Ξέρω τί έχω, δεν ξέρω τι να κάνω!

Πάσχω από αγχώδη διαταραχή και τις γνωστές φοβίες , χρόνια τώρα. Λίγα λόγια για το τί περνάω.
Ξεκίνησαν όλα από οξύ άγχος στην δουλειά, μικρές σύντομες κρίσεις πανικού κάτι σαν προειδοποίηση, μετά άρχισα τις εξετάσεις, ήταν όλα τσιμπιμένα, πίεση, σάκχαρο, χοληστερίνη και λοιπά αλλά μέσα στα όρια, το άγχος έγινε μόνιμο. Άρχισα να φοβάμαι τους άλλους, όποτε είμαι κοντά σε άλλους νιώθω χάλια.
Τα ψυχοσωματικά συμπτώματα είναι ... τι να πώ \"άστα να πάνε!\"
Τρέμουλο, αδυναμία, ζαλάδες, πονοκέφαλοι, μυικές κράμπες, μυικού σπασμοί, αστάθεια, αρρυθμίες, μυικοί πόνοι, δερματικά προβλήματα, διάρροιες, εμβοές, σύνδρομο ανήσυχων ποδιών (ναι το έχω και αυτό), πόνοι εδώ και εκεί ξαφνικά, δύσπνοια και πολλά άλλα.
Πήρα όλων των ειδών τα χάπια και έκανα αρκετές συνεδρίες.

Συμπέρασματα.(συμφωνείτε?)
Τα χάπια δεν βοηθούν μακροπρόθεσμα, μάλιστα μετά από καιρό χειροτερεύουν την κατάσταση, μόνο ένα XANAX στην τσέπη για περίπτωση ανάγκης.
Τα αντικαταθλιπτικά είναι ύπουλα ακόμα και τα SSRI.
Το ΧΑΝΑΧ είναι το δεύτερο σε κατανάλωση μετά τα παυσίπονα.
Όταν είμαι πολύ στεναχωρημένος είμαι πιό ήρεμος.
Όταν θυμώνω πολύ μου περνάνε όλα.
Οι ψυχολόγοι βοηθάνε αλλά δεν είναι μόνιμη λύση και κοστίζουν πολύ.
Ένα άτομο με κατανόηση δίπλα σου βοηθάει πολύ.
Άν αποδεχθείς την αδυναμία σου πονάει λιγότερο.΄
Η άσκηση βοηθάει πολύ (αρκεί να μην έχει κόσμο κοντά!!!)
Το τρίγωνο των \"Βερμούδων\" είναι ΑΓΧΟΣ->ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ->ΦΟΒΟΣ

Όταν είμαι με άλλα άτομα σαν και εμένα νιώθω πολύ καλύτερα.

Είμαι από επαρχιακή πόλη αλλά θα έκανα 500χλμ να βρεθώ σε μια συνάντηση ατόμων σαν και εμένα.

Τελικά τί παίζεται!


Όποιος φοβάται να πεθάνει πεθαίνει κάθε μέρα. Έγω έχω πεθάνει πάνω από 3650 φορές.

Γεια σου Λάμδα. Χωρίς να πάσχω από αγχώδη διαταραχή, αλλά έχοντας περάσει το \'μανίκι\' των κρίσεων πανικού - μετά από ανθρώπινη απώλεια και τρομερή εσωτερική πίεση - θα πω μόνο πως σε καταλαβαίνω σε αυτό το κομμάτι, γιατί πραγματικά η αίσθηση κατά τη διάρκεια των κρίσεων είναι απίστευτα οδυνηρή. Για τα αντικαταθλιπτικά έχω την ίδια άποψη και αν και σε κατάθλιψη είμαι εναντίον τους. Με βρίσκουν σύμφωνη όλα όσα λες - βέβαια για το πώς νιώθεις σε στεναχώρια ή θυμό το ξέρεις μόνο εσύ - και καταλαβαίνω ότι έχεις \'συμφιλιωθεί\' όσο γίνεται με το πρόβλημά σου. Αυτό που με σταναχωρεί σε ό,τι έχει να κάνει με το άγχος, είναι που ενώ θα μας βοηθούσε πολύ μια αλλαγή τρόπου ζωής - καλύτερη διατροφή, περισσότερος ελεύθερος χρόνος, άσκηση, ανθρώπινη επαφή, όχι οικονομικά δυσμενείς συνθήκες, κ.ά. - δυστυχώς οι περισσότεροι είμαστε με τα χέρια δεμένα και εγκλωβισμένοι σε μια πραγματικότητα που δεν ευνοεί τίποτα σχεδόν από αυτά, αλλά παρόλα ταύτα μας την \'προτείνουν\' χωρίς να μας παρέχουν τρόπους και μέσα με τα οποία θα μας ήταν εφικτή. Εύχομαι καλή δύναμη και ό,τι άλλο θα ήθελες να σου συμβεί.

:)

Γεια σου λ. από ψυχοθεραπείες δοκίμασες την γνωστική-συμπεριφορική? Είναι η πλέον κατάλληλη (επιστημονικά) για τις διαταραχές άγχους. Αν δεν το έχεις δοκιμάσει, ψάξ\'το.

-καταρχην αντιμετωπησες τα βασικα,, την πιεση ,ζαχαρο ,χοληστερινη,,,+(τσιγαρα, ποτα ,διατροφη)+ ξεκουραση (!),, ????????

Γεια σου lamda. Σε αυτά που λες είναι σαν να περιγράφεις τον εαυτό μου. Έχω όλα αυτά που έχεις ακριβώς. Επίσης να προσθέσω στα συμπτώματα ότι νομίζω ότι κάτι έχω στο λαιμό μου και δεν μπορώ να καταπιώ. Bingo!
Έχω κάνει τα πάντα. Αγχολυτικά, Αντικαταθλιπτικά κλπ. Κατά καιρούς έχω περάσει από Xanax, Anafranil, Centrac, Arvivax (εννοείται όχι όλα μαζί αλλά σε διάφορους συνδυασμούς). Είναι δύσκολος δρόμος. Σε καταλαβαίνω. Όλα άρχισαν σιγά σιγά. Νόμιζα ότι ήξερα πότε ήταν η αρχή αλλά σιγά σιγά ανακαλύπτω γεγονότα στη ζωή μου που μου δείχνουν ότι άρχισαν οι κρίσεις άγχους πιο νωρίς από ότι νόμιζα. Απλά τότε δεν είχα καταλάβει.
Ήμουν και πιο μικρή. Αλλά θυμάμαι στιγμές από τότε που ημουν 20 χρονών που προσευχόμουν πριν κοιμηθώ να μην πεθάνω στον ύπνο μου.

Μετά από πολλά χρόνια προσπάθειας κατάλαβα ότι αυτά που με βοηθούν είναι το κολύμπι (όταν είμαι στην πισίνα δεν παθαίνω τίποτα και κολυμπάω χιλιόμετρα χωρίς να λαχανιάζω και να κουράζομαι), το διάβασμα σχετικών βιβλίων με το θέμα μου αλλά και λογοτεχνικών και κυρίως να παίζω με τον γιο μου που με την παιδική του αθωότητα με βοηθάει πολύ.
Εννοείται πως όταν είσαι με ομοιοπαθείς νιώθεις καλύτερα γιατί σε καταλαβαίνουν.
Επίσης εννοείται πως το XANAX είναι στην τσάντα για παν ενδεχόμενο. Το οποίο όμως τελικα μακροπρόθεσμα σε αρρωσταίνει. Εγώ είμαι στη φάση απεξάρτησης και τα βρίσκω μπαστούνια.
Τέλος μια καλή βοήθεια νομίζω ότι είναι η ομοιοπαθητική. Σου δείχνει και έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής. Τι να πω? Θα μπορούσα να σου γράφω μέχρι αύριο. Εγώ έχω πεθάνει γύρω στις 5327 φορές και λίγες λέω...
Μήπως να το πάρουμε πιο χαλαρά το πράγμα???

Σκεφτόμουν τα όσα αναγράφει η φίλη ermione. Πιθανότατα οι διαταραχές που αντιμετωπίζουμε δεν έχουν μια συγκεκριμένη στιγμή έναρξης στη ζωή μας. Ίσως, αυτές οι διαταραχές δεν παρουσιάζονται ξαφνικά, έπειτα από ένα έντονο άγχος ή κάποια απώλεια στη ζωή μας. Οι αγχώδες διαταραχές και οι κρίσεις πανικού ελλοχεύουν μέσα μας από την πολύ μικρή ηλικία μας. Είναι, καθαρά προσωπικό, το πως ο κάθε χαρακτήρας αντιμετωπίζει την κάθε αγχώδη κατάσταση ή τους φόβους του. Ο έντονος τρόμος αντιμετωπίζεται διαφορετικά από άτομο σε άτομο και σποραδικά μπορούμε να θυμηθούμε καταστάσεις, παρόμοιες μ\'αυτές που ζούμε σήμερα, απ\'την πρώιμη παιδική μας ηλικία και απ\'τους παιδικούς μας φόβους. Εμείς, ίσως, να κοιτάμε ΜΟΝΟ την κορυφή του παγόβουνου, όταν τα προβλήματα έχουν αρχίσει και μας καταδυναστεύουν (μας αλλάζουν την προσωπικότητα, το τρόπο σκέψης, ή την ζωή μας την ίδια, όταν προσπαθούμε να την προσαρμόσουμε ανάλογα με τα συμπτώματα μας)...

Φίλε lamda, είναι σίγουρο πως τα φάρμακα δεν βοηθούν μακροπρόθεσμα. Στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν λύνουν το ίδιο το πρόβλημα, αλλά, απλά, καταλαγιάζουν τα συμπτώματα και το άγχος. Το μόνο χρήσιμο στην φαρμακοθεραπεία είναι η πίστωση χρόνου που αποκτάει κάποιος ώστε να σκεφτεί και να πράξει τις ανάλογες τεχνικές που θα τον κάνουν να κατανοήσει το πρόβλημα, να βρει την ρίζα του προβλήματος -και αν είναι υπομονετικός- να βρεις τρόπους να διαχειριστεί την ζωή του με νέα δεδομένα.
Το \"Όποιος φοβάται να πεθάνει πεθαίνει κάθε μέρα. Έγω έχω πεθάνει πάνω από 3650 φορές\", είναι ότι καλύτερο έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό σε παρόμοια θέματα. Αυτό συνέπει πως έχεις ξαναγεννηθεί άλλες 3650 φορές. Ίσως, κάθε φορά που ξαναγεννιέσαι, να γίνεσαι όλο και πιο δυνατός...
:)

Πόσο δίκιο έχεις φίλε antonis-wolf
Όντως οι διαταραχές μας δεν παρουσιάζονται ξαφνικά. Σίγουρα υπάρχουν μέσα μας από πολύ μικρή ηλικία και παρουσιάζονται με διάφορους τρόπους που μπορεί τότε να μην το καταλαβαίνουμε. Τώρα όταν γυρνάω πίσω στη ζωή μου βλέπω στιγμές που σίγουρα είχα τέτοιες καταστάσεις αλλά τις ερμήνευα ίσως διαφορετικά. Αυτές έγιναν πιο πολλές και κάποια στιγμή λόγω κάποιων δυνατών γεγονότων πήραν μορφή και σχήμα και όνομα. Δεν μπορούσες να τα πεις καλύτερα.
Αυτό που γίνεται στο φόρουμε είναι πολύ σημαντικό γιατί μπορούμε να πούμε τα προβλήματά μας ανοιχτά χωρίς να ντρεπόμαστα ή να φοβόμαστα ότι οι άλλοι δεν μας καταλαβαίνουν. Γιατί σίγουρα νιώθουμε ότι κάποιοι δεν καταλαβαίνουν αυτά που περνάμε. Ενώ εδώ δεν είμαστε μόνοι. Νιώθω ήδη καλύτερα που οι σκέψεις μου έγιναν γραμμές στον υπολογιστή και άρχισαν να βγαίνουν προς τα έξω.
Ούτε ο γιατρός μου δεν μπορεί να νιώσει όπως νιώθω εγώ. Πράγματι τα φάρμακα δεν βοηθούν τελικά. Απλά καλύπτουν τα προβλήματα με επιφανειακή ανακούφιση.
Τελικά πρέπει να ψάξουμε μέσα μας, να κάνουμε εσωτερικό τουρισμό και να βρούμε τρόπους να διαχειριστούμε την κατάσταση. Ίσως προσευχή, ίσως διαλογισμό.. τι να πω?
Όντως πεθαίνω κάθε μέρα... πάνω από 3650 φορές... μεγάλη κουβέντα είπε ο φίλος lamda. Και ξαναγεννιέμαι κάθε μέρα... πόσο δίκιο έχεις φίλε antonis-wolf.
Αυτό δεν το είχα σκεφτεί αλλά είναι μεγάλη αλήθεια...
Σίγουρα θα βγούμε πιο δυνατοί μετά από αυτό. Σίγουρα!!!

Έχεις δίκιο, φίλη ermione. Οι γιατροί δεν μπορούν να αντικαταστήσουν μια κουβέντα που γίνεται ανάμεσα σε άτομα που πάσχουν απ\'το ίδιο πρόβλημα. Γι\'αυτόν ακριβώς τον λόγο κερδίζει έδαφος η ομαδική θεραπεία. Το να ανοιχτεί κάποιος και να μιλήσει για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει είναι το πιο δύσκολο πράγμα. Και το πράγμα δυσκολεύει αν το άλλο άτομο είναι ο πιο ακατάλληλος ακροατής. Όλοι λίγο-πολύ έχουμε κουραστεί να ακούμε συνεχώς τα γνωστά \"Θα το ξεπεράσεις\", \"Δεν είναι τίποτε\", \"Στο μυαλό σου είναι όλα...\", και άλλα τόσα που έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα απ\'αυτό που περιμένουν. Έχουν ακριβώς την αντίθετη κατάληξη, μιας και σε κάνουν να πιστέψεις το πόσο αδύναμος χαρακτήρας είσαι και την αδυναμία σου να λύσεις κάποιο εσωτερικό σου πρόβλημα (πόσο, μάλλον, να αντιμετωπίσεις έναν εχθρό -που πραγματικά- δεν υπάρχει!). Αυτό δεν είναι λύση!!! Μόνο οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα και γνωρίζουν πολύ καλά τι είναι μια κρίση πανικού (ή αγχώδες διαταραχή), ή αγοραφοβία, θα μπορέσουν να βοηθήσουν και να κατανοήσουν το πρόβλημα. Αυτοί και μερικοί άνθρωποι στη ζωή μας που πραγματικά νοιάζονται και δεν βαριούνται να ανοίξουν ένα βιβλίο αυτοβοήθειας ή να ρωτήσουν κάποιον ειδικό για το πως μπορούν να βοηθήσουν τον συνάνθρωπο τους (για όσους δεν αντιμετωπίζουν διαταραχές πανικού.)
Πιστεύω ακόμη πως η γνώση και ο διάλογος (όπως και η ανταλλαγή απόψεων και τεχνικών) είναι ο καλύτερος βοηθός και η καταλληλότερη ένταξη στην θεραπεία κατά του πανικού. Ο πανικός, στην περισσότερη των περιπτώσεων σε κάνει να βλέπεις το πρόβλημα μονόπλευρα. Η δυσφορία και ο τρόμος δεν σ\'αφήνει να δεις τις συμαντικές λεπτομέρειες που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην επίλυση του προβλήματος...

Δεν το συζητώ. Το να λες τα προβλήματά σου σε ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι άρρωστος και αδύναμος. Δεν θέλω άλλο να μου λένε ότι είναι μέσα στο μυαλό μου και ότι δεν είναι τίποτα και ότι θα περάσει και να νιώθω ότι είμαι η τρελή του χωριού.
Μια νύχτα που είχα μια τρελή κρίση πανικού και ξύπνησα τον άνδρα μου να με πάει στο νοσοκομείο γιατί \'\'πεθαίνω\'\' μου ήρθε να τον πνίξω που ατάραχος και ηρεμότατος μου είπε \'\'αγαπούλα μου δεν είναι τίποτα διάβασε ένα βιβλιαράκι να ηρεμήσεις\'\'.
Εκείνη τη στιγμή με έπιασε χειρότερος πανικός και δεν με χώραγε το δωμάτιο. Τελικά καλέσαμε γιατρό στο σπίτι γιατί ήμουν σε κακή κατάσταση. Αλλά και πάλι ο άνδρας μου δεν κατάλαβε γιατί έπρεπε να έρθει γιατρός για να ηρεμήσω και γιατί δεν μπορούσα μόνη μου. Να σημειώσω ότι ο άνδρας μου είναι ένας υπέροχος άνθρωπος και πραγματικά αγαπιόμαστε. Αλλά δεν μπορεί να καταλάβει πώς νιώθω εγώ εκείνες τις στιγμές. Ούτε ότι όταν με έπιασε μια τρομερή κρίση πανικού το καλοκαίρι στην παραλία ήθελα να έρθει εκείνη τη στιγμή να με πάρει. Ήταν χαλαρός όταν τον πήρα τηλέφωνο και μου είπε \'\'βιάζεσαι? σε λίγο θα έρθω γιατί τώρα κάτι κάνω\'\' Εκείνη τη στιγμή αν ήταν μπροστά μου θα του έριχνα μπουνιά για να με καταλάβει ότι εγώ ήθελα να έρθει εκείνη τη στιγμή και όχι αργότερα... γιατί εγώ \'\'πέθαινα\'\' και ένιωθα τρομερά δυσάρεστα.
Τελικά μόνοι μας τραβάμε τα ζόρια μας και μας καταλαβαίνουν σε βάθος μόνο οι άνθρωποι που περνάνε το ίδιο...
Χαίρομαι πολύ που ανακάλυψα αυτό το φόρουμ και βγάζω τα σώψυχά μου... Ευχαριστώ όλους σας.

Κάντε κουράγιο παιδιά, κάποτε θα βγούμε από το τούνελ πιο δυνατοί!!!

Quote:

---

Originally posted by path
-καταρχην αντιμετωπησες τα βασικα,, την πιεση ,ζαχαρο ,χοληστερινη,,,+(τσιγαρα, ποτα ,διατροφη)+ ξεκουραση (!),, ????????

---

Έχασα 20 κιλά... αλλά δεν ευθύνονται αυτά...μόνο.
Ξέρεις, πρίν να πάω στο εργαστήριο για εξετάσεις αίματος μετρήθηκα με ένα μηχανάκι δυό φορές και είχα σάκχαρο 88, οι εξέτάσεις έδειξαν 107. Όταν είσαι σε τέτοια κατάσταση ο οργανισμός ετοιμάζεται για \"fight or flight\" που λένε και όλα ανεβαίνουν.

Quote:

---

Originally posted by PETRAN
Γεια σου λ. από ψυχοθεραπείες δοκίμασες την γνωστική-συμπεριφορική? Είναι η πλέον κατάλληλη (επιστημονικά) για τις διαταραχές άγχους. Αν δεν το έχεις δοκιμάσει, ψάξ\'το.

---

Όλα τα έχω δοκιμάσει PETRAN εκτός από ομοιοπαθητική.

Καλή δύναμη σε όλους μας!

[quote]Originally posted by lamda

Quote:

---

Originally posted by path
-καταρχην αντιμετωπησες τα βασικα,, την πιεση ,ζαχαρο ,χοληστερινη,,,+(τσιγαρα, ποτα ,διατροφη)+ ξεκουραση (!),, ????????

---

Μου δίνεις κουράγιο λ. Εγώ είμαι πολύ αδύνατη και έκανα εξετάσεις και έχω σάκχαρο 108 στο εργαστήριο. Λες να κάνουν λάθος? Δεν έχω όμως μηχανάκι για να το διασταυρώσω. Μου ήρθε φούντωμα και μόνο αυτό σκέφτομαι.
Αφού είναι σάκχαρο απο έξτρα κιλά που πιθανόν είχες, όταν φτάσεις στα κιλά που θέλεις θα σου πέσει. Μην ανησυχείς. Άλλωστε το 107 είναι κάτω από το ανώτερο φυσιολογικό.
Η ομοιοπαθητική βοηθάει και στο άγχος αλλά και στο σάκχαρο.

Quote:

---

Originally posted by ermione
Μου δίνεις κουράγιο λ. Εγώ είμαι πολύ αδύνατη και έκανα εξετάσεις και έχω σάκχαρο 108 στο εργαστήριο. Λες να κάνουν λάθος? Δεν έχω όμως μηχανάκι για να το διασταυρώσω. Μου ήρθε φούντωμα και μόνο αυτό σκέφτομαι.
Αφού είναι σάκχαρο απο έξτρα κιλά που πιθανόν είχες, όταν φτάσεις στα κιλά που θέλεις θα σου πέσει. Μην ανησυχείς. Άλλωστε το 107 είναι κάτω από το ανώτερο φυσιολογικό.
Η ομοιοπαθητική βοηθάει και στο άγχος αλλά και στο σάκχαρο.

---

Με σάκχαρο νηστείας μετά το 106 συνήθως γίνεται καμπύλη σακχάρου όπως λένε για να διαπιστωθεί άν υπάρχει προδιαβητική κατάσταση. Άλλα καλύτερη εξέταση είναι η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη HbA1c που σου δείχνει τον μέσο όρο του σακχάρου το τελευταίο τρίμηνο.
Πάντως το όριο είναι όπως ανέφερες το 110.
Take care.

Χαιρομαι τοσο που ειμαι σε forum που μιλαω ελευθερα .Παθαινω κρισεις πανκου εντονες αυτο το διαστημα αλλα ταυτοχρονα μου παρουσιαστηκε και αγοραφοβια .Αυτο που πυροδοτησε την ολη κατασταση ειναι που εχασα 6 κιλα μεσα σε 20 μερες .Και ετσι μου καρφωθηκε στο μυαλο οτι κατι εχω .Βρεθηκα στα επειγοντα με εντονη ταχυπαλμια νομιζα οτι θα πεθανω εκεινη την βραδια και θα μεινουν ορφανα τα παιδια μου .Με αντιμετωπισαν σαν περιστατικο κρισης πανικου και οι εξετασεις εδειξαν καλες οι αιματολογικες .Τη αλλη μερα πηγα στον παθολογο και καναμε και για θυροειδη και εκεινη καλα .Η κλινικημου εικονα μου ειπε ειναι καλη και οτι ειναι αγχος αλλα εγω δεν το πιστευω αλλα φοβαμαι να κανω αλλες εξετασεις τις οποιες μου ειπε θα χειροτερεψουν ενω δεν θα δειξουν κατι .Αυτο που μου συμβαινει οταν ειμαι εξω ειναι που δεν μπορω να περπατησω ανεβαζω παλμους και με πιανει ταραχη και οταν το επαθα παλι αυτες τις ημερες μου εδωσε ενα ηρεμιστικο .Χαπια να παρω αλλιως την επομενη φορα μπορει και να λιποθυμησω και να χτυπησω αλλα εγω και αυτα τα φοβαμαι ..Τι θα κανατε στην θεση μου εκλεισα ηδη ραντεβου σε ψυχολογο εχω παει και παλιοτερα αλλα τωρα οσα ξερω δεν δουλευουν

Quote:

---

Originally Posted by Georgia78

Χαιρομαι τοσο που ειμαι σε forum που μιλαω ελευθερα .Παθαινω κρισεις πανκου εντονες αυτο το διαστημα αλλα ταυτοχρονα μου παρουσιαστηκε και αγοραφοβια .Αυτο που πυροδοτησε την ολη κατασταση ειναι που εχασα 6 κιλα μεσα σε 20 μερες .Και ετσι μου καρφωθηκε στο μυαλο οτι κατι εχω .Βρεθηκα στα επειγοντα με εντονη ταχυπαλμια νομιζα οτι θα πεθανω εκεινη την βραδια και θα μεινουν ορφανα τα παιδια μου .Με αντιμετωπισαν σαν περιστατικο κρισης πανικου και οι εξετασεις εδειξαν καλες οι αιματολογικες .Τη αλλη μερα πηγα στον παθολογο και καναμε και για θυροειδη και εκεινη καλα .Η κλινικημου εικονα μου ειπε ειναι καλη και οτι ειναι αγχος αλλα εγω δεν το πιστευω αλλα φοβαμαι να κανω αλλες εξετασεις τις οποιες μου ειπε θα χειροτερεψουν ενω δεν θα δειξουν κατι .Αυτο που μου συμβαινει οταν ειμαι εξω ειναι που δεν μπορω να περπατησω ανεβαζω παλμους και με πιανει ταραχη και οταν το επαθα παλι αυτες τις ημερες μου εδωσε ενα ηρεμιστικο .Χαπια να παρω αλλιως την επομενη φορα μπορει και να λιποθυμησω και να χτυπησω αλλα εγω και αυτα τα φοβαμαι ..Τι θα κανατε στην θεση μου εκλεισα ηδη ραντεβου σε ψυχολογο εχω παει και παλιοτερα αλλα τωρα οσα ξερω δεν δουλευουν

---

έκανες πολύ καλά που έκλεισες ραντεβού σε ψυχολογο..άσε τα χαπάκια και ξεκίνα και γιόγκα θα σε βοηθήσει έτσι ξέρω για τις κρίσεις πανικου..!!!Έχασες 6 κιλά και δεν συντρέχει κίνδυνος υγείας ε θα βγεις κορμάρα στην παραλία (αστειάκι :P ) έτσι να σκέφτεσαι !!!

Γεωργία άνοιξε θέμα δικό σου να πάρεις γνώμες

Νομιζα οτι το ανοιξα και τωρα ειδα οτι το εγραψα εδω συγνωμη αλλα πως μπορω να ανοιξω δικο μου;

ημουν ηδη αδυνατη και τωρα ακομα πιο πολυ .

Quote:

---

Originally Posted by Georgia78

ημουν ηδη αδυνατη και τωρα ακομα πιο πολυ .

---

πήγαινε εκεί που γράφει forum πάνω αριστερά, κάνε κλικ διάλεξε ένα θέμα και κάνε δημοσίευση νέου θέματος

Μαρια Ελενη το ανοιξα ελπιζω να το εκανα σωστα .Χιλια ευχαριστω

Quote:

---

Originally Posted by Georgia78

Μαρια Ελενη το ανοιξα ελπιζω να το εκανα σωστα .Χιλια ευχαριστω

---

να εισαι καλα :D