Αγαπητοί μου καλησπέρα σας..
Αποφάσισα να τα πώ όπως είναι.Είμαι ένας μπούφος.Ενα δουλοπρεπές ανθρωπάκι που θέλει δυο μπουνιές για να στρώσει.
Πιστεύω ακόμα στην πραγματική αγάπη,στην πραγματική φιλία,στα αγνά αισθήματα..
Κοινως ειμαι ένα ζώον...
Printable View
Αγαπητοί μου καλησπέρα σας..
Αποφάσισα να τα πώ όπως είναι.Είμαι ένας μπούφος.Ενα δουλοπρεπές ανθρωπάκι που θέλει δυο μπουνιές για να στρώσει.
Πιστεύω ακόμα στην πραγματική αγάπη,στην πραγματική φιλία,στα αγνά αισθήματα..
Κοινως ειμαι ένα ζώον...
Νιώθεις ότι αξίζεις τη χείριστη αντιμετώπιση; Πως θα βρεις αγάπη, φιλία, αγνά συναισθήματα αν εσύ ο ίδιος δεν πιστεύεις ότι δεν τα αξίζεις;
Και κάτι ακόμα: Μήπως πιστεύεις ότι υπάρχουν ιδανικές αγάπες, ιδανικές φιλίες, ιδανικά συναισθήματα, ιδανικοί άνθρωποι;
Η απάντηση είναι \"οχι \" ανώνυμη.
Το αντίθετο μάλιστα.Πιστεύω πως είμαι καλή και μου αξίζει το καλό αλλα είμαι τοσοοο χαζή!ολοι μου λένε \"είσαι πολυ καλός άνθρωπος\" μα τι να το κάνω οταν δεν με σέβονται?Απλα δεν κρατώ κακίες.Ποτέ.Δεν έχω καθόλου εγωισμό.
Οχι ιδανικοι ,με την εννοια του τέλειου.Πιστευω οτι ολοι οι άνθρωποι είναι στη βάση τους καλοί.
δεν μπορω να καταλαβω πως συνδεεται η δουλοπρεπεια με τα πραγματικα αισθηματα, την πραγματικη αγαπη,την φιλια και τον σεβασμο...
θελεις να μας εξηγησεις?
Με μεγαλη μου χαρά,εξάλλου θελω τη γνωμη σας γιατι νομίζω πικράθηκα και στην απελπισια μου ισως να μη τα έγραψα καλά..
Εγώ προσπαθώ πάντα να βοηθάω τους άλλους οταν το χρειάζονται.Οταν κάποιος μου φερθει άσχημα ,δεν ανταποδίδω ,αντίθετα προσπαθώ να του βγάλω τον καλό του εαυτό..Και ακομα κι οταν δεν του βγει εγω δεν τον διώχνω.
Τελευταια όμως νιώθω άβολα,
κάτι κλοτσάει και νιώθω θύμα και ηλίθια..
Μήπως αδειασα?:(
Συγνώμη, ποια ανάγκη σε σπρώχνει να τα κάνεις όλα αυτά?Quote:
Originally posted by ΜΠΟΥΦΟΣ
Με μεγαλη μου χαρά,εξάλλου θελω τη γνωμη σας γιατι νομίζω πικράθηκα και στην απελπισια μου ισως να μη τα έγραψα καλά..
Εγώ προσπαθώ πάντα να βοηθάω τους άλλους οταν το χρειάζονται.Οταν κάποιος μου φερθει άσχημα ,δεν ανταποδίδω ,αντίθετα προσπαθώ να του βγάλω τον καλό του εαυτό..Και ακομα κι οταν δεν του βγει εγω δεν τον διώχνω.
Τελευταια όμως νιώθω άβολα,
κάτι κλοτσάει και νιώθω θύμα και ηλίθια..
Μήπως αδειασα?:(
Ξέρεις, όσο καλός και να ειναι ένας άνθρωπος, πάντα υποκινείται από κάτι, όχι κακό, αλλα κάποια ανάγκη καλύπτει.
ναι..θέλω την αγάπη των γύρω μου..
αν καταλαβαινω καλαQuote:
Originally posted by ΜΠΟΥΦΟΣ
Με μεγαλη μου χαρά,εξάλλου θελω τη γνωμη σας γιατι νομίζω πικράθηκα και στην απελπισια μου ισως να μη τα έγραψα καλά..
Εγώ προσπαθώ πάντα να βοηθάω τους άλλους οταν το χρειάζονται.Οταν κάποιος μου φερθει άσχημα ,δεν ανταποδίδω ,αντίθετα προσπαθώ να του βγάλω τον καλό του εαυτό..Και ακομα κι οταν δεν του βγει εγω δεν τον διώχνω.
Τελευταια όμως νιώθω άβολα,
κάτι κλοτσάει και νιώθω θύμα και ηλίθια..
Μήπως αδειασα?:(
μας λες οτι ειχες διαθεση να βοηθας, να δινεις, να μην εκδικεισαι και για ολη αυτη τη δοτικοτητα δεν ζητουσες ποτε ανταλλαγμα,και οχι μονο δεν ζητουσες, αλλαδεν σου εδιναν και οι αλλοι, αλλα εχεις αρχισει να αισθανεσαι οτι κατι πρεπει να παρεις κι εσυ γιατι νοιωθεις την κατασταση αυτη χωρις ισορροπια....σωστα?
Ναι, όλοι τη θέλουμε. Δεν πιστεύω πως υπάρχει άνθρωπος που να μη θέλει να βιώνει την αποδοχή και την αγάπη των άλλων.
Μήπως όμως τη δίνεις με λάθος τρόπο? Μήπως πέφτεις με τα μούτρα και τη χαρίζεις απλόχερα χωρίς να σε ενδιαφέρει για τον εαυτό σου, βάζοντας εσένα στο χμηλότερο σκαλί?
Remendy ετσι ΑΚΡΙΒΩΣ.Νομίζω οτι η χαρα του να δίνω αρχίζει σιγα σιγα να φθίνει γιατι δεν έχει κινητήριο δύναμη.Δεν εχω εγω δύναμη...
Θεοφανία μου αυτό υπήρξε το πιο δυνατο σημείο,
να βλεπεις την αδυναμία του άλλου και εσυ να τον βοηθάς να βρει τον καλύτερο εαυτό του,δεν ένιωσα ποτε στο τελευταίο σκαλί ,το συναίσθημα του να βοηθάς κάποιον να εισαι σύμμαχος και υποστηρικτης με γέμιζε, με έκανε να νιωθω νικήτρια και γεμάτη.
Εσύ έχεις βρει τον καλύτερο εαυτό σου?
Χωρίς να θέλω να δια κόψω τον διάλογο σας αγαπητέ αμφιβάλλω την βάπτιση σου ως μπούφος. Νομίζω πως είναι προσόν του κάθε (μα ειλικρινά του κάθε) ανθρώπου να αισθάνεται την ανάγκη να υπερασπιστεί την αξιοπρέπεια του. Αν δηλαδή μου έθεταν ένα θέμα για το οποίο να μπορώ να έχω απόλυτη άποψη αυτό θα απαντούσα: Η ανάγκη του κάθε ανθρώπου να υπερασπίζεται την αξιοπρέπεια του είναι ο λόγος για τον οποίο λεγόμαστε άνθρωποι και όχι ζώα.
Καλό σου βράδυ σε σένα και την παρέα.
Πίστευα πως ναι,για να είμαι πιο σαφής μεχρι πρόσφατα έλεγα φωναχτά \"Δεν με νοιαζει που φερεσαι ασχημα εγω δεν εξαρτώμαι απο αυτό ,θα σου δείξω οτι αυτό που πρεσβεύω είναι στάση ζωής,μιας κάλύτερης ζωής\"
Ομως, καλό μου, ενιωθα κάποια απο τα χτυπήματα να με πονάνε και σάμπως να μαζευτήκανε περισσότερα απο όσα τελικά αντέχω.Νιώθω πια σαν σάκος του μποξ.Και μεχρι τώρα γελούσα αλλα αρχίζω να αναθεωρώ ή ετσι νομίζω, δεν ξέρω που θα με πάνε οι προβληματισμοί μου.
μηπως η κινητηριος δυναμη που σου λειπει, ειναι η αμοιβαιοτητα????Quote:
Originally posted by ΜΠΟΥΦΟΣ
Remendy ετσι ΑΚΡΙΒΩΣ.Νομίζω οτι η χαρα του να δίνω αρχίζει σιγα σιγα να φθίνει γιατι δεν έχει κινητήριο δύναμη.Δεν εχω εγω δύναμη...
Θεοφανία μου αυτό υπήρξε το πιο δυνατο σημείο,
να βλεπεις την αδυναμία του άλλου και εσυ να τον βοηθάς να βρει τον καλύτερο εαυτό του,δεν ένιωσα ποτε στο τελευταίο σκαλί ,το συναίσθημα του να βοηθάς κάποιον να εισαι σύμμαχος και υποστηρικτης με γέμιζε, με έκανε να νιωθω νικήτρια και γεμάτη.
η ανταποκριση δηλαδη στην ουσια?
θα μου πεις, \"χαιρω πολυ!\"
υποθετω οτι συμφωνεις απολυτα,αλλα αφενος δεν την εχεις ζησει την αμοιβαιοτητα αυτη, αφετερου δεν καταλαβαινεις τι κανεις λαθος, διοτι καποιο λαθος γινεται εφοσον αν και κανεις κατι που σου αρεσει τοσο πολυ, οπως το να προσφερεις, τελικα δεν σε γεμιζει και δεν εχει και ανταποκριση...
για μενα , ουτε μπουφος εισαι, ουτε υπαρχει κανενα λαθος στο να ειναι κανεις συμπαραστατης, δοτικος,να μην απαιτει, να μην εκδικειται...
το λαθος ειναι το \"ανευ ορων και οριων\"
και ο μονος ορος ειναι, ο\'τι δινεις να εκτιμαται αναλογα, και το οριο να υπαρχει σεβασμος στις προσπαθειες σου και στο προσωπο σου...
αυτο ειναι κατι που το βλεπεις στην πορεια, σε σχεσεις αμοιβαιες...
δεν δινουμε με κλειστα τα ματια...αξιολογουμε καθε φορα τις αντιδρασεις...αν αυτο που δινουμε δεν εκτιμαται αναλογα, για ποιο λογο να συνεχιζουμε?δεν ειναι για πεταμα αυτο που εχουμε να δωσουμε, ειναι πολυτιμο. σαν τετοιο πρεπει να το αντιμετωπιζουν οι αλλοι για να μας εχουν κοντα τους...
το αποτελεσμα του να δινουμε συνεχως και αδιακριτως,χωρις να ξερουμε αν αυτο που δινουμε το εκτιμανε η το πετανε θα ειναι το \"αδειασμα\" που λες οτι νοιωθεις...
vince,συγχωρεσέ με δεν σε κατάλαβα.Είπαμε ειμαι μπούφος..Θέλω τη συμμετοχή σου αν έχεις τη διαθεση.
Quote:
Originally posted by ΜΠΟΥΦΟΣ
Πίστευα πως ναι,για να είμαι πιο σαφής μεχρι πρόσφατα έλεγα φωναχτά \"Δεν με νοιαζει που φερεσαι ασχημα εγω δεν εξαρτώμαι απο αυτό ,θα σου δείξω οτι αυτό που πρεσβεύω είναι στάση ζωής,μιας κάλύτερης ζωής\"
Ομως, καλό μου, ενιωθα κάποια απο τα χτυπήματα να με πονάνε και σάμπως να μαζευτήκανε περισσότερα απο όσα τελικά αντέχω.Νιώθω πια σαν σάκος του μποξ.Και μεχρι τώρα γελούσα αλλα αρχίζω να αναθεωρώ ή ετσι νομίζω, δεν ξέρω που θα με πάνε οι προβληματισμοί μου.
Κοίτα ας είμαστε ειλικρινείς.
Κάποιος που έχει φτάσει τον εαυτό του στο ιδανικο, (αφού προσπαθεί να κάνει το ίδιο και με τους άλλους), θα ήξερε πρώτα απ όλα πως είμαστε άνθρωποι. Έχουμε αδυναμίες, τρύπες και θέματα.
Θεωρώ πως αυτού του είδους οι \"σωτήρες\" προς τον καθένα, πρώτα απ όλα θέλουν να σώσουν τον εαυτό τους με καράβι την επιβεβαίωση και έπειτα τους άλλους.
Μόνη σου είπες πως αυτό που έψαχνες ήταν η αγάπη.
Η αγάπη όμως γλυκεια μου δεν κερδίζεται με το να κάνουμε τον καλό σαμαρείτη στους άλλους. Θέλει κόπο και ισότιμες σχέσεις.
Μπορεί να σου μιλάω γενικόλογα, αλλα δεν μας έχεις πει κάτι συγκεκριμένο μέχρι στιγμής γι αυτό και κρατώ κάποιες επιφυλλάξεις.
Ρεμεντυ,οχι ...
δεν έιναι αυτό.Οπως καταλαβαίνεις η δικη μου συνομοταξία τα βρίσκει σε ¨πνευματικό επιπεδο ¨με τους ομοίους της.
Αναζητω και ΕΧΩ ανθρώπους που βλεπουν και πραττουν ομοιως.Μα δεν τους εχεις πάντα κοντά σου..Εχω αντίληψη,για αυτο ισως και πονάω τόσο.Το ανευ ορων και ορίων δεν με αφορά ,εχω απολυτη επίγνωση του τι κάνω ,σε ποιον και γιατι .
Είναι δύσκολο ,είναι ψυχοφθόρο εισπραττω ειρωνία ,απορριψη ,αδιαφορία και λεω οτι δεν έχω το κουραγιο να συνεχίσω να το κάνω πια.
Με βλέπω να περιορίζομαι σε θεωρείες και να ξεκουραστώ για λιγο καιρό..
ξέρεις καμμοά φορά γινόμαστε τόδο δοτικοί που γυρνάει μπούμερανγ.Μέχρι και να γίνουμε βαρετοί, κουραστικοί.Κλασικό παράδειγμα η μάνα μου που με την δικαιολογία εγώ να βοηθήσω ήθελα γώ η κακομοίρα κλπ γίνεται κουραστική γιατί στην πραγματικότητα εμένα θα βοηθούσε πεαγματικά εκεί που θα ήθελα εγώ και οχι εκεί που η ίδια διάλεγε.Εχω και εγώ αυτή τη τάση και προσπαθώ να με κοντρολάρω όσο γίνεται και να βοηθώ όσο μπορώ πιο συγκεκριμένα χωρίς να περιμένω ανταπόκριση.το κάνω για μένα και μόνο.Μήπως περιμένεις να σου δείχνουν την αγάπη τους γιατί την εχεις γενικότερα ανάγκη;και εγώ εδώ ανήκω θέλω αγάπη και αποδοχή τα γράφω γιατί δεν είμαι καλύτερη μην νομίζεις.μήπως αυτή η δοτικότητα μας αδειάζει;
ελπιζω οτι δεν μιλας για την συνομοταξια των μπουφων,αλλα για την συνομοταξια των καλοπροαιρετων και δοτικων ανθρωπων.Quote:
Originally posted by ΜΠΟΥΦΟΣ
Ρεμεντυ,οχι ...
δεν έιναι αυτό.Οπως καταλαβαίνεις η δικη μου συνομοταξία τα βρίσκει σε ¨πνευματικό επιπεδο ¨με τους ομοίους της.
Αναζητω και ΕΧΩ ανθρώπους που βλεπουν και πραττουν ομοιως.Μα δεν τους εχεις πάντα κοντά σου..Εχω αντίληψη,για αυτο ισως και πονάω τόσο.Το ανευ ορων και ορίων δεν με αφορά ,εχω απολυτη επίγνωση του τι κάνω ,σε ποιον και γιατι .
Είναι δύσκολο ,είναι ψυχοφθόρο εισπραττω ειρωνία ,απορριψη ,αδιαφορία και λεω οτι δεν έχω το κουραγιο να συνεχίσω να το κάνω πια.
Με βλέπω να περιορίζομαι σε θεωρείες και να ξεκουραστώ για λιγο καιρό..
κατι δεν καταλαβαινω μαλλον,ωστοσο..
εφοσον εχεις διπλα σου ανθρωπους σαν εσενα και δεν σε αφορα το δοσιμο χωρις αναγνωριση και σεβασμο, για ποιον λογο και απο ποιους εισπρατεις ειρωνια , απορριψηκαι αδιαφορια???
δεν καταλαβαινω...
Quote:
Originally posted by Θεοφανία
Quote:
Originally posted by ΜΠΟΥΦΟΣ
Πίστευα πως ναι,για να είμαι πιο σαφής μεχρι πρόσφατα έλεγα φωναχτά \"Δεν με νοιαζει που φερεσαι ασχημα εγω δεν εξαρτώμαι απο αυτό ,θα σου δείξω οτι αυτό που πρεσβεύω είναι στάση ζωής,μιας κάλύτερης ζωής\"
Ομως, καλό μου, ενιωθα κάποια απο τα χτυπήματα να με πονάνε και σάμπως να μαζευτήκανε περισσότερα απο όσα τελικά αντέχω.Νιώθω πια σαν σάκος του μποξ.Και μεχρι τώρα γελούσα αλλα αρχίζω να αναθεωρώ ή ετσι νομίζω, δεν ξέρω που θα με πάνε οι προβληματισμοί μου.
Δεν με πειράζει που είσαι επιφυλλακτικη ,καθόλου όμως.
Σου ζητω απλα να μη με κρίνεις. Δεν χρειαζομαι επιβεβαιωση ,είμαι σίγουρη γι αυτο.Και είμαι πάντοτε ειλικρινης..Η αγάπη είναι ενα καλό κίνητρο.
Κοίτα ας είμαστε ειλικρινείς.
Κάποιος που έχει φτάσει τον εαυτό του στο ιδανικο, (αφού προσπαθεί να κάνει το ίδιο και με τους άλλους), θα ήξερε πρώτα απ όλα πως είμαστε άνθρωποι. Έχουμε αδυναμίες, τρύπες και θέματα.
Θεωρώ πως αυτού του είδους οι \"σωτήρες\" προς τον καθένα, πρώτα απ όλα θέλουν να σώσουν τον εαυτό τους με καράβι την επιβεβαίωση και έπειτα τους άλλους.
Μόνη σου είπες πως αυτό που έψαχνες ήταν η αγάπη.
Η αγάπη όμως γλυκεια μου δεν κερδίζεται με το να κάνουμε τον καλό σαμαρείτη στους άλλους. Θέλει κόπο και ισότιμες σχέσεις.
Μπορεί να σου μιλάω γενικόλογα, αλλα δεν μας έχεις πει κάτι συγκεκριμένο μέχρι στιγμής γι αυτό και κρατώ κάποιες επιφυλλάξεις.
ισως εχει δικιο η θεοφανια λεγοντας οτι μιλωντας γενικολογα και θεωρητικα, μιλαει ο καθενας για οτι καταλαβε....
ισως αν μας περιεγραφες μια συγκεκριμενη περιπτωση σχεσης σου που σε απογοητευσε να μπορουσαμε να βγαλουμε μια ακρη...
Quote:
Originally posted by Remedy
ισως εχει δικιο η θεοφανια λεγοντας οτι μιλωντας γενικολογα και θεωρητικα, μιλαει ο καθενας για οτι καταλαβε....
ισως αν μας περιεγραφες μια συγκεκριμενη περιπτωση σχεσης σου που σε απογοητευσε να μπορυσαμε να βγαλουμε μια ακρη...
Συμφωνω. Με γενικόλογα μπορούμε να γίνουμε και άδικοι μαζί σου και μιας και εισαι και νεο μέλος μη σε τρομάξουμε βρδιάτικα...:)
ρεμεντυ δεν με αφορά το ανευ ορων και ορίων ΑΛΛΑ ο σεβασμος...Με αφορά με παρααφορά θα έλεγα..
Θα σου εξηγήσω..Το να είσαι δοτικος ,για μένα περικλειει πραγματα οπως : να εχεις κατανοήση, να περιμένεις ο άλλος να βρει το χρόνο του να επεξεργαστει τα πραγματα ,να προσπερασεις τα επικοινωνιακα προβληματα ,να διαθεσεις χρονο να συζητησεις ,να βγεις εξω αν το απαιτουν οι συνθηκες και αλλα που τωρα δεν μπορω να σκεφτω...
Ερχονται απο τους αλλους οι αμφισβητισεις \" δεν μπορει κατι θελει αυτη \" ή π.χ \" εγω της εκλεισα τη πορτα μόλις την ειδα στο διάδρομο και αυτη με καλημέρισε την επομένη\" και τετοιας φυσεως τεκτενόμενα έχουν αρχίσει να με κάνουν να χάνω την πίστη μου να δινω σιγα σιγα σημασια σε μικρα ασήμαντα πραγματακια..
Η αληθεια είναι οτι υπολειτουργω τετοια ωρα και ισως να μην ειμαι οσο σαφής θα ηθελα..
Αυτό που με απογοήτευσε έιναι το εξής.
Βρήκα στο διώρποφο που μενω γονείς και κόρη σφαγμενους χρονια.Να μη θελουν να δουν ο ενας τον αλλο.Να ερχονται επισκεψη και η κορη να μη θελει να δει τους γονεις(ψυχολογος παρακαλώ η κορη).Η δόλια η μάνα να βγαίνει στην ταρατσα και να φωνα ζει και να ουρλιαζει το παιδι μου το παιδι μου.Η κορη με πασης φυσεως προβληματα, περιττο βαρος ,επιθετικουητα (την πρωτη φορα που με ειδε σπιτι τους μου επιτεθηκε),αγχος για το περασμα των χρονων της κτλ.
Τι έγινε?
Ποια ειναι καλυτερη εξελιξη που μπορειτε να φανταστειτε?Αυτη.Μεσα σε 2 χρόνια όμως.
Και να σας πω?Εχθες με ειπε ηλιθια για ολο αυτο!!!!!
Δεν ζητησα ευχαριστω αλλα αυτο το ηλιθια καπως μου ηρθε..Αυτα Ελπιζω να μη σας κουρασα..
σε ειπε ηλιθια για ολο ποιο?????Quote:
Originally posted by ΜΠΟΥΦΟΣ
Αυτό που με απογοήτευσε έιναι το εξής.
Βρήκα στο διώρποφο που μενω γονείς και κόρη σφαγμενους χρονια.Να μη θελουν να δουν ο ενας τον αλλο.Να ερχονται επισκεψη και η κορη να μη θελει να δει τους γονεις(ψυχολογος παρακαλώ η κορη).Η δόλια η μάνα να βγαίνει στην ταρατσα και να φωνα ζει και να ουρλιαζει το παιδι μου το παιδι μου.Η κορη με πασης φυσεως προβληματα, περιττο βαρος ,επιθετικουητα (την πρωτη φορα που με ειδε σπιτι τους μου επιτεθηκε),αγχος για το περασμα των χρονων της κτλ.
Τι έγινε?
Ποια ειναι καλυτερη εξελιξη που μπορειτε να φανταστειτε?Αυτη.Μεσα σε 2 χρόνια όμως.
Και να σας πω?Εχθες με ειπε ηλιθια για ολο αυτο!!!!!
Δεν ζητησα ευχαριστω αλλα αυτο το ηλιθια καπως μου ηρθε..Αυτα Ελπιζω να μη σας κουρασα..
συγνωμη αλλα δεν καταλαβαινω...
Η ιστορια ειναι καπως ετσι :Πέρασα πολλά βράδια να παρηγορώ τη μαμα ,Οταν η κορη μου ελεγε τα δικα της της εξηγουσα ποσο σημαντικοι ειναι οι γονεις μας και της αποκαλυπτα ποσο υπεφεραν οι δικοι της.Ευτυχως το χασμα σιγα σιγα μικρυνε.Την βοηθησα να παει γυμναστηριο (πηγα κι εγω μαζι της).Της άλλαξα την γκαρνταρομπα (32 χρονων φορουσε ρουχα για γριες) της αγόρασα ρουχα γιατι δεν δουλευε...Ο φιλος της δεν την ηθελε ..Ομως τον πλησιασαμε και αυτον και βγαιναμε και μαζι... μεχρι που αυτη εμεινε εγκυος..Το βασικοτερο ομως ειναι οτι πραγματικα τους αγαπουσα και οτι εκανα το εκανα με την καρδιά μου.
Εν τω μεταξύ η δική σου γκαρνταρόμπα και η σχέση με τον φίλο σου και την οικογενεια σου πως πήγαινε?Quote:
Originally posted by ΜΠΟΥΦΟΣ
Η ιστορια ειναι καπως ετσι :Πέρασα πολλά βράδια να παρηγορώ τη μαμα ,Οταν η κορη μου ελεγε τα δικα της της εξηγουσα ποσο σημαντικοι ειναι οι γονεις μας και της αποκαλυπτα ποσο υπεφεραν οι δικοι της.Ευτυχως το χασμα σιγα σιγα μικρυνε.Την βοηθησα να παει γυμναστηριο (πηγα κι εγω μαζι της).Της άλλαξα την γκαρνταρομπα (32 χρονων φορουσε ρουχα για γριες) της αγόρασα ρουχα γιατι δεν δουλευε...Ο φιλος της δεν την ηθελε ..Ομως τον πλησιασαμε και αυτον και βγαιναμε και μαζι... μεχρι που αυτη εμεινε εγκυος..Το βασικοτερο ομως ειναι οτι πραγματικα τους αγαπουσα και οτι εκανα το εκανα με την καρδιά μου.
Μη νομίζεις οτι παραμελούσα τον εαυτο μου η τον αντρα μου.Μα αυτο λεω, βρηκα χώρο στη ζωη μου ευκολα..εχω αριστη σχεση με τον συζυγό μου, ολα καλα !
Σορι που σε ρωταω. Πόσο χρονών είσαι? Παιδάκια έχεις?Quote:
Originally posted by ΜΠΟΥΦΟΣ
Μη νομίζεις οτι παραμελούσα τον εαυτο μου η τον αντρα μου.Μα αυτο λεω, βρηκα χώρο στη ζωη μου ευκολα..εχω αριστη σχεση με τον συζυγό μου, ολα καλα !
Είμαι 30 δεν εχω ακομα παιδια..εσυ?
Εγω δεν είμαι παντρεμένη, δεν έχω παιδιά και θα ήθελα να είμαι 22 αλλα δεν είμαι. Ξέρεις γιατί σε ρωτάω? Είσαι παντρεμένη, λες πως δεν έχεις θέμα με τον άντρα σου, είσαι ευτυχισμένη.Quote:
Originally posted by ΜΠΟΥΦΟΣ
Είμαι 30 δεν εχω ακομα παιδια..εσυ?
Σε τέτοιου είδους περιπτώσεις μια γυναίκα σκέφτεται την οικογένεια, (παιδιά), επαγγελματική επιτυχία, καλούς φίλους όμορφη ζωή.
Εσύ λες πως χαλάστηκες από μια δισλειτουργική οικογένεια, όπου προσπάθησες να την ενώσεις, να επέμβεις στη ζωή της άλλης η οποία σε αποκάλεσε ηλίθια και η μητέρα της έβγαινε στις ταράτσες και ούρλιαζε.
Αυτο κατά τη γνώμη μου έχει δυο τινα.
Το ένα είναι η φιλανθρωπια. Επειδή έχω υπάρξει πολύ ενεργή εθελόντρια σε προβληματικές οικογένειες, δεν ένιωσα ποτέ πως δεν ανταποκρίνονται οι άλλοι σε αυτά που τους δίνω και δεν ήθελα αντάλλαγμα, γιατί αυτό δεν είναι φιλανθρωπια. Παράλληλα δεν μπορεί να σε κάνει να νιώσεις αδικημένος ένας άνθρωπος που είναι ήδη αδικημένος από τη ζωή.
Το δεύετρο είναι η ψευδαίσθηση. Ασχολούμαι με ανθρώπους που εκ τους ασφαλούς είναι υποδιέστεροι μου και έτσι εξασφαλίζω τη σιγουριά πως θα μου χρωστούν αιώνια ευγνωμοσύνη και κατ επέκταση εγώ θα νιώσω σπουδαίος.
Γιατί?
Εχω την ανάγκη να το νιώσω γιατί δεν μπορώ να το κάνω μέσα από τη δική μου τη ζωή και έτσι επιλέγω ζωές άλλων που μπορώ να χειριστώ με σιγουρια, καθώς εγώ έχω όλα αυτά που δεν έχουν εκείνοι.
Θα ηθελες να εισαι 22 αλλα δεν εισαι?Ποσο εισαι?
Εχω τακτοποιημένη τη ζωή μου ,εχω μια καλή δουλειά χωρίς οικονομικά προβλήματα.Είμαι εγκυος 6 μηνων και ευτυχισμένη.
Αυτη την εποχή παρηγορώ μια φίλη που χώρισε μετα απο σχέση 11 χρόνων.Αν και εγκυος βγαινω μαζι της και τη δεχομαι σπιτι μου καθημερινα.Δεν διαννοουμαι να μην είμαι κοντα της εφοσον εκεινη είναι τοσο χαλια..
Δεν ειπα οτι χαλαστηκα ειπα οτι απογοητευτηκα ..
Δεν νιωθω αδικημένη ,νιωθω πληγωμένη.Δεν επενεβησα στη ζωη της οικογενειας (μάλλον το αντίθετο συνεβη) εσυ οταν μια γυναικα 60 ετων σου χτυπαει την πορτα και κλαιει της την κλεινεις? Δεν το πιστευω αυτο..Εδω καθεσαι και ασχολησαι με το προβληματισμο μιας αγνωστης..μου ζητηθηκε επιμονα η στηριξη.Ειμαι φιλάνθρωπος και δεν αναζητώ την αναγνωριση ,πως να στο πω την βρισκω ετσι ..
Δεν εχω ψευδαισθήσεις και σταληθεια δεν θεωρησα ποτε κανεναν υποδεεστερο μου..
Η στάση σου ειναι απολύτως λογική αλλα μιας που σου το λεω δωσε μου μια ευκαιρια..
Κοίτα...δεν ήθελα να φανω επιθετική και συγνώμη αν διαβάστηκα έτσι.
Απλά με χαλάει που όταν κάποιος κάνει ένα καλό, (μιλάω γενικότερα και όχι για σένα) περιμένει οπωσδήποτε να του το αναγνωρίσουν οι άλλοι ή αρχίζει τις γκρίνιες περί \"του άδικου και κακού κόσμου\".
Το να παρηγορείς μια φίλη σου είναι το πλέον φυσιολογικό, το να πληγώνεσαι επειδή μια δισλειτουργική οικογένεια δεν έπεσε σύσσωμη στα γόνατα να σε ευχαριστήσει για ότι έκανες, όχι.
Εμένα αν μου χτυπούσε την πόρτα μια γριούλα κλαίγοντας, θα την άκουγα με ενδιαφέρον, θα της έλεγα τη γνώμη μου, αλλα δεν θα έτρχα να τη μαζεύω απ τις ταράτσες ούτε θα άλλαζα γκαρνταρόμπα στην κόρη της.
Από κει και πέρα και αφού η ζωή σου είναι τόσο ολοκληρωμένη και ροζ, πως ένα τέτοιο θέμα, (που αντανακλα ένα ελάχιστο ποσοστό στη ζωή σου), σε κάνει να το θέτεις σε ένα φόρουμ ψυχολογίας ώς την καταστρφή του κόσμου?
υγ. Είμαι 29 και κάτι ψιλα......:)
Δεν σε καταλαβαίνω...
Σε ευχαριστω που με άκουσες ηθελα μονο να ανταλλαξω αποψεις με ανθρώπους που ψάχνουν λιγο περισοτερο το μέσα τους και δίνουν σημασία σε αυτο.
Ευχομαι ο λόγος που φέρνει εσένα σε αυτο το φορουμ να μην ειναι κατι που δεν επανορθώνεται.
Να τα εκατοστησεις..
Καληνυχτα.
Ευχαριστω καλη μου. Καλή λευτερια σου εύχομαι. (Γενικότερα).Quote:
Originally posted by ΜΠΟΥΦΟΣ
Δεν σε καταλαβαίνω...
Σε ευχαριστω που με άκουσες ηθελα μονο να ανταλλαξω αποψεις με ανθρώπους που ψάχνουν λιγο περισοτερο το μέσα τους και δίνουν σημασία σε αυτο.
Ευχομαι ο λόγος που φέρνει εσένα σε αυτο το φορουμ να μην ειναι κατι που δεν επανορθώνεται.
Να τα εκατοστησεις..
Καληνυχτα.
Χμ προσωπικα μπουφο μπαινω και εγω σε αυτο το λουκι μερικες φορες και ειναι ασχημο λουκι. Βασικα μην κατηγορεις πολυ τον εαυτο σου γιατι λιγο-πολυ ολοι μπαινουν. Εγω που ειμαι ετσι που εμαι αλλιως που ειμαι καπως γιατι εχω αυτη την αντιμετωπιση?
Μεγεθυνουμε λιγο τις αδυναμιες των αλλων...μεγεθυνουμε λιγο τα προτερηματα τα δικα μας και φτιαχνουμε ενα αποτελεσμα.
Εμ λιγο πολυ ολοι πιστευουμε σε αυτα...αλλα ειμαστε αδικημενοι κατα καποιο τροπο.
Ναι κανε το καλο και αγαπα τον εαυτο σου...αλλα οχι να αγαπησεις τον εαυτο σου εις βαρος των αλλων,γιατι νομιζεις οτι οι αλλοι ειναι \"καπως\".
Καλημέρα!Δηλαδή αυτό που λες είναι πως προσπάθησες να γίνεις η ενσάρκωση του Ιησού;Eσύ να δίνεις,να συγχωρείς και να προσπαθείς να διορθώσεις την ανθρωπότητα;Nice.Θα συμφωνήσω με το πρώτο σου post,μια χαρά ήτανε η κρίση σου.:P
Αστειεύομαι αλλά αυτό που έγραψα δεν απέχει από την αλήθεια,παρά στον εξωραισμό της.Όταν δεν παίρνω από τις σχέσεις μου αυτά που εγώ χρειάζομαι,τι άλλο είναι παρά σχέσεις αυτοτιμωρητικές;Δεν είσαι κανένας αυτόκλητος μεσσίας,όταν λοιπόν δε σου δίνουν ενώ δίνεις,φύγε.
Τώρα βέβαια,προκύπτουν και άλλα ερωτήματα.Από πού εικάζεις πως μπορεί να προέρχεται αυτή η ανάγκη να είσαι πάντα τόσο τέλεια,τόσο αγνή και άνευ εγωισμού;Ποιος δε σε άφησε να πλάσεις ένα ισχυρό εγώ,ικανό να απαιτεί από το περιβάλλον του την ανταπόδοση της προσφοράς του;
Μήπως σε αδίκησες?Quote:
Originally posted by ΜΠΟΥΦΟΣ
Με μεγαλη μου χαρά,εξάλλου θελω τη γνωμη σας γιατι νομίζω πικράθηκα και στην απελπισια μου ισως να μη τα έγραψα καλά..
Εγώ προσπαθώ πάντα να βοηθάω τους άλλους οταν το χρειάζονται.Οταν κάποιος μου φερθει άσχημα ,δεν ανταποδίδω ,αντίθετα προσπαθώ να του βγάλω τον καλό του εαυτό..Και ακομα κι οταν δεν του βγει εγω δεν τον διώχνω.
Τελευταια όμως νιώθω άβολα,
κάτι κλοτσάει και νιώθω θύμα και ηλίθια..
Μήπως αδειασα?:(
Προσπαθέις να βοηθάς τους άλλους, αλλά τον εαυτό σου τον βοηθάς?
Όταν δεν ανταποδίδεις στην άσχημη συμπεριφορά των άλλων απέναντί σου, ελπίζωντας να τους βγάλεις τον καλό τους εαυτό, τους αφήνεις να συνεχίσουν να σε πονάνε.
Σε αδικείς, δεν σε σέβεσαι.
Γι αυτό νοιώθεις άβολα.
Άσε τους άλλους στην άκρη και άρχισε να δίνεις ΕΣΥ σ ΕΣΕΝΑ αυτό που χρειάζεσαι: αγάπη, σεβασμό των συναισθημάτων και των ορίων σου.
:)
Ναι... το καταλαβαίνω..Quote:
Originally posted by ΜΠΟΥΦΟΣ
ναι..θέλω την αγάπη των γύρω μου..
πρέπει οι ΑΛΛΟΙ να σε αγαπήσουν πρώτα, για να νοιώθεις οτι αξίζεις, για να σε αγαπήσεις κι εσύ.
Αυτήν την αίσθηση έχω, σαν να έχεις ανάγκη να \"περάσεις\" μέσα απο τους άλλους.
Για κάποιο λόγο, το κέντρο σου δεν είναι ο εαυτός σου, αλλά έχει μετατππιστεί στους άλλους.
Προσωπικά έχω παρατηρήσει, επειδή έχω περάσει απο το στάδιο αυτό, πως έδινα στους άλλους ότι δεν έδινα στον εαυτό μου, και περίμενα να μου το δώσουν πίσω εκείνοι, τηρώντας μια ανάλογη συμπεριφορά.
όμως, το να δίνεις εσύ απευθείας στον εαυτό σου αυτή την αγάπη που χρειάζεσαι, κάνει τα πράγματα λιγότερο περίπλοκα και πονετικά. :)
Το ΠΩΣ βέβαια, δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Δεν συμφωνω με τη Rain η οποια βαζει λιγη \"μαυριλα\"...αλλα ειναι ωραιες σκεψεις για τροφη στο μυαλο.
Μην αλλαξεις το πυρηνα της υπαρξης σου επειδη δεν παιρνεις αυτο που θελεις απο τους αλλους...απλως προσπαθησε να βρεις ισοροπιες.
Ωμη σκεψη...λοιπον δεν υπαρχει στην ουσια καλοσυνη,σημασια εχει ο πυρηνας αυτο που μας κανει ανθρωπους...ποιος ειναι λοιπον αυτος ο πυρηνας?
Λοιπον επιβιωση...εισαι καλος για να επιβιωσεις,εισαι παλι κακος για να επιβωσεις...διαφορετικες λυσεις του ιδιου προβληματος...το παν ειναι η επιβιωση γιατι γεννηθηκαμε για να υπαρχουμε μεχρι να...πεθανουμε και αυτο ειναι.
Φυσικα και προτιμω να ειμαι με καλους ανθρωπους παρα με κακους αρκει να μην ειναι βαρετοι:P
Μην το σκεφτεσαι και πολυ...απλως προσπαθησε να βρεις ισορροπιες και να αγαπησεις τον εαυτο σου για αυτο που ειναι.