DEN MPORO NA STAMATISO NA KLAIO

geia sas..

nomizo oti edo isos me katalavainoun esto kapoioi.
edo kai kana xrono ..klaio sinexeia. poli.
sinidotopoiisa asxima pragmata gia ti zoi mou, eida kathara tin pseutika xaroumeni oikogeneia mou, ton alkoliko aderfo mou, tin psixosiki mou mana, ton anekfrasto patera mou kai mena... pou mono kako kano sto euato mou me epiloges pou ekana palaiotera.
tora.., den mporo na kano sxesi giati me pianoun ta klamata..kai ti na eksigo.., oi files itan fake mias kai apo tin oikogeneia mou eixa mathei na kano tetiou eidous sxeseis, kai tora prospatho pia na kano ta dika mou oneira /spoudes epiloges ktl pragmatikotita.
pernao auti tin imera ton xristougennon me klamata, monaksia, kai xoris na thelo na sikoso to til se auta ta ena dio atoma pou pairnuon, giati klaio. kai den thelo na eksigo giati. den thelo na me doun etsi.
vlepo ena giatro edo kai ligous mines. arnoume na paro xapia, mou xe dosei palia enas kai pio poli kako para kalo ekanan.
den ksero an telika tha perasei olo auto...alla euxomai na ginei grigora... giati eimai nea...kai xano ti zoi. kai eno ksero pos thelo mia megali agalia gia na klapso xoris na me rotane giati diskoleuomai na ti dexto esto apo to giatro. den ksero pos eseis ta kataferate alla an kserete kati sas parakalo peite mou to.


hope the best for you all out there

ραν...γράψε στα ελληνικα είναι ορος του φόρουμ και στραβωνόμαστε.
Να σε ρωτήσω κάτι? Αν κάποιος σου έλεγε να επιλέξεις τι να συμβεί στη ζωή σου για να σταματήσεις να κλαις τι θα ήταν αυτό?
Μόνο ένα έχεις δικαίωμα να επιλέξεις.

γεια και συγνωμη για τα γκρικλισ πριν.


σε ευχαριστω για την απαντηση σου. μου αρεσε πολυ η ερωτηση σου.με ρωταει το ιδιο και ο γιατροσ πολλεσ φορεσ αλλα δεν εχω τι να απαντησω. Μου ηρθε κατι στο μυαλο βεβεα.., να ερωτευτω. αλλα δεν ξερω κατα ποσον ειναι αυτο που θα με βγαλει απο το κλαμα, γιατι δεν νομιζω οτι μπορω να το κανω πια αυτο...

Quote:

---

Originally posted by runner
γεια και συγνωμη για τα γκρικλισ πριν.


σε ευχαριστω για την απαντηση σου. μου αρεσε πολυ η ερωτηση σου.με ρωταει το ιδιο και ο γιατροσ πολλεσ φορεσ αλλα δεν εχω τι να απαντησω. Μου ηρθε κατι στο μυαλο βεβεα.., να ερωτευτω. αλλα δεν ξερω κατα ποσον ειναι αυτο που θα με βγαλει απο το κλαμα, γιατι δεν νομιζω οτι μπορω να το κανω πια αυτο...

---

Ειλικρινά ήμουν σχεδόν σίγουρη πως θα απαντήσεις αυτό.
Ξέρεις όμως κάτι? Με το να κάθεσαι σπίτι και να κλαις, αποκλείεται να χτυπήσει το κουδούνι ο Άγιος Βασίλης που θα είναι ίδιος ο Μπραντ Πιτ και θα πέσει στα γόνατα. Τσεκαρισμένο.
Τι σημαίνει αυτό; Πρέπει να κοινωνικοποιηθείς.
Λες πως έχεις κάποιους ανθρώπους που μιλάς μαζί τους, οκ δεν είναι οι τέλειοι φίλοι (αυτό άλλωστε είναι ένα άλλο κεφαλαιο που θέλει πολύ δουλειά), αλλά μπορείς να βγαίνεις μαζί τους πότε-πότε.
Κάνε γνωριμίες, γράψου σε ένα γυμναστήριο, κάνε σεμινάρια πάνω σε κάτι που να σε ενδιαφέρει. Βγες, βγες βγες!
Δυστυχώς χωρίς να είμαι μάντης, όσο και να περιμένεις να αλλάξουν τα πράγματα από μόνα τους, δεν θα συμβεί ποτέ.
Θα χάνεις χρόνο κλαίγοντας, σκεπτόμενη πόσο άδικη είναι η ζωή απέναντι σου, θα κοιτάς γύρω σου και δεν θα αλλάζει τίποτα γιατί πολύ απλά εσύ δεν το άλλαξες.

....δεν μπορω να βρω τη δυναμη. δεν μπορω. δεν ειμαι χαζη, καταλαβαινω τι συμβαινει, καταλαβαινω τι πρεπει ισωσ να κανω αλλα δεν μπορω να το ΒΙΩΣΩ . νιωθω αδεια συναισθηματικα και ανικανη να γυρισω τα πραγματα υπερ μου.
αχ και αν με ηξερες κανονικα δεν θα το πιστευεσ αυτο για μενα ποτε.

σ ευχαριστω και παλι που μου εδωσεσ σημασια και ευχομαι οτι σε εφερε σ εαυτο το σαιτ να σ εχει αφισει πια..

Quote:

---

Originally posted by runner
....δεν μπορω να βρω τη δυναμη. δεν μπορω. δεν ειμαι χαζη, καταλαβαινω τι συμβαινει, καταλαβαινω τι πρεπει ισωσ να κανω αλλα δεν μπορω να το ΒΙΩΣΩ . νιωθω αδεια συναισθηματικα και ανικανη να γυρισω τα πραγματα υπερ μου.
αχ και αν με ηξερες κανονικα δεν θα το πιστευεσ αυτο για μενα ποτε.

σ ευχαριστω και παλι που μου εδωσεσ σημασια και ευχομαι οτι σε εφερε σ εαυτο το σαιτ να σ εχει αφισει πια..

---

Σε ευχαριστώ καλή μου.
Θα σου ζητούσα όμως να σκεφτείς πως θα είναι η ζωή σου από δω και μπρος καθώς όπως λες δεν έχεις τη δύναμη να την αλλάξεις.
Θα βάλεις τα κλάματα στη σκέψη. Οκ. Και μετά; Πάλι τα ίδια. Και όσο περνάει ο καιρός, τόσο θα νιώθεις πως χανεις σε μάχες που δεν έχεις δώσει.
Αν δεις πως δεν τα καταφέρνεις με τίποτα να το ανατρέψεις, μήπως να σκεφτόσουν την αλλαγή γιατρού; Αν δεν βλέπεις αποτελέσματα απ τις επισκέψεις, προσπάθησε να βρεις κάποιον άλλο.

..Πανω σε αυτο που λεσ για την αλλλαγη γιατρου...,για να κατασταλαξω σε αυτον περασα απο διο τρεισ γιατρουσ και 2 ψυχολογουσ. με αυτον νιωτθω μεν πολυ καλυτερα αλλα και παλι ειμαι κει σχεδον ενα χρονο και του το χω πει πωσ καμια φορα απελπιζομαι που δεν βλεπω 100% αποτελεσματα. υπαρχει καποιου ειδοσ καθοδηγηση για το ποτε κρινουμε πωσ πρεπει να αλλαξουμε γιατρο?? δηλαδη ο ενασ χρονοσ με μικρα και σταθερα βηματα που παω ειναι λιγο η πολυ?
ευχαριστω και φιλια πολλα!!

Σε αυτό μπορούν να σε βοηθήσουν άλλα μέλη εδώ μέσα, που μόλις μαζευτούν απ τα χριστουγεννιάτικα τραπέζια είμαι σίγουρη πως θα σε βοηθήσουν.

Quote:

---

Originally posted by runner
..Πανω σε αυτο που λεσ για την αλλλαγη γιατρου...,για να κατασταλαξω σε αυτον περασα απο διο τρεισ γιατρουσ και 2 ψυχολογουσ. με αυτον νιωτθω μεν πολυ καλυτερα αλλα και παλι ειμαι κει σχεδον ενα χρονο και του το χω πει πωσ καμια φορα απελπιζομαι που δεν βλεπω 100% αποτελεσματα. υπαρχει καποιου ειδοσ καθοδηγηση για το ποτε κρινουμε πωσ πρεπει να αλλαξουμε γιατρο?? δηλαδη ο ενασ χρονοσ με μικρα και σταθερα βηματα που παω ειναι λιγο η πολυ?
ευχαριστω και φιλια πολλα!!

---

Runner, άποψη μου είναι ότι αν σε ένα χρόνο δεν έχεις δει κάποια σημαντικά αποτελέσματα τότε κάτι δεν πάει καλά. Αν πάλι έχεις δει να γίνεται-η έστω ότι κάτι να πάει να γίνει- τότε οκ μπορεί να βελτιωθεί και άλλο η κατάσταση μέσω της θεραπείας. Υποτίθεται ότι πλέον οι ποιο επιστημονικές ψυχοθεραπείες όπως η \"γνωστική-συμπεριφορική θεραπεία\" η η \"βραχεία ψυχοδυναμική θεραπεία\" διαρκούν γύρω στις 12-18 συνεδρίες για να φέρουν κάποια αρκετά σημαντικά αποτελέσματα (σε κάποιες περιπτώσεις τα επιθυμητά).


Στην πρώτη (γνωστική-συμπεριφορική-που είναι και η πλέον αποδεδειγμένη για την κατάθλιψη)μέσω συζήτησης αλλά και βιωματικών \"ασκήσεων\" αλλάζει σταδιακά ο τρόπος σκέψης σου, οπότε και τα συναισθήματα και η συμπεριφορά σου. . Είναι μια αρκετά \"δυναμική\" θεραπεία που ο θεραπευόμενος είναι πολύ \"ενεργός\" κατά την διάρκεια όλης της διαδικασίας (π.χ. στην συζήτηση, στο να πάει να κάνει κάτι υπο την καθοδήγηση του θεραπευτή που πριν φοβόταν η ντρεπόνταν, στο να κρατάει ημερολόγια που να σημειώνει κάθε φορά τα συναισθήματα και τις σκέψεις κλπ.). Σταδιακά, μέσω της συζήτησης και των καινούργιων εμπειριών, ο θεραπευόμενος αλλάζει και αποκτά ποιο ρεαλιστικούς και θετικούς τρόπους σκέψης και συμπεριφοράς, οπότε και σταδιακά νοιώθει καλύτερα.


Στην δεύτερη (βραχεία ψυχοδυναμική), είναι μια μινι και ποιο επιστημονικά μοντέρνα εκδοχή της παραδοσιακής ψυχανάλυσης, στην οποία μέσω συζήτησης προσπαθείς να βρεις ποιες υποσυνείδητες σκέψεις (που έχουν εντυπωθεί από παλιότερες \"τραυματικές/αρνητικές\" εμπειρίες) οδηγούν σε τωρινές εσωτερικές συγκρούσεις, οπότε και στα προβληματικά συναισθήματα. Σταδιακά, η γνώση αυτών των συγκρούσεων και η αλλαγή στάσης πρως αυτές μπορεί σταδιακά να τις \"λύσουν\" και να τις αποδυναμώσουν. Η συγκεκριμένη πιάνει συνήθως σε προβλήματα προσωπικότητας, αλλά κάποιους τους βοηθάει και στην κατάθλιψη και στο άγχος.


Αυτές οι 2 όταν γίνονται σωστά είναι και το ποιο πιθανό να σε βοηθήσουν (ποιο επιστημονική βάση έχει αποδειχθεί να έχει η πρώτη). Υπάρχουν όμως άπειρες ψυχοθεραπείες (διαπροσωπική, υποστηρικτική, χιουμανιστική-ότι θες) και δεν έχουν όλες επιστημονικές βάσεις ούτε και λειτουργούν απαραίτητα. Αν μετά από 1 χρόνο κάθεσαι και κλες σπίτι σου, πάει να πει ότι μάλλον η θεραπεία που έκανες η ο/η θεραπευτής δεν ήταν ο/η κατάλληλη για σένα, ασχέτως αν είχατε \"καλλή επικοινωνία\" (μερικές φορές δεν φτάνει μόνο αυτό!). Βέβαια είναι κουραστικό να ψάχνεις συνέχεια για άλλο ψυχολόγο, αλλά αν σκέφτεσαι να πας κάπου άλλού, καλό θα ήταν να ζητήσεις στα ίσια αν κάνουν αυτές τις ψυχοθεραπείες (και κατα προτίμηση να είναι έμπειροι σε αυτό).


Φάρμακα υπάρχουν μεγάλες διαφορές, αφού υπάρχουν 1ης, 2ης, 3ης, 2,5ης, 3/2,4ης (λολ) γεννιάς αντικαταθλιπτικά, ενώ διαφορετικά αντικαταθλιτπικά που βρίσκονται σε ίδιες κατηγορίες μπορεί να έχουν αρκετά διαφορετικά αποτελέσματα σε σένα (αφού κάθε εγκέφαλος είναι διαφορετικός). Είναι επίσης ψιλο-στανταρ να βιώσεις άσχημες αντενδείξεις κατά την διάρκεια του πρώτου καιρού που τα λαμβάνεις (ίσως και να χειροτερέψουν τα συμπτώματα!) αφού αυτά παίρνουν συνήθως 15-30 μέρες συνεχούς λήψης για να αρχίσουν να δρουν καλά και σωστά. Συνήθως τότε κάποια τουλάχιστον από τα άσχημα σταδιακά εξαφανίζονται και (υποτίθεται ότι) μένουν μόνο τα καλά. Επίσης, αν το πρόβλημα σου συνοδεύεται από ατονία και αδυναμία κάποια από τα ποιο νέα αντικαταθλιπτικά επηρεάζουν λίγο και την νοραδρεναλίνη (π.χ. effexor) ενώ κάποια άλλα μόνο αυτή (p.x. bubropion) που είναι ένας νευροδιαβιβαστής (χημικό που χρησιμοποιούν τα κύτταρα στον εγκέφαλο) που σχετίζεται με την ενέργεια. Σε κάθε περίπτωση αν ενδιαφέρεσαι να πάρεις φάρμακα πήγαινε σε ένα πολύ καλό ψυχίατρο να το μιλήσετε το θέμα. Δεν είναι σπάνειο να χρειαστεί κάποιος να αλλάξει 3-4 μέχρι να βρει το κατάλληλο. Πάντως για σωστή ψυχο-θεραπεία ψαξε το παρ\'αυτά!



Όπως πολύ σωστά σου είπε η Θεοφανία, καταστάσεις σαν αυτές υπάρχουν μέσα σε φαύλους κύκλους. Νοιώθεις άσχημα που δεν έχεις μια σχέση, οπότε στενοχωριέσαι και δεν έχεις όρεξη για τίποτα, οπότε μένεις περισσότερο στο σπίτι, οπότε στενοχωριέσαι περισσότερο και ούτω καθ΄εξής. Μπορεί να φαίνεται αδύνατο τώρα να σηκωθείς να αρχίσεις να κάνεις πράγματα αφού όπως λες να θέλει να αλλάξει η ψυχολογική σου κατάσταση άμεσα πρως το καλύτερο, όμως το ξέρεις ότι αν συνεχίσεις αυτόν τον τρόπο ζωής, αυτό δεν θα γίνει. Αν είσαι σε μια χρόνια κατάσταση, πιθανών να έχεις μάθει σταδιακά κάποιους ποιο \"δυσλειτουργικούς\" τρόπους σκέψης και αντίληψης των πραγμάτων (που πιθανών ευθύνονται για το πόσο άσχημα νοιώθεις), και που δεν πρόκειται να αλλαξουν στιγμιαία. Άλλωστε σταδιακά αποκτήθηκαν, οπότε και σταδιακά θα αλλάξουν. ΑΚολούθησε τις συμβουλλές που σου δείνουν, και άρχισε να βάζεις στόχους και να κάνεις πράγματα έστω με το ζώρι. Αν σχεδιάζεις κάτι και νοιώθεις άσχημα του στιλ \"ωω χου που να τρέχω τώρα αυτό είναι επίπονο\" προσπάθησε να μην σκεφτείς τον πόνο που θα σου φέρει εκείνη η σκέψη εκείνη την στιγμή (άλλωστε μόνο σκέψη είναι) αλλά προσπάθησε να οραματιστείς πόσο καλά θα νοιώσεις αν εκπληρώσεις τον στόχο σου. Επειδή μπορεί να σου φαίνεται δύσκολο να κάνεις μεγάλες αλλαγές, \"σπάσε\" κάτι μεγαλύτρο σε μιρκότερο. Π.χ. Λες ότι θες να γνωρίσεις κάποιον. Αναρωτήσου. \"Τι μπορώ να κάνω για να γνωρίσω κάποιον?\". Πιστεύω ότι στο μυαλό θα σου ρθουν κάποιες επιλογές. Μπορεί π.χ. η μία από αυτές να είναι \"ίσως να γραφτώ σε τάξη χορού\". Σπάσε το επόμενο σε μικρότερα κλπ. μέχρι να βάλεις στόχο κάποια συγκεκριμένη ώρα και μέρα που θα πας να γραφτείς σε μαι σχολη χορού. Θα δεις ότι θα νοιώθεις \"νικήτρια\" για κάθε ένα από αυτά ξεχωριστά και σταδιακά θα αρχίσεις να αισθάνεσαι όμορφα πάλι!Μπορεί να γνωρίσεις κάποιον, μπορεί όχι. Αλλά θα έχεις κάνει βήματα και αυτά τα βήματα, ανεξάρτητα πόσο μικρά η μεγάλα είναι, θα σε οδηγήσουν κάπου, μπορεί σε κάποιο φανταχτερό η λιγότερο φανταχτερό μέρος. Το θέμα είναι να δραστηριοποιηθείς-έστω με το ζώρι- και να μην το βάλεις κάτω. Θα δεις ότι σταδιακά θα συνειδητοποιήσεις τι έχανες.


Επίσης θέλω να σου πω ότι δεν είσαι μόνη σου, και εδώ πέρα υπάρχουν πολλά άτομα με ακριβώς το ίδιο πρόβλημα με σένα (και ναι πολλοί άντρες χαχα αλλά και κοπέλες). Αν κάνεις μια αναζήτηση θα δεις τα σχετικα θέματα. Είναι καλό πιστεύω άτομα που περνάν ακριβώς την ίδια κατάσταση να μιλάνε μεταξύ τους. Σε κάθε περίπτωση, προσπάθησε να ακολουθήσεις τις συμβουλλές εδώ μέσα και πάλεψε το! Κάποτε θα καταλάβεις ότι όλο αυτό ήταν \"μια χαζή φάση\" που πέρασε (και ότι δεν άξιζε τόσο κλάμα).

σ ευχαριστω πολυ για το χρονο που διεθεσεσ για να γραψεισ ολο αυτο.
για αρχη σκεφτομαι να το συζητησω με το γιατρο μου και μετα αν καταλαβω πωσ πρεπει να παω αλλου θα παω. θα δω και στο ιντερνετ που εχει τετιοσ θεραπευετεσ. δνε χανω κατι.
εχω κανει προσπαθειεσ να παω σε σχολεσ χορου ( ημουν και μπαλαρινα μεχρι πριν 4 χρονια) αλλα σταματαω. προσπαθω να ειμαι με φιλουσ νεουσ , με πιανουν τα κλαματα, φευγω εξαφανιζομαι και δεν σηκωνομαι οπωσ σημερα καλη ωρα. και ζω με την παρανοια του σπιτιου μου. Απο το νεο ετοσ θα μετακομισω μονη μου, και θα προσπαθησω να συνεχισω το μπαλετο μου.
Επισησ ολα αυτα που λεσ, ειναι πολυ κατανοητα αλλα οταν ερχεται εκεινη η ωρα που νιωθω το κλαμα ειναι σαν ναι μαι διχασμενη προσωπικοτητα. Δηλαδη δεν ειμαι γω. Μια αλλη κανονιζει τη ζωη μου. και δυσκολευομαι να την κουμανταρω.Αλλα το ξερω τουλαχιστον. Και δεν αποδεχομαι πραγματα. μου πηρε ενα χρονο θεραπειασ για να αποδεχτω τισ σκηνεσ βιεσ στο σπιτι μου και πωσ ουτε φταιω γιαυτο, αλλα ουτε και μπορω να κανω κατι γιαυτο να το σταματησω. Μπορω ομω να βοηθησω εμενα. Και αυτο προσπαθω. και νιωθω πωσ εδω , απ τη πρωτη κι ολασ μου μερα μαζι σασ, νιωθω ενα ειδοσ συμπαραστσησ.

Ευχαριστω.
πολλεσ αγκαλιεσ και ευχεσ για αγαπη.

Φάρμακα υπάρχουν μεγάλες διαφορές, αφού υπάρχουν 1ης, 2ης, 3ης, 2,5ης, 3/2,4ης (λολ) γεννιάς αντικαταθλιπτικά, ενώ διαφορετικά αντικαταθλιτπικά που βρίσκονται σε ίδιες κατηγορίες μπορεί να έχουν αρκετά διαφορετικά αποτελέσματα σε σένα (αφού κάθε εγκέφαλος είναι διαφορετικός). Είναι επίσης ψιλο-στανταρ να βιώσεις άσχημες αντενδείξεις κατά την διάρκεια του πρώτου καιρού που τα λαμβάνεις (ίσως και να χειροτερέψουν τα συμπτώματα!) αφού αυτά παίρνουν συνήθως 15-30 μέρες συνεχούς λήψης για να αρχίσουν να δρουν καλά και σωστά. Συνήθως τότε κάποια τουλάχιστον από τα άσχημα σταδιακά εξαφανίζονται και (υποτίθεται ότι) μένουν μόνο τα καλά. Επίσης, αν το πρόβλημα σου συνοδεύεται από ατονία και αδυναμία κάποια από τα ποιο νέα αντικαταθλιπτικά επηρεάζουν λίγο και την νοραδρεναλίνη (π.χ. effexor) ενώ κάποια άλλα μόνο αυτή (p.x. bubropion) που είναι ένας νευροδιαβιβαστής (χημικό που χρησιμοποιούν τα κύτταρα στον εγκέφαλο) που σχετίζεται με την ενέργεια. Σε κάθε περίπτωση αν ενδιαφέρεσαι να πάρεις φάρμακα πήγαινε σε ένα πολύ καλό ψυχίατρο να το μιλήσετε το θέμα. Δεν είναι σπάνειο να χρειαστεί κάποιος να αλλάξει 3-4 μέχρι να βρει το κατάλληλο. Πάντως για σωστή ψυχο-θεραπεία ψαξε το παρ\'αυτά!


RUNNER ΜΟΥ ΠΟΛΥ ΣΥΜΑΝΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΠΑΝΩ Ο ΠΕΤΡΑΝ...

ημουν ΑΚΡΙΒΩΣ στην δικη σου κατασταση...το βασικο μου συμπτωμα ηταν αυτο...το ασταματητο κλαμμα...2 σχεσεισ μου επιρεαστικαν και τελειωσαν και λογο του κλαμματοσ...μου....

κανεισ δεν μπορουσε να με βοηθησει....
ειχα 10 χρονια δυσθυμια...ηπια καταθλψη δηλαδη..και 2...βαρια...

πηγα σε ψυχιατρο...και μου εδωσε αντικαταθλιπτικα...τον πρωτο εναμιση μηνα...ενιωθα...χωωωωμα....και ξαφνικα σχεδον μεσα σε μια μερα...τσουπ...σαν μαγικο... επαψα να υποφερω απο τα παντα...και μαζι με αυτο επαψα να κλαιω...λιγο...

χεχε...ειναι σταδικο...εκει που εκλαιγα ανα πασα στιγμη...ισωσ και 24 φωρεσ το 24 ωρο...μερα με την μερα...εκλαιγα..πχ..μια ωρα λιγοτερο...

οσπου μια μερα εφτασα να νιωθω πωσ ΖΩ...

....σταματησε και αυτοσ ο χροοοοοοοοοονιοσ πονοκεφαλοσ και η κουραση....που ειχα συνηθησει τοσο πολυ ωστε νομιζα πωσ ετσι ειναι ...ολοι...

Ξερω πωσ ειναι εκει που εισαι...Ξερω ομωσ και πωσ ειναι να ξανα ζεισ...

αρχικα για 2 εβδομαδεσ δεν τα πειρα τα χαπια...ελεγα...ελα μωρε θα τα καταφερω και μονη μου...ακου εκει φαρμακα...

ομωσ μετα απο 2 εβδομαδεσ...ενιωσα πωσ ημουν ετοιμη να κανω πολυ κακο στον εαυτο μου...και επρεπε να μου δωσω μια ευκαιρια....αφου τα ειχα δοκιμασει ολα...


η ευκαιρια ηταν τα φαρμακα...

πεσ μου...αν ειχεσ προβλημα πχ με την καρδια σου...δεν θα πηγαινεσ σε καρδιολογο?θα πηγαινεσ..και αν σου εδεινε χαπια δεν θα τα επερνεσ?θα τα επερνεσ...γιατι????τι διαφορα εχει το ενα οργανο απο το αλλο????ειναι σηματικοτερη η διαφορετικη η καρδια απο τον εγκεφαλο μασ??????

οχι βεβαια...

εψαξα διαβασα..τι ακριβωσ κανουν τα φαρμακα και καταλαβα γιατι ΔΕΝ μπορουσα να γινω καλα...οσο και αν προσπαθουσα...θα σου το πω απλοικα..

ο εγκεφαλοσ μασ εχει ενα συστημα οπου μετα απο μια στεναχορια....μετα απο λιγο χρονο...επανερχετε στην προηγουμενη του καλη κατασταση...(η διαθεση μασ)οταν ομωσ ημαστε για πολυ καιρο λυπημενοι... οπωσ στην περιπτωση σου...και παλια εμου..

το συστιμα αυτο χαλαει...κολλαει ...και αδυνατει να επανελθει η διαθεση στο πριν.....στην νορμαλ τησ κατασταση... και συναιχιζουμε να νιωθουμε λυπημενοι ...αντι να νιωθουμε σιγα σιγα καλητερα...

Το βιβλιο τις CLINIC MAYO καταθλιψη εχει πολυ καλεσ εικονεσ γι αυτο που σου λεω...τοτε καταλαβα τι συναιβει στον εγκεφαλο μου...

ολα ειναι θεμα ορμονων...τα φαρμακα φερνουν το επιπεδο των ορμονων στο σημειο που θα επρεπε να ειναι φυσιολογικα...αυτο ειναι ολο...

με χιλια θα σου πω....Δωσε στον εαυτο σου μια ευκαιρια....εκανα 3 αποπηρεσ αυτοκτονιασ...τωρα εχω οικογενεια και ειμαι ευτυχισμενη...Θα περιμενω νεα σου...

σε φιλω...

και σου στελνω την μεγαληηητερη μου αγκαλια ....

Αντουλα.

http://i259.photobucket.com/albums/h...EEJUDY/hug.jpg

να ξερεισ...πωσ πρωτα πρεπει ενα μωρακι να μαθει να περπαταει και μετα μπορει να τρεξει...

εσυ εισαι το μωρακι τωρα...ξαναγεννηθικες σε μια συνηδειτοποιημενη ζωη.... μπραβο..και μπραβο στο κουραγιο σου..να ξερεισ πωσ εισαι πολυ θαραλαια..που δεν λεσ ψεμματα στον εαυτο σου πια...θελει κοτσια αυτο και εσυ τα εχεισ προφανωσ:) ...ξερεισ ποσοσ κοσμοσ λειε ψεμματα στον εαυτο του και ειναι δηλοσ? ουυυυυυυυ....

πρωτα λοιπον πρεπει να μαθεισ να ζεισ....καινα νιωθεισ καλα...και μετα θα μπορεσεισ οχι μονο να γυρισεισ στον χωρο αλλα..και να κανεισ και να σε κανουν ευτυχισμενη... και να κανεισ πραγματα..που θα λεσ..εγω ειμαι αυτη???μπραβοοο...

αλλα θελει βημα βημα.... γιατι οποιοσ βιαζεται σκονταφτει..σου το λεω εγω και να δεις τα γονατα μου θα καταλαβεισ...!!!

σε φιλω και παλι...

και σου στελνω ακομη μια πιο δυνατη αγκαλιααααααααα....

Αντα.
Το ονομα σου?

διαβασα το αλλο ποστ σου..χερομαι που εχεισ καλο ψυχοθεραπευτη...ειναι πολυ βασικο να ταιραζεισ με τον γιατρο σου... εγω επι 2 χρονια παρακαλω ..(τοσο χριαστικε.. για να νιωσω ποσο δυνατη ωστε να τα αφησω)..εκανα και πανω απο 6 μηνεσ ψυχοθεραπεια(ισωσ χρειαζομαι ακομη...) ...για να νιωσω καλα καλα...

δεν βιαζομουν...οπωσ λεσ βημα βημα...ετσι εινια... πριν τα φαρμακα...ο γιατροσ μου ελεγε πραγματα που μονο ακουγα..καταλαβαινα αλλα δεν μπορουσα να τα χρισημοποιησω οστε να αλλαξω την ζωη μου...γιατι? επειδη..ακουγα και ενιωθα μονο πονο..δισκολευομουν πολυ να ζησω...

με τα φαρμακα...ωσ μπαστουνακι... καταφερα να ησυχασω τον πονο και την λυπη...ετσι ωστε να ακουσω πραγματικα αυτα που μου ελεγε ο γιατροσ...κι ετσι μπορεσα να κανω βηματα....

παρε ενα φυτο η ενα ψαρακι...ενα χρυσοψαρο...και φροντιζε το καθημερινα...να ξερεισ καθε πρωι που θα ξυπνασ...η απογευμα...αν εχεισ αυπνιεσ...πωσ για εσενα μεγαλωνει...χαρη στην φροντιδα σου...θα βοηθησει..!!!

συγνωμη αν σε επρηξα..αλλα το πηρα προσωπικα το θεμα σου...:):)

αντα σε ευχαριστω γιατι μου δινεισ τοσο κουραγιο.Βαγια με λενε. πραγματικα νομιζα πωσ ειμαι η μονη στο κοσμο που εχει αυτο με το κλαμα!!!! νομιζα πωσ αλλοι απλα δεν μιλανε η κατι αλλο....!!!

ναι θα το παω βημα βημα. θα δωσω κι αλλο χρονο στον ευατο μου και δεν θ αφησω να με πιανει αγχοσ και αγωνια. θα εχω πιστη. ηδη διαβαζω στο ιντερνετ για τα ssris και τι κανουν στον εγεφαλο. κατι ηξερα ηδη απλα επειδη την πρωτη φορα που πηρα με εκαναν χειροτερα ..γιαυτο τα απεριψα. και σαν το μπαλετο εχω μαθει να σηκωνομαι. μου εχω εμπιστοσυνη.Ομοσ το πεσιμο καποιεσ φορεσ ειναι τοσο οδυνηρο που σε κραταει κατω για πολυ.

Ξερεισ οτι δεν ειχα στην ουσια παιδικη ηλικια? οτι μασ φερναν την αστυνομια για να διακψουν τουσ καβγαδεσ? οτι μετα απο πολλα τροχαια και καωβγαδεσ το αλλκοολικο αδερφακι μου διγνοστικε και αυτο με καταθλιψη? και πωσ εγω ειμουν παντα αυτοσ που μαζευε τουσ παντεσ.... τι στα λεω.... απλα γιατι νιωτθω πωσ δεν ειμαι εγω αυτη που εκανα το κακο.Δεν ειχα καποιον να με εξηγησει πωσ δεν ειναι ετσι η ζωη. Δεν ειχα κατποιον να μου δειξει πωσ υπαρχει το παιχνιδι και η αγαπη και ολα οσα δεν εχω λαβει στην ουσια. και οταν ενασ δυο μου ταπροσεφεραν ....εγω ειμουν καχυποπτη. Δεν ηξερα πωσ να τα χειριστω. Και φοβομουνα.

διαβαζω πωσ εκανεσ 3 αποπειρεσ. εγω κανω μονο τισ σκεψεισ. και το χω πει στο γιατρο μου. Σε παρακαλω μην το ξανακανεισ!!!! σε χρειαζεται η οικογενεια σου!!! και ειμαι σιγουρη πωσ σε αγαπανε πολλοι εκει εξω.
Σευχαριστω πολυ πολυ πολυ

να μια πολυ καλη εικονα..


http://i6.photobucket.com/albums/y20...depression.jpg

αριστερα ειναι ενασ εγκεφαλοσ που εχει καταθλιψη..και οπωσ βλεπεισ υπολειτουργει...

και δεξια οπωσ ησουν..και θα γινεισ...Θα δεισ...

εμενα αυτη η εικονα με βοηθησε πολυ να καταλαβω πολλα...

δεν με επρηξεσ καθολου.
με βοηθησεσ. με βοηθαει που διαβασα τα ποστ σου.
και χαρομαι που τα καταφερεσ!!:)

Quote:

---

Originally posted by runner
αντα σε ευχαριστω γιατι μου δινεισ τοσο κουραγιο.Βαγια με λενε. πραγματικα νομιζα πωσ ειμαι η μονη στο κοσμο που εχει αυτο με το κλαμα!!!! νομιζα πωσ αλλοι απλα δεν μιλανε η κατι αλλο....!!!

ναι θα το παω βημα βημα. θα δωσω κι αλλο χρονο στον ευατο μου και δεν θ αφησω να με πιανει αγχοσ και αγωνια. θα εχω πιστη. ηδη διαβαζω στο ιντερνετ για τα ssris και τι κανουν στον εγεφαλο. κατι ηξερα ηδη απλα επειδη την πρωτη φορα που πηρα με εκαναν χειροτερα ..γιαυτο τα απεριψα. και σαν το μπαλετο εχω μαθει να σηκωνομαι. μου εχω εμπιστοσυνη.Ομοσ το πεσιμο καποιεσ φορεσ ειναι τοσο οδυνηρο που σε κραταει κατω για πολυ.

Ξερεισ οτι δεν ειχα στην ουσια παιδικη ηλικια? οτι μασ φερναν την αστυνομια για να διακψουν τουσ καβγαδεσ? οτι μετα απο πολλα τροχαια και καωβγαδεσ το αλλκοολικο αδερφακι μου διγνοστικε και αυτο με καταθλιψη? και πωσ εγω ειμουν παντα αυτοσ που μαζευε τουσ παντεσ.... τι στα λεω.... απλα γιατι νιωτθω πωσ δεν ειμαι εγω αυτη που εκανα το κακο.Δεν ειχα καποιον να με εξηγησει πωσ δεν ειναι ετσι η ζωη. Δεν ειχα κατποιον να μου δειξει πωσ υπαρχει το παιχνιδι και η αγαπη και ολα οσα δεν εχω λαβει στην ουσια. και οταν ενασ δυο μου ταπροσεφεραν ....εγω ειμουν καχυποπτη. Δεν ηξερα πωσ να τα χειριστω. Και φοβομουνα.

διαβαζω πωσ εκανεσ 3 αποπειρεσ. εγω κανω μονο τισ σκεψεισ. και το χω πει στο γιατρο μου. Σε παρακαλω μην το ξανακανεισ!!!! σε χρειαζεται η οικογενεια σου!!! και ειμαι σιγουρη πωσ σε αγαπανε πολλοι εκει εξω.
Σευχαριστω πολυ πολυ πολυ

---

Για σου Βαγια μου..

οι αλλοι λενε...ελα μωρα..κλαμμα ειναι ..μπορεισ να το κουμανταρεισ....ή ...αμαααν πια..μασ ζαλισεσ....γονιοσ μου βρεθηκε στο σημειο να μου πει καποτε.....\'\'ωωω παλι κλαισ?πηγαινε στο δωματιο σου να μην σε βλεπω...\'\' ο φιλοσ μου πλεον νευριαζε...λεγοντασ μου..\'\' εισαι προβληματικη δεν αντεχω αλλο να σε βλεπω να κλαισ..\'\'

και αλλα πολλα.. νομιζω πωσ με εχουν δει οι μισοι αθηναιοι να κλαιω στα λεοφωρεια..xexexexe.....

καταλαβαινω ακριβωσ πωσ νιωθεισ...ολα θα πανε καλα...
Δευ υπαρχει αλλη λυση μονο αυτη...ειμαι σιγουρη θα δεισ..!!!!

Quote:

---

Originally posted by runner
αντα σε ευχαριστω γιατι μου δινεισ τοσο κουραγιο.Βαγια με λενε. πραγματικα νομιζα πωσ ειμαι η μονη στο κοσμο που εχει αυτο με το κλαμα!!!! νομιζα πωσ αλλοι απλα δεν μιλανε η κατι αλλο....!!!

ναι θα το παω βημα βημα. θα δωσω κι αλλο χρονο στον ευατο μου και δεν θ αφησω να με πιανει αγχοσ και αγωνια. θα εχω πιστη. ηδη διαβαζω στο ιντερνετ για τα ssris και τι κανουν στον εγεφαλο. κατι ηξερα ηδη απλα επειδη την πρωτη φορα που πηρα με εκαναν χειροτερα ..γιαυτο τα απεριψα. και σαν το μπαλετο εχω μαθει να σηκωνομαι. μου εχω εμπιστοσυνη.Ομοσ το πεσιμο καποιεσ φορεσ ειναι τοσο οδυνηρο που σε κραταει κατω για πολυ.

Ξερεισ οτι δεν ειχα στην ουσια παιδικη ηλικια? οτι μασ φερναν την αστυνομια για να διακψουν τουσ καβγαδεσ? οτι μετα απο πολλα τροχαια και καωβγαδεσ το αλλκοολικο αδερφακι μου διγνοστικε και αυτο με καταθλιψη? και πωσ εγω ειμουν παντα αυτοσ που μαζευε τουσ παντεσ.... τι στα λεω.... απλα γιατι νιωτθω πωσ δεν ειμαι εγω αυτη που εκανα το κακο.Δεν ειχα καποιον να με εξηγησει πωσ δεν ειναι ετσι η ζωη. Δεν ειχα κατποιον να μου δειξει πωσ υπαρχει το παιχνιδι και η αγαπη και ολα οσα δεν εχω λαβει στην ουσια. και οταν ενασ δυο μου ταπροσεφεραν ....εγω ειμουν καχυποπτη. Δεν ηξερα πωσ να τα χειριστω. Και φοβομουνα.

διαβαζω πωσ εκανεσ 3 αποπειρεσ. εγω κανω μονο τισ σκεψεισ. και το χω πει στο γιατρο μου. Σε παρακαλω μην το ξανακανεισ!!!! σε χρειαζεται η οικογενεια σου!!! και ειμαι σιγουρη πωσ σε αγαπανε πολλοι εκει εξω.
Σευχαριστω πολυ πολυ πολυ

---

Να μασ τα πεις...εχουμε πει εμεισ...εδω..τα απιστευτα..

ολα ανθρωπινα ειναι.. οπωσ επισεισ δεν φταινε ποτε και τα παιδια....εσυ ησουν το παιδι...

ο αλκοολισμοσ παντα κρυβει καταθλιψη απο πισω...να το ξερεισ...

τα ssris..που κι εγω επαιρνα...θελουν ενα μισημηνα περιπου 2εβδομαδεσ με 2 μηνεσ να λειτουργησουν....ειναι φισιολογικο...

οι αποπιρεσ ηταν πριν τα φαρμακα..μακρια απο εμασ..πια..

οταν προτο αρχισα να νιωθω καλα...δεν μπορουσα να πιστεψω πωσ γινεται να εινια κανεισ απλα\'\'καλα\'\'....

σαν θαυμα ειναι...θα το δεισ κι εσυ...κι εμενα η παιδικη μου ηλικια ηταν...τι να πω... εγω μεγαλωσα με την μοναξια...ειχα πολλη αγαπη μεσα μου και κανεναν να θελει να την παρει απο εμενα...δεν ηθελα καν να μου δωσουν αγαπη....απλωσ να την παρουν.... φαντασου...

θα ερθει και η αγαπη...αλλα πρωτα πρεπει να σταθεισ στα ποδια σου...τοτε μονο θα ειναι υγιεισ αγαπη...

αλλα δες τα θετικα...δεν τι υπεροχοσ και ευαισθητος ανθρωποσ εγεινεσ...ουδεν κακο αμιγεσ καλου....να το ξερεισ αυτο...

να ξερεισ πωσ εσυ εχεισ την ικανοτητα να νιωθεισ και να βλεπεισ πραγματα που οι αλλοι αδυνατουν...και αυτο ειναι ευλογια...

ολα θα πανε καλα..

:) Aν ηξερα θα σου εστελνα και γω snoopy!!! να περασεισ ομορφα τισ γιορτουλεσ , και πιστευω θα τα ξαναπουμε εδω. Μακαρι καποια στιγμη να μπορεσω και γω να σου γραψω κατι που θα σου προσθεσει κατι θετικο.


..ολα θα πανε καλα. και θα μαι δω να το γραψω και να ενθαρυνω ισωσ αλλα ατομα. οπωσ εσυ εμενα.
φιλια και καλο σου βραδυ :)

δεσ επισεισ σε παρακαλω εδω..

http://www.e-psychology.gr/forum/viewthread.php?tid=5400#pid144554

εγω ζω πλεον το θετικο...τωρα ειναι η σειρα σου..

ονειρα γλυκα και ηρεμα σου ευχομαι..


καλα χριστουγεννα..

Quote:

---

Originally posted by runner
οταν ερχεται εκεινη η ωρα που νιωθω το κλαμα ειναι σαν ναι μαι διχασμενη προσωπικοτητα. Δηλαδη δεν ειμαι γω. Μια αλλη κανονιζει τη ζωη μου. και δυσκολευομαι να την κουμανταρω.Αλλα το ξερω τουλαχιστον. Και δεν αποδεχομαι πραγματα. μου πηρε ενα χρονο θεραπειασ για να αποδεχτω τισ σκηνεσ βιεσ στο σπιτι μου και πωσ ουτε φταιω γιαυτο, αλλα ουτε και μπορω να κανω κατι γιαυτο να το σταματησω. Μπορω ομω να βοηθησω εμενα. .

---

Αυτό που λες εδώ είναι πολύ σημαντικό.
Μια άλλη μπλέκεται στην ζωή μου, μια άλλη, που δεν μπορώ να κουμαντάρω... παλιά δεν ήμουν έτσι, αχ και να με ξέρατε παλιά.

Αλλά τώρα, μπλέκεται στα πόδια σου αυτό το κλάμα το βαθύ και σε ακινητοποιεί....

Κάλή μου, ίσως, αν \"γνώριζες\" καλύτερα αυτή την άλλη πλευρά του εαυτού σου, αν έβρισκες γιατί κλαίει, τι θέλει να σου πει, για ποιον λόγο σε επισκέπτεται, όλο αυτό θα σε βοηθούσε πολύ.

Μοιάζει το κλάμα να μην θέλει να σε αφήσει, αν δεν κατανοήσεις, αν δεν ΒΙΩΣΕΙΣ, αυτό που σου ψιθυρίζει...

Κι ίσως μέχρι να βιωθεί αυτό, όλα τα άλλα βιώματα να μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα.

Δοκίμασε να επισκεφτείς και άλλον ειδικό.
Πολύ καλή μορφή θεραπείας με εστίαση στα συναισθήματα,είναι η gestalt.

Δεν θα σου πω μην κλαις καλή μου, θα σου πω, κουράγιο και έυχομαι να βρεις έναν δρόμο να βοηθηθείς.

:)

καλησπερα πωσ εισαι σημερα?

Bάγια μου,χρόνια σου πολλά!:)
Γιατί σου κάνει εντύπωση που κλαις;Έχεις αρχίσει να βλέπεις την οικογένειά σου στις πραγματικές της διαστάσεις,έχεις μπει στη διαδικασία του πένθους για τα χαμένα σου.Γράφεις πως ήσουν ο μεσάζοντας,ο εξισορροπιστής,πως μάζευες όσα έπρεπε άλλοι να μαζεύουν.Ήσουν το παιδί θύμα αναστροφής των ρόλων στην οικογένειά σου,αυτό ήταν άδικο για σένα,όπως και σε κάθε παιδί που το βιώνει.Από παιδί φορτώθηκες το ρόλο του γονέα,ενώ δεν ήταν η υποχρέωσή σου αυτή.Λόγω ανεπάρκειας των γονέων,εσύ επωμίστηκες τις ευθύνες.Αυτό εμπεριέχει αρκετό κατακάθι πίκρας,απογοήτευσης,θυμού και λύπης.Στερήθηκες το δικαίωμά σου στην παιδικότητα και τώρα που το συνειδητοποιείς θρηνείς.Αλλά πρέπει να γνωρίζεις πως μετά το θρήνο-γιατί πενθούμε για ότι χάνουμε στη ζωή-έρχεται το επόμενο στάδιο,της αποδοχής.Και μετά από αυτό της απελευθέρωσης από τα κατακάθια και της νέας συνειδητότητας του εαυτού.Θα έρθει και αυτό.Αλλά για να γιατρέψεις τις πληγές θέλει λίγο χρόνο και θέλει κυρίως δουλειά με ειδικό.Με έναν ψυχολόγο,που θα σε καθοδηγήσει στην κατανόηση και αποδοχή αυτών των συναισθημάτων που δεν έβγαζες,ως καλό παιδί,και στην έκφρασή τους,ώστε να ξαλαφρώσεις το Βαγιουλίνι.Και να ζήσεις τη δική σου ζωή χωρίς τα βαρίδια των ενοχών που πάντα βαραίνουν τα παιδιά σε οικογένειες δυσλειτουργικές.

Πίστεψέ με,μπορείς να το κάνεις.Αλλά μη βιάζεσαι και μην απογοητεύεσαι.Σου είπα,θέλει να επενδύσεις.Αλλά μετά,να δεις τι καλά που θα είναι όταν η Βάγια θα αισθάνεται δυνατή,ξέχωρη από τους γονείς και όσα κουβάλαγε χρόνια τώρα...Σε κάθε οικογένεια,η οποία είναι ένα σύστημα αλληλεπιδράσεων και πολλές φορές κρυμμένων ακόμη μηνυμάτων που αποθηκεύονται μέσα μας,υπάρχουν κομμάτια που δεν έχουν εξεταστεί,σχέσεις εξάρτησης που δεν έχουν λυθεί,συναισθήματα που δεν έχουν εκφραστεί.Οι τρόποι υπάρχουν όμως,να μην το ξεχνάς αυτό.Και ο δρόμος προς έναν εαυτό απαγκιστρωμένο από τα λάθη του παρελθόντος επίσης υπάρχει.Θα τον βρεις με δουλίτσα και υπομονή.Λίγο λίγο.Όπως όλοι μας.:)