Η Ελευθερία έιναι γλυκιά...

Καπου εκεί...στα 30...αναρρωτιέσαι...και τώρα τι κάνω?

Όντας σε μια μακρόχρονη σχεση εγώ καταλήγω στο εξής:
η Ελευθερία είναι γλυκιά...

Να βγεις ότι ώρα θες και όποτε θες...
Να μην έχεις να απολογηθείς για τίποτε.
Να νιώθεις τόσα διαφορετικά συναισθήματα και να μη νιώθεις ενοχές γι\'αυτό...
Να νιώθεις πραγματικά ελεύθερος και να σου αρέσει, με άλλα λόγια να γουστάρεις πραγματικά για αυτό.

Και τότε ισως, αν τύχει και μπεις πραγματικά σε σχέση, να θες να μπεις πραγματικά γιατί το θες αλλά και να νιώθεις ελεύθερος στην ουσία. Γιατί τα έχεις βρει με σένα.

Μου αρέσει η συντροφικότητα. Ανέκαθεν μου άρεσε. Είναι καιρός πια να βρω την συντροφικότητα περισσότερο με τον εαυτό μου. Να νιώσω την Ελευθερία. Την ελευθερία του να είμαι δεσμευμένη με τον εαυτό μου. Είτε ειμαι σε σχέση είτε όχι.

Έχετε κάνει παρόμοιες σκέψεις;

πολλες φορες το χω σκεφτει
καπου εκει στα 30 πελαγωνεις
μπορει να σαι σε μια σχεση π δεν παει καλα και να μενεις εκει λογω των<< 30>>
με το σκεπτικο οτι μεγαλωνεις και αν χωρισεις τι θα κανεις?
μπορει να μπεις σε μια σχεση μονο και μονο για να μην εισαι μονος στα 30..συμβιβασμοι...
και ομως ειναι ακριβως οπως τα λες ανωνυμη
οχι δεν χωρανε συμβιβασμοι,η ελευθερια ειναι ανεκτιμητη εστω και με το <<κοστος >> της
και δεν πρεπει να αφηνουμε καμια σχεση να μας την παιρνει

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
η Ελευθερία είναι γλυκιά...

---

ειναι ο πρωτος τιτλος θρεντ εδω μεσα που διαβαζω και τον συνυπογραφω με τα μπουνια.....


:):):):):)

Λοιπόν, ας τα πάρουμε ένα-ένα.
Το θέμα των 30 το πέρασα κάπως έτσι. Ήμουν σε μια σχέση για καιρό που θεωρούσα πως θα είμαστε για πάντα μαζί. Για καιρό νόμιζα πως είναι επιλογή μου, ήμουν ευτυχισμένη, είχα δίπλα μου έναν άνθρωπου που ταυτιζόμασταν στα ερισσότερα σημεία.
Σιγά-σιγά όμως, η σχέση άρχιζε να ξεφτίζει, (ναι μεν αγάπη, συντροφικότητα, παρέα, αλλα όχι έρωτας).
Τότε σκεφτόμουν πως έτσι και αλλιώς όταν είσαι πέντε χρόνια με κάποιον δεν μπορέι να καρδιοχτυπάς κάθε μέρα.
Παράλληλα με αυτές τις σκέψεις \"ερωτεύτηκα\" τη δουλειά: δημιουργία, άγχος, χαρές, λύπες, που όμως χαιρόμουν πιο πολύ να τα μοιράζομαι με τους φίλους μου, παρά με το συντρφοό μου. Κάπως έτσι τον τελευταίο χρόνο δεν βγήκαμε ούτε μια φορά μόνοι μας, το ερωτικό κομμάτι σπάνιζε, καθώς εμένα μου έβγαινε σπάνια τέτοια διάθεση, αλλά εγώ ΕΚΕΙ.
Κάπως έτσι φτάσαμε να μου πει ο άλλος να χωρίσουμε.
Εκεί έπαθα φρίκη. Πρώτα εγωιστικά και έπειτα από ανασφάλεια. Μετά έρχεται και το σοκ της συνήθειας.
Λίγο καιρό αργότερα, όλα αυτά ξεφλούδισαν μέσα μου και η πραγματικότητα πήρε τη μορφή της ελευθερίας.
Πέρασα ένα υπέροχο καλοκαίρι, (τυπικά μόνη μου), και λίγο καιρό αργότερα γνώρισα το επόμενο σύντροφο μου.
Αλήθεια, εκείνη η εποχή είναι απ\' τις πιο όμορφες που έχω στο μυαλό και την καρδιά μου και πιστεύω πως όσο χρονών και να φτάσουμε, σημασία έχει να μην συμβιβαζόμαστε, να περνάμε καλά και να μη θυσιάζουμε εμάς στο βωμό όσων μας επιβάλει η ίδια η κοινωνία.
ανώνυμη, αν είσαι σε τέτοια φάση, φύγε. Κάπου παρακάτω μπορεί να σε περιμένει κάτι καλύτερο, όμορφο, πιο ταιριαστό σε σένα.
Θα μου πεις, μπορεί και όχι.
Ναι, αλλα σκέψου πως αν δεν τολμήσεις, δεν θα το μάθεις ποτέ.

Εγώ δεν καταλαβαίνω κάτι:λέτε πιο καλή η ελευθερία.Αλλα τότε γιατί όταν κάνετε μια σχέση κρέμεστε οι περισσότεροι από το σύντροφο σας και βάζετε τους φίλους σας σε δεύτερη μοίρα;Ειδικά στα 30 αυτό είναι κανόνας.

Επίσης,μέσα σε μακροχρόνιες σχέσεις είναι φυσικό ο έρωτας να ξεφτίζει με τον καιρό.Το ερώτημα είναι γιατί πάρα πολλοί εξακολουθούν να παραμένουν σε τελειωμένες σχέσεις.Μήπως τελικά αυτή η ελευθερία που λέτε φοβίζει τους περισσότερους;Μήπως κάποιοι προτιμούν να είναι εγκλωβισμένοι αλλά τουλάχιστον ζευγαρωμένοι παρά εντελώς μόνοι;

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Καπου εκεί...στα 30...αναρρωτιέσαι...και τώρα τι κάνω?

Όντας σε μια μακρόχρονη σχεση εγώ καταλήγω στο εξής:
η Ελευθερία είναι γλυκιά...

Να βγεις ότι ώρα θες και όποτε θες...
Να μην έχεις να απολογηθείς για τίποτε.
Να νιώθεις και να μη νιώθεις ενοχές γι\'αυτό...
Να νιώθεις πραγματικά ελεύθερος και να σου αρέσει, με άλλα λόγια να γουστάρεις πραγματικά για αυτό.

Και τότε ισως, αν τύχει και μπεις πραγματικά σε σχέση, να θες να μπεις πραγματικά γιατί το θες αλλά και να νιώθεις ελεύθερος στην ουσία. Γιατί τα έχεις βρει με σένα.

Μου αρέσει η συντροφικότητα. Ανέκαθεν μου άρεσε. Είναι καιρός πια να βρω την συντροφικότητα περισσότερο με τον εαυτό μου. Να νιώσω την Ελευθερία. Την ελευθερία του να είμαι δεσμευμένη με τον εαυτό μου. Είτε ειμαι σε σχέση είτε όχι.

Έχετε κάνει παρόμοιες σκέψεις;

---

Πολύ ωραία η σκέψη σου Ανώνυμη,
κατα καιρους με έχει απασχολήσει και εμένα η ελευθερία στην ουσία της.
Εσύ ξέρεις τι ζητάς όταν λες θέλω να ζήσω ελεύθερα : να είσαι ο εαυτός σου, να μην καταπιέζεσαι και να μη καταπιέζεις..
Πρέπει να νιώθεις ελεύθερος για να ερωτευτείς αλλα και να σε ερωτευτούν..
Είναι ισως ο δικός μου ορισμός για την αγάπη..Οταν ένιωσα ελεύθερη αγάπησα πραγματικά..

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΓΛΥΚΙΑ .....ΜΑ ΚΑΙ ΑΠΑΤΗΛΗ !!!,,,,,,Δεν δυσταζει να σε συρει σε μια αγονη ερημο με το προσχημα της απατηλης λαμψης της ματαιοδοξιας της. ,,,,,οι σχεσεις μετα τα τριαντα ειναι καπως περιπλοκες και χρειαζεται μπολικος αλληλοσεβασμος αν μη τι αλλο . Μπερδευομαστε συχνα με τα αποθημενα τα εφηβικα μας ,,,,,,,,, στα τριαντα σιγουρα δεν σε περιμενει στη γωνια η εκπληξη των 18 των 22 των 25 χρονων σου ,,,,αλλα κανα \'κελεπουρι\' συνηθως χειροτερο σου με πολλες ....υποσχεσεις μονο .........

Quote:

---

Originally posted by olgaki82
πολλες φορες το χω σκεφτει
καπου εκει στα 30 πελαγωνεις
μπορει να σαι σε μια σχεση π δεν παει καλα και να μενεις εκει λογω των<< 30>>
με το σκεπτικο οτι μεγαλωνεις και αν χωρισεις τι θα κανεις?
μπορει να μπεις σε μια σχεση μονο και μονο για να μην εισαι μονος στα 30..συμβιβασμοι...
και ομως ειναι ακριβως οπως τα λες ανωνυμη
οχι δεν χωρανε συμβιβασμοι,η ελευθερια ειναι ανεκτιμητη εστω και με το <<κοστος >> της
και δεν πρεπει να αφηνουμε καμια σχεση να μας την παιρνει

---

Ναι Όλγα μου όλοι νομίζω περνάμε παρόμοιους φόβους, παρόμοιους συμβιβασμούς, παρόμοιες επιθυμίες...
Και ο καθένας κάνει την επιλογή του. Ίσως να μην υπάρχει σωστό και λάθος, αλλά το τι εκφράζει τον καθένα. Και τον εκφράζει όταν δεν το κάνει λόγω συμβιβασμού, αλλά επειδή πραγματικά το θέλει. Βέβαια, ποτέ δεν μπορούμε να τα έχουμε ΟΛΑ.
Άλλος επιλέγει να είναι μόνιμα ελεύθερος χωρίς σταθερές σχέσεις και ισως χωρίς επιθυμία οικογένειας.
Άλλος σε σταθερές σχέσεις, με ή χωρίς επιθυμία οικογένειας.
Και πόσες άλλες επιλογές, που αν τις απαριθμήσω δε θα τελειώνω...
Το θέμα είναι πως ότι επιλογή και να κάνει κανείς, να αισθάνεται καλά με αυτή. Στην ουσία να αισθάνεται ελεύθερος.
Έχω γνωρίσει ανθρώπους (πολύ λιγοστούς βέβαια) που νιώθουν ελεύθεροι μέσα στην όμορφη σχέση/γάμο τους. Σέβεται ο ένας τον προσωπικό χώρο του αλλουνού, βγαίνουν χωριστά, ταξιδεύουν χωριστά, αλλά παράλληλα τρελαίνονται να περνούν χρόνο μαζί, εξακολουθούν να είναι ερωτευμένοι.
Με τα παιδιά τους, που τους λένε \"οι γονείς σας είναι \"τρελοί\"\", σας πειράζει; :) Πολύ όμορφη εικόνα!

Εγώ δεν είχα και πολύ ωραίες εικόνες από το γάμο των δικών μου, τρομάζω στην ιδέα γάμου, παιδιών, το νιώθω σα φυλακή. Ίσως έτσι προκαλώ την \"μοίρα\" μου, να μείνω μόνη. Θα δείξει:)

Ήμουν λίγο πριν το μεγάλο βήμα. Αλλά έκανα πίσω. Μου πήρε πολύ χρόνο για να κάνω πίσω. Προς το παρόν δεν το μετανιώνω. Αν μου το έλεγαν πριν μερικά χρόνια, ότι θα αφήσω μια τέτοια δεμένη (φαινομενικά όμως) σχέση στα 30 για να μείνω μόνη, ίσως και για πάντα(;), θα έλεγα ΑΔΥΝΑΤΟΝ.

Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που δε με τρομάζει το ότι είμαι μόνη.
Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που δε με νοιάζει τι θα γίνει στο μέλλον.
Είναι η πρώτη φορά που χαίρομαι το τώρα, ακόμα κι αν το τώρα είναι μοναχικό.

Ε και το μοναχικό έχει τα ωραία του:)

Αφωτεινή είσαι μες στη σκέψη μου.

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή
Πολύ ωραία η σκέψη σου Ανώνυμη,
κατα καιρους με έχει απασχολήσει και εμένα η ελευθερία στην ουσία της.
Εσύ ξέρεις τι ζητάς όταν λες θέλω να ζήσω ελεύθερα : να είσαι ο εαυτός σου, να μην καταπιέζεσαι και να μη καταπιέζεις..
Πρέπει να νιώθεις ελεύθερος για να ερωτευτείς αλλα και να σε ερωτευτούν..
Είναι ισως ο δικός μου ορισμός για την αγάπη..Οταν ένιωσα ελεύθερη αγάπησα πραγματικά..

---

Πολύ πολύ όμορφο αυτο που γράφεις. Έτσι το σκέφτομαι κι εγώ. Να δούμε αν θα βγεί τελικά έτσι...
Αισιοδοξώ:)

Quote:

---

Originally posted by krino

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
η Ελευθερία είναι γλυκιά...

---

ειναι ο πρωτος τιτλος θρεντ εδω μεσα που διαβαζω και τον συνυπογραφω με τα μπουνια.....


:):):):):)

---

Thanks Κρίνο ;)
Για να το λες εσύ κάτι θα ξέρεις...

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία
Λοιπόν, ας τα πάρουμε ένα-ένα.
Το θέμα των 30 το πέρασα κάπως έτσι. Ήμουν σε μια σχέση για καιρό που θεωρούσα πως θα είμαστε για πάντα μαζί. Για καιρό νόμιζα πως είναι επιλογή μου, ήμουν ευτυχισμένη, είχα δίπλα μου έναν άνθρωπου που ταυτιζόμασταν στα ερισσότερα σημεία.
Σιγά-σιγά όμως, η σχέση άρχιζε να ξεφτίζει, (ναι μεν αγάπη, συντροφικότητα, παρέα, αλλα όχι έρωτας).
Τότε σκεφτόμουν πως έτσι και αλλιώς όταν είσαι πέντε χρόνια με κάποιον δεν μπορέι να καρδιοχτυπάς κάθε μέρα.
Παράλληλα με αυτές τις σκέψεις \"ερωτεύτηκα\" τη δουλειά: δημιουργία, άγχος, χαρές, λύπες, που όμως χαιρόμουν πιο πολύ να τα μοιράζομαι με τους φίλους μου, παρά με το συντρφοό μου. Κάπως έτσι τον τελευταίο χρόνο δεν βγήκαμε ούτε μια φορά μόνοι μας, το ερωτικό κομμάτι σπάνιζε, καθώς εμένα μου έβγαινε σπάνια τέτοια διάθεση, αλλά εγώ ΕΚΕΙ.
Κάπως έτσι φτάσαμε να μου πει ο άλλος να χωρίσουμε.
Εκεί έπαθα φρίκη. Πρώτα εγωιστικά και έπειτα από ανασφάλεια. Μετά έρχεται και το σοκ της συνήθειας.
Λίγο καιρό αργότερα, όλα αυτά ξεφλούδισαν μέσα μου και η πραγματικότητα πήρε τη μορφή της ελευθερίας.
Πέρασα ένα υπέροχο καλοκαίρι, (τυπικά μόνη μου), και λίγο καιρό αργότερα γνώρισα το επόμενο σύντροφο μου.
Αλήθεια, εκείνη η εποχή είναι απ\' τις πιο όμορφες που έχω στο μυαλό και την καρδιά μου και πιστεύω πως όσο χρονών και να φτάσουμε, σημασία έχει να μην συμβιβαζόμαστε, να περνάμε καλά και να μη θυσιάζουμε εμάς στο βωμό όσων μας επιβάλει η ίδια η κοινωνία.
ανώνυμη, αν είσαι σε τέτοια φάση, φύγε. Κάπου παρακάτω μπορεί να σε περιμένει κάτι καλύτερο, όμορφο, πιο ταιριαστό σε σένα.
Θα μου πεις, μπορεί και όχι.
Ναι, αλλα σκέψου πως αν δεν τολμήσεις, δεν θα το μάθεις ποτέ.

---

Θεοφανία με καταλαβαίνεις. Ε τόλμησα κι εγώ. Εδώ και πολύ καιρό. Αλλά νομίζω τώρα, μετά από τόσους μήνες, χωρίζω σιγά σιγά πιο πραγματικά. Χωρίς πλάκα.
Αλλά ακόμα κι αν δε βγει σε τίποτα, καλά είμαι:)
Μάλλον το γράφω γιατί δεν το πιστεύω ότι τελικά θα αισθανόμουν τόσο καλά. Έχει επιστρέψει το γέλιο και η χαρά στο πρόσωπό μου. Που τα ειχα χάσει, ή μάλλον ξεχάσει, εδώ και πολύ πολύ καιρό...

Quote:

---

Originally posted by path
στα τριαντα σιγουρα δεν σε περιμενει στη γωνια η εκπληξη των 18 των 22 των 25 χρονων σου ,,,,αλλα κανα \'κελεπουρι\' συνηθως χειροτερο σου με πολλες ....υποσχεσεις μονο .........

---

Το \"συνήθως χειρότερό σου\" μου άρεσε path!!! Τι αυτοεκτίμηση είναι αυτή και τι αισιοδοξία! χαχαχα:))
Μα καλή/έ μου, αν σκέφτεται κανείς ότι ίσως βρει χειρότερό του, σημαίνει ότι δεν έχει και πολύ καλή ιδέα για τον εαυτό του, και το πιο πιθανό είναι να πετυχαίνει το χειρότερο.

Quote:

---

Originally posted by path
οι σχεσεις μετα τα τριαντα ειναι καπως περιπλοκες και χρειαζεται μπολικος αλληλοσεβασμος αν μη τι αλλο

---

Ο αλληλοσεβασμός δεν απαιτείται σε σχέσεις κάτω των 30?

Quote:

---

Originally posted by Paolo_1
Εγώ δεν καταλαβαίνω κάτι:λέτε πιο καλή η ελευθερία.Αλλα τότε γιατί όταν κάνετε μια σχέση κρέμεστε οι περισσότεροι από το σύντροφο σας και βάζετε τους φίλους σας σε δεύτερη μοίρα;Ειδικά στα 30 αυτό είναι κανόνας.


Δεν ξέρω τι είναι κανόνας και τι όχι. Οι φίλοι πάντα χρειάζονται. Οι σχέσεις έρχονται και παρέρχονται. Οι φίλοι όμως όχι τόσο εύκολα. Ειδικά αν είναι πραγματικοί.
Προσωπικά δε θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τους φίλους.
Ακόμα και μέσα σε γάμο.
Αλλά μάλλον Paolo για να μιλάς έτσι, έχεις βρεθεί στη θέση φίλου κάποιου ανθρώπου σε σχέση, ο οποιος φέρθηκε όπως στον κανόνα που αναφέρεις;
Κι εγώ βρέθηκα στη θέση της φίλης. Κι ας ημασταν πολύ κάτω των 30 τότε. Δεν είναι θέμα κανόνα πιστεύω. Είναι θέμα χαρακτήρα το πως θα φερθείς στους φίλους σου.


Επίσης,μέσα σε μακροχρόνιες σχέσεις είναι φυσικό ο έρωτας να ξεφτίζει με τον καιρό.Το ερώτημα είναι γιατί πάρα πολλοί εξακολουθούν να παραμένουν σε τελειωμένες σχέσεις.Μήπως τελικά αυτή η ελευθερία που λέτε φοβίζει τους περισσότερους;Μήπως κάποιοι προτιμούν να είναι εγκλωβισμένοι αλλά τουλάχιστον ζευγαρωμένοι παρά εντελώς μόνοι;




Με όλες σου τις παραπάνω σκέψεις θα συμφωνήσω κι εγώ.

---

οπως το λες..
Εφαρμόζεις την πεποίθησή σου και στις ερωτικές και στις φιλικές και στις οικογενειακές ακόμα σχέσεις σου(εκεί δουλεύω εγώ αυτόν το καιρό).
Είσαι όπως είσαι ,δεν ωραιοποιείς την εικόνα σου μα δεν την κακοποιείς ταυτόχρονα.Είσαι ικανοποιημένη με τα καλά σου και \"οκ\" με τα στραβά σου.Σημασία έχει να θυμάσαι τι ψάχνεις στους ανθρώπους που φέρνεις κοντά σου.
Εγώ ας πούμε ψάχνω πρώτα την καλοσύνη του διπλανού μου.Ειτε ειναι φίλος είτε ειναι οτιδήποτε αλλο.Είναι το πρώτο μου κριτήριο.Αυτο είναι που με κανει για αρχή να νιώσω όμορφα..Κρατώ οτι ο άνθρωπος που φέρεται άσχημα στους άλλους(ακόμα και αν τη δεδομένη στιγμή δεν με αφορά) κάποια στιγμή θα το κάνει και σε εμένα..
Φίλοι είναι για μένα αυτοι που μπορείς να τους πεις ο,τι νιώθεις κάθε φορά, γιατι εχεις την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ να το κάνεις και σέβεσαι την δική τους ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ να κάνουν το ίδιο.
Τι καλα που είσαι αισιόδοξη!!

Σ\'ευχαριστώ Φωτεινή για την αισιοδοξία που μου μεταδίδεις κι εσύ:)

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή
Κρατώ οτι ο άνθρωπος που φέρεται άσχημα στους άλλους(ακόμα και αν τη δεδομένη στιγμή δεν με αφορά) κάποια στιγμή θα το κάνει και σε εμένα..

---

Κρατώ αυτό. Πολύ σημαντικό αυτό που είπες.

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή
Σημασία έχει να θυμάσαι τι ψάχνεις στους ανθρώπους που φέρνεις κοντά σου.

---

Σ\'αυτο το κομμάτι ποτέ δεν περνούσα την τάξη...δυστυχώς:Ρ

Τι..αφου πάντα νιώθεις τι σε τραβάει σε κάποιον ..
Π.χ τι θαυμαζεις στην καλύτερή σου φίλη τι σε κάνει να την αγαπάς περισσότερο?

Φωτεινή, αλλο κεφάλαιο αυτό δυσκολο που ανοίγεις τώρα...

Ίσως στο μέλλον θα είμαι σε θέση να γράψω/σκεφτώ αναλυτικότερα. Όταν δε θα περπατώ τόσο στα χαμένα. Ή ίσως πρέπει να περπατήσεις και στα χαμένα για να βρεις το δρόμο σου. Γιατί αν πάντα βάδιζες στο δρόμο που νόμιζες ότι ήταν για σένα, συνειδητοποίησες μια μέρα ότι ήσουν τελικά στα χαμένα.

οκ γλυκειά μου,είμαι σίγουρη όμως οτι βγαίνεις απο τα χαμένα και πας προς τα φωτισμένα.. Σε έχει προβληματίσει τοσο,που ψάχνεις ηδη τη λύση, ειναι μεγάλο βήμα αυτο που κάνεις,μη το ξεχνάς \"καθε αρχή και δύσκολη\".Ναι?

Σ\'ευχαριστώ Φωτεινή!
Μακάρι να\'ναι έτσι:)

Θεοφανια απο τα πιο ωραια ποστ και πιο αληθινα που εχω διαβασει εδω και καιρο :)

anwnimi θα συμφωνησω και εγω πως αν δεν τολμησεις, αν δεν κανεις πραγματα για τον εαυτο σου .. μετα θα σου μεινει ενα γιατι και ενα \'αν εκανα αυτο μπορει η ζωη μου να ηταν αλλίως, μπορει να ηταν καλυτερη ή χειροτερα αλλα θα το ειχα τολμησει\'.

Και ναι η ελευθερια σε ολες τις εκφασεις της ειναι ωραια, και αξιζει να την τολμαμε :)

Kαι ολες οι σχεσεις εχουν μια αρχη και ενα τελος, απλως πολλες φορες εθελοτυφλουμε οτι δεν βλεπουμε αυτο το τελος.. ενω επρεπε απο πολυ πιο νωρις να βαλουμε μια τελεια και να προχωρησουμε στην επομενη μας σχεση που θα μας ικανοποιει πιο πολυ.

Quote:

---

Originally posted by Mariah
Θεοφανια απο τα πιο ωραια ποστ και πιο αληθινα που εχω διαβασει εδω και καιρο :)

---

Σ ευχαριστω καλή μου.....

Να πω και εγω την αποψη μου...ελευθερια ναι,να σπασεις τα δεσμα οχι μονο τα υλικα αλλα και αυτα του μυαλου,σκεψεις που σε κρατανε δεσμιο μια ζωη και δε λενε να φυγουν,να μπορεσεις να σκεφτεις \"ελευθερα\" χωρις ανασφαλειες,χωρις αγχος,χωρις καθωςπρεπισμους.
Αυτο ειναι για μενα ελευθερια.
Αλλα απο την αλλη υπαρχει και η αποψη οτι η υπερβολικη ελευθερια...σκοτωνει,πες οτι αποδεσμευτηκες απο τα παντα για να γνωρισεις τι?
Τους ατελειωτους ανεμολοφους της ερημου Σαχαρα?
Ποιος ο λογος?

Προτιμω να διαβαζω ποστ με εμπειριες ζωης παντως...εγω ολο στη θεωρια ειμαι λολ.

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Να πω και εγω την αποψη μου...ελευθερια ναι,να σπασεις τα δεσμα οχι μονο τα υλικα αλλα και αυτα του μυαλου,σκεψεις που σε κρατανε δεσμιο μια ζωη και δε λενε να φυγουν,να μπορεσεις να σκεφτεις \"ελευθερα\" χωρις ανασφαλειες,χωρις αγχος,χωρις καθωςπρεπισμους.
Αυτο ειναι για μενα ελευθερια.


Συμφωνώ μαζί σου:)


Αλλα απο την αλλη υπαρχει και η αποψη οτι η υπερβολικη ελευθερια...σκοτωνει,πες οτι αποδεσμευτηκες απο τα παντα για να γνωρισεις τι?
Τους ατελειωτους ανεμολοφους της ερημου Σαχαρα?
Ποιος ο λογος?


Δηλαδή; Δεν το\'πιασα κεεπ. Αν θες δώσμου ένα παράδειγμα.
:)
Γιατί κι οι ανεμόλοφοι ωραίοι δεν είναι που και που; :Ρ Να περπατάς-περπατάς, αλλά εντάξει να υπάρχει και μία όαση εκεί τριγύρω -και να τη βρεις.



Προτιμω να διαβαζω ποστ με εμπειριες ζωης παντως...εγω ολο στη θεωρια ειμαι λολ.

Αν νιώθεις κάτι πχ ελευθερία έστω και στη σκέψη, δεν το εκπέμπεις; Και στο τέλος δεν το πράττεις;
Πως να κάνεις κάτι αν στη θεωρία δεν το πιστεύεις;

Κeep, πολλοί πριν κάνουμε σημαντικά για εμάς πράγματα είμαστε στη θεωρία. Μπορεί να γκρινιάζουμε με τον εαυτό μας, να τον μαστιγώνουμε κάποιες φορές, αλλά κάποιοι θέλουμε λίγο παραπάνω χρόνο, να μείνουμε στάσιμοι εξωτερικά αν θες, αλλά μέσα μας όσο το σκεφτόμαστε, προετοιμαζόμαστε.
Κι εκεί, που δεν το περιμένεις, να σου το κλικ μέσα σου για κινητοποίηση!

---

Πιστευω ανωνυμη οτι αν ελευθερωθεις απο τα παντα...τοτε δεν υπαρχει πλεον τιποτα.
Εισαι μια αμοιβαδα τελος....το αμμολοφοι ειναι το τιποτα να βλεπεις μια εκταση ως εκει που φτανει το ματι χωρις τιποτα.

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Πιστευω ανωνυμη οτι αν ελευθερωθεις απο τα παντα...τοτε δεν υπαρχει πλεον τιποτα.
Εισαι μια αμοιβαδα τελος....το αμμολοφοι ειναι το τιποτα να βλεπεις μια εκταση ως εκει που φτανει το ματι χωρις τιποτα.

---

Ωχ, με τρομάζεις:)


Και άραγε μπορεί κάνείς να ελευθερωθεί από τα πάντα;
Ίσως μόνο αν πάει στην έρημο και κάνει διαλογισμό;
Ναι, κι εγώ τέτοια ελευθερία δε θα την ήθελα... Ίσως απλά θα ήθελα να το κάνω σε ένα πολύ τρελό μου όνειρο...για καμιά μέρα μόνο:Ρ

Εχ αν το νοιωσεις μια στιγμη και μετα φυγει...θα ειναι κατι που μενει και θα ηταν ωραιο...ξερω γω ρε ανωνυμη θνητοι ειμαστε ετσι κι αλλιως καποια στιγμη θα περασουμε στην μη υπαρξη (χεχε ολο και πιο χαρουμενος λολ)

Ναι μες στην αισιοδοξία είσαι κηπάκο σήμερα:)

Λοιπόν, ε και τι έγινε, ας το νιώσεις και για μια στιγμή, από το να μην το νιώσεις καθόλου...
Τίποτε δε είναι για πάντα.

Μα γι\'αυτό, επειδή θα βουτήξουμε και πάλι στην ατάραχη θάλασσα της ανυπαρξίας, όπως και πριν γεννηθούμε, ας είμαστε ελεύθεροι για όσο είμαστε έξω από τη θάλασσα αυτή...
Αυτή η θάλλασσα είναι που με ταρακούνησε σε πολλά.

Η ελευθερια του καθενός προκύπτει από μέσα του. Σε όποια κατάσταση και να είναι, (σχέση ή όχι), μπορεί με την ίδια ευκολία που είναι ελεύθερος να είναι εγκλωβισμένος.
Δεν νμίζω πως το καθορίζει η σχέση αυτο.

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία
Η ελευθερια του καθενός προκύπτει από μέσα του. Σε όποια κατάσταση και να είναι, (σχέση ή όχι), μπορεί με την ίδια ευκολία που είναι ελεύθερος να είναι εγκλωβισμένος.


Έτσι.



Δεν νμίζω πως το καθορίζει η σχέση αυτο.

Χμ, πιστεύω ότι το καθορίζει. Από όσο ο καθένας αφήνει στον άλλο το χωρο του και από το πόσο τον αφήνει να είναι ο εαυτός του.
Αλλά εσύ μάλλον εννοείς ότι το πόσο ελεύθεροι νιώθουμε είναι κάτι που κυρίως προέρχεται από εμάς τους ίδιους, ανεάρτητα αν είμαστε σε σχέση. Εκεί συμφωνώ.

---

Quote:

---

Originally posted by anwnimi


Δεν νμίζω πως το καθορίζει η σχέση αυτο.



Χμ, πιστεύω ότι το καθορίζει. Από όσο ο καθένας αφήνει στον άλλο το χωρο του και από το πόσο τον αφήνει να είναι ο εαυτός του.
Αλλά εσύ μάλλον εννοείς ότι το πόσο ελεύθεροι νιώθουμε είναι κάτι που κυρίως προέρχεται από εμάς τους ίδιους, ανεάρτητα αν είμαστε σε σχέση. Εκεί συμφωνώ.

---

[/quote]


Ακριβως αυτο εννοω.
Αν κάποιος ειναι εγκλωβισμένος και δεν νιωθει ελευθερος να κάνει πράγματα, είτε είναι σε σχέση είτε όχι πάλι στάσιμος μένει.

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Καπου εκεί...στα 30...αναρρωτιέσαι...και τώρα τι κάνω?

Όντας σε μια μακρόχρονη σχεση εγώ καταλήγω στο εξής:
η Ελευθερία είναι γλυκιά...

Να βγεις ότι ώρα θες και όποτε θες...
Να μην έχεις να απολογηθείς για τίποτε.
Να νιώθεις τόσα διαφορετικά συναισθήματα και να μη νιώθεις ενοχές γι\'αυτό...
Να νιώθεις πραγματικά ελεύθερος και να σου αρέσει, με άλλα λόγια να γουστάρεις πραγματικά για αυτό.

Και τότε ισως, αν τύχει και μπεις πραγματικά σε σχέση, να θες να μπεις πραγματικά γιατί το θες αλλά και να νιώθεις ελεύθερος στην ουσία. Γιατί τα έχεις βρει με σένα.

Μου αρέσει η συντροφικότητα. Ανέκαθεν μου άρεσε. Είναι καιρός πια να βρω την συντροφικότητα περισσότερο με τον εαυτό μου. Να νιώσω την Ελευθερία. Την ελευθερία του να είμαι δεσμευμένη με τον εαυτό μου. Είτε ειμαι σε σχέση είτε όχι.

Έχετε κάνει παρόμοιες σκέψεις;

---

Πιστεύω πώς αν οχι παντα, τις περισσοτερες φορες, μεγαλωνουμε με εναν τροπο οπου μας δινεται ενα πλανο ζωης. Ενα προγραμμα: δουλεια, οικογενεια κ ποτε. Ετσι τωρα, το πλανο λέει οικογενεια καπου στα 30, αφου εχω βρει μια \"καλη\", \"σιγουρη\" δουλεια. Δεν ξερω, αν κ ποσοι προλαβαινουμε να δουμε, ποσο μας ταιριαζει το πλανο που μας εδωσαν μικροτεροι. Ποσοι θελουμε να δουμε, κ να ακουσουμε αλλες φωνες πέρα απο τις εξωτερικες. Κ να εξερευνησουμε εμας τελικα.Μπορει ετσι να διαπιστωσουμε πώς ζουμε με οδηγους που μοιαζουν καποιες φορες γελοιοι.Ή με πιστευω που τελικα δεν μας αντιπροσωπευουν καθολου.

Ετσι νομιζω πώς καταληγουμε να ζουμε σε μια φυλακη που ουσιαστικα εμεις τη στηνουμε κ μπαινουμε μεσα μονοι μας. Στο τροπο που \"πρεπει\" να ειμαστε σε μια σχεση, στο \"ποτε\"θα μπουμε κ ποτε \"πρεπει\" να οδηγησει καπου.Στο τί ειναι σωστο να αισθανομαστε κ τί οχι. Ο άλλος ειναι απων σε ολα αυτα τα πρεπει. Εμεις τα οριζουμε κ εμεις αφηνουμε να μας τα οριζουν.

Οποτε ναι, συμφωνω, η ελευθερια ειναι μεγαλο πραγμα. Και ομορφη, αλλα δεν μας χαριζεται. Την κατακταμε, μονοι μας. Ειτε ειμαστε σε σχεση, ειτε δεν ειμαστε. Τον εαυτο μας τον κουβαλαμε παντου.

Quote:

---

Originally posted by Sofia

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Καπου εκεί...στα 30...αναρρωτιέσαι...και τώρα τι κάνω?

Όντας σε μια μακρόχρονη σχεση εγώ καταλήγω στο εξής:
η Ελευθερία είναι γλυκιά...

Να βγεις ότι ώρα θες και όποτε θες...
Να μην έχεις να απολογηθείς για τίποτε.
Να νιώθεις τόσα διαφορετικά συναισθήματα και να μη νιώθεις ενοχές γι\'αυτό...
Να νιώθεις πραγματικά ελεύθερος και να σου αρέσει, με άλλα λόγια να γουστάρεις πραγματικά για αυτό.

Και τότε ισως, αν τύχει και μπεις πραγματικά σε σχέση, να θες να μπεις πραγματικά γιατί το θες αλλά και να νιώθεις ελεύθερος στην ουσία. Γιατί τα έχεις βρει με σένα.

Μου αρέσει η συντροφικότητα. Ανέκαθεν μου άρεσε. Είναι καιρός πια να βρω την συντροφικότητα περισσότερο με τον εαυτό μου. Να νιώσω την Ελευθερία. Την ελευθερία του να είμαι δεσμευμένη με τον εαυτό μου. Είτε ειμαι σε σχέση είτε όχι.

Έχετε κάνει παρόμοιες σκέψεις;

---

Πιστεύω πώς αν οχι παντα, τις περισσοτερες φορες, μεγαλωνουμε με εναν τροπο οπου μας δινεται ενα πλανο ζωης. Ενα προγραμμα: δουλεια, οικογενεια κ ποτε. Ετσι τωρα, το πλανο λέει οικογενεια καπου στα 30, αφου εχω βρει μια \"καλη\", \"σιγουρη\" δουλεια. Δεν ξερω, αν κ ποσοι προλαβαινουμε να δουμε, ποσο μας ταιριαζει το πλανο που μας εδωσαν μικροτεροι. Ποσοι θελουμε να δουμε, κ να ακουσουμε αλλες φωνες πέρα απο τις εξωτερικες. Κ να εξερευνησουμε εμας τελικα.Μπορει ετσι να διαπιστωσουμε πώς ζουμε με οδηγους που μοιαζουν καποιες φορες γελοιοι.Ή με πιστευω που τελικα δεν μας αντιπροσωπευουν καθολου.

Ετσι νομιζω πώς καταληγουμε να ζουμε σε μια φυλακη που ουσιαστικα εμεις τη στηνουμε κ μπαινουμε μεσα μονοι μας. Στο τροπο που \"πρεπει\" να ειμαστε σε μια σχεση, στο \"ποτε\"θα μπουμε κ ποτε \"πρεπει\" να οδηγησει καπου.Στο τί ειναι σωστο να αισθανομαστε κ τί οχι. Ο άλλος ειναι απων σε ολα αυτα τα πρεπει. Εμεις τα οριζουμε κ εμεις αφηνουμε να μας τα οριζουν.

Οποτε ναι, συμφωνω, η ελευθερια ειναι μεγαλο πραγμα. Και ομορφη, αλλα δεν μας χαριζεται. Την κατακταμε, μονοι μας. Ειτε ειμαστε σε σχεση, ειτε δεν ειμαστε. Τον εαυτο μας τον κουβαλαμε παντου.

---

Σοφία, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Όμως, όση δουλειά και να κάνουμε με τον εαυτό μας, όσο και να αποστασιοποιηθούμε από όλα όσα μας \"γαλούχησαν\" πως πρέπει να γίνουμε για να είμαστε επιτυχημένοι/ευτυχισμένοι, κάπου σκοντάφτουμε και γύρω απο κει γυρίζουμε.
Στα πρέπει.
Εκεί κάπου στον καθένα γίνεται η σύγκρουση ανάμεσα στα πρέπει και τα θέλω του και θεωρω πως πιο ευτυχισμένοι γίνονται αυτοί που ακολουθούν τα θέλω τους και όχι τα πρέπει.
Γιατί όσο στραβά και να πάει η ζωή κάποιου ας είναι τουλάχιστον επιλογή του και όχι της κοινωνίας ή της οικογένειας.

νομιζω Θεοφανια, πώς συνηθως τα \"πρεπει\" που λεμε πώς ερχονται σε συγκρουση με τα \"θελω\", ειναι επειδη αυτα τα \"πρεπει\" ειναι αυτα ορισαν αλλοι για μας κ εμεις τα ασπαστηκαμε (για διαφορους λογους ο καθενας μας). Πιστευω πώς μπορουμε αν θελουμε, να αναθεωρησουμε αυτα τα \"πρεπει\" με δικά μας. Με αυτα που ειναι κοντα σε μας, στον δικο μας καταλογο αξιων.

Quote:

---

Originally posted by Sofia
νομιζω Θεοφανια, πώς συνηθως τα \"πρεπει\" που λεμε πώς ερχονται σε συγκρουση με τα \"θελω\", ειναι επειδη αυτα τα \"πρεπει\" ειναι αυτα ορισαν αλλοι για μας κ εμεις τα ασπαστηκαμε (για διαφορους λογους ο καθενας μας).

---

Εδώ λοιπόν ανολιγει ένα άλλο θέμα. \"Τα απαστήκαμε για διάφορους λόγους ο καθένας μας\".
Αυτό είναι θέμα χαρακτήρα και θέρρους. Πολλοί άνθρωποι δεν είναι ευχαριστημένοι από τη ζωή τους αλλά δεν βρίσκουν το θάρρος να την αλλάξουν και βολεύονται με αυτά τα πρέπει.
Δηλαδή, ακούω συνέχεια ανθρώπους να μιζεριάζουν και να παραπονιούνται για τη ζωή τους, αλλά δεν κάνουν τίποτα για να την αλλάξουν οχυρωμένοι πίσω από τα \"πρέπει\".

το θεμα των σχεσεων με απασχολει και μενα εντονοτερα τους τελευταιους μηνες. και δεν εννοω μονο ερωτικες αλλα και φιλικες. βρισκομαι και εγω ενα βημα πριν τα 30. ειμαι και εγω της αποψης οτι ακομα και στα 30 δεν υπαρχει λογος να συμβιβαζομαστε με καταστασεις που μας στεναχωρουν. συνειδητοποιω οτι εμεις οι γυναικες εχουμε αλλα αγχη (μητροτητα) που μας \"αναγκαζουν\" να συμβιβαστουμε ευκολοτερα.αυτο εχει ως κοστος ομως την ψυχικη μας ισορροπια. τι νοημα εχει να φερεις στον κοσμο ενα παιδι οταν το παιδι αυτο θα ειναι το αποτελεσμα 2 ανθρωπων που συμβιβαστηκαν; το πιθανοτερο ειναι οτι θα φορτωθει το παιδι με τα λαθη των γονιων του.
μου αρεσει πολυ αυτο που ειχε πει ο καλβος. \"θελει αρετη και τολμη η ελευθερια\" ειναι γεγονος ομως οτι η ελευθερια ταυτιζεται με την μοναξια ισως καποιες φορες. και ο ανθρωπος δεν ειναι πλασμενος να την αντεχει ακομα κι αν γεννιομαστε και φευγουμε μονοι.
ο \"καλυτερος\" φιλος, ο \"καλυτερος\" συντροφος ειναι εκεινος που θα μας σεβαστει και θα μας αποδεχτει οπως ειμαστε. μαζι του θα ειμαστε ευθεις εκτος απο ειλικρινεις. το ιδιο βεβαια πρεπει να ισχυει και απο τη δικη μας πλευρα....

Quote:

---

Originally posted by Sofia
νομιζω Θεοφανια, πώς συνηθως τα \"πρεπει\" που λεμε πώς ερχονται σε συγκρουση με τα \"θελω\", ειναι επειδη αυτα τα \"πρεπει\" ειναι αυτα ορισαν αλλοι για μας κ εμεις τα ασπαστηκαμε (για διαφορους λογους ο καθενας μας). Πιστευω πώς μπορουμε αν θελουμε, να αναθεωρησουμε αυτα τα \"πρεπει\" με δικά μας. Με αυτα που ειναι κοντα σε μας, στον δικο μας καταλογο αξιων.

---

Πολύ σωστά Σοφία αρκεί να βρούμε την δύναμη να αναθεωρήσουμε τα \"πρέπεί\"των άλλων πριν να είναι αργά,γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι η αναθεώρηση θα γίνει και γίνεται συνήθως νωρίς. Την δύναμη ισως να την βρούμε αργά και αυτό είναι πιο επώδυνο.

Η ελευθερια ειναι γλυκεια συμφωνω αλλα ποιος σου ειπε οτι η ηθελημενη δεσμευση με αλλο ατομο δεν εχει ελευθερια? η πολλη ελευθερια ειναι μοναξια και η μοναξια ειναι πικρη!!

βεβαιοτατα και η ελευθερια ειναι γλυκια,
και αυτο πρεπει να εχει διπλα κανεις στη ζωη του....


:cool:

Απο Σοφια:\"Ετσι νομιζω πώς καταληγουμε να ζουμε σε μια φυλακη που ουσιαστικα εμεις τη στηνουμε κ μπαινουμε μεσα μονοι μας. Στο τροπο που \"πρεπει\" να ειμαστε σε μια σχεση, στο \"ποτε\"θα μπουμε κ ποτε \"πρεπει\" να οδηγησει καπου.Στο τί ειναι σωστο να αισθανομαστε κ τί οχι. Ο άλλος ειναι απων σε ολα αυτα τα πρεπει. Εμεις τα οριζουμε κ εμεις αφηνουμε να μας τα οριζουν.

Οποτε ναι, συμφωνω, η ελευθερια ειναι μεγαλο πραγμα. Και ομορφη, αλλα δεν μας χαριζεται. Την κατακταμε, μονοι μας. Ειτε ειμαστε σε σχεση, ειτε δεν ειμαστε. Τον εαυτο μας τον κουβαλαμε παντου. \"

Σοφακι, παντα σοφη στις απαντησεις σου!!!!
Γεια σας και παλι!!!

Η Ελευθερια ειναι γλυκεια
Η Μοναξια ειναι πικρη

Εαν βρεθει ο καταλληλος συντοροφος ή φιλος γιατι μιλατε και για ερωτικες αλλα και για φιλικες σχεσεις , τοτε η Σχεση και η Ελευθερια μπορουν να συνυπαρξουν και το ενα να μην αναιρει το αλλο.


Υ.Γ ΜΟΥ ΛΕΙΨΑΤΕ ΟΛΟΙ!!!

Είμαι ελεύθερος όταν δεν είμαι με άλλον;
Eίμαι μόνος ενώ είμαι μαζί;
Eίμαι μαζί και αισθάνομαι καταπίεση;
Eίμαι μόνος και αισθάνομαι καταπίεση;

Σε όλες τις απαντήσεις πάντα φτάνουμε όταν έχουμε την τόλμη να κοιτάξουμε βαθιά τον εαυτό μας και να μην του κρύβουμε αλήθειες που δε μας συμφέρουν.;)