απότομη και εκδικητική(?) συμπεριφορά

Καλημέρα σε όλους! Εδώ και καιρό με την ψυχοθεραπεία θυμάμαι περιστατικά από τη ζωή μου που με στενοχώρησαν αλλά δεν είχα κάνει τίποτα τότε. Το όλο θέμα αφορά τους γονείς μου. Συγκεκριμένα, σήμερα ήμουν στο μαγαζί του πατέρα μου και μου ζήτησε να πάω να του πάρω κάτι σε μακρινό σημείο της πόλης, δηλαδή έπρεπε να πάω με το αυτοκίνητο. Μου το είπε αρκετές φορές και όταν αρνήθηκα στράβωσε. Δεν ήταν η χάρη αυτή καθεαυτή που δεν ήθελα να κάνω, είμαι φιλότιμη και πρόθυμη να εξυπηρετήσω σαν χαρακτήρας. Αλλά δε μπορώ να ξεχάσω ρε παιδιά πριν από 3 χρόνια, όταν είχα μπει για μία επέμβαση που για ένα βράδυ η μητέρα μου ήθελε να βάλουμε αποκλειστική και να μην κάτσει δίπλα μου (σημειωτέον η μητέρα μου δε δουλεύει) και ο πατέρας μου που δυσανασχέτησε να πάει στο ΤΕΒΕ λίγο πριν μπω για επέμβαση για ένα χαρτί και έκανε ολόκληρο θέμα. Δεν ξέρω, νιώθω απίστευτη πικρία και μου βγαίνει στο καθετί. Ok, θα εξυπηρετήσω σε κάποια πράγματα που δε μπορούν μόνοι τους αλλά βαρέθηκα να είμαι το παιδί για όλες τις δουλειές. Δεν είμαι 10, είμαι 24 που να πάρει. Από την άλλη, σκέφτομαι μήπως φέρομαι ανώριμα...

κοίτα αν είναι να επιλέξεις αυτή τη συμπεριφορά απεναντί τους, τουλάχιστον θα πρέπει να μην έχεις ενοχές, γιατί θα είναι δώρον άδωρο. θα κάνεις μεν αυτό που θεωρείς σωστό, αυτό που σου βγαίνει, αλλά θα στενοχωριέσαι κιόλας παράλληλα.

ίσως μια confrontation να βοηθούσε. να βάλεις κάτω τον πατέρα σου και να του πεις \"ξέρεις είχες κάνει αυτό τότε κι εγώ πληγώθηκα, τι έχεις να πεις?\"

Αυτό ακριβώς μου συμβαίνει claire, νιώθω ενοχές μετά. Είχα προσπαθήσει στο παρελθόν να τους μιλήσω γιατί κρατούσα πολλά μέσα μου, η μητέρα μου δε συννενοείται και ο πατέρας μου δεν παραδέχεται τίποτα. Απλά σκέφτομαι ότι και που είχα καλή συμπεριφορά απέναντί τους τί κατάλαβα? Ίσα ίσα που με πατούσαν περισσότερο. Για πχ ήμουν η μόνη που κάθησα βάρδια στο νοσοκομείο όταν το χειμώνα έκανε ο πατέρας μου εγχείρηση και το έκανα γιατί το αισθανόμουν, παρά τη συμπεριφορά του στο δικό μου χειρουργείο.

Να σου πω, τουλαχιστον ειπαν να βαζανε αποκλειστικη...

Αυτο μπορει για εσενα να μην ειναι τιποτα, αλλα ειναι σημαντικο για αλλον κοσμο, σημαινει οτι σε σκεφτηκαν, με τον τροπο τους παντα.

Quote:

---

Απλά σκέφτομαι ότι και που είχα καλή συμπεριφορά απέναντί τους τί κατάλαβα? Ίσα ίσα που με πατούσαν περισσότερο.

---

Καλη συμπεριφορα στους αλλους εχεις για εσενα κυριως , οχι για να κερδισεις κατι απο αυτους ;)

οπότε οι επιλογές σου είναι ή να συνεχίσεις να δίνεις, προσπαθώντας να αποβάλεις το αίσθημα θυματοποίησης που σου μένει μετά, ή να σταματήσεις να δίνεις έτσι ώστε να μην νιώθεις θύμα, χωρίς όμως μετά να νιώθεις ενοχές.

εγώ θα επέλεγα το πρώτο πάντως!

Με το θέμα της αποκλειστικής αυτό που θέλω να πω είναι ότι δε θέλουν με τίποτα να χαλάει η ζαχαρένια τους, ακόμα και εάν πρόκειται για πρόβλημα υγείας της ίδιας τους της κόρης. Μη τυχόν και κουραστούν ένα βράδυ. Και εν πάσει περιπτώσει πιο πολύ για ψυχολογική υποστήριξη. Ήταν η πρώτη φορά που μου συνέβη κάτι σοβαρό στην υγεία μου και η αντίδρασή τους ήταν απογοητευτική. Για αυτό με την καλή συμπεριφορά Boltseed έχεις δίκιο, απλά με χάλασε πολύ όταν είδα τη συμπεριφορά τους και τη σύγκρινα με τη δική μου σε αντίστοιχα θέματα.. Τώρα με πήρε τηλ. και έκανε πως δεν τρέχει τίποτα..μου τη δίνει αυτό! Θέλουν όλα τα προβλήματα να μην τους σπαταλούν πολύ από το χρόνο τους..

μήπως φέρονταν πιο νορμάλ για να μην σε πανικοβάλλουν?
επίσης μια αποκλειστική μπορεί να σε βοηθήσει περισσότερο σε ανάγκη απ\'ότι ένας άσχετος με τα ιατρικά.
συν ότι κάποιοι άνθρωποι σε φάσεις κρίσης δεν ξέρουν πως να συμπεριφερθούν, και μοιάζουν αδιάφοροι, ενώ δεν είναι. ίσως οι γονείς σου ανήκουν σε αυτή την κατηγορία.

Quote:

---

Απλά σκέφτομαι ότι και που είχα καλή συμπεριφορά απέναντί τους τί κατάλαβα? Ίσα ίσα που με πατούσαν περισσότερο.

---

αυτό μου θυμίζει μια σοφή παροιμία που λέει: \"δώσε θάρρος στο χωριάτη να σ\' ανεβεί στο κρεβάτι\".

πάντως αν είσαι εύκολα ενοχική, θα σε συμβούλευα να το αποβάλλεις! ;) (αλλά εγώ βέβαια δεν μιλάω από ουδέτερη θέση, κάνω προβολή του δικού μου εαυτού στη δική σου κατάσταση)
πχ στο παραπάνω δίλημμα που έθεσε η claire εγώ θα επέλεγα το δεύτερο!

βασικά είναι και τι σου πάει εσένα καλύτερα.
η μητέρα theresa θα επέλεγε σίγουρα το πρώτο.

πάντως όταν κάποιος σου ζητάει μια χάρη και του λες \"ναι\", να ξέρεις ότι μαζί με τη χάρη που φορτώνεσαι να του κάνεις, γίνεσαι στα μάτια του και πιο ελκυστική για να σου ξαναέρθει να σου ξαναζητήσει άλλη μια χάρη.
Τα \"ναι\" ενισχύουν συμπεριφορές, τα \"όχι\" αποθαρρύνουν. (στατιστικά μιλώντας, δε λέω ότι είναι απόλυτος κανόνας που ισχύει πάντα).

Quote:

---

Originally posted by chr1986
Συγκεκριμένα, σήμερα ήμουν στο μαγαζί του πατέρα μου και μου ζήτησε να πάω να του πάρω κάτι σε μακρινό σημείο της πόλης, δηλαδή έπρεπε να πάω με το αυτοκίνητο. Μου το είπε αρκετές φορές και όταν αρνήθηκα στράβωσε. Δεν ήταν η χάρη αυτή καθεαυτή που δεν ήθελα να κάνω, είμαι φιλότιμη και πρόθυμη να εξυπηρετήσω σαν χαρακτήρας. Αλλά δε μπορώ να ξεχάσω ρε παιδιά πριν από 3 χρόνια, όταν είχα μπει για μία επέμβαση που για ένα βράδυ η μητέρα μου ήθελε να βάλουμε αποκλειστική και να μην κάτσει δίπλα μου (σημειωτέον η μητέρα μου δε δουλεύει) και ο πατέρας μου που δυσανασχέτησε να πάει στο ΤΕΒΕ λίγο πριν μπω για επέμβαση για ένα χαρτί και έκανε ολόκληρο θέμα. Δεν ξέρω, νιώθω απίστευτη πικρία και μου βγαίνει στο καθετί. Ok, θα εξυπηρετήσω σε κάποια πράγματα που δε μπορούν μόνοι τους αλλά βαρέθηκα να είμαι το παιδί για όλες τις δουλειές. Δεν είμαι 10, είμαι 24 που να πάρει. Από την άλλη, σκέφτομαι μήπως φέρομαι ανώριμα...

---

οχι , chr1986 μονο θεμα
ανωριμοτητας δεν ειναι αρχη ωριμοτητας θα ελεγα .Θα το ονομαζα ανθρωπια που περιμενουμε να εχουν οι γονεις μας ,αλλα δεν ειναι παντα δεδομενο αυτο.
Τ οτι σε εχει πικρανει πολυ η συμπεριφορα τους ,πολυ δικαιολογημενα,και σε καταλαβαινω παρα πολυ.

Αλλα αν μεινεις στο τι εγινε ,στο τι σου εκαναν ,και στο τι θα επρεπε να κανουν ,θα συμφωνησω μαζι σου οτι ειναι πικρια μεγαλη ,αλλα ετσι δεν προχωρας.
Ενα πραγμα που καταλαβα ,απο τα πρωτα για αυτους, και μενα με βοηθησε αυτο ,ειναι οτι δεν θα αλλαξουν ,η τους αποδεχεσαι οπως ειναι,η δεν εισαι παιδι για ολες τις δουλειες. :)
Mην μπαινεις σε τετοιο τρυπακι ενοχων ,δυσκολο αλλα εκει πρεπει για μενα να το δουλεψεις λιγο.
Η μαχη αυτη σου παιρνει πολυ ενεργεια συναισθηματικη,και σε βαζει σε θεση αμυνας ,και εκδικησης που για σενα ερμηνετεται σαν ,οχι δεν θα παω να κανω αυτο ,γιατι εσεις δεν μου κανατε τοτε εκεινο..αλλα απο την αλλη σε βαζει σε ενοχες η συμπεριφορα σου γιατι ειναι γονεις, ετσι δεν ειναι??

Quote:

---

Originally posted by claire
μήπως φέρονταν πιο νορμάλ για να μην σε πανικοβάλλουν?
επίσης μια αποκλειστική μπορεί να σε βοηθήσει περισσότερο σε ανάγκη απ\'ότι ένας άσχετος με τα ιατρικά.
.

---

Μιλαμε για συμπαρασταση ,απο τους γονεις σου που εχεις καποιες συναισθηματικες αναγκες, και εισαι λιγο πιο ευαλωτος και θελεις και χρειαζεσαι πιο δικους σου ανθρωπους απο μια αποκλειστικη, στη συγκεκριμενη στιγμη.
Αλλα αυτα για καποιον που μπορει να τα νιωσει,την συγκεκριμενη στιγμη,αλλοι ισως να ηταν πολυ καλυτερα με αποκλειστικη διπλα τους ,οτι χρειαζεται καθενας βεβαια!

γιατι παντα οι γονεισ πρπει να τρεχουν για μασ λογικο δεν ειναι μεγαλονοντασ κι αυτοι και το παιδι καπου να κουραζονται και να κοιτανε περισσοτερο τη ζαχαρενια τουσ 18 χρονια το λιγοτερο τουσ τι χαλουσαμε τη ζαχαρενια τωρα δεν μπορουν να ειναι λιγο αρνητικοι και γενικα καποιοι γονεισ ειναι περισσοτερο δοτικοι απο τουσ αλλουσ τωρα που μεγαλωσεσ και καταλαβεσ σε ποια κατηγορια ανηκουν οι δικοι σου δεν νομιζω οτι πρεπει να αλλαξει κατι

Αν οι γονείς σου ζούσαν σε μία άλλη χώρα θα είχες την ανάλογη απαίτηση να σου συμπαραστέκονταν στο χειρουργείο;

Quote:

---

Originally posted by RainAndWind
Αν οι γονείς σου ζούσαν σε μία άλλη χώρα θα είχες την ανάλογη απαίτηση να σου συμπαραστέκονταν στο χειρουργείο;

---

ΑΣΧΕΤΟ για μενα δεν ζει σε αλλη χωρα ζει στην Ελλαδα
και μιλαμε για το τι αισθανεται και πως το βιωνει

Καθόλου άσχετο.Μπορεί να ζουν στην Ελλάδα αλλά εκείνη να πάψει να έχει σχέση εξάρτησης αν προσποιηθεί πως μένουν στη Βραζιλία.:P

Μπορεί να ζουν στην Ελλάδα

Ειπα ζει ,δεν ειπα κατι αλλο ,το που θελει να ζησει κανεις δικο του θεμα ,αλλα ζει ελλαδα με οτι εχει να κανει αυτο
με αυτο το σκεπτικο θυμαμαι κατι αλλα ποστ δικα σου ,για την μεσοποταμια ;)

χαχα,καλά είναι και στη Μεσοποταμία τώρα που το σκέφτομαι.

Μακριά κι αγαπημένοι,το έχεις ακουστά chris;Ιδανική συνταγή,παλεύω να την στρώσω,είμαι σε καλό δρόμο πιστεύω.:D
Το παράπονο υπάρχει όσο υπάρχει η ενασχόληση μαζί του,πέρνα στο παρασύνθημα chris,μάθε να το τουμπάρεις.Όλοι στην προσπάθεια είμαστε,αλλά αξίζει τον κόπο,τι λες;:)

Quote:

---

Originally posted by chr1986
Καλημέρα σε όλους! Εδώ και καιρό με την ψυχοθεραπεία θυμάμαι περιστατικά από τη ζωή μου που με στενοχώρησαν αλλά δεν είχα κάνει τίποτα τότε. Το όλο θέμα αφορά τους γονείς μου. Συγκεκριμένα, σήμερα ήμουν στο μαγαζί του πατέρα μου και μου ζήτησε να πάω να του πάρω κάτι σε μακρινό σημείο της πόλης, δηλαδή έπρεπε να πάω με το αυτοκίνητο. Μου το είπε αρκετές φορές και όταν αρνήθηκα στράβωσε. Δεν ήταν η χάρη αυτή καθεαυτή που δεν ήθελα να κάνω, είμαι φιλότιμη και πρόθυμη να εξυπηρετήσω σαν χαρακτήρας. Αλλά δε μπορώ να ξεχάσω ρε παιδιά πριν από 3 χρόνια, όταν είχα μπει για μία επέμβαση που για ένα βράδυ η μητέρα μου ήθελε να βάλουμε αποκλειστική και να μην κάτσει δίπλα μου (σημειωτέον η μητέρα μου δε δουλεύει) και ο πατέρας μου που δυσανασχέτησε να πάει στο ΤΕΒΕ λίγο πριν μπω για επέμβαση για ένα χαρτί και έκανε ολόκληρο θέμα. Δεν ξέρω, νιώθω απίστευτη πικρία και μου βγαίνει στο καθετί. Ok, θα εξυπηρετήσω σε κάποια πράγματα που δε μπορούν μόνοι τους αλλά βαρέθηκα να είμαι το παιδί για όλες τις δουλειές. Δεν είμαι 10, είμαι 24 που να πάρει. Από την άλλη, σκέφτομαι μήπως φέρομαι ανώριμα...

---

κι εγω μια απο τα ιδια..
σημερα με φρικαρε παλι η μανα μου με τις απαιτησεις της.
Οταν δεν ενεδωσα με εψαχνε ολο το απογευμα για να μου κανει επιθεση και οταν της ηρθε η αντεπιθεση!!! το εριξε στα κλαμματα και τον ψυχολογικο εκβιασμό..μολις αρχισα να νιωθω ενοχες,αποφασισα οτι δεν θα περασω αλλο ενα βραδυ χαλια γιατι δεν μπορεσα να την εξυπηρετησω...

Δεν μου αρεσουν οι καυγαδες και δυστυχως για να αλλαξει μια παγιωμενη κατασταση απαιτουνται καποιες εσωτερικες μαχες..

Τι να πω ρε παιδιά, δεν ξέρω.. claire, δεν ξέρω εάν έτσι αντιδρούν σε φάσεις κρίσεων. Γενικά σαν παιδί δεν είχα δημιουργήσει προβλήματα ούτε με τη συμπεριφορά μου ούτε με την υγεία μου. Απλά πίστευα ότι όταν θα έρθει η δύσκολη στιγμή (που ήρθε) θα ήταν δίπλα μου και ήταν μεγάλο χαστούκι η συμπεριφορά τους. Ένιωσα μόνη, σαν να μην είχα κάποιον άνθρωπο δικό μου δίπλα μου. Να φανταστείτε, ο πατέρας μου μόλις βγήκα από το χειρουργείο έφυγε γιατί ήταν κουρασμένος λέει, ενώ ο γιατρός μου κάθησε μέχρι τις 9 το βράδυ μήπως χρειαστώ κάτι ενώ δεν είχε άλλους ασθενείς σε αυτήν την κλινική.. Lucifer, και εγώ το δεύτερο μου βγαίνει να κάνω. Μόνο που ενοχοποιούμαι γμτ.. Αυτό είναι ένα από τα πιο σημαντικά θέματα που μου επισημαίνει συχνά και ο θεραπευτής μου. Το παιχνίδι των ενοχών το έχουν δουλέψει πολύ καλά μέσα μου και ξέρουν πότε να ρίξουν τα χαρτί των τύψεων.. Θέλω να πάρω το πτυχίο μου και να φύγω παιδιά, με έχουν απογοητεύσει πολύ...:(

Quote:

---

Originally posted by soft

Quote:

---

Originally posted by claire
μήπως φέρονταν πιο νορμάλ για να μην σε πανικοβάλλουν?
επίσης μια αποκλειστική μπορεί να σε βοηθήσει περισσότερο σε ανάγκη απ\'ότι ένας άσχετος με τα ιατρικά.
.

---

Μιλαμε για συμπαρασταση ,απο τους γονεις σου που εχεις καποιες συναισθηματικες αναγκες, και εισαι λιγο πιο ευαλωτος και θελεις και χρειαζεσαι πιο δικους σου ανθρωπους απο μια αποκλειστικη, στη συγκεκριμενη στιγμη.
Αλλα αυτα για καποιον που μπορει να τα νιωσει,την συγκεκριμενη στιγμη,αλλοι ισως να ηταν πολυ καλυτερα με αποκλειστικη διπλα τους ,οτι χρειαζεται καθενας βεβαια!

---

standaraki ότι κανείς θέλει συμπαράσταση, αλλά προσωπικά εγώ δεν θα αφηνα την μάνα μου να (μην) κοιμηθεί στο νοσοκομείο το βράδυ. ας καθόταν όλη μέρα, αλλά το βράδυ να πάει να ξεκουραστεί κι αυτή.

chr1986 να κάνεις ό,τι σου βγαίνει ρε παιδί, απλά μην νιώθεις μετά ενοχές.
εγώ είμαι πιο θετική προς τους γονείς σου, γιατί κάνω προβολή των δικών μου βιωμάτων στην κατάσταση.
(όπως είπε και η λούσιφερ)

δεν είναι υποχρεωτικό να φέρεσαι κάπως μόνο και μόνο επειδή είναι οι γονείς σου. προφανώς ο σεβασμός κερδίζεται ακόμα και σε αυτές τις σχέσεις!

Quote:

---

Originally posted by claire

Quote:

---

Originally posted by soft

Quote:

---

Originally posted by claire
μήπως φέρονταν πιο νορμάλ για να μην σε πανικοβάλλουν?
επίσης μια αποκλειστική μπορεί να σε βοηθήσει περισσότερο σε ανάγκη απ\'ότι ένας άσχετος με τα ιατρικά.
.

---

Μιλαμε για συμπαρασταση ,απο τους γονεις σου που εχεις καποιες συναισθηματικες αναγκες, και εισαι λιγο πιο ευαλωτος και θελεις και χρειαζεσαι πιο δικους σου ανθρωπους απο μια αποκλειστικη, στη συγκεκριμενη στιγμη.
Αλλα αυτα για καποιον που μπορει να τα νιωσει,την συγκεκριμενη στιγμη,αλλοι ισως να ηταν πολυ καλυτερα με αποκλειστικη διπλα τους ,οτι χρειαζεται καθενας βεβαια!

---

standaraki ότι κανείς θέλει συμπαράσταση, αλλά προσωπικά εγώ δεν θα αφηνα την μάνα μου να (μην) κοιμηθεί στο νοσοκομείο το βράδυ. ας καθόταν όλη μέρα, αλλά το βράδυ να πάει να ξεκουραστεί κι αυτή.

---

Quote:

---

Originally posted by chr1986
Αλλά δε μπορώ να ξεχάσω ρε παιδιά πριν από 3 χρόνια, όταν είχα μπει για μία επέμβαση που για ένα βράδυ η μητέρα μου ήθελε να βάλουμε αποκλειστική και να μην κάτσει δίπλα μου (σημειωτέον η μητέρα μου δε δουλεύει)

---

Για μενα αυτο που λεει η chr, ειναι οτι θα ηθελε την μητερα της κοντα της αυτες τις στιγμες .Και οτι την πικρανε αυτη η συμπεριφορα,ηταν κατι που δεν περιμενε
Και μιλαμε για τους γονεις της chr εδω, και τι θα ηθελε η ιδια απο αυτους
Οχι τι θα καναμε και τι θα θελαμε εμεις .

είτε στην ελλάδα, είτε στην σουηδία, είτε στην μαγαδασκάρη αυτό που πιστεύω είναι πως οι γονείς στις δύσκολες ώρες που περνάει το παιδί τους ( αυτές που μπορούν να διακρίνουν δηλαδή, όπως στο παράδειγμα εδώ - χερουργείο-νοσοκομείο ) παραστέκονται με όλο τους το είναι.
το ίδιο κάνουν και τα παιδιά τους.

Καταλαβαίνω πως ο καθένας περιμένει διαφορετικά πράγματα από τους γονείς του. Πιστεύω πως όταν έρχεται μια δύσκολη στιγμή και βλέπεις μία τάδε συμπεριφορά σκέφτεσαι και εσύ πως θα αντιδρούσες ανάλογα.. Και εγώ βρε παιδιά δε θα μπορούσα να είμαι τόσο ψυχρή.. Η νοσηλεία μου ήταν 1 μέρα!!Συμφωνώ απόλυτα με arktos. Έτσι είναι claire, απλά δυσκολεύομαι να βάλω όρια. Τους είχα μάθει να τους γίνονται όλες οι δουλειές και τώρα τους κακοφαίνεται.. Παλεύω να βάλω ΄΄ορια εδώ και καιρό αλλά δεν τα καταφέρνω..:(

το να βαλεις ορια δεν ειναι ευκολη υποθεση

ουτε και για μενα ειναι

ξεκινα με το να παρατηρεις απλως τα πραγματα που σε ενοχλουν

εμενα αυτο με βοηθα

π.χ. σου λεει καποιος πηγαινε παρε μου τωρα αυτο

εσυ παρατηρεις πως σε ενοχλει

δευτερη φαση το εκφραζεις

π.χ. με ενοχλει που πηγαινω ολο εγω. Προτεινω να γινει αυτο.θα παω μεν τωρα αλλα λαβετε υπ οψιν πως αυτο με ενοχλει πολυ. και το θεωρω αδικο.

τριτη φαση

με ανοχλει που πηγαινω ολο εγω και το εχω πει αρκετες φορες. Δεν βλεπω να εχει γινει σεβαστο κατι που το θεωρω αδικο. Δεν θα παω σημερα εγω.


απλα οταν θυμωνουμε

λογω του θυμου

π.χ δεν πηγαινουμε

μετα ερχονται τυψεις

οι αλλοι το μυριζονται εμεις μετανιωνουμε και φτου κι απο την αρχη

οταν ομως κατσεις να αφουγκραστεις τι πραγματικα και αντικειμενικα ειναι ενοχλητικο και αδικο τοτε θα μπορεσεις να βαλεις πιο αληθινα ορια . οχι μια και εξω

τουλαχιστον ετσι λειτουργησε στη δικη μου εμπειρεια

Quote:

---

Originally posted by chr1986
Καταλαβαίνω πως ο καθένας περιμένει διαφορετικά πράγματα από τους γονείς του. ..........απλά δυσκολεύομαι να βάλω όρια. Τους είχα μάθει να τους γίνονται όλες οι δουλειές και τώρα τους κακοφαίνεται.. Παλεύω να βάλω ΄΄ορια εδώ και καιρό αλλά δεν τα καταφέρνω..:(

---

Πολλες φορες εχουμε στο μυαλο κ στην ψυχη μας, τους κοντινους μας ανθρωπους με μια εικονα που δεν ανταποκρινεται στην πραγματικοτητα. Εξειδανικευμενους. Δλδ με τις προκατ αντιληψεις πώς οι γονεις μας αγαπουν, μας στεκονται, μας αγαπουν περισσοτερο απο οποιον αλλον στον κοσμο κλπ.

Ετσι θα πρεπε να ειναι. Αλλα καθημερινα βλεπουμε οτι αυτο μπορει να μην ισχυει. Παρολα αυτα, η απογοητευση για οποιον νιωθει καποιου ειδους απορριψη ή απομακρυνση απο το περιβαλλον στο οποιο μεγαλωνει δεν μπορει παρα να ειναι μεγαλη.

Και η αποδοχη μιας πιο ρεαλιστικης εικονας των γονιων, πιο κοντινης στην πραγματικοτητα μπορει να παρει πολυ καιρο. κ να ναι δυσπεπτη. Παρολα αυτα, μπορει να μας δωσει εναυσμα, να αναζητησουμε την αγαπη κ την αποδοχη που ψαχνουμε, απο ανθρωπους που εχουν τα αποθεματα κ μπορουν να μας την προσφερουν αβιαστα.

Καλη δυναμη στις οποιες συνειδητοποιησεις:)

Θα συμφωνήσω με τη Σοφία.Πολύ σωστός κατά την προσωπική μου άποψη ο τρόπος που άγγιξε τον πυρήνα του ζητήματος.

Σκέψου τι αισθήματα γεννώνται από τις προσδοκίες σου από τους γονείς σου,που καθορίζονται από την ανάλογη πεποίθηση πως ένας γονιός πρέπει πάντα να είναι στο πλάι του παιδιού του.Τι συμβαίνει λοιπόν όταν σε αυτόν τον κανόνα/πεποίθηση οι γονείς της chris δεν ανταποκρίνονται;
Kάθε φορά που οι γονείς της chris παραβαίνουν αυτή την πεποίθηση,εσένα σου γεννιούνται αισθήματα πικρίας,θυμού,απογοήτευσης και αποθάρρυνσης,καθώς και μία επιθυμία αντεκδίκησης(να αντιγυρίσω την αδικία που μου έγινε).

Ας υποθέσουμε πως παύεις να περιμένεις από τους γονείς σου να είναι εκεί όταν τους έχεις ανάγκη.Τι φοβερό πιστεύεις πως θα σου συμβεί;Μήπως θα κινητοποιόσουν για την ικανοποίηση αυτής της ανάγκης σου από κάποια άλλη πηγή,που επιπρόσθετα δε θα κουβαλούσε όλο αυτό το φορτίο από το παρελθόν;

Eπίσης αναρωτήσου γιατί εσύ έμεινες το βράδυ στο πλάι του πατέρα σου.Τι απαιτήσεις γεννά η οποιαδήποτε θυσία μας;Tι σε παρακίνησε να μείνεις,ενώ δεν έμεινε εκείνος αντίστοιχα;Έκανες δηλαδή κάποιο σκόντο λόγω του ότι είναι γονιός σου,που δεν θα έκανες τις ανάλογες εκπτώσεις σε κάποιο φιλικό πχ άτομο;Λίγα ερωτήματα προς σκέψη.;)

Quote:

---

Originally posted by soft

Quote:

---

Originally posted by claire

Quote:

---

Originally posted by soft

Quote:

---

Originally posted by claire
μήπως φέρονταν πιο νορμάλ για να μην σε πανικοβάλλουν?
επίσης μια αποκλειστική μπορεί να σε βοηθήσει περισσότερο σε ανάγκη απ\'ότι ένας άσχετος με τα ιατρικά.
.

---

Μιλαμε για συμπαρασταση ,απο τους γονεις σου που εχεις καποιες συναισθηματικες αναγκες, και εισαι λιγο πιο ευαλωτος και θελεις και χρειαζεσαι πιο δικους σου ανθρωπους απο μια αποκλειστικη, στη συγκεκριμενη στιγμη.
Αλλα αυτα για καποιον που μπορει να τα νιωσει,την συγκεκριμενη στιγμη,αλλοι ισως να ηταν πολυ καλυτερα με αποκλειστικη διπλα τους ,οτι χρειαζεται καθενας βεβαια!

---

standaraki ότι κανείς θέλει συμπαράσταση, αλλά προσωπικά εγώ δεν θα αφηνα την μάνα μου να (μην) κοιμηθεί στο νοσοκομείο το βράδυ. ας καθόταν όλη μέρα, αλλά το βράδυ να πάει να ξεκουραστεί κι αυτή.

---

Quote:

---

Originally posted by chr1986
Αλλά δε μπορώ να ξεχάσω ρε παιδιά πριν από 3 χρόνια, όταν είχα μπει για μία επέμβαση που για ένα βράδυ η μητέρα μου ήθελε να βάλουμε αποκλειστική και να μην κάτσει δίπλα μου (σημειωτέον η μητέρα μου δε δουλεύει)

---

Για μενα αυτο που λεει η chr, ειναι οτι θα ηθελε την μητερα της κοντα της αυτες τις στιγμες .Και οτι την πικρανε αυτη η συμπεριφορα,ηταν κατι που δεν περιμενε
Και μιλαμε για τους γονεις της chr εδω, και τι θα ηθελε η ιδια απο αυτους
Οχι τι θα καναμε και τι θα θελαμε εμεις .

---

σοφτ, η πρώτη μου απάντηση ήταν προς την κρις. μετά απάντησα σε σένα, που σχολίασες για τι θέλει και τι δεν θέλει κάποιος.
πάντα σε κάθε θέμα θα υπάρξουν και ποστ πιο γενικά, όπως ήταν και το δικό σου. οπότε μην μου τραβάς το αυτί που δεν μίλαω σε κάθε ποστ μου για τους γονείς της κρις.

Sofia, ακριβώς την ίδια άποψη έχει ο ψυχοθεραπευτής μου. Όντως, φτιάχνουμε την εικόνα που μας βολεύει για τους δικούς μας ανθρώπους και μετά όταν διαπιστώνουμε ότι δεν είναι έτσι πονάμε...:( Ίσως βέβαια να ήταν ένα μάθημα για μένα που το πήρα σχετικά νωρίς, να μην περιμένω ανταπόδοση και στήριξη από εκείνους..RainAndWind, έμεινα το βράδυ κοντά σε εκείνον γιατί ήθελα να τον περιποιηθώ και γιατί ήξερα ότι σε ανάλογη περίπτωση θα ήθελα να έχω κάποιον άνθρωπο δίπλα μου. Δεν ξέρω, ειδικά σε τέτοιες καταστάσεις (θέματα υγείας) με πιάνει το \"πατριωτικό\" μου και σκίζομαι για τους άλλους.

Quote:

---

Originally posted by claire

Quote:

---

Originally posted by soft

Quote:

---

Originally posted by claire

Quote:

---

Originally posted by soft

Quote:

---

Originally posted by claire
μήπως φέρονταν πιο νορμάλ για να μην σε πανικοβάλλουν?
επίσης μια αποκλειστική μπορεί να σε βοηθήσει περισσότερο σε ανάγκη απ\'ότι ένας άσχετος με τα ιατρικά.
.

---

Μιλαμε για συμπαρασταση ,απο τους γονεις σου που εχεις καποιες συναισθηματικες αναγκες, και εισαι λιγο πιο ευαλωτος και θελεις και χρειαζεσαι πιο δικους σου ανθρωπους απο μια αποκλειστικη, στη συγκεκριμενη στιγμη.
Αλλα αυτα για καποιον που μπορει να τα νιωσει,την συγκεκριμενη στιγμη,αλλοι ισως να ηταν πολυ καλυτερα με αποκλειστικη διπλα τους ,οτι χρειαζεται καθενας βεβαια!

---

standaraki ότι κανείς θέλει συμπαράσταση, αλλά προσωπικά εγώ δεν θα αφηνα την μάνα μου να (μην) κοιμηθεί στο νοσοκομείο το βράδυ. ας καθόταν όλη μέρα, αλλά το βράδυ να πάει να ξεκουραστεί κι αυτή.

---

Quote:

---

Originally posted by chr1986
Αλλά δε μπορώ να ξεχάσω ρε παιδιά πριν από 3 χρόνια, όταν είχα μπει για μία επέμβαση που για ένα βράδυ η μητέρα μου ήθελε να βάλουμε αποκλειστική και να μην κάτσει δίπλα μου (σημειωτέον η μητέρα μου δε δουλεύει)

---

Για μενα αυτο που λεει η chr, ειναι οτι θα ηθελε την μητερα της κοντα της αυτες τις στιγμες .Και οτι την πικρανε αυτη η συμπεριφορα,ηταν κατι που δεν περιμενε
Και μιλαμε για τους γονεις της chr εδω, και τι θα ηθελε η ιδια απο αυτους
Οχι τι θα καναμε και τι θα θελαμε εμεις .

---

σοφτ, η πρώτη μου απάντηση ήταν προς την κρις. μετά απάντησα σε σένα, που σχολίασες για τι θέλει και τι δεν θέλει κάποιος.
πάντα σε κάθε θέμα θα υπάρξουν και ποστ πιο γενικά, όπως ήταν και το δικό σου. οπότε μην μου τραβάς το αυτί που δεν μίλαω σε κάθε ποστ μου για τους γονείς της κρις.

---

H απαντηση μου ηταν ειρωνικη
Ως προς την απαντηση σου στην chr
Καιρος να διαβαζουμε τι ακριβως,θελει να πει,και τι ακριβως καταθετει ο αλλος για ενα προβλημα που τον πληγωνει, τον ποναει, και τον δυσχερενει λιγο ως πολυ στην πορεια του.
Για μενα λοιπον ειναι αυτονοητο αυτο που ειπε οτι θα ηθελε τους γονεις διπλα της,και οχι καποια αποκλειστικη
Οσο καλη και να ειναι μια αποκλειστικη σε τεχνικες αναπνοες,σαν τις πνοες των δικων σου ανθρωπωνδιπλα σου δεν ειναι.
Και οταν συνειδητοποιεις οτι δεν τις εχεις ,η δεν θα τις εχεις ποναει πολυ,απλα
Το θεμα της δεν ηταν {δεν θελω να κουρασω την μαμα μου}δεν ειχε να κανει με κουραση,αγαπη κατανοηση προς το προσωπο της μαμα,αλλα με την αναγκη μας στην συγκεγκριμενη στιγμη
ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΘΕΜΑ
και αν νομιζεις οτι σου τραβηξα το αυτι,ελπιζω να μην πονεσες ,δεν ειχα τετοιο σκοπο

soft , με το να γίνεσαι ειρωνική απέναντι στην claire και να της κάνεις μαθήματα για το πώς να απαντάει σε θέματα, θεωρείς πως προσφέρεις κάτι στην chr1986 ?

Παντως σιγουρα δεν της προσφερω αποκλειστικες
Και θελω να θυμηθεις την δικια σου απαντηση arktos,σε αυτο το θεμα
Οσο αναφορα τα μαθηματα,δεν ηταν υποδειξη το πως θα απανταει ,αλλα το πως θα μελεταει

Quote:

---

Originally posted by soft
Παντως σιγουρα δεν της προσφερω αποκλειστικες
Και θελω να θυμηθεις την δικια σου απαντηση arktos,σε αυτο το θεμα
Οσο αναφορα τα μαθηματα,δεν ηταν υποδειξη το πως θα απανταει ,αλλα το πως θα μελεταει

---

η δική μου άποψη δεν έχει σημασία ποια είναι.
δεν έθιξα αυτό.
είδες που κι εσύ δεν μελετάς σωστά ?

ok οτι πεις

Quote:

---

Originally posted by soft
ok οτι πεις

---

απαξιώνεις να μου απαντήσεις ?

βρε παιδιά ήρεμα...!;) Χαίρομαι πολύ που ασχοληθήκατε με το θέμα μου. Έχω και ένα ευχάριστο: σήμερα πήγα για τον καθιερωμένο υπέρηχο (για την αιτία που είχε γίνει η επέμβαση) και όλα είναι ok!:) Χάρηκα γιατί με την κατάθλιψη είχα αμελήσει να κάνω τις εξετάσεις αλλά ευτυχώς όλα πήγαν καλά.:)

Quote:

---

Originally posted by chr1986
βρε παιδιά ήρεμα...!;) Χαίρομαι πολύ που ασχοληθήκατε με το θέμα μου. Έχω και ένα ευχάριστο: σήμερα πήγα για τον καθιερωμένο υπέρηχο (για την αιτία που είχε γίνει η επέμβαση) και όλα είναι ok!:) Χάρηκα γιατί με την κατάθλιψη είχα αμελήσει να κάνω τις εξετάσεις αλλά ευτυχώς όλα πήγαν καλά.:)

---

chr1986, να είσαι πάντα καλά!

Quote:

---

Originally posted by soft
H απαντηση μου ηταν ειρωνικη
Ως προς την απαντηση σου στην chr
Καιρος να διαβαζουμε τι ακριβως,θελει να πει,και τι ακριβως καταθετει ο αλλος για ενα προβλημα που τον πληγωνει, τον ποναει, και τον δυσχερενει λιγο ως πολυ στην πορεια του.
Για μενα λοιπον ειναι αυτονοητο αυτο που ειπε οτι θα ηθελε τους γονεις διπλα της,και οχι καποια αποκλειστικη
Οσο καλη και να ειναι μια αποκλειστικη σε τεχνικες αναπνοες,σαν τις πνοες των δικων σου ανθρωπωνδιπλα σου δεν ειναι.
Και οταν συνειδητοποιεις οτι δεν τις εχεις ,η δεν θα τις εχεις ποναει πολυ,απλα
Το θεμα της δεν ηταν {δεν θελω να κουρασω την μαμα μου}δεν ειχε να κανει με κουραση,αγαπη κατανοηση προς το προσωπο της μαμα,αλλα με την αναγκη μας στην συγκεγκριμενη στιγμη
ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΘΕΜΑ
και αν νομιζεις οτι σου τραβηξα το αυτι,ελπιζω να μην πονεσες ,δεν ειχα τετοιο σκοπο

---

το ξέρω πως ειρωνέυεσαι πουλάκι μου.

εγώ μια χαρά διάβασα το θέμα της κρις. απλά πάντα όταν ο άλλος παραπονιέται για την συμπεριφορα των γονιών/ των φίλων/γκόμενων, έχω μια αρχή, να προσπαθω να τον κάνω να χαλαρώσει λίγο, να μην νιώθει τέτοια πικρία. γι αυτό και της έγραψα όσα της έγραψα για το θέμα του νοσοκομείου. εσύ ενοχλήθηκες που δικαιολόγησα λίγο τους γονείς και άρχισες να μας λες για όσους προτιμάνε τις αποκλειστικές, λες και εγώ έγραψα πουθενά ότι η αποκλειστική θα σου συμπαρασταθεί. απλά και το να ξεκουραστουν οι δικοί σου άνθρωποι το βράδυ, δεν είναι κακό, θα έχουν δυνάμεις να σου συμπαρασταθουν και την επόμενη.

αυτα πιο γενικά.

πραγματικά, κάνε λιγη γιόγκα να χαλαρώσεις!

Quote:

---

Originally posted by chr1986
βρε παιδιά ήρεμα...!;) Χαίρομαι πολύ που ασχοληθήκατε με το θέμα μου. Έχω και ένα ευχάριστο: σήμερα πήγα για τον καθιερωμένο υπέρηχο (για την αιτία που είχε γίνει η επέμβαση) και όλα είναι ok!:) Χάρηκα γιατί με την κατάθλιψη είχα αμελήσει να κάνω τις εξετάσεις αλλά ευτυχώς όλα πήγαν καλά.:)

---

να και κάτι ευχάριστο! :D