σημερα ειναι Κυριακη...

χαρας κι αγαπης μερα...που ελεγε και η αξεχαστη γιαγιουλα μου

σημερα ειναι Κυριακη λοιπον και εγω ετσι απλα αναρωτιεμαι

γιατι δεν ζω χωρις φοβο

η μαλλον γιατι ζω με φοβο?

χαιρομαι βεβαια

γιατι ολο και περισσοτερο ανακαλυπτω τι ειναι αυτο που φοβαμαι


πιο πολυ απο ολα λοιπον φοβαμαι την απαξιωση

οτι δεν εχω δηλαδη αξια

φοβαμαι οτι δεν αξιζει αυτο που κανω η αυτο που ειμαι

οτι δεν κανω κατι καλα ολη την ωρα

και συνεχιζω ετσι..


το λεω μηπως ξορκισω το κακο

η ξαδελφουλα μου ειναι 15

ηλθε αρχισε να μου λεει πως ειναι ασχημη πως ειναι πολυ μελαχρινη και δεντης αρεσει το σωμα της

τι εγλωβιστικο θεε μου

αχ να βλεπεις δυο τελεια μελαχρινα γλυκα ματακια μια κουκλιτσα κυριολεκτικα

και να σου λεει αυτα

τι εγκλωβισμος

δεν νιωθω παρομοια με εκεινη τωρα στα 28 μου

αλλα νιωθω εναν συγγενη εγκλωβισμο σε αλλα θεματακια

δεν ειναι κριμα?

πως μπορει κανεις να απελευθερωθει

να πεταξει?

να δινει αυτο που εχει καθε μερα χωρις τετοιου στυλ αυτοαπαξιωτικες πικριες?

αυτα ειναι τα ερωτηματα μου τουτη την Κυριακη

σας ευχαριστω καλα μου συμφορουμοτοπουλα. πολυ :)

δηλαδη αναρωτιεμαι

γιατι ενας τοσο εσωτερικα δημιουργικος

ομορφος εξυπνος γλυκος και χιλια καλα ανθρωπος οπως ειμαι εγω

δεν το λεω απο ψωνιο αληθεια και πολλους αλλους ανθρωπους γυρω μου τους βλεπω ετσι

λεω γιατι να ζω με τοσο αγχος γιατι

γιατι να χαιρομαι τοσο λιγο και τοσο περιορισμενα αυτο που ζω καθε φορα λογω του αγχους

τι χαλια τι κριμα ε? δεν ειναι?

ποσο θα θελα να ειμαι ελευθερη απο αυτο

να χαιρομαι και να αγκαλιαζω πιο αυθορμητα τη ζωη! παρα πολυ θα το θελα! παρα πολυ!

και λεω πως χαιρομαι που εχω ψιλοβρει τι μου φταιει

διοτι μολις ειμαι σε περισταση που βιωνω αναγνωριση γλυκυτητα και χαρα κοινωνικη

με μια καλη συναναστροφη

γιατρευομαι !

αλλα δεν ξερω δεν μπορω παντα να περιμενω αυτο το timing για να γιατρευτω.καταλαβατε?

θελω και μπορω νομιζω πιο μονιμα να αισθανομαι ετσι!

αχ! με ακουει κανεις?


αντε δεν πειραζει! ας με ακουω εγω τουλαχιστον! κατι ειναι και αυτο ε?

ακρα του φορουμ σιωπη στον καμπο βασιλευει!


e-ποφερω!

ε δεν υποφερω και τρομερα αλλα καλο θα ηταν να επικοινωνησει καποιος σε σχεση με αυτα που γραφω

αλλα αν κανεις δεν το νιωθει


δεν επιμενω

η πιεση δεν μου αρεσει και πολυ η μαλλον δεν μου αρεσει καθολου

οποτε...freedoooooom!


αφου ξαμολυθηκατε ολοι στις παραλιες και δεν ειστε εδω για παρεουλα τι να σας κανω?


να περντατε καλα να αισθανεστε ακομα καλυτερα και θα τα λεμε!


συννεφιαζει βλεπω απο το μπαλκονι μου

φυσαει αερακι σημερα και μ αρεσει

ο καλος μου λειπει και μου λειπει

καποιοι ανθρωπου μου αρεσουν ως υπαρξη αλλα οχι ως συνυπαρξη και αυτο ειναι καινουργια λεκτικο ουσιαστικη ανακαλυψη.

καλη μου και γω υποφερω απο υπερμετρο αγχος.
και γω ζω σχεδον μονιμως με φοβο.
πριν απο λιγο εκανα εμετο απο το αγχος.
τωρα ειμαι καλυτερα.
να ξερεις κατι κοπελα μου

ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ ΣΟΥ.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ.

ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ(ΞΕΧΝΑΜΕ) ΟΤΙ ΑΥΡΙΟ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΜΕΡΑ!!!
ΚΟΥΡΑΓΙΟ!!!
ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ!!!

Ο ΑΔΕΡΦΟΥΛΗΣ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ?ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΘΗΚΕ?
ΕΙΣΑΙ ΤΥΧΑΙΡΗ ΠΑΝΤΩΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΑΓΟΡΙ ΚΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΙΑ ΣΟΥ.
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΜΠΟΥΚΑΛΑ:P

πιο πολυ απο ολα λοιπον φοβαμαι την απαξιωση

οτι δεν εχω δηλαδη αξια

φοβαμαι οτι δεν αξιζει αυτο που κανω η αυτο που ειμαι

οτι δεν κανω κατι καλα ολη την ωρα

και συνεχιζω ετσι..



όλοι μάλλον το παθαίνουμε που και που...

amelieeeeee!

γλυκεια μου κοπελιτσα!

ναι ναι το αισθανομαι πως δεν ειμαι μονη μου!

αλλωστε καλοκαιρακι ειναι ο κοσμος εχει αλλη διαθεση για να ασχολειται με τον πονο μου ε?


αχ! πολυ χαρηκα που μου απαντησες ξερεις!


ο αδελφος μου ειναι σταθεροποιημενος και τωρα κανει διακοπες! καλα να ειναι μωρε! τα ζορια του κι αυτος! ειναι ωραιος τυπος αλλα μακρυαααααααααααα! μαλλον το κοντα μας φθειρει! εχω να πω!


αμελουλα μου γλυκεια!

ευχομαι κι εσυ οποτε ελθουν με το καλο τα πραγματα να εχεις ενα ταιρια εαν ειναι για το καλο βεβαια και την ψυχικη ισσοροπια και των δυο σας!


γιατι εισαι πολυ ευαισθητη

και καλο θα ηταν να εχεις εναν συντροφο πολυ διακριτικο που να σε αγαπα και να μην σε προσβαλει και σε στενοχωρει. οσο για σενα σε θεωρω πολυ διακριτικη ετσι κι αλλιως και ξερω πως κανεναν συντροφο σου δεν θα πρσοβαλλεις απο μονη σου ετσι γιατι σου καπνισε. εχεις πολυ γλυκεια καρδια και ευαισθητη!

μπουκαλα ξεμπουκαλα ειναι ωραιο που μαθαινεις σιγα σιγα και διαχειριζεσαι το αγχος σου και ολα αυτα τα συναισθηματα γιατι ολα αυτα θα συμβαλλουν σε μια πολυ καλη σχεση οταν με το καλο δημιουργηθει! το λεω εκ πειρας!


σε φιλω καλη μου! χαιρομαι που μου γραφεις!

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΜΠΟΥΚΑΛΑ:P

εσύ μέσα στο σπίτι αποκλείεται να βρεις κανένα...:D

ελπίζω να πηγαίνεις στη θάλασσα που την έχεις δίπλα σου...
γιατί εκεί μάλλον θα βρεις...

Quote:

---

Originally posted by arktos
πιο πολυ απο ολα λοιπον φοβαμαι την απαξιωση

οτι δεν εχω δηλαδη αξια

φοβαμαι οτι δεν αξιζει αυτο που κανω η αυτο που ειμαι

οτι δεν κανω κατι καλα ολη την ωρα

και συνεχιζω ετσι..



όλοι μάλλον το παθαίνουμε που και που...

---

ναι αρκτος! το πιστευω

απλα οταν μπουκωνεις με αυτο

δεν ζεις οπως θα ηθελες

και αυτο ειναι το προβλημα μου

οχι οτι το παθαινω

αλλα το ποσο πολυ! βεβαια ολο και καλυτερα οσο μεγαλωνω! και χαιρονμαιαιαιαιαιαιαι! αληθεια!

researcher , μάλλον γιατί μας το φόρτωσαν από μικρά παιδιά και όσο μεγαλώνουμε το πετάμε από πανω μας.

ναι μαλλον

η λογικη των γονεων μου

τραγικη (οχι οτι δεν ειχε καλα)

απλα εβγαζε μια τραγικοτητα

και γω την πιστευα

ιδιαιτερα ο πατερας μου ολα τα λεφτα

ακομα και τωρα εαν συζητηω κατι μαζι του για παραπανω απο πεντε λεπτα συναισθηματοκα θα γινω ρακος μιλαμε

οτι ολα ειναι τραγικα και απαξιωση για εαυτο και κοσμο..μπρρρρ...στο φουλ...ανατριχιλα σκετη....


χρονια προσπαθω να μην πιστευω την δικη του πινελια στο συμπαν

ελα μου ομως που εχει εντυπωθει

τραγικοτητα χαος απαξιωση ειρωνια και παλι απ την αρχη. πως να τα αποφυγεις ολα αυτα αρκτος μου ως μικρακι?

πως να πιστεψω στο χαμογελο μου? πως αρκτε μου? πως?

αυτο δηλωνω οτι προσπαθω...πολυ! παρα πολυ!

και παλι να τον πιστεψω η οχι?

η ζωη ειναι οπως την σκεφτομαι εγω

η οπως την σκεφτεται ο πατερας μου?

και γιατι εαν δεν ειναι οπως τη βιωνε ο πατερας μου

εγω αναγκαστηκα να βιωνω αυτη την τραγικοτητα τοσα χρονια

θεωρω μεγαλη προδωσια αυτο που βιωσα

δεν ξερω τι να πιστεψω πια

συγγνωμη που σας κουραζω

σιγουρα θα βρω τις ισσοροπιες μου

την δικη μου φωνη

τη δικη μου χροια τα δικα μου θελω

τα δικα μου πρεπει ισως

απλα μου αρσει η απλοτητα

λιγη θετικη δοση
και παλι ξανασκεφτομαι μηπως ο πικροχολοαπαξιωτικοφωνακλ ας ρεαλιστης ειναι καλυτερος?

μηπως εχει μεγαλυτερη αξια?

εγω επειδη εχω ευαισθησιες δεν εχω αξια?

μηπως για να καταξιωθω οφειλω να σκληρυνω? και σε πιον τομεα?

τι ειναι αυτο ακριβως που με παει πισω?


πως θα συμφωνησει το μεσα μου με το εξω μου?


πως θα με βρω σε ολους τους τομεις? πως? με απαξιωνω. πολυ! μηπως κανω καλα? μηπως οντως δεν αξιζω?

και αυτοι που εγω νομιζω πως με ξεπερνανε στ αληθεια με ξεπερνανε? σε τι?

που?

γιατι πρεπει να συμβει μια φοβερει στραβη για να ελθω εγω στα ισα μου και να μη δινω σημασια σε ολο αυτο το απξιωτικο χαος που εχω και θρεφω εσωτερικα?

ποια ειμαι στ αληθεια?

φοβαμαι φοβαμαι πολυ!

δεν εχω δουλεια που να με θρεφει επαρκως. ναι δεν εχω.

αξιζει να απαξιωνω τον εαυτο μου γι αυτο?

αξιζει να φοβαμαι τραγικα γι αυτο το λογο?

εχω ιδεες αλλα δεν τις υλοποιω γιατι φοβαμαι

εχω εκκρεμοτητες που δεν τις τακτοποιω αλλλα δεν ξερω το γιατι.(μηπως το ξερει κανεις να μου το πει?)

θελω να κλαψω να κλαψω πολυ σε μια αγκαλια που δεν θα απαξιωνει το κλαμα μου. μπορω?

θελω να κλαιω ολη μερα κι ολη νυχτα θελω να κλαιω μερονυχτα ωσπου να λυτρωθω

κι υστερα

κι υστερα να αρχισω μια καινουρια ζωη αλλιωτικη

λιγοτερο βασανισιτικη. λιγοτερο. γινεται?

να κλαιω συνεχεια! συνεχεια! συνεχεια!

δεν κλαιω ποτε

ακομα και το κλαμα μου το εχω εσωτερικα απαξιωσει! αλλα εχω τοση αναγκη να κλαψω! με δακρυα πολλα! με λυγμους!

να κλαιω συνεχεια!μιλαμε για πολυ κλαμα! αχ! αφου το λεω και χαιρομαι μονο που το γραφω!

Quote:

---

Originally posted by researcher
ποια ειμαι στ αληθεια?

φοβαμαι φοβαμαι πολυ!

δεν εχω δουλεια που να με θρεφει επαρκως. ναι δεν εχω.

αξιζει να απαξιωνω τον εαυτο μου γι αυτο?

αξιζει να φοβαμαι τραγικα γι αυτο το λογο?

εχω ιδεες αλλα δεν τις υλοποιω γιατι φοβαμαι

εχω εκκρεμοτητες που δεν τις τακτοποιω αλλλα δεν ξερω το γιατι.(μηπως το ξερει κανεις να μου το πει?)

θελω να κλαψω να κλαψω πολυ σε μια αγκαλια που δεν θα απαξιωνει το κλαμα μου. μπορω?

---

oχι δεν αξιζει και κανεις δεν εχει το δικαιωμα να σε κανει να νιωθεις ασχημα και να απαξιωνει,αγαπα τα λαθη σου και προσπαθησε να μην εισαι τοσο σκληρη με τον εαυτο σου.
δες τον εαυτο οπως ενα τριτος και πιθανοτατα να σου φανει οτι δεν υπαρχει λογος να φοβασαι και να νιωθεις ετσι.

researcher , πως ζεις αφού δεν εργάζεσαι ?

δεν ειμαι σκληρη νομιζω

απλα εχω ενσωματωσει τοσους πολλους φοβους που δεν ξερω ποια

τι να πιστεψω και τι οχι

δεν με κανει κανεις να φοβαμαι πια

ειναι ολα εσωτερικα πια

μεγαλωσα

κανεις δεν με απαξιωνει πλεον οσο εγω εμενα

Quote:

---

Originally posted by arktos
researcher , πως ζεις αφού δεν εργάζεσαι ?

---

ζω με δικα μου χρηματα και λιγα απο των γονιων μου

δεν εργαζομαι επαρκως

οχι δεν εργαζομαι καθολου

αυτο εννοω

ζω εγω στον τριτο και κεινοι στον δευτερο

σε οικογενειακο σπιτι

δεν πληρωνω νοικι

Quote:

---

Originally posted by researcher

Quote:

---

Originally posted by arktos
researcher , πως ζεις αφού δεν εργάζεσαι ?

---

ζω με δικα μου χρηματα και λιγα απο των γονιων μου

δεν εργαζομαι επαρκως

οχι δεν εργαζομαι καθολου

αυτο εννοω

ζω εγω στον τριτο και κεινοι στον δευτερο

σε οικογενειακο σπιτι

δεν πληρωνω νοικι

---

για δοκίμασε να γίνεις ανεξάρτητη οικονομικά και να φύγεις από αυτό το σπίτι...

πολυ καλη ιδεα

το εχω σκεφτει

θα προκυψει οταν τελειωσω καποιες εκκρεμοτητες που εχω

θελω να τελειωσω ενα μεταπτυχιακο

και να ψαξω για δουλεια after πιο κερδοφορα

δηλαδη αλλαζω σπιτι κι ολες αυτες οι ιδεες μου ως εκ θαυματος εξαφανιζομται?

απομακρύνεσαι από την εστία του κακού!

Quote:

---

Originally posted by arktos
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΜΠΟΥΚΑΛΑ:P

εσύ μέσα στο σπίτι αποκλείεται να βρεις κανένα...:D

ελπίζω να πηγαίνεις στη θάλασσα που την έχεις δίπλα σου...
γιατί εκεί μάλλον θα βρεις...

---

ναι αρκτουλα μεσα στο σπιτι αποκλειεται να βρω:D
πηγαινω θαλασσα συχνα.βλεπω καποια αντρικα βλεματα πανω μου...αλλα μεχρι εκει.δεν με πλεισιαζουν.
ισως επειδη ειμαι χοντρουλα.
ισως παλι επειδη κουβαλω ενα \"προσωπειο\" πανω μου που λεει \"ειμαι στην κοσμαρα μου,αφηστε με στον πονο μου\"...
θελω να πω οτι στην παραλια και γενικοτερα εχω ζωγραφισμενη μια θλιψη στο προσωπο μου...και γενικα δεν πολυκοιταω τους αντρες...δεν \"δινω σημα εδω ειμαι φλερταρετε με\".
πιστευω με ενοεις ε?
δεν μιλαω ακαταλαβιστικα....:P

Quote:

---

Originally posted by amelie74

Quote:

---

Originally posted by arktos
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΜΠΟΥΚΑΛΑ:P

εσύ μέσα στο σπίτι αποκλείεται να βρεις κανένα...:D

ελπίζω να πηγαίνεις στη θάλασσα που την έχεις δίπλα σου...
γιατί εκεί μάλλον θα βρεις...

---

ναι αρκτουλα μεσα στο σπιτι αποκλειεται να βρω:D
πηγαινω θαλασσα συχνα.βλεπω καποια αντρικα βλεματα πανω μου...αλλα μεχρι εκει.δεν με πλεισιαζουν.
ισως επειδη ειμαι χοντρουλα.
ισως παλι επειδη κουβαλω ενα \"προσωπειο\" πανω μου που λεει \"ειμαι στην κοσμαρα μου,αφηστε με στον πονο μου\"...
θελω να πω οτι στην παραλια και γενικοτερα εχω ζωγραφισμενη μια θλιψη στο προσωπο μου...και γενικα δεν πολυκοιταω τους αντρες...δεν \"δινω σημα εδω ειμαι φλερταρετε με\".
πιστευω με ενοεις ε?
δεν μιλαω ακαταλαβιστικα....:P

---

να αρχίσεις λοιπόν να φροντίζεις τον ευατό σου.
θα δεις που θα νιώσεις καλύτερα.
οι άντρες το είπαμε δεν πλησιάζουν εύκολα.
κοίτα τους κι εσύ! :)
δεν είναι κακό!
και σε εννοώ απόλυτα. :)

researcher μου εισαι πολυ τυχαιρη που εισαι εστω ημι-αυτονομη.
επισης εισαι πολυ δυναμικη γιατι εργαζεσαι και σπουδαζεις κιολας.
μακαρι και γω να ειχα ενα απο αυτα τα παραπανω.
βασικα μακαρι να ειχα τα κοτσια να βρω μια δουλεια.
ναι αυτο πιστευω θα λυσει πολλα απο τα προβληματα μου.
γιατι οταν εισαι στο σπιτι ολη μερα στο τελος μπορει και να σου σαλεψει...

Quote:

---

Originally posted by arktos

Quote:

---

Originally posted by amelie74

Quote:

---

Originally posted by arktos
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΜΠΟΥΚΑΛΑ:P

εσύ μέσα στο σπίτι αποκλείεται να βρεις κανένα...:D

ελπίζω να πηγαίνεις στη θάλασσα που την έχεις δίπλα σου...
γιατί εκεί μάλλον θα βρεις...

---

ναι αρκτουλα μεσα στο σπιτι αποκλειεται να βρω:D
πηγαινω θαλασσα συχνα.βλεπω καποια αντρικα βλεματα πανω μου...αλλα μεχρι εκει.δεν με πλεισιαζουν.
ισως επειδη ειμαι χοντρουλα.
ισως παλι επειδη κουβαλω ενα \"προσωπειο\" πανω μου που λεει \"ειμαι στην κοσμαρα μου,αφηστε με στον πονο μου\"...
θελω να πω οτι στην παραλια και γενικοτερα εχω ζωγραφισμενη μια θλιψη στο προσωπο μου...και γενικα δεν πολυκοιταω τους αντρες...δεν \"δινω σημα εδω ειμαι φλερταρετε με\".
πιστευω με ενοεις ε?
δεν μιλαω ακαταλαβιστικα....:P

---

να αρχίσεις λοιπόν να φροντίζεις τον ευατό σου.
θα δεις που θα νιώσεις καλύτερα.
οι άντρες το είπαμε δεν πλησιάζουν εύκολα.
κοίτα τους κι εσύ! :)
δεν είναι κακό!
και σε εννοώ απόλυτα. :)

---

βρε αρκτος μου μηπως προεχει να βρω δουλεια και να βρω τον ανθρωπο μου οταν θα ειμαι σε καλυτερη φαση ψυχολογικα?ετσι οπως ειμαι μονο μαυριλα θα του μεταδωσω.
ασε που λογω φαρμακων \"μου κανει κουκου\" σπανιως...:P

παντως το θεμα μου

τουτη τη σημερινη μερα δεν ειναι το αν θα φυγω απο το σπιτι μου η οχι


αλλα πολυ πιο βαθυ η μαλλον σε καποια αλλη διασταση

δεν πειραζει βεβαια που εξεταστηκε η πτυχη του αν θα φυγω αλλα ξαναλεω πως δεν ειναι αυτο το θεμα μου σημερα

res:)

μαλλον σ εχει παρει απο κατω σημερα,ε?:)

εγω πιστευω διαβαζοντας τον διαλογο με τα κοριτσια, πώς το να μεινεις μονη σου, αυτονομη οικονομικα δεν ειναι λιγο. Μάλιστα, παρουσιαζοντας το ετσι (μεσα σου ισως) λεγοντας οτι \"αυτοματα θα φυγουν ολα?\", ισως το μικραινεις για να δωσεις κ σε αυτο μια αναβολη. Μιας κ που ειπες οτι αφηνεις εκκρεμοτητες. Για καθε εκκρεμοτητα, μπορουμε να κανουμε κατι μικρο σημερα, αμεσα (ακομα κι αν ειναι Κυριακη:)).

Quote:

---

Originally posted by researcher
δηλαδη αλλαζω σπιτι κι ολες αυτες οι ιδεες μου ως εκ θαυματος εξαφανιζομται?

---

εννοω: δεν αλλαζεις σπιτι απο το πουθενα. κανεις κατι γι αυτο. μαζευεις λεφτα, παιρνεις πρωτοβουλιες, αναλαμβανεις ολοκληρωτικα πλεον ευθυνη κ παιρνεις κ αποστασεις. Ολο αυτο λοπον, μπορει πραγματικα να σε βοηθησει να πιστεψεις περισσοτερο σε σενα, στις δυναμεις σου.

Η προσπαθεια σου, οι ενεργειες σου ειναι η καλυτερη απαντηση στις ιδεες κατωτεροτητας που σε εχουν καταβαλει. Οι τελευταιες, θα εχουν μικροτερο χωρο μεσα σου, οσο κανεις πραγματα που για σενα εχουν σημασια ή τα εχεις αφησει στην ακρη.

Quote:

---

Originally posted by amelie74

Quote:

---

Originally posted by arktos

Quote:

---

Originally posted by amelie74

Quote:

---

Originally posted by arktos
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΜΠΟΥΚΑΛΑ:P

εσύ μέσα στο σπίτι αποκλείεται να βρεις κανένα...:D

ελπίζω να πηγαίνεις στη θάλασσα που την έχεις δίπλα σου...
γιατί εκεί μάλλον θα βρεις...

---

ναι αρκτουλα μεσα στο σπιτι αποκλειεται να βρω:D
πηγαινω θαλασσα συχνα.βλεπω καποια αντρικα βλεματα πανω μου...αλλα μεχρι εκει.δεν με πλεισιαζουν.
ισως επειδη ειμαι χοντρουλα.
ισως παλι επειδη κουβαλω ενα \"προσωπειο\" πανω μου που λεει \"ειμαι στην κοσμαρα μου,αφηστε με στον πονο μου\"...
θελω να πω οτι στην παραλια και γενικοτερα εχω ζωγραφισμενη μια θλιψη στο προσωπο μου...και γενικα δεν πολυκοιταω τους αντρες...δεν \"δινω σημα εδω ειμαι φλερταρετε με\".
πιστευω με ενοεις ε?
δεν μιλαω ακαταλαβιστικα....:P

---

να αρχίσεις λοιπόν να φροντίζεις τον ευατό σου.
θα δεις που θα νιώσεις καλύτερα.
οι άντρες το είπαμε δεν πλησιάζουν εύκολα.
κοίτα τους κι εσύ! :)
δεν είναι κακό!
και σε εννοώ απόλυτα. :)

---

βρε αρκτος μου μηπως προεχει να βρω δουλεια και να βρω τον ανθρωπο μου οταν θα ειμαι σε καλυτερη φαση ψυχολογικα?ετσι οπως ειμαι μονο μαυριλα θα του μεταδωσω.
ασε που λογω φαρμακων \"μου κανει κουκου\" σπανιως...:P

---

για να \"σου κάνει κούκου\" πρέπει μάλλον να σε φιλήσει κάποιος παθιασμένα!
δεν πειράζει να βρεις και δουλειά και σύντροφο ταυτόχρονα... :)
σου τα εύχομαι πάντως!

σε ευχαριστω πολυ γλυκια μου!!!
και ναι εχεις δικιο \"τρωγοντας ερχεται η ορεξη\":D
(στο αντι-κουκου αναφερομαι)
διαπιστωμενο;)

Quote:

---

Originally posted by Sofia
res:)

μαλλον σ εχει παρει απο κατω σημερα,ε?:)

εγω πιστευω διαβαζοντας τον διαλογο με τα κοριτσια, πώς το να μεινεις μονη σου, αυτονομη οικονομικα δεν ειναι λιγο. Μάλιστα, παρουσιαζοντας το ετσι (μεσα σου ισως) λεγοντας οτι \"αυτοματα θα φυγουν ολα?\", ισως το μικραινεις για να δωσεις κ σε αυτο μια αναβολη. Μιας κ που ειπες οτι αφηνεις εκκρεμοτητες. Για καθε εκκρεμοτητα, μπορουμε να κανουμε κατι μικρο σημερα, αμεσα (ακομα κι αν ειναι Κυριακη:)).

---

οχι δεν με πηρε απο κατω σημερα

ισα ισα

αισθανομαι πολυ χαρουμενη που μπορω να εκφραστω

ειναι πραγματα που θελω πολυ να εκφρασω

δεν ειναι τα μονα που νιωθω

ειναι τα μονα απλα που εκφραζω διοτι με εκφραζουν πολυ

δεν με πηρε απο κατω απλα θελω να εκφραστω

το ξαναειπα ε?

το λεω γιατι ετσι ειναι δεν ειναι οτι νιωθω χαλια σημερα

κατι τετοιο υποτιμα αυτο που αισθανομαι.

δεν ειναι της ημερας απλα παραγωγη

ασχετο


κρινο εαν κανεις καινουριο φορουμ δικο σου

ενημερωσε μας με καπιο τροπο\\\\εγω τουλαχιστον θα το ηθελα να ενημερωθω για αυτο

να εισαι καλα

τωρα θελω να γραψω καικατι αλλο αλλα αποσυντονιζομαι

τελος παντων

αημ χιαρ

ρις....όταν έχουμε πολύ κοντά μας τους ανθρώπους που αγαπάμε δεν αναγνωρίζουμε ούτε πόσο πολύ αξίζουν ούτε πόσο τους αγαπάμε.
Μπορεί να σου φαίνεται πολύ απλοικό αυτό που σου λεν τα κορίτσια, \"φύγε από το σπότι\", αλλά δεν είναι καθόλου σε διαβεβαιώ.
Σημαίνει εκεί που όλη μέρα δημιουργείται τριβή και πάνω σε αυτήν έρχονται και οι κακές στιγμές, (όχι γιατί ο πατέρας σου δεν σ αγαπάει, αλλά βλέπει διαφορετικά τη ζωή), όταν φύγεις και τους βλέπεις μια φορά στο τόσο τα καλά συναισθήματα πολλαπλασιάζονται.
Το έχω δει άπειρες φορές να συμβαίνει, τόλμησε το.

θεοφανια και sofia

εχετε δικιο

το να εχω τον καθαρα δικο μου χωρο ειναι μεγαλη υποθεση

αλλα ολη αυτη η κουβεντα που εκανα δε θα ηθελα να αναγεται αποκλειστικα στο βρες ενα χωρο να τελειωνουμε

ομως εν υποτιμω αυτο που λετε

ειναι πολυ σημαντικο και σας ευχαριστω...αν μη τι αλλο που μου το λετε με ενδιαφερον!