Ενω εχω αναγκη απο φιλιες νιωθω παραξενα καπως εξαρτημενη κ θελω να φευγω..νιωθω ενοχη γι αυτο..
Γεια σας..Ειμαι 25, τελειωμενη απο σπουδες, με εναν εντελως διαφορετικο κοινωνικο κυκλο απο αυτον που ειχα στο σχολειο μου η στο πανεπιστημιο κ μεχρι προσφατα εψαχνα μια καλη φιλη η μια καλη παρεα..Με τις παιδικες φιλες-κολλητες του λυκειου κλπ εχουμε ξεκοψει για καποιους λογους αλλα βλεπομαστε που κ που οποτε για αρκετο καιρο ενιωθα οτι οσο κ να προσπαθω να βρω καινουριες φιλες που να με καταλαβαινουν εβλεπα μπροστα μου ηδη κλικες απο ατομα που εχουν στανταρ φιλους κ απλως επιλεγουν κ καποια εξτρα ατομα για παρεα..
Τους τελευταιους 3-4 μηνες εχω ερθει κοντα με δυο φιλες οι οποιες δεν ειναι κοινες..Η μια με προσεγγισε αυτη πρωτη κ με "κυνηγησε" ας πουμε εχοντας ως κοινη βαση καποιες εμπειρειες μας του παρελθοντος (ψιλο ελαφρια καταθλιψη στο λυκειο κλπ) κ με μεγαλο ενθουσιασμο κ εχει πει μαλιστα σ ενα κοινο μας γνωστο ατομο ..οτι αα εγω ειμαι η αδελφη ψυχη που εψαχνε..
Η αληθεια ειναι οτι με βοηθησε πολυ με καποια πραγματα με πετυχε σε φαση που ημουν στα down Μου κ με ενθαρρυνε πολυ κ με υποστηριξε..Αντικειμενικα δεν θα τη διαλεγα σαν φιλη μου δεν ταιριαζουμε δλδ στο χιουμορ, καποιες φορες με εχει κανει να νιωσω αβολα μπροστα σε αλλους φιλους που ηταν πιο ανεβασμενου επιπεδου ας πουμε (οι οποιοι μετα με ρωτουσαν..καλα αυτη ειναι φιλη σου?) κ μετανιωσα τη στιγμη που την ειχα καλεσει..Ενω εγω ειμαι χαμηλων τονων ανθρωπος κ διαλλακτικος αυτη ειναι αρκετα απολυτη, θελει να ειναι το επικεντρο της προσοχης κ ιδιαιτερα μπροστα σε αγορια...Αυτο μου τη δινει..Κ καποιες φορες ειναι ανταγωνιστικη κ μου το εχει παραδεχτει κιολας..Τεσπα, το θεμα ειναι οτι οταν ας πουμε περναμε καποιο χρονο μαζι οι δυο μας ειναι αλλος ανθρωπος ηρεμη πιο γλυκια κ εχω καταμπερδευτει...
Εγω γενικα δεν ειχα πολλα κολλητηλικια στη ζωη μου του στυλ παιρνω συνεχεια τηλ τις φιλεναδες μου κ λεω τα παντα κ με τη συγκεκριμενη μιλαμε παρα πολυ συχνα κ σαν να με εχει ξεκλειδωσει κ θελω να τα λεω ολα..Η επικοινωνια ειναι εθιστικη..καλα ημουν στη μοναξια μου..Απο αμυνα πες δε θελω να νιωθω εξαρτημενη απο αλλους κ πολλες φορες οταν μιλαω πολυ νιωθω ευαλωτη μετα...Αλλες φορες νιωθω λυτρωση λες κ μου κανει ψυχαναλυση..Τεσπα, το συμπερασμα ειναι οτι νιωθω ενοχη γιατι φοβαμαι οτι μπορει να προδωσω αυτη τη φιλη μου που εκανε τοσα για μενα κ οτι δεν της δινω τοσα οσα μου δινει αυτη κ εχω τασεις φυγης..
Ξεχασα να πω για τη δευτερη φιλη με την οποια εχω μια φυσιολογικη επικοινωνια ειναι πολυ κουλ ατομο, ειναι πολυ θετικη παντα ευδιαθετη χωρις κακο παρελθον που να της εχει αφησει χαμηλη αυτοεκτιμηση κ ανασφαλειες οπως εχω παθει εγω κ η πρωτη μου η φιλη..
Με καταθλιβει καποιες φορες η πρωτη μου η φιλη γιατι μου φερνει μνημες ενω με τη δευτερη ειμαι οκ δεν με κριτικαρει καθολου κ δεν ειναι του στυλ πρεπει να βελτιωθεις εδω, πρεπει να βελτιωθουμε εκει, ελα παμε κ τετοια...
Τεσπα, μονο εγω σκεφτομαι ετσι?Ειμαι τοσο εγωιστρια η προσπαθω να αμυνθω για να μην πεσω στη λουμπα της καταθλιψης ξανα?
