτιμουσα πολυ το να απαντησετε στο mail μου, γιατι εχω απελπιστει και χρειαζομαι βοηθεια. Αν εχετε την δυνατοτητα παρακαλω πειτε μου τι θα μπορουσε να του συμβαινει.
Επισης ειμαι προθυμη να σας κανω οποιαδηποτε διευκρινηση θα θελατε.

Σας ευχαριστω εκ των προτερων

Στέφι....καταρχήν καλώς ήρθες.

Βλέπεις και συ και καταλαβαίνεις, πως ο άντρας σου έχει πραγματικό πρόβλημα. Χωρίς να είμαι γιατρός και από την εμπειρία μου εδω μέσα, θα σου έλεγα πως η μόνη λύση είναι να δει επειγόντως έναν ειδικό.
Εκείνος δεν υποφέρει με όλα αυτά που συμβαίνουν?
Θεωρεί πως θα τον στιγματίσεις αν αρχίσει ψυχοθεραπεία?
Μήπως κάνεις και συ κάτι λάθος? Προς Θεού, δεν σε κατηγορώ, αλλά να ξεκινήσουμε την κουβέντα από κάπου και ίσως να βγάλεις μια άκρη.
Δεν σου μιλάω φυσικά για διάγνωση, αλλά μήπως βρούμε έναν τρόπο να τον πείσεις πως ότι και αν είναι αυτό που περνάει, πρέπει να το λύσει μόνο με γιατρό, γιατί όσο περνάει ο καιρός τα πράγματα θα είναι χειρότερα.
Πως αντιδρά σε αυτό το ενδεχόμενο?
Μόνη σου είπες πως απ τις ελάχιστες επισκέψεις που έκανε ένιωσε καλύτερα.
Γιατί σταμάτησε?

Stefl,καλωσήρθες.Συμφωνώ με τη Θεοφανία,ο άνθρωπός σου χρειάζεται προφανώς βοήθεια.Να επισκεφθείτε το συντομότερο έναν ειδικό ώστε να υπάρξει μία έγκυρη διάγνωση και να πάρει και αυτός τη βοήθεια που έχει ανάγκη,αλλά και εσύ τη γνώση στο πώς θα το περάσετε μαζί.Πάντως οι αλλαγές στα μοντέλα του ύπνου,της libido,στην ατομική υγιεινή και εξωτερική εμφάνιση,στην επιβράδυνση των νοητικών λειτουργιών,οι επίμονες αρνητικές σκέψεις,αυτή η φαινομενική \"τεμπελιά\"που ουσιαστικά είναι απόσυρση,είναι όλα σημάδια που θα έπρεπε και νωρίτερα να σας είχαν οδηγήσει στην αναζήτηση ενός ειδικού.
Προσπάθησε να μην τον πιέζεις με διαταγές στυλ \"συμμορφώσου\",δεν είναι κάτι που μπορεί να αντιμετωπιστεί απλά με νουθεσίες,φιλικά στο λέω.Ένας γιατρός,ένας επαγγελματίας ψυχικής υγείας θα τον βοηθήσει να κατανοήσει το πρόβλημα και να καταλάβει πως υπάρχουν λύσεις γι αυτό.

Σας εύχομαι κάθε καλό,να το αντιμετωπίσετε μαζί,ψύχραιμα και σα μία γροθιά,να περάσει και να ξαναβρείτε τις ισορροπίες σας.Είναι απαραίτητο,γιατί υπάρχουν και δύο μικρά παιδιά,που έχουν την ανάγκη και των δυο σας.
:)

Πρέπει με υπομονή και αγάπη να τον κάνεις να καταλάβει πως μόνο ένας ειδικός μπορεί να βοηθήσει...υπομονή και αγάπη από σένα κούκλα μου! Εύχομαι όλα να πάνε καλά!!! :)

stefi, από αυτά που παραθέτεις κρατάω τα:
- συναισθηματική δυσλειτουργία
- σύγχυση μέσα στο μυαλό του, σαν ¨σούπα¨ (λόγια του)
- μεταστροφή συναισθήματος εν μέσω καυγά (περιγραφή σου)
- αμφιθυμία (επακόλουθα περιγραφής)
- λανθασμένη σκέψη και πρωτοβουλία (περιστατικό με το παιδί)
- απουσία ερωτικής διάθεσης
- πρόβλημα ατομικής υγιεινής
αντιλαμβανόμενος ειλικρινά την ψυχολογική σου κατάσταση, επειδή όμως μέσω φορουμ δεν γίνεται διάγνωση και επειδή (κατά την άποψή μου όπως τα διάβασα και σχηματισα ηνώμη) υπάρχει πρόβλημα και εφόσον δεν βρίσκεται υπό φαρμακευτική αγωγή (οπότε αποκλείονται παρενέργειες), τότε θα σου πρότεινα να ακολουθήσεις την συμβουλή της Θεοφανίας και να μιλήσετε με έναν γιατρό για πιο ενδελεχή έλεγχο.
εύχομαι ό,τι καλύτερο για τον άντρα σου και την οικογένειά σου.

κατ\'αρχην σας ευχαριστω ολους θερμα για το ενδιαφερον που μου δειξατε.

Λυπαμαι πολυ που δεν μπορεσα να απαντησω νωριτερα - μου ηταν αδυνατο ( Σαβ/κο ειμαστε ολοι μαζι στο σπιτι και οταν εχω ελευθερο χρονο ειμαι παντα με τα παιδια).

Θα ηθελα αρχικα να ξεκαθαρισω πως δεν εχω καμια προθεση να παρουσιασω τον αντρα μου ως ψυχοπαθη η κατι αλλο, προσπαθω να τα παραθεσω οσο πιο αντικειμενικα μπορω.
Με ανησυχει η πιθανοτητα να πασχει απο κατι, οπως επισης με ανησυχει και η πιθανοτητα να ειναι χαρακτηριολογικο το προβλημα του. Γιατι και στις δυο περιπτωσεις το αποτελεσμα ειναι η υπαρξη προβληματος. Προς το παρον φαινεται να κανει φιλοτιμες προσπαθειες να λειτουργει φυσιολογικα. Εχθες (Κυριακη) 3 φορες παρεκλινε (εκνευριστηκε ξαφνικα πολυ). Η εικονα του - αυτη τη στιγμη - ειναι η εικονα ενος ανθρωπου που κρυβει μεσα του τρομακτικη οργη και νευρα και ξαφνικα χωρις σοβαρη αιτια η για να το θεσω πιο σωστα χωρις καμια αιτια, ξεσπαει εκρηκτικα. Μολις τον επαναφερω σε ταξη αμεσως μαζευεται.
Ηθελα να ρωτησω κατι και φυσικα εαν καποιος γνωριζει η εχει την διαθεση να προσεγγισει το θεμα θα το εκτιμουσα.
Υπαρχει η πιθανοτητα να υποβοσκει σοβαρη ψυχικη παθηση (ψυχωση) και εκεινος να την γνωριζει (στα πλαισια του δυνατου βεβαια) και να κρυβεται ? Μου δινει την εντυπωση πως απο την μερα που τον \'\'επανεφερα\'\' (του εδωσα την επιλογη να φυγει η να παραμεινει και να συνελθει, μετα απο το περιστατικο με το παιδι), προσπαθει να παρουσιαζεται ως \'\'ο ειμαι μια χαρα\'\'. Να σημειωσω πως συνεχιζει να ειναι αδιαφορος - παντελως - ως προς το ερωτικο θεμα. Εχουμε να κανουμε ερωτα 2 μηνες.
Επισης παιρνω το θαρρος να ζητησω να μου συστησει οποιος θελει εναν καλο και σοβαρο ψυχιατρο (εννοω εναν γιατρο που να κανει τον κοπο να ασχοληθει σοβαρα).
Σκεφτομαι να επισκεφθω τον γιατρο σε πρωτη φαση η ιδια και να του παραθεσω τα γεγονοτα και στην συνεχεια να ζητησω απο τον συζυγο μου να τον επισκεφθει.

Ευχαριστω και παλι πολυ και περιμενω απαντηση...

Kalispera Stefl

Sou exo steilei U2U.

Όχι, το πρόβλημα δεν το έχει η stefl. Αντιθέτως, μπράβο της που θέλει να βοηθήσει τον άντρα της, τον στηρίζει και τον προστατεύει από στίγματα και χαρακτηρισμούς. Άλλωστε είναι πατέρας των παιδιών της άρα μέλος της οικογένειας. Με το να βοηθήσει και να στηρίξει τον άντρα της στηρίζει και τα παιδιά της.

Stefl, πολύ σωστά ζητάς έναν ειδικό ψυχικής υγείας που θα ασχοληθεί με το θέμα του άντρα σου. Υποθέτω πως ήδη θα σου έχουν συστήσει και απο εδώ (καλό θα είναι να απευθυνθείς και στην διαχείριση του φορουμ). Να ξέρεις πάντως πως τέτοιου είδους προβλήματα πλέον αντιμετωπίζονται πολύ πιο ανθρώπινα απο ότι παλαιότερα μιας και η πλειοψηφία των ανθρώπων με τέτοια θέματα ανταποκρίνονται θετικά εφόσον βρουν βοήθεια και αποδοχή (κυρίως απο την οικογένεια τους).

Το θέμα δεν είναι ντροπή ούτε κατάρα ούτε ανίατη ασθένεια. Ίσα ίσα με την κατάλληλη θεραπεία, σε συνεργασία με τον γιατρό και με σένα (στήριξη, εμπιστοσύνη), ο άντρας σου μπορεί να ωφεληθεί και με τον καιρό να μάθει να διαχειρίζεται απο μόνος του το πρόβλημα.

Μα libpa το φυσιολογικό είναι να μας ανησυχεί αν κάποιος δικός μας άνθρωπος πάσχει-έχει κάτι.Είτε είναι σωματικό,είτε ψυχικό.

stefl,εξήγησες πως είσαι διατεθειμένη να δώσεις διευκρινίσεις ή άλλες πληροφορίες που τυχόν σου τεθούν,θα σου αναφέρω τις δικές μου απορίες.

Παρατηρώ μία κλινική αναφορά συμπτωμάτων από σένα για τον σύζυγό σου,αλλά δεν βλέπω να υπάρχει συναισθηματική εμπλοκή.Δηλαδή δεν εκφράζεις λύπη,ενδιαφέρον,αγωνία,ανη� �υχία για το πόσο υποφέρει ΕΚΕΙΝΟΣ ή μία μορφή ενσυναίσθησης,συμπόνοια πχ,αλλά μόνο έκφραση του πως είναι ο άντρας σου και πώς κατά κάποιον τρόπο\"επιτάσσεις\"την αλλαγή του,με εκφράσεις όπως\"έντονα εκνευρισμένη,εάν δε συμμορφωθεί,του διευκρίνισα,του έδωσα την επιλογή να φύγει ή να παραμείνει και να συνέλθει,παρέκλινε,τον επανέφερα\".

Ξέρεις,εκείνος υποφέρει,διατάζοντάς τον να γίνει καλά,ή βάζοντάς του διλήμματα τέτοια,είναι σα να κρατάς ένα όπλο στα χέρια σου και να τον διατάζεις να γίνει κάτι αλλιώς θα υπάρξουν συνέπειες.Γιατί συνέπειες,ενώ υποφέρει και όχι ενδιαφέρον και στοργή,αυτό με προβληματίζει...Γιατί απειλή και όχι αγκαλιά και όλα θα πάνε καλά,μαζί θα το περάσουμε;Γιατί επιταγή συμμόρφωσης και όχι χάδι και αίσθημα υποστήριξης;Mε τη δαμόκλεια σπάθη πάνω από το κεφάλι μας,δε γίνεται καλά κάποιος,απλώς νιώθει υποχρεωμένος να είναι καλά.Είσαι σίγουρη πως το ενδιαφέρον δεν είναι να ξαναγίνει καλά αλλά να μπορεί να εκπληρώνει καθήκοντα;

Γιατί βλέπω μία υποταγή του,πχ σε αυτό που ανέφερες πως\"εκείνος δε μίλησε καθόλου\"ή αυτό\"πήρε ένα εξαιρετικά ηττοπαθές ύφος\".Είσαι βέβαιη πως αυτή η ηττοπάθειά του δεν οφειλόταν στη συνολικότερη γραμμή της σχέσης σας;Γιατί τότε έγραψες πως\"έβλεπα έναν άγγελο,έναν άνθρωπο όπως ακριβώς τον γνώρισα\".Δεν ξέρω κανέναν άγγελο να υπάρχει,μόνο ανθρώπους γύρω μας.Μήπως έχεις υπερβολικές απαιτήσεις,τόσο που φοβάται ακόμη και να αρρωστήσει και να μην ανταποκριθεί στις επιταγές του ρόλου του;

Γιατί να πας πρώτη στο γιατρό εσύ και όχι αυτός που υποφέρει;
Αν πόναγε το δόντι σου,στο γιατρό θα πήγαινε ο άντρας σου ή εσύ;
Γιατί ενώ υποφέρει τόσους μήνες ακόμη το σκέφτεσαι,και το ενδιαφέρον φαίνεται να είναι μητρικό(πόσο στοργική μητέρα είμαι,τρομακτική αγάπη για τα παιδιά,περνάμε όλο το χρόνο μας με τα παιδιά,το σαβ/κο ήμουν συνέχεια με τα παιδιά).Μήπως λοιπόν αυτό το συνεχές μοτίβο \"μητρότητας και υποχρεώσεων\" χαρακτηρίζει τη σχέση σας και όχι η συντροφικότητα και η αλληλοκατανόηση;

Μη θεωρήσεις πως έχω διάθεση να σε κρίνω,ίσως όμως να σου κινήσει το ενδιαφέρον μία άλλη ανάγνωση του θέματος,καθώς ενδέχεται να μην την αντιλαμβάνεσαι η ίδια.Τι λες;

Μια χαρα ανησυχει η γυναικα, τι θελατε να κανει/πει μέσα από ένα ξερό κείμενο? Το αντιμετωπίζει ακριβως όπως πρέπει, ψυχραιμα και ρεαλιστικά. Αν δεν ενδιαφερόταν δε θα έγραφε καν!

Quote:

---

Originally posted by remains
Μια χαρα ανησυχει η γυναικα, τι θελατε να κανει/πει μέσα από ένα ξερό κείμενο? Το αντιμετωπίζει ακριβως όπως πρέπει, ψυχραιμα και ρεαλιστικά. Αν δεν ενδιαφερόταν δε θα έγραφε καν!

---

κάποιος που αντιμετωπίζει ψύχραιμα και ρεαλιστικά μια τέτοια περίπτωση, κινείται διαφορετικά.τουλάχιστον δεν περιμένει ένα χρόνο για να απευθυνθεί σε ειδικό.
αυτό δείχνει πραγματικό ενδιαφέρον.

remains,πολλές φορές μη γνωρίζοντας πώς σκέφτεται ένας άνθρωπος που υποφέρει,χρησιμοποιούμε λάθος τρόπους να τον προσεγγίσουμε ή να λύσουμε το πρόβλημα.Το να πεις σε κάποιον που ίσως έχει κατάθλιψη πχ,πως αν δε διορθωθεί θα χωρίσετε,μπορεί να τον σπρώξει βαθύτερα στην απελπισία.Εκτός από όλα τα άλλα τώρα θα έχει και το φόβο του χωρισμού να του χτυπάει καμπανάκι,ενώ θα έπρεπε αντίθετα να αισθάνεται αποδοχή Χωρίς Όρους.Χωρίς απειλητικά μηνύματα ή τελεσίγραφα.

Πρέπει να αντιληφθούμε κάποτε πως η ψυχική νόσος,μία ψυχική διαταραχή,δεν είναι μίασμα,πίσω από την ασθένεια είναι ένας άνθρωπος.Δεν ξέρω αν το πέρναγε πχ η Stefl,αν θα ήθελε να βρει τέτοια αντιμετώπιση από το σύζυγό της.Καλό θα ήταν να ρωτήσει αυτό ακριβώς τον εαυτό της.Πώς θα ένιωθα αν ήμουν έτσι και μου έλεγε αυτά;Step into his shoes,dear.

Ο σύντροφος του ατόμου μπορεί να αισθάνεται επίσης πιεσμένος,καθώς καλείται να αναλάβει υποχρεώσεις που δεν του αναλογούν και τον κουράζουν,ναι,το κατανοώ,αυτό δε σημαίνει πως κατανοώ το πώς το ενδιαφέρον μπορεί να εκδηλώνεται με τρόπους συναισθηματικού εκβιασμού.Φτιάξτο γιατί...Ο άνθρωπος δεν μπορεί να το φτιάξει μόνος του,θέλει βοήθεια και η βοήθεια δεν είναι μόνο να ψάξω αν έχει κάποια ψυχική ασθένεια,η πλέον ουσιαστική βοήθεια είναι η άνευ όρων παρουσία της αγάπης,της αποδοχής και της συμπαράστασης.

Θεώρησα το \"η εικόνα ενός τεμπέλη\"πως απηχούσε αρκετά την κατακραυγή την προερχόμενη από άγνοια και το θεωρώ.Έτσι στιγματίζει και η κοινωνία τον πάσχοντα από κατάθλιψη.Δε θες,δεν προσπαθείς,δεν κάνεις αρκετά,σήκω και τα λοιπά.Αν θες να ξέρεις,η οργή κάλλιστα μπορεί να ενισχύεται και από τέτοιες συμπεριφορές.Όταν ήδη αναρωτιέσαι και βασανίζεσαι αν σε αγαπούν,αν είσαι άξιος,καλός,αν θα τα βγάλεις πέρα,τότε εγώ δε θεωρώ αγάπη τον εκβιασμό του \"γίνε καλά ρε μη φύγω\",sorry κιόλας.Αγάπη είναι το \"θα είμαι κοντά σου\",το\"είμαι εδώ,μίλα μου\",το \"δείξε μου με ποιον τρόπο μπορώ να σε βοηθήσω\",το\"πάμε μαζί καλέ μου\".Αλλιώς είναι εγωισμός κρυμμένος σε επιφάσεις.

Είμαι σκληρή λες;Σκληράδα είναι η άρνηση και η ωραιοποίηση και το κουκούλωμα και δεν αρέσκομαι σε φρουφρου κι αρώματα.Και κάτι άλλο να αναρωτηθεί η stefl.Αν πιστεύει πως \"έφτιαξε\" ο άντρας της κι έγινε ξανά άγγελος,ή αν έκανε την ανάγκη φιλότιμο,από φόβο της σπάθης.Επίσης να αναρωτηθεί αν η απειλή της ενδέχεται να δουλεύει εναντίον της υγείας του,καθώς όταν βάζεις εκβιασμό διορθώσου σε κάτι που δεν εξαρτάται από εκείνον η διόρθωσή του τότε λογικά αυτός θα προσπαθήσει να το κρύψει και θα προσπαθήσει να δείξει καλός και σώφρων,ενώ θα υποφέρει και θα κοιμάται στον καναπέ,όχι στο κρεβάτι τους.

Είναι σωστά όσα λέτε, δε διαφωνώ. Απλά λέω ότι δεν είμαστε όλοι μας ειδικοί και όταν πρωτοσυναντούμε ένα πρόβλημα ψυχικής υγείας για πρώτη φορά δυσκολευόμαστε να το αναγνωρίσουμε και μπορεί για πολύ καιρό να μην ξέρουμε πώς να το αντιμετωπίσουμε. Δεν μας δίδαξαν ούτε στο σχολείο ούτε πουθενά για την ψυχική υγεία, δυστυχώς. Το ότι Stefl θέλει να δει κάποιον ειδικό και μπήκε στον κόπο να γράψει σε αυτό το forum για μένα είναι πολυ θετικό και δείχνει ότι είναι στο σωστό δρόμο. Ας είμαστε λίγο πιο επειικείς μαζί της, ειδικοί και μη....

Εγώ σε κάποιο παρομοιο πρόβλημα που αντειμετώπισα πριν κάποια χρόνια, οι γονείς μου μου έλεγαν ότι κάνω σαν παιδί κλπ και αρχικά ήταν αυστηροί μαζί μου. Όχι όμως επειδή δε με αγαπούσαν, αλλά επειδή δεν ήξεραν. Ούτε εγώ ήξερα. Σιγά σιγά και μιλώντας με ειδικούς μάθαμε. Θέλει χρόνο.

Είμαι επιεικής remains όταν χρειάζεται.Αλλά η stefl μπορεί να χρειάζεται και την ειλικρίνεια,όχι μόνο το μπράβο μας,που της το δίνω για την αναζήτηση.Απλά τονίζω τη σημασία της σύμπνοιας και της εμψύχωσης και αυτού που το έχει μεγαλύτερη ανάγκη,επ\'ευκαιρίας του τρόπου προσέγγισης.:)

Καλησπερα.
Μολις καταφερα να δω τα νεα σας μηνυματα.
Ευχαριστω πολυ για το ενδιαφερον ολων και ειδικα την remains για το U2U(δυστυχως ειναι πολυ μακρια για εμενα, δεν οδηγω και δεν εχω καποιον να με βοηθησει με τα παιδια ωστε να τα αφησω).
Επισης μου συστησαν εναν - απο οτι μου ειπαν - καλο ψυχιατρο - με τον οποιο εχω ραντεβου την επομενη Πεμπτη.

Οσων αφορα στον / στην lipba και στον / στην Rain and Wind, πρεπει να σας εξηγησω...

1ον
εχω η ιδια περασει στα 24 μου οξυ καταθλιπτικο επεισοδιο, νοσηλευτικα και ακολουθησα φαρμακευτικη αγωγη για εναν περιπου χρονο.
Οποτε οχι μονο δεν θα στιγματισω τον αντρα μου, ποσο μαλλον οποιονδηποτε αλλο ανθρωπο σε αυτον τον πλανητη.
2ον
Απο τοτε που γνωριστηκαμε ποσο μαλλον ολο αυτο το διαστημα ειμαι πολυ παραπανω απο υποστηρικτικη απεναντι στον συζυγο μου, η φραση \'\'αγαπη μου μην ανησυχεις θα τα καταφερουμε, θα το ξεπερασουμε κλπ\'\' εχει γινει καραμελα στο στομα μου. Εκτος απο καραμελα στο στομα μου πρακτικα ανελαβα τα παντα - οταν λεω τα παντα εννοω οτιδηποτε μπορει να εχει σχεση με την λειτουργια ενος σπιτιου και της οικογενειας του για να τον βοηθησω να βγει απο το τελμα.
3ον
Οσων αφορα στο χρονικο διαστημα που μεσολαβησε. Δυστυχως δεν ειχα διανοηθει οτι κατι πιο σοβαρο θα μπορουσε να του συμβαινει, παρα μονο απο τον Σεπτεμβριο και μετα και αυτο σταδιακα καθως ο ιδιος αρχισε να γεμιζει παραλογη οργη.
4ον
Το σιγουρο ειναι πως οταν καποιος εκφραζει βια στα παιδια - οποιος κι αν ειναι αυτος - ακομα κι αν ειναι δικα του - οχι μονο θα τον ταρακουνησω αλλα μπορω και να του παρω το κεφαλι ακομα...
5ον
Οσων αφορα στον ψυχιατρο που ειχε επισκεφθει 2 φορες και μετα τα παρατησε, οχι γιατι αισθανοταν καλυτερα απο τον ιδιο αλλα γιατι συγκηριακα βελτιωθηκε, τον επισκεφθηκα και εφριξα με την αδιαφορια του ελληνικου δημοσιου , με τις σιγουρες \'\'θεσουλες\'\', με το \'\'βρεξει - χιονισει\'\' μηνιατικο με το γενικοτερα πε-ρα βρε-χει..... Δεν πηρα καμια καθοδηγηση, δεν πηρα καμια απαντηση για το αν ο ιδιος ανησυχει για την εικονα που του περιγραφω, δεν πηρα καμια απαντηση για τον εαν μπορει κυριολεκτικα να γινει βιαιος σε εμενα (οπως απειλουσε το προηγουμενο διαστημα) η στα παιδια μας. Το προβλημα μας ειναι επισης οικονομικο. Ενας απο τους λογους που δεν εκλεισα νωριτερα ραντεβου σε καποιον ιδιωτη ειναι τα χρηματα. Τωρα την επισκεψη θα μου την πληρωσει η αδελφη μου και ο αντρας της. Επισης ο αντρας μου δεν ειναι ιδιαιτερα προθυμος να επισκεφθει καποιον ειδικο, θεωρητικα λεει ενα ναι στην αρχη και στην συνεχεια θεωρει οτι δεν του συμβαινει απολυτως τιποτα.
6ον
Ελπιζω - τουλαχιστον - να ειναι κατανοητο - το οτι δεν μπορουσα και δεν ηξερα πως να παραθεσω ολες αυτες τις λεπτομερειες, ηδη ειχα γραψει πολλα και αυτο που με ενδιεφερε ηταν να ακουσω την γνωμη ανθρωπων που δεν με / μας γνωριζουν προσωπικα, παραθετοντας οσο πιο ξερα μπορουσα τα γεγονοτα, χωρις να εκφρασω τα δικα μου συναισθηματα.
7ον
Οταν αναφερθηκα στο \'\'αγγελος\'\' εννοουσα ο αντρας μου οπως τον γνωρισα και ετσι οπως αγαπηθηκαμε, δεν εννοουσα οτι καθοταν \'\'σουζα\'\' και εγω χτυπαγα το μαστιγιο... Τι πρεπει να γραψω για να πεισω οτι τον αγαπαω....
και 8ον
Για να κλεισω .... μιλατε συνεχεια για στιγματισμο και αυτο που τελικα καταφερνετε ειναι να αυτο-στιγματιζεστε διαρκως.
Η remains απο οσο καταλαβα ειναι η μονη που κρατησε μια αντικειμενικη σταση και αντιληφθηκε την ολη κατασταση. Λυπαμαι που θα ακουστει προσωπικο, αλλα οι υπολοιποι μαλλον ψαχνετε να βγαλετε τα απωθημενα σας.
Παιδια, δεν εχω ουτε τον χρονο ουτε την πολυτελεια να αναλυσω παραπανω τα πραγματα - ενω θα το ηθελα πραγαματικα - ειμαι υπεραναλυτικη - για αυτο θα εκτιμησω την καλοπροαιρετη σταση ορισμενων ανθρωπων, που δεν ψαχνουν να ανακαλυψουν τι κρυβεται απο πισω.

Στεφι....δεν χρειάζεται και δεν έχεις την υποχρέωση να απολογηθείς σε κανένα.
Εδω είμαστε για να βοηθήσουμε και αν νιώθεις πως κάποια μελη είναι επιθετικά μαζί σου, μην τους απαντάς και μην αναλώνεσαι σε κάτι τέτοιο, έχεις πολύ πιο σοβαρά προβλήματα αυτή τη στιγμή.
Κινδυνεύοντας να κατηγορηθώ και γω, θα σου πω να μη πέσεις στα βαθιά και να μη ξεκινήσετε με ψυχίατρο.
Υπάρχουν κέντρα ψυχικής υγείας σε όλους τους δήμους και μπορείς να απευθυνθείς σε αυτά για έναν ψυχολόγο.
Νομίζω-δεν θυμάμαι-σε ρωτησα σε προηγούμενο μνμ ποια ειναι η στάση σου απέναντι του?
Μηπως τον \"παραχαιδεύεις\"?
Μήπως να καταλάβει πως αν δεν σηκώσει τον απαυτό του απ τον καναπέ να λύσει το πρόβλημα θα σταματήσει και η ανοχή σου?
Ξέρεις....η πολλή παρηγοριά και η υπομονή, δεν κάνει πάντα καλό και έχεις και δυο αθώα πλάσματα που είσαι υπέυθυνη για την ψυχική και όχι μόνο υγεία και γαλήνη τους.....

Θεοφανια μου, καλησπερα ξανα και σε ευχαριστω που απαντησες..
Ναι, σκεφτομαι πως μαλλον τον παραχαιδεψα ολο το προηγουμενο διαστημα.
Εχω παθει πολλες φορες υπερκοπωση ολους αυτους τους μηνες - ποτε ομως δεν λυγισα συνεχιζα και συνεχιζω με την καρδια μου χαμογελαστη και ευτυχισμενη που εχω τα μωρα μου.
Ξερω οτι δειχνω και ειμαι πολυ δυναμικη και δυνατη και αναλαμβανω πολυ περισσοτερα απο αυτα που μου αναλογουν και - το διευκρινιζω - χωρις να μουρμουραω καθολου για αυτο.
Οταν μεσολαβησε το τελευταιο περιστατικο στο οποιο αναφερομαι ως πολυ σκληρη απεναντι του, ηταν η υστατη μου προσπαθεια να καταλαβω εαν εχει κατι παθολογικο η κατι χαρακτηριολογικο, η απλουστερα εαν ειναι αρρωστος η εαν απλως εχει τις κακες του και εχει βολευτει στο να ξεσπαει και να κανει του κεφαλιου του (δυσκολο, αλλα επρεπε και εγω να καταλαβω).
Και πιστεψε με ειδικα για την ψυχικη (και την σωματικη ασφαλως) υγεια των παιδιων μου παλευω γιατι και εγω οπως σχεδον ολος ο κοσμος εχω μεγαλωσει δυσκολα.
Οσων φορα στην προταση σου για ψυχιατρο η οχι, νομιζω πως εδω που εφτασα να ανησυχω τοσο το καλυτερο που εχω να κανω ειναι να παω και να λαβω το ελαχιστο μια καθοδηγηση...
Θα με κανει και εμενα να αισθανθω οτι καποιος που γνωριζρι θα μου πει 2-3 πραγματα..

Στέφη....μπαίνω εδω μέσα δυο χρόνια.
Έχω γνωρίσει πολλά μελη με διάφορα θέματα, από το πιο απλό μέχρι το πιο περίπλοκο.
Θα σου πω λοιπόν το εξής: οποιαδήποτε αρρώστια, όσο σοβαρή ή μη αν είναι, δεν παίζει ρόλο μπροστά στην ποιότητα των ανθρώπων και το χαρακτήρα.
Αυτα τα δυο χαρακτηριστικά ξεπερνούν την οποιαδήποτε ασθένεια.
Τι θέλω να σου πω με αυτό? Γίνε πιο δυναμική και κάλεσε τον να πάρει αποφάσεις για την οικογένεια του.
Αν θελει να γινει καλά, να γίνει.
Αν δεν θέλει, μη θυσιάζεις τη γαλήνη των παιδιών σου στο βωμό της ανωριμότητας του.
Μπορεί να ακούγομαι, (η μάλλον διαβάζομαι), σκληρή, αλλά δεν έχεις και πολλά χρονικά περιθώρια να περιμένεις το θαυμα.
Για τον ψυχίατρο είμαι αντίθετη, γιατί δεν του έχει διαγνωστεί κάτι που απαιτεί φαρμακευτική αγωγή και ειδικά στα δημόσια νοσοκομεία θα τον φορτώσουν φάρμακα μόνο και μόνο για να τον ξεπετάξουν.
Γι αυτο σου πρότεινα δημόσιο μεν, αλλα ψυχολόγο, ώστε να πάρεις μια πρώτη γνώμη.

stefl, μου έκαναν εντύπωση κάποια πράγματα από αυτά που λες και αν θέλεις τα σχολιάζεις.από τη στιγμή που πέρασες καταθλιπτικό επεισόδιο και νοσηλεύτηκες, νομίζω πως η πρόσβαση σε ένα νοσοκομείο θα σου ήταν εύκολη για να βοηθήσεις το σύζυγο σου.
δεν είπε κανείς πως δεν τον αγαπάς.το δείχνεις με λάθος τρόπο.
για το στιγματισμό τώρα είναι κάτι για το οποίο δεν συνηθίζω να μιλάω.
δεν έχω πρόβλημα να πω ότι είμαι διπολική.
να είσαι σίγουρη πως τα απωθημένα μου, προσπαθώ τουλάχιστον να μην τα βγάζω σε ανθρώπους που δεν μου φταίνε.
αν πιστεύεις πως αυτό έκανα, μην μπαίνεις στο κόπο να μου απαντήσεις.

Λογικο μου ακουγεται αυτο οσων αφορα στα φαρμακα...τα οποια σαφως δεν θελω να του φορτωθουν μονο και μονο απο ξεπετα αλλα αυστηρως και μονο εαν τα εχει αναγκη.

Κοιτα, αρχικα θα επισκεφθω την επομενη Πεμπτη τον ιδιωτη ψυχιατρο, οπως ειπα και παραπανω, και απο εκει και περα θα δω πως θα δρασω...
Μαλλον στην συνεχεια θα ακολουθησω την συμβουλη σου που μου φαινεται και η πιο λογικη.

Σε ευχαριστω πολυ και θα σε καληνυχτισω :)

Quote:

---

Originally posted by stefl
Λογικο μου ακουγεται αυτο οσων αφορα στα φαρμακα...τα οποια σαφως δεν θελω να του φορτωθουν μονο και μονο απο ξεπετα αλλα αυστηρως και μονο εαν τα εχει αναγκη.

Κοιτα, αρχικα θα επισκεφθω την επομενη Πεμπτη τον ιδιωτη ψυχιατρο, οπως ειπα και παραπανω, και απο εκει και περα θα δω πως θα δρασω...
Μαλλον στην συνεχεια θα ακολουθησω την συμβουλη σου που μου φαινεται και η πιο λογικη.

Σε ευχαριστω πολυ και θα σε καληνυχτισω :)

---

Να σαι καλά. Καλό κουράγιο σου εύχομαι και περιμένουμε νέα σου....:)

Συνήθως ακούγοντας \"ψυχίατρο\" τρομάζουμε αλλά υπάρχουν ψυχίατροι (ιδιώτες) που κάνουν και ψυχοθεραπεία και κάνουν πολύ καλή δουλειά κιόλας.

Stefl εύχομαι πραγματικά να πάνε όλα καλά.

Το ίδιο εύχομαι κι εγώ και για τους δυο σας.:)
Εφόσον έχεις περάσει κι εσύ από ένα παρόμοιο(έστω και με διαφορετική συμπτωματολογία)στάδιο όπου χρειάστηκες βοήθεια,μπορείς και με αυτό το παράδειγμα να τον ωθήσεις στο να τη δεχτεί.Με αποδοχή και αγάπη πιστεύω πως θα έχεις τα επιθυμητά αποτελέσματα,όπως και εκείνος που το χρειάζεται αυτή την εποχή.Να είναι καλά τα παιδάκια σας και να τα χαίρεστε μαζί.
stefl,μία που θα πάτε,καλό θα ήταν να ρωτηθεί ένας ειδικός και πώς όλη αυτή η περιπέτεια θα περάσει με τον πιο ανώδυνο τρόπο και από τα παιδιά,ώστε και οι δικές τους ισορροπίες να μην διαταραχτούν.Υπομονή,κουρά γιο και αγάπη!Περιμένουμε αν το επιθυμείς και τα νέα σας αφού επισκεφτεί ο σύζυγος τον ειδικό.:)

Ευχαριστω για τα καλα σας λογια.
Το πρωτο στο οποιο θα εστιασω κατα την επισκεψη μου στον γιατρο, θα ειναι τα παιδια - εννοειται - και χαιρομαι που το αναφερατε.

Επισης επειδη με ρωτησε η arktos, εχω προτεινει να παμε στα εξωτερικα σε εφημερευον νοσοκομειο, αλλα δεν δεχτηκε ποτε και με τιποτα (οποτε του το εχω αναφερει οργιζεται και μου απανταει ΄΄...τι ειναι , φοβασαι πως ειμαι τρελος, φοβασαι πως θα σου κανω κακο?΄΄. Επισης ο αντρας μου υπηρετει στην πολεμικη αεροπορια και δεν δεχεται με τι-πο-τα να επισκεφθει ιατρο στο ΓΝΑ. Καταλαβαινετε οτι δεν ειναι και πολυ ευκολα τα πραγματα μαζι του.
Δεν πιστευω επισης arktos οτι εχεις κατι προσωπικο μαζι μου - πως θα μπορουσες αλλωστε - πιστευω πως ταυτιζεσαι και δεν κρινεις αντικειμενικα και αποστασιοποιημενα, κατι το οποιο χρειζομαι, ζητωντας βοηθεια απο ενα forum. Εγω δυστυχως ειμαι η αμεσα εμπλεκομενη και συνεπως υποκειμενικη.

stefl, στο ξαναλέω πως γνωρίζω από ποια ασθένεια πάσχω και την αντιμετωπίζω όπως μπορώ.
εγώ να ταυτίζομαι με το σύζυγο σου, εσύ γιατί όχι?
τελικά πάντως συμφωνείς ότι και οι δύο είμαστε υποκειμενικές?ή όχι?

Σαφεστατα συμφωνω και το μονο που δεν θελω ειναι να πληγωσω καποιον που υποφερει.
Σου ευχομαι να εισαι παντα καλα και να σου συμβαινουν μονο καλα. Με την καρδια μου!

stefl, καλημέρα.σου εύχομαι κι εγώ να περάσουν όλα όσο πιο ανώδυνα γίνεται.
αν στο μεταξύ τα πράγματα συνεχίσουν έτσι, θα ήθελα να σου πω ότι : πριν μου γίνει διάγνωση, αδυνατούσα να δεχτώ πως χρειάζομαι ψυχίατρο.χρειάστηκε εισαγγελική και νοσηλεία για να γίνει διάγνωση.
είναι σκληρό να δεχτείς πως έχεις κάποιο σοβαρό πρόβλημα.
ο σύζυγος σου γνωρίζει για το καταθλιπτικό επεισόδιο που είχες?
και το ρωτάω αυτό για να καταλάβω αν έχει καθόλου σχέση με ψυχικές ασθένειες?

Arktos καλημερα και απο εμενα.
Καλα κανεις και με ρωτας. Οι παντες στην ζωη μου γνωριζουν για αυτο. Ειμαι πολυ ανακοινωτικη και υπεραναλυτικη επισης. Θεωρω οτι ο ψυχιατρος οχι μονο δεν ειναι ταμπου, αντιθετως - ευτυχως στην εποχη μας εχει απομυθοποιηθει πολυ ο ρολος του και η προσβαση σε καποιον ειδικο ειναι πλεον ευκολοτερη.
Με τον αντρα μου καναμε παντα συζητησεις - ηταν απο τους λογους που γοητευτηκα απο τον ιδιο το ποσο ανοιχτος και δεκτικος ηταν στην ψυχοθεραπεια, στην αυτοαναλυση, αυτοκριτικη κλπ.

Stefl,απορώ που και ο ίδιος δε μπορεί να δει μία τόσο δραματική αλλαγή στο πλάνο της συμπεριφοράς του και σκέφτομαι μήπως έχει περάσει στην άρνηση από φόβο.

Ειναι πολυ πιθανο...
Αλλα δικαιολογειται παραλογα, λεγοντας οτι εγω φταιω... Με βλεπει και μου συμπεριφερεται σαν να ειμαι εχθρος του!
Ευτυχως που εχω μαρτυρες διαφορετικα θα τον πιστευα κι εγω... οπως τοσο καιρο εκανα γιατι ΄΄εμπαινα΄΄ σ\'αυτην την παθολογια θεωροντας οτι μου μιλαει λογικα κι ολα αυτα μεχρι το φθινοπωρο που ειδα την εικονα που σας περιεγραψα (βιαιος στις κινησεις κ\'φραστικα + επιθετικος).
Ειμαι πολυ περιεργη για το τι θα μου πει ο γιατρος. Και δυστυχως ειναι την Πεμπτη το ραντεβου.

Αν σου συμπεριφέρεται σαν να είσαι εχθρός του, είναι πολύ πιθανό να αλλάζει προσωρινά τη συμπεριφορά του όταν ξεκαθαρίζεις τι μπορεί να γίνει αποδεκτό και τι όχι, όχι επειδή επεξεργάζεται και κατανοεί λογικά όσα του λες, αλλά από φόβο. Οπωσδήποτε, έτσι όπως περιέγραψες την κατάσταση, η δική σου επίσκεψη στο γιατρό θα είναι σίγουρα χρήσιμη, ώστε να στηρίξει εσένα και να σε βοηθήσει ίσως να βρεις κάποια σημεία επικοινωνίας μαζί του για να υπάρξει η κατάλληλη αντιμετώπιση.

Καλησπερα σε ολους.
Σημερα το βραδυ τελικα επισκεφθηκα τον γιατρο εκτακτως γιατι το Σαββατοκυριακο ειχαμε επεισοδια.
Το μεν Σαββατο ειδε μια ταινια και εκλαιγε ακαταπαυστα και προσπαθουσε κλαιγοντας να μου πει για κατι φοβερα μηνυματα που ειχε αυτη η ταινια και ποσο σημαντικα ηταν - αυτο συνεχιστηκε και την Κυριακη το πρωι, ενω το απογευμα της Κυριακης πηγε με τον γιο μας να φερει την αδελφη μου και ενω ο μικρος ηθελε να της κανει εκπληξη τον αφησε κλειδωμενο και μονο στο αυτοκινητο για 10 λεπτα χωρις να πει κατι στην αδελφη μου η στον αντρα της!
Ο γιατρος μου ειπε πως ειναι πολυ πιθανο να εχει καταθλιψη. Η ηλικια του συζυγου μου ειναι ιδανικη καθως επισης και οι εκρηξεις οργης που ο ιδιος εχει, την συνοδευουν. Τον ανησυχουν οι ψυχωσικες συμπεριφορες του και κατα την αποψη του βρισκεται σε εν εξελιξη επεισοδιο. Μπορει ακομα και να κανει διπολικο επεισοδιο μου ειπε, αλλα θα τον δει πρωτα, δεν μπορει να καταληξει χωρις να μιλησει ο ιδιος μαζι του. Την επομενη Τριτη θα παμε απο κοινου.

Stefl ναι,έχει στους άντρες αυτό το γνώρισμα η κατάθλιψη,τις εκρήξεις οργής εννοώ.Λυπάμαι για όσα δύσκολα περνάτε τον καιρό αυτό και εύχομαι σύντομα να δει και αυτός αλλαγές προς το καλύτερο για να πάρετε μία ανάσα.:)

Θυμάμαι το περιστατικό που είχες αναφέρει με το γιο και την κόρη σας, δηλ. ότι φοβόταν πώς ο γιος θα κάνει κακό στην κόρη. Αυτο μπορεί να είναι σύμπτωμα κατάθλιψης? Μου κάνει εντύπωση. Τονίζω πως δεν είμαι ειδικός αλλά σαφώς θα πρέπει να δει και τον ίδιο για να καταλήξει σε διάγνωση. Καλή επιτυχια και πάλι!

RainAndWind ευχαριστω για τα καλα σου λογια.
remains Αυτο το περιστατικο με την εμμονη ιδεα οτι ο γιος θα κανει κακο στην κορη καθως και το οτι εγω θα κανω κακο στα παιδια ο γιατρος το χαρακτηρισε ως ψυχωσικη συμπτωματολογια. Μου οτι περιπλεκονται - κατα την γνωμη του οπως την σχηματισε απο αυτα που διηγηθηκα - καταθλιψη με ψυχωση στην περιπτωση μας.
Γιατι βρε παιδια θεωρει κανεις πως ειναι λογικο η οτι μπορει να ενταχθει στα πλαισια ελλειψης συγκεντρωσης (ετσι μου ειπε ο γιατρος την συγχηση που εχει ) το οτι αφησε το παιδι μονο του στο αυτοκινητο?

Quote:

---

Originally posted by stefl
RainAndWind ευχαριστω για τα καλα σου λογια.
remains Αυτο το περιστατικο με την εμμονη ιδεα οτι ο γιος θα κανει κακο στην κορη καθως και το οτι εγω θα κανω κακο στα παιδια ο γιατρος το χαρακτηρισε ως ψυχωσικη συμπτωματολογια. Μου οτι περιπλεκονται - κατα την γνωμη του οπως την σχηματισε απο αυτα που διηγηθηκα - καταθλιψη με ψυχωση στην περιπτωση μας.
Γιατι βρε παιδια θεωρει κανεις πως ειναι λογικο η οτι μπορει να ενταχθει στα πλαισια ελλειψης συγκεντρωσης (ετσι μου ειπε ο γιατρος την συγχηση που εχει ) το οτι αφησε το παιδι μονο του στο αυτοκινητο?

---

stefl, ο σύζυγος σου είναι άρρωστος.ψάξε στο google για ψυχωσικό επεισόδιο και θα ενημερωθείς.
είναι δύσκολο να το δεχτείς.
δεν σημαίνει πως δεν αγαπάει τα παιδιά του κι εσένα.
είναι ευχάριστο το γεγονός που δέχτηκε να έρθει μαζί σου στο γιατρό.καλή δύναμη.