Printable View
Επειδη εχω κρανιωθει γενικως απο το αβεβαιο εργασιακο καθεστως και γενικα απο το οτι εφαγα αρκετα χρονια της ζωης μου κυνηγωντας την ουρα μου, σκεφτηκα να ανοιξω αυτο το ποστ για τα διαφορα μικρα ή μεγαλα επιτευγματα που πραγματοποιουμε απο δω και περα , τοσο σαν προκληση προς τον ιδιο μου τον εαυτο, οσο και για να παρω δυναμη.
Προσωπικα σκεφτομαι να αρχισω να τρεχω και τα σαρωσω ολα, καπως ετσι ειναι η ψυχολογια μου τωρα:)
Α ωραια, πηγή inspiration θέμα. nice !
μμμ...
ok.
Κάποτε ήταν ένα παιδάκι που δεν διάβαζε τα μαθήματα του στο σχολείο και (δεν) ήθελε να περάσει όπου τον πίεζαν οι δικοί του να περάσει.Έδωσε πριν κάμποσα χρόνια πανελλήνιες, he took the bird , και μετά ένοιωθε άχρηστος σαν να έχασε τον πόλεμο. Αλλά δεν το έβαλε κάτω και μέσα του υπερνίκησε το μήνυμα \"έχασες την μάχη αλλά όχι τον πόλεμο\" , καθώς και το \"fall back and regroup..!\"
Έβγαλε ένα χαρτί από μέσα του και άρχισε να σημειώνει στόχους με γραμματοσειρά \"Πείσμα\" ,υπογραμισμένους με \"Επιμονή\". 1 χρόνο μετά ξαναέδωσε και πέρασε στο ΑΕΙ που αυτός ήθελε, σε μια σχολή-χόμπυ που την καρα-απολαμβάνει την ώρα που σύντομα θα έχει (ελπίζει) πτυχίο.Στοχεύει για εξωτερικό ,από ότι μου λέει , και όλα αυτά έχουν έναν πολύ ανώτερο και ίσως μακρινό για την ώρα στόχο, αλλά δεν πτοείται, επειδή γνωρίζει καλά ότι η φαντασία γίνεται όνειρο, το όνειρο στόχος, και ο στόχος στο τέλος, πράξη.
.
^_^
:):)
Το μεγαλύτερό μου επίτευγμα δεν ήταν εξωτερικό,αλλά εσωτερικό,αφορούσε το μέσα μου,πράγματα που θέλησα να αλλάξω σε μένα,στον τρόπο που διαπραγματευόμουν τον εαυτό μου,τη ζωή μου,τους συντρόφους που επέλεγα,τα γούστα μου και τα θέλω μου.Ήταν σημαντικό να το καταφέρω,γιατί προέρχομαι από μία δυσλειτουργικότατη οικογένεια,που κληροδότησε μύρια θέματα και είχε μία πολύ κακή επιρροή στην ισορροπία μου.Πήρε χρόνο και αρκετό τρίξιμο δοντιών και ακόμη το παλεύω,πιθανότατα θα το παλεύω όσο υπάρχω.
Έπειτα είναι σημαντικό για μένα να αποκτώ γνώση,όσο μπορώ να εξελίσσομαι θα το κυνηγάω κι αυτό.Είναι ένα από τα όπλα μου και ποτέ δεν εγκαταλείπουμε τα όπλα μας,λολ.
Αλλά ας μην γίνομαι υπεραισιόδοξη,ακόμη βρίσκομαι στο δρόμο(τους γουστάρω τους δρόμους).;)
Ανακάλυψα (πρόσφατα) πως ΔΕΝ είναι φυσιολογικό να είμαι \"φορτωμένη\" .Είχα μάθει να ζω ετσι και το νόμιζα δεδομένο.. αυτή η τόσο απλή διαπίστωση ειναι το δικό μου μεγάααλο κατόρθωμα.
τι εννοεις φορτωμενη?
Κουβαλώντας ενα \"φορτίο\" Κηπ.Ενα βάρος απροσδιόριστο.Δεν ήξερα πως να το διώξω και θύμωνα.Για να το διωξεις ομως πρέπει να το αναγνωρίσεις και να το αποδεχτείς,αλλα εγώ το αρνιόμουν και εψαχνα αλλού.Εκανα κύκλους δηλαδή..
Ακόμα και οταν προχωρούσα (σε πρακτικά θεματα),εγώ ένιωθα στάσιμη για να μη σου πω κατι άλλο..
πιθανως να εχεις μαθει ως τωρα πως ειναι απο αδυνατον εως απιθανο να καταφερουν να συνηπαρξουν ολοι οι ανθρωποι μεταξυ τους αρμονικα. δεν νομιζεις πως εδω μεσα για παραδειγμα υπαρχουν πολλοι ανθρωποι εντελως διαφορετικοι μεταξυ τους. ποιος ο λογος να τα λεμε ολα σε ενα σαιτ να ζηταμε συγνωμη και να μας βριζουν κι απο πανω. κουλτουρα για τα ζητω για τα γελια και για τα κλαματα.Quote:
Originally posted by keep_walking
Επειδη εχω κρανιωθει γενικως απο το αβεβαιο εργασιακο καθεστως και γενικα απο το οτι εφαγα αρκετα χρονια της ζωης μου κυνηγωντας την ουρα μου, σκεφτηκα να ανοιξω αυτο το ποστ για τα διαφορα μικρα ή μεγαλα επιτευγματα που πραγματοποιουμε απο δω και περα , τοσο σαν προκληση προς τον ιδιο μου τον εαυτο, οσο και για να παρω δυναμη.
Προσωπικα σκεφτομαι να αρχισω να τρεχω και τα σαρωσω ολα, καπως ετσι ειναι η ψυχολογια μου τωρα:)
εχω υπαρξει μπομ,πουνοξκεφαλος και εγω καλε μου ανθρωπε αλλα δεν καταφερα τιποτα παραπανω απο το να κλειστω περισσοτερο στον εαυτο μου. νομιζω πως μερικα σου επιτευγματα ειναι μια χαρα. μια χαρα. μην ακους πολλα στοματα. κρατα λιγες γνωμες και καλες και προχωρα ετσι.
Χμ δεν το βλεπεις απο την σωστη οπτικη γωνια...χεστηκα για τους αλλους, χρωσταω πραγματα στον εαυτο μου και θελω να κανω πραγματα για μενα.Quote:
πιθανως να εχεις μαθει ως τωρα πως ειναι απο αδυνατον εως απιθανο να καταφερουν να συνηπαρξουν ολοι οι ανθρωποι μεταξυ τους αρμονικα. ειναι κριμα ομως για μερικους μπουμπουνοκεφγαλους να χαραμιζονται λιγοι καλοι ανθρωποι και ολοι οι υπολοιποι να συνεχιζουν τις δουλειες τους σαν να μην τρεχει τιποτα.
αυτο θα ελεγα πως οτι και να κανεις εσυ η εγω παντα θα υπαρχουν οι λιγοι αυτοι μπουμπουνομκεφαλοι που θα διαταρτασουν την αρμονια των λιγων και πλεον αμετοχων στο κοινωνικο γινεσθαι για χαρην του κατεστημενου, του γνωστου και του πρεπειν./
Αρκετα βολοδερνα απο δω και απο κει ανευ λογου και αιτιας κλπ...time to move on με πιο ταχυς ρυθμους.
Βαζω στοχους εφικτους,ανεφικτους δεν με νοιαζει και στοχευω οσο πιο ψηλα βαστουν τα κοτσια μου καπως ετσι , γιατι μου το χρωσταω για τα τοσα χρονια αδρανειας και επαναπαυσης.
Και θα χαρω μεχρι και την τελευταια σταγονα αυτης της πορειας δεν κανω αγγαρεια:)
Ενα μεγαλο μου επιτευγμα με την σχολη μου, που στην πρωτη εργασια πηρα 10 :))))
Τα εξωτερικά και τα εσωτερικά επιτεύγματα είναι σημαντικά, ανάλογα με τι ανάγκες και επιθυμίες έχουμε σε κάθε φάση της ζωής μας.
Και πιστεύω πως το ένα με την συνύπαρξη του άλλου γίνεται πιο ολοκληρωμένο.
Keep, μέσα σου έχεις πραγματοποιήσει ένα εσωτερικό επίτευγμα. Τη σφοδρή θέληση για αλλαγή.
Και με αυτο το εσωτερικό επίτευγμα, η προσπάθεια για να κατεφέρεις τα εξωτερικά επιτεύγματα γίνεται ακόμα πιο στέρεη:)
Καλή δύναμη!
εγω οπως ξερετε ξεκινησα πριν απο λιγο καιρο το προφισιενσυ αλλα παρολο που μου αρεσουν τα αγγλικα και παρολο που διαβαζω αρκετα,καθε φορα που ερχεται η καθηγητρια σπιτι μου βρισκει ενα καρο λαθη και απογοητευομαι....:(
θα μου πειτε οτι ειναι η αρχη ακομα αλλα το θεμα ειναι οτι τα λαθη μου ειτε στην γραμματικη ειτε στο λεξιλογιο ειναι παρααα πολλα.
ετσι χανω το κεφι μου για μελετη...γιατι πιστευω οτι ναι μεν οταν αγαπας κατι γινεσαι καλος σε αυτο αλλα και αντιστροφα οταν εισαι καλος σε κατι τοτε το αγαπας γιατι βλεπεις οτι οι κοποι σου πιανουν τοπο.
αισθανομαι οτι μεχρι στιγμης εχω κανει μια τρυπα στο νερο...η μαλλον για να μην υπερβαλλω πιστευω οτι εχω διαβασει πολλα και εμπεδωσει ελαχιστα:(
παντως κιπακο μακαρι(ειλικρινα το λεω) να ειχα τις μισες απο τις ικανοτητες ,τις αντοχες και τους στοχους σου!
ειλικρινα σε θαυμαζω!!!
ένα μικρό επιτευγματάκι είναι ότι εδώ και 5 μέρες προσπαθώ να μη μένω στο κρεβάτι με τους ληθάργους λόγω κατάθλιψης αλλά να σηκώνομαι και να προσπαθώ, λίγο κάθε μέρα. Αυτό το διάστημα άρχισα να περιορίζω και το φαγητό μπας και χάσω κανα κιλό.. Κατι δεν είναι και αυτό βρε παιδιά???
Κάτι μόνο;Να ρωτήσεις όσους έχουν περάσει αυτό το στάδιο, του να μην μπορούν να σηκωθούν απο το κρεββάτι.Ισως για μένα το μεγαλύτερο βήμα για να ακολουθήσουν άλλα σταθερά και ανοδικά.Και δίαιτα συγρόνως;Τέλεια τα πας μπράβο!!
Καθε επιτευγμα ειναι μια μικρη νικη, οσο μικρη και να μας φαινετε. Αλλο επιτευγμα για μενα ειναι να ειμαι καλα αυτο τον καιρο και να μη με πιανουν οι συχνες καταθλιψεις μου.
keep μου πως εισαι?
που χαθηκες?
ελπιζω ολα να πηγαινουν καλα.
μου ελειψε πολυ η παρουσια σου στο φορουμ.