Ψυχοσωματικά άραγε;;;; Βοηθείστε παρακαλώ

Kαλησπέρα και τις ευχές μου σε όλους. Γράφω γιατί εδω και μέρες ταλαιπωρούμαι απο διαφορα συμπτώματα.
Η ιστορία μου ξεκίνησε περίπου από μεσα Φεβρουαρίου που έπαθα μια κρίση πονοκεφάλων. Πηγα σε νευρολόγο και μου συστησε αντικαταθλιπτικά μετά την εξέταση (τα οποια σημειωτέον φοβήθηκα να παρω και δεν ξεκίνησα ποτέ). Κατόπιν γύρω στα μέσα Μαρτίου με ξαναπιασαν πονοκέφαλοι (χωρίς άλλα συμπτώματα) και ξαναπήγα σε δεύτερο νευρολόγο ο οποίος ομοίως με χαρακτήρισε \"αγχώδη\" και μου είπε οτι πασχω από ημικρανίες αλλά μετα από επιμονή δική μου, μου έγραψε και μαγνητική. Καθησυχασμένη γυρισα σπίτι, αλλα την αλλη μέρα, (αφου κοπηκαν οι πονοκέφαλοι μαχαίρι σχεδόν) με επιασαν μουδιασματα \"τσιμπήματα\" στιγμιαία σε όλο μου το σώμα τα οποια κράτησαν 2-3 ημέρες (ουσιαστικά μέχρι τη μέρα της μαγνητικής). Η μαγνητική βγήκε καλή και εκεί που παω να ηρεμήσω σήμερα νιωθω το δεξί μου πόδι ιδιαίτερα \"βαρύ\" με ενα μυικό πόνο που εντοπίζεται στο γόνατο. Ειχατε αναλογα συμπτώματα; γιατί δεν σας κρύβω ότι ανησυχω για ΣΚΠ...

σκέφτομαι σοβαρά την ψυχοθεραπεία γιατί πραγματικά αυτή τη στιγμή δεν έχω εντοπίσει κάποιο πρόβλημα που με απασχολει (εκτός από την καθημερινότητα μου). Τι αποψεις έχετε επ\' αυτού; Απαντήστε μου όποιος έχει εμπειρία στα παραπάνω παρακαλώ γιατί εχω στεναχωρηθεί παρα πολύ....

μάλλον είστε όλοι \"εκτός\"...κανείς;;

αν ειχεσ ΣΚΠ η μαγνητικη σου θα ειχε ασπρα στιγματα σαν τρυπεσ οπωσ το βλεπεισ βαλε στο google να το δεισ τωρα τα αλλα ειναι συμπτωματα αγχουσ που με την ψυχοθεραπεια θα μαθεισ να το αναγνωριζεισ(οι πιο πολλοι δεν καταλαβαινουν οτι αγχωνονται ) να καταλαβεισ περιπου τι γινεται και να το διαχειριζεσαι ωστε να μην συσσωρευεται και σου προκαλει τα σωματικα αλλα θελει χρονο απο την αλλη τα χαπια εχουν παρενεργειεσ συνηθωσ πχ. μπορει να σου φυγουν τα μουδιασματα αλλα να εχεισ υπνηλια και να μην μπορεισ να δουλεψεισ η ακομα χειροτερα να μειωθει η λιμπιντο σου και δεν αξιζει να μπεισ στο κοπο για μουδιασματα γνωμη μου ειναι λιγο ψυχοθεραπεια λιγο υπομονη και να βρεισ ασχολιεσ που αποφορτιζουν τον οργανισμο οπωσ γυμναστικη ζωγραφικη παζλ

και πολυ περπατημα σε παραλια αν πχ ζεις σε παραθαλασιο μερος,ο καιρος ανοιγει.
μικρες κινησεις που πιστεψε με βοηθουν,χωρις καν να το καταλαβεις πως...
εχε και την αγαπημενη σου μουσικη μαζι

παιδιά ευχαριστώ παρα πολύ για τις απαντήσεις. έχετε δίκιο, ουτε και εγω θελω να μπλεξω με χαπια, αλλωστε παντα πιστευα και πιστεύω οτι οι λύσεις είναι μέσα μας...
Απλα επειδή δεν είναι προφανές το τι μου προκάλεσε το άγχος γι\'αυτο ανησυχησα, επίσης και αυτό το ιντερνετ μου έχει αναψει φωτιές (οσο ψαχνεις τόσο βρίσκεις και καποιο συμπτωματα να ταιριαζει μ\'αυτα που έχεις..)
Για την ψυχοθεραπεία το σκεφτομαι πολύ εντονα αλλά δεν έχω κατι υποψη μου...βεβαια πιστευω οτι ειναι και θεμα \"χημειας\"..
Υ.Γ. το πόδι εξακολουθεί να ειναι \"πιασμενο\" αλλα νομιζω οτι παιζουν ρολο και οι 4 ωρες που σιδερωνα χθες καθώς και οτι το συγκεκριμενο έχει και φλεβιτιδα... (ή έτσι θελω να ελπιζω)

Fleur,

καλώς ήρθες:)

νομιζω πώς οτιδηποτε μας αποσπα την προσοχη, με οτιδηποτε κολλαμε, ειναι ενας τροπος για να παρουμε τα ματια μας, την ψυχη μας και το μυαλο μας απο τα πραγματικα μας προβληματα κ να επικεντρωθουμε σε κατι άλλο. Εσυ μπορει να κολας με θεματα υγειας που στην ουσια δεν ειναι σοβαρα, εγω με τπ φαγητο, καποιος με εντονο αγχος για τη δουλεια του.

Τα ψυχωσωματικα, σαφως κ δειχνουν με εναν πιο ξεκαθαρο τροπο την πιεση που πιθανων νιωθουμε. Το οτι αναγνωριζεις οτι μπορει να συντρεχουν κ ψυχολογικα θεματα, πέρα απο σωματικα ειναι βοηθητικο στο να προχωρησεις κ να λυσεις πιο αποτελεσματικα τα προβληματα σου. Ευχομαι να τα βρεις, γιατι πάντα ειναι επιπονο το ψαξιμο κ οχι τοσο προφανη οσο νομιζουμε, ώστε σιγα σιγα να αρχισεις να τα επιλύεις!

oso diavazeis to internet.....toso xeirotera tha nomizeis pos eisai.....mialo ek peiras........eho para poli kairo na koitaxo gia arrosites kai sybtomata kai niotho poli kalytera....xero pantos pos an koitaxo esto kai gia ligo eho sovares pithanotites na xanapeso psixologika

Sofia ευχαριστώ για το καλωσορισμα...σημερα (μη γελασετε) ενώ η μέρα πήγαινε καλά, με επιασε ενα ελαφρύ μουδιασμα στη γλώσσα...τι να πω πια...προσπαθω να μην το σκεφτομαι και να το εκλογικεύσω αλλα το μυαλό μου ειναι εκεί.....:(
σας ευχαριστώ για το κουράγιο που μου δίνετε... Γνωριζω οτι η ψυχοθεραπεια ίσως να ειναι επιπονη διαδικασία αλλα νομιζω οτι και αυτό το κομμάτι της ακόμα το έχω ανάγκη...

Αν θέλεις τη γνώμη μου βγάλτο απο το μυαλό σου, έψαχνα και εγώ στο ιντερνετ και συνδύαζα συμπτώματα και με έκανε τρις χειρότερα, όλα στο μυαλό ειναι, χαλάρωσε γιατι απλά δεν έχεις τίποτα εκτος απο άγχος, πολλά συμπτώματα άγχους είναι παρόμοια με την ασθένεια που λες

μετα από την 3η επισκεψη στον νευρολογο (τον λυπαμαι τον ανθρωπο πια) ξεκιναω αυριο ladose...(με καποιο φοβο δεν σας κρυβω) ελπιζω να ηρεμησω επιτελους...

Fleur, τα λαντόουζ είναι ελαφριά αντικαταθλιπτικά.
μην φοβάσαι...και από ότι θυμάμαι δεν είναι εθιστικά.

καλο κουραγιο ελπιζω να σου πανε ολα καλα και να μην εχεισ παρενεργειεσ

έτσι μου είπε, ότι ειναι ηπια. Το ελπιζω και εγω να μην εχω παρενεργειες αλλά παιδια αυτό που ελπιζω πραγματικά ειναι να ειναι οντως ψυχοσωματικά τα θεματά μου γιατι εχω φοβηθει λίγο...:(

Γεια σου Φλερ. Καλή έκβαση στον αγώνα σου. Αν δε σου κάτσει, υπάρχει και η εναλλακτική της ομοιοπαθητικής.

:)

geia sas

αυτό για την ομοιοπαθητική επίσης το έχω σκεφτεί. για να δουμε που θα βγει ολο αυτό...

Quote:

---

Originally posted by inoi
geia sas

---

inoi, πρέπει να ανοίξεις δικό σου θέμα.
θα πας επάνω δεξιά και θα πατήσεις στο new topic :)

Ημέρα 2η με Ladose, εννοείται καμμια διαφορά (ουτε καλή ουτε κακή).
Χθες ομως δεν αντεξα αλλο και πηγα απο το γιατρο να μου γραψει και κανενα ηρεμιστικο...Lexotanil 1,5 το κοκταιηλ.
Χθες βραδυ το πρωτο, κοιμηθηκα καλά αλλα ξυπνησα τόοοοοσο πιασμενη...
βρε παιδια ειναι δυνατον το αγχος να κανει και μυικους πονους;;;;
..το ποδι μου σαν κουρασμένο, σαν πιασμενο, τώρα παιρνει να συνερχεται..
αυτά τα νέα της ημερας..:)
ααα εκλεισα και ξεκιναω και ψυχοθεραπεια απο δευτερα..για να δουμε

Προσωπικα εχω παρατηρησει σε περιοδους εντονου αγχους να αναπτυσω σωματικους πονους, δλδ πιασιμο στην πλατη, στο λαιμο...Φυσικα κ επιδρα κ σωματικα το αγχος. Δεν ειναι περιεργο!

Καλη αρχη Fleur:) και καλη δυναμη βεβαια απο Δευτερα:)

ευχαριστώ Σοφία μου για την απάντηση, ξέρεις ακόμα να ξεκολλήσει το μυαλό μου από το ότι έχω κάτι σωματικό (αυτό αλλωστε θα ειναι και η θεραπεία μου)
Θα την χρειαστώ τη δυναμη απο Δευτέρα αλλα νομιζω ότι το έχω και ανάγκη...:)

μα υποθετω πώς το μυαλο οταν κολλαει, καποιος λογος θα υπάρχει. μενει να ανακαλυψεις τί σημαινει αυτο για σενα, πώς καταφευγεις εκει κ οτι αλλο σε βασανιζει....και στην πορεια μπορει κ να αναζητας πραγματα που τωρα ουτε που φανταζεσαι.

ολοι καπως κ με κατι κολλαμε:)

καλο ξεμπερδεμα...αφου το πολεμας, θα βρεις την ακρη!

να σαι καλα!

ευχαριστώ και πάλι...:) θα επανέλθω με νεότερα...

να μαι και παλι. Σήμερα δεν είμαι πολύ καλά. Οι μέρες κυλάνε λίγο περίεργα καθε μέρα και από ένα συμπτώμα (είναι δυνατόν βρε παιδιά;;;). Σήμερα ένα κάψιμο στην πλάτη με κατέβαλε πια...παρόλαυτά η πρώτη συνάντηση με την ψυχολόγο μου πήγε καλά...αν καταφέρω να πείσω τον εαυτό μου ότι όλα αυτά ειναι και απο αγχος....:(

Καλησπέρα fleur. είμαι ο Πάνος 33 χρόνων από την Αθήνα. Ζω κάτι ανάλογο με σένα εδώ και ένα χρόνο ακριβώς. Τον περασμένο Απρίλιο, ενώ ήμουν στο γραφείο, ξαφνικά ένιωσα να γυρίζουν όλα, να μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι και μια έντονη ανεξήγητη ταχυπαλμία. Φοβήθηκα τόσο εγώ, όσο και οι συνάδερφοί μου, γι\' αυτό και με πήγαν αμέσως σε ένα ιατρικό κέντρο εκεί κοντά. Με εξέτασαν και δεν μου βρήκαν κάτι. Το ίδιο σύμπτωμα συνεχίστηκε αρκετές φορές μετά. Είχαν βέβαια προηγηθεί: α) ο θάνατος ενός θείου, β) το γεγονός ότι μια καλή φίλη, συνομίληκή μου, βρέθηκε με καρκίνο γεννητικών οργάνων. Όλα αυτά με είχαν γονατίσει, οπότε όλοι μου έλεγαν ότι ήταν ψυχολογικό. Το καλοκαίρι, μέσα σ\' όλα, απολύουν και την προϊσταμένη μου, με την οποία ήμασταν κάτι παραπάνω από απλοί συνάδερφοι: αδερφικοί φίλοι. Άλλο ένα γεγονός που με \"έριξε\". Στις διακοπές του Αυγούστου, ενώ ήταν όλα όμορφα, ένα πρωϊνό, καθοδόν για την παραλία, παθαίνω μια μεγάλη κρίση πανικού και γίνομαι και πάλι κουρέλι. Οι επόμενες μέρεςστο νησί ήταν ανυπόφορες για μένα, αν και προσπαθούσα να μην το δείχνω στην παρέα μου. Είχα συνεχώς στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι κάτι άσχημο θα μου συμβεί ή ότι πάσχω από κάτι και δεν το έχω βρει ακόμη. Γυρίζω από διακοπές και για ένα ολόκληρο 10ημερο έχω αφόρητους πονοκεφάλους πρωί βράδυ, σε σημείο που τη νύχτα ξυπνούσα από τον πόνο. Πάω, κάνω εξετάσεις, βγαίνουν όλες καθαρές. Αποφασίζω αρχές Σεπτέμβρη να κάνω ομοιοπαθητική, αν και δεν την πίστευα πολύ, αλλά μετά από θετικά σχόλια που είχα διαβάσει. Ώσπου τον Νοέμβρη την σταματάω στη μέση, γιατί ένιωθα ότι δεν έβλεπα αποτέλεσμα και παίρνω την απόφαση για ψυχοθεραπεία. Δεν είχα κάποιον συστημένο γιατρό, έτσι έψαξα στο Ίντερνετ για κάποιον που να ήταν και κοντά στην περιοχή που μένω. Στο να ξεκινήσω ψυχοθεραπεία με παρακίνησε πολύ και η σχέση μου, γιατί τέλος Νοέμβρη είχαμε πάει ταξίδι στο εξωτερικό και είχα συνέχεια αγχώδεις διαταραχές και φοβίες για ξαφνικό θάνατο. Πριν τη θεραπεία έκανα και μια αξονική εγκεφάλου, η οποία βγήκε καλή (μόνο μια μικρή κύστη διαπίστωσαν, αλλά είπαν ότι είναι μάλλον εκ γενετής και δεν αποτελεί αντικείμενο φόβου). Κάνω λοιπόν ψυχοθεραπεία από τα Χριστούγεννα πλέον, μια φορά την εβδομάδα. Θα σου πω σε τι με έχει βοηθήσει: δεν έχω τις έντονες κρίσεις πανικού που είχα, ωστόσο τα διάφορα ψυχοσωματικά δεν έχουν φύγει. Για παράδειγμα, την τελευταία εβδομάδα, έχω πάλι (μετά από πολύ καιρό) έντονους πονοκεφάλους από το πρώι που ξυπνάω ως το βράδυ. Σκέφτομαι πάλι τους γιατρούς, αλλά είναι φαύλος κύκλος. Τα σωματικά πάντως, που λες κι εσύ, έχουν να κάνουν με την ψυχολογία μας. Ξέρεις πόσες φορές με πονά απίστευτα η καρδιά μου και λέω \"φτάνει το τέλος\"...; Συνεχίζω να ελπίζω και να δίνω δύναμη στον εαυτό μου (με τη βοήθεια της ψυχολόγου βέβαια) αλλά υπάρχουν στιγμές που παραδίνω τα όπλα και φοβάμαι...
Ελπίζω να σου έδωσα μια εικόνα και εύχομαι να πάνε όλα καλά και για σένα και για μένα και για όλους όσους υποφέρουν, που τελικά είναι πολλοί, στην κ...εποχή που ζούμε :-((

γεια σου πάνο και από μένα,
να\'ξερες πόσο σε καταλαβαίνω. Χθες αποφάσισα να παω μια βόλτα με τον καλό μου γιατί ενιωθα καλύτερα. Τι ήταν να το αποφασισω στα μισα της διαδρομής ένιωσα ενα πόνο στο χέρι, με τον φόβο ότι θα παθω κατι, θα μουδιασω κλπ, χλωμιασα και δεν εβλεπα την ώρα να γυρισω σπίτι...ασε..
Η ψυχοθεραπεια οντως ελπιζω να με βοηθησει αλλα τραβαει σε μακρος αλλα και αυτό με τις εξετάσεις και τους γιατρούς δεν το αντέχω...απλά εκείνη την ώρα (που με πιανει το παραμικρό συμπτωμα) δεν υπάρχει τίποτα αλλο...αυτό με τρομαζει..να φανταστεις εχασα και κιλα απο το αγχος ότι θα παθω κατι (αυτό καλό ειναι βεβαια):P

ΕΧΘΕΣ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΠΗΓΑ ΣΕ ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΕΦΕΥΓΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΠΗΡΑ ΝΑ ΠΕΤΑΞΩ ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ, ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΑΠΟ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΣΑΚΟΥΛΑΣ ΠΗΓΑ ΝΑ ΠΑΡΩ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΠΝΟΗ ΚΑΙ ΕΝΙΩΣΑ ΕΝΑΝ ΕΝΤΟΝΟ ΠΟΝΟ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΣΤΗ ΠΛΑΤΗ, ΤΟ ΘΩΡΑΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΙΜΟ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΦΤΑΣΩ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΦΙΛΗΣ ΜΟΥ ΕΝΙΩΘΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΝΑ ΓΥΡΝΑΕΙ,ΤΟ ΜΙΣΟ ΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΧΕ ΜΟΥΔΙΑΣΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΟΧΛΟΥΣΑΝ ΟΙ ΚΑΡΩΤΙΔΕΣ ΜΟΥ ΣΑΝ ΝΑ ΗΤΑΝ ΗΤΑΝ ΤΙΛΙΓΜΕΝΕΣ ΣΕ ΠΛΕΞΟΥΔΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΤΡΑΒΟΥΣΑΝ.ΕΥΤΥΧΩΣ Η ΦΙΛΗ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΠΗΓΑ ΕΙΝΑΙ ΝΟΣΗΛΕΥΤΡΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΤΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΜΕ ΞΕΚΟΛΗΣΕΙ.ΒΕΒΑΙΑ ΟΤΑΝ ΓΥΡΙΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΕΒΑΛΑ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΟΤΑΝ ΜΕ ΕΠΙΑΣΕ Ο ΠΟΝΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΑΝ ΕΝΙΩΘΕ ΚΑΠΟΙΑ ΕΝΟΧΛΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΞΑΜΕ ΟΤΙ ΠΙΘΑΝΟΝ ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΤΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΡΟΣ.ΟΠΟΤΕ ΠΕΡΑΣΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΚΡΙΣΗ ΠΑΝΙΚΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ.ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΔΕ ΠΗΓΑ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ..

χθες προχθές μια χαρά...τα φαρμακα καλά, η ψυχολογία καλύτερη, σχεδόν κανένα σύμπτωμα σωματικό. Σήμερα πάλι πολύ πολύ πεσμένη (ισως να φταιει και η ερευνα στο ιντερνετ και παλι), και αν τελικά δεν ειναι ψυχοσωματικά;;; και αν πραγματι κατι έχω;; και όλα αυτά μπερδευονται μεσα στο κεφαλι μου....

Ναι, σ\'εμενα συμβαινει αρκετα συχνα... Μη φοβασαι, αγνοησε το για να σε αγνοησει κι αυτο!

θεωρεις οτι τα ψυχοσωματικα ειναι λιγα? πρεπει να χεις κ κατι παραπανω απ αυτα?

όχι μωρέ Σοφάκι, το ξέρω ότι δεν ειναι λίγα. Παντα ήμουν όμως ανθρωπος, που πως να το πω, θεωρουσα λίγο τα ψυχολογικά \"ασθένεια πολυτελειας\" και ακόμα να το χωνέψω ενω ολοι γιατροι και εξετασεις λενε οτι ειμαι οκ...που θα μου παει...

οπως βλεπεις τα ψυχολογικα συνδεονται αμεσα με τα σωματικα....πιστευω πώς για πολλους, ειναι πιο ευκολο κ βολικο να χωνεψουμε οτι πασχουμε απο κατι σωματικο, παρα απο κατι ψυχολογικο.

έχεις δίκιο και πραγματι μέσα στη μέρα το ψιλοπαλευω...οταν ομως γυρναω απο τη δουλεια στο σπιτι και βρισκομαι μονη..ειναι λίγο δυσκολα τα πραγματα...κανω υπομονή :)

...και η αλήθεια ειναι ότι δεν βλεπω μεγάλη διαφορά...επίσης επειδή ειχα ξεκινήσει με μισο χαπι και απο την κυριακή παιρνω ολοκληρο νομιζω ότι εχω λιγο περισσότερο άγχος...
βρε παιδια μυικους πόνους είχατε ποτε απο αγχος;;; εμενα ποτε το ποδι πότε το χερι (για λιγο) ολο και καπου με χτυπανε...
αχ θα συνελθω καθολου ποτε;;

...με τα ψυχοσωματικούλια μας....:P (προσπαθώ να τους βγάλω τη γλώσσα αλλα δεν γίνεται πάντα).
σήμερα ένα μουδιασμα στη δεξια μεριά του προσώπου για μισή ώρα, χθες πόνοι στις αρθρωσεις, πότε στον αγκώνα πότε στο γόνατο πότε στο δάχτυλο του χεριου (αποφάσισε χρυσό μου!). Και ενώ το εκλογικεύω με παίρνει από κάτω και πανικοβάλλομαι...(πρωτότυπο θα μου πείτε).
Λίγο καλύτερα ξυπνάω μετά την 20η μέρα που παίρνω ladose αλλά δεν ξέρω αν βοηθάει και το lexotanil...
Οι συναντήσεις με την ψυχολόγο νομίζω με ξελαφρώνουν λίγο αλλα ειναι νωρίς να πω...για πείτε τίποτα ρε παιδιά...

σήμερα το πόδι \"βαρύτερο\" απ\'οτι συνήθως. Κούραση;; μπα, στο γραφείο ήμουν ολη μέρα. Και όλα όταν βρίσκομαι μόνη μου σπίτι ή μήπως τότε τα προσέχω ή μήπως;;;; τι να πω πια, ένα ζεστό μπάνιο ίσως βοηθήσει...

Quote:

---

Originally posted by Fleur
σήμερα το πόδι \"βαρύτερο\" απ\'οτι συνήθως. Κούραση;; μπα, στο γραφείο ήμουν ολη μέρα. Και όλα όταν βρίσκομαι μόνη μου σπίτι ή μήπως τότε τα προσέχω ή μήπως;;;; τι να πω πια, ένα ζεστό μπάνιο ίσως βοηθήσει...

---

και σε ξαφνιάζει που ήταν βαρύ το πόδι? βασικά πόνοι και πιασίματα στα πόδια μπορεί να ξεκινούν από τη μέση.και ξέρεις τι κάνει κακό στη μέση? οι πολλές ώρες στο γραφείο...

πιθανό να έχεις δίκιο (που μάλλον έχεις) αλλα ξέρεις είναι η φάση που προσέχω τα πάντα που συμβαίνουν στο σώμα μου και ....ανησυχω..ή μάλλον φοβάμαι...(ακόμη)

φλερ, είσαι καλύτεραγενικά όσο περνάνε οι μέρες της φαρμακευτικής αγωγής?

οι φίλοι και οι συναδελφοι που με βλέπουν λένε ότι φαίνομαι καλύτερα. Τα συμπτώματα τα σωματικά εχουν λιγοστεψει αλλα υπαρχουν μέρες που ειμαι στα κάτω μου. Σήμερα θα παω στον νευρολόγο να μου πεί τι θα κανουμε, αν θα συνεχισουμε σε ποιες δοσεις κλπ..παντως εχω εντοπισει ότι τα περισσότερα με πιανουν οταν γυριζω απο τη δουλεια στο σπιτι και ειμαι μονη μεχρι καποια ωρα το βραδακι π.χ 9, δεν ξέρω πως να το δω αυτό...νομιζω οτι παντως ακομα δεν εχω πεισθει εντελως οτι προκειται για ψυχοσωματικα και οχι κατι οργανικο και φοβαμαι...