Επιπτωσεις αγχους..

Καλησπερα σας..Ηθελα να καταθεσω και εγω την εμπειρια μου και για τις επιπτωσεις που ειχε και εχει το αγχος και ο πανικος στην υγεια μου...προς αποφυγη αλλων να πεσουν στην ιδια κατασταση.
Απο το αγχος απεκτησα πολλα συνηθισμενα αλλα εξισου σοβαρα προβληματα υγειας..οπως θυρεοειδης,ταχυκαρδιες,ημι κρανιες και αλλα ορμονικα προβληματα.Ακομη παλευω με αυτα..ομως οσο το αγχος υπαρχει στη ζωη μου δε θα λυθουν ποτε πιστευω..
Στεναχωριεμαι με το παραμικρο..ειμαι εξαιρετικα ευαισθητη στην κριτικη των αλλων και επηρεαζομαι απο αυτην πολυ..
Με αποτελεσμα μια ζωη να υποφερω απο μια κουβεντα καλοπροαιρετη η κακοπροαιρετη των αλλων που μπορει να ισχυει..μπορει και οχι.
Εχω κουραστει να ταλαιπωρουμαι αλλο ψυχικα..νιωθω οτι η σωματικη και ψυχικη υγεια μου κινδυνευει οσο συνεχιζεται αυτη η κατασταση..και απο την αλλη δε ξερω τι να κανω για να δω τη ζωη πιο χαλαρα και απο την ομορφη πλευρα της..
Ξεκινησα μια τελευταια προσπαθεια..με την ομοιοπαθητικη πριν λιγο καιρο..και περιμενω να δω αποτελεσματα..
Η ψυχοθεραπεια δε με βοηθησε ιδιαιτερα..
Ευχομαι να μην υπαρχουν αλλοι ανθρωποι σε τετοια κατασταση η παρομοια..και να ειναι ολοι καλα..η αν δεν ειναι να το παλευουν!
Γιατι οσο η ψυχη ποναει..και το σωμα θα ποναει..οσα φαρμακα και αν του δινουμε..(Δικη μου αποψη..)

Ιφιγένεια γεία σου,
σου εύχομαι να πάνε κάλα όλα πιστεύω οτι η ομοιοπαθητική μπορει και να σε βοηθήσει έχω ακούσει αρκετά κάλα λόγια απο άτομα που έχουν επισκευθεί ομοιοπαθητικούς γιατρούς. Δεν ξέρω αν θα σε ενδιέφερε να δοκιμάσεις και το ρεικι, μια φίλη μου που βρισκόταν σε πόλυ ασχημη ψυχολογικη κατασταση πηρε ρεικι και θεωρει οτι την βοηθησε πολυ. Το ρεικι ετσι οπως το εχω καταλαβει εγω εχει να κανει με την συμπαντικη ενεργεια δεν ξέρω μπορεί να τα θεωρεις βλακείες ολα αυτα, εαν παντως σε ενδιαφερει θα ρωτήσω την φιλη μου για να σου δωσω περισσοτερες πληροφοριες.
Προσπάθησε να μην αγχωνεσαι τοσο πολυ (ξέρω ειναι δυσκολο) αλλα αν τα καταφερεις φαντασου ποσα πραγματα θα κερδισεις.
Φιλικα!

ifigeneia otan les ormonika provlimata ti enois ? boris na gineis pio safeis?
giati exw kai egw ena provlima me tin prolaktini pou ine anevasmenei kai prokalei anxos i sigekrimeni ormoni.

Ιfigeneia, μερικές φορές, είναι σημαντικό να αποδεχτούμε ότι ο εαυτός μας έχει και μια σκοτεινή, μαύρη, κακή, αγχωτική κ.ο.κ πλευρά. Όταν μάθουμε να αγκαλιάζουμε τον εαυτό μας και να του επιτρέπουμε να βιώνει και άγχος, τότε, αυτή η διαφορετική ματιά/αγκαλιά, αποδυναμώνει και απομυθοποιεί το άγχος.

Λυπάμαι που η ψυχοθεραπευτική σου εμπειρία δεν ήταν καλή. Θα ήθελα πάντως να ακούσω για ποιο λόγο δεν ήταν βοηθητική. Το άγχος είναι συναίσθημα και όπως όλα τα συναισθήματα, είναι σημαντικό να τα επεξεργαστούμε ψυχοθεραπευτικά, μιας και οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση, απαλύνει ένα σύμπτωμα, δεν απαντά όμως στις ρίζες του προβλήματος. Έτσι, το πρόβλημα συνήθως επανέρχεται μετά από κάποιο χρονικό διάστημα.

Καλή δυναμη στην πορεία σου!

Αγαπητη gm με ενδιαφερει πολυ αυτο το ρείκι που λες,αν και ξερω πολλα πραγματα γι\'αυτο..Αλλα δυστυχως στο μερος που ζω μαλλον ειναι λιγο δυσκολο να υπαρχει αυτο..Μενω στα Δωδ/σα οποτε μαλλον δε θα εχει εδω ρείκι.
Αγαπητη paok_salonika,οταν λεω ορμονικα προβληματα εκτος απο τον υποθυρεοειδισμο που ειναι και αυτο θεμα ορμονικο και επηρεαζει πολλα πραγματα...εχω και προβλημα με πολυκυστικες ωοθηκες..με καποια παραπανω οιστρογονα νομιζω..(αν θυμαμαι καλα,ετσι λεγονται αυτα).Τα οποια βεβαια μου εχουν δημιουργησει ακμη,τριχοπτωση και εκτος των αλλων και περιττα κιλα που δυσκολα χανω και ευκολα παιρνω..Δεν ειναι σε μεγαλο βαθμο αυτα τα συμπτωματα αλλα δε παυουν να υπαρχουν..
Καλη μου dodoni,η ψυχοθεραπεια δε μπορεσε να με βοηθησει γιατι οι συμβουλες που δεχτηκα...περιστρεφονταν γυρω απο πραγματα που ηδη ηξερα και ηδη δυσκολευομουν να τα κανω πραξη,οπως το να καταγραφω τις αρνητικες μου σκεψεις και τις αγχωτικες σκεψεις..να ελεγχω με λιγα λογια τις σκεψεις μου κτλ..κατι που για μενα δεν ηταν διολου ευκολο..
Και πανω απο ολα ηθελε πολυ χρονο πιστευω..και εμενα καθε στιγμη αγχους κοστιζε στην υγεια μου..Δεν κατηγορω την ψυχολογο..ισως απλα εγω να μην μπορεσα να προσαρμοστω στη θεραπεια,δεν ξερω..
Με την ομοιοπαθητικη παντως στο τομεα του αγχους εχω δει μια μικρη βελτιωση ηδη..και εχω ενα μηνα μονο θεραπειας..και συνεχιζω.
Σε ολα τα υπολοιπα..ακμη..ορμονικα κτλ..ελπιζω να φανουν και εκει τα αποτελεσματα.
Να ειστε ολοι καλα παντα! :)

kalhspera...tha hthela kai dw perissoteres plhrofories gia thn omoiopathitikh giati kai mena h psyxotherapeia den me bohthhse..polles fores me ekane xeirotera...epishs tha hthela polu na milhsw me atoma pou exoun to idio problhma me mena...euxaristw..filia

Ποιο ειναι το δικο σου προβλημα που σε απασχολει? Ισως μπορουμε να βοηθησουμε..με αναλογες εμπειριες καποιου απο εδω..

Γεια σε όλους.Δεν είμαι μια καινουρια περιπτωση.Εχω πολυ άγχοσ και δεν ξερω τι να κάνω.Αγχωνομαι με όλα σχεδόν ,έχω χάσει τα ενδιαφέροντα μου και πρόσφατα τσακώθηκα με δυο πολύ καλές μου φίλες.Δεν ΄\'εχω όρεξη πια για γνωριμίες ,βαριέμαι.Τώρα τελευταία είχα και πολλ\'ές ταχυπαλμίες.ευχαριστώ πολύ για την κατανόηση.

Δεν πρεπει να αφησεις το αγχος σου να σε καταβαλλει..πρεπει να το καταπολεμησεις..Κι εγω ειχα ταχυπαλμιες και πολυ αγχος και επηρεαζε και εμενα και τις γυρω σχεσεις μου αυτο..δε μπορουσα να απολαυσω την καθε στιγμη ηρεμα οπως ηθελα..Τωρα νιωθω πιο \"ελευθερη\",αλλος ανθρωπος..και πλεον καταλαβαινω τη διαφορα οταν βλεπω ανθρωπους γυρω μου με εντονο αγχος και σκεφτομαι πως θα φαινομουν εγω στη θεση τους τοτε..
Οταν το ξεπερασεις θα δεις ποσα πραγματα χανεις και ποσα κερδιζεις μετα..;)

Ιφιγένεια

Η ψυχοθεραπεία είναι ο καλύτερος τρόπος να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και καλώς που ασχολήθηκες και με αυτό.
Βέβαια το κακό με τους ψυχοθεραπευτές είναι ότι οι περισσότεροι δε μας ταιριάζουν και πρέπει να μη σταματούμε μέχρι να βρούμε αυτούς που μας αγγίζουν απόλυτα και μας βάζουν στη διαδικασία να πάρουμε μπρός...
Εγώ παρότι ζω σε επαρχιακή πόλη άλλαξα πάνω από 10 στη πόλη μου αλλά και στην αθήνα για να μπορέσω να βρω αυτό που έψαχνα και πήγαινα συνεχώς στην Αθήνα και συνεχίζω να πηγαίνω γιατί είμαι σε μια ομάδα αυτογνωσίας εδώ και ένα χρόνο και έπεται συνέχεια...
Οι ομάδες αυτογνωσίας επιδρούν φοβερά πανω μας βέβαια συνήθως συμπληρωματικά από την ατομική ψυχοθεραπεία με τον άνθρωπο που εμπιστευόμαστε...

τολμώ να σου συστήσω να δεις κάποια γυναίκα αλλά όχι δημόσια, που θεωρώ δεδομένο ότι θα σε αγγίξει ...

Φιλικότατα

Γιάννης

Εδώ και έξι χρόνια παλεύω με τις κρίσεις πανικού, με έντονο άγχος και τελευταία με κοινωνική φοβία (όπως έχω αναφέρει). Έκανα ψυχανάλυση για ένα χρόνο περίπου. Πίστεψα ότι η άσχημη αυτή διαδρομή είχε φτάσει στο τέλος αλλά δυστυχώς τα προβλήματα συνεχίστηκαν.

Βλέπω ότι η συζήτηση έχει ακολουθήσει άλλο δρόμο, σε σχέση με τον τίτλο του topic. Παρόλα αυτά επιτρέψτε μου να καταθέσω μια επίπτωση άγχους (από τις πολλές που έχω) που με απασχολεί αρκετά.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΘΩ. Δεν μπορώ να διαβάσω ένα κείμενο, δεν έχω την υπομονή, πηδώ από σειρά σε σειρά ή ξεκινώ από το τέλος του κειμένου. Αν καταφέρω και το διαβάσω, θυμάμαι ελάχιστα. Το ίδιο μου συμβαίνει και σε συζητήσεις, σπάνια είμαι επικεντρωμένος και δεν έχω υπομονή να ακούσω τον συνομηλιτή μου. Ήμουν άνθρωπος του διαβάσματος. Τώρα όμως εδώ και κάποια χρόνια βλέπω τα πράγματα να αλλάζουν δραματικά.

Υπάρχει κανείς με παρόμοιο σύμπτωμα;


Το συγκεκριμένο topic φυσικά δεν το διάβασα όλο :)

Αγαπητε gus1973,εχω ακριβως το ιδιο συμπτωμα που ανεφερες ακριβως οπως το ανεφερες! Βεβαια εγω δε πηρα καποιο master απλα διαβαζα παλαιοτερα αρκετα βιβλια,και τελειωσα μια σχολη που δε μου αρεσε και διαβαζα με το ζορι,αλλα την τελειωσα με καλο βαθμο.Αλλα τωρα που θελω να δωσω Πανελλαδικες ξανα με τα χιλια ζορια να ανοιξω βιβλιο..και τα αφηνω στη μεση! Και ουτε αλλα βιβλια μπορω να διαβαζω πια..Δεν ξερω τι φταιει! Αν γνωριζει καποιος αν μας δωσει τα \"φωτα\" του!

Αγαπητε erwtokrite,χαιρομαι που εσυ βρηκες καποιο καλο ψυχολογο και συμμετεχεις και σε ομαδα αυτογνωσιας..Ομως μενω και εγω σε επαρχια και δυσκολα βρισκω τετοιες ομαδες και κυριως δεν εχω αλλα χρηματα για να ψαχνω αλλους ψυχολογους και κουραστηκα να ξεκιναω να λεω παλι απο την αρχη την περιπτωση μου σε καθε ψυχολογο!! :-(

Πάνε 4 χρόνια από τότε που λιποθύμησα σε ένα κέντρο διασκέδασης (οι γιατροί δεν διέγνωσαν κάτι το ανησυχητικό), και από τότε η ζωή μου πήρε την κάτω βόλτα! Ήμουν ένα άτομο πολύ κοινωνικό, ευδιάθετο, ψύχραιμο, δυναμικό και τη λέξη άγχος ούτε που την ήξερα!!! Αλλά αυτό το περιστατικό που άλλαξε τη ζωή! ʼρχισα να φοβάμαι μήπως μου ξανασυμβεί κάτι τέτοιο, είχα φοβερό άγχος συνοδευόμενο από κρίσεις πανικού, δεν έβγαινα να πάω πουθενά γιατί έπαθα και αγοραφοβία, έπαθα κατάθλιψη, άρχισαν τα ψυχοσωματικά προβλήματα να με καταβάλλουν... Μετά από παρότρυνση του γιατρού μου, άρχισα να κάνω θεραπεία με xanax και κάποια άλλα αντικαταθλιπτικά και μπορώ να πω ότι άρχισα να αισθάνομαι καλύτερα...
Επισκέφθηκα και ψυχίατρο ο οποίος μου είπε ότι η λιποθυμία μου δεν ήταν η αιτία για να τα πάθω όλα αυτά, αλλά η αφορμή, αφού κάποια στιγμή σίγουρα θα τα πάθαινα! Η αιτία - απ\'ότι μου είπε - είναι ότι ενώ ήθελα να φαίνομαι προς τα έξω σαν μια ανεξάρτητη, δυναμική γυναίκα, στην ουσία ήμουν πολύ ευαίσθητη με αποτέλεσμα να κρατάω πολλά πράγματα μέσα μου και να μην τα εξωτερικεύω... Μου συνέστησε λοιπόν να βρω τον εαυτό μου μιας και κρύβομαι πίσω από δύο προσωπικότητες (την δυναμική και την ευαίσθητη) και πρέπει να βρω μια ισορροπία ανάμεσά τους...
Τώρα πλέον δεν έχω κρίσεις πανικού, αλλά το άγχος παραμένει, μερικές φορές δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στη δουλειά μου, έχω ζαλάδες (λες και μέσα στο κεφάλι μου υπάρχει ένα τρομερό βάρος!!!), ταχυκαρδίες και όλα τα...συναφή!
Θα ήθελα πάρα πολύ αν κάποιος μπορεί να μου πει και την δική του γνώμη...

Γεια σου Μαίρη και καλώς ήρθες!
Διαβάζοντας το post σου είναι σαν να περνάει μπροστά απ\'τα μάτια μου η δικιά μου \'\'ιστορία\'\'.Πριν από 5 χρόνια είχα και \'γω ένα λιποθυμικό επεισόδιο το οποίο δεν οφείλονταν σε παθολογικά αίτια όπως συνειδητοποίησα πολύ αργότερα.Παρότι έχουν περάσει 5 χρόνια από τότε και έχουν περιοριστεί σε πολύ μεγάλο βαθμό οι κρίσεις πανικού,συμπτώματα όπως ταχυκαρδία,δύσπνοια και ψευτοζαλάδες εξακολουθούν να \'\'μ\'επισκέπτονται\'\' όποτε με θυμούνται!Εγώ όμως δεν τους ανοίγω την πόρτα και έτσι φεύγουν αμέσως:D Και κάτι πολύ σημαντικό κατά τη γνώμη μου είναι να μην νομίζεις οτι είσαι η μόνη που έχει κάτι τέτοιο.Εγώ το πίστευα αυτό και έλεγα δεν είναι δυνατόν να παθαίνει κανείς αυτά που παθαίνω εγώ!Τώρα ξέρω οτι υπάρχουν πάρα πολλά άτομα που υποφέρουν από υπερβολικό άγχος και ό,τι αυτό συνεπάγεται!

Φιλικά,
Χρύσα

Καλησπερα Μαιρη..Ολα αυτα που ανεφερες οντως τα εχω περασει και εγω..απλα τωρα που τα ειδα γραμμενα απο σενα συνειδητοποιησα τι συνεβαινε..Το ειχα παρει αψηφιστα..δεν εδωσα τη σημασια που επρεπε.:(
Εχω λιποθυμησει 3-4 φορες στη ζωη μου,εχω ταχυκαρδιες και εγω συχνα και ζαλαδες,οπως και ημικρανιες καποτε.
Οσο πιο πολλες εμπειριες διαβαζω εδω..τοσο βρισκω κομματια του εαυτου μου εδω μεσα.
Μονο που εγω δεν ειμαι πλεον υπερ των ψυχοφαρμακων..νιωθω πως αν παιρνω απο τωρα ψυχοφαρμακα μετα στα 40 η στα 50 μου τι θα κανω?
Υπερ υπερ της ψυχαναλυσης κυριως αν αυτη μπορει να υποκαταστησει τα φαρμακα..
Φυσικα οταν υπαρχει πολυ σοβαρος λογος,εκει φυσικα και δεχομαι τη θεραπεια με αντικαταθλιπτικα κτλ.

Αγαπητέ Orion
Πρέπει να σου πω ότι όλα τα άτομα με ίδια ή με παρόμοια προβλήματα σαν τα δικά μας, αισθάνονται μια τρομερή έλλειψη αυτοπεποίθησης και αυτό όπως είναι φυσικό επιβαρύνει το υπάρχον πρόβλημα... Το σίγουρο πάντως είναι ότι δεν έχεις νοητική υστέρηση (όπως αναφέρεις) και το λέω αυτό γιατί μετά από πολλές επισκέψεις στον ψυχίατρο (που σημειωτέον είναι πάρα πολύ καλός στη δουλειά του), μου είπε ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ατόμων που έχουν ψυχοσωματικές διαταραχές άγχους (συμπεριλαμβανομένων και όλων των άλλων συμπτωμάτων) το παθαίνουν γιατί εκτός του ότι είναι πολύ έξυπνοι αλλά ευαίσθητοι, σκέφτονται και πολύ, με αποτέλεσμα να αναλύουν το κάθε τι που τους συμβαίνει, προσπαθούν με κάθε τρόπο να δώσουν λύσεις, έχουν συνέχεια στο μυαλό τους τα προβλήμάτά τους, καθώς πολλές φορές και προβλήματα άλλων ανθρώπων από το οικείο περιβάλλον τους, και αυτό έχει σαν συνέπεια να επιβαρύνουν το μυαλό τους με υπερβολικές σκέψεις για να μην σου πω και άχρηστες τις περισσότερες φορές.
Σχεδόν όλα τα συμπτώματα που ανέφερες στο μήνυμά σου τα έχω και εγώ (γι\'αυτό μην αισθάνεσαι μόνος) όπως την κούραση στα μάτια, τη φωτοφοβία, την μόνιμη ζαλάδα στο κεφάλι μου, (μόνο ο ύπνος δεν μου λείπει γιατί τις περισσότερες φορές κοιμάμαι μόνο και μόνο για να ξεφύγω απ\'αυτά τα προβλήματα). Και εγώ έχω καταφύγει σε αμέτρητους γιατρούς (γιατί κάθε φορά που συνέβαινε κάτι στο σώμα μου νόμιζα ότι είχα κάτι σοβαρό και θα πεθάνω!!!) αλλά όπως ήταν φυσικό δεν μου έβρισκαν τίποτα!
Αυτό που θέλω να πω σε σένα και σε όλους όσοι βρίσκονται εδώ και διαβάζουν το μήνυμά μου, είναι ότι πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά ότι η ζωή είναι πολύ μικρή για να καθόμαστε και να σκεφτόμαστε όλα τα αρνητικά που μας συμβαίνουν.. Εκτός του ότι η ζωή είναι πολύ μικρή, είναι ταυτόχρονα και πολύ ωραία και πρέπει να \"ρουφάμε\" το κάθε λεπτό που περνάει κάνοντας πράγματα που μας ευχαριστούν και αποβάλλοντας με κάθε τρόπο τις άσχημες σκέψεις που \"κολλάνε\" μέσα στο κεφάλι μας! Τώρα πως θα το καταφέρουμε αυτό;;; Έλα ντε!!! Είναι όμως στο χέρι μας... Μόνοι μας θα βοηθήσουμε τον εαυτό μας να ξεφύγει απ\'αυτό το τέλμα που έχουμε μπει, αρκεί να αισθανόμαστε που και που αισιόδοξοι και να έχουμε το πείσμα να πούμε κάθε φορά που μας συμβαίνει κάτι κακό: \"Πού θα πάει; Θα περάσει!!!\". Και αυτό που λένε ότι ο χρόνος είναι το καλύτερο γιατρικό είναι πάρα πολύ σωστό και αυτό που λέω εγώ συνέχεια στον εαυτό μου είναι: \"Κάποια στιγμή που θα έχουν περάσει όλα αυτά, θα τα θυμάμαι και θα γελάω\"!!
Θέλω, τέλος, να ευχαριστήσω πάρα πολύ την Ifigeneia24 και την Kokkinoskoufitsa2 για την άμεση ανταπόκριση στο μήνυμά μου.
Και να μην ξεχνάει κανείς: \"Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΣΕ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ\"!!!

Φιλικά
Μαίρη

Orion νομίζω ότι αν είχες νοητική υστέρηση δεν θα μπορούσες καν να χρησιμοποιήσεις τον υπολογιστή. Και το να είναι κάποιος \"ακοινώνητος\" όπως λες δεν νομίζω ότι έχει να κάνει με νοητική στέρηση. Έχω γνωρήσει άτομα με νοητική στέρηση που δεν ήταν ακοινώνητα, όπως και άτομα αρκετά έξυπνα που όμως είχαν δυσκολία στην κοινωνικοποίησή τους.

Θα σου πω κάτι: όταν κάποιος παίζει ένα παιχνίδι που δεν έχει ξαναπαίξει στο παρελθόν αρχικά είναι φυσικό να χάνει. Σταδιακά όμως εξοικειώνεται, και γίνεται \"εξυπνότερος\". Αυτό συμβαίνει και σε σένα. Δεν έχεις εξοικειωθεί με κάποιες καταστάσεις. Σιγά σιγά θα μάθεις να κοινωνικοποιείσαι. Όλα μαθαίνονται.

\"ειναι μειωμενης αντιληψης κατα κοινη ομολογια\" Τι θα πει αυτό? Δεν το καταλαβαίνω. Υπάρχει διάγνωση από γιατρό? Γιατί ο κόσμος πολλές φορές είναι κακός και το τόσο το κάνει τόοσο. Φαίνεται ότι κάτι δεν πάει καλά αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχει νοητική υστέρηση.

Πάντως ανεξάρτητα με αυτά, Orion εφόσον σε αυτά που γράφεις φαίνεται ότι σκέφτεσαι φυσιολογικότατα και καταλαβαίνεις αυτά που σου λένε δεν έχεις πρόβλημα. Το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίζεις είναι όπως λες στα προφορικά, το οποίο δικαιολογείται προφανώς από το άγχος σου.

Είτε το πιστεύεις είτε όχι κι εγώ σε κάποια φάση σκεφτόμουν τα ίδια με σένα επειδή αντιμετώπιζα πρόβλημα να εκφραστώ προφορικά και αντιμετωπίζω ακόμα σε κάποιες φάσεις.

Τόσα χρόνια δεν μπορεσες να μάθεις τους κανόνες επειδή ήσουν σε ένα περιβάλλον που δεν σου έδινε τα κατάλληλα ερεθίσματα. Τώρα αρχίζεις να κάνεις συστηματική προσπάθεια να μάθεις τους κανόνες.

ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟ .... κι εγω θα ηθελα να μου πεις για τον καλο σου γιατρο.. αν γινεται..¨)

ΜΑΙΡΟΥΛΑ... συμφωνω απολυτα με αυτα που λες.... και για ολα αυτα που λες και τον τροπο με τον οποίο χαρακτηρίζεις οοολους εμασ....
..περα απ ολα αυτα θα ηθελα να συμπληρώσω πως πιστευω οτι....τα προβληματα μασ .. ειναι 2
..1 ... σκεφτομαστε περισσοτερο απ οσο πρεπει..τα αναλύουμε ολα... αυτο μας κανει διαφορετικους... μας κανει πιο γεματους.. πιο ζωντανούς .. πιο ανθρώπινους πιο ενδιαφέροντες.. απο τον μεσο ορο.. αλλα περα απο την ευχη που ειναι αυτο για μασ.. ειναι ταυτοχρονα και καταρα.. γιατι αυτη η συνειδητοποίηση απο την οποια πάσχουμε ολοι εμεισ... μασ χαριζει απλόχερα και την αισθηση της μοναξιασ... κι ετσι καταλήγω στο
2ρο... οτι δηλαδη... το μεγαλύτερο προβλημα μασ... το προβλημα όλων... και ειδικα όλων εμασ που ειμαστε ευαίσθητοι,εύθραυστοι... ειναι η μοναξιά... αυτη τα φταιει ολα...
... ολα μας τα προβληματα ειναι αποτελεσμα της ατελείωτης μοναξιας μας...


οταν ημουν πιο μικρουλα ειχα μια θεωρια... θεωρουσα πως αν παρεις οποιονδήποτε ανθρωπο , με οποιαδήποτε ψυχολογικά ,κοινωνικά, εγκληματικά...αρρωστημένα... .(οποιαδήποτε)προβλήματα... κι αν ειχε....
..αν τον αγκαλιαζεσ και τον περιέθαλπες με αγαπη..... με στοργή , τρυφερότητα..... ζεστασια... και πανω απ ολα.. τον εκανες να νιωσει ασφαλεια... θα γινοταν καλα με τον καιρο.... και ξερετε τι?.... παρ ολο που οι άνθρωποι και η ζωη.. με εχουν απογοητεύσει πολυ..
(ειδικά κατα καιρους).. κατα βάθος ξερω... πραγματικα πιστεύω πως αυτη η θεωρία ειναι πραγματικότητα και ισως πανάκεια... ..αν και ελαφρός ουτοπική ιδεα...
(προσωπικά αγαπαω τις ουτοπικές ιδεεσ..τελοσ παντον)...

...Παιδακια μου καλα.. φιλοι μου.... μπορει προσωπικά να μην γνωριζόμαστε... αλλα ειμαι πολυ περήφανη για σασ και για ολουσ εδω που.. ειστε.. που είμαστε τοσο γενναίοι και θαρραλέοι... ώστε να παλεύουμε με τουσ φοβουσ.. τισ ευαισθησίες... την υπερβολική ζωη που κρύβουμε μεσα μασ.... και δεν παύουμε να προσπαθουμε.... καμαρώνω πολυ για ολουσ μασ.... ειμαστε ολοι εδω γεννημένοι νικητές κι ασ μην το ξερουμε.... γιατι μερικες φωρες βλεπουμε τα κορμια μας.. σωματικά η ψυχοσωματικά να μασ προδίδουν μεχρι να ξανα δυναμώσουν...
ειμαστε νικητές γιατι ημαστε ζωντανοί... δεν παύουμε να ελπιζουμε .. να προσπαθούμε... και πανω απ ολα δεν παύουμε να αγαπαμε.....


Καλε μου ΟΡΙΟΝ... δεν εχεις νοητική υστεριση.. απλα εισαι διαφορετικός.... ματια μου... ισωσ το πολυ πολυ να εισαι διαφορετικά δυσλεκτικός... η λιγάκι αυτιστικός... αρα και διαφορετικά πιο έξυπνος ..απο τον μεσο ορο... διαφορετικά ..περισσότερο δημιουργικός ..ίσως... μέχρι να βρεις τον πιο κατάλληλο για σενα τροπο έκφρασης... ισωσ απλα ο λογοσ να μην ειναι το δυνατο σου σημείο επειδή εισαι ιδιοφυΐα καπου αλλου... ίσως ζωγραφίζεις... ίσως...γράφεις μουσική η έχεις μουσική μέσα σου... η δεν ξερω εγω τι αλλο....
ολα θα πανε καλα να ξερεισ... το οτι δεν εισαι.. δεν είμαστε σαν ολουσ τουσ αλλουσ δεν μασ κανει \"νοητικά υστερημένους\"... αλλά διαφορετικούς... μοναδικούς....
..εισαι μοναδικός και πρεπει απλώς να συγκεντρωθείς σε αυτα που ΕΙΣΑΙ καλοσ...και ΜΠΟΡΕΙΣ ... καλύτερα....

ασε.. που περα απ ολα αυτα νομίζω ποσ αυτο που πραγματικα σου λυπει.... ειναι η αγαπη... πως εισαι στερημένος απο ασφαλεια..... και με πολυυυ πολυ αγαπη και ακομη περισσοτερεσ αγκαλιεσ... οχι μονο θα ενιωθεσ αλλα θα ησουν πολυ καλητερα....

ολα θα ερθουν...θα δεισ... φιλε μου
με Αγαπη και πολυ φιλιά Adzik

υγ.
εγω παλι εχω απο παντα αλλο πρόβλημα... ως κλασική αριστερόχειρας...και πρόωρα γεννημένο ατομο.. χρησιμοποιώ στην εκφραση μου περισσότερες λεξεις απ οσες χρειάζεται...κι αυτο επειδή θελω να μεταδώσω στον αλλον με τις λεπτομέρειες οχι μονο το γεγονος που περιγράφω ..αλλα και καθε συναίσθημα .. ..... ξερω πως καποιες φωρες ειναι ισως κουραστικο κατι τέτοιο... αλλα αυτο δεν με κανει «υστερημένη νοητικα»...απλα διαφορετικη..... καλε μου ΟΡΙΟΝ... σας φιλω γλυκά ολους...

Φίλε Orion
Για να σου απαντήσω στην ερώτησή σου, επειδή το ξέρεις και εσύ πολύ καλά, ότι η διάθεσή μας αλλάζει απ\'τη μια στιγμή στην άλλη, (π.χ. ενώ υπάρχουν στιγμές που αισθάνομαι πάρα πολύ καλά, είμαι μέσα στην τρελή χαρά, ξαφνικά όλα αλλάζουν και παθαίνω μια κατάπτωση, μια κούραση, λες και έσκαβα όλη τη μέρα!), προσπαθώ να βρω διεξόδους όπως π.χ. να μην κάθομαι με σταυρωμένα τα χέρια περιμένοντας να μου περάσει, βάζω μουσική και χορεύω σαν το κατσίκι!!! ή κάνω δουλειές στο σπίτι, ασχολούμαι με κάτι τέλος πάντων για να μπορέσω να παλέψω με αυτόν τον εφιάλτη... Πάντως και οι ασκήσεις χαλάρωσης με κάποιες αναπνοές με έχουν βοηθήσει πολύ, ειδικά τα βράδια πριν κοιμηθώ, αφού πολλές φορές και χωρίς λόγο με πιάνει όχι ταχυκαρδία αλλά ένα αίσθημα λες και η καρδιά μου θέλει να βγει απ\'το σώμα μου!!! Χτυπάει δηλαδή τόσο έντονα (επαναλαμβάνω όχι γρήγορα) και σε άτακτα χρονικά διαστήματα που μου προκαλεί μούδιασμα στα άκρα και τρέμουλο... Φυσικά και πήγα στον καρδιολόγο, ο οποίος μου είπε ότι η καρδιά μου λειτουργεί σαν μικρού παιδιού, δεν έχω δηλαδή κάτι το παθολογικό και ότι όλα αυτά είναι αποτέλεσμα του άγχους, λίγο το κάπνισμα, λίγο ο καφές... καταλαβαίνεις...

Χμ.. νομίζω ότι έχεις πάθει μια κρίση χαμηλής αυτοπεποίθησης. Δεν νομίζω ότι πιστεύεις όλα όσα λες ούτε ότι πιστεύεις ότι δεν αξίζεις. Σκέψου έναν άλλον άνθρωπο με τα ίδια χαρακτηριστικά με εσένα. Θα θεωρούσες ότι δεν αξίζει να έχει όλα αυτά?

Τι θα πει αξίζω? Όταν εμείς είμασταν μωρά τι ακριβώς κάναμε και αξίζαμε την αγάπη των γονιών μας? Τίποτα. Γιατί κάθε μωρό και κάθε παιδί την αξίζει ό,τι κι αν είναι. Και όταν είναι άρρωστο και παλεύει ακόμα περισσότερο.

Όσον αφορά τώρα στο κοινωνικό κομμάτι, να σου πω ότι εγώ απ\'τη φύση μου ποτέ δεν ήμουν και τόσο κοινωνική, με την έννοια ότι δεν θα έκανα εγώ ποτέ το πρώτο βήμα να μιλήσω σε κάποιους όταν βρισκόμασταν κάπου μαζί και δεν τους ήξερα... Πάντα περίμενα απ\'τους άλλους να μου μιλήσουν... Ίσως αυτό έχει να κάνει με το ότι πάντα μου άρεσε να μένω μόνη μου, να κλείνομαι στην μοναξιά μου και να σκέφτομαι...διάφορα... Ο πολύς κόσμος ποτέ δεν μου άρεσε και για να σου πω ένα παράδειγμα, πάντα όταν έβγαινα για καφέ, διάλεγα πάντα ένα γωνιακό τραπέζι και ποτέ στη μέση της καφετέριας!!! Φυσικά το πρόβλημα επιδεινώθηκε μετά τις διαταραχές πανικού που έπαθα, όπου εκεί δεν ήθελα να βλέπω άνθρωπο πόσο μάλλον να βγω έξω για καφέ!!! Έχω βέβαια κατηγορηθεί απ\'τους άλλους πολλές φορές γι\'αυτή την απομόνωσή μου, για το λόγο ότι πολλοί από αυτούς, ενώ ξέρουν το πρόβλημα που αντιμετωπίζω, δεν μπορούν να το καταλάβουν και τους δικαιολογώ απόλυτα... Γι\'αυτό λοιπόν πιστεύω ότι το να είσαι ακοινώνητος δεν σημαίνει ότι πάσχεις από κάποιου είδους νοητικό πρόβλημα...

Και στις διαταραχές λόγου που λες ότι έχεις, φίλε Orion, να σου αναφέρω ότι και εγώ πολλές φορές θέλω να πω κάτι και μπερδεύομαι, χάνω τα λόγια μου, και είναι λογικό! Όταν δεν αισθάνεσαι καλά, πως είναι δυνατόν να έχεις πάντα τον έλεγχο σ\'αυτά που λες και να έχεις και άνεση λόγου; Πάντα όμως προσπαθώ να το ξεπεράσω, \"το πιάνω\" πάλι απ\'την αρχή, σφίγγω τα δόντια μου και πάντα πετυχαίνει!!!
Και κάτι άλλο: Έχεις καταλάβει ότι σχεδόν όλοι εδώ μέσα έχουν περάσει απ\'αυτή τη φάση που περνάς και εσύ. Και αυτό σημαίνει ένα πράγμα: Ότι δεν είσαι μόνος σου!!

..:):)αχ Μαιρουλα..κι εγω παντα ετσι ημουν.. σαν κι εσενα.... γωνιακο τραπεζακι.... (παρεα με μια ζεστη σοκολατα κι ενα καλο γλυκακι για να βουταω μεσα...ενα βιβλιο..περιοδικο..) μονη μου στο δωματιο με την μουσικη μου.... .. τα λογια.. τα βιβλια.. τισ ατελειωτες σκεψεις μου.... και την μοναξια μου... ..την ηρεμια μου... τον κοσμο μου...
... θεωρουσα παντα πως η ενοια της ισσοροποιασ και της αρμονιας ταυτιζεται με την ενοια της ευτυχιας... (βεβαια και αλλες ενοιες..αλλα πανω απ ολα με την ενοια της αρμονιας..)...:):):)
..μακια σασ...