ποικιλια διαταραχων

γεια σας.ειμαι καινουργιο μελος και ειμαι 24 χρονων κ πασχω απο διπολικη διαταραχη. η ιστορια μ ξεκιναει απο 10 χρονων που ειχα τα 1α ξεσπασματα οργης κ μανιας, αυτοτραυματισμου κ κυριως δαγκωματα των χεριων μου κ υφασματινων αντικειμενων. απο μικρη θυμαμαι ειχα μια μανια με τον αριθμο 4 και 8. εκανα κουνια κ για να σταματησω μετραγα απο μεσα μου απο το 1 εως το 8, επι 4 φορες. εκανα τον σταυρο μ για να κοιμηθω 8 φορες επι 4. εκανα τρυπα στον αφαλο κ ανεβοκατεβαζα το σκουλαρικι 8 φορες επι 4, με κενα ενδιαμεσα. στα 17 μου ανεπτυξα καταθληψη και διατροφικη διαταραχη, τρωγοντας αναγκαστικα κ κανοντας εμετο ετσι ωστε να ξαναφαω κ να τα ξαναβγαλω.αυτο συνεχιζεται μεχρι κ σημερα. δν μ ειναι ομως τοσο εντονο το να μετραω ως το 8 επι 4.εχω επικεντρωθει στην διατροφικη διαταραχη. για ενα μονο μικρο διαστημα την ειχα ξεχασει επειδη ειχα την εμμονη πως η μια μερια των μαλλιων μ ηταν πιο κοντη απο την αλλη, κ τα τραβαγα για να το επιβεβαιωσω. πολλες φορες το μυαλο μ ΜΟΝΟ σκεφτεται, κ για να σταματησω πολλες παραλογες σκεψεις,χαρακωνω τα χερια μου.εχω συνεχως την αισθηση πως με συζητανε κ πως με κοιταει ολος ο κοσμος. συχνα ενιωθα πως επρεπε να κανω σεξ με πολλα ατομα κ να μεγαλωσει ο αριθμος. κ συχνα ενιωθα πως αγαπαω. κανω θεραπεια με διαφορα φαρμακα αλλα τους τελευταιους 2 μηνες παιρνω lamictal kai tudor. αυτα ολα ειναι ενα ειδος ψυχαναγκασμου?αν ναι, τοτε ολες οι διαταραχες ειναι παρομοιες..........

θα εκτιμουσα καποια απαντηση σας, κ κυριως ατομων που περνανε την ιδια φαση απο μικροι. σας εχει ερθει ποτε να σας πιασει τοσο δυνατη οργη χωρις λογο σε σουπερ μαρκετ, η καθως ανεβαινετε σκαλες, ωστε να θελετε να ριξετε τον μπροστινο σας κατω? να του κανετε κακο??

Αγαπητή me,
το θέμα σου \"απορία\" με ώθησε να ψάξω να βρώ το θέμα που παραπονιέσαι πως γειώσαμε.
Ως προς την αφρούλα που παραπονέθηκες, δεν έχω δει και στρατιές να της απαντάνε. Τέλος πάντων, αν νοιώθεις έτσι, το σέβομαι.
Δεν περνάω την ίδια φάση και δεν ξέρω να σου απαντήσω ακριβώς.
Ρώτησες τον γιατρό σου για τις απορίες σου?
Συζητάς μαζί του ή μόνο σου έδωσε τα φάρμακα και τέλος?

nature σε ευχαριστω παρα πολυ για το ενδιαφερον!!

επειδη εχω κατσει κ εχω διαβασει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΟΛΩΝΩΝ τα θεματα, πιστεψε με ετσι ειναι.εχω παρατηρησει οπως κ σε αλλα φορουμ, απαντανε στους παλιοτερους κ σε διαφορα αλλα ανεξηγητα.....οπως στον αλλον που ρωταγε επανελλημενα \'\'ποσο καιρο κανει να λιωσει το σορτσακι του\'\'

τα χω πει στον γιατρο αλλα φοβαμαι να πω τα παντα, οπως το οτι με πιανει μερικες φορες να κανω κακο σε μερικους που βλεπω στον δρομο.χωρις λογο.απλη παρορμηση. πχ περναγε ενα μηχανακη κ μ ερχοταν να φτυσω την τσιχλα μ πανω του, η ανεβαινω σκαλες κ μ ρχεται να ριξω τον μπροστινο μ (αυτο ειναι πιο συχνο) δν ξερω αν ειναι σχιζοφρενεια αυτο

Δεν είμαι ειδικός, αλλά δεν νομίζω ότι έτσι διαπιστώνεται η σχιζοφρένεια.
Πιστεύω πως πρέπει να τα πεις όλα στο γιατρό σου και αυτός θα σε κατευθύνει.

Από τα λίγα που έγραψες, καταλαβαίνω ότι έχεις πολλά ερωτηματικά που σε απασχολούν και ίσως ο ψυχίατρος να μην διαθέτει το χρόνο να ανοιχτείς ή με τον τρόπο του να σε αποθαρρύνει. Ισως να πιστεύει ότι αρκούν 1-2 φάρμακα.
Πες του ότι εκτός από τα φάρμακα, έχεις ανάγκη την πιο εκτενή συζήτηση για το πρόβλημά του και ίσως σου συστήσει κάποιον κατάλληλο ψυχοθεραπευτή.
Αν δεν το κάνει βρες μόνη σου ή με βοήθεια άλλων μελών από εδώ έναν κατάλληλο ψυχοθεραπευτή, χωρίς φυσικά να διακόψεις με τον γιατρό σου..

ο γιατρος μ με παρακολουθει απο μικρη κ ειναι πολυ καλος.απλα ντρεπομαι να πω αυτο.ισως να μν ειμαι ετοιμη.δν ειναι ομως κουραστικο να αλλαξεις γιατρο μετα απο χρονια κ να εξιστορεις τα ιδια?

ναι, μου φαίνονται εμμονες και ψυχαναγκασμοί όλα αυτά που αναφέρεις και εγώ θα σε συμβούλευα να ψάξεις για ψυχοθεραπευτή. Νομίζω ότι η γνωσιακή/συμπεριφορική θεραπεία είναι για άλλη μια φορα καλή σε αυτές τις περιπτώσεις (είναι σίγουρα πολύ καλή για κατάθλιψη και άγχος) αλλα δεν είμαι εντελώς σίγουρη.
Πάντως τα φάρμακα δεν θεραπεύουν, απλά μειώνουν κάπως τα συμπτώματα (άσχημα συναισθήματα). Από την άλλη δεν χρειάζεται να κάνεις και τίποτα εσύ εκτός από το να καταπίνεις τα χαπάκια. Είναι μια πολύ απλή και παθητική λύση με λίγα λόγια.
Στην ψυχοθεραπεία από την άλλη, θα πρέπει να έχεις και εσύ ενεργή συμμετοχή για να δεις αποτελέσματα. Δεν αρκεί να πας σε ένα θεραπευτή να σου πει 5 πράγματα, είναι ολόκληρη διαδικασία και θα πρέπει και εσύ να είσαι ανοιχτή απέναντι στο καινούργιο και να είσαι διαθέσιμη να πετάξεις παλιές συνήθειες και να αποχτήσεις καινούργιες. είναι σαν να πηγαίνεις να μάθεις αγγλικά με ένα δάσκαλο που να ξέρει αγγλικά. Δεν αρκεί να διδάσκει αυτός, πρέπει και εσύ να ασχολείσαι, να διαβάζεις, να μιλάς κλπ.
Επίσης τα οφέλη της κάθε προσέγγισης είναι διαφορετικά στο χρόνο.
Τα οφέλη από τα χάπια διαρκούν πάνω κάτω όσο παίρνεις τα χάπια, πλην τον αρχικών 3 βδομάδων που κάνουν να δράσουν. Μόλις τα κόψεις πάνε και τα οφέλη.
Τα οφέλη μιας πετυχημένης ψυχοθεραπείας διαρκούν μια ολόκληρη ζωή, γιατί είναι μέθοδος για να αντιμετωπίζεις τα προβλήματα που συναντάς, δεν είναι απλά μια λύση για ένα πρόβλημα που συνάντησες. Και εφόσον μάθεις και κατανοήσεις καλύτερες μεθόδους για μια γκάμα προβλημάτων, αυτή η γνώση μπορεί να σε συνοδεύει σε ολόκληρη τη ζωή σου (εκτός κι αν πάθεις alzheimer!!). Είναι σαν την ανάγνωση και τη γραφή. Αν μάθεις να διαβάζεις και να γράφεις, το μαθαίνεις για μια ζωή. Τώρα, το αν θα εφαρμόζεις κιόλας αυτά που έμαθες, θα είναι κάθε φορα στη διακριτική σου ευχέρεια (όπως και το αν γράφεις ορθογραφημένα είναι στη διακριτική σου ευχέρεια, πχ ξέρεις ότι το γράφω γράφεται με ω, τώρα το αν θα γράψεις γράφω η γράφο είναι δικό σου θέμα, όμως ξέρεις πότε είσαι σωστή και πότε λάθος), οπότε θα έχεις όμως μια αίσθηση τον ψυχικών συνεπειών, του πότε συμπεριφέρεσαι με τρόπους που να προφυλάσσεις την ψυχική σου υγεία και πότε όχι.
Αυτά.

Συμφωνώ με lucifer.
Να σου διευκρινίσω γιατί νοιώθω πως παρεξήγησες αυτό που είπα. δεν είπα να αλλάξεις γιατρό. Είπα να συμπληρώσεις το ψυχοθεραπευτικό κενό που αφήνει ο ψυχίατρος με έναν ψυχοθεραπευτή. Είναι άλλη η δουλειά του ενός και άλλη του αλλουνού.

Quote:

---

Originally posted by me_vs_myself
ο γιατρος μ με παρακολουθει απο μικρη κ ειναι πολυ καλος.απλα ντρεπομαι να πω αυτο.ισως να μν ειμαι ετοιμη.δν ειναι ομως κουραστικο να αλλαξεις γιατρο μετα απο χρονια κ να εξιστορεις τα ιδια?

---

να απαντήσω με ερώτηση:
και δεν είναι κουραστικό να πηγαίνεις τόσα χρόνια στον ίδιο γιατρό και να μη λύνεις επαρκώς το πρόβλημα σου?
και επίσης γιατί ντρέπεσαι? πώς θα σου προτείνει λύσεις ο άλλος αν ντρέπεσαι να ρωτήσεις και να εκθέσεις το πρόβλημα σου? πιστεύεις ότι οι άλλοι θα διαβάσουν ποτε τις σκέψεις σου? όση πρόοδο κι αν έχουμε στις τηλεπικοινωνίες και τα ραδιοκύματα, κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει ακόμα εφικτό!!!
αυτό το σχόλιο περί ντροπής είναι γενικότερο, αφορά κάθε κατάσταση στην οποία έχεις ανάγκη να πάρεις πληροφορίες, δεν αφορά μόνο το γιατρό σου.

nature ουτε εσυ να μη ζηλευεις....Κανει κακο:D

δε σε ζηλεύει κανείς αφρούλα, don\'t worry.

be happy...

afrula πιστευω να καταλαβες πως δν ηταν προσωπικο.παραδειγμα εφερα.ειδηκα η περιπτωση σ με εχει κανει να διβασω ολα σ τα ποστ.

εχω κανει ψυχοθεραπεια κ ειχα ασχημη καταληξη.......με επιρεαζε αρνητικα.

δε φταις εσυ συγγνωμη κι εγω αλλα εχω πολλα νευρα.Χρειαζομαι επειγοντως ψυχοθεραπεια και οι γονεις μου δεν εχουν λεφτα .Στο Αιγινητειο σε κανα μηνα σε παιρνουν και αν σε παρουν και ειμαι σε χαλια κατασταση....

Για ποιο λογο σε επηρεαζε αρνητκα ?Τι ενιωθες?Τι γινοταν?Τι ψυχοθεραπεια εκανες?

εκανα με καποιον γιατρο ο οποιος ολα τα οφειλε στους γονεις μ.ειδικα στον πατερα μ. δν λεω πως ηταν παντα σωστος ο πατερας μ.αλλα σε καμια περιπτωση δν ηταν τοσο τραγικος.μ εβαζε εμμονες ιδεες πως τον μισω.γυρνουσα σπιτι κ τον κοιτουσα καπως κ δν ηθελα να του μιλαω.τον μισουσα

Αρκετες φορες οταν εχω νευρα θελω να δειρω καποιον που πηγαινει σιγα σιγα στο δρομο.Μη νομιζεις δεν εισαι η μονη.Οταν εχω τρελλα νευρα....

ψαξε να βρεις καλο ψυχιατρο και ψυχοθεραπευτη και πιστευω θα βελτιωθεις παρα πολυ και ο Θεος θα σε κανει καλα μην απελπιζεσαι γιατι και εγω αμεσως απογοητευομαι.

απλα δν το φοβαμαι.θελω να το κανω!να χτυπισω ! γιαυτο ισως χαρακωνομαι. ειχες καποιο τραυμα παλιο???????ψυχολογικο εννοω

μάλλον δεν έτυχες σε καλό ψυχοθεραπευτή. ένας καλός ψυχοθεραπευτής δεν θα κάθεται να σου κατηγοράει τους άλλους για τα προβλήματα σου. εστιάζει σε εσένα και στον τρόπο που λειτουργείς εσύ, και στο πως βλέπεις εσύ τα πράγματα και προσπαθείτε να βρείτε τρόπους λειτουργικούς για να διαχειρίζεσαι εσύ τα προβλήματα και τα συναισθήματα σου. το τι κάνουν οι άλλοι δεν είναι μέσα στα θέματα που θα αναλύσετε με ένα καλο θεραπευτή.

πάντως κι εμένα μου έκανε εντύπωση πως είναι δυνατόν να γινόσουνα χάλια από ψυχοθεραπεία. σίγουρα είναι προσωπική μου εμπειρία και άποψη, αλλα εγώ πιστεύω πολύ στα οφέλη της ψυχοθεραπείας όταν βεβαια γίνεται με το σωστό τρόπο (κάτι που από ότι φαίνεται δεν είναι και τόσο αυτονόητο).

ισως ειμαι ιδιαιτερη περιπτωση. εκεινος με ρωτησε εξ αρχης τι θελω απ αυτον κ του ειπα να βρουμε τι φταιει. ετσι αποφθεγμα του ηταν εμμεσα οτι φταιει ο πατερας μ. δν ξερω...με εκνευριζε.....

Οχι απλα μικρη ημουν κλειστο ατομο.Καλα εχω χτυπησει μη νομιζεις η εχω σπρωξει η εχω βρισει.Μου τη σπανε.Μερικες φορες εχω δικιο αλλα αλλες ξερω οτι εγω εχω νευρα και ξεσπαω οπου βρω.Σταματα να κανεις κακο στον ευατο σου δε κερδιζεις τιποτα μονο σημαδια.Αν εννοεις οτι θελεις πραγματικα να κανεις κακο τοτε γινεται εμμονη.Κανε ψυχοθεραπεια και εχε πιστη στο Θεο και ολα θα πανε καλα.Μονο μη κανεις κακο στον ευατο σου ...............:)

Αστο το θεμα ποιος φταιει μπορει να το χεις βρει .Το θεμα ειναι να γιατρευτεις ,να κοιταξεις τον ευατο σου μονο ασε τους αλλους.ΖΗΣΕ αυτο λεω και σε μενα που θα παει αγωνιζομαι αλλοτε σκληρα και αλλοτε οπως τωρα χλιαρα.Αλλα ειναι και αυτο μια προσπαθεια.

ψάξε για άλλον. δεν τους συμπαθούμε όλους τους ψυχοθεραπευτές, όπως δεν συμπαθούμε όλους τους ανθρώπους (άνθρωποι είναι και εμείς και οι ψυχοθεραπευτές,χεχε).
αυτή τη φορα αντί \"τι φταίει\" ρότα \"θέλω νέους τρόπους να αντιμετωπίζω από εδώ και πέρα τα προβλήματα μου\".

εγω εχω ενα ιστορικο με βιασανε στα 14. αλλα δν φταιει αυτο για ολα.γτ πασχω απο τα 10 μου.

ισα ισα. δν ξερω γτ. το εχω ξεχασει τελειως κ ποτε δν με επιρεασε.απλα με προβληματιζει. μερικες φορες βασανιζομαι μηπως το ηθελα

αλλα οχι δν το ηθελα. με πιεσε. με χτυπησε.

ο γιατρος λεει πως του εκανε εντυπωση που ακομα θυμαμαι το προσωπο του.τον κοιτουσα καταμουτρα εκεινη την ωρα

τι σημασία έχει? τι έκανες παλιά? η ζωή είναι το παρόν. παρελθόν και μέλλον δεν υπάρχουν. Δεν μπορεί να αφήνεις τις παλιές ξεθωριασμένες αναμνήσεις να σου χαλάνε το παρόν. ύστερα, δεν είναι όλοι οι άντρες έτσι. Δεν σημαίνει ότι και οι άλλοι θα σε πιέσουν με το ζόρι.

Μα δεν το ξέχασες το αντίθετο μάλιστα.Πήγαινε σε κάποιον σωστό ψυχοθεραπευτή για να σε βοηθήσει.

δεν ξερω ειλικρινα.το πιστευω πως το εχω ξεπερασει.αλλωστε ο γιατρος μ λεει οτι σε σχεση με παλια ειμαι αρνακι. τα φαρμακα με εχουν βοηθησει πολυ, απλα ειναι η ξαφνικη οργη τελευταια που με ενοχλει. θα προσπαθισω να βρω καποιον ψυχολογο για θεραπεια ταυτοχρονα με τον ψυχιατρο μ , αλλα με τρομαζει γτ σχεδον ειμαι προκατελειμενη στο οτι θα με εκνευριζει.......χωρις λογο...δν ξερω........

me_vs_myself

πιστεύω, χωρίς να είμαι ειδικός, αλλά σου μιλώ με βάση τις δικές μου προσωπικές και ίσως υποκειμενικές εμπειρίες, ότι αν είχες όντως ξεπεράσει ένα γεγονός που τραυμάτισε την ψυχή σου, δε θα υπήρχε αυτός ο έντονος θυμός για κάθε άγνωστο γύρω σου ούτε η αμφιβολία για το αν έφταιγες για αυτο το τραυματικό γεγονός...

Όπως επίσης πιστεύω ότι ο θυμός προς τους γονείς ή προς κάθε άνθρωπο που έχει συνεισφέρει να περάσουμε άσχημες καταστάσεις πρέπει να ψηλαφιστεί μέσα στην ψυχοθεραπεία.
Πολλές φορές, για να προχωρήσουμε μπροστά, πρέπει να κοιτάξουμε πίσω. Και αρκετές φορές όντως αυτό αρχικά φαίνεται να μας χειροτερεύει. Αρχικά όμως.

Quote:

---

Originally posted by lucifer
τι σημασία έχει? τι έκανες παλιά? η ζωή είναι το παρόν. παρελθόν και μέλλον δεν υπάρχουν. Δεν μπορεί να αφήνεις τις παλιές ξεθωριασμένες αναμνήσεις να σου χαλάνε το παρόν.

---

:o:o:o
πλακα κανεις?τι σημασια εχει?λιγο ειναι αυτο που περασε?
αν ηταν ετσι lucy τοτε θα μασταν ολοι ευτυχησμενοι

δεν με πειραζει πραγματικα αυτο που επαθα. ξερω δεν ειναι φυσιολογικο αλλα δν με πειραζει! δεν ξερω πως να το εξηγησω!πολλες φορες νιωθα σαν να ηταν απλα ενα ονειρο!!!!αν με καταλαβαινετε πως το εννοω............με διακατεχει πληρη απαθεια προς αυτο το γεγονος

Quote:

---

Originally posted by melene

Quote:

---

Originally posted by lucifer
τι σημασία έχει? τι έκανες παλιά? η ζωή είναι το παρόν. παρελθόν και μέλλον δεν υπάρχουν. Δεν μπορεί να αφήνεις τις παλιές ξεθωριασμένες αναμνήσεις να σου χαλάνε το παρόν.

---

:o:o:o
πλακα κανεις?τι σημασια εχει?λιγο ειναι αυτο που περασε?
αν ηταν ετσι lucy τοτε θα μασταν ολοι ευτυχησμενοι

---

πες τα ρε μελενακι!!!και γω οταν διαβασα το σχολιο της λουσιφερ κουφαθηκα!!!

Δε νομίζω πως το σχόλιο της lucifer ήταν σε πλαίσιο υποτίμησης του γεγονότος από τη συναισθηματική του πλευρά.Ας μη φέρνουμε συνέχεια το κορίτσι σε θέση ενός νοητού εχθρού μας,γιατί δεν είναι η ενσάρκωση του lucifer ξέρετε.:P

Αν το δούμε διαφορετικά,λεκτικά έδωσε τον στόχο μίας ψυχοθεραπείας,να ξεπεράσεις τον \"τοίχο\"που στήνει ένα τραυματικό γεγονός στη ζωή σου,κοιτώντας το τώρα σου,μη μένοντας στατικά στο παρελθόν.

Αυτό δε σημαίνει πως δεν καταλαβαίνει κανείς πως ένας βιασμός αποτελεί ένα εξαιρετικά φορτισμένο συναισθηματικά κομμάτι,σημαίνει πως κάποια στιγμή πρέπει να πάψεις να το σέρνεις,για να μη σε τραβάει πίσω μια ζωή.
Η μεγιστοποίηση ενός γεγονότος στο παρόν μας,δε βοηθάει παρά στην παραμονή του σε κορυφαία θέση στην ατζέντα μας,άρα και αυξάνει το θυμό,όσο εμείς το πλαισιώνουμε με δυνάμεις νοητικές/συναισθηματικές,οπότε στο μυαλό μας παραμένουμε θύματά του.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο να κάνεις στον βιαστή σου,από το να του \"δωρίσεις\"το παρόν σου,εφόσον αυτό περιστρέφεται γύρω από το τραύμα που σου προξένησε.Η δύναμή του πάνω σου εξακολουθεί,όπως και η βία που χρησιμοποίησε,μέσω και του συναισθηματικού μηρυκασμού του γεγονότος.Δεν αισθάνομαι θύμα σου,σημαίνει μπορώ να σε ξεπεράσω και-με βοήθεια ειδικού θα ήταν το ιδανικό-σε βγάζω έξω από τη δυνατή σου θέση-του καθορισμού του παρόντος μου.Οι επιλογές μου δεν φτιάχνονται πλέον υπό την επίδραση του φόβου σου.
Όταν όμως παραμένω θυμωμένη,αυτό σημαίνει πως δεν έχω επεξεργαστεί το συναισθηματικό υλικό που φέρει μαζί του το τραύμα.Σε διαφορετική περίπτωση,δεν θα γινόταν το κεντρικό σημείο του πώς βλέπω τον εαυτό μου στην παρούσα μου φάση ζωής.Με βλέπω δυνατότερη από το θύτη,άσχετα αν τότε ένιωθα θύμα του;Mπορεί να κρατάει ακόμη τα συναισθηματικά χαλινάρια πάνω μου,όσο ο σβέρκος μου δεν τα αποτινάσσει,κι αυτό είναι το τελικό φορτίο που πρέπει να δω ως τέτοιο για να αποδεσμευτώ και να κυνηγήσω την ελευθερία μου.

Είναι διαφορετικό το \"ξεπερνάω τη θλίψη, το θυμό μου, για ένα τραυματικό γεγονός, νιώθω απάθεια\" επειδη το απωθω για να μη με πονά στο παρόν αλλά στην πραγματικότητα δεν προχωρώ αφού πόνάω, θυμώνω, βασανίζομαι από \"παράξενες σκέψεις\"
και διαφορετικό το πραγματικά το έχω επεξεργαστεί, το έχω δει σε όλη την πραγματική του διάσταση και προχωρώ.

@melene k amelie:

το \"τι σημασία έχει\" πήγαινε στο να μην αφήνουμε ένα κακό παρελθόν να καταστρέψει και το παρόν μας. το εξήγησε παρά πολύ εύστοχα η rain, ειλικρινά δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να το εξηγήσω καλύτερα.

από εκεί και πέρα αν κάποιον τον βοηθάει να αισθάνεται σήμερα καλύτερα, το να μηρυκάζει και να διυλίζει όλα τα στραβά που έχει ζήσει στο παρελθόν του, για εμένα είναι σεβαστό.

το θεμα ειναι οτι οντως κ εγω πιστευω πως πρεπει να το αφησουμε πισω, νομιζω πως το χω ξεπερασει, αλλα μαλλον αυτο δν με αφηνει με ολα αυτα που εχουν προκυψει. περιοδοι ψυχαναγκασμου, περιοδοι νυμφομανιας, περιοδοι ανορεξιας, μονιμη διπολικη, σχιζοφρενικομορφη, καταθλιψη, επιληψια κλπ κλπ.

δν ξερω αν το γεγονος του βιαστη μου ηταν απλα το κερασακι στην τουρτα για την αναπτυξη ενος \'\'χαλασμενου\'\' μυαλου, γτ απο μικρο παιδι εχω τετοιου ειδους προβληματα, αλλα τον θυμαμαι πολυ καλα, κ αν ακομα δν τον εχουν πιασει, θα το πετυχω....εχω φαντασιωθει την μερα........