...προκατάληψη

Δεν ξέρω αν έχω διαλέξει την κατάλληλη ενότητα, αλλά νομίζω ότι εδώ ταιριάζει καλύτερα. Παλιότερα θα έγραφα πιο ποιητικά για το θέμα, αλλά τώρα νομίζω θα είμαι πιο άμεσος.
Έχω αγοραφοβία, για την ακρίβεια δεν μ’ αρέσει ο όρος έχω. Θα μπορούσα να πω πάσχω αλλά ούτε αυτός το εκφράζει. Μάλλον βρίσκομαι σε αγοραφοβία θα ήταν πιο σωστό. Με αιτία αυτό, έχω περάσει πάρα πολύ άσχημα στη ζωή μου, και για πολλά χρόνια. Δεν θέλω να συγκρίνω με καταστάσεις άλλων απλά το αναφέρω. Και μέσα στα τόσα χρόνια έψαξα πολύ διεξοδικά, με πόνο και με μεράκι, να βρω άκρη. Μπορώ να πω ότι δεν έχω ασχοληθεί με άλλο θέμα τόσο εκτενέστατα απ’ ότι το να μπορέσω να διαβάσω το βιβλίο που είμαι εγώ και επίσης να διαβάσω τα βιβλία που είναι οι άλλοι. Ξεκίνησα αυτό, εντελώς “άσχετος”, με αυτό εννοώ ότι, σε μικρότερη ηλικία, ποτέ δεν θέλησα να δω πώς σκέφτομαι και πώς σκέφτονται οι άλλοι. Αλλά κάποια φορά, ξεκίνησα ίσως και χωρίς να το γνωρίζω. Τώρα νομίζω ότι έχω αποκτήσει αρκετή ικανότητα να καταλαβαίνω, όχι πολλά, αλλά νομίζω περισσότερα απ’ ότι ο μέσος όρος. Αυτό είναι τώρα και το ουσιαστικό πρόβλημά μου.
Από τη μία καταλαβαίνω αρκετά, καταλαβαίνω τις αιτίες της αγοραφοβίας και καταλαβαίνω το φαύλο κύκλο που τη συντηρεί. Και βλέπω ότι ο μόνος τρόπος να μπορέσω να ξεκινήσω να ξεφεύγω είναι με τις καλές σχέσεις με άλλους ανθρώπους. Αλλά εδώ είναι και το μαρτύριό μου. Και εξηγώ.
Υπάρχουν πολλών ειδών άνθρωποι και σε πολύ διαφορετικές φάσεις ο καθένας.
Έτσι υπάρχουν άνθρωποι που δεν θα με πλησίαζαν, ή γιατί φοβούνται για τον εαυτό τους (πολλοί δεν θέλουν να δουν τον εαυτό τους σαν καθρέφτης) ή γιατί δεν το αντέχουν, ή γιατί δεν το καταλαβαίνουν και κατά κάποιο τρόπο με θεωρούν τρελό ή άρρωστο ή κάτι ανάλογο που δεν βρίσκω λέξεις για να το πω.
Μετά υπάρχουν άνθρωποι που η ζωή τους έφερε άλλα προβλήματα, έτσι δεν μπορούν να δουν ούτε καν την ύπαρξη του δικού μου προβλήματος. Απλά δεν μπορούν να δουν την ύπαρξη, κάτι σαν προκατάληψη δηλαδή. Είναι τόσο έντονη η προκατάληψη που δεν τους αφήνει να δούνε.
Και υπάρχουν και άνθρωποι που όντας σε κάποια δικά τους προβλήματα έχουν επιλέξει εντελώς διαφορετικό τρόπο διαφυγής. Έτσι δεν γίνεται να υπάρξει κάποια συνεννόηση, αφού δεν θα θελήσουν ποτέ να δουν το δικό μου τρόπο. Αν δουν το δικό μου τρόπο θα αναγκαστούν να βρεθούν σε αμφιβολία για τον δικό τους τρόπο και αυτό δεν τους αρέσει.
Και υπάρχουν και άνθρωποι που όντας στα δικά τους προβλήματα, βλέπουν τα δικά τους μεγάλα, και όλων των άλλων πιο ασήμαντα. Έτσι και αυτοί δεν έχουν την ικανότητα για κατανόηση.
Α! ναι, να μην ξεχάσω και ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που ζηλεύουν και είναι τόση η συναισθηματική τους φόρτιση που δεν μπορούν να δουν εμένα. Δεν λέω ότι είναι κακό να ζηλεύει κανείς, κακό είναι να μην το καταλαβαίνει και να μην καταλαβαίνει την αλλαγή συμπεριφοράς του λόγω ζήλιας.
Τα έγραψα αυτά για να πω ότι η μη αποδοχή μου από άλλους και ιδιαίτερα όταν είναι απόλυτη είναι που μου δημιούργησε το πρόβλημα της αγοραφοβίας. Στην ουσία η προκατάληψη είναι που δεν αφήνει τους ανθρώπους να δούνε καθαρά και απ\' ευθείας (ίσως και καθόλου). Έχει διαφορά το να μην αντέχω να δω κάτι, ή να μην θέλω να δω κάτι, από το να βλέπω λάθος. Βέβαια είναι κάπως οξύμωρο, αλλά και η αγοραφοβία σε εμένα προκατάληψη είναι κατά βάθος. Έτσι χρειάζομαι ανθρώπους που να μην έχουν προκατάληψη στο θέμα αυτό.
Έτσι, ένα εξαιρετικά μεγάλο ποσοστό ανθρώπων δεν γίνεται να έχει καλή επικοινωνία με εμένα. Αλλά εγώ χρειάζομαι επικοινωνία. [Edit]: Mιλώ και για τις σχέσεις που είναι σε μεγαλύτερη απόσταση.
Δεν θα ήθελα να μπω σε λεπτομέρειες του πακέτου των προβλημάτων μου. Ονομάζω πακέτο γιατί στην ουσία το ένα φέρνει το άλλο. Αφού ανέπτυξα το πρόβλημά μου, θέλω να ρωτήσω υπάρχει κανείς άλλος εδώ που να αισθάνεται παρόμοια;
Αρκετές φορές πριν δοκίμασα να γράψω αλλά πάντα τα έσβηνα. Και ελπίζω να με κρίνετε όπως πρέπει και να κατάφερα να κάνω να δείτε μέσα από τα δικά μου μάτια αντί να χρησιμοποιήσετε τα δικά σας. Ξέρω ότι δεν είμαι καλός στο να εκφράζω ιδέες (το ανακάλυψα και σε ένα τεστ προσωπικότητας που είχα κάνει παλιά). Τέλος θέλω να πω ευχαριστώ σε όσους μου επιτρέπουν την ελεύθερη έκφραση.
.

Άρα η δυνατότητα πάνω από το μέσο όρο για κατανόηση οδηγεί εσένα σε λιγότερη κατανόηση από τους γύρω σου.Κάτι τέτοιο John;
Γιατί μου φαίνεται πως δε σε βοηθάει και πολύ αυτή η γνώση,όταν παρατηρώ πως σε κάνει αυστηρότερο στην κρίση σου για τους ανθρώπους;Αυτό που βλέπω είναι πως ενώ έχεις κατηγοριοποιήσει τους λόγους για τους οποίους οι άλλοι άνθρωποι κωλύονται,δεν αναφέρεις πως αυτή η κατηγοριοποίηση επιδρά στην επικοινωνία σου.John,ενδέχεται να υποβοηθά την απομόνωση,παρά να την εξηγεί η αυστηρότητά σου.Και ενδέχεται να εμπεριέχει περισσότερο τιμωρία η ματιά σου παρά διάθεση για προσέγγιση.Πρώτες σκέψεις μου.Ας το συζητήσουμε αν το επιθυμείς.

Γιάννη,
ξέρεις αυτές οι σκέψεις μου ειναι κάπως γνώριμες..τις εχω κάνει και εγώ για μένα,οταν μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ τον εαυτό μου σε σχέση με τους άλλους.
Εσύ θα ήθελες επικοινωνία με όλους αυτους τους χαρακτήρες?
Νομίζω οτι αυτη η \"ταξινόμηση\" ειναι μέρος μιας δικαιολόγησης.Δηλαδή οταν κατι δεν προχωράει ,αναλύεις τους λόγους που δεν καταφέρνεις να εχεις επαφή..ομως το συμπέρασμα ειναι οτι οι αλλοι ειναι \"αλλιως\" και οχι δεν φταινε που ειναι διαφορετικοι,ετσι δεν ειναι?
Πως θα γινόταν να ξεπεραστει αυτό το πρόβλημα?
Εχω κάτι να προτείνω αλλα ειναι απο δική μου εμπειρία και βάση του δικού μου χαρακτήρα,αρα δεν ξερω αν θα σε εξυπηρετουσε..

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή
Γιάννη,
ξέρεις αυτές οι σκέψεις μου ειναι κάπως γνώριμες..τις εχω κάνει και εγώ για μένα,οταν μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ τον εαυτό μου σε σχέση με τους άλλους.
Εσύ θα ήθελες επικοινωνία με όλους αυτους τους χαρακτήρες?

---

Φυσικά και δεν θέλω επικοινωνία με ανθρώπους που δεν γίνεται να έχω επικοινωνία! Σωστά τα λές. Αυτό λέω ότι δημιουργεί και συντηρεί το πρόβλημα. Αλλά δεν έχω άλλους :-(

Quote:

---

Νομίζω οτι αυτη η \"ταξινόμηση\" ειναι μέρος μιας δικαιολόγησης.Δηλαδή οταν κατι δεν προχωράει ,αναλύεις τους λόγους που δεν καταφέρνεις να εχεις επαφή..ομως το συμπέρασμα ειναι οτι οι αλλοι ειναι \"αλλιως\" και οχι δεν φταινε που ειναι διαφορετικοι,ετσι δεν ειναι?

---

Πάλι σωστά τα λες. Αλλά μην μπλέξεις με το θέμα ταξινόμηση/κατηγοριοποίηση που αναφέρει η RainAndWind. Νομίζω ανοησίες λέει, δεν έκανα καμμιά κατηγοριοποίηση. Απλά ανέφερα τα γεγονότα.
Τώρα για το δεν φταίνε, δεν το πιστεύω. Καθένας μας, φταίει όταν με τη συμπεριφορά μας κάνουμε άλλους να αισθανθούν άσχημα ή να πάθουν κάτι κακό. Εντάξει, θα μου πεις το έχουμε κάνει όλοι. Θα συμφωνήσω, αλλά δεν μπορώ να το δικαιολογήσω εντελώς.
Από την άλλη κι αν ακόμα το δικαιολογήσω πάλι δεν θα μου φέρει τη λύση, το αντίθετο μάλιστα. Και εξαρτάται τι δικαιολογείς. Υπάρχει το enough με την έννοια του επαρκής, ικανός. Δηλαδή ένα σημείο που από εκεί και πριν υπάρχει, ενώ από εκεί και μετά δεν υπάρχει (ή το αντίθετο). Αν βρεθεί κάποιος στα όρια του enough δεν υπάρχουν περιθώρια για δικαιολόγηση. Enough σημαίνει ότι πριν από αυτό είναι και μετά από αυτό δεν είναι κάτι. Και δεν είναι θέμα εγωϊσμού στο θέμα δικαιολόγηση.

Quote:

---

Πως θα γινόταν να ξεπεραστει αυτό το πρόβλημα?
Εχω κάτι να προτείνω αλλα ειναι απο δική μου εμπειρία και βάση του δικού μου χαρακτήρα,αρα δεν ξερω αν θα σε εξυπηρετουσε..

---

Kάθε πρόταση δεκτή, αλλά δεν θα ήταν καλύτερο να ρωτήσεις πρώτα τις συνθήκες; Γιατί θα σου πω ότι έκανα και εγώ το ίδιο παλιότερα, έδινα εύκολα γνώμες και λύσεις. Τώρα το αποφεύγω αν δεν είμαι απόλυτα σίγουρος. Πρώτα βλέπω μια κατάσταση και μετά δίνω στον εαυτό μου και στους άλλους να τη δούνε επίσης. Και δεν έχω για όλους τους ανθρώπους λύση. Και ίσως να μην είναι απόλυτα κακό αυτό, το να καταλαβαίνω είναι πιο σημαντικό. Αν βρω τη λύση θα πετάω από τη χαρά μου (και ισχύει και για μένα και για τους άλλους).

Quote:

---

Originally posted by John11

Quote:

---

Νομίζω οτι αυτη η \"ταξινόμηση\" ειναι μέρος μιας δικαιολόγησης.Δηλαδή οταν κατι δεν προχωράει ,αναλύεις τους λόγους που δεν καταφέρνεις να εχεις επαφή..ομως το συμπέρασμα ειναι οτι οι αλλοι ειναι \"αλλιως\" και οχι δεν φταινε που ειναι διαφορετικοι,ετσι δεν ειναι?

---

Πάλι σωστά τα λες. Αλλά μην μπλέξεις με το θέμα ταξινόμηση/κατηγοριοποίηση που αναφέρει η RainAndWind. Νομίζω ανοησίες λέει, δεν έκανα καμμιά κατηγοριοποίηση. Απλά ανέφερα τα γεγονότα.

Τώρα για το δεν φταίνε, δεν το πιστεύω. Καθένας μας, φταίει όταν με τη συμπεριφορά μας κάνουμε άλλους να αισθανθούν άσχημα ή να πάθουν κάτι κακό. Εντάξει, θα μου πεις το έχουμε κάνει όλοι. Θα συμφωνήσω, αλλά δεν μπορώ να το δικαιολογήσω εντελώς.

Ναι,προσπάθησα να πω οτι αφου καταφέρνεις να δεις τους λόγους ,τους ψαχνεις παραλληλα,δεν μένεις μόνο στην αναγνώριση τους.
Βλέπω οτι και μόνο που τους καταγράφεις με τετοιο τροπο,μεσα σου εχεις κανει τη μιση δουλεια..και εχεις καταλήξει.
Σου μένει να συμπεράνεις οτι υπάρχει καποια αιτία για αυτο που γίνεται.

Από την άλλη κι αν ακόμα το δικαιολογήσω πάλι δεν θα μου φέρει τη λύση, το αντίθετο μάλιστα. Και εξαρτάται τι δικαιολογείς. Υπάρχει το enough με την έννοια του επαρκής, ικανός. Δηλαδή ένα σημείο που από εκεί και πριν υπάρχει, ενώ από εκεί και μετά δεν υπάρχει (ή το αντίθετο). Αν βρεθεί κάποιος στα όρια του enough δεν υπάρχουν περιθώρια για δικαιολόγηση. Enough σημαίνει ότι πριν από αυτό είναι και μετά από αυτό δεν είναι κάτι. Και δεν είναι θέμα εγωϊσμού στο θέμα δικαιολόγηση.

οκ ,πρεπει να εχεις κατανόηση για να δεις οτι οι αλλοι για καποιους λόγους δεν συντονίζονται..
Εχεις ομως και ορια..αυτο λες..ακόμα και αν ειναι σωστη η εκτίμηση σου.
το θέμα ειναι οτι ακριβώς εκει σταματάς.(κι εγω μαζι)
εγινε η αναλυση ,βρεθηκε η αιτία και τωρα τι?



Kάθε πρόταση δεκτή, αλλά δεν θα ήταν καλύτερο να ρωτήσεις πρώτα τις συνθήκες; Γιατί θα σου πω ότι έκανα και εγώ το ίδιο παλιότερα, έδινα εύκολα γνώμες και λύσεις. Τώρα το αποφεύγω αν δεν είμαι απόλυτα σίγουρος. Πρώτα βλέπω μια κατάσταση και μετά δίνω στον εαυτό μου και στους άλλους να τη δούνε επίσης. Και δεν έχω για όλους τους ανθρώπους λύση. Και ίσως να μην είναι απόλυτα κακό αυτό, το να καταλαβαίνω είναι πιο σημαντικό. Αν βρω τη λύση θα πετάω από τη χαρά μου (και ισχύει και για μένα και για τους άλλους).

Οταν λεω με βαση την εμπειρια μου και τον χαρακτηρα μου,προσπαθω πρωτα απο ολα να μπω στη θέση σου ,επειδη σιγουρα ο χαρακτηρας μου θα ειναι διαφορετικός θα προτεινω κατι που δεν ξερω αν βοηθησει..
Οι συνθηκες ειναι το επομενο βημα..εσύ τις λες και το συζητάμε..σιγα σιγα..:)

---

Quote:

---

Originally posted by John11

Τα έγραψα αυτά για να πω ότι η μη αποδοχή μου από άλλους και ιδιαίτερα όταν είναι απόλυτη είναι που μου δημιούργησε το πρόβλημα της αγοραφοβίας.

---

john,

καταρχήν πολύ καλά έκανες που έγραψες το πρόβλημα σου. (και επίσης το τι θα σκεφτεί ο καθένας για το πρόβλημα σου είναι πρόβλημα του καθένα και όχι δικό σου).
αν καταλαβαίνω/υποθέτω σωστά, φοβάσαι και αποφεύγεις τους ανθρώπους για να μην διακινδυνεύσεις να βρεθείς στη θέση να φας μια απόλυτη απόρριψη από κάποιον.
όμως έτσι στερείς από τον εαυτό σου την πιθανότητα να κερδίσεις και κάποιες αποδοχές, σωστά? πως μπορείς να ξέρεις με ποιον θα μπορούσες να έχεις κάποιο επίπεδο επικοινωνίας και με ποιον κανένα επίπεδο επικοινωνίας αν δεν δοκιμάσεις να γνωρίσεις λίγο λίγο κάποιους ανθρώπους?

ύστερα τι σημαίνει για εσένα η απόλυτη απόρριψη από κάποιον?
το βιώνεις ως κάτι πάρα πολύ άσχημο?
θα μπορούσες να βρεις κάποιον τρόπο να πείσεις σταδιακά τον εαυτό σου ότι η απόρριψη από κάποιον άλλο αν σου ξανασυμβεί δεν είναι και το τέλος του κόσμου? δεν σκοτώνει πάντως.
ρεαλιστικά μιλώντας όλοι μας έχουμε δώσει και πάρει κάποια απόρριψη στις σχέσεις μας με τους άλλους. πολλές φορές είναι \"μερική\", ας πούμε όταν έχω κάποια για φίλη, αλλά όχι και πολύ φίλη, τη βλέπω πότε πότε γιατί μπορεί να με κουράζει το περισσότερο.

Δεν είναι η απόρριψη το κυρίαρχο. Όχι πως δεν με ενοχλεί στην παρούσα φάση. Το κυρίαρχο είναι πως είμαι μόνος. Και έχοντας αγοραφοβία, δυσκολεύει αφάνταστα να βρω ανθρώπους. Αυτοί που είναι γύρω μου, ήρθαν μόνο γιατί είμαι κατά κάποιο τρόπο \"καλός\". Αλλά είναι τόσο απαράδεκτοι που δεν υπάρχει πιθανότητα μέσα από αυτούς να γνωρίσω άλλους ανθρώπους. Αποτελώ κατά κάποιο τρόπο κτήμα τους, και στη φάση που είμαι δεν μπορώ να ξεφύγω. Και έτσι το ψάξιμό μου είναι δύσκολο. Και οδηγεί σε φαύλο κύκλο. Αν δεν το έχει ζήσει κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει. Αν είχα ένα φίλο (στο μισό όπως λες) δεν νομίζω ότι θα είχα πρόβλημα.
Από την άλλη έχοντας ζήσει βία (όχι σωματική αλλά τη γνωστή βία της κοινωνίας, σε κάποιο μεγαλύτερο βαθμό) έχω μάθει να είμαι κάπως διαφορετικός με την έννοια ότι έμαθα κάποια πράγματα. Νομίζω τώρα έχω πολύ λιγότερη βία, απ\' ότι παλιά.
Αν είχα κάποιον ανθρωπο να βγαίνω έξω για δουλειές ή διάφορα, θα με βοηθούσε αφάνταστα. Όσο κι αν το έχω ψάξει δεν έχω.

> (και επίσης το τι θα σκεφτεί ο καθένας για το πρόβλημα σου είναι πρόβλημα του καθένα και όχι δικό σου).

Είναι μια εύκολη κουβέντα, και σωστή, αλλά στην πράξη θα σου πω ότι απέχει εξαιρετικά από την πραγματικότητα. Αν π.χ. είχες ένα κέρατο στο κεφάλι, μπορώ να σου επιβεβαιώσω με σιγουριά ότι θα είχες αυτόματα και ένα εξαιρετικά μεγάλο πρόβλημα. Και όπως είπε η Φωτεινή, δεν κρίνω τους άλλους πάντα για τη στάση τους. Και εγώ άλλωστε το ίδιο δεν είμαι; Κάποιους ανθρώπους που έχουν πρόβλημα δεν μπορώ να τους πλησιάσω ή γιατί λυπάμαι πολύ ή γιατί ντρέπομαι. Μερικά προβλήματα μπορώ να τα πλησιάσω, άλλα όχι.
Τώρα που τα γράφω αυτά, σκέφτηκα άλλο ένα συμβάν. Ο ξάδελφός μου (κάποτε κολλητός φίλος) μετά από ένα μεγάλο διάστημα που χαθήκαμε (υπερβαίνει τη δεκαετία) όταν ξαναβρεθήκαμε μου είπε: \"θέλω να κάνουμε παρέα αλλά δεν θέλω να κουβεντιάσουμε ποτέ για την αγοραφοβία\". Ξέρεις πόσο άσχημα μπορεί να αισθάνεσαι όταν κάποιος άλλος ντρέπεται για σένα; Μάλλον είναι το πιο πιθανό, γιατι στην ουσία δεν ξέρω τι σκέφτεται αφού δεν είναι ελικρινής. Αν ήταν ειλικρινής θα είχε δει και η συμπεριφορά του θα ήταν εντελώς διαφορετική.
Αγοραφοβία σημαίνει αυξημένες \"ανάγκες\". Αν κάπου δεν μπορείς να πας πρέπει να πάει κάποιος άλλος ή να πας μαζί του. Είναι εξαιρετικά ψυχοφθόρο, να παρακαλάς για ψίχουλα όταν έχεις ανάγκη. Γιατί μην νομίσεις ότι κάποιος \"ξένος\" θα δώσει και πολλά πράγματα. Τώρα κατάλαβα πόσο βία περιέχει η έννοια ξένος. Ενώ θα έπρεπε να ζούμε όλοι οι άνθρωποι μαζί, ο περισσότερος κόσμος διαχωρίζει τον εαυτό του ονομάζοντας \"ξένος\". Στους φίλους συμπαραστεκόμουνα. Γι\' αυτό δεν κατάλαβα ότι μπορεί να την πατήσω. Νόμιζα ότι και οι άλλοι είναι το ίδιο.
Στην ουσία αν το καλοσκεφτείς όλοι οι άνθρωποι αγοραφοβία δεν έχουν; Π.χ. μπορούν όλοι να πάνε σε μια εκπομπή στην τηλεόραση; Όχι. Μπορούν όλοι να πουλάνε cd σε καφετέριες; Πάλι όχι. Και λέω σε ανθρώπους, κάτσε να το δούμε μαζί, και να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, τότε θα δούμε πολλά. Ε! κανείς δεν το κάνει.
Με το τείχος του εγωισμού της προκατάληψης και της μη ειλικρίνειας δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρξει οποιαδήποτε καλή σχέση. Μπορεί να αναγκαζόμαστε να φοράμε το τείχος του εγωισμού και της προστασίας, αλλά εγώ δεν μπορώ πια να το κάνω. Και γιατί δεν θέλω και γιατί δεν μπορώ.

John διαβασα οσα εγραψες κ βλεπω οτι διαχωριζεις τον εαυτο σου απο ολους τους υπολοιπους.Σαν να περιμενεις ολοι να ξερουν τι σημαινει η το κυριωτερο να ξερουν τι να κανουν κ πως να φερθουν.Γενικα οι κατηγοριες που ανεφερες ειναι σωστες ,περιμενεις ομως να καταλαβουν αυτοι εσενα .Εχεις σκεφθει τι τους οδηγει στην συγκεκριμενη συμπεριφορα?Σιγουρα υπαρχουν πολλοι που κοιταζουν μονο τον εαυτο τους κ δεν ενδιαφερονται για κανενα,ομως ευτυχως δεν ειναι η πλειοψηφια.Δεν μπορεις ομως να βαζεις τις ιδιες ταμπελλες σε ολους.Καταρχην αυτο φαινεται στην συμπεριφορα σου κ στον τροπο που μιλας κ αντιδρας.
Ειπες οτι ο ξαδελφος σου αρνηθηκε να μιλησει για την αγοραφοβια γιατι ντρεπεται για σενα.Μου εκανε μεγαλη εντυπωση.Μα αν ντρεποταν δεν θα ηθελε καθολου να κανετε παρεα.
Ισως να αρνηθηκε να μιλησετε απο αγνοια η διοτι πιστευει τι η αγοραφοβια ειναι το συμπτωμα κ οχι η αιτια[οπως κ εγω].Το να ειναι η σκεψη σου συνεχεια κολλημενη στο συγκεκριμενο προβλημα δεν φερνει κανενα αποτελεσμα .
Ειπες επισης οτι οσοι σε κανουν παρεα σε θεωρουν καλο κ κτημα τους.Μαλλον εννοεις οτι επειδη κανεις οτι θελουν κ δεν τους φερνεις αντιρρησεις σε χρησιμοποιουν?Κανεις παρεα ομως μαζι τους καταπιεζοντας τον εαυτο σου χωρις να εκφραζεις τα συναισθηματα σου κ τα \"θελω\" σου.Φοβασαι να μεινεις μονος?Τους εχεις πει ποτε τι θελεις?Εχεις εκφρασει την γνωμη σου?Αν οχι πως ξερεις πως θα αντιδρασουν?
Πιστευω οτι ξερεις το γεγονος η τα γεγονοτα που σε οδηγησαν στην αγοραφοβια.Τι κανεις γιαυτο?

Μπορεί να πέρασες στο απέναντι πεζοδρόμιο πάντως.Από την απόλυτη παράδοση των θέλω σου στις διαθέσεις των άλλων,στην απαίτηση.Είναι κοινό σε ανθρώπους που έχουν πληγωθεί από τους άλλους ή που αισθάνονται κακοποιημένοι.Frustration-aggression factor.Hostility invites hostility.Λίγο δύσκολο όταν φέρομαι με τρόπο που δεν προσκαλεί αλλά \"απαιτεί\"να προσκαλέσω.Αυτό που κάνω είναι να απωθώ.Και ίσως δεν το αναγνωρίζω,γιατί πιστεύω πως ξέρω από πριν τις συμπεριφορές που θα συναντήσω,τις ανταπροκρίσεις τις έχω προδιαγράψει ήδη και ασυναίσθητα τις\"δημιουργώ\".
Η αυστηρότητα είναι μία μορφή καναλοποιημένης επιθετικότητας.Ξεχνάς πως οι διμερείς σχέσεις δεν μπορούν να βασίζονται σε τέτοιες αυστηρότητες.Τα άτομα που θα δεχτούν να σε συναντήσουν στη μέση του δρόμου σου,θα είναι άτομα που θα δέχονται να καταπατώνται τα όριά τους.Η αντίσταση που λαμβάνεις ενδέχεται να είναι απόρροια δικών σου συμπεριφορών.Και αυτή η πιθανότητα είναι πολύ μεγαλύτερη από τη \"βία\"των ξένων.Μελέτησε ποια άτομα δέχονται εδώ μέσα τη φιλικότερη ανταπόκριση.Τι κάνουν αυτά που δεν κάνεις εσύ;Με ποιον τρόπο επικοινωνούν που δεν επικοινωνείς.Υιοθέτησε κάποια από τα στοιχεία που \"προσκαλούν\".Χιούμορ,είν� �ι μία καλή αρχή.:)
Μπορεί και να λέω ανοησίες.Μπορεί και να έχεις από πριν αποφασίσει όμως ποιες απαντήσεις θα σε αφορούν.;)

Τα προβληματα που αντιμετωπιζουμε πρεπει να λυνονται και οχι να διαιωνιζονται. Οι αλλοι ειναι ενας ασταθμητος παραγοντας που δεν μπορεις να ελεγξεις, δεν μπορεις να τους αλλαξεις δεν εχεις τετοια ισχυ...εδω ειναι δυσκολο να αλλαξει ο καθενας τον εαυτο του ποσο ενας αλλος αρα πρεπει να προσαρμοσεις τον εαυτο σου στον υπολοιπο κοσμο.
Νομιζω οτι οι σκεψεις κρισης που κανεις προς τους αλλους δεν φερνει το επιθυμητο αποτελεσμα. Εαν καταφερεις και προσαρμοσεις τον εαυτο σου καλυτερα ωστε να μπορεσεις να επιτυχεις τα θελω σου τοτε θα δεις και ανταποκριση και θα δεις και με καλυτερο ματι τον υπολοιπο κοσμο.
Δεν μπορω να σου πω πως θα το πετυχεις αυτο...δεν ξερω. Να ξερεις παντως οτι και οι υπολοιποι ως προσωπικοτητες στην ιδια κοινωνια κινουνται πανω-κατω, βεβαια αυτο δεν σημαινει πολλα γιατι παντα ειναι μερικοι που ξεχωριζουν και η διαφορετικοτητα πληρωνεται πολλες φορες, προσπαθησε να βρεις τις χρυσες τομες χωρις να θυσιασεις υπερβολικα πολλα.

Quote:

---

Originally posted by John11
Δεν είναι η απόρριψη το κυρίαρχο. Όχι πως δεν με ενοχλεί στην παρούσα φάση. Το κυρίαρχο είναι πως είμαι μόνος. Και έχοντας αγοραφοβία, δυσκολεύει αφάνταστα να βρω ανθρώπους. Αυτοί που είναι γύρω μου, ήρθαν μόνο γιατί είμαι κατά κάποιο τρόπο \"καλός\". Αλλά είναι τόσο απαράδεκτοι που δεν υπάρχει πιθανότητα μέσα από αυτούς να γνωρίσω άλλους ανθρώπους. Αποτελώ κατά κάποιο τρόπο κτήμα τους, και στη φάση που είμαι δεν μπορώ να ξεφύγω. Και έτσι το ψάξιμό μου είναι δύσκολο. Και οδηγεί σε φαύλο κύκλο. Αν δεν το έχει ζήσει κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει. Αν είχα ένα φίλο (στο μισό όπως λες) δεν νομίζω ότι θα είχα πρόβλημα.

Γιαννη θα αντεχες να εχεις την βοηθεια καποιου,ακομα και αν δεν ηταν φίλος?Θα εκανες εναν τετοιο συμβιβασμό?Νομίζω ναι..αυτο κανεις..Βαζεις τον Γιαννη στη θεση αυτου που εχει αναγκη απο \"βοήθεια\",και αυτο σε αναγκάζει να κανεις εκπτωσεις στις βαθυτερες αναγκες σου..ομως εσυ δεν εχεις μονο αγοραφοβία εχεις και αλλα πραγματα μεσα σου..και αυτα μενουν ανικανοποιητα.
Λιγο πριν παθω καταθλιψη ενιωσα κι εγω αυτο που λεγεται αγοραφοβία..φυσικά δεν ηξερα τι ηταν,εμαθα εδω απο το φορουμ,αλλα το ειχα ξεπερασει..χαρακτηριστικο ηταν οτι δεν μπορουσα να μιλησω,πολυ περιεργο για μενα γιατι ειμαι απο εκεινους που πιανουν κουβεντα οπουδηποτε..ενιωθα τρομο..δεν μπορουσα να οδηγησω,να παω για καφε,να δω φιλους.Κλειστηκα στον εαυτό μου και εψαχνα να βρω τι μου συμβαινει,δεν το ειπα πουθενα.Δεν το καταλαβε κανεις.ελεγα οτι δεν εχω ορεξη να βγώ..δεν κρατησε πολυ,αλλα ηταν η πρωτη φορα που ενιωσα οτι κατι ΣΟΒΑΡΟ εχω Με βαση αυτο το τελευταίο,οτι κατι εχω εγω,θελω να πω κατι..Νομιζω ειναι μεγαλη παγιδα αυτη η σκεψη..αν πεισεις τον εαυτο σου οτι εισαι ο στραβός και οι αλλοι εχουν το φως τους.
Λαθος Νο1.
Η σκεψη αυτη μεγαλοποιεί το προβλημα και δυσκολευει αυτοματα τις σχεσεις σου γιατι νιωθεις προβληματικος..Μπορει να δυσκολευεσαι αλλα αυτο που εχεις δεν ειναι αξεπεραστο...



Από την άλλη .................έχω ψάξει δεν έχω.
Κανενας δεν θελει να τον χρησιμοποιουν,ξερω πως δεν εχεις τετοιο σκοπο,αλλα συχνα οι ανθρωποι το νιώθουν αυτο..Με θελει κοντα του/της μονο για βοηθεια..
Προυποθετει υποβαθρο μια τετοια σχεση και επιθυμια απο την αλλη μερια να βοηθησει(ξερω,ειναι δυσκολο)



Είναι μια εύκολη κουβέντα, και σωστή..... Μερικά προβλήματα μπορώ να τα πλησιάσω, άλλα όχι.

συμφωνω με αυτες τις σκεψεις..


Τώρα που τα γράφω αυτά, σκέφτηκα άλλο ένα συμβάν. Ο ξάδελφός μου (κάποτε κολλητός φίλος) μετά από ένα μεγάλο διάστημα που χαθήκαμε (υπερβαίνει τη δεκαετία) όταν ξαναβρεθήκαμε μου είπε: \"θέλω να κάνουμε παρέα αλλά δεν θέλω να κουβεντιάσουμε ποτέ για την αγοραφοβία\". Ξέρεις πόσο άσχημα μπορεί να αισθάνεσαι όταν κάποιος άλλος ντρέπεται για σένα; Μάλλον είναι το πιο πιθανό, γιατι στην ουσία δεν ξέρω τι σκέφτεται αφού δεν είναι ελικρινής. Αν ήταν ειλικρινής θα είχε δει και η συμπεριφορά του θα ήταν εντελώς διαφορετική.
Αγοραφοβία σημαίνει αυξημένες \"ανάγκες\". Αν κάπου δεν μπορείς να πας πρέπει να πάει κάποιος άλλος ή να πας μαζί του. Είναι εξαιρετικά ψυχοφθόρο, να παρακαλάς για ψίχουλα όταν έχεις ανάγκη. Γιατί μην νομίσεις ότι κάποιος \"ξένος\" θα δώσει και πολλά πράγματα. Τώρα κατάλαβα πόσο βία περιέχει η έννοια ξένος. Ενώ θα έπρεπε να ζούμε όλοι οι άνθρωποι μαζί, ο περισσότερος κόσμος διαχωρίζει τον εαυτό του ονομάζοντας \"ξένος\". Στους φίλους συμπαραστεκόμουνα. Γι\' αυτό δεν κατάλαβα ότι μπορεί να την πατήσω. Νόμιζα ότι και οι άλλοι είναι το ίδιο.

Λαθος Νο 2
Μην επενδυεις στους άσχετους,τιποτα.Κανε την ταξινομηση,βρες τι ακριβως εχεις απεναντι σου,και ακου μονο τις αναγκες σου..


Στην ουσία αν το καλοσκεφτείς όλοι οι άνθρωποι αγοραφοβία δεν έχουν; Π.χ. μπορούν όλοι να πάνε σε μια εκπομπή στην τηλεόραση; Όχι. Μπορούν όλοι να πουλάνε cd σε καφετέριες; Πάλι όχι. Και λέω σε ανθρώπους, κάτσε να το δούμε μαζί, και να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, τότε θα δούμε πολλά. Ε! κανείς δεν το κάνει.
Με το τείχος του εγωισμού της προκατάληψης και της μη ειλικρίνειας δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρξει οποιαδήποτε καλή σχέση. Μπορεί να αναγκαζόμαστε να φοράμε το τείχος του εγωισμού και της προστασίας, αλλά εγώ δεν μπορώ πια να το κάνω. Και γιατί δεν θέλω και γιατί δεν μπορώ.
ηρθε ο καιρος να βρεις σχέσεις ουσιας και να μη βαζεις την αγοραφοβια σαν λογο για να μη τις εχεις..μεχρι τωρα υποχωρείς.Σκεψου τι ειναι αυτο που εχεις αναγκη.
Εναν βοηθό να ειναι εκει οποτε τον χρειαστεις χωρις να τον θελεις καν ,αν δεν ειχες αγοραφοβία δεν θα ηταν αλλιωτικα τα κριτηρια?Εχοντας περασει αυτο που περνας,θα σου πω να μη το γιγαντωνεις αλλο,δεν εισαι τοσο προβληματικος οσο νομιζεις.Αναζητησε καποιον που θα σε κανει να νιωθεις ομορφα με εσενα να μη σε κρινει για τις δυσκολιες σου..γιατι ετσι εσυ νιώθεις οτι εισαι βαρος και μονος..
:)

---

Αυτο που πρεπει να αλλαξει ειναι η αλληλεπιδραση φυσικα για να συνεχισω το ποστ μου, διαφορετικη αλληλεπιδραση θα φερει και διαφορετικα αποτελεσματα , αλλα για να αλλαξει αυτο πρεπει να γινουν εσωτερικες αλαγες και οχι ψευτικες προσεγγισεις του προβληματος του στυλ ας συμπεριφερθω ετσι τωρα ή αλλιως αλλα να πηγαζει κατα καποιο τροπο εκ φυσικου απο σενα.

Ο πιο ευκολος τροπος που βρηκα εγω να αλλαξω το ειναι μου ειναι ο...ερωτας...μην κρυφογελατε παρακαλω λολ ειναι αληθεια:)

Δεν εννοω φυσικα απλως σεξ, αν και δεν μπορεις και να τα προγραμματισεις αυτα... και φυσικα περνας και απιστευτα καλα.

Εμενα John με ξαφνιασες πολυ ευχαριστα,με αυτα που γραφεις και το προβλημα που αντιμετωπιζεις {οχι οτι δεν θεωρω οτι ειναι σοβαρο ,καθε αλλο.}
Ειδα οτι δεν εισαι η ακαμπτη εικονα,που ηθελες να περασεις,να δειξεις,μεσο τον απαντησεων σου σε διαφορα ποστ
Γιατι αυτο εβγαινε προς εμενα και αυτο εισεπρατα,και ουτε μπαινω και στον κοπο αρκετες φορες στη ζωη μου,να κανω αναλυση,σε αυτα που λεει καποιος,οταν απλος,ειναι και λιγο μονοπλευρα για μενα,αν οχι απολυτα.και επιθετικα.Αυτο που βλεπω τελικα απο την δικια μου την σκοπια παντα μιλαω,τωρα ειναι οτι το ποσο αυστηρος εισαι με τον εαυτο σου,και αυτο κατεπεκταση μεταδιδεται προς στους αλλους
Γιατι οσα λογια και να λεμε John, ειμαστε αυτο που νιωθουμε και αυτο που νιωθουμε το εκπεμπουμε στους γυρο,
Μονη μας οδηγουμαστε στην μοναξια μας,κανενας δεν μας παει εκει.{και κανενας δεν φταιει,ουτε εμεις ουτε οι αλλοι γυρο μας}Ειναι ο τροπος προσεγγισεις αναλυσης ,επεξεργασιας της σκεψης ,το πως γενικα εκλαμβανουμε τα γεγονοτα,πως τα βιωνουμε και ποσο τα υιοθετουμε Και φυσικα τα τειχη εγωισμου και προστασιας που φοραμε,οπως πολυ καλα το εθεσες,που δεν επιτρεπει στους αλλους να μπουν,γιατι απλα ισως δεν ξερουν πως να τα σκαρφαλωνουν,και ο φοβος της πτωσης{απορριψης}δεν ειναι παντα απο τη μια πλευρα η δικια σου μονο,ειναι και η αλλη
πλευρα ,και γιατι εγω λοιπον πρεπει ν ανεβω,και να μην κατεβασεις και εσυ λιγο την γεφυρα

Μ αρεσει που αποφασισες μην φορας το τειχος,μ αρεσει που σε κουρασε,γιατι ετσι ειναι πιο ευκολο να φτασουμε σε αυτο που ειναι το ζητουμενο {τον εαυτο μας} :) :)

Έχω βιώσει έντονα την προκατάληψη μέσα στην ίδια μου την οικογένεια..Όταν ο γιατρός μου διέγνωσε κατάθλιψη, η μισή οικογένεια με αντιμετώπισε και με αντιμετωπίζει ακόμα σαν τρελή και η άλλη μισή γελούσε ειρωνικά λέγοντας ότι αυτά τα φαντάζομαι.. Από τότε η σχέση μου με όλους έχει αλλάξει. Μόνο λίγοι φίλοι μου που γνωρίζουν το πρόβλημα προσπάθησαν να καταλάβουν τι συμβαίνει και ο σύντροφός μου. Ειλικρινά, αν δεν είχα και εκείνους δεν ξέρω τι θα είχα απογίνει..ειδικά τον πρώτο καιρό. Πάντως, είναι τραγικό το γεγονός πως αντί να μου σταθεί η ίδια μου η οικογένεια μου στέκονται καθημερινά οι φίλοι μου και το αγόρι μου. Έχω μια απίστευτη πικρία και μεγάλο θυμό προς την οικογένειά μου γι\' αυτό. Είναι πολύ άσχημο να σε αντιμετωπίζουν σαν τρελό ενώ βλέπουν τη θλίψη και τη μελαγχολία σου..

Ρε John βρες μια γυναίκα για να σε αλλάξει.Αυτή είναι η γνώμη μου.Εκεί επικεντρώσου και άσε τ\'άλλα.Και προσπάθησε μέσω αυτής να κοινωνικοποιηθείς.Με το να έχεις γύρω σου μόνο άτομα που δεν σου προσφέρουν τίποτα κάνεις μια τρύπα στο νερό.Είναι μεγάλη αλήθεια ότι ο έρωτας είναι το μεγαλύτερο φάρμακο για όλα.

Πολλές οι απαντήσεις σήμερα. Δεν μπορώ να τις χειριστώ όλες απαντώντας, θα χρειαζόταν βιβλίο. Δε σημαίνει ότι απαντώ στις \"σημαντικές\".

Quote:

---

Originally posted by soft
Εμενα John με ξαφνιασες πολυ ευχαριστα,με αυτα που γραφεις και το προβλημα που αντιμετωπιζεις

---

Δική μου ευχαρίστηση. Να σε κάνει να χαίρεσαι το πρόβλημά μου! Γιατί αν δεν το κατάλαβες αυτό είπες!
Καλά έχω σκάσει στα γέλια τώρα, και δεν κάνω καθόλου πλάκα.
Πραγματικά, με τον ίδιο τρόπο αισθάνομαι και εγώ καλά αν ο άλλος μου πει και εκείνος ένα πρόβλημά του, γιατί τότε δεν υπάρχει το τείχος. Όταν κάποιος κρύβεται αναγκάζεται να ορθώσει τείχος.
Κατάλαβα ότι το τείχος σημαίνει δυστυχία. Πάει και τέλειωσε αυτό για μένα, δεν χρειάζεται να το ξανασκεφτώ. Αν το δει κανείς αυτό, ξεκινά να ρίχνει το τείχος. Από την άλλη, είναι πάλι δυστυχία γιατί ρίχνοντας το τείχος γινόμαστε πιο ευάλωτοι. Αλλά στη δεύτερη περίπτωση ίσως υπάρχει πιθανότητα να φύγουμε από τη δυστυχία ενώ στην πρώτη καμμιά. Ερώτηση, υπάρχει κανείς που να ρίχνει το τείχος;

Quote:

---

Γιατι αυτο εβγαινε προς εμενα και αυτο εισεπρατα,και ουτε μπαινω και στον κοπο αρκετες φορες στη ζωη μου,να κανω αναλυση,σε αυτα που λεει καποιος,οταν απλος,ειναι και λιγο μονοπλευρα για μενα,αν οχι απολυτα.και επιθετικα.Αυτο που βλεπω τελικα απο την δικια μου την σκοπια παντα μιλαω,τωρα ειναι οτι το ποσο αυστηρος εισαι με τον εαυτο σου,και αυτο κατεπεκταση μεταδιδεται προς στους αλλους.

---

Παράκληση, ξαναδιάβασε παλιότερες απαντήσεις μου και πες μου αν σου φαίνονται ακόμα ίδιες (Profile --> Αναζήτηση (κάτω αριστερά)).

Quote:

---

Originally posted by chr1986
Έχω βιώσει έντονα την προκατάληψη μέσα στην ίδια μου την οικογένεια..Όταν ο γιατρός μου διέγνωσε κατάθλιψη, η μισή οικογένεια με αντιμετώπισε και με αντιμετωπίζει ακόμα σαν τρελή και η άλλη μισή γελούσε ειρωνικά λέγοντας ότι αυτά τα φαντάζομαι.. Από τότε η σχέση μου με όλους έχει αλλάξει. Μόνο λίγοι φίλοι μου που γνωρίζουν το πρόβλημα προσπάθησαν να καταλάβουν τι συμβαίνει και ο σύντροφός μου. Ειλικρινά, αν δεν είχα και εκείνους δεν ξέρω τι θα είχα απογίνει..ειδικά τον πρώτο καιρό. Πάντως, είναι τραγικό το γεγονός πως αντί να μου σταθεί η ίδια μου η οικογένεια μου στέκονται καθημερινά οι φίλοι μου και το αγόρι μου. Έχω μια απίστευτη πικρία και μεγάλο θυμό προς την οικογένειά μου γι\' αυτό. Είναι πολύ άσχημο να σε αντιμετωπίζουν σαν τρελό ενώ βλέπουν τη θλίψη και τη μελαγχολία σου..

---

Τραγικό είναι να ήσουνα στη θέση που είναι τα άτομα στην οικογένειά σου. Ας υποθέσουμε ότι κάνουμε 100 λάθη στη ζωή μας. (τα λάθη οφείλονται σε αυτά που μάθαμε, σε αυτά που είναι δεδομένα, κλπ). Κάθε φορά που αντιλαμβανόμαστε ένα λάθος, τελειώνει πια αυτό, δεν μπορούμε να το ξανακάνουμε. Και τότε ελευθερωνόμαστε κατά ένα σκαλοπάτι. Κάθε φορά πιστεύουμε ότι καταφέραμε κάτι πολύ σημαντικό αλλά έχουμε καταφέρει το 1% κάθε φορά. Με τα 100 λάθη είμαστε στο μέσο όρο της κοινωνίας και συνεπώς αποδεκτοί. Μπορούμε να μείνουμε στα 100 λάθη. Ή μπορούμε να ξεκινήσουμε να τα βλέπουμε. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην το έχει ξεκινήσει αυτό. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να δούμε τα λάθη. Το μυαλό δεν μπορεί να βρει εύκολα τι είναι σωστό και τι λάθος.
Και εξηγώ πρακτικά. Πριν, οι άνθρωποι που τώρα σε θεωρούν τρελή ή γελάνε ειρωνικά, τους θεωρούσες \"εντάξει\". Γιατί δεν είδες πριν ότι δεν ήταν εντάξει; Δεν κατηγορώ κάνοντας αυτή την ερώτηση. Ούτε ρωτώ το γιατί. Αλλά αυτό που δεν είδες πριν δεν είναι αυτό που πληρώνεις τώρα; Αυτή δεν είναι η βία που έχουμε μέσα μας; Ανέφερες τραγικό και εγώ συμφώνησα, αλλά σ\' αυτό το τραγικό ζούμε.
Παράκληση, πες μου αν έγινα κατανοητός.

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή
Εχοντας περασει αυτο που περνας,θα σου πω να μη το γιγαντωνεις αλλο,δεν εισαι τοσο προβληματικος οσο νομιζεις.Αναζητησε καποιον που θα σε κανει να νιωθεις ομορφα με εσενα να μη σε κρινει για τις δυσκολιες σου..γιατι ετσι εσυ νιώθεις οτι εισαι βαρος και μονος...

---

Δεν νομίζω ότι είμαι προβληματικός. Αισθάνομαι όμως έτσι. Και στην πράξη καταλλήγω να είμαι έτσι.
.

Quote:

---

Originally posted by mariafound
John διαβασα οσα εγραψες κ βλεπω οτι διαχωριζεις τον εαυτο σου απο ολους τους υπολοιπους.Σαν να περιμενεις ολοι να ξερουν τι σημαινει η το κυριωτερο να ξερουν τι να κανουν κ πως να φερθουν.Γενικα οι κατηγοριες που ανεφερες ειναι σωστες ,περιμενεις ομως να καταλαβουν αυτοι εσενα .Εχεις σκεφθει τι τους οδηγει στην συγκεκριμενη συμπεριφορα?Σιγουρα υπαρχουν πολλοι που κοιταζουν μονο τον εαυτο τους κ δεν ενδιαφερονται για κανενα,ομως ευτυχως δεν ειναι η πλειοψηφια.Δεν μπορεις ομως να βαζεις τις ιδιες ταμπελλες σε ολους.Καταρχην αυτο φαινεται στην συμπεριφορα σου κ στον τροπο που μιλας κ αντιδρας.
Ειπες οτι ο ξαδελφος σου αρνηθηκε να μιλησει για την αγοραφοβια γιατι ντρεπεται για σενα.Μου εκανε μεγαλη εντυπωση.Μα αν ντρεποταν δεν θα ηθελε καθολου να κανετε παρεα.
Ισως να αρνηθηκε να μιλησετε απο αγνοια η διοτι πιστευει τι η αγοραφοβια ειναι το συμπτωμα κ οχι η αιτια[οπως κ εγω].Το να ειναι η σκεψη σου συνεχεια κολλημενη στο συγκεκριμενο προβλημα δεν φερνει κανενα αποτελεσμα .
Ειπες επισης οτι οσοι σε κανουν παρεα σε θεωρουν καλο κ κτημα τους.Μαλλον εννοεις οτι επειδη κανεις οτι θελουν κ δεν τους φερνεις αντιρρησεις σε χρησιμοποιουν?Κανεις παρεα ομως μαζι τους καταπιεζοντας τον εαυτο σου χωρις να εκφραζεις τα συναισθηματα σου κ τα \"θελω\" σου.Φοβασαι να μεινεις μονος?Τους εχεις πει ποτε τι θελεις?Εχεις εκφρασει την γνωμη σου?Αν οχι πως ξερεις πως θα αντιδρασουν?
Πιστευω οτι ξερεις το γεγονος η τα γεγονοτα που σε οδηγησαν στην αγοραφοβια.Τι κανεις γιαυτο?

---

Θα σου πω ότι το post σου με έκανε να σκεφτώ, όσο πολύ λίγα άλλα σε αυτό το forum.
Παρατηρώ ότι είσαι έξυπνη. Αλλά γιατί σταματάς την εξυπνάδα σου στην επιφάνεια; Χρησιμοποίησέ την για να καταλάβεις τους άλλους και επίσης να καταλάβεις τον εαυτό σου. Αυτό που θα σου πω για να καταλάβεις, είναι ότι με \"κατηγορείς\" ότι διαχωρίζω τον εαυτό μου από τους άλλους. Αλλά στην πραγματικότητα, αν το ψάξεις με περισσότερη ένταση, θα διαπιστώσεις ότι εσύ διαχωρίζεις τον εαυτό σου από τους άλλους περισσότερο από εμένα. Κάνω λάθος;
Με ρωτάς αν φοβάμαι να μείνω μόνος. Η απάντηση είναι ναι. Αν σε ρωτήσω το ίδιο τι θα απαντήσεις;

John τωρα ειδα την απαντηση σου.Σου εκανα τις συγκεκριμενες ερωτησεις γιατι θελω να σε καταλαβω κ γιατι βρισκω πολλες ομοιοτητες με την συμπεριφορα μου .Κ εγω φοβαμαι να μεινω μονη[τωρα περισσοτερο απο πριν],δεν νομιζω οτι υπαρχει κανεις που να μην φοβαται.

Προσωπικα δεν φοβαμαι το μονος...οσο το με παρεα τις περισσοτερες φορες , για αυτο μου πανε ολα στραβα λολ, καλο το μονος αλλα boring as hell.

Κηπ θα εισαι η εξαιρεση που επιβεβαιωνει τον κανονα:)

Χμ δεν ξερω:)
Αυτο που χρειαζομαι ειναι μια γυναικα να μου...τιναξει τα αιμοπεταλια και τα μυαλα στον αερα λολ.

Δεν εισαι η εξαιρεση:(Κ εσυ χρειαζεσαι παρεα

Yep την χρειαζομαι:)...αλλα δεν με τρομαζει ιδιαιτερα η μοναξια, δεν νοιωθω αισθημα τρομου οσο...βαριεμαρα.

Κηπ τι ακουω?Θελεις αιμοπεταλια κ μυαλα να αιωρουνται λογω βαρεμαρας?

Ναιιιιι ερωτας ανικατε μαχαν , τωρα που το καλοσκεφτομαι οι πιο ενδιαφερουσες περιοδοι της ζωης μου ειχαν λιγο απο αυτο μεσα παντα:)

Για ολους το ιδιο ισχυει Κηπ

Συμφωνω...αλλα δεν ξερω για τον φοβο της μοναξιας?
Δεν φοβαμαι το μονος...εχω παρει δοκτωρα.

Ειμαι νεο παιδι βεβαια δεν εχω γερασει ακομα:)

Ποση απελπισια κρυβουν τα λογια σου .Αν εχεις καταφερει να επιλεγεις τις παρεες σου χωρις να σκεφτεσαι την μοναξια σου,τοτε το διπλωμα σου επιασε τοπο

Εισαι κ μικρος ακομα,εχεις χρονια μπροστα σου:)

Χαχα απελπισια...δεν νομιζω, δεν με ξερεις μαρια:)
Ειμαι μονος με τον ορισμο του μονου...δηλαδη δεν εχω παρεα τις περισσοτερες δεν σκεφτομαι ειμαι μονος ειναι ολα μαυρα τι θα κανω:)

Δεν ξερω πως το διεκρινες αυτο....φυσικα εχω τις μαυρες μου που και που (εχω κανει και ποστ για την απομονωση στο φορουμ) αλλα δεν αισθανομαι ασχημα.

Το δοκτωρα το λεω γιατι ετσι ειμαι απο τα...γενοφασκια μου και για μενα το παρεα σημαινει ενδιαφερον στην μονοτονια...αν αυτο σημαινει και για τους αλλους οκ , απλως οταν ειδα την λεξη φοβος θελησα να δω πως την εννοειτε.

Προφανως απο την ιδια παστα ειμαστε...σχεδον:)

Οχι οτι αισθανομαι μονοτονα ολη την ωρα!!!!!!

Χμ δεν ξερω τεσπα, πρεπει και να φυγω το αναλυουμε σε καποιο αλλο νημα ενδιαφερον ειναι.

Χαιρομαι που την λεξη διπλωμα την ανεφερες χωρις καποιο ιδιαιτερο λογο,γιατι συνηθως οσοι εχουν παρει το συγκεκριμενο διπλωμα το εχουν πληρωσει πολυ ακριβα.Ειναι απο τα δυσκολοτερα.

Εχω απειρες πτησης στην μοναξια τεσπα θα κανω ενα νημα αργοτερα τι σας ωθει στο να κανετε παρεα τον συνανθρωπο να το συζητησουμε.
Δεν μπορουμε με μερικες προτασεις να αναλυσουμε ενα τετοιο θεμα και βιαζομαι τωρα.

οκ.Καλα να περασεις;)

Quote:

---

Originally posted by mariafound
John τωρα ειδα την απαντηση σου.Σου εκανα τις συγκεκριμενες ερωτησεις γιατι θελω να σε καταλαβω κ γιατι βρισκω πολλες ομοιοτητες με την συμπεριφορα μου.

---

Aυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί πολύς κόσμος άλλα λέει, άλλα κάνει, και άλλα εννοεί. Π.χ. αν ξαναδιαβάσεις το αρχικό σου μήνυμα θα δεις ότι έχεις γράψει περίπου 10 προτάσεις/συμπεράσματα και σε αυτές υπάρχει ουσιαστικά μόνο μια ερώτηση: \"Φοβασαι να μεινεις μονος?\"
Και στην μόνη (ίδια) ερώτηση που σου έκανα δεν απάντησες...

[Edit]Tώρα ξαναδιάβασα καλύτερα το προηγούμενο μήνυμά σου και λες \"Κ εγω φοβαμαι να μεινω μονη[τωρα περισσοτερο απο πριν],δεν νομιζω οτι υπαρχει κανεις που να μην φοβαται.\"
Οκ, μου απάντησες.

To \"φοβασαι να μεινεις μονος\' ηταν μια ερωτηση η οποια δεν εχει σχεση με τις υπολοιπες.Ηταν διαφορετικες μεταξυ τους.Πως τις συγκεντρωσες ολες σε μια ερωτηση?

Quote:

---

Originally posted by John11
Πάλι σωστά τα λες. Αλλά μην μπλέξεις με το θέμα ταξινόμηση/κατηγοριοποίηση που αναφέρει η RainAndWind. Νομίζω ανοησίες λέει, δεν έκανα καμμιά κατηγοριοποίηση. Απλά ανέφερα τα γεγονότα.

Δική μου ευχαρίστηση. Να σε κάνει να χαίρεσαι το πρόβλημά μου! Γιατί αν δεν το κατάλαβες αυτό είπες!
Καλά έχω σκάσει στα γέλια τώρα, και δεν κάνω καθόλου πλάκα.

Παρατηρώ ότι είσαι έξυπνη. Αλλά γιατί σταματάς την εξυπνάδα σου στην επιφάνεια; Χρησιμοποίησέ την για να καταλάβεις τους άλλους και επίσης να καταλάβεις τον εαυτό σου. Αυτό που θα σου πω για να καταλάβεις, είναι ότι με \"κατηγορείς\" ότι διαχωρίζω τον εαυτό μου από τους άλλους. Αλλά στην πραγματικότητα, αν το ψάξεις με περισσότερη ένταση, θα διαπιστώσεις ότι εσύ διαχωρίζεις τον εαυτό σου από τους άλλους περισσότερο από εμένα. Κάνω λάθος;

Aυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί πολύς κόσμος άλλα λέει, άλλα κάνει, και άλλα εννοεί. Π.χ. αν ξαναδιαβάσεις το αρχικό σου μήνυμα θα δεις ότι έχεις γράψει περίπου 10 προτάσεις/συμπεράσματα και σε αυτές υπάρχει ουσιαστικά μόνο μια ερώτηση: \"Φοβασαι να μεινεις μονος?\"
Και στην μόνη (ίδια) ερώτηση που σου έκανα δεν απάντησες...

---

Εμένα μου είναι αρκετά ξεκάθαρο γιατί είσαι μόνος.
Συνεχώς κρίνεις και κατακρίνεις, υποδεικνύεις, δικάζεις και καταδικάζεις.
Εσύ αυτό το θεωρείς επικοινωνία?
Είναι εύκολο να φταίνε πάντα οι άλλοι ή η αγοραφοβία για την απομόνωσή σου.
Μήπως όμως θα έπρεπε πρώτα να κοιτάξεις τη δική σου συμπεριφορά, να βρεις τι σου φταίει στον εαυτό σου και να προσπαθήσεις να το αλλάξεις?
Η επικοινωνία και η φιλία δεν εκβιάζονται.

Σίγουρα υπάρχει προκατάληψη, αλλά μήπως πρέπει να αναρωτήθεις ποιος εδώ μέσα είναι ο πιο προκατηλημένος?

Διαβάζω ξανά πολλές φορές αυτό το thread γιατί με αφορά και θέλω να μάθω. Έτσι σήμερα ξανα-έριξα μια ματιά... Σήμερα είδα και άλλα πράγματα που δεν είχα δει στην αρχή! Οι άνθρωποι έχουμε φτιάξει ένα \"πλέγμα\" σκέψεων, που είναι δύσκολο να γίνει κατανοητό. Γιατί ο καθένας έχει φτιάξει το δικό του \"πλέγμα\". Έτσι μια κουβέντα, που κάποιος θεωρεί σαν εύκολη αλήθεια (για τον εαυτό του), δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι εύκολη αλήθεια και για τον άλλον. Μια κουβέντα μπορεί να περικλείει ολόκληρη κοσμοθεωρία (\"πλέγμα\") σκέψεων.

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή
Νομίζω οτι αυτη η \"ταξινόμηση\" ειναι μέρος μιας δικαιολόγησης.Δηλαδή οταν κατι δεν προχωράει ,αναλύεις τους λόγους που δεν καταφέρνεις να εχεις επαφή..ομως το συμπέρασμα ειναι οτι οι αλλοι ειναι \"αλλιως\" και οχι δεν φταινε που ειναι διαφορετικοι,ετσι δεν ειναι?
Πως θα γινόταν να ξεπεραστει αυτό το πρόβλημα?

---

Πράγματι έτσι είναι. Όταν δεν καταφέρνω να έχω επαφή, χρειάζομαι να το αναλύσω. Και υπάρχει λόγος που γίνεται αυτό. Αν σε αρκετές περιπτώσεις -μη επιτυχούς σχέσης, (οποιασδήποτε σχέσης)- μου πουν ότι εγώ φταίω, τότε αρχίζω να αναρωτιέμαι... Και έτσι χρειάζεται να το ψάξω για να επιβεβαιώσω ότι δεν φταίω!
Και πράγματι, σε μεγάλο ποσοστό μπορώ να πω ότι δεν φταίνε οι άλλοι που είναι διαφορετικοί. Βέβαια στο μυαλό μου δεν μου αρέσει αυτό και δεν το αποδέχομαι απόλυτα. Με τον ίδιο τρόπο και για παρόμοιους λόγους που οι άλλοι \"κατηγορούν\" εμένα για την αποτυχία, κάνω και εγώ το ίδιο: να \"κατηγορώ\" τους άλλους. Αν δεν είχα την ανάγκη της επικοινωνίας φυσικά δεν θα χρειαζόταν να \"κατηγορήσω\". Απλά θα έφευγα εύκολα και απλά. Βέβαια στο παραπάνω υπάρχει και μια -σημαντική- εξαίρεση που ας μην αναλύσω τώρα.
Τι εννοείς με το \"Πώς θα γινόταν να ξεπεραστει αυτό το πρόβλημα?\"; Μπορείς να το διευκρινήσεις;

Quote:

---

Εχω κάτι να προτείνω αλλα ειναι απο δική μου εμπειρία και βάση του δικού μου χαρακτήρα,αρα δεν ξερω αν θα σε εξυπηρετουσε..

---

Ρίξ\' το! Όταν διάβασα αυτή την πρόταση, πετάχτηκα πάνω. Έχω κουραστεί, γιατί με αποπροσανατολίζουν οι \"εύκολες\" λύσεις που έχουν πολλοί να προτείνουν. Πάλι με φοβίζει, αλλά \"είμαι όλος αυτιά\".

Quote:

---

Originally posted by lucifer
αν καταλαβαίνω/υποθέτω σωστά, φοβάσαι και αποφεύγεις τους ανθρώπους για να μην διακινδυνεύσεις να βρεθείς στη θέση να φας μια απόλυτη απόρριψη από κάποιον.
όμως έτσι στερείς από τον εαυτό σου την πιθανότητα να κερδίσεις και κάποιες αποδοχές, σωστά? πως μπορείς να ξέρεις με ποιον θα μπορούσες να έχεις κάποιο επίπεδο επικοινωνίας και με ποιον κανένα επίπεδο επικοινωνίας αν δεν δοκιμάσεις να γνωρίσεις λίγο λίγο κάποιους ανθρώπους?

---

Θα κάνω έναν παραλληλισμό για να γίνει κατανοητό. Ας υποθέσουμε βρίσκεσαι για μια στιγμή ζητιάνος στο δρόμο. Η πιθανότητα να έχεις αποδοχή είναι 1 στις 100, για παράδειγμα. Αν όμως βρίσκεσαι καλεσμένος σε μια δεξίωση, η πιθανότητα να έχεις αποδοχή είναι πολύ μεγαλύτερη. Είναι ένα απλό, χονδρικό παράδειγμα. Έτσι η αποδοχή -όπως λες- δεν εξαρτάται μόνο από το ποιός είσαι και το ποιός είναι ο άλλος, αλλά και από τις συνθήκες που επικρατούν. Οι συνθήκες που επικρατούν γύρω από μένα, είναι αρκετά \"απαγορευτικές\". Έτσι χρειάζεται να έχω πολλή μεγαλύτερη αντοχή για τα ίδια πράγματα που άλλος χρειάζεται λιγότερη. Είναι εξαιρετικά κουραστικό αυτό! Μου θυμίζει ένα στίχο που το εκφράζει: \"όσα κοστίζουν μια δραχμή γι\' άλλους κοστίζουν μια ζωή, δεν είναι κρίμα;\". Και βέβαια είναι έτσι για μένα σε κάποια θέματα (και γίνεται κατανοητό σε ποιά θέματα). Και μπορώ να καταλάβω και άλλους που βρίσκονται σε ανάλογη κατάσταση, αλλά στα δικά τους θέματα. Γιατί και το αντίστροφο ισχύει.
.