ΕΙΜΑΙ ΠΙΕΣΜΕΝΗ

Μπήκα αρχικα στο φορουμ,μη ξέροντας τι μου συμβαίνει..
Με τελευταια σκέψη οτι πάντα ημουν ετσι,απο μικρο παιδι,ξεκίνησα στο φορουμ..αφορμή ηταν το θεμα με τους γονείς μου και η σταση τους απεναντι μου.
Αναρωτιέμαι ακόμα για καποια πραγματα..
Πάντα εψαχνα τον εαυτό μου,απο οσο θυμαμαι επιδίωκα παντα σχέσεις βαρέου τυπου,περα απο τις αναλαφρες συζητησεις ηθελα αυτος/αυτη που θα ειχα απεναντι μου να ειναι επίσης "ανησυχος/η".
Αυτο μπορω να σας πω οτι το εβλεπα σαν κουσουρι..
Η αληθεια ειναι οτι δεν εχω κατασταλάξει,η ερωτηση μεσα μου εξακολουθει να πλαναται.
Ημουν ετσι "χαλασμενο παιχνιδι" απο παντα ή κάθε φορά που ΠΙΕΖΟΜΑΙ μου βγαίνουν τα ψυχολογικά μου?

Εχω μεγαλο θεμα με την πιεση.Οχι την αρτηριακη.
Πιεζομαι πολυ ευκολα απο τις απαιτησεις των αλλων.Ωρες ωρες θέλω να εξαφανιστώ και επειδή δεν μπορώ,νιωθω σαν να ειμαι σε κουτι και δεν μπορω να τρεξω.
Τις περισσοτερες φορες σκεφτομαι οτι ειναι αναμενομενο καποιος οταν αναλαμβανει περισσοτερα απο οσα μπορει να αντεξει,να ρετάρει..αλλα αυτες ειναι υποχρεωσεις που δεν μπορω να αποφύγω.
Αλλα εκεινες τις στιγμές,δεν καταφέρνω να πω στους τριτους να με αφησουν ησυχη και το κακο ειναι πως επειδη με βλεπουν πιεσμενη με πιεζουν περισσοτερο..
Ξερω ξερω τι καλο περιγυρο που εχω!!
Ελπιζω να μη σας τα ζαλισα πρωινιατικο..

δεν βλεπω κατι χαλασμενο,
βελπω οτι εχεις θεμα με το να διεκδικησεις το χωρο και το χρονο σου
και αυτο να το διαπραγματευτεις με τους γυρω σου....

Φτανουν οσα ειπα?

φτανουν Κρίνο.

:)

ΣΚΕΦΤΗΚΕΣ ΠΟΤΕ ΟΤΙ ΑΝ ΕΠΑΥΕ ΑΥΤΗ Η ΠΙΕΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΝΙΩΘΕΣ ΚΕΝΟ?ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙΣ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΣΟΥ ΑΥΤΗ ΤΗ ΠΙΕΣΗ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΣΤΟΠ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΣΕ ΠΙΕΖΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ, ΙΣΩΣ ΒΑΘΥΑ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΑΥΤΟ ΝΑ ΣΕ ΚΡΑΤΑΕΙ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΟΥ, ΙΣΩΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΙΩΘΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΓΙΑ΄ΣΕΝΑ ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΣΟΥ...ΜΗΠΩΣ ΑΝΤΙ ΝΑ ΒΑΣΑΝΙΖΕΣΕ ΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΕ ΠΙΕΖΟΥΝ ΠΡΕΠΕΙ ΑΠΛΑ ΝΑ ΤΑ ΒΑΛΕΙΣ ΣΕ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ?ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΑΠΑΙΤΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ?

Μια χαρά νορμάλ είσαι Φωτεινούλι και μια χαρά αντιδράς,καθόλου ως χαλασμένο παιχνίδι δε σε κόβω.Το παρελθόν σου και τα βιώματα που κουβαλάς μπορεί να σε φόρτωσαν με κάποιες ευαισθησίες,αλλά αυτό δε σημαίνει πως σπας ευκολότερα από άλλους κάτω από ορισμένες συνθήκες,αντίθετα,αν το δουλέψεις,έχεις τη δυνατότητα να το τουμπάρεις τόσο,που να φτάσεις να θεωρείς πλεονέκτημα τις γνώσεις για τα τρωτά σου.Κάποιοι άνθρωποι μένουν εγκλωβισμένοι σε καταστάσεις που εσύ πολεμάς,δίχως ποτέ να μπορέσουν να δουν καθαρά πως θα τις ανατρέψουν και θα αλλάξουν τις αναλογίες.Να είσαι αισιόδοξη και σταθερή.Πιστεύω πολύ σε σένα.:):)

και εμενα μια χαρα μου φαινεσαι με φυσιολογικη αντιδραση σε καταστασεις πιεσης.
γινε λιγο πιο δυναμικη οσον αφορα την διεκδικησεις σου οπως προειπωθηκε
και μην προσπαθεις να τους ευχαριστησεις ολους πιεζοντας και στεναχωροντας εσενα
να σαι καλα και αισιοδοξη:)

Οταν με πιεζουν ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ οταν προσπαθουν να με στεναχωρησουν χωρις να προκαλω,τα παιρνω,γινομαι κοφτη και αποτομη,θυμωνω με εμενα γιατι δεν ειμαι ετσι γιατι δεν νιωθω οτι δεν με σεβονται.Κι αυτο τους ευχαριστει..εχω υπαρξει πολυ αφελης.δεν πιστευα οτι οι ανθρωποι αντλουν ευχαριστηση απο κατι τετοιο.επειδη ομως απο χαρακτηρα δεν ειμαι μνησικακη,μετα απο λιγο καιρο στον παγο,τους συγχωρω και τους δεχομαι πισω .Και φυσικά κάνω ΛΑΘΟΣ προφανώς.
Η λυση ειναι σε κατι που μου ειπε ενας φιλος μου,αλλα ακομα δεν εχω καταφέρει..\"Μη φοβάσαι να διαγράψεις ανθρώπους\".

ακριβως μη φοβασαι να βαλεις χ σε ανθρωπους και σχεσεις που εχουν αποδειξει οτι δεν αξιζουν...

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή
Ημουν ετσι \"χαλασμενο παιχνιδι\" απο παντα ή κάθε φορά που ΠΙΕΖΟΜΑΙ μου βγαίνουν τα ψυχολογικά μου?

Εχω μεγαλο θεμα με την πιεση.Οχι την αρτηριακη.
Πιεζομαι πολυ ευκολα απο τις απαιτησεις των αλλων.

---

H πιεση που περιγραφεις, εγω την βλεπω ως εξης: σαν να ερχεται απο καποιους τριτους, εξω απο σενα, εσυ την αφηνεις να επιδρα πανω σου κ επιπλεον βοηθας κ εσυ πιεζοντας τον εαυτο σου μαζι με τους αλλους, στο πολλαπλασιο.

Υποχωρηση δλδ κ παιχνιδι στα χερια των άλλων. Καθολου χαλασμενο, αλλα ετοιμο να εξυπηρετησει τις αναγκες των αλλων. Αυτο καταλαβαινω, μπορει κ λαθος βεβαια.

Αν εχουν καποια βαση, αυτα που γραφω, το ερωτημα ειναι πώς εχεις την αναγκη εσυ η ιδια να τρεχεις στις αναγκες των αλλων, αγνοωντας τους δικους σου ρυθμους κ τα δικα σου ορια?

εχουν βαση Σοφία μου,
αλλα με μια διαφορά.
Δεν \"δινομαι\" αλλο.Δεν μπορώ.Το λέω,αρχίζω να σεβομαι περισσοτερο τον εαυτο μου, αλλα οι αλλοι εχουν δεδομενο πια ,ετσι εχουν μαθει να με βλεπουν,οτι δεν θα αρνηθω να ανεχτώ τα φορτία τους και μαλιστα να τα ξεφορτώσω ..
Εγω κλοτσαω αλλα αυτοι επιμένουν και οι ελιγμοι μου τη δινουν ,εχω αναγκη να πω ΕΞΩΩΩΩΩΩΩ ,ομως δεν το κανω.
Συνηθισα κι εγω βλεπεις να φερομαι ετσι..συνηθισα να υπολογιζω τα συναισθηματα των παντων..μη μου πεις ξερω πως λεγεται,πως να το αποτιναξω χωρις να γινω βομβα ψάχνω...

Συνηθως καθε εκρηξη δυνατη ή οχι, εχει απώλειες. Κ καμια φορα οι εκρηξεις οι προσωπικες μας, ειναι σωτηριες. Για εμας πρωτα.

Επανασταση βελουδινη, δεν ξερω πώς γινεται. Θεωρω πώς δεν γινεται, χωρις συγκρουσεις, εκρηξεις κ απώλειες. Ολα εχουν ενα κοστος αλλα και ενα κερδος. Προσωπικα θεωρω πώς η αξια της ελευθεριας, ειναι ανεκτιμητη.

φωτεινούλα, θα πρέπει ή να εξηγήσεις στους γύρω σου πως δεν πρέπει να σε πιέζουν (να τους κάνεις να αλλάξουν συμπεριφορά απεναντί σου) ή να μάθεις να αγνοείς τις απαιτήσεις τους όταν νιώθεις ότι δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις. να σου πω την αλήθεια, πιο έυκολο μου φαίνεται το δεύτερο.

μήπως σε πιέζουν επειδή βλέπουν ότι μπορούν? εννοώ ότι αν σε βλέπει ο άλλος να γίνεσαι χαλί σε ό,τι ζητάει, ε για πιο λόγο να σταματήσει να το κάνει?

@σοφακι,
κι ομως οσο πιο πολυ εδραιώνονται μεσα μου καποιες αποφάσεις,οσο περισσοτερο καταλαβαίνω πως γινονται,τοσο αμβλυνονται οι εντασεις μεσα μου..στο λεω γιατι εχω υπάρξει και χειροτερα..θα μου πεις αυτα παίρνουν χρόνο..
Ομως με ενα ηφαιστειο που βρυχάται ακομα και εγω η ιδια φοβάμαι να τα βάλω..δεν θελω να τα παρω ολα παραμάζωμα,θέλω να ελεγχω τον εαυτό μου.Καταλαβαίνεις?

@Κλαιρη μου,
αυτο που μου λες για να αγνοησω,καποτε γίνεται καποτε οχι.Δηλαδή να σου πω π.χ αν εγω δεν αναλαβω το Ιατρειο της πεθεράς μου κανεις δεν θα το κανει,ουτε ο γιος της που δουλευει ολη μερα,ουτε ο αντρας της που την αγνοει παντελώς,ουτε καν η κορη της..δεν θέλω να παθει κατι,αλλα δεν με βοηθάει καν με την κακή συμπεριφορά της.. δηλαδη καλα αυτο ειναι το πιο αθωο παραδειγμα..

από την άλλη όμως μωρέ φωτεινή, δεν θα πάθει η πεθερά σου κάτι, θα πάθεις εσύ στο τέλος.

η κόρη της γιατί δεν βοηθάει?

μήπως να της το πεις ευθέως (της πεθεράς)? ότι σας βοηθάω, επειδή το θέλω και όχι επειδή είμαι υποχρεωμένη και θα περίμενα από εσας καλύτερη αντιμετώπιση.

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή
@σοφακι,
κι ομως οσο πιο πολυ εδραιώνονται μεσα μου καποιες αποφάσεις,οσο περισσοτερο καταλαβαίνω πως γινονται,τοσο αμβλυνονται οι εντασεις μεσα μου..στο λεω γιατι εχω υπάρξει και χειροτερα..θα μου πεις αυτα παίρνουν χρόνο..
Ομως με ενα ηφαιστειο που βρυχάται ακομα και εγω η ιδια φοβάμαι να τα βάλω..δεν θελω να τα παρω ολα παραμάζωμα,θέλω να ελεγχω τον εαυτό μου.Καταλαβαίνεις?

---

Kαταλαβαινω πολυ καλα πώς θες να εχεις τον ελεγχο του εαυτου σου, αλλα υποκυπτωντας στις επιθυμιες κ διαθεσεις των αλλων, δεν εχεις τον ελεγχο του εαυτου σου, αλλα την καταπιεση του θυμου σου. Που μαζευεται κ γινεται το ηφαιστειο που περιγραφεις. Η εκρηξη ειναι θεμα χρονου...κ μπορουν να γινονται κ ελεγχομενες εκρηξεις. Προς οφελος σου, αλλα πιθανοτατα οχι προς οφελος ολων. Το θεμα ειναι εισαι ετοιμη, αν αντιπαρατεθεις και να διεκδικησεις αυτο που θες κ πιστευεις πώς αξιζεις? Ή φοβασαι να ερθεις αντιμετωπη με εναν εαυτο που πιθανον οι αλλοι δεν γνωριζουν?

Το κακο ειναι πως αυτοι ειναι παρταολες.Δεν τους ενδιαφερει αν μπορω ή οχι,Με το προσχημα των παιδιών μου χουν γινει στενος κορσες.
Κι επειδη τα πραγματα εχουν προ πολλου ξεφυγει απο τις ευγενειες,δεν μπορω να σκεφτω τι αλλο μπορω να κανω για να τους ξεφορτωθώ.
Τελευταία δυστυχως φερομαι με αγενεια,μου μιλανε και κοιταω στο υπερπεραν,δεν ανοιγω την πορτα εχω κανει τα πάντα και μαλιστα ευθέως και δεν λενε να με αφησουν ησυχη.
Και ολοι απορουν προς τι αυτη η αγανακτιση..εντωμεταξύ τις προαλλες που τους τα χωσα της ανεβηκε η πιεση και πηγαν στο νοσοκομειο..ηθελαν να μη παμε διακοπες για Πασχα αλλα να καθησουμε μαζί τους..

φωτεινή,

αν μιλάμε για τα πεθερικά σου (αν κατάλαβα καλά), μήπως αντί να γίνεσαι εσύ η κακιά θα έπρεπε να συζητήσεις με τον άνδρα σου και μετά να τους βάλει αυτός κάποια όρια?

τωρα σωθηκαμε...δεν παιζει Λουσι..
αυτος θέλει να τους πει Αει γ******..Θα γινουν κολαση.
Ουτως η αλλως το θεμα μου ειναι γενικοτερο,απλα αυτοι ειναι το προχειρο παραδειγμα μου.
Αναρωτιεμαι..
Δεν ειμαι σαφής η δινω λαθος μηνυματα..και νιωθω μονιμα αυτη την πιεση να μου ερχεται απο παντου..

Με αφορμή αυτών που αναφέρει η Αφωτεινή εγώ αυτό που δε μπορώ να καταλάβω είναι το εξής: όταν βλέπουν έναν άνθρωπο να κοντεύει να \"κλατάρει\" ποιά η λογική να τον πιέσουν περισσότερο? Λογική του παραλόγου.. Αφου δε μπορεί να αντέξει αυτήν την πίεση, πώς θα μπορέσει να αντέξει περισσότερο? Άραγε ευχαριστιούνται όταν βλέπουν έναν άνθρωπο στα όριά του? Γιατί αυτή η συμπεριφορά μόνο έτσι εξηγείται...

Ελα μου ντε..
chris οι αλλοι, ειτε απο βιτσιο ειτε απο αδιαφορια βρισκουν προσφορο εδαφος..αυτος που κοντευει να κλαταρει τι κανει για να σταματησουν επιτελους?
Εγω ειμαι ακομα σε βρεφικο σταδιο..μολις παιρνω χαμπαρι οτι για να σταματησουν πρεπει να βρω αποτελεσματικο τροπο να μην τους αφηνω..

εσύ τι εικόνα δείχνεις προς τα έξω? σε αυτούς τους άλλους που λες ό,τι σε πιέζουν?
νιώθεις μεν πιεσμένη, αλλά αυτό το εξωτερικεύεις? η δείχνεις σαν να είσαι το καλό παιδί?
από την εμπειρία μου που την έχω πατήσει σε αυτό το θέμα αρκετές φορές, πρέπει εσύ να βάζεις τα όρια σου στους άλλους ανάλογα με τις δυνάμεις σου, προτεραιότητες, στενότητα επαφής και ότι άλλα κριτήρια παίζουν. δηλαδή άμα σου ζητάνε να κάνεις κάτι, τους απαντάς ειλικρινά, αν μπορείς ok, αν δεν μπορείς τους λες sorry αλλά δεν μπορώ.
προφανώς από παράδειγμα σε παράδειγμα η λύση θα είναι διαφορετική.

με τα πεθερικά που λες, αν έχεις κοινή γραμμή με το σύζυγο σου, δηλαδή αν σας ενοχλούν τα ίδια θέματα και θέλετε κοινή λύση, τότε αυτό είναι πολύ καλό.
το να βριστείτε δεν το θεωρώ καλή ιδέα, γιατί γενικά ο άλλος θα σου το κοπανήσει μετά το βρίσιμο, ακόμα κι αν του έχεις επιτρέψει να σε χιλιοπατησει στο παρελθόν.
όμως το να βάλετε όρια και να έχετε σταθερό ύφος είναι μια καλή ιδέα.
επίσης αν τους έχετε μάθει σε μια χ συμπεριφορά μέχρι τώρα, μην περιμένεις να εμφανίσεις την super ανανεωμένη, turbo δυναμική φωτεινή και να μην σου τσινήσουν.
άμα τους αρχίσεις τα \"λυπάμαι, αλλα δεν μπορώ, δεν γίνεται\", στην αρχή μπορεί να σου γκρινιάξουν, αλλά μετά αν είσαι σταθερή στη συμπεριφορά σου θα στρώσουν στα νέα δεδομένα. (μην απογοητευτείς δηλαδή αν δεις χειροτέρευση στην αρχή)

επίσης από μέσα σου πως το βλέπεις? ας πούμε τι είδους σκέψεις σε κάνουνε να υποκύπτεις στα θελήματα των άλλων και να καταπιέζεσαι στην τελική? σκέφτομαι ότι αν πχ έχεις κάποια πεποίθηση ότι όλο πρέπει να βοηθάς τους άλλους όταν έχουν ανάγκη ανεξαρτήτως από το τι κόστος θα έχει αυτό για εσένα, ίσως αυτό να αποδυναμώνει τη διεκδικητικότητα σου. θέλω να πω, ότι όταν διεκδικείς με τους άλλους νομίζω θα σε βοηθήσει πολύ να πιστεύεις (αληθινά, όχι ψεύτικα όμως) ότι έχεις κι εσύ κάθε δικαίωμα να διεκδικήσεις τις ανάγκες σου (όπως στο κάτω κάτω κάνουν όλοι).

τώρα το γιατί οι άλλοι είναι όπως είναι (αδιάφοροι, συμφεροντολόγοι, η απλά δεν έχουν κατανόηση) μάλλον δεν θα σε βοηθήσει ιδιαίτερα να ασχοληθείς με αυτό το ερώτημα.
άλλωστε τους άλλους δεν μπορείς να τους αλλάξεις άμεσα.
πιο πολύ πρέπει να εστιάσεις στο δικό σου κομμάτι να διεκδικείς καλύτερα το χώρο σου, και νομίζω ότι και οι άλλοι θα μάθουν που τους παίρνει και που όχι.

Παλιοτερα ελεγα \"Ελεος ,εχω τοσες υποχρεωσεις άλλη φορα\" αποτελεσμα?
Συνδεση με ΚΑΜΠΟΤΖΗ..
δηλαδη εδειχνα οχι μονο δυσφορία αλλα ήμουν για λυπηση λεμε.
Την αλλη μερα τα ιδια με το χαιρεκακο υφάκι..\"παλι δεν μπορείς?\"
Ειχα καταθλιψη και δεν αντεχα να σηκωθω απο το κρεβατι.
Οταν συνηλθα,
μεσολαβησαν λογακια που τους εβαλαν στη θεση τους για καμποσο καιρο αλλα μολις ειδαν οτι δεν εχουν κανενα να τους σερνει στους γιατρους,μου θρονιαστηκαν για τα καλά..
τωρα αρχισαν τα οργανα..Ειμαι θυμωμενη και μου βγαίνει..
Δεν εχω καιρο για τους αλλους ποσο μαλλον οταν ειναι για μπατσες.. αυτο ακριβως νιωθω..
Με φοβουντε και λιγο γιατι τους εχω διωξει κανα δυο φορες.. πολιτισμενα και με χαβαλε..τυπου στα ξαφνικα εκει που ειναι αραχτοι..ΕΛΑ ΕΛΑ ΩΡΑ ΓΙΑ ΝΑΝΑΚΙΑ ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΣΠΙΤΑΚΙΑ ΤΟΥΣ..και γελαγανε αυτοι ,γελουσαμε ολοι και τους εσπρωχνα στην πορτα..αποκτησανε ομως αντοχες και δεν μασανε..

Ο αντρας μου στην αρχη δεν καταλαβαινε,αλλα μολις ειδα οτι ανεχεται καφριλες ,εφυγα απο το σπιτι.Δεν ειχαμε καν παντρευτεί τοτε.

Νομίζω κι εγώ ότι χρειάζεται να διεκδικείς αυτό που θέλεις, τον χώρο σου ή ό,τι άλλο, δεν είμαι όμως σίγουρη ότι οι άλλοι μαθαίνουν πάντα πού τους παίρνει και που όχι. Στο κάτω-κάτω, γιατί να χρειάζεται να γίνει κανείς αστέρι στην τέχνη της επικοινωνίας και της διαπραγμάτευσης προκειμένου να έχει αρμονικές σχέσεις, γιατί να χρειάζεται να λειτουργεί στην καθημερινότητα του σαν ερασιτέχνης ψυχολόγος λαμβάνοντας πάντοτε υπόψη το πώς αισθάνονται οι άλλοι? Αν οι σχέσεις δεν έχουν αμοιβαιότητα και ισοτιμία, ή έστω συγκατάβαση και \'τυπική\' ευγένεια εκατέρωθεν, γνώμη μου είναι πως αξίζει πολύ περισσότερο να \'διαγράφεις\' παρά να προσπαθείς. Γιατί το αν \'θα σταματήσουν επιτέλους\' δεν εξαρτάται μόνο από το πόσο πολύ θα προσπαθήσεις εσύ, αλλά και από ατομικά χαρακτηριστικά των άλλων. Και κάποιοι, όσο κι αν εσύ προσπαθείς να μην τους αφήσεις, άλλο τόσο προσπαθούν να κάνουν το δικό τους. Αντί λοιπόν να ασχολείσαι με την άμυνα, κάνε επίθεση, απομακρύνσου, ασχολήσου απερίσπαστα με αυτό που θέλεις.

Γέλασα που διάβασα ότι ο άντρας σου θα τους πει \'αει γ......\', γιατί αυτό περίπου είπε πρόσφατα ο άντρας μου στη μητέρα του συμπληρώνοντας να μην ξαναπατήσει στο σπίτι μας και την επόμενη μέρα πήγε και έκανε αίτηση σε όλες τις υπηρεσίες που έστελναν διάφορα έγγραφα στο πατρικό του (λογαριασμούς, συνδρομές συλλόγων κλπ που υπήρχαν και πριν παντρευτούμε) να έρχονται στο εξής στο δικό μας σπίτι. Έχει στενοχωρηθεί πολύ, αλλά δήλωσε ότι δεν αντέχει άλλα \'χατήρια\' και σ\' όποιον αρέσει, δεν σκοπεύει ούτε να προβληματιζόμαστε σαν ζευγάρι ούτε τα δικά του νεύρα να γίνονται κουρέλια.

Γνώμη μου Φωτεινή είναι να οργανώσεις τη ζωή σου σαν να μην υπάρχουν όλοι αυτοί που έρχονται και \'θρονιάζονται\' και άφησε τους οριστικά απέξω. Μπορείτε να συναντιέστε μόνο \'κοινωνικά\' και στα υπόλοιπα να λες πάντα \'όχι\' χωρίς εξηγήσεις? Αν αυτό δεν γίνεται, μην φοβάσαι τη ρήξη. Πρωτίστως, μπορείς εσύ να απαλλαγείς από την αίσθηση της \'υποχρέωσης\' και την ανάγκη να απολογείσαι?

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή
Αναρωτιεμαι..
Δεν ειμαι σαφής η δινω λαθος μηνυματα..και νιωθω μονιμα αυτη την πιεση να μου ερχεται απο παντου..

---

Αν νιωθεις οτι δεν γινεσαι σαφης απο πολλες διαφορετικες πηγες, προφανως κατι παιζει με τα μηνυματα που δινεις ή την σταση που κρατας.

Ναι, δεν μπορεις να γινεσαι παντα αντιληπτη με τη μια. Ομως μπορεις να κρατας αποστασεις ασφαλειας, μπορεις να γινεσαι σαφης πιο ξεκαθαρα. Δεν χρειαζεται να ανεβουν οι τονοι, ουτε να γινει χαμος. Ή ακομα κι αν γινει, αν υπερτερει ο φοβος για μια συγκρουση της αναγκης σου για ηρεμια...τοτε μηπως πρεπει να το δεις?

Ξερεις Μαρινα στις αρχες ο αντρας μου δεν καταλαβαινε οτι εγω δεν εχω την διαθεση να τα ανεχτω ολα αυτά,ενταξει αυτο εγινε στον πρωτο χρονο.
Ουτε πιστευε οτι ανακατευονται και παρεμβαίνουν σε ολα,το εβλεπε υπερβολικο απο μεριας μου να μη θελω συμβουλατορες..και επειδη εγω δεν ηθελα να τσακωθουν δεν του ελεγα τι μου εκαναν..
Αργοτερα καταλαβε τι συμβαίνει..και εγινε εξω φρενων.
Αν κατσω να πω τι μου λενε θα γινει μυλος και εγω δεν το θελω αυτο..η πλακα ειναι πως δεν ξερουν οτι τον γιο τους εγω τον κραταω απο το να τους στειλει στο διαολο..
Αντε να αντεξω να ειμαι ταξιτζης,αντε να ακουω την καθε μαλακια για τα φαρμακα που τελειωμο δεν εχουν..αλλα αυτες οι αρμενικες βιζιτες μου εχουν σπασει τα νευρα..
Σοφια αναρωτιεμαι αν ειναι θεμα λανθασμένου χειρισμου ή απλως εγω δεν θα επρεπε να πιεζομαι τοσο πολυ δηλαδη να μπορω να τα αντεχω....γιατι θελω να σκασω ωρες ωρες.

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή
η πλακα ειναι πως δεν ξερουν οτι τον γιο τους εγω τον κραταω απο το να τους στειλει στο διαολο..
Αντε να αντεξω να ειμαι ταξιτζης,αντε να ακουω την καθε μαλακια για τα φαρμακα που τελειωμο δεν εχουν..αλλα αυτες οι αρμενικες βιζιτες μου εχουν σπασει τα νευρα..
Σοφια αναρωτιεμαι αν ειναι θεμα λανθασμένου χειρισμου ή απλως εγω δεν θα επρεπε να πιεζομαι τοσο πολυ δηλαδη να μπορω να τα αντεχω....γιατι θελω να σκασω ωρες ωρες.

---

Δυο πραγματακια δεν καταλαβαινω:

1. γιατι κρατας τον αντρα σου απο το να τους τα πει ενα χερακι, απο τη στιγμη που εχετε προβλημα και οι δυο?

2. ρωτας αν δεν θα επρεπε να πιεζεσαι, ενω πιεζεσαι???? δλδ θεωρεις οτι δεν πρεπει να σε ενοχλει τίποτα?μονη σου λες, οτι θες να σκασεις ωρες ωρες.Αρα?

Quote:

---

Originally posted by Sofia
Συνηθως καθε εκρηξη δυνατη ή οχι, εχει απώλειες. Κ καμια φορα οι εκρηξεις οι προσωπικες μας, ειναι σωτηριες. Για εμας πρωτα.

Επανασταση βελουδινη, δεν ξερω πώς γινεται. Θεωρω πώς δεν γινεται, χωρις συγκρουσεις, εκρηξεις κ απώλειες. Ολα εχουν ενα κοστος αλλα και ενα κερδος. Προσωπικα θεωρω πώς η αξια της ελευθεριας, ειναι ανεκτιμητη.

---

Εντελώς. Αυτό θυμάμαι και σε μένα Φωτεινή. Παραϋπολόγιζα τα έξωθεν στοιχεία - κυρίως ανθρώπους - αφήνοντας πέραν του \'φυσιολογικού\' χώρο για να μεγαλώνει το δικό τους οξυγόνο και να πνίγομαι εγώ. Για να μη σου ξαναπώ ότι και αυτό μαζί με άλλα πολλά ενδυνάμωνε και την ανάγκη μου να προσφεύγω στην \'προστασία\' του αλκοολισμού βεβαίως - βεβαίως... :) ... ναι, βάλε ένα φρένο που θα έχει φυσικά και το ανάλογο τίμημα... το πολύ - πολύ να... αλλάξει κάτι στο τοπίο, αλλά δε γίνεται και αλλιώς...
Στη δική μου \'τραβηγμένη\' κατάσταση, η αντίδραση είναι ανάλογη σε δυναμικό με αυτήν της δράσης, εξού και το βαρύτατο τίμημα... να μην έχω καν σχέση με τα μέλη της οικογένειας ας πούμε... προχτές άκουσα κάτι ανάλογο με αυτό που σου είπαν για το \'ντιλίτ\'. \'Σπάσε κι άλλα τασάκια αν χρειαστεί\' σε μεταφορικό όσο και κυριολεκτικό επίπεδο. Θα το ξανακάνω σαφώς αν και ήδη βρήκα \'στόχο\' με μόλις κανά - δυό... ;) ...
Ναι, σα την ελευθερία δεν έχει. Κι όταν η επανάσταση εξαντλείται στο βωμό των αντοχών της αντίστασης και μόνο, καλά είναι και τα όποια σπασίματα. Το \'δεν αντέχω\' μπορεί να γίνει και ο αέρας που μας λείπει τελικά...

Quote:

---

Originally posted by Sofia

1. γιατι κρατας τον αντρα σου απο το να τους τα πει ενα χερακι, απο τη στιγμη που εχετε προβλημα και οι δυο?

γιατι ξερω οτι θα ανεβασουν πιεση και θα αρχισουν να λενε οτι εγω τον εβαλα να τους στεναχωρησει..
Αυτος εχει παρεμβει ,τους εχει μιλησει αλλα δεν αλλαζουν σταση η αλλαζουν και μετα παλι τα ιδια..

2. ρωτας αν δεν θα επρεπε να πιεζεσαι, ενω πιεζεσαι???? δλδ θεωρεις οτι δεν πρεπει να σε ενοχλει τίποτα?μονη σου λες, οτι θες να σκασεις ωρες ωρες.Αρα?

ποιοι πιεζονται σοφια μου?Ποιοι ειναι αυτοι που δεν μπορουν να τα βγαλουν περα σε μια φαινομενικα απλη κατασταση?
Αυτοι που εχουν το θεματακι τους κατα την αποψη μου..

---

Φωτεινή: \'... Ομως με ενα ηφαιστειο που βρυχάται ακομα και εγω η ιδια φοβάμαι να τα βάλω..δεν θελω να τα παρω ολα παραμάζωμα,θέλω να ελεγχω τον εαυτό μου.Καταλαβαίνεις?...\'

Σα γενικότερη σκέψη, λέω το εξής:... μήπως όμως καμιά φορά, χρειάζεται να γίνει πρώτα η έκρηξη, για να αρχίσει ο αυτοέλεγχος;... μήπως βοηθά καθώς πάνω στη μπόρα μπορεί να απομακρυνθούν αυτόματα και πολλά άχρηστα και περιττά πραματάκια;... μου έχει συμβεί και γι\' αυτό το λέω. Διαπιστώνοντας πως είχαν ήδη \'τακτοποιηθεί\' κομμάτια χωρίς να χρειαστεί να κάνω κάτι άλλο μετέπειτα γι\' αυτά...

:)

Quote:

---

Originally posted by Alobar
Ναι, σα την ελευθερία δεν έχει. Κι όταν η επανάσταση εξαντλείται στο βωμό των αντοχών της αντίστασης και μόνο, καλά είναι και τα όποια σπασίματα. Το \'δεν αντέχω\' μπορεί να γίνει και ο αέρας που μας λείπει τελικά...

---

Δεν φαινεται να μπορω να το αποφυγω..
Ξερεις τι γινεται εμενα και να μη μου ξαναμιλησουν σκοτιστηκα..θα το προτιμουσα κιολας..
Αλλα τα παιδια εχουν δικαιωμα να εχουν μια ωραια σχεση με τους παππουδες τους και ο αντρας μου με τους γονείς του.

ΑΠΟ ΟΤΙ ΒΛΕΠΩ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΙΕΣΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΕΘΕΡΙΚΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΤΗ ΘΕΣΗ ΣΟΥ , ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΜΩΣ ΚΑΤΙ ΜΗΠΩΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙΣ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ ΝΑ ΕΞΗΓΗΘΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ?ΣΤΟ ΛΕΩ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΚΑΠΟΤΕ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΗ ΠΕΘΕΡΑ ΜΟΥ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ ΝΑ ΤΗΣ ΤΑ ΧΩΣΕΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΑ ΜΑΛΙΣΤΑ (ΒΑΒΑΙΑ ΕΜΕΙΣ ΜΕΝΑΜΕ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΤΟΤΕ). ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ..ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΑΜΕ,Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΝΑΜΕ 6 ΜΗΝΕΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΕΞΑΜΗΝΟ ΠΗΡΕ ΑΥΤΗ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΤΟΝ ΚΑΝΑΚΑΡΗ ΤΗΣ( ΓΙΑΤΙ ΚΑΛΩΣ Η ΚΑΚΩΣ Η ΜΑΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΟ ΔΥΣΚΟΛΑ ΑΠΟΚΟΛΛΑΤΕ)
, ΕΡΙΞΕ ΛΑΔΙ ΣΤΟ ΚΡΑΣΙ ΤΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΣΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΩ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΕΘΕΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.ΚΑΠΟΤΕ ΜΠΟΥΚΑΡΕ ΚΑΙ ΕΠΕΡΝΕ ΘΕΣΗ ΣΕ ΟΛΑ,ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΕΠΕΡΝΕ ΟΤΑΝ ΕΚΛΕΓΕ ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΛΕΕΙ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΗΡΕΜΙΣΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΜΑΝΑ-ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ..ΤΟ ΔΙΑΝΟΕΙΣΑΙ?

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή
Ελα μου ντε..
chris οι αλλοι, ειτε απο βιτσιο ειτε απο αδιαφορια βρισκουν προσφορο εδαφος..αυτος που κοντευει να κλαταρει τι κανει για να σταματησουν επιτελους?
Εγω ειμαι ακομα σε βρεφικο σταδιο..μολις παιρνω χαμπαρι οτι για να σταματησουν πρεπει να βρω αποτελεσματικο τροπο να μην τους αφηνω..

---

... είτε επειδή απλά και \'φασιστικά\' δε θέλουν να καταλάβουν... πιθανώς γιατί δε θεωρούν ότι κάνουν και τίποτα \'χοντρό\' που μπορεί ο άλλος να μη το σηκώνει... καμιά φορά το \'Ο Θεός μας δίνει μόνο όσα μπορούμε να αντέξουμε\' δεν ισχύει πάντα και κει αρχίζει το ρετάρισμα...

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή

Quote:

---

Originally posted by Sofia

1. γιατι κρατας τον αντρα σου απο το να τους τα πει ενα χερακι, απο τη στιγμη που εχετε προβλημα και οι δυο?

γιατι ξερω οτι θα ανεβασουν πιεση και θα αρχισουν να λενε οτι εγω τον εβαλα να τους στεναχωρησει..
Αυτος εχει παρεμβει ,τους εχει μιλησει αλλα δεν αλλαζουν σταση η αλλαζουν και μετα παλι τα ιδια..

---

---

Ωραια. Κι ας υποθεσουμε οτι γινονται ετσι τα πραγματα. Οτι λενε οτι τον εβαλες εσυ να μαλωσει. Και τί εγινε? Τί σου προσφερει η γνωμη τους στη ζωη σου? Τί σου προσφερει η συναινεση τους, η εγκριση τους?

πως πως..
το πιστευω μαρια γιατι αυτη την αντιδραση την εχω δει απο αυτους..τωρα ειναι η συνεχεια..το νο2..καταλαβαίνεις?
εχει λιγους μηνες που συμβαινει αυτο..ειχε τακτοποιηθει το θεμα και τα προηγουμενα χρονια κυλησαν ομαλα..ξαναρχισαμε ομως επειδη τωρα θελουν νοσοκομους και ο αντρας μου ανησυχει για αυτους..και εγω δεν θελω να μεινουν παρατημενοι σε ενα σπιτι μονοι τους..

Quote:

---

Originally posted by Sofia

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή

Quote:

---

Originally posted by Sofia

1. γιατι κρατας τον αντρα σου απο το να τους τα πει ενα χερακι, απο τη στιγμη που εχετε προβλημα και οι δυο?

γιατι ξερω οτι θα ανεβασουν πιεση και θα αρχισουν να λενε οτι εγω τον εβαλα να τους στεναχωρησει..
Αυτος εχει παρεμβει ,τους εχει μιλησει αλλα δεν αλλαζουν σταση η αλλαζουν και μετα παλι τα ιδια..

---

---

Ωραια. Κι ας υποθεσουμε οτι γινονται ετσι τα πραγματα. Οτι λενε οτι τον εβαλες εσυ να μαλωσει. Και τί εγινε? Τί σου προσφερει η γνωμη τους στη ζωη σου? Τί σου προσφερει η συναινεση τους, η εγκριση τους?

---

τιποτα ..απλως με αδικει το συμπερασμα.

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή


ποιοι πιεζονται σοφια μου?Ποιοι ειναι αυτοι που δεν μπορουν να τα βγαλουν περα σε μια φαινομενικα απλη κατασταση?
Αυτοι που εχουν το θεματακι τους κατα την αποψη μου..

---

Μια κατασταση που πιεζει εμενα μπορει να ειναι διαφορετικη απο μια κατασταση που πιεζει εσενα. Ομως μια πιεση ποτε δεν ασκειται χωρις να υπαρχει ενα θεμα βαθυτερο, απο αυτο που φαινεται σε πρωτη αναγνωση.

Καθε πιεση δλδ εχει λογο υπαρξης. Το αν θα παρουμε στα σοβαρα αυτο που βλεπουμε, εχει σημασια. Οχι θα επρεπε να υπαρχει ή οχι. Για να υπάρχει σαφως κ υπαρχει λογος. Τί πάει να πει \"απλη κατασταση\"? Εδω λες οτι κοντευεις να σκασεις...

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή

Quote:

---

Originally posted by Sofia

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή

Quote:

---

Originally posted by Sofia

1. γιατι κρατας τον αντρα σου απο το να τους τα πει ενα χερακι, απο τη στιγμη που εχετε προβλημα και οι δυο?

γιατι ξερω οτι θα ανεβασουν πιεση και θα αρχισουν να λενε οτι εγω τον εβαλα να τους στεναχωρησει..
Αυτος εχει παρεμβει ,τους εχει μιλησει αλλα δεν αλλαζουν σταση η αλλαζουν και μετα παλι τα ιδια..

---

---

Ωραια. Κι ας υποθεσουμε οτι γινονται ετσι τα πραγματα. Οτι λενε οτι τον εβαλες εσυ να μαλωσει. Και τί εγινε? Τί σου προσφερει η γνωμη τους στη ζωη σου? Τί σου προσφερει η συναινεση τους, η εγκριση τους?

---

τιποτα ..απλως με αδικει το συμπερασμα.

---

σε αδικουν τα πεθερικα? εσυ ομως φαινεται οτι δεν τους υπολογιζεις...ή καταλαβα λαθος?

Quote:

---

Originally posted by Alobar

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή
Ελα μου ντε..
chris οι αλλοι, ειτε απο βιτσιο ειτε απο αδιαφορια βρισκουν προσφορο εδαφος..αυτος που κοντευει να κλαταρει τι κανει για να σταματησουν επιτελους?
Εγω ειμαι ακομα σε βρεφικο σταδιο..μολις παιρνω χαμπαρι οτι για να σταματησουν πρεπει να βρω αποτελεσματικο τροπο να μην τους αφηνω..

---

... είτε επειδή απλά και \'φασιστικά\' δε θέλουν να καταλάβουν... πιθανώς γιατί δε θεωρούν ότι κάνουν και τίποτα \'χοντρό\' που μπορεί ο άλλος να μη το σηκώνει... καμιά φορά το \'Ο Θεός μας δίνει μόνο όσα μπορούμε να αντέξουμε\' δεν ισχύει πάντα και κει αρχίζει το ρετάρισμα...

---

αλ γιαυτο ακριβως εγραψα στην αρχη οτι αναρωτιεμαι γιατι εγω δεν αντεχω..απο βλάβη?

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή
Ξερεις Μαρινα στις αρχες ο αντρας μου δεν καταλαβαινε οτι εγω δεν εχω την διαθεση να τα ανεχτω ολα αυτά,ενταξει αυτο εγινε στον πρωτο χρονο.
Ουτε πιστευε οτι ανακατευονται και παρεμβαίνουν σε ολα,το εβλεπε υπερβολικο απο μεριας μου να μη θελω συμβουλατορες..και επειδη εγω δεν ηθελα να τσακωθουν δεν του ελεγα τι μου εκαναν..
Αργοτερα καταλαβε τι συμβαίνει..και εγινε εξω φρενων.
Αν κατσω να πω τι μου λενε θα γινει μυλος και εγω δεν το θελω αυτο..η πλακα ειναι πως δεν ξερουν οτι τον γιο τους εγω τον κραταω απο το να τους στειλει στο διαολο..
Αντε να αντεξω να ειμαι ταξιτζης,αντε να ακουω την καθε μαλακια για τα φαρμακα που τελειωμο δεν εχουν..αλλα αυτες οι αρμενικες βιζιτες μου εχουν σπασει τα νευρα..
Σοφια αναρωτιεμαι αν ειναι θεμα λανθασμένου χειρισμου ή απλως εγω δεν θα επρεπε να πιεζομαι τοσο πολυ δηλαδη να μπορω να τα αντεχω....γιατι θελω να σκασω ωρες ωρες.

---

Χμ...μα βρε Φωτεινή λες ότι ανέκαθεν δεν είχες τη διάθεση να τα ανέχεσαι όλα αυτά, όμως ακόμα τα ανέχεσαι, σωστά? Και εξάλλου, όταν πρόκειται για τη δική του οικογένεια, είναι εκείνος αρμόδιος να αποφασίσει τι θα ανέχεται και τι όχι σαν άτομο και να αξιολογήσει πώς σας επηρεάζουν οι αποφάσεις του σαν οικογένεια. Όμως για να γίνει αυτό χρειάζεται εσύ να τον αφήσεις να το κάνει, γιατί μοιάζει να αναλαμβάνεις την ευθύνη όοολων των σχέσεων της δικής σας οικογένειας με τις υπόλοιπες. Ενώ δηλαδή είστε δύο ενήλικες, μοιάζει σαν να πας να \'προστατεύσεις\' τον έναν και έτσι λογικό είναι να πιέζεσαι.

Ο δικός μου άντρας μου είχε εξαρχής πει να κρατήσω σε απόσταση τους δικούς του. Παρόλο που δεν είχα λόγο να το κάνω, καθώς οι άνθρωποι ήταν ευγενέστατοι και θερμοί απέναντι μου, τον άκουσα και περιορίστηκα στα πολύ τυπικά. Ούτε δηλαδή ταξιτζής, ούτε ατέλειωτες συζητήσεις, ούτε αρμένικες βίζιτες. Και με τα περιστατικά των τελευταίων ημερών, είδα πόσο δίκιο είχε.

Πάντως, ό,τι μου λένε στο τηλέφωνο οι δικοί του, το μεταφέρω χαρτί και καλαμάρι, εφόσον τον αφορά. Φυσικά του προτείνω να συγκρατήσει τα νεύρα του, αλλά δεν θέλω να διαφυλάξω τη σχέση με τους γονείς του σε βάρος της μεταξύ μας ειλικρίνειας και της μεταξύ μας σχέσης γενικά. Ούτε βέβαια δυναμιτίζω τη σχέση με τους δικούς του γκρινιάζοντας αναίτια. Ξέρεις μεγάλωσα σε ένα μοντέλο οικογένειας όπου ο κανόνας ήταν \'μην μιλήσεις, μην πεις, να σέβεσαι τους μεγαλύτερους, να είσαι ευγενής, να τα έχεις καλά με όλους, μην ανακατεύεσαι\' κλπ. Όμως δεν έβλεπα ούτε ευτυχισμένους ανθρώπους ούτε καλές σχέσεις με αυτό το μοντέλο. Γι΄αυτό αν και δυσκολεύτηκα πολύ, το αναθεώρησα κάπως και χαίρομαι ιδιαίτερα για το αποτέλεσμα :)