τασεις λιποθυμιας -αγχος (νεο μελος)

γεια σας ειμαι νεο μελος εγκυος στον 6ο ΜΗΝΑ και εχω και ενα κοριτσακι 1 χρονου,ειμαι 32 χρονων
η ιστορια μου ξεκινησε το 2006
εγκυος τοτε (να πω εδω οτι πιο παλια ειχα νευρικη ανορεξια με προκληση εμετων και 49 κιλα με υψος 173 το οποιο και ξεπερασα)σς μιΑ εξεταση στο β επιπεδου και ενω ημουν ηδη 5 μηνων και να πω οτι παλεψα για αυτη την εγκυμοσυνη εκανα 2 χρονια να μεινω εγκυος και θεραπειες κα ειχα αλλαξει γιατρο ειδανε οτι το μωρο ειχε μιση καρδια και υποπλασια σκωληκα παραγκεφαλιδας με καμια δυνατοτητα επιβιωσης αμετρητες εξετασεις μαγνητικες καρδιολογοι μηοως και υπαρχει ελπιδα καμια η γνωματευση τα οργανα του μωρου εχουν υποπλασια ισως δεν θα τα καταφερει να γεννηθει και τοτε ολα θα ειναι χειροτερα ,αμεσως μπηκα για γεννα γιατι το μωρο ετσι και αλλιως δεν θα ζουσε και ισως κινδυνευα και εγω
γεννησα κανονικα με πονους ενα νεκρο παιδι(διακοπη κυησης λεγεται αυτο με πονεσε και με ποναει πιο πολυ απο ολα )το ειδα νεκρο και οι καταστασεις που εζησα απιστευτες
και μετα πενθος και κρισεις πανικου
αγχος οτι θα πεθανω ,τασεις λιποθυμιας δυσπνοια μουδιασμα
αμεσως ξεκινησα ψυχοθεραπεια ολοι μου λεγαν μολις μεινω παλι εγκυος ολα θα περασουν
και μετα απο 2 χρονια και αμετρητα λεφτα σε γιατρους εμεινα παλι εγκυος οι τασεις λιποθιμιας μειωθηκαν αλλα ηταν εκει και ολα τα συμπτωματα του πανικου ,να φανταστειτε γεννησα με 19 πιεση 170 σφυγμους και 3 ηρεμιστικες ενεσεις και μετα φοβος οτι θα μου πεθανει το παιδι οτι εγω θα λιποθομισω και θα μου πεσει απο τα χερια ,με την μικρη μονες μας δεν εχουμε βγει εξω απο αφοβο μην πεσω κατω δεν εχω ζησει το παιδι μου παντα εχω καποιον μαζι μου και τοτε ειμαι μια χαρα και εκει ξαναεμεινα εγκυιος ξαφνικα και απροσμενα και ο φοβος μεγαλωσε πλεον παω σε ειδικο κεντρο για επιλοχεια καταθλιψη και κανω συναντσηεις με ψυυχολογο και ψυχιατρο θελω να ζησω τα παιδακια μου παλεψα για αυτα και ολη μου την ζωη παλευω ο ψυχιατρος μου λεει να ξεκινησω σεροπραμ και ζαναξ και οτι δεν βλαπτουν το εμβρυο
τι μου προτεινετε εσεις?
συγνωμη για το μεγαό μηνυμα
καλησπερα και χρονια πολλα

pana καλησπερα
δεν σου κρυβω οτι με παραξενεψε το μηνυμα σου...
βλεπω οτι ταλαιπωρεισαι εδω και χρονια απο προσωπικα προβληματα, και δεν εννοω τις εγγυμοσυνες, αλλα τα πολυ δικα σου θεματα που οδηγησαν στις ανορεξιες και τα υπολοιπα...
φανταζομαι ποσο θα χειροτερεψαν ολα με το τραγικο συμβαν της πρωτης σου εγγυμοσυνης..

αυτο που με ξενισε εμενα γιατι προσωπικα δεν θα το εκανα ετσι, ειναι, το πως αποφασιζεις με σοβαρα προσωπικα προβληματα να ξεκινησεις μια ιστορια με εγγυμοσυνες..
δεν νομιζεις οτι θα ηταν πολυ πιο καλο για ολους σας και πρωτα απ ολα για σενα , αλλα και για τα παιδια που θα ερθουν στον κοσμο, να βρεις τις ισορροπιες σου πριν προχωρησεις σε ακομα περισσοτερα προβληματα που προκαλει η αποκτηση παιδιων?
εγω τουλαχιστον αυτο θα εκανα..
δεν σου ειναι αυτονοητο οτι εχοντας ηδη προβληματα, οποιοδηποτε νεο προβλημα θα χειροτερεψει τα παντα?

δεν ξερω αν εχει νοημα να στο συζηταω αυτο τωρα, μιας και η κατασταση ειναι πλεον δεδομενη.

ερχομενη στο σημερα:
δεν βλεπω πουθενα τον συντροφο σου.
που στεκεται αυτος σε ολη αυτη την ιστορια?
ποια ειναι η σταση του απεναντι σου?τι γνωμη εχει? ποσο σε βοηθαει να τα ξεπερασεις?

οσο για τα φαρμακα,πραγματικα δεν εχω ιδεα και γνωμη μου ειναι να ρωτας μονο γιατρους γι αυτα. εκτος απο τον ψυχιατρο σου,καλα θα κανεις να τσεκαρεις και με τον γυναικολογο σου αν βλαπτουν η οχι.

σκεψου οτι τα ψυχοφαρμακα προκαλουν παρενεργειεσ σε ενηλικεσ εστω προσωρινεσ σκεψου τωρα να τα δωσεισ σε ενα μικρο παιδακι τι θα παθει και σκεψου και στο εμβρυο που ουτε ολοκληρωμενοσ οργανισμοσ δεν ειναι αποψη μου ειναι οτι δεν υπαρχει να σου πει καποιοσ με σιγουρια οτι δεν πειραζονται τα παιδια απο τα φαρμακα επισησ λεσ οτι με το παιδι σου οταν ειστε μονοι δεν βγαινετε εξω μηπωσ σιγα σιγα αποκτησει και εκεινο προβληματα;

Quote:

---

Originally posted by Remedy
pana καλησπερα
δεν σου κρυβω οτι με παραξενεψε το μηνυμα σου...
βλεπω οτι ταλαιπωρεισαι εδω και χρονια απο προσωπικα προβληματα, και δεν εννοω τις εγγυμοσυνες, αλλα τα πολυ δικα σου θεματα που οδηγησαν στις ανορεξιες και τα υπολοιπα...
φανταζομαι ποσο θα χειροτερεψαν ολα με το τραγικο συμβαν της πρωτης σου εγγυμοσυνης..

αυτο που με ξενισε εμενα γιατι προσωπικα δεν θα το εκανα ετσι, ειναι, το πως αποφασιζεις με σοβαρα προσωπικα προβληματα να ξεκινησεις μια ιστορια με εγγυμοσυνες..
δεν νομιζεις οτι θα ηταν πολυ πιο καλο για ολους σας και πρωτα απ ολα για σενα , αλλα και για τα παιδια που θα ερθουν στον κοσμο, να βρεις τις ισορροπιες σου πριν προχωρησεις σε ακομα περισσοτερα προβληματα που προκαλει η αποκτηση παιδιων?
εγω τουλαχιστον αυτο θα εκανα..
δεν σου ειναι αυτονοητο οτι εχοντας ηδη προβληματα, οποιοδηποτε νεο προβλημα θα χειροτερεψει τα παντα?

δεν ξερω αν εχει νοημα να στο συζηταω αυτο τωρα, μιας και η κατασταση ειναι πλεον δεδομενη.

ερχομενη στο σημερα:
δεν βλεπω πουθενα τον συντροφο σου.
που στεκεται αυτος σε ολη αυτη την ιστορια?
ποια ειναι η σταση του απεναντι σου?τι γνωμη εχει? ποσο σε βοηθαει να τα ξεπερασεις?

οσο για τα φαρμακα,πραγματικα δεν εχω ιδεα και γνωμη μου ειναι να ρωτας μονο γιατρους γι αυτα. εκτος απο τον ψυχιατρο σου,καλα θα κανεις να τσεκαρεις και με τον γυναικολογο σου αν βλαπτουν η οχι.

---

οταν εμεινα εγκυος στο πρωτο μωρακι μου ημουν μια χαρα μετα
θεωρωντας και απο τον ψυχοθεραοευτη μου οτι μενωντας ξανα εγκυος θα με βοηθουσε να ξεπερασω την πρωτη απωλεια και εχωντας περασει 2 χρονια με ψυχοθεραπεια ξαναεμεινα εγκυος
οφειλω να ομολογησω οτι μετα την γεννα και με ψυχοθεραπεια και με την βοηθεια των bespar τα πραγματα εφτιαξαν παρα πολυ
η δευτερη εγκυμοσυνη ηταν απροσμενη και εντελως τυχαια και εκτρωση δεν θα εκανα ποτε
remedy στο παιδι μου προσπαθω να δωσω ολο τον χρονο μου και ολη την αγαπη μου και ας ταλαπαιρωμαι εγω απο τις κρισεις πανικου
σε ολο αυτο ο αντρας μου ειναι διπλα μου στα παντα
ερχεται μαζι μου για ψυχοθεραπεια και με βοηθαει απιστευτα με το παιδι και στο μεγαλωμα αλλα και την κραταει πολλες φορες για να παω για δουλεια
εαν δεν ειχα τον αντρα μου δεν ξερω πως θα ημουνα

Quote:

---

Originally posted by pad
σκεψου οτι τα ψυχοφαρμακα προκαλουν παρενεργειεσ σε ενηλικεσ εστω προσωρινεσ σκεψου τωρα να τα δωσεισ σε ενα μικρο παιδακι τι θα παθει και σκεψου και στο εμβρυο που ουτε ολοκληρωμενοσ οργανισμοσ δεν ειναι αποψη μου ειναι οτι δεν υπαρχει να σου πει καποιοσ με σιγουρια οτι δεν πειραζονται τα παιδια απο τα φαρμακα επισησ λεσ οτι με το παιδι σου οταν ειστε μονοι δεν βγαινετε εξω μηπωσ σιγα σιγα αποκτησει και εκεινο προβληματα;

---

δεν εννοω οτι κλεινομαστε στο σπιτι εξαλλου τα πρωινα δουλευω
εννοω οτι δεν θα παρω το αμαξι να παμε βολτα
με το καροτσι θα την παω στις κουνιες με φοβο ψυχης ομως
αλλα και αυτο που μου γραφεις μηοως σιγα σιγα αποκτησει προβληματα ειπα οτι ειναι εσωκλειστο μεσα το παιδι αλοιμονο
ολο εξω την εχουμε ειπα οτι μονη μου
εαν εχεις κρισεις πανικου νομιζω καταλαβαινεις ποσο δυκολο ειναι οσο και εαν το θες να πραξεις και να ενεργησεις φυσιολογικα
δηλαδη εσυ τι μου προτεινεις ?πολλες φορες παρολο την φοβια μηπως παθω κριση πανικου γιατι κριση πανικου εχω να παθω 5 μηνες και ισως παραπανω η φοβια μου εχει μεινει πλεονμηοως παθω παλι
πολλες φορες την παιρνω και βγαινω με λουζει κρυος ιδρωτας αλλα βγαινω
αλλα ετσι που μου το γραφεις λες και το κανω επιτηδες

σε τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι καλύτερα να πάρεις την γνώμη του γυναικολόγου σου;μήπως γυναικολόγος και ψυχίατρος αποφασίσουν τι θα είναι το καλύτερο για σένα και την κατάσταση σου λόγω εγκυμοσύνης.

Quote:

---

Originally posted by γιώτα2
σε τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι καλύτερα να πάρεις την γνώμη του γυναικολόγου σου;μήπως γυναικολόγος και ψυχίατρος αποφασίσουν τι θα είναι το καλύτερο για σένα και την κατάσταση σου λόγω εγκυμοσύνης.

---

ρωτησα τον γυναικολογο για τα σεροπραμ και μου ειπε να τα παρω αρια και που μα αφου ειναι αγωγη τι αραια και που
και για τα ζαναξ το ιδιο μαλλον θεωρει οτι τα σεροπραμ ειναι ιδια με τα ζαναξ
η κολλητη μου επαιρνε σε ολη την εγκυμοσυνη σεροπραμ
μαλλον θα πω στον ψυχιατρο να παρει να συνενοηθουν

Γεια σου κι από μένα. Δε θέλω να σχολιάσω τίποτα άλλο πέρα απ\' το τελευταίο σου ερώτημα. Είσαι ήδη σε εγκυμοσύνη, επομένως θεωρώ περιττό κάθε σχόλιο. Το έμβρυο επηρεάζεται από την κατάσταση της μητέρας του, όποια κι αν είναι η φάση της. Αν είναι και σε κάποια αγωγή, ναι επηρεάζεται και από αυτήν. Δε θα αιτιολογήσω τη γνώμη μου, απλά σου αναφέρω κάτι το οποίο αναφέρθηκε πρόσφατα σε συζήτηση που είχα με τον γιατρό μου. Είναι ομοιοπαθητικός ψυχίατρος όμως. Συμφωνώ μαζί του, έτσι απλά, κι εδώ μιλάμε για τις πλέον εθιστικές βενζοδιαζεπίνες. Μου έφτανε το εξής σχόλιό του ως επιχείρημα. Όταν τον επισκέπτονται μητέρες που φέρνουν τα παιδάκια τους για κάποια προβλήματα υγείας, προκειμένου να δώσει στα πιτσιρίκια την αγωγή που αντιστοιχεί για το πρόβλημά τους, δίνει μεγάλη βαρύτητα στο ιστορικό της μητέρας περισσότερο κι όχι των παιδιών. Και κυρίως στο αν έπαιρναν φάρμακα - και ποιά - κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Αυτό για μένα λέει πολλά. Όσο για τον ψυχίατρό σου έπραξε τα δέοντα κατά το σύνηθες. Καλή συνέχεια και με το καλό!

:)

Εντάξει ας μην τα απλοποιούμε όλα.. είναι περιπτώσεις που ο γιατρός κρίνει αν πρέπει να πάρει φάρμακα και ποιά μια εγκυμονούσα.Μάλλον να μιλήσουν οι γιατροί μεταξύ τους για να αποφασιστεί τι θα κάνεις....και σίγουρα τα αντικαταθλιπτικά δεν είναι βενζοδιαζεπίνες.

Καλή ανάσταση Γιώτα. Φυσικά και θα κρίνει ο γιατρός, αλλά εγώ έγραψα την άποψή μου. Άλλωστε οι γιατροί κρίνουν και οι πάσχοντες υποφέρουν ως γνωστόν. Εγώ γνωρίζω ότι το Xanax είναι στις βενζοδιαζεπίνες κι έχω σπουδάσει τεχνολογία φαρμάκων. Μερσί.

Quote:

---

Originally posted by γιώτα2
Εντάξει ας μην τα απλοποιούμε όλα.. είναι περιπτώσεις που ο γιατρός κρίνει αν πρέπει να πάρει φάρμακα και ποιά μια εγκυμονούσα.Μάλλον να μιλήσουν οι γιατροί μεταξύ τους για να αποφασιστεί τι θα κάνεις....και σίγουρα τα αντικαταθλιπτικά δεν είναι βενζοδιαζεπίνες.

---

ναι το ζαναξ είναι βενζοδιαζεπίνη, αλλά εγώ είπα για αντικαταθλιπτικά που είναι επαναπρόσληψη σερετονίνης..

... ναι Γιώτα μου, αλλά το αρχικό μου σχόλιο ήτανε απ\' το \'κούκου\' που μου έκανε η αναφορά στο Xanax που έγινε απ\' τη φίλη θεματοθέτρια...

(... τη γνώμη μου για τα αντικαταθλιπτικά δε θα την πω. Δε χρειάζεται...)

:)

Quote:

---

Originally posted by pana
οταν εμεινα εγκυος στο πρωτο μωρακι μου ημουν μια χαρα μετα
θεωρωντας και απο τον ψυχοθεραπευτη μου οτι μενωντας ξανα εγκυος θα με βοηθουσε να ξεπερασω την πρωτη απωλεια και εχωντας περασει 2 χρονια με ψυχοθεραπεια ξαναεμεινα εγκυος
οφειλω να ομολογησω οτι μετα την γεννα και με ψυχοθεραπεια και με την βοηθεια των bespar τα πραγματα εφτιαξαν παρα πολυ
η δευτερη εγκυμοσυνη ηταν απροσμενη και εντελως τυχαια και εκτρωση δεν θα εκανα ποτε
remedy στο παιδι μου προσπαθω να δωσω ολο τον χρονο μου και ολη την αγαπη μου και ας ταλαπαιρωμαι εγω απο τις κρισεις πανικου
σε ολο αυτο ο αντρας μου ειναι διπλα μου στα παντα
ερχεται μαζι μου για ψυχοθεραπεια και με βοηθαει απιστευτα με το παιδι και στο μεγαλωμα αλλα και την κραταει πολλες φορες για να παω για δουλεια
εαν δεν ειχα τον αντρα μου δεν ξερω πως θα ημουνα

---

δεν υπαρχει μονο η εκτρωση. υπαρχει και το χαπι της επομενης ημερας που απλα αποτρεπει την συλληψη,δεν επεμβαινει σε ηδη πραγματοποιημενη συλληψη.
νομιζω οτι παντα ξερουμε αν υπαρχει περιπτωση να εχει γινει η στραβη, αμεσα κι οχι οταν διαπιστωθει η εγγυμοσυνη....
αυτα τα αναφερω σε περιπτωση που πριν το δευτερο παιδι δεν ενοιωθες και τοσο καλα κι οστοσο επετρεψες την συλληψη....

τα υπολοιπα μου ακουγονται μια χαρα :)
εφοσον ενοιωθες καλα και συμφωνουσε και ο θεραπευτης σου και ειχες και την ομορφη σχεση σου,πολυ καλα εκανες για το πρωτο παιδιακι και να σου ζησει και να εισαι κι εσυ καλα για να το μεγαλωσεις :)

πολυ ευοιωνο μου ακουγεται και το γεγονος οτι ο συντροφος σου σε στηριζει και βοηθαει με το παιδι και τις υποχρεωσεις σου.

εισαι σε μια θαλασσα.
θα πρεπει να κολυμπησεις...
το τι θα καταλαβει και τι δεν... το παιδι, δεν ειναι παντα στο χερι σου, ωστοσο δεν μπορεις να κανεις κατι αλλο γι αυτο, τα παιδια οπως ξερεις αντιλαμβανονται τα παντα και οχι μονο οσα τους λεμε εμεις...

για τα χαπια επιμενω να συμβουλευεσαι παντα και τον γυναικολογο. οπως ξερεις ομως δεν υπαρχει ασφαλης οδηγια γι αυτα, καθως ακομα κι αυτα που θεωρουνται ασφαλη, λενε οτι δεν εχουν ΑΝΑΦΕΡΘΕΙ προβληματα. κανεις δεν μπορει να σου εγγυηθει οτι δεν θα βλαψει το παιδι ενα φαρμακο με μελλοντικα προβληματα.
μελημα των γιατρων ομως ειναι και ηκαλη κατασταση της μητερας,καθως αν δεν ειναι καλα αυτη, ειναι ΒΕΒΑΙΟ οτι δεν θα ειναι καλα και το παιδι. ετσι, τα αγνωστα φαρμακα μπαινουν σε δευτερη μοιρα.....οτι αποφευγεις καλο ειναι...

Quote:

---

Originally posted by Remedy

Quote:

---

Originally posted by pana
οταν εμεινα εγκυος στο πρωτο μωρακι μου ημουν μια χαρα μετα
θεωρωντας και απο τον ψυχοθεραπευτη μου οτι μενωντας ξανα εγκυος θα με βοηθουσε να ξεπερασω την πρωτη απωλεια και εχωντας περασει 2 χρονια με ψυχοθεραπεια ξαναεμεινα εγκυος
οφειλω να ομολογησω οτι μετα την γεννα και με ψυχοθεραπεια και με την βοηθεια των bespar τα πραγματα εφτιαξαν παρα πολυ
η δευτερη εγκυμοσυνη ηταν απροσμενη και εντελως τυχαια και εκτρωση δεν θα εκανα ποτε
remedy στο παιδι μου προσπαθω να δωσω ολο τον χρονο μου και ολη την αγαπη μου και ας ταλαπαιρωμαι εγω απο τις κρισεις πανικου
σε ολο αυτο ο αντρας μου ειναι διπλα μου στα παντα
ερχεται μαζι μου για ψυχοθεραπεια και με βοηθαει απιστευτα με το παιδι και στο μεγαλωμα αλλα και την κραταει πολλες φορες για να παω για δουλεια
εαν δεν ειχα τον αντρα μου δεν ξερω πως θα ημουνα

---

δεν υπαρχει μονο η εκτρωση. υπαρχει και το χαπι της επομενης ημερας που απλα αποτρεπει την συλληψη,δεν επεμβαινει σε ηδη πραγματοποιημενη συλληψη.
νομιζω οτι παντα ξερουμε αν υπαρχει περιπτωση να εχει γινει η στραβη, αμεσα κι οχι οταν διαπιστωθει η εγγυμοσυνη....
αυτα τα αναφερω σε περιπτωση που πριν το δευτερο παιδι δεν ενοιωθες και τοσο καλα κι οστοσο επετρεψες την συλληψη....

τα υπολοιπα μου ακουγονται μια χαρα :)
εφοσον ενοιωθες καλα και συμφωνουσε και ο θεραπευτης σου και ειχες και την ομορφη σχεση σου,πολυ καλα εκανες για το πρωτο παιδιακι και να σου ζησει και να εισαι κι εσυ καλα για να το μεγαλωσεις :)

πολυ ευοιωνο μου ακουγεται και το γεγονος οτι ο συντροφος σου σε στηριζει και βοηθαει με το παιδι και τις υποχρεωσεις σου.

εισαι σε μια θαλασσα.
θα πρεπει να κολυμπησεις...
το τι θα καταλαβει και τι δεν... το παιδι, δεν ειναι παντα στο χερι σου, ωστοσο δεν μπορεις να κανεις κατι αλλο γι αυτο, τα παιδια οπως ξερεις αντιλαμβανονται τα παντα και οχι μονο οσα τους λεμε εμεις...

για τα χαπια επιμενω να συμβουλευεσαι παντα και τον γυναικολογο. οπως ξερεις ομως δεν υπαρχει ασφαλης οδηγια γι αυτα, καθως ακομα κι αυτα που θεωρουνται ασφαλη, λενε οτι δεν εχουν ΑΝΑΦΕΡΘΕΙ προβληματα. κανεις δεν μπορει να σου εγγυηθει οτι δεν θα βλαψει το παιδι ενα φαρμακο με μελλοντικα προβληματα.
μελημα των γιατρων ομως ειναι και ηκαλη κατασταση της μητερας,καθως αν δεν ειναι καλα αυτη, ειναι ΒΕΒΑΙΟ οτι δεν θα ειναι καλα και το παιδι. ετσι, τα αγνωστα φαρμακα μπαινουν σε δευτερη μοιρα.....οτι αποφευγεις καλο ειναι...

---

πριν το δευετερο παιδι ειχα μπει σε μια σειρα ειχα αρχισει και τακτοποιουσα τις κρισεις πανικου στην ακρη και εβαζα τα πραγματα σε μια ταξη
δεν μπορουσα ουτε το χαπι της επομενης μερας να παρω ημουν καιρο στον δρομο της υπογονιμοτητας ,εχασα ενα μωρο παλεψα για την κορουλα μου με θεραπειες πολλες με ψυχοθεραπειες κ.τλ και κρισεις πανικου (ο ψυχολογος θεωρει οτι οι κρισεις οανικου εκτος απο την απωλεια ηταν και μερος της υπογονιμοτητας)οταν εμεινα εγκυος για δευτερη φορα και οταν λεμε τυχαια εννοω τυχαια να φανταστεις με αντισυλληψη εμεινα εγκυος (δεν θελω να μπω σε λεπτομερειες)θεωρησα θει δωρο να παλευω χρονια και ξαφνικα απο το πουθενα να ερθει ενα αλλο μωρο το πηρα θετικα στην αρχξ
αλλα οσο περναει η εγκυμοσυνη οι ορμονες ειναι δεν ξερω αλλα μου βγαινουν παλι ολα
οι φοβιες

οι λυποθιμικες τασεις (μαλλον φοβια για λιποθιμικη ταση)
τα αγχη\'
φοβια να βγω εξω μονη μου με το παιδι(πριν εβγαινα )τωρα επειδη ειμαι εγκυος φοβαμαι μην ζαλιστω λογω εγκυμοσυνης και πεσω κατω,τω ρα αιτιολογω και τον φοβο μου
σκεφτομαι πως θα τα καταφερω να ξαναταιζω παλι μονη μου το μικρο μ
με την μεγαλη πλεον συνεννουμαι πληρως και δεν φοβαμαι τοσο πολυ και πραγματικα οταν ειμαι με το παιδι οχι απλα δεν δειχνω τιποτα αλλα δεν αφηνω και τον ευατο μου να σκεφτει κατι το παλευω με τον μικρο τι θα κανω ενα τοσο δα μωρακι και εαν πεσω κατω και το παιδι μεινει μονο του?
δεν ξερω η εγκυμοσυνη μου τα ξαναεβγαλε παλι ολα
απο την αλλη ξερω τα παιδια καταλαινουν τα παντα και αυτο με στεναχωρεει πιο πολυ εστω και να μην το δειχνω
οσο για τα φαρμακα πραγματικα δεν ξερω τι να κανω

νομίζω θα είσαι τόσο απασχολημένη που δεν θα έχεις ώρα να σε απασχολούν οι πανικοί...αφού λες ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με την κορούλα σου μάλλον η εγκυμοσύνη σε έχει κάνει πιο ευαίσθητη.Προσπάθησε και εσύ εξ άλλου βρίσκεσαι στον 6ο μήνα και τα δυσκολα πέρασαν.Εγώ λέω να το δείς πιο χαλαρά και να απολαύσεις τους επόμενους μήνες, να βγαίνεις να κοιμάσαι όσο μπορείς κα να προσπαθείς με όποιο τρόπο να χαλαρώνεις.

Quote:

---

Originally posted by γιώτα2
νομίζω θα είσαι τόσο απασχολημένη που δεν θα έχεις ώρα να σε απασχολούν οι πανικοί...αφού λες ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με την κορούλα σου μάλλον η εγκυμοσύνη σε έχει κάνει πιο ευαίσθητη.Προσπάθησε και εσύ εξ άλλου βρίσκεσαι στον 6ο μήνα και τα δυσκολα πέρασαν.Εγώ λέω να το δείς πιο χαλαρά και να απολαύσεις τους επόμενους μήνες, να βγαίνεις να κοιμάσαι όσο μπορείς κα να προσπαθείς με όποιο τρόπο να χαλαρώνεις.

---

στην αρχη με την μικρη ειχα μεγαλο θεμα τρελλες κρισεις πανικου
φοβουνα να μεινω μονη λεπτο
το ξεπερασα οταν η μικρη πηγε 6 μηνων με bespar και ψυχαναλυση

Σημαντικό ρόλο παίζει και ο άνδρας σου νομίζω στο πως αισθάνεσαι....προσπάθησε να μοιράσεις υποχρεώσεις και μην προσπαθείς να τα κάνεις όλα μόνη σου.Είναι πολύ σημαντικό να έχεις τον άνθρωπό σου κοντά αλλά ουσιαστικά κοντά σου.

σας ευχαριστω ολους για την υποστηριξη γιωτα2 εχεις απολυτο δικιο