θελω να μιλησω..

Γεια σας.Ειναι η πρωτη φορα που γραφω εδω και αιτια ειναι η μητερα μου με την οποια εχω φοβερα προβληματα..Επειδη δεν μπορω να γραψω για ολα τωρα θα ξεκινησω με το ενα και σημαντικο που απο εκει ξεκινανε ολα.Ζω σε νησιεδω και 28 χρονια...Γεννηθηκα Αθηνα γιατι οι γονεις μου εργαζοταν εκει,ειμαι η δευτερη κορη της οικογενειαςΕδω αρχιζει και το προβλημα μου,ημουν λιγων ημερων οταν οι γονεις μου αποφασισαν επειδη δεν μπορουσαν να εχουν και ταδυο παιδια μαζι να με στειλουν στο νησι με γιαγια και παππου,μεχρι 8 χρονων εβλεπα τους γονεις μου σαν επισκεπτες λιγες μερες το Πασχα,τα Χριστουγεννα και το καλοκαιρι.Οταν εφτασα 8 πηραν μεταθεση και γυρισαν κι αυτοι στο νησι με την αδερφη μου.Ξεκινησα σιγα-σιγα να πηγαινω στο σπιτι μαζι τους γιατι μεχρι τοτε ημουν σε αλλο περιβαλλον και μου ηρθε αποτομα..Ολα κυλουσαν ωραια μεχρι που μετα τα 20-22 αρχισαν να μου βγαινουν απωθυμενα οπως τα λεω συχνα και λεω στην μητερα μου γιατι με αφησε στην γιαγια,εβλεπα γιατι πλεοον ειχα και εχω αντιληψη οτι παντα η ζυγαρια γερνει στην αδερφη μου ακομα και τωρα που αρραβωνιαστηκαμε και οι δυο..Με ποναει πολυ αυτο το κομματι δεν ξερω πως να την αντιμετωπισω γιατι οποτε της το αναφερω μου λεει οτι ειμαι* κομπλεξικια*Ειναι αυτη κουβεντα μανας?Βοηθηστε με σας παρακαλω να αποκοπω απο αυτη την ιδεα

Καταρχήν μην έχεις τύψεις που νιώθεις έτσι.. Ξεσπάς, είναι λογικό, κάποτε θα γινόταν.. Το θέμα είναι ότι με τέτοιους ανθρώπους δε βγάζεις άκρη. Είναι απαράδεκτο αυτό που σου έκαναν. Για μένα η καλύτερη λύση είναι να έχεις όσο το δυνατόν λιγότερες επαφές μαζί της. Από τη στιγμή που έχεις εκφράσει την πικρία σου και αντιδρά έτσι, μην ασχολείσαι περαιτέρω.. Το ξέρω είναι γονείς σου αλλά θα πρέπει να τους αντιμετωπίζεις όπως οποιονδήποτε άλλον.. Δε μας είπες όμως, η σχέση με τον πατέρα σου ποιά είναι? Με την αδερφή σου?

Quote:

---

Originally posted by 10-9-1982
Με ποναει πολυ αυτο το κομματι δεν ξερω πως να την αντιμετωπισω γιατι οποτε της το αναφερω μου λεει οτι ειμαι* κομπλεξικια*Ειναι αυτη κουβεντα μανας?Βοηθηστε με σας παρακαλω να αποκοπω απο αυτη την ιδεα

---

Ναι,πες της ειμαι.Εξαιτίας σου..
Ειναι μεγάλη η πληγή που έχεις,το καταλαβαίνω.Απο ποια ιδεα θέλεις να αποκοπείς?

Ναι ότι εχεις μεσα σου πέστο να αποφορτιστείς.Μην αφήνεις το παρελθόν να σου χαλάει το παρόν και το μέλλον.Τι άδικη είναι η ζωή βρε παιδιά;εγώ έβαλα όλες τις ανάγκες μου στην άκρη,ζούσα μονο για τα παιδιά και πάλι ακούω ότι δεν εχω προσφέρει τίποτε,δεν τα κατάλαβα δεν τα κοίταξα τι να πω.Μέση κατάσταση δεν υπάρχει;

Καταρχάς συγχαρητήρια στην γιαγιά σου που σε μεγάλωσε.Εσύ έστω είχες κάποιον να σε μεγαλώνει...


Θα ήθελα να σε ρωτούσα σε αυτό το σημείο ότι έστω δεν βρίσκεις δικαίωση για φ,χψ λόγους , τότε τι πιστεύεις πρόκειται να σου συμβεί? Ποιο θα ειναι το χειρότερο? Ποιο θα είναι το καλύτερο? Τι συμπεράσματα θα βγάλεις από όλο αυτό και τι θα συμβούλευες άλλο κορίτσι που αντιμετωπίζει την ίδια κατάσταση?

Σας ευχαριστω πολυ που μου απαντησατε...επειδη με εχει σημαδεψει αυτο το γεγονος θελω να μου φυγει απο το μυαλο γι αυτο λεω οτι θελω να αποκοπω απο την ιδεα αυτη..Το θεμα ειναι πως εκτος των αλλων τα βαζει και με ανθρωπους που αγαπαω πολυ οπως ο αρραβωνιαστικος μου και η κολλητη και σε 5 μηνες κουμπαρα μου οχι κατ ιδιαν αλλα πεταει συνεχως σποντες σε εμενα γι αυτους για να με επηρεαζει αρνητικα και να τους ριχνει στα ματια μου...Οσο για τον πατερα μου παλιοτερα λογω σεβασμου δεν τον πλησιαζα και πολυ οσο παει ομως νοιωθω να τον αγαπαω περισσοτερο απο την μανα μου..η αδερφη μου ερχεται μια στις δεκαπεντε για φαγητο επαφες ιδιαιτερες σαν αδερφες δεν εχουμε και τοτε η (μανουλα)γινεται αλλη τοση απο χαρα...δεν με ενοχλει αυτο απλα θα ηθελα ιση μεταχειρηση..ειμαι παραλογη?

καθολου παραλογη δεν εισαι.
δεν χρειαζεται να αποκοπεις απο τον θυμο που νοιωθεις για την συμπεριφορα την τωρινη της μαμας σου και απο τον τροπο που σου συμπεριφερθηκαν οταν ησουν μικρη.
αντιθετα, πες της ολα τα παραπονα σου και μην διστασεις να γινεις σκληρη αν αυτο σε εκφραζει. αυτη υπηρξε παρα πολυ σκληρη απεναντι σου κι αντι να σου ζητησει συγνωμη σε ειρωνευεται απο πανω.
συμφωνω στις ειρωνιες να της απαντας οπως προτεινε η φιλη παραπανω \"ναι, ειμαι κομπλεξικιακ, και ειμαι εξαιτιας σου κι αντι να ειρωνευεσαι θα επρεπε να μου ζητας συγνωμη που με παρατησες στην γιαγια\".

ειναι πολυ καλο ομως που βρισκεις δρομους επικοινωνιας με τον μπαμπα σου. καλλιεργησε την σχεση σου μαζι του εφοσον βρισκεις εδαφος και φροντισε να παιρνεις απο αυτον τις συμβουλες και την στηριξη που χφρειαζεσαι. μιλα και σε αυτον για την ελλειψη που νοιωθεις για αυτους και για τον τροπο που σε παρκαραν μικρη..

δεν ξέρω αν είσαι παραλογη, όμως να σου πω κάτι? υπάρχουν γονείς που, νομίζω, δεν αγαπούν εξίσου όλα τους τα παιδιά, αν έχουν πάνω από ένα. Ας πούμε ότι προτιμούν κάποιο. Εγώ το βλέπω normal αυτό, όπως δεν αγαπάμε όλους τους ανθρώπους το ίδιο, όπως δεν αγαπάμε όλους μας τους φίλους το ίδιο, γιατί να πρέπει ένας άνθρωπος όταν γίνει γονιός να αγαπάει όλα του τα παιδιά το ίδιο? Ίσως προτιμάει να αγαπάει αυτό το παιδί που έχει πιο πολλά χαρακτηριστικά που (υποκειμενικά πάντα) ταιριάζουν του γονιού. Εγώ προσωπικά ούτε παιδιά έχω, και είμαι και μοναχοπαίδι, οπότε αυτό το θέμα δεν με έχει απασχολήσει καθόλου, απλά με τη λογική τα βγάζω αυτά που σου λέω. Εσύ αν είχες 2 παιδιά και το ένα σου έβγαινε όπως το ονειρευόσουνα και το άλλο γινότανε ένας τύπος που αν δεν ήτανε παιδί σου, σίγουρα θα τον απεχθανόσουνα, θα τα αγαπούσες το ίδιο?
Κι εσύ μπορεί να έχεις κερδισει την αδυναμία κάποιου αλλου ανθρώπου, p.x του πατέρα σου, ή κάποιου άλλου, για τον οποίο η αδερφή σου μπορεί να μη σημαίνει τίποτα.
Κανε σχέσεις με ανθρώπους που σου πάνε, και που παίρνεις feedback και από αυτούς ότι σε γουστάρουν αμοιβαία. Και όσο πάει στην κάθε περίπτωση. Μη ζητάς ίσες μεταχειρίσεις και μη συγκρίνεις τη σχέση που μπορεί να έχεις με ένα άτομο, το X ας πούμε, με τη σχέση που έχει κάποιος άλλος με αυτό το άτομο. Ακόμα κι αν αυτό το άτομο είναι η μάνα σου.

Quote:

---

Originally posted by lucifer
δεν ξέρω αν είσαι παραλογη, όμως να σου πω κάτι? υπάρχουν γονείς που, νομίζω, δεν αγαπούν εξίσου όλα τους τα παιδιά, αν έχουν πάνω από ένα. Ας πούμε ότι προτιμούν κάποιο. Εγώ το βλέπω normal αυτό, όπως δεν αγαπάμε όλους τους ανθρώπους το ίδιο, όπως δεν αγαπάμε όλους μας τους φίλους το ίδιο, γιατί να πρέπει ένας άνθρωπος όταν γίνει γονιός να αγαπάει όλα του τα παιδιά το ίδιο? Ίσως προτιμάει να αγαπάει αυτό το παιδί που έχει πιο πολλά χαρακτηριστικά που (υποκειμενικά πάντα) ταιριάζουν του γονιού. Εγώ προσωπικά ούτε παιδιά έχω, και είμαι και μοναχοπαίδι, οπότε αυτό το θέμα δεν με έχει απασχολήσει καθόλου, απλά με τη λογική τα βγάζω αυτά που σου λέω. Εσύ αν είχες 2 παιδιά και το ένα σου έβγαινε όπως το ονειρευόσουνα και το άλλο γινότανε ένας τύπος που αν δεν ήτανε παιδί σου, σίγουρα θα τον απεχθανόσουνα, θα τα αγαπούσες το ίδιο?
Κι εσύ μπορεί να έχεις κερδισει την αδυναμία κάποιου αλλου ανθρώπου, p.x του πατέρα σου, ή κάποιου άλλου, για τον οποίο η αδερφή σου μπορεί να μη σημαίνει τίποτα.
Κανε σχέσεις με ανθρώπους που σου πάνε, και που παίρνεις feedback και από αυτούς ότι σε γουστάρουν αμοιβαία. Και όσο πάει στην κάθε περίπτωση. Μη ζητάς ίσες μεταχειρίσεις και μη συγκρίνεις τη σχέση που μπορεί να έχεις με ένα άτομο, το X ας πούμε, με τη σχέση που έχει κάποιος άλλος με αυτό το άτομο. Ακόμα κι αν αυτό το άτομο είναι η μάνα σου.

---

δεν συμφωνω λουσιφερ
δεν μπορουμε να συγκρινουμε τους γονεις και οσα παιρνουμε η δεν παιρνουμε απο αυτους με ΟΠΟΙΟΥΣΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟΥΣ φιλους μας.
πανω στο παρε-δωσε με τους γονεις μας δομειται ολη μας η προσωπικοτητα και ελλειψεις απο αυτους δεν τις καλυπτουν ουτε 100 χρονια ψυχαναλυσης,.
ΠΟΤΕ προλαβε αυτη η μανα να καταλαβει οτι το ενα της παιδι δεν ηταν αυτο που ονειρευοταν οταν το παρατησε μωρο για να στηριξει μονο το αλλο?
ακομα κι αν καταλαβουν κατι τετοιο οι γονεις, πραγμα πολυ συχνο, δεν επιτρεπεται να κανουν οτιδηποτε αντιληπτο που να ξεχωριζει την συμπεριφορα τους στα 2 η περισσοτερα παιδια τους. οφειλουν να μην αδικησουν κανενα προς οφελος του αλλου κι αν δεν μπορουσαν για οικονομικους η αλλους αντικειμενικους λογους, ΑΣ ΜΗΝ ΕΚΑΝΑΝ ΠΑΙΔΙΑ.

δεν μιλαμε για χ και Υ ατομα οπως για τους γονεις μας.
κανενα αλλο ατομο δεν εχει υποχρεωση προς εμας οπως αυτοι.
το να κανουν παιδια δεν ειναι δικαιωμα στο να περνανε καλυτερα, ειναι υποχρεωση στο να μεγαλωσουν αυτα τα παιδια....

lucifer,σε μία οικογένεια,ακριβώς όπως και σε μία κοινωνία η έννοια και πραγματοποίηση της ευνοιοκρατίας δημιουργεί φοβερά τραύματα.Και ο γονιός που δεν μπορεί να μεγαλώσει τα παιδιά του σαν ισότιμα και εξίσου αγαπημένα πλάσματα στον ίδιο,το κάνει από ανασφάλειες,ελλείψεις και προβολές δικές του στα πρόσωπά τους.Είναι πάντα ανώριμος και ελλιπής ο γονέας αυτός,όταν ξεχωρίζει και δημιουργεί συγκρουσιακό περιβάλλον και διακρίσεις μέσα στο ίδιο του το σπίτι(οικογένεια).Οι γονείς μου πάντα ήταν ευνοικοί προς το δεύτερο παιδί τους,γιατί ο father επιθυμούσε διακαώς το γιο που θα συνέχιζε τη μαλακισμένη παράδοση,λολ και θα ήταν ο τιμητής της μακροημέρευσης του επιθέτου του.Μικρό παράδειγμα της ευνοιοκρατίας είναι το εξής.Όταν δύο μπριζόλες ψήνονταν και η μία ήταν πιο ζουμερή ενώ η άλλη \"έπιασε\",αυτή που έπιασε-κάηκε σερβιριζόταν απροκάλυπτα στον λιγότερο ευνοημένο,τουτέστιν moi.Eπίσης εάν κάποιο από τα παιδιά ήταν να φάει το ξύλο,η επιλογή έπεφτε κατά διαολική σύμπτωση στο μη ευνοημένο θηλυκό.Kαταλαβαίνεις τι εισπράττει ένα παιδί απ\'όλο αυτό,ε;

Στο θέμα μας τώρα,η 1982 παρκαρίστηκε μετ\'ευκολίας στη γιαγιά και ο θυμός από εκείνη την επιλογή των γονιών είναι που δεν είχε βγει και τη βασανίζει.Καθόλου παράλογη δεν είσαι,παράλογη θεωρώ την ευνοιοκρατία που σε \"δίδαξε\"πως ήσουν ανεπιθύμητη,ένα αντικείμενο που ανάλογα τη βόλεψή μας το δανείζουμε ή το ξαναπαίρνουμε πίσω,ανάλγητη και σαθρή σαν βάση για χτίσιμο σωστών,υγιών οικογενειακών σχέσεων.
Τώρα όμως τι μπορείς να κάνεις εσύ γι αυτό;Nα αλλάξεις τους γονείς σου,τις νοοτροπίες τους ή τη δική σου στάση απέναντι στις νοοτροπίες τους λες;

Eιλικρινα σας ευχαριστω ξανα για την βοηθεια σας...Στο θεμα με την κοντρα που μου βγαζει συνεχως για την φιλη μου με σποντες για να με απομακρυνει καθως και ειρωνιες για τον αρραβωνιαστικο μου πως να την αντιμετωπισω?

Σίγουρα δε μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τους γονείς μας όπως οποιουσδήποτε άλλους, αλλά κάποιες φορές πρέπει. Εδώ εκείνοι φέρονται στα παιδιά τους σαν να είναι άγνωστοι ή ακόμα χειρότερο σαν να είναι εχθροι, πώς μπορεί μετά κανείς να τους αντιμετωπίσει σαν γονείς? Εμένα μου βγάζει και λίγο ζήλια η συμπεριφορά της μητέρας σου. Εκείνη έχει φίλες, τα πάει καλά με τον πατέρα σου? Εάν η φίλη σου και ο αρραβωνιαστικός σου σε κάνουν να αισθάνεσαι όμορφα, αυτό είναι ακόμη μία επιβεβαίωση των συναισθημάτων ζήλιας που αισθάνεται, νομίζω.. Απλά πες της πως ό,τι και να λέει εσύ αυτά τα άτομα έχεις επιλέξει να είναι δίπλα σου και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει.

Καλημέρα 1982,
Ηθελα να σου πω,πως επειδή και εγώ αντιμετωπισα προβλήματα διακρίσεων μεσα στην οικογένεια,ειχα δικαιολογήσει τη στάση τους για μεγάλο χρονικό διαστημα ,με την αποψη του Lusifer.Δεν μου κράτησε για πολύ ομως.Γιατι αραγε?Οταν πριν απο λίγες μέρες το ειπα στον ψυχίατρο,ξερεις πως αντέδρασε?\"γιατρε,καταλαβα ινω πως και οι γονείς ειναι ανθρωποι,ολοι εχουμε τις προτιμήσεις μας,ισως λογω χαρακτήρα εγω τους τη σπάω\".Γουρλωσε τα μάτια του..\"Δεν ειναι αυτη μια δικαιολογία για σενα αλλα για τη δική τους στάση!!!\"
Ξέρω πως εσυ εχεις δημιουργήσει τις δικές σου σχεσεις με τις φίλες σου με τον συντροφό σου και θέλεις να τις προστατευσεις.Κατα τη γνώμη μου καλα κάνεις.Νιώθεις ομως την γνώμη της ισχυρή και καπως αυτο σε αποσυντονίζει..Εμενα μεχρι την στιγμή που εφυγα απο το σπιτι ,οι δικοί μου δεν ηθελαν να εχω στενες σχεσεις με κανένα φίλο/η.Φυσικά δεν ελαβα ποτε υποψιν μου τις \"συμβουλες\" τους.Αν το ειχα κάνει θα ειχα καταπιέσει ΚΑΙ την κοινωνικότητά μου.Και φυσικά ημουν το κακο παιδί που δεν ακουει τους καλους του γονείς.
Ανέπτυξε τη σχέση σου με τον μπαμπά σου,συμφωνώ και εγώ,αφου εκεινος σου δίνει ολα αυτα που εχεις ανάγκη...

Δυστυχως η μητερα μου δεν πιστευει στην εννοια της φιλιας,δεν εχει φιλες απλα εχει πολλους γνωστους λογω της δουλειας της φιλους ομως οχι.Με την φιλη μου που θα γινει και κουμπαρα μας σε λιγους μηνες και που εγω την νοιωθω πραγματικα σαν αδερφη μου μοιραζομαι μαζι της ολα αυτα και πολλα αλλα..ειναι παντα εκει για εμενα παρα του οτι εχει την οικογενεια της και τα παιδακια της Σε καθε δυσκολη στιγμη ειναι παντα εκει.. και αυτο που κανει η μανα μου αντι να χαιρεται που εχω διπλα μου ανθρωπους που με αγαπανε οπως και τον αρραβωνιαστικο μου που δεν ειναι απο το νησι αλλα απο Θεσσαλονικη και παρατησε τα παντα για να ερθει να δημιουργησουμε εδω την δικια μας οικογενεια μονιμως κατι της φταιει,γιατι ειναι αξυριστος,γιατι το πουκαμισο του δεν ειναι καλα σιδερωμενο και αλλες τετοιες βλακειες για να με πικαρει..σε αντιθεση με τον αρραβωνιαστικο της καλης της κορης που ειναι καλος σε ολα...Βαρεθηκα...ολο λεω οτι δεν θα ασχοληθω ξανα με αυτα που λεει αλλα συνεχως την παταω ξανα και ξανα.Πως να γινω σκληρη και μην δινω σημασια μηπως και σταματησει...Δεν μπορω αλλο...

πες της οτι δεν βρισκεις λογο γι αυτη τη συνεχη αντιπαραθεση για τους φιλους σου.
οτι ειναι προφανες πως δεν ταιριαζουν τα γουστα σας κι οτι μαλλον θα φταιει οτι νοιωθεις περισσοτερο επηρρεασμενη στην ζωη σου απο τους ανθρωπους που σε μεγαλωσαν παρα απο την ιδια..

Ανάλογη περίπτωση παιδιού (αφημένου στη γιαγιά) όταν τελικά το \"συνειδητοποίησε\", έπεσε στα... ναρκωτικά! Τώρα και χίλιοι διάβολοι να πέσουν πάνω του πολύ πολύ δύσκολα σώζεται. Μάλλον είναι θέμα εσωτερικής διαχείρισης συναισθημάτων. Τώρα βέβαια οι γονείς του έχουν πέσει από πάνω του, τους έχει καταξεφτυλίσει, έχει πλακώσει στο ξύλο ανθρώπους, μέσα και έξω από κλινικές αποτοξίνωσης...
Αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που κάνει ανθρώπους σαν και σένα, ναι μεν βέβαια να λυπόνται ή και να οργίζονται, και άλλους να αυτοκτονούν, ίσως για ένα σημάδι συμπάθειας, ίσως και σαν την πιο σκληρή μορφή εκδίκησης.

Quote:

---

Originally posted by 10-9-1982
Με ποναει πολυ αυτο το κομματι δεν ξερω πως να την αντιμετωπισω γιατι οποτε της το αναφερω μου λεει οτι ειμαι* κομπλεξικια*Ειναι αυτη κουβεντα μανας?Βοηθηστε με σας παρακαλω να αποκοπω απο αυτη την ιδεα

---

Καλώς ήρθες:)

Η κατασταση που περιγραφεις, δεν μπορει παρα να ειναι τουλάχιστον οδυνηρη για τον καθενα. Μια τετοια απουσια, δεν ειναι ουτε μικρη, ουτε αμελλητεα. Για την ακριβεια, δεν μπορω να σκεφτω σημαντικοτερη.

Απο ποια ιδεα θα ηθελες να απαλλαγεις?

Quote:

---

Originally posted by 10-9-1982
..Ολα κυλουσαν ωραια μεχρι που μετα τα 20-22 αρχισαν να μου βγαινουν απωθυμενα οπως τα λεω συχνα και λεω στην μητερα μου γιατι με αφησε στην γιαγια,εβλεπα γιατι πλεοον ειχα και εχω αντιληψη οτι παντα η ζυγαρια γερνει στην αδερφη μου ακομα και τωρα που αρραβωνιαστηκαμε και οι δυο..

---

Κ κατι ακομα: ολα κυλουσαν ετσι, επειδη ισως να μην ησουν ετοιμη ακομα να τα δεις. Μην κατηγορεις τον εαυτο σου για τα οσα σου βγαινουν τωρα. Και προσπάθησε να τα δεις, για να απαλλαγεις απο αυτα.