Μιμητισμος.

Printable View

16-01-2010, 08:27
keep_walking

Μιμητισμος.

Ολοι εχουμε τις προσωπικοτητες μας. Ειμαστε ομως και μιμητικα ζωα και προσπαθουμε να βελτιωσουμε τους εαυτους μας καθως και να βρουμε καποιες ακρες στα προβληματα που μας βασανιζουν.
Οταν βλεπουμε μια προσωπικοτητα να εκπεμπει θετικα στοιχεια ή τελοσπαντων στοιχεια που μας βοηθαν να ξεπερασουμε ή να δουμε με αλλο ματι διαφορες καταστασεις, προσπαθουμε και εμεις να τον μιμηθουμε.
Αυτο διαφαινεται ακομα και σε μια φτωχικη μορφης επικοινωνια οπως ειναι το φορουμ.
Ειναι κατι φυσιολογικο και θεμιτο...αλλα πολλες φορες δεν φερνει τα αναμενομενα αποτελασματα ουτε στον \"δεκτη\" ουτε στον \"πομπο\" την εκαστοτε στιγμη, γιατι αυτες ειναι αμφιδρομες καταστασεις και εναλλασονται οι ρολοι.
Απλως μερικες σκεψεις.
16-01-2010, 09:49
RainAndWind

Οφείλουμε να δοκιμάζουμε στη ζωή Keep,να ψάχνουμε μέσα σε όσα θεωρούμε μονόδρομους την έξοδο και να επιστρέφουμε στην αγάπη.Μπορούμε να το κάνουμε,μπορούμε να δοκιμάζουμε και νέες τακτικές,να βελτιώνουμε τους όρους της επικοινωνίας μας.Πάντα με θετικό βλέμμα(είμαι ιδεαλίστρια η ρουφιάνα,λολ).
Σήμερα θα σε στηρίξω εγώ,αύριο εσύ,έτσι κυλάει η ζωή,τό΄να χέρι νίβει τ\'άλλο.
Είναι επιλογή η θετικότητα,όχι μιμητισμός.Αποτελεί στάση ζωής,πολύ χρήσιμη για την επιβίωση και όχι μόνο.:)
16-01-2010, 10:15
weird

Κηπ, προσωπικά, παλιότερα κυρίως, όταν δεν είχα βρει πολύ τον εαυτό μου, είχα μια ροπή προς τον μιμιτισμό.
Γενικώς πιστεύω οτι η \"αντιγραφή\" στοιχείων παίζει στις ανθρώπινες σχέσεις και δεν είναι κάτι μεμπτό απο τη στιγμή που όσα επίκτητα δεν ταιριάζουν με την όλη δομή καποιου, ο οργανισμός τα αποβάλλει σταδιακά.
Ποτέ δεν \"κράτησα\" στοιχεία που δεν ταίριαζαν με αυτό που πραγματικά είμαι.
Επιπλέον, η ενσωμάτωση στην προσωπικότητα κάποιου στοιχεών εξωγενών, περιλαμβάνει και την αφομοίωση αυτών στην όλη δομή του εαυτού του, δηλαδή την αλλοίωσή τους μέχρι να ταιρίάζουν, να δένουν, με το όλον.
Έτσι ο μιμιτισμός δεν αναιρεί την έννοια της προσωπικότητας αφού οτιδήποτε είναι στοιχείο της, έχει υποστεί \"προσωπική προσαρμογή\".
Σε ευχάριστους προβληματισμούς με έβαλες, όπως πάντα :)
16-01-2010, 15:40
Boltseed

Τι θα γινοταν πιστευεις αμα χρησιμοποιουσες την δύναμη του μιμητισμου (μοντελοποιησης θα προτιμουσα) πανω σε δυνατους,εξυπνους και επιτυχημενους ανθρωπους?

:)
16-01-2010, 15:48
keep_walking

Κοιτα δεν ξερω γιατι ειμαι εξυπνος δυνατος και πετυχημενος λολ.

Περα απο αυτο πηγα να ανοιξω συζητηση με καποιον για αυτο, οχι ακριβως το ιδιο θεμα αλλα περι ζηλιας.

Του λεω πολλες φορες ζηλευω τους αλλους ανθρωπους.
Ναι μου λεει και εγω...βλεπω τον αλλο που εχει το ταδε αυτοκινητο ,τον αλλο που εχει το ταδε σπιτι...ντραπηκα να συνεχισω την κουβεντα γιατι εγω ζηλευω κυριως χαρακτηριστικα απο τους αλλους.

Οχι οτι θεωρω τον εαυτο μου υπερβολικα ανεπαρκη σε συγκριση με τα αλλα μοντελα λολ αλλα μερικες μετατροπες στο turbo μπορω να τις παρω ακομα:P
16-01-2010, 15:54
anwnimi

Keep, εγώ τουλάχιστον θεωρώ πιο επιφανειακό χαρακτηριστικό το να ζηλεύουμε τα υλικά αγαθά των άλλων, και πιο ευεργετικό το να ζηλεύω (με την καλή την έννοια) τα καλά χαρακτηριστικά του άλλου...
Μη ντρέπεσαι γιατί δεν είναι θεμα ντροπής. Είναι θέμα εξέλιξης, επιθυμίας για αλλαγή, προβληματισμού και προσπάθειας.
Αν ζήλευα αποκλειστικά τα υλικά αγαθά των άλλων το πολύ πολύ να τα είχα αποκτήσει...Μέχρι εκεί. Κατά τα άλλα θα παρέμενα ο/η ίδιος/α.
16-01-2010, 15:59
keep_walking

Ναι και ο αλλος μπορει να σκεφτεται το ιδιο με μενα αλλα...δεν το αναφερει ειναι λιγο ταμπου.
Ειναι πιο ευκολο να πεις οτι σου λειπουν υλικα αγαθα.
16-01-2010, 16:01
giwta2

Είμαι αντίθετη γιατί το συνάντησα έντονα 2 φορές στην ζωή μου. μια είναι με τον άνδρα μου που σαν σφουγγάρι ρουφούσε στάσεις και τρόπο ομιλίας άλλου και το αποτέλεσμα ήταν καταστροφή.ναι να μιμηθούμε κάτι καλό να γίνει παράδειγμα για εμάς αλλά να προσσπαθήσω να μιλήσω σαν τον τάδε και να γίνομαι αστείος δεν το μπορώ.Δεύτερη περίπτωση συναντησα μια γυναίκα στο νοσοκομείο πριν χρόνια που νοσηλεύονταν τα παιδιά μαε σε διπλανά κρβάτια.Είχε περάσει η γυναίκα καρκίνο και βγήκε παλληκάρι απο αυτή την περιπέτεια.Σαν πρότυπό της (καλα να είναι οπου βρίσκεται)είχε την ηθοποιό Βάσια Τριφύλλλη που ως γνωστον εχει μιλήσει για το προσωπικό της πρόβλημα και των αδελφών της σχετικά μάυτή την αρρώστεια.Είχε ταυτιστεί τόσο πολύ που μιλούσε με τον ιδιο τρόπο και χιούμορ.Προσωπικά, γιατί καθήσαμε 10 μέρες στο ιδιο δωματιο με τα παιδιά μας, με κούρασε γιατί δεν ήταν ο εαυτός της και αυτό φαίνεται όσο και αν προσπαθήσεις.Εξ αλλου όλοι είμαστε μοναδικοί ετσι δεν είναι;Θυμήθηκα την αγαπημένη μου εξαδέλφη που παντρεύτηκε πριν 35 χρόνια στην Αμερική.Εφυγε απο Ελλάδα 27 χρόνων και γύρω δτα 35 μιλούσε σπαστά ελληνικά.Το εκανε γιατί μόνο ευτυχία δεν συνάντησε και ΄΄ηθελε κάτι να δείξει.Η ζωή της ήταν και είναι ενας αγώνας.Τα πράγματα ήλθαν ετσι που αναγκάστηκε να χωρίσει και να μείνει μόνη.δεν γύρισε Ελλάδα,αλλά κατάφερε να γίνει δασκάλα σε ελληνικά σχολεία.Η ξαδελφούλα μου μίλησε σε κανάλια σε ραδιοφωνικούς σταθμούς και άλλαξε.πίστεψε στις δυνάμεις της και τον εαυτο της.μετά απο τόσα χρόνια μιλάει με την προφορά του νησιού της μιας και κατάγεται απο Ιόνιο.Πάει και η΄αμερικανικη προφορά μετά απο 35 χρόνια ζωής εκεί.Αυτό δεν σημαίνει ότι πίστεψε στον εαυτό της και την αξία της;
16-01-2010, 16:02
Mariah

O μιμητισμος υπαρχει πιο πολυ στα παιδια, που τα παιδια θελουν να μοιασουν στη μαμα ή στον μπαμπα, με τα ρουχα, τον χαρακτηρα ακομα και με τον λογο...

Τωρα για τους μεγαλους, ναι ακομα και οι μεγαλοι μιμουντα. Η φιλη ζηλευει την πιο ομορφη φιλη, ενας φιλος ζηλευει καποιον που εχει ενα πιο ακριβο αυτοκινητο και παει λεγοντας... ακομα και στις σχεσεις μπορει να μιμομαστε τον αλλον γιατι αυτον εχουμε προτυπο.

Αλλα προσωπικα προτιμω να ειμαι ο εαυτος μου, και σε οποιον αρεσω :)
16-01-2010, 16:04
anwnimi

Quote:

Originally posted by keep_walking
Ναι και ο αλλος μπορει να σκεφτεται το ιδιο με μενα αλλα...δεν το αναφερει ειναι λιγο ταμπου.
Ειναι πιο ευκολο να πεις οτι σου λειπουν υλικα αγαθα.

Τελικά η ειλικρίνεια είναι ταμπού στις μέρες μας. Πόσο δίκιο έχεις...

Ένα από τα πράγματα που μπορεί να απελευθερώσει απο ένα μεγάλο βάρος έναν άνθρωπο, είναι να αντέχει αυτή την ειλικρίνεια.
Κι εγώ κάποτε ντρεπόμουν πολύ keep μου να εκφράσω βαθύτερα πράγματα για τον εαυτό μου, τις σκέψεις μου, τα συναισθήματα μου.

Το πιο εύκολο δεν είναι πάντα και το καλύτερο. Και αν ο άλλος σε καταλάβει, θα έρθεις πιο κοντά, θα ανακαλύψεις πράγματα που θα σε πάνε πιο πέρα.
Και αν δεν καταλάβει, αυτό δε σημαίνει πάντα ότι είσαι λάθος εσύ.
16-01-2010, 16:07
keep_walking

Quote:

O μιμητισμος υπαρχει πιο πολυ στα παιδια, που τα παιδια θελουν να μοιασουν στη μαμα ή στον μπαμπα, με τα ρουχα, τον χαρακτηρα ακομα και με τον λογο...

Τωρα για τους μεγαλους, ναι ακομα και οι μεγαλοι μιμουντα. Η φιλη ζηλευει την πιο ομορφη φιλη, ενας φιλος ζηλευει καποιον που εχει ενα πιο ακριβο αυτοκινητο και παει λεγοντας... ακομα και στις σχεσεις μπορει να μιμομαστε τον αλλον γιατι αυτον εχουμε προτυπο.

Αλλα προσωπικα προτιμω να ειμαι ο εαυτος μου, και σε οποιον αρεσω :)

Μμμμ Μαρια ναι αλλα δεν βλεπεις τον εαυτο σου σαν ενα εξελισιμο \"προϊον\"?
Σαφως και το βλεπεις...νομιζω ετσι το βλεπουν ολοι.
16-01-2010, 16:08
Θεοφανία

Όσον αφορά για το θέμα της ζήλιας που τέθηκε, ζηλεύω και γω πράγματα σε άλλους.
Πχ, έχω φίλους που είναι οργανωτικές, δεν ξεφεύγουν απ τους στόχους τους, έχουν απίστευτη δύναμη και πιστεύουν στον εαυτό τους. Εγω απ όλα αυτά μόνο το τελευταίο έχω και μερικές φορές σε μια απογοητευση, (σκόμη και τη μικρότερη), μπορεί να χάσω το στόχο μου γιατί σταματώ να τον πιστεύω. Ευτυχώς επανέρχομαι γρήγορα.
Καλά για υλικά θέματα δεν το συζητώ, δεν έχω ζηέψει ποτέ γιατί πιστεύω πως όλα μπορεί να τα έχουμε ερκεί να τα θέλουμε μέχρι το τελευταίο μας κύτταρο.
16-01-2010, 16:20
giwta2

Για τα υλικά και εγώ δεν ζηλεύω θεοφανία αλλά δεν μπορούμε να τα εχουμε όσο και αν το θέλουμε.Εδώ πολεμάμε ια τα αυτονόητα.Σήμερα ακούω απο τον εξάδελφό μου ότι μου έλειψαν πραγματα που τα εχει και ο πιο φτωχός γύφτος (χωρίς να υποτιμώ την φυλή).Και είναι αλήθεια μια αγκαλία και ενα σκαμνάκι κατά τον κρίνο μου έλειπαν για να ακουμπήσω όχι το σώμα αλλά την ψυχή.Δεκτές οι προτάσεις θεοφανία και για τα υλικά τόσο όσο να κάνουν πιο εύκολη τη ζωή μας.
16-01-2010, 16:23
claire

για μένα ο μιμητισμός έχει αρνητική σημασία. μας κάνει πρόβατα, λειτουργεί ύπουλα και ασυνείδητα ίσως.

αυτό που περιγράφεις εσύ, δεν μου φαίνεται κακό, δηλαδή όταν βλέπουμε μια καλή και λειτουργική συμπεριφορά να προσπαθούμε να την υιοθετήσουμε για να βελτιώσουμε τη ζωή μας
16-01-2010, 16:26
keep_walking

Ο μιμητισμος δεν ειναι κατι αρνητικο...πολλοι ισως το βλεπουν εγωιστικα,οτι δεν επηρεαζονται ή δεν μιμουνται προτυπα αλλα αυτο δεν ισχυει κατα την γνωμη μου.
Σιγουρα βεβαια δεν μιλαμε για ακραιες περιπτωσεις στυλ κανω τον ελβις πρισλευ κλπ.
16-01-2010, 16:31
claire

Quote:

Originally posted by keep_walking
Ο μιμητισμος δεν ειναι κατι αρνητικο...πολλοι ισως το βλεπουν εγωιστικα,οτι δεν επηρεαζονται ή δεν μιμουνται προτυπα αλλα αυτο δεν ισχυει κατα την γνωμη μου.
Σιγουρα βεβαια δεν μιλαμε για ακραιες περιπτωσεις στυλ κανω τον ελβις πρισλευ κλπ.

αχχαχαχαχα! μα γιατί είναι κακό αυτό? :P

μάλλον δίνουμε διαφορετική σημασία στη λέξη τότε! εγώ μιμητισμό θεωρώ πχ το να κάνω ότι μαλακία μου λέει η τηλεόραση, να υιοθετώ όλα τα πρότυπα που προβάλονται χωρίς να σκέφτομαι για ποιο λόγο το κάνω ή αν όντως είναι κάτι που μου ταιριάζει.
16-01-2010, 16:37
keep_walking

Κακο δεν ειναι δικια του ειναι η ζωη του καθενος λολ...ας κανει οτι θελει αρκει να μην πειραζει τον αλλο:)

Ολα παντως δεν μπορει να τα μιμηθει κανενας...ουτε καν χαμαιλεοντας...ισως ναι ισως εχεις δικιο ο μιμητισμος να μην ειναι καταλληλη εκφραση γιατι εγω δεν εννοω να παριστανεις αλλα να κανεις κομματι οσυ κατα καποιο τροπο ενα στοιχειο που σε ενδιαφερει να προσθεσεις σε σενα.
Προσωπικα δεν θα με χαλαγε πχ το στυλ κανω καμακι οπου βρω και δεν μασαω αλλα δεν το εχει υιοθετησει ακομα ο οργανισμος λολ.
Οσο για τα προτυπα της τηλεορασης και η προσπαθεια μιμησης αυτων και το τι κανουν στην προσωπικοτητα σου ειναι μεγαλη κουβεντα.
16-01-2010, 16:40
claire

Quote:

Originally posted by keep_walking
Κακο δεν ειναι δικια του ειναι η ζωη του καθενος λολ...ας κανει οτι θελει αρκει να μην πειραζει τον αλλο:)

Ολα παντως δεν μπορει να τα μιμηθει κανενας...ουτε καν χαμαιλεοντας...ισως ναι ισως εχεις δικιο ο μιμητισμος να μην ειναι καταλληλη εκφραση γιατι εγω δεν εννοω να παριστανεις αλλα να κανεις κομματι οσυ κατα καποιο τροπο ενα στοιχειο που σε ενδιαφερει να προσθεσεις σε σενα.
Προσωπικα δεν θα με χαλαγε πχ το στυλ κανω καμακι οπου βρω και δεν μασαω αλλα δεν το εχει υιοθετησει ακομα ο οργανισμος λολ.
Οσο για τα προτυπα της τηλεορασης και η προσπαθεια μιμησης αυτων και το τι κανουν στην προσωπικοτητα σου ειναι μεγαλη κουβεντα.

ξέρεις τι? μερικές φορές πρέπει να το έχουμε και λίγο μέσα μας για να μπορέσουμε να υιοθετήσουμε μια συμπεριφορά και να μας γίνει βίωμα. θαυμάζω συμπεριφορές άλλων ανθρώπων, αλλά ξέρω πως εγώ δεν θα μπορέσω ποτέ να είμαι έτσι, δεν θα μου βγαίνει αυθόρμητα, θα πρέπει να το σκεφτώ και να το πιέσω λίγο.
16-01-2010, 16:41
Mariah

Eγω παντως ζηλευω οταν ακουω οτι καποιος/ καποια εχει μια στρωτη ζωη, καλη συναισθηματικη, καλη δουλεια... πολλους φιλους. Ξερω οτι το να εχεις ολα αυτα μπορει να ειναι ουτοπικο, αλλα μακαρι να τα ειχα :)
16-01-2010, 16:48
Boltseed

Quote:

Originally posted by claire
θαυμάζω συμπεριφορές άλλων ανθρώπων, αλλά ξέρω πως εγώ δεν θα μπορέσω ποτέ να είμαι έτσι, δεν θα μου βγαίνει αυθόρμητα, θα πρέπει να το σκεφτώ και να το πιέσω λίγο.

Αυτό πως το ξέρεις σίγουρα?
Μιλάς με τόση βεβαιότητα για αυτό, αλλά από την άλλη δεν είσαι βέβαιη για το ότι θα τα καταφέρεις.Χμμμ...μυστήριο εδώ...

για πες
16-01-2010, 16:50
giwta2

Και εγώ ήθελα να εχω μια στρωτή ζωή και πάνω απ\'όλα να μην είχα αντιμετωπίσει όλα αυτά με την υγεια των παιδιών μου.να πω ότι ζήλευα; ας το πω με την καλή εννοια επιθυμούσα να μην συνέβαιναν μερικά περίεργα που συνέβησαν.ναι είπα πολλές φορές γιατί σε μένα και αυτό.Αλλά ποτέ δεν φθόνησα την άλλη μάνα που της ήλθαν βολικά ,την ζήλεψα με τη έννοια μακάρι να ήμουν και εγώ στην θέση της ανθρώπινο δεν είναι;
16-01-2010, 16:51
claire

Quote:

Originally posted by Boltseed

Quote:

Originally posted by claire
θαυμάζω συμπεριφορές άλλων ανθρώπων, αλλά ξέρω πως εγώ δεν θα μπορέσω ποτέ να είμαι έτσι, δεν θα μου βγαίνει αυθόρμητα, θα πρέπει να το σκεφτώ και να το πιέσω λίγο.

Αυτό πως το ξέρεις σίγουρα?
Μιλάς με τόση βεβαιότητα για αυτό, αλλά από την άλλη δεν είσαι βέβαιη για το ότι θα τα καταφέρεις.Χμμμ...μυστήριο εδώ...

για πες

γιατί αν ήμουν έτσι (πχ. σούπερ κοινωνική παντού και πάντα) θα μου έβγαινε αυθόρμητα, θα το είχα από παιδάκι μαλλον. ενώ τώρα είναι φορές που πρέπει να πιέσω τον εαυτό μου για να είμαι έτσι. τα καταφέρνω μεν, αλλά δεν ήταν αυθόρμητη αντίδραση.
16-01-2010, 16:51
Boltseed

Δε ξέρω άμα είναι σχετικό-άσχετο, αλλά σε πολλούς μεγάλους συγγραφείς που έχω διαβάσει την βιογραφία τους, πάντα κάπου αναφέρανε έναν μέντορα τους μεγαλύτερο και παλιότερο συγγραφέο που προσπαθούσαν να ακολουθήσουν τα βήματα του.

Ίσως να είναι ένα απλό παράδειγμα. Ίσως όμως να μας λέει κάτι αυτό.
16-01-2010, 16:53
claire

Quote:

Originally posted by Boltseed
Δε ξέρω άμα είναι σχετικό-άσχετο, αλλά σε πολλούς μεγάλους συγγραφείς που έχω διαβάσει την βιογραφία τους, πάντα κάπου αναφέρανε έναν μέντορα τους μεγαλύτερο και παλιότερο συγγραφέο που προσπαθούσαν να ακολουθήσουν τα βήματα του.

Ίσως να είναι ένα απλό παράδειγμα. Ίσως όμως να μας λέει κάτι αυτό.

αυτά είναι!
τώρα έχουμε πρότυπο τον κωστόπουλο και τη βίσση :P
16-01-2010, 16:57
Boltseed

Quote:

Originally posted by claire
γιατί αν ήμουν έτσι (πχ. σούπερ κοινωνική παντού και πάντα) θα μου έβγαινε αυθόρμητα, θα το είχα από παιδάκι μαλλον.

Το \"αυθόρμητα\" ειναι αποτέλεσμα μιας διαδικασίας που χτίζεται με την επανάληψη. Όταν πρωτομπαίνεις σε αυτοκίνητο να οδηγήσεις σκέφτεσαι να βάλεις το κλειδί,να πατήσεις το γκάζι, να αλλάζεις ταχύτητες,να κοιτας μπροστά και τους καθρέφτες σου, και άμα κάποιος σου μιλάει εκείνη την ώρα μπερδεύεσαι και δε μπορείς να συγκεντρωθείς.
Με τον καιρό όμως η διαδικασία αυτή γίνεται ρουτίνα και έτσι τελικά οδηγάς με το ένα χέρι και με το άλλο μιλάς στο κινητό χωρίς καν να σκέφτεσαι την διαδικασία (καλά , αυτό καλό είναι να μην το κάνουμε συχνά :D)

.

Quote:

ενώ τώρα είναι φορές που πρέπει να πιέσω τον εαυτό μου για να είμαι έτσι. τα καταφέρνω μεν, αλλά δεν ήταν αυθόρμητη αντίδραση.

Ίσως βρίσκεσαι ακόμα στο στάδιο της επανάληψης. Αν συνεχίσεις ενδεχωμένως να έχεις όλο και καλύτερα αποτελέσματα.Δεν έχεις ακούσει το \"η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης\"?
Μην ξεχνάς ότι ο εγγέφαλος μας είναι σχεδιασμένος για να μαθαίνει πολύ γρήγορα κάποια πράγματα, ειδικά συμπεριφορές, αρκεί να του τις υποδείξεις με τον σωστό τρόπο.Και η επανάληψη είναι ένας τέτοιος τρόπος :)
16-01-2010, 17:04
claire

έχεις απόλυτο δίκιο! σε κάποια θέματα είμαι σίγουρα στο στάδιο που τα μαθαίνω και χρειάζομαι πολλές επαναλήψεις :)
16-01-2010, 17:11
keep_walking

Quote:

Στην κορυφη του Εβερεστ , και κοιταζω προς τα πανω να βρω εναν τροπο να ανεβω ΑΚΟΜΑ ΨΗΛΟΤΕΡΑ!

Τωρα διαβασα την διαθεση σου boltseed...μοιαζει λιγο με τη δικια μου:)
Ολοι το θελουν βεβαια αλλα δεν το δηλωνουν:)
16-01-2010, 17:15
Boltseed

Βασικα εσυ με περασες μιας και η διαθεση σου εμπεριεχεται στο nickname σου.

keep walking.

πραγματικά ωραίο , nice!

.

Όλα αυτα τα \"keep..\" μου αρεσουν αρκετά, και ειμαι φαν αυτου του \"keep dreaming\". τσσσσ....

^_^
16-01-2010, 17:15
PETRAN

Ο μιμητισμός είναι κάτι που μας κάνει ανθρώπους (άλλωστε τις ανώτερες \"κοινωνικές\" μορφές του τις έχουν μόνο τα ανώτερα θηλαστικά και γενικά ότι έχει ανεπτυγμένο προμετωπιαίο λοβό-το μέρος του εγκεφάλου που μας κάνει ανρθρώπους) και όπως είχε πει και ο εξελικτικός βιολόγος rechard dawkins, το ανθρώπινο μυαλό ορίζεται από 2 παραγόντες, τα γονίδια και τα \"μιμίδια\", μια ιδέα που ανέπτυξε η ψυχολόγος susan blackmore στο φοβερό της βιβλίο \"the meme machine\" (\"η μηχανή μιμιδίων\" η \"μιμο-μηχανή\"-εννόοντας το ανθρώπινο μυαλό). Σύμφωνα με αυτούς τους ερευνητές, όπως ακριβώς τα γονίδια είναι η γενετική μονάδα μεταφοράς πληροφορίας, έτσι και τα \"μιμίδια\" αποτελούν την \"πολιτιστική μονάδα\" μεταφοράς πληροφορίας. Μιμίδιο είναι ότι μεταφέρεται \"Ως έχει\", μέσω της άμεσης η έμμεσης συμπεριφορικής επικοινωνίας (γλώσσας η παρατήρησης). Υπο αυτή την έννοια μιμίδια μπορεί να είναι η πιτσα, ο υπολογιστής, λογοτεχνικά έργα αλλά και γενικότερα τα στερεότυπα, οι κοινωνικές νόρμες και οι ιδέες. Όπως ακριβώς και τα γονίδια, τα επιτυχημένα μιμίδια \"επιλέγονται\" και περνάνε από γεννιά σε γεννιά ενώ τα αποτυχημένα \"πεθαίνουν\", ενώ οι φορείς των μιμιδίων είναι οι ανθρώπινοι εγκέφαλοι (όπως ακριβώς στα γονίδια είναι τα χρωμοσώματα).

Σύμφωνα με την Blacmore, η ανθρώπινη προσωπικότητα αποτελεί ένα τεράστιο \"πλέγμα μιμιδίων\" που αποκτάται σταδιακά (η/και ποιο κατακλυσμιαία) από την παιδική ηλικία. Άλλωστε αυτό είχε αποδειχθεί και από την θεωρία της \"κοινωνικής μάθησης\" του μεγάλοy ψυχολόγου Albert Bandura στην οποία το παιδί εδραιώνει την προσωπικότητα του \"μαθαίνοντας\" τις πληροφορίες μέσω άμεσης μίμησης και \"μοντελοποίησης\" του περίγυρού του. Τα γονίδια ορίζουν κάποιες τάσεις και τα μιμίδια επιλέγονται και αποκτούνται ενώ ψυχολογίες διεργασίες όπως σκέψεις και συναισθηματα μπορούν να \"μεταλλάξουν\" τα μιμίδια και να ορίσουν τόσο την μοναδικότητα του καθενός, όσο και τον εξελισσόμενο ανθρώπινο πολιτισμό στο σύνολο του. Κατά την γνώμη μου πρόκειται για μια πολύ υποσχόμενη, δυνατή και κομψή ιδέα.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CE%BC%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%BF
16-01-2010, 17:20
oXe

Quote:

Originally posted by PETRAN
Ο μιμητισμός είναι κάτι που μας κάνει ανθρώπους (άλλωστε τις ανώτερες \"κοινωνικές\" μορφές του τις έχουν μόνο τα ανώτερα θηλαστικά και γενικά ότι έχει ανεπτυγμένο προμετωπιαίο λοβό-το μέρος του εγκεφάλου που μας κάνει ανρθρώπους) και όπως είχε πει και ο εξελικτικός βιολόγος rechard dawkins, το ανθρώπινο μυαλό ορίζεται από 2 παραγόντες, τα γονίδια και τα \"μιμίδια\", μια ιδέα που ανέπτυξε η ψυχολόγος susan blackmore στο φοβερό της βιβλίο \"the meme machine\" (\"η μηχανή μιμιδίων\" η \"μιμο-μηχανή\"-εννόοντας το ανθρώπινο μυαλό). Σύμφωνα με αυτούς τους ερευνητές, όπως ακριβώς τα γονίδια είναι η γενετική μονάδα μεταφοράς πληροφορίας, έτσι και τα \"μιμίδια\" αποτελούν την \"πολιτιστική μονάδα\" μεταφοράς πληροφορίας. Μιμίδιο είναι ότι μεταφέρεται \"Ως έχει\", μέσω της άμεσης η έμμεσης συμπεριφορικής επικοινωνίας (γλώσσας η παρατήρησης). Υπο αυτή την έννοια μιμίδια μπορεί να είναι η πιτσα, ο υπολογιστής, λογοτεχνικά έργα αλλά και γενικότερα τα στερεότυπα, οι κοινωνικές νόρμες και οι ιδέες. Όπως ακριβώς και τα γονίδια, τα επιτυχημένα μιμίδια \"επιλέγονται\" και περνάνε από γεννιά σε γεννιά ενώ τα αποτυχημένα \"πεθαίνουν\", ενώ οι φορείς των μιμιδίων είναι οι ανθρώπινοι εγκέφαλοι (όπως ακριβώς στα γονίδια είναι τα χρωμοσώματα).

Σύμφωνα με την Blacmore, η ανθρώπινη προσωπικότητα αποτελεί ένα τεράστιο \"πλέγμα μιμιδίων\" που αποκτάται σταδιακά (η/και ποιο κατακλυσμιαία) από την παιδική ηλικία. Άλλωστε αυτό είχε αποδειχθεί και από την θεωρία της \"κοινωνικής μάθησης\" του μεγάλοy ψυχολόγου Albert Bandura στην οποία το παιδί εδραιώνει την προσωπικότητα του \"μαθαίνοντας\" τις πληροφορίες μέσω άμεσης μίμησης και \"μοντελοποίησης\" του περίγυρού του. Τα γονίδια ορίζουν κάποιες τάσεις και τα μιμίδια επιλέγονται και αποκτούνται ενώ ψυχολογίες διεργασίες όπως σκέψεις και συναισθηματα μπορούν να \"μεταλλάξουν\" τα μιμίδια και να ορίσουν τόσο την μοναδικότητα του καθενός, όσο και τον εξελισσόμενο ανθρώπινο πολιτισμό στο σύνολο του. Κατά την γνώμη μου πρόκειται για μια πολύ υποσχόμενη, δυνατή και κομψή ιδέα.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CE%BC%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%BF

Το θέμα κύριε ΠΕΤΡΑΝ, (σωστά το γράφω άραγε?) είναι να δεις τι είδους είσαι εσύ και να αφήσεις τα σαμιαμίδια στην ησυχία τους.

Είσαι τύπος που βλέπει το επιφανειακό (την ανθρώπινη προσωπικότητα) η τα εσωτερικά ζωτικά όργανα ή μήπως την γκρι μάζα του εγκεφάλλου?

Έχεις αναρωτηθεί τι ευθύνες μπορεί να έχει ένας κλάδος (η και παραπάνω) που τόλμησε να τα βάλει με ένα αγαθό παιδάκι?
16-01-2010, 17:21
keep_walking

Προφανως τα αγρια παιδια που δεν εχουν δει αλλον ανθρωπο στην ζωη τους ειναι πολυ ενδιαφεροντα για μελετη για αυτο πεφτουν ολοι πανω τους α ανακαλυφθει κανενα.Τοσα πραγματα που δεν ξερουμε για μας παρολη την προοδο.
16-01-2010, 17:22
keep_walking

Εμ δεν εχει σχεση με το μηνυμα του oxe το γραψαμε την ιδια ωρα.
16-01-2010, 17:31
PETRAN

Quote:

Originally posted by keep_walking
Προφανως τα αγρια παιδια που δεν εχουν δει αλλων ανθρωπο στην ζωη τους ειναι πολυ ενδιαφεροντα για μελετη για αυτο πεφτουν ολοι πανω τους α ανακαλυφθει κανενα.Τοσα πραγματα που δεν ξερουμε για μας παρολη την προοδο.

Ακριβώς, πολύ σωστός! Τα άγρια παιδιά που δεν έχουν μεγαλώσει στις λεγόμενες \"πολιτισμένες κοινωνίες\" είναι και ελεύθερα από αυτές τις πολιτιστικές μονάδες οπότε αν τα μελετήσουμε μπορούμε να δούμε ποιο καθαρά τα \"γενετικά contributions\". Ωστόσο και αυτά σαν εγγενείς \"μιμητές\" θα έχουν πάρει κάποιες συμεπριφορές από το άγριο περιβάλλον που μεγάλωσαν.Στην ταινία που είχε εχθές-το ένστικτο- ήταν σαν ο anthony hopins να ζήλεψε την απλή \"meme-free\' οργάνωση και κοινωνική δομή των ζώων που μελετούσε οπότε και ο ίδιος ήθελε να γίνει \"άγριος\" για να νιώσει ποιο \"ελεύθερος\" από τις επιρροές της κοινωνίας που μεγάλωσε. Καλή ταινία by the way
16-01-2010, 18:13
Mariah

Quote:

Originally posted by keep_walking
Προφανως τα αγρια παιδια που δεν εχουν δει αλλον ανθρωπο στην ζωη τους ειναι πολυ ενδιαφεροντα για μελετη για αυτο πεφτουν ολοι πανω τους α ανακαλυφθει κανενα.Τοσα πραγματα που δεν ξερουμε για μας παρολη την προοδο.

Eιχα δει μια σχετικη ταινια , σχετικα με ενα παιδι. Που οταν το εφεραν στον πολιτισμο δεν ηξερε καν να μιλησει και επρεπε να τα μαθει ολα απο την αρχη.

Σαν να βλεπεις την ζωη παλι απο την αρχη :)