Αυτό που μου έκανε εντύπωση, είναι ότι μόνο δύο μέλη, κατάλαβαν ποιό ήταν το ακριβές νόημα του προβληματισμού μου. Ο κρίνο, λέγοντας \"Το οτι δεχθηκες τετοιες επιθεσεις (για μενα ειναι επιθεση με ανταγωνιστικους ορους)
η το οτι υπαρχει η ανοικτη πλατφορμα για αυτο?\"
Και η φύση, λέγοντας \" Αυτό είναι που ξεδοντιάζει και την έννοια της συχνά επικαλούμενης από τον Νίκο ή άλλα μέλη, «αυτορρύθμισης» και την κάνει απλά ένα καλό ανέκδοτο.\"
Αυτό δηλ που διευκρινίζω στις τελευταίες μου γραμμούλες. \" Νίκο μου, αυτό όλο δεν το γράφω γιατί πήρα προσωπικά τις επιθέσεις του Πετραν, αλλά γιατί θα ήθελα κυρίως να καταθέσω αυτά που θεωρώ κακώς κείμενα και αν θέλεις, την γνώμη σου πάνω σε αυτά.
εξάλλου, αυτές οι συμπεριφορές γίνονται και προς άλλα μέλη και μάλιστα όταν ζητάνε βοήθεια.\".
Λέει ο Κηπ, η κάθε ανασφάλεια πληρώνεται. Εγώ όμως εδώ μέσα βλέπω το αντίθετο. Η κάθε ανασφάλεια, δικαιώνεται, μέσα από ένα πλέγμα καβγάδων, όπου, σύμφωνα με τον νόμο της επιβολής, \"κερδίζει\" ο πιο ισχυρός σε ψυχραιμία πρωτίστως, όχι απλά σε επιχειρήματα. Μιλάμε φυσικά για \"νίκες\" θλιβερές.
Η ρεμ χρησιμοποίησε μια εύστοχη λέξη \" αγανάκτηση\". Αγανάκτηση που εκκινεί από το δικό μου θέμα του χλευασμού, και αγγίζει και άλλα μέλη που έχουν δεχθεί παρόμοιες επιθέσεις - σχόλια.
Θα αναρωτηθεί κανείς, μα καλά, εδώ πόσα και πόσα γίνονται, βρισίδια, ειρωνίες, καβγάδες, και εσύ τώρα κάθεσαι και ασχολείσαι με την σεξιστική αιχμηρότητα μιας σάτιρας? Με μια ειρωνεία που δεν ήταν και απροκάλυπτη εν πάσει περιπτώσει.
Δεν ασχολούμαι με τον πετράν, ασχολούμαι με αυτό το πράγμα, που λέγεται διαχείριση και την φιλοσοφία που το διέπει. Έχω ασχοληθεί και άλλες φορές με το ίδιο θέμα, στην περίπτωση της Πανικούλας και του Πάνου12345. Αυτό που έλεγα και ξαναέλεγα ήταν η απαίτηση για μεγαλύτερη παρέμβαση από μεριάς Νίκου. Στην περίπτωση της Πανικούλας τα έβαλα με την επίθεση της Ρεμ που θεώρησα το λιγότερο άστοχη και στο θέμα του πάνου, θεώρησα πως για το δικό του καλό, με βάση τις ομαδικές επιθέσεις που όχι απρόκλητα δεχόταν, θα έπρεπε να εφαρμοστεί η διαγραφή. Ασχολήθηκα με το θέμα της διαχείρισης όταν ένα μέλος ήθελε να σβήσει μνμ και δεν του επιτρεπόταν, όπου έγινα τόσο έξαλλη, ώστε έφτασα στο σημείο να πω τον Κρίνο ηλίθιο... ( σορυ). Τότε έκατσα και άλλαξα μαζί με μια φίλη μου δικηγόρο τους όρους διαγραφής μνμτων και με μεγάλη μου χαρά έγιναν δεκτά τα όσα προσθέσαμε από τον Νίκο. Ασχολήθηκα με το θέμα της διαχείρισης, όταν ο Πετράν αποθάρρυνε μέλος σε σχέση με την μη γνωσιακή θεραπεία του, μιλώντας από το βάθρο του ειδικού. Επειδή ήξερα ότι το θέμα αυτό είχε ανάψει και παλιότερα φωτιές, ήταν και εκεί που ξεσάλωσα ουρλιάζοντας σχεδόν ότι θα πρέπει να προσέχουνε τι λένε οι ειδικοί εδώ μέσα ειδικά σε σχέση με τις προσεγγίσεις, η κόντρα πήγε επί του προσωπικού με τον πετράν. Για άλλη μια φορά δήλωνα απογοητευμένη με την διαχείριση και την πλήρη απουσία της. Εξαγριώθηκα πολλές φορές σε σχέση με μέλη που δεν ελάμβαναν υπόψη οτι αυτός που ανοίγεται δεν είναι στην ίδια θέση με αυτόν που συμβουλεύει. Όλες οι φορές που \"τα έβαλα\" με την διαχείριση, με άγγιζαν άλλο λιγότερο, και άλλο περισσότερο προσωπικά. Μπορεί για πολλούς αυτές οι αφορμές να μην ήταν επαρκείς για να ξεσηκωθώ. Για εμένα, ήταν, ενώ άλλες, που κάποιοι άλλοι μπορεί να θεωρήσουν ως σημαντικότερες, για εμένα δεν ήταν. Λειτουργώ με βάση το υποκειμενικό μου κριτήριο.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η υποκειμενικά βιωμένη αγανάκτησή μου, ξεκίνησε πριν από το συμβάν, όταν έβλεπα το μέλος αυτό να επιδίδεται σε \"περιοδείες χλεύης\" σύμφωνα με την έκφραση άλλου μέλους που δεν θέλω να αναφέρω.
Ω ναι, μυστήριο πράγμα, ευτυχώς υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι εδώ μέσα που συμμερίζονται ανάλογη ευαισθησία απέναντι στην άκαιρη και άστοχη ειρωνεία, χωρίς να την ταυτίζουν με την ευθιξία.
Ξαναλέω, δεν έχω κάτι με τον πετράν και τον κάθε πετραν αν και φυσικά μπορώ να νευριάσω στιγμιαία μαζί του, ακόμα και να βγω από τα ρούχα μου, όπως και έγινε.. Εχω πρόβλημα με το τι συμπεριφορές επιτρέπει η διαχείριση του φόρουμ να υπάρχουν εδώ μέσα. Μπορεί κάποιος να μου πει, μα καλά, γιατί θίγεις μόνο τις συμπεριφορές του τάδε και όχι του δείνα?
Σίγουρα όχι επίτηδες. Θυμάμαι, κάποτε έκανα ένα ολόκληρο θρεντ για μια συμπεριφορά του Κρίνου που δεν μου είχε αρέσει. Αυτός είναι ο τρόπος μου, να δείχνω δημόσια στην διαχείριση, τι παραλείπει να κοιτά κατά την ενεργό απουσία της. Φυσικά και δεν είμαι παντογνώστης ούτε έχω την καθαρότερη όραση κάθε φορά. Κάνω ότι καλύτερο μπορώ, κάθε φορά όμως και αναλόγως του τι έχω προλάβει να διαβάσω.
Για μένα οι κατηγορίες των μελών είναι δύο. Αυτοί που μπαίνουν για να πάρουν και να δώσουν υποστήριξη και αυτοέκφραση και οι λοιποί, που μπαίνουν για να χαλαρώσουν, να κάνουν χαβαλέ, να βρουν ένα νόημα στην ζωή τους ή να ενισχύσουν την εικονική τους περσόνα κ.α.
Η διαχείριση. Αυτό είναι το μελανό σημείο που με καίει. Γιατί δίνομαι στο φόρουμ αυτό. Νιώθω ένα δέσιμο με τους ανθρώπους του, και με τα όσα έχω περάσει και καταθέσει εδω. Και είναι πολλά. Οπότε, δεν μπορώ να είμαι μέλος του, έχοντας μια τελείως διαφορετική άποψη για το τι θα πει \"φόρουμ υποστήριξης\".
Βασικά, στις μέρες μας δεν νοείται φόρουμ χωρίς διαχειριστή και κανόνες, έστω στοιχειώδεις. Σε ένα φόρουμ για στίχους να πας, με το που παρεκτρέπεται κάποιος, παρεμβαίνει η διαχείριση. Εδώ πέρα, υπάρχουν οι κανόνες, αλλά η εφαρμογή τους επαφίεται στην καλή θέληση του εκάστοτε μέλους. Μακάρι να μην παρενέβαινε κάθε φορά η διαχείριση, αλλά να είχε έστω μια πιο ενεργό και δραστήρια παρουσία.
Λένε οι όροι:
ΕΝΟΤΗΤΑ \'Β\'
Στην κοινότητα υποστήριξης του e-psychology.gr απαγορεύονται τα κάτωθι:
Β2. Ανάρτηση, δημοσίευση, αποστολή, μεταφορά περιεχομένου που είναι παραπλανητικό, απειλητικό, προσβλητικό, επιζήμιο, δυσφημιστικό, χυδαίο, βίαιο, υβριστικό, ρατσιστικό ή άλλως αποδοκιμαστέο, παραβιάζει την προσωπικότητα, προκαλεί συναισθήματα μίσους κλπ.
Φυσικά και όλα αυτά, φαίνονται κωμικά, σχεδόν αστεία για πολλούς εδώ. Και όμως, όλα αυτά, κατά την ταπεινή μου γνώμη, αποτελούν μορφές κακοποίησης. Του καθενός τα εσωτερικά όρια, βρίσκονται σε σημεία διαφορετικά, και ευτυχώς.
Όπως το αντιλαμβάνομαι μάλιστα, το πότε παραβιάζεται η προσωπικότητα κάποιου, πότε κάτι είναι χυδαίο ή επιζήμιο ή προσβλητικό, εξαρτάται από το πώς το νιώθει εκείνος και όχι το μέλος που πράττει την συμπεριφορά αυτή. Οπότε, ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ, κάθε μέλος, όταν πει στοπ φίλε, με παραβιάζεις, το άλλο μέλος, οφείλει να σταματά.
Τι θα πει απαγορεύεται? ότι η διαχείριση θα φροντίσει να λάβει μέτρα. ( υπόδειξη ή μπαν)
Απεναντίας, τι χλευασμούς, τι καβγάδες επιπέδου πατώματος, τι επιθέσεις ρατσιστικές - υβριστικές κι αν δεν έχουνε δει τα ματάκια μας. Και κάτι που εμένα προσωπικά με κάνει έξω φρενών, την ειρωνεία της λυρικότητας.
Εδώ μέσα, που παλιά ήμαστε μια \"αγαπημένη οικογένεια\" και έγραφε ο καθένας ότι ήθελε και όπως το ήθελε.....που όλα χωρούσαν και όλοι χωρούσαν χωρίς να δίνεις μάχες επιβολής ή αδράνειας, για να κερδίσεις την ησυχία σου.
Αυτή η έρμη η λυρικότητα, ζούμε στην εποχή του θανάτου της και του άγριου ξεπεσμού της.. άραγε, ούτε μέσα σε ένα φόρουμ δεν μπορεί να ανθίσει, γιατί, η ευαισθησία μερικών, είναι πολύ βαριά ή επικίνδυνη για την απάθεια και την ειρωνεία άλλων.. Είδα επιθέσεις και σε ένα αγαπητό μέλος, έμαθα και από άλλο μέλος ότι ενοχλήθηκε, τα άκουσα και από τρίτους. Ε μετά τα ένιωσα και στο πετσί μου. Με τον παιδαριώδη ξεπεσμό του πετράν, στο να ανακυκλώνει τις σεξουαλικές του ορέξεις μέσα από \"αθώες\" σατιρούλες.
Αυτά είναι ψιλά γράμματα για ορισμένους, για άλλους όμως όχι.
Και αυτό είναι το θέμα με τον σεβασμό. Σέβομαι τον άλλο, βάσει των ορίων του και όχι των δικών μου.
Για να μην πάμε στο τι έχουν ακούσει και άλλα μέλη κατά καιρούς. Άσχημα πράγματα, μειωτικά.
Πού θα πάει η βαλίτσα της αυτορρύθμισης? Αναρωτιέμαι..
Μπορούμε να μιλούμε για ελευθερία, μέσα σε καθεστώς αναρχίας?
Και πόσο στέκει θεωρητικά αυτό το πρόχειρα φτιαγμένο οικοδόμημα της αυτορρύθμισης, όπως αποκαλείται, Νίκο?
Καλύτερα οι συγκρούσεις να διευθετηθούν από τα ίδια τα μέλη, διότι δεν θέλεις να \"φιμώσεις\" κανέναν, ούτε να γίνεις προστάτης του.
Μάλιστα. Κάπου εκεί, μου ήρθε η περίφημη ατάκα ότι εδώ δεν είναι φόρουμ υποστήριξης αλλά αυτοάμυνας.
Άλλα επιχειρήματα που ενισχύουν την αυτοδιαχείριση, είναι ότι έτσι προετοιμάζεται κανείς για την κοινωνία, εκεί έξω... έτσι το φόρουμ δεν τον \"νταντεύει\" με το να θέτει στοιχειώδεις κανόνες σεβασμού των μελών μεταξύ τους. Χάνεται ο ζωντανός και αυθόρμητος παλμός του φόρουμ έτσι.
Είναι το λιγότερο άτοπο να συγκρίνουμε την κοινωνία εκεί έξω με το εδω μέσα και θεωρούμε το δεύτερο, προσομοίωση του πρώτου. Εκεί κατέληξα μετά από κάποια σκέψη.
Εκεί έξω, υπάρχουν νόμοι. Εκεί έξω, ο καθένας συμπεριφέρεται πιο συγκρατημένα και πολλοί ψευτόμαγκες εδώ μέσα δεν βγάζουν κιχ, εκεί έξω. Εκεί έξω, αν δεν σου αρέσει η στάση του άλλου, σηκώνεσαι και φεύγεις. Εδώ μέσα, αγνοείς ή επιτίθεσαι / αμύνεσαι γιατί το εικονικό μέρος είναι κοινό για όλους. Τον τρώς στην μάπα όποια στιγμή θέλει να πεταχτεί, μπορεί να σου την πει οποιαδήποτε στιγμή είσαι οnline, μπορεί να γράψει στο θέμα σου και να γίνει μπάχαλο. Αναγκάζεσαι να ανέχεσαι ή να αποκρούσεις άτομα, με τα οποία δεν θα επέλεγες ούτε καλημέρα να πεις εκεί έξω.
Εκεί έξω, υπάρχει η έννοια του φυσικού ( οχι εικονικού) χώρου. Έτσι, η οριοθέτηση του χώρου δίνει και μια έννοια δυσκολίας και απόστασης. Δεν μπορεί ο άλλος να σε βρίσει όποτε κάθεσαι στον καναπέ σου ή σε μαγαζί με κόσμο. Εδώ μπορεί να το κάνει, όποτε μπαίνεις στο φόρουμ και πλήρως δημόσια, χωρίς κανέναν αντίκτυπο.
Εκεί έξω, δεν μπορείς να δεις χλευασμό ανθρώπου που εξομολογείται πρόβλημα, ενώπιον όλων ή ομαδικές επιθέσεις, εδώ μέσα, μπορείς.
Εδώ μέσα, η ελευθερία ( φυσικών) ορίων, κάλλιστα και αποδεδειγμένα οδηγεί στην ασυδοσία. Απωθημένα βγαίνουν, όλα είναι τόσο απλά. Πατήματα μερικών πλήκτρων. Τίποτα άλλο και κανένας φόβος. Ένα μέλος εύστοχα το αποκάλεσε, ανάγκη να σπάσουμε πλάκα μέσα από την οθόνη μας.
Από την άλλη, τι ανέκδοτο μου φαίνεται. Άσε τον άλλο, να ψηθεί, γιατί τα ίδια θα αντιμετωπίσει και εκεί έξω... Πολύ βολικό για να είναι αληθινό, πιστεύω.
Εδώ μέσα μπαίνει κάποιος βλέποντας γραμμένο ένα \"υποστήριξη\" και ορισμένους όρους στοιχειώδους επικοινωνίας. Εκεί έξω, είναι άλλο. Έχει άλλους κανόνες. Ας μην συγκρίνουμε τα ανόμοια.
Αυτά είναι λίγα μόνο που μπορώ να αναφέρω.
Δεν γίνομαι άλλο θεατής σε αυτό το έργο και δεν μπορώ να προσφέρω την παρουσία και την βοήθειά μου, σε έναν χώρο που με δυσαρεστεί να βλέπω τα τεκταινόμενα και που διαφωνώ ριζικά με αυτή τη φιλοσοφία της αυτορρύθμισης.
Γιατί, όταν υπάρχει έλλειψη κανόνων, η ελευθερία του ενός, δεν σταματά ποτέ πάνω στην ελευθερία του άλλου, παρά μόνο με προσπάθεια. Τίποτα δεν είναι σίγουρο, ούτε αποκρυσταλλωμένο.
Η αναρχία γίνεται ο κανόνας.
Η εξίσωση, γίνεται προς τα κάτω και ο ισχυρότερος, όχι σε αξίες αλλά σε κοκορομαχίες, επιβάλλεται στον άλλο.
Ακόμα και να υπήρχαν οι στοιχειώδεις κανόνες Νίκο, πάλι θα \"ψηνότανε\" το μέλος. Ξέρεις πώς? Μέσω της υγειούς αλληλεπίδρασης, της ανταλλαγής απόψεων, της αντοχής του στην καλοπροαίρετη κριτική.
Χωρίς όλα αυτά τα αίσχη που βλέπουμε σήμερα στην φορουμική \"κοινωνία\", απο το πιο μικρό, μέχρι το πιο μεγάλο. Ακόμα και αυτά που παρέλειψα ίσως να δω.
Εν τέλει, αναρωτιέμαι, μήπως όλο αυτό, το φόρτωμα όλης της ευθύνης στο μέλος για να τα βγάλει πέρα με λογής λογής συμπεριφορές που το ερεθίζουν, είναι μια υπεκφυγή άλλων από τις στοιχειώδεις ευθύνες τους? Ο καθένας ωστόσο, ορίζει διαφορετικά το στοιχειώδες.
Η μήπως είναι κάτι σαν πείραμα, για εκείνο το 1% της πιθανότητας, που η αυτορρύθμιση, μπορεί να οδηγήσει σε \"συμφωνία\"?
Δεν μπορώ να μην αναφέρω και αυτά τα ενδεχόμενα.
Ευχαριστώ, μα δεν θα πάρω.
Πήρα πολλά από το φόρουμ. Και δεν θα ξεχάσω. Να αποχαιρετήσω όλους.
Ξανά... όλες εκείνες τις ψυχές, με τις οποίες, συναντηθήκαμε και φωτίσαμε, έστω για λίγο τα σκοτάδια μας παρέα, επικοινωνήσαμε, μοιραστήκαμε.
Έδωσα και πήρα πολλά.
Και δεν το παίρνω πίσω Νίκο, εκείνο που σου είπα. Κάποτε, σε ευχαρίστησα που άνοιξες αυτό το φόρουμ. Και ακόμα, είμαι ευγνώμων, παρά που διαφωνώ ριζικά μαζί σου στην πολιτική που κρίνεις καλύτερη να ακολουθήσεις.
οπότε και αποχωρώ.
Είπα και αλλού, εύχομαι σε όλους το καλύτερο.
