ΘΕΛΩ ΝΑ...ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΝΑ ΖΩ....

γεια σας φιλοι μου.
καταρχας να διευκρινισω οτι εκθετω τους παρακατω προβληματισμους μου σε αυτο το τοπικ και οχι στο "διπολικη διαταραχη",γιατι μετα απο συζητηση που ειχα με τον γιατρο μου,μου διευκρινισε οτι την διπολικη την εχουμε καταπολεμησει,αλλα παραμενει η ΑΓΧΩΔΗΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ.

πανω που ειχα ηρεμησει λοιπον και ολα κυλουσαν σχετικα ομαλα,ξαναρχισε το αγχος να με κυριευει και δεν μπορω να βρω την αιτια...
ισως μια εξηγηση θα ηταν τα προβληματα της αδερφης μου που με επηρεαζουν πολυ,αλλα αυτο το προβλημα υπηρχε και την περιοδο που ημουν καλυτερα.
νιωθω αγχος σχεδον καθ'ολη τη διαρκεια της ημερας και μονο οταν πλακωνομαι στα αντιψυχωσικα και ηρεμηστικα(σε μεγαλες δοσεις) καπως ηρεμω...
αλλα ακομα και τοτε δεν νιωθω καλα γιατι ξερω καλα οτι δεν πρεπει να παιρνω μεγαλυτερες δοσεις απ'αυτες που μου χει πει ο γιατρος μου γιατι επιβαρυνω την σωματικη μου υγεια...
η μονη μου δραστηριοτητα ειναι η ενασχοληση με το proficiency και ευτυχως που υπαρχει και αυτο.
κατα τα αλλα ΔΕΝ ΖΩ.
κανω μια μικρη βολτα μονο το πρωι και μετα κλειδαμπαρωνομαι στο σπιτι,ειτε διαβαζοντας αγγλικα,ειτε σερφαροντας στο ιντερνετ,ειτε ξαπλωνοντας στο κρεββατι μου...
ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΡΕΞΗ ΝΑ ΒΓΩ ΜΕ ΦΙΛΕΣ.
ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΡΕΞΗ ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΩ.
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΓΩ ΕΞΩ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ....ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΞΑΝΑΕΡΘΕΙ Η ΟΡΕΞΗ ΝΑ ΒΓΑΙΝΩ ΕΞΩ...
ΝΑ ΜΟΥ ΞΑΝΑΕΡΘΕΙ Η ΟΡΕΞΗ ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΩ.
ΘΕΛΩ ΝΑ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΝΑ ΖΩ....

Quote:

---

Originally posted by amelie74
ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΡΕΞΗ ΝΑ ΒΓΩ ΜΕ ΦΙΛΕΣ.
ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΡΕΞΗ ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΩ.
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΓΩ ΕΞΩ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ....ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΞΑΝΑΕΡΘΕΙ Η ΟΡΕΞΗ ΝΑ ΒΓΑΙΝΩ ΕΞΩ...
ΝΑ ΜΟΥ ΞΑΝΑΕΡΘΕΙ Η ΟΡΕΞΗ ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΩ.
ΘΕΛΩ ΝΑ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΝΑ ΖΩ....

---

me too! να κάνουμε ένα ευχέλαιο να φύγει το κακό;;;

Μπορει απλως να αλλαξαν οι τροποι διασκεδασης...τα χαχαχουχα σε κλαμπακια πχ δεν ειναι πλεον στο στυλ μου...προτιμω πιο ησυχα μερη με καλη παρεα...ή μια καλη ταινια στην τηεοραση ή ακομα εδω ειναι το κουφο να μαθαινω κατι καινουριο.
Ειναι πως βλεπεις τα πραγματα...ναι δεν παω σε κλαμπακια και τωρα που το ξανασκεφτομαι και οταν ημουν πιτσιρικας δεν πολυδιασκεδαζα εκει ,αν δεν επινα τα αντερα μου:)
Τωρα ολα πιο ηρεμα αλλα και καλυτερα...αν βεβαια τα βλεπεις μαυρα ,τοτε αρχιζεις και λες που εχω να βγω απο τοτε κλπ κλπ.
Κανε οτι γουσταρεις με μετρον αριστον...χτισε ταυτοχρονα και το μελλον...αυτο που θες για τον εαυτο σου, ακομα και αυτο θα σου δωσει ικανοποιηση.
Απλως δες λιγο πιο θετικα:)

Δηλαδή σαν αγχώδης κατάθλιψη η κάτι τέτοιο? (έτσι και αλλιώς το άγχος και η κατάθλιψη μάλλον αποτελούν τις δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος). Η δεν μπορείς να βγεις έξω λόγω του υπερμετρου άγχους? Έχεις και πανικούς?


Κοίτα, δεν ξέρω αν έχεις κάνει ψυχοθεραπεία, αλλά σίγουρα χρειάζεται αν βλέπεις ότι δεν μπορείς να το διαχειριστείς μόνη σου. Τα φάρμακα δεν θα θεραπεύσουν κάτι, μπορεί να ανακουφίζουν αλλά δεν θα αλλάξουν το ψυχικό υπόστρωμα. Βρες ένα πολύ καλό ψυχολόγο (αν δεν πας ήδη) για να μάθεις για αρχή κάποιες τεχνικές χαλάρωσης και για να συζητήσεις φυσικά για αυτά που ίσως σε αγχώνουν τόσο πολύ (και που ούτε η ίδια ίσως να καταλαβαίνεις). Πολλές φορές κάνουμε καταστροφικές σκέψεις χωρίς να τις καταλαβαίνουμε και αυτές φέρνουν το άγχος αλλά όταν αυτές γίνονται επανειλημμένα, τότε έχουμε \"αυτόματα\" άγχος, ίσως και χωρίς να υπάρχουν \"καθαρές\" σκέψεις/αντιλήψεις από πίσω. Με λίγα λόγια, η συνεχής άσχημη διαχείριση αρνητικών βιωμάτων μας κάνει \"εξπερ\" στο να είμαστε αγχωμένοι χωρίς ιδιαίτερη συνειδητή προσπάθεια. Θα έλεγα να βρεις κάποιον έμπειρο γνωσιακό-συμπεριφορικό θεραπευτή. Πιστεύω ότι όλο αυτό θα βοηθήσει τρομερά στο άγχος αλλά ίσως και στην διπολική (για να μην ξανα-επιστρέψει ποτέ και να διοατηρείσαι με μικρότερες δόσεις). Τώρα βέβαια θα είναι και κάπως ακριβό αυτό αλλά μου φαίνεται ότι στην Αθήνα μπορείς στο κέντρο ψυχικής υγείας (η κάτι τέτοιο) να γίνεται χωρίς λεφτά. Ψαξτο.


Αφού λες ότι είσαι καλύτερα με το διάβασμα γιατί να μην προσπαθήσεις να βρεις περισσότερες ασχολίες? Πήγαινε χαλαρά σε κάποιο γυμναστήριο (βοηθάει τρομερά η αεροβική άσκηση στην ψυχική υγεία ) και άρχισε και κάτι άλλο εκπαιδευτικό π.χ. κάποιο ΙΕΚ που μπορεί να σε ενδιαφέρει η οτιδήποτε (τα κρατικά είναι ποιο φτηνά μου φαίνεται). Η ίσως κάποια εργασιούλα δειλά δειλά? Π.χ. πολύτρια σε κάποιο μαγαζί ρούχων η σερβιτόρα σε κάποια ποιο \"χαλαρή\" καφετέρια.


Πάντως ψάξε για κάποια ψυχοθεραπεία. Σκέψου και εσύ τι μπορεί να σε αγχώνει. Συνήθως η αβεβαιότητα για το μέλλον σε σχέση με μας προκαλεί γενικευμένο άγχος οπότε θα βοηθάει γενικά να προσπαθείς (αν το κάνεις) να αποφεύγεις να κάνεις προβλέψεις που έχουν πιθανό καταστροφικό περιεχόμενο και γενικά να σκέφτεσαι \"αν γίνει αυτό...τι θα γίνει\", \"αν εκείνο\", \"αν το άλλο\"... κλπ. προσπάθησε να ζήσεις και να στρέφεις την προσοχή σου στο τώρα και να μην σκέφτεσαι καθόλου το μέλλον (ούτε το παρελθόν). Προσπάθησε να βάζεις μικρούς στόχους κάθε φορά, βήμα-βήμα (όπως κάνεις μέχρι τώρα). Προσπάθησε να βγαίνεις έξω έστω με το ζόρι. Σκέψου εκείνη την στιγμή ότι όλο αυτό γίνεται λόγω του μυαλού σου δεν είναι αληθινό. Προσπάθησε να μην γίνεσαι \"ένα\" με τις σκέψεις και τα συναισθήματα σου, παρατήρησε τα να περνάνε σαν ένα εξωτερικό τρένο χωρίς περιεχόμενο και νόημα. Προσπάθησε να μην τις ερμηνεύεις και να μην τις \"τεσταρεις\" (ως προς το αν αληθεύουν η όχι) μόνη σου. Παράλληλα προσπάθησε να συμπεριφέρεσαι \"σαν\" να ήσουν καλά, δηλαδή όπως είπα πριν βγες έξω για καφέ και κάνε κάτι έστω με το ζόρι. Θα δεις \"ότι τρώγοντας\" έρχεται η όρεξη και μετά από μερικές φορές θα δεις το άγχος γενικά να μειώνεται και τη διάθεση σου να είναι ποιο \"cool\". Απλά μερικές συμβουλές αλλά πήγαινε σε ένα καλό ψυχολόγο.

@keep μου το προβλημα ειναι οτι τα μονα πραγματα που με ευχαριστουν καπως ειναι μοναχικες ενασχολησεις...οπως να πινω κοκα-κολες,καπνιζοντας στο σπιτι μου η το να σερφαρω στο ιντερνετ.
οσων αφορα το \"χτισιμο\" του μελλοντος μου κανω καποιες μικρες ενεργειες(πχ τα αγγλικα)...αλλα ακομη ειμαι στα \"θεμελια\" ή ισως και να εχω βαλλει το πρωτο λιθαρακι...

@petran ναι εχω και κρισεις πανικου και αγοραφοβια για αυτο αποφευγω την εκθεση σε κοσμο.
παλιοτερα καταπολεμουσα αυτο το υπερμετρο αγχος πινοντας μπιρες ως που κατεληξα αλκοολικη και πλεον απαγορευεται δια ροπαλου εστω και το ενα ποτηρι.
ναι τοτε διασκεδαζα αλλα απο ενα σημειο και μετα δεν εβγαινα για να μιλησω με τους φιλους μου πινοντας αλλα για να πιω με τους φιλους μου μιλωντας...
(ειμαι ενα χρονο καθαρη)
οσων αφορα την ψυχοθεραπεια που λες με τον ψυχιατρο μου δεν λεμε μονο για τα φαρμακα αλλα κανουμε και συζητηση,πραγμα που αποτελει ενα ειδος ψυχοθεραπειας.
δεν θελω να παω και σε ψυχολογο γιατι θα τα μπλεξω...οπου λαλουν πολλοι κοκοροι λενε αργει να ξημερωσει :P
τωρα οσων αφορα το θεμα της περαιτερω δραστηριοποιησης το μονο που θελω να κανω σε αυτη τη φαση ειναι να βρω δουλεια ως εντυποδιανομεας καπου κοντα μου μονο πρωινες ωρες,γιατι το πρωι μπορω να φορω γυαλια ηλιου που καμουφλαρουν το αγχωμενο βλεμμα μου.
εψαχνα σημερα στην χρυση ευκαιρια κατι σχετικο αλλα δεν βρηκα τπτ κοντα μου.

@calin μου μακαρι να μπορουσαν να περασουν ως δια μαγειας με ενα ευχελαιο τα προβληματα μας:P

μολις πηρα τηλ την καθηγητρια των αγγλικων μου και της ζητησα να κανουμε μαθημα 2 φορες τη βδομαδα αντι για μια.
εκεινη μου το χε πει απο την αρχη οτι ετσι θα προχωρησουμε πιο γρηγορα αλλα εγω της το ειχα αρνηθει για διαφορους λογους (για να εχω πιο πολυ ελευθερο χρονο,για να εχω λιγοτερο αγχος κλπ...)
εκατσα ομως και τα ξανασκεφτηκα.
με δεδομενο κανω τπτ αλλο(σπουδες,δουλεια κλπ...) και ουτε εχω την διαθεση σε αυτη τη φαση να κανω,καλο ειναι να αξιοποιησω τον ελευθερο χρονο μου και να επιταχυνω την επιτευξη του στοχου μου δλδ την αποκτηση του proficiency.
πως σας φαινεται και σας?
καλα δεν εκανα?

ναι, εκανες πολυ καλα αμελι!
με την συχνοτητα που λες, δεν θα ειναι απλα πιο συντομη η εκμαθηση αλλα θα ειναι και πιο αποδοτικη ...
θα εισαι δλδ σε καλυτερη \"φορμα\" με δυο φορες και θα τα μαθαινεις καλυτερα χωρις να κινδυνευεις μεχρι να ξανακανετε μαθημα να τα ξεχασεις και θα χρειαζεσαι και λιγοτερο δικο σου διαβασμα.
εκτος αυτου, οπως λες κι εσυ, αφου δενε χεις διαθεση για πολλα αλλα πραγματα, πες οτι ενα διαστημα το αφιερωνεις σε εντατικα αγγλικα αυτην την εποχη.
καλη επιτυχια ;)

σε ευχαριστω πολυ καλη μου:)

Quote:

---

Originally posted by amelie74
ΘΕΛΩ ΝΑ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΝΑ ΖΩ....

---

Γλυκιά αμελί,από μόνη της αυτή η φράση δηλώνει επιθυμία για ζωή:)
Θες να ζήσεις,θες να αλλάξεις πράγματα,να απολαύσεις τη ζωή αλλά κάπου κολάς στη συγκεκριμενοποίηση των επιθυμιών σου.
Τι θες?
Aυτά που έχεις γύρω σου ίσως δε σε καλύπτουν γι\'αυτό κ να μην επιθυμείς κάτι συγκεκριμένο.
Αλλά από μέσα σου σε αρχίζει κ σε τρώει το σαράκι για ζωή...κάνε υπομονή,θα σου δείξει το δρόμο ο εαυτός σου,όπως το κάνει τόσο καιρό τώρα.

υ.γ.καλά έκανες με τα Αγγλικά...

Αμελί
και μόνο που διατυπώνεις αυτή σου την επιθυμία
παρόλο που αισθάνεσαι άσχημα και λες μέσα σου ότι μπορεί και να μη το θελω γιατί αν το ήθελα θα ζούσα όπως θα ήθελα...
Αλλά όλα από εκεί ξεκινάνε. Από ένα διστακτικό \"θέλω και πάλι να θέλω να ζω...\"
Έτσι ξεκίνησα κι εγώ. Και πρόσθετα. \"Μα δεν μπορώ\" ... \"Έχω ξεχάσει\" ... \"Μάλλον δε θέλω\" ... κτλ κτλ...
Αλλά με σταδιακά βήματα η θέληση για ζωή επανήλθε.

Κάνε ότι σου αρέσει αλλά θέσε και στόχους που ξέρεις ότι προσπαθώντας τους θα ΄νιώθεις καλύτερα.
Και η δουλειά που σκέφτεσαι είναι μια πολύ καλή αρχή.

Αυτα το να πινεις κοκα κολες σπιτι και να καπνιζεις, δεν μου κανουνε για πραγματα να σου ανεβασουνε τη ...θεληση ! κανα γυμναστηριο , ισως πεζοπορια , ,,ποιο υγιεινη διατροφη,,,,αυτα δεν παιζουνε ? (ενοειται δεν θα λυσουν αμεσα το προβλημα,,αλλα μεσομακροπροθεσμα βοηθανε !)

Quote:

---

ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΡΕΞΗ ΝΑ ΒΓΩ ΜΕ ΦΙΛΕΣ.

---

Θέλω να σε ρωτήσω πώς το αισθάνεσαι αυτό που λες; Δηλαδή να ρωτήσω, αισθάνεσαι ότι δεν έχεις πραγματικές φίλες; Ή δεν σε εκφράζει η συνάντηση μαζί τους; Αισθάνεσαι ότι έχεις φίλες αλλά δεν θες επαφή μαζί τους για κάποιους λόγους;

δεν θα ελεγα τοσο μεγαλα αλματα,αλλα εχεις σκεφτει ενα μικρο περιπατο γυρω απο το σπιτι σου,η σε καποιο κοντινο παρκο,φορωντας τα γυαλια σου,δεν εχει σημασια οτι σε κανει εσενα να νιωθεις πιο ασφαλης,θα ειναι ενα μικρο αλμα,ενας μικρουλης στοχος.Το να μενεις σπιτι να καπνιζεις αναμεσα σε 4 τοιχους,μονο εντεινουν αυτα που νιωθεις.Πιστεψε με τωρα ολα φανταζουν ακατορθωτα .Ετσι ηταν και για μενα, και μερικες φορες ακομα ειναι,αλλα καπου μεσα σε ολους υπαρχει μια μικρη φλογιτσα που καει,και χρειαζετε μια μικρη θετικη σκεψη.........(αερακι)........για να φουντωσει

Quote:

---

Η ίσως κάποια εργασιούλα δειλά δειλά? Π.χ. πολύτρια σε κάποιο μαγαζί ρούχων η σερβιτόρα σε κάποια ποιο \"χαλαρή\" καφετέρια.

---

@Petran, εσύ θα μας τρελάνεις, ζητάς από κάποιον σε αγοραφοβία (μικρή ή μεγάλη δεν έχει σημασία) και που δεν θέλει να κάνει κάτι καταναγκαστικά, να ασχοληθεί σαν σερβιτόρος; Σαν να ζητάς από κάποιον σε κατάθλιψη να γίνει κωμικός ή performer! Αυτό δεν είναι εργασιούλα δειλά-δειλά.

:P
Κι όμως,john,αυτός είναι ο πιο κατάλληλος τρόπος.Απλά φοβίζει,γιατί στην αρχή τα συμπτώματα θα επανέλθουν με σφοδρότητα,αλλά στην ουσία αυτή η κατακλυσμιαία τεχνική είναι η πλέον θεραπευτική.
Άλλο που σπάνια επιλέγεται λόγω \"δες ζόρι\".:D

σας ευχαριστω ολους για τις απαντησεις σας.
θα προσπαθησω να απαντησω σε ολους :)

John δεν ειναι οτι η παρεα των φιλεναδων μου δεν με ευχαριστει,απλα επειδη επι σειρα ετων ειχα συνδυασει την εξοδο με αλκοολ(μεχρι που εγινα αλκοολικη),τωρα μου φαινεται \"καπως\" το να βγω εξω και να πινω καφεδακι η ζεστη σοκολατα η οτιδηποτε.
το αλκοολ με χαλαρωνε και μου ανεβαζε τη διαθεση και ετσι μπορουσα να ευχαριστηθω την εξοδο μου.(λειτουργουσε δλδ θεραπευτικα στην αγοραφοβια μου και το αγχος μου).
ομως πλεον απαγορευεται εστω και το ενα ποτηρακι(οποιος εχει υπαρξει αλκοολικος ξερει το γιατι...)

Μαρια βολτες κανω καθημερινα.περπαταω περιπου ενα χιλιομετρο την ημερα και αυτο με βοηθαει σημαντικα.

Τωρα οσων αφορα το θεμα δουλειας που τεθηκε,στη φαση που ειμαι τωρα δεν εχω ουτε τον χρονο,ουτε την ορεξη να δουλεψω(στο παρελθον εχω εργαστει σε διαφορες δουλειες,απλα τωρα προτιμω να επικεντρωθω στα αγγλικα μου ωστε να ξεμπερδεψω το συντομοτερο δυνατον).

Ανωνυμη και Αρσι μου ειστε τοσο γλυκιες και οι δυο!
σας ευχαριστω για τα καλα σας λογια:)

παιδια σας εχω νεες εξελιξεις...
επειδη τις Τριτες η καθηγητρια μπορουσε να κανουμε μαθημα μονο απογευμα την πηρα τηλ και της ειπα να κανουμε μονο καθε Παρασκευη.
δεν ξερω αν εκανα καλως η κακως,παντος το να εχω μαθημα απογευμα με αγχωνε παρα πολυ.
(τις Παρασκευες κανουμε παντα πρωι ή μεσημερι).
της ζητησα αν ειχε καποια ελευθερη πρωινη ωρα μες τη βδομαδα και μου ειπε πως οχι.
τωρα αναμενω το κατσαδιασμα απο τον πατερα μου-που θα γυρισει σε λιγο-γιατι σε κατι τετοιες περιπτωσεις λεει οτι εκτιθεμεθα στον κοσμο,στην προκειμενη περιπτωση στην καθηγητρια...
τωρα θα σκεφτω πως θα αξιοποιησω τον χρονο μου ή θα διαβαζω περισσοτερη υλη ή θα ψαξω για μια δουλιτσα στα μετρα μου.
προς το παρον δεν μπορω να σκεφτω τπτ γιατι το αγχος μου εχει χτυπησει κοκκινο:(

Και εσύ Αμελί να το πάρεις κατάκαρδα το κατσάδιασμα.Μπαινάκης και βγαινάκης άστον να λέει οτι θέλει.Το καλύτερο είναι μια δουλίτσα στα μέτρα σου οπως λες.Γιατί να αγχωθείς; δεν βλεπω τον λόγο

τελικα δεν ειπε τπτ ο πατερας μου.
αντιμετωπισε με κατανοηση αυτη την επιλογη μου.
παρ\'ολα αυτα ειμαι χαλια παλι.

κυριως επειδη η αδερφη μου καθε τρεις και λιγο υποτροπιαζει και αυτο με ριχνει αφανταστα και απο την αλλη πλευρα δεν ειμαι σε θεση οικονομικα να φυγω απο το σπιτι,ουτε εχω τις δυναμεις να ανταπεξελθω σε μια δουλεια που να μου εξασφαλιζει το νοικι μου και ολα τα σχετικα.
εδω καλα-καλα δεν μπορω να παω για εναν καφε....θα αντεξω στο 8-ωρο,10-ωρο,12-ωρο?

εχω δει ανθρωπους να πασχουν απο αγχωδη διαταραχη.
εχω δει ανθρωπους που η αδερφη τους πασχει απο ψυχωση.
αλλα τον συνδυσασμο και των δυο μαζι δεν το εχω δει πουθενα...

τελικα βιαστικα να χαρω και να πω οτι ανεβηκα.
σκατα.
ειμαι καταδικασμενη να υποφερω μια ζωη.
σκατα,σκατα και παλι σκατα.(σορρυ για την εκφραση αλλα μου βγηκε αυθορμητα)....

ειμαι καπως καλυτερα.
με βοηθησε πολυ το chat που εκανα με τα παιδια απο το φορουμ.
(με θεοφανια,κιπ και ολγακι).
να ειστε καλα παιδια:)
θα μπαινω πιο συχνα απο δω και περα!:)

Quote:

---

Originally posted by amelie74
τελικα δεν ειπε τπτ ο πατερας μου.
αντιμετωπισε με κατανοηση αυτη την επιλογη μου.

Και πολύ καλά έκανε. Αμελί δεν εκτέθηκες έτσι σε κανέναν, ακόμα κι αν ο μπαμπάς σου το θεωρούσε έτσι... Ακόμα κι αν εκτέθηκες (που δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση στο εν λόγω περιστατικό) και τι έγινε; Κανείς δεν θα πέθαινε...

Ένας παράγοντας που συμβάλει στο άγχος σου είναι η αγωνία για την κριτική των άλλων, κάτι που μπορεί να στο έχει περάσει και ο μπαμπάς σου...



παρ\'ολα αυτα ειμαι χαλια παλι.

κυριως επειδη η αδερφη μου καθε τρεις και λιγο υποτροπιαζει και αυτο με ριχνει αφανταστα και απο την αλλη πλευρα δεν ειμαι σε θεση οικονομικα να φυγω απο το σπιτι,ουτε εχω τις δυναμεις να ανταπεξελθω σε μια δουλεια που να μου εξασφαλιζει το νοικι μου και ολα τα σχετικα.


Γι\'αυτό καλή μου θα βάζεις στόχους, μικρότερους στην αρχή και θα τους υλοποιείς...
Μην κοιτάς τόσο μακριά, ακόμα. Τα φτερά σου είναι αδύναμα ακόμα, θέλουν φροντίδα για να μεγαλώσουν ώστε να ανοίξουν διάπλατα τη στιγμή που θα είσαι έτοιμη να φύγεις από τη γονική φωλιά.
Ξεκίνα τους στόχους σου για τώρα. Μην κοιτάς το που θέλεις να φτάσεις συνεχώς και απογοητεύεσαι που το βλέπεις τόσο μακριά.
Και κάτι που πιστεύω είναι σημαντικό Αμελί μου. Να προσπαθείς να απολαμβάνεις το τώρα, παράλληλα με τις προσπάθειές σου. Να απολαμβάνεις όσο μπορείς το μάθημα, παρατηρώντας σε να κάνεις κάτι που δεν το έκανςε μέχρι πριν λίγο καιρό, έχεις επαφή με ένα άλλο πρόσωπο πράγμα που μπορεί να σου δώσει πράγματα, πέρα από το μάθημα...



εδω καλα-καλα δεν μπορω να παω για εναν καφε....θα αντεξω στο 8-ωρο,10-ωρο,12-ωρο?


Και όσο για τη δουλειά, αν σου φαίνεται βουνό, ξεκίνα με πιο μικρό ωράριο. Απόλαυσε κι εκεί τη διαδικασία, στο τι μπορεί να συμβεί, απο ευτράπελο μέχρι εκνευριστικό, διασκέδασε με τον εαυτό σου για το πόσο δύσκολα τα βλέπεις σήμερα ενώ αύριο δε θα είναι έτσι, να δεις πως θα ξεχάσεις έτσι το άγχος σου κάπως...
Και ναι, αντέχεις και στο 8ωρο. Κάτι ξέρω που σου το λέω. Αλλά υπάρχουν δύο δρόμοι για να διαλέξεις: είτε κατευθείαν στα βαθιά, είτε σταδιακά. Δεν ξέρω ποιος είναι ο καταλληλότερος, παρόλο που τους έχω δοκιμάσει και τους δύο. Για σένα εσύ πρέπει να διαλέξεις.



εχω δει ανθρωπους να πασχουν απο αγχωδη διαταραχη.
εχω δει ανθρωπους που η αδερφη τους πασχει απο ψυχωση.
αλλα τον συνδυσασμο και των δυο μαζι δεν το εχω δει πουθενα...


Αυτό καλή μου είναι λάθος. Επίσης ξέρω τι σου λέω, υπάρχουν τέτοια παραδείγματα. Η μαμά μου με ψυχωσική κατάθλιψη και ο μπαμπάς μου κι εγώ με το θέμα του άγχους. Το θέμα δεν είναι καλή μου να σε συγκρίνεις συνεχώς. Κι εγώ το έκανα παλιότερα και πάντα με έβρισκα στη χειρότερη μοίρα. Όχι καλή μου δεν είναι έτσι. Τη μοίρα σου εσύ τη φτιάχνεις. Μπορεί να γεννήθηκες σε δύσκολο περιβάλλον, μπορεί να σου φόρτωσαν τόσες σιδερένιες μπάλες, αλλά τη μοίρα σου εσύ θα τη φτιάξεις καλή μου. Κόβοντας σιγά σιγά τις αλυσίδες.



τελικα βιαστικα να χαρω και να πω οτι ανεβηκα.
σκατα.
ειμαι καταδικασμενη να υποφερω μια ζωη.
σκατα,σκατα και παλι σκατα.(σορρυ για την εκφραση αλλα μου βγηκε αυθορμητα)....


Όχι, κανείς δεν είναι καταδικασμένος για κάτι τέτοιο Αμελί. Κανείς.
Κι όταν το πιστέψεις, θα δεις, ολα θα αλλάξουν.

---

ανωνυμη σε ευχαριστω για το υπεροχο μηνυμα σου.
εχεις ταλεντο στο να διατυπωνεις ευστοχα και γλαφυρα, ολα αυτα που θες να πεις.
και αυτα που λες ειναι τοσο μα τοσο σημαντικα!
και αλλο τοσο βοηθητικα.
σε ευχαριστω:)

τις τελευταιες δυο βδομαδες παρατηρω στον εαυτο μου αυτο που λεγεται ανηδονια.δλδ κανω πραγματα που ενω παλιοτερα με ευχαριστουσαν πλεον μου φαινονται ασημαντα.
π.χ με ευχαριστουσε τρομερα η αγορα ενος καινουριου ρουχου ενω πλεον δεν με ευχαριστει ή με ευχαριστουσε η αναγνωση του αγαπημενου μου περιοδικου...πλεον ουτε και αυτο με ευχαριστει.
μια εξηγηση ειναι οτι λειπουν σημαντικα πραγματα απο τη ζωη μου, γιατι ομως πριν απο λιγο καιρο μου απολαμβανα αυτες τις μικροχαρες και πλεον δεν τις απολαμβανω???
μαλλον περναω φαση καταθλιψης....
ελπιζω να βγω συντομα γιατι εχω κουραστει...

Δε σε ευχαριστούν πράγματα που έκανες παλιότερα και σ\'ευχαριστούν άλλα?ή δε σε ευχαριστεί τίποτα?
Μπορεί απλά να αλλάζουν οι ανάγκες σου ή να βλέπεις διαφορετικά κάποια πράγματα ή στην περίπτωση που δε βρίσκεις ευχαρίστηση πουθενά να είσαι στρεσαρισμένη με την προσήλωση σου σε πράγματα που σου λείπουν και τους μακρινότερους στόχους σου.

Πλέον πιστεύω πως έχεις εμπειρία στο θέμα,πιστεύεις πως περνάς φάση κατάθλιψης?(επειδή αυτό ανέφερες..)

Quote:

---

Originally posted by Arsi
Δε σε ευχαριστούν πράγματα που έκανες παλιότερα και σ\'ευχαριστούν άλλα?ή δε σε ευχαριστεί τίποτα?
Μπορεί απλά να αλλάζουν οι ανάγκες σου ή να βλέπεις διαφορετικά κάποια πράγματα ή στην περίπτωση που δε βρίσκεις ευχαρίστηση πουθενά να είσαι στρεσαρισμένη με την προσήλωση σου σε πράγματα που σου λείπουν και τους μακρινότερους στόχους σου.

Πλέον πιστεύω πως έχεις εμπειρία στο θέμα,πιστεύεις πως περνάς φάση κατάθλιψης?(επειδή αυτό ανέφερες..)

---

με ευχαριστουν αρσι μου αλλα πραγματα(οπως το διαβασμα των αγγλικων!!!- ή προτιμω να διαβαζω εφημεριδες αντι για περιοδικα)σωστα λοιπον εθεσες την ερωτηση..αλλαζουν οι αναγκες οντως.

οσο για το αν περναω καταθλιψη μαλλον θα το ελεγα δυσθυμια γιατι την καταθλιψη με ολη την σημασια της λεξης την εχω βιωσει απο πρωτο χερι και δεν ειμαι πλεον σε τετοια φαση.

Οντως αλλάζουν οι ανάγκες μας,όπως αναθεωρούμε και πολλά απ΄όσα πιστεύαμε.

μια εξηγηση ειναι οτι λειπουν σημαντικα πραγματα απο τη ζωη μου, γιατι ομως πριν απο λιγο καιρο μου απολαμβανα αυτες τις μικροχαρες και πλεον δεν τις απολαμβανω???
Ta σημαντικα πραγματα αποτελουν τον κορμο της ζωης,,,,,δεν μπορεις να τα παραβλεπεις συνεχως για τα λιγοτερο ουσιωδη και περιφεριακα πραγματα,,,ηταν λογικο καποια στιγμη να ξεφτησουν , απλα ηρθε η ωρα τους.

Quote:

---

Originally posted by amelie74

John δεν ειναι οτι η παρεα των φιλεναδων μου δεν με ευχαριστει, απλα επειδη επι σειρα ετων ειχα συνδυασει την εξοδο με αλκοολ (μεχρι που εγινα αλκοολικη), τωρα μου φαινεται \"καπως\" το να βγω εξω και να πινω καφεδακι η ζεστη σοκολατα η οτιδηποτε.
το αλκοολ με χαλαρωνε και μου ανεβαζε τη διαθεση και ετσι μπορουσα να ευχαριστηθω την εξοδο μου. (λειτουργουσε δλδ θεραπευτικα στην αγοραφοβια μου και το αγχος μου).
ομως πλεον απαγορευεται εστω και το ενα ποτηρακι (οποιος εχει υπαρξει αλκοολικος ξερει το γιατι...)

---

Ακούω για λίγη προσωπική επαφή. Θα αναφερθώ σε κάτι που δεν ξέρω κι αν θες διόρθωσέ με. Το αλκοόλ βοηθά να ανοίγονται οι άνθρωποι. Και να επικοινωνούν ευκολότερα, χωρίς να χρειάζεται να επικοινωνήσουν με πράξεις και σε \"δυσκολότερες\" συνθήκες. Έτσι η επαφή που υπάρχει χάνεται όταν τελειώσει το αλκοόλ ή η χαλαρότητα της διασκέδασης.
Τώρα βέβαια ίσως ρωτήσεις, ποιός είναι διατεθειμένος να έχει επαφή; Αν το ρωτήσεις, πραγματικά θα σου πω ότι και εγώ δυσκολεύομαι να βρω κάτι τέτοιο.

καλημέρα και από εμένα. Να σε ρωτήσω, όταν διαβάζεις, αγχώνεσαι ταυτόχρονα? Και εάν ναι, πώς το αντιμετωπίζεις? Ρωτάω γιατί εγώ τρελαίνομαι από το άγχος την ώρα που διαβάζω και συνήθως το παρατάω. Όσο για τη δουλειά, καλύτερα ξεκίνα 4ωρο, για να ξεφύγω και εγώ από παρόμοιες καταστάσεις ξεκίνησα 8ωρο και πίστεψέ με, τα είδα όλα!!Δε το συνηθίζεις εύκολα, γίνεσαι κομμάτια.

@john εμενα το αλκοολ με χαλαρωνε και με βοηθουσε να εχω πολυ ΟΥΣΙΩΔΗ ΕΠΑΦΗ με ατομα με τα οποια προυπηρχε το υποβαθρο της επικοινωνιας(οπως με την κολλητη μου).
απ\'την αλλη πλευρα με μια αλλη παρεα που ειχα-ακρως βαρετη-οφειλω να ομολογησω οτι δεν εβγαινα για να τους δω αλλα για να πιω!

@chr το διαβασμα δεν με αγχωνει αντιθετως με ηρεμει και με κανει να νοιωθω χρησιμη και παραγωγικη.
βεβαια μιλαμε για διαβασμα πανω σε εναν τομεα που μου αρεσει και που ειναι \"βατος\" δλδ τα αγγλικα.
τωρα αν ημουν σε μια σχολη που δεν μου αρεσε και επιπροσθετως ηταν και δυσκολη,σιγουρα θα ειχα υπερμετρο αγχος....

Σίγουρα το αλκοόλ μας βοηθάει να χαλαρώνουμε περισσότερο...
Το καλύτερο είναι να μην χρειαζόμαστε καμία ουσία για να είμαστε χαλαροί και ανοιχτοί στην επικοινωνία, ειδικά όσοι ξεπέρασαν και μπράβο τους το πρόβλημα του εθισμού.

Μπορείς Αμελί μια μέρα να περνάς καλά, να είσαι ανοιχτή και να έχεις ουσιώδη επαφή με άτομα που θέλεις εσύ...
Λίγη προσπάθεια χρειάζεται και διάθεση...

Όσο για το διάβασμα, σε καταλαβαινω, κι εγώ όταν διάβαζα κάτι που μου άρεσε ή έφτιαχνα εργασίες πορωνόμουν που ξεχνούσα το υπερβολικό άγχος:)
Καλή συνέχεια στο στόχο σου:)

Quote:

---

Originally posted by amelie74
με ευχαριστουν αρσι μου αλλα πραγματα(οπως το διαβασμα των αγγλικων!!!- ή προτιμω να διαβαζω εφημεριδες αντι για περιοδικα)σωστα λοιπον εθεσες την ερωτηση..αλλαζουν οι αναγκες οντως.

---

Aλλάζουν οι ανάγκες γιατί αλλάζεις κι εσύ και πορεύεσαι γενικώς για αλλαγή στη ζωή σου.
Καλή συνέχεια,είναι λογικό να νιώθεις \'άβολα\' καθώς παρατηρείς τον εαυτό σου με διαφορετικές αντιδράσεις αλλά πιστεύω πως πρέπει να χαίρεσαι κιόλας:)

καλησπερα παιδια.
ξαναφερνω το θρεντ στην επικαιροτητα με αφορμη καποιες διαπιστωσεις που εκανα τελευταια.
παει πανω απο ενας μηνας που αρχισα μαθηματα αγγλικων.
στην αρχη αυτο με ευχαριστουσε.πλεον οχι.το κανω σαν αγγαρια.
απο τοτε που ξεκινησα ειμαι πολυ πιο νευρικη,πολυ πιο αγχωμενη, πολυ πιο κουρασμενη και εχω χασει πια σχεδον οριστικα το κεφι μου.
δεν εχω υπερβολικο homework αλλα κατι δεν παει καλα με την ολη φαση.
η καθηγητρια δεν με ενθουσιαζει...παρολο που εχει πολλες γνωσεις.
την συγκρινω με μια προηγουμενη που ειχα η οποια δυστυχως δεν δουλευει πια και δεν εχουν καμια σχεση στην μεταδοτικοτητα και στην μεθοδο διδασκαλιας.
οσο για το βιβλιο μου φενεται ακρως βαρετο και ανουσιο αλλα απο την στιγμη που η καθηγητρια δουλευει με αυτο το βιβλιο δεν μπορω να κανω και πολλα...
αυτο ομως που με φερνει στα προθυρα της κρισης πανικου ειναι το κωλο-listening.
τοσο λιγος χρονος για να βρεις τι σκατα θελουν να πουν με την κολοπροφορα τους και την ταχυτατη ομιλια τους....
τελος παντων αφου ξεκινησα θα τα ολοκληρωσω απλα νομιζω οτι περα απο τις γνωσεις που θα εχω αποκομισει οταν και ΑΝ το παρω το προφισιενσι, δεν θα εχω κερδισει τιποτα απολυτως απο την ολη διαδικασια...αντιθετως θα εχω χασει οχι τοσο τον χρονο μου-γιατι χρονο εχω στην διαθεση μου μιας και δεν δουλευω- αλλα την ΗΡΕΜΙΑ ΜΟΥ!!!!

μήπως καλύτερα απ΄όλα θα ήταν να βρείς μια ημιαπασχόληση, να ξεφεύγεις και απο το σπίτι;άσε που θα αισθάνεσαι πιο παραγωγική και θα έρχεσαι σε επαφή με κόσμο

γιωτα μου μου ειναι πολυ δυσκολο να συνδυασω και δουλεια και αγγλικα,οχι οτι δεν προλαβαινω,αλλα για ψυχολογικους λογους.
απο την αλλη παλι οσο και να γκρινιαζω για τα αγγλικα δεν προκειται αυτη τη φορα να τα παρατησω.
θα φερω εις περας τον στοχο μου.

Σου εύχομαι το καλύτερο και μην αγχώνεσαι για τα αγγλικά δεν αξίζει κιόλας.

\'\'\'\'\'\'\'\'\'\'\'\'\'\'\' μου ειναι πολυ δυσκολο να συνδυασω και δουλεια και αγγλικα,οχι οτι δεν προλαβαινω,αλλα για ψυχολογικους λογους.
απο την αλλη παλι οσο και να γκρινιαζω για τα αγγλικα δεν προκειται αυτη τη φορα να τα παρατησω.
θα φερω εις περας τον στοχο μου.\'\'\'\'\'\'\'\'\'\'
ΑΛΛΟΥ ΛΕς :
\'\'\'\'\'\'\'\'\'\'\'\'αυτο ομως που με φερνει στα προθυρα της κρισης πανικου ειναι το κωλο-listening.\'\'\'\'\'\'\'\'\'\'\'
---amelie74 , μην ξεχνιεσαι, ο κυριος στοχος σου ειναι να φερεις την καθημερινη σου ζωη σε ισσοροπια και να γινεις ευτυχισμενη ! τα υπολοιπα , τα αγγλικα και οι δουλειες κτλ, ειναι τα μεσα για την ζωη, δεν ειναι ο σκοπος.

Quote:

---

Originally posted by path
\'\'\'\'\'\'\'\'\'\'\'\'\'\'\' μου ειναι πολυ δυσκολο να συνδυασω και δουλεια και αγγλικα,οχι οτι δεν προλαβαινω,αλλα για ψυχολογικους λογους.
απο την αλλη παλι οσο και να γκρινιαζω για τα αγγλικα δεν προκειται αυτη τη φορα να τα παρατησω.
θα φερω εις περας τον στοχο μου.\'\'\'\'\'\'\'\'\'\'
ΑΛΛΟΥ ΛΕς :
\'\'\'\'\'\'\'\'\'\'\'\'αυτο ομως που με φερνει στα προθυρα της κρισης πανικου ειναι το κωλο-listening.\'\'\'\'\'\'\'\'\'\'\'
---amelie74 , μην ξεχνιεσαι, ο κυριος στοχος σου ειναι να φερεις την καθημερινη σου ζωη σε ισσοροπια και να γινεις ευτυχισμενη ! τα υπολοιπα , τα αγγλικα και οι δουλειες κτλ, ειναι τα μεσα για την ζωη, δεν ειναι ο σκοπος.

---

κοιταξε να δεις path.
οταν τελειωσα με το ecdl ειχα τρεις επιλογες ή να βρω δουλεια ή να αρχισω αγγλικα ή ΝΑ ΚΟΠΡΟΣΚΥΛΑΩ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΟΝΟ ΤΑ ΗΟΒΒΙΕς MOY.
αν υπονοεις οτι το καλυτερο θα ηταν το τριτο λυπαμαι.
οσο και να γκρινιαζω για τα αγγλικα η ιδεα και μονο του οτι μαθαινω πραγματα στο βαθος με ικανοποιει.
περα απο αυτο το proficiency το χρειαζομαι για την ευρεση της μελλοντικης μου εργασιας.
πολυ θα ηθελα να ειναι απο δω και στο εξης η ζωη μου μια ατελειωτη διασκεδαση( υπνος, ψωνια, βολτες,γυμναστηριο κτλ.) αλλα αφενος δεν με παιρνει(οικονομικα) και αφεταιρου το δοκιμασα επι δυο ολοκληρα χρονια και μονο κακο μου εκανε.

lucifer αυτο που με αγχωνει ειναι οτι εχω πολλες απαιτησεις απο τον εαυτο μου.
απογοητευομαι απο τα λαθη μου γιατι ανεκαθεν ειχα μια ταση τελειομανιας.
και οπως ειπες και συ πολυ πετυχημενα ειμαι ανυπομονη\"εχω την απαιτηση απο την μια μερα στην αλλη να μιλαω σαν αγγλος\".
εμ ελα ντε που δεν γινεται.....
so...αυτο που χρειαζομαι ειναι patience and practice as far as possible(ελπιζω να μην το σκοτωσα:P)

Quote:

---

Originally posted by amelie74

so...αυτο που χρειαζομαι ειναι patience and practice as far as possible(ελπιζω να μην το σκοτωσα:P)

---

χι χι....μ αρέσει που δεν χάνεις το χιούμορ σου αμελί μου...:)

Δεν πειράζει που γκρινιάζεις λίγο, όλοι το κάνουμε, το θέμα είναι πως συνεχίζεις παρόλες τις αντιξοότητες και φαντάσου τι χαρά θα πάρεις όταν επιτεύξεις το στόχο σου.
Η μια νίκη θα φέρει την άλλη στη ζωή σου.