διπολική διαταραχή και παλινδρόμηση

Θα ήθελα να κάνω ένα σημαντικό για μένα ερώτημα σε όσους έχουν την δική μου ιδιαιτερότητα (για την διπολική διαταραχή ομιλώ). Σχετίζεται η διπολική διαταραχή με την παλινδρόμηση, επιστροφή, σκάλισμα παλιών σχέσεων? και για να γίνω πιο κατανοητή...έχω φύγει από την κοινή οικογενειακή στέγη την οποία μοιραζόμουν με τον τέως σύζυγό μου, εδώ και 1 1/2 χρόνο. Ήταν μία δική μου απόφαση, ύστερα από έναν δύσκολο γάμο (υπάρχει το ανάλογο ποστ στο "σχέσεις και οικογένεια")...ήμουν συναισθηματικά σε αρκετά καλή κατάσταση θα έλεγα μετά τον χωρισμό...δεν μου έλειπε, δεν τον σκεφτόμουν, δεν γύριζαν στο μυαλό μου κοινές μας μνήμες...και όλα αυτά μέχρι πριν από 2 μήνες περίπου...τις περισσότερες φορές που βρίσκομαι σε καταθλιπτική φάση, είναι αυτός συνεχώς κολλημένος μέσα στο μυαλό μου...περισσότερο απ' όλα σκέφτομαι ότι αυτή η ψυχική μου κατάσταση για την οποία δεν είχα καμία επίγνωση μέχρι πριν από λίγο καιρό, είναι η αιτία που διαλύθηκε ο γάμος μας.... τον βλέπω συνεχώς περιποιημένο, ντυμένο με την τελευταία λέξη της μόδας, αρρωματισμένο (πράγματα για τα οποία εγώ εκλιπαρούσα και τα θεωρούσε εντελώς αδελφίστικα) και σκέφτομαι ότι με το να φύγω, άλλαξε η ζωή του προς το καλύτερο, ότι μόνο βάρος του ήμουν και όλα τα σχετικά...τί είναι αυτές οι εμμονές θεέ μου...??? Σκέφτομαι, γιατί κολλάει τόσο πολύ πια το μυαλό μου...? Μήπως όμως βρήκα σαν εξιλαστήριο θύμα την διπολική διαταραχή για όλες μου τις ανασφάλειες, παλινδρομήσεις και ανώριμες σκέψεις..??

Κατάλαβες ποτέ γιατι πραγματικά έφυγες?

Έφυγα γιατί δεν μου έδειξε ότι ήμουν σημαντικό κομμάτι στην ζωή του, θα σου πω κατά βάση. Έχω κάνει πολλές σκέψεις για το θέμα και η πιο συνειδητοποιημένη είναι ότι ίσως να μην είχε τον τρόπο να μου το δείξει αυτό. Με θεώρησε δεδομένη και δεν κατέβαλε καμία προσπάθεια για να με κάνει να αισθανθώ σύντροφός του.

Quote:

---

Originally posted by nektaria78
...και όλα αυτά μέχρι πριν από 2 μήνες περίπου...

---

Γιατί πριν 2 μήνες?υπήρξε κάποια αφορμή ή απλά όλα ξεκίνησαν έτσι χωρίς λόγο?

Quote:

---

Originally posted by nektaria78
Έφυγα γιατί δεν μου έδειξε ότι ήμουν σημαντικό κομμάτι στην ζωή του, θα σου πω κατά βάση. Έχω κάνει πολλές σκέψεις για το θέμα και η πιο συνειδητοποιημένη είναι ότι ίσως να μην είχε τον τρόπο να μου το δείξει αυτό. Με θεώρησε δεδομένη και δεν κατέβαλε καμία προσπάθεια για να με κάνει να αισθανθώ σύντροφός του.

---

Αυτό έγινε να υποθέσω αφού παντρευτήκατε κ μπήκατε στη ρουτίνα, τι να σου πώ δύσκολο κομμάτι ο γάμος αλλα για να πήρες την απόφαση σίγουρα σε έπνιγε κάτι, υγιής σέξ είχατε ή κ αυτο έσβησε? Σόρρυ κιόλας απλα εμένα αυτο με έκανε να φύγω.. σχεδόν. Τώρα βέβαια αν όντως έχεις διπολική σίγουρα σε επηρέασε στον τρόπο σκέψης σου πιστεύω, αλλα δε πιστεύω πως σε οδήγησε αυτο να φύγεις, εκτος αν έχεις σε βαθμό εμμονής την καθημερινή ανάγκη για επιβεβαίωση και προσοχή απο τον άλλον, οι γάμοι ξέρεις μερικές φορές καταστρέφουν τον έρωτα και αλλάζουν τα δεδομένα, ίσως δεν ίσουν έτοιμη ή έκανες λάθος επιλογή, μη κατηγορείς τον εαυτό σου, όλοι κάνουμε λάθη..

Quote:

---

Originally posted by nektaria78
...περισσότερο απ\' όλα σκέφτομαι ότι αυτή η ψυχική μου κατάσταση για την οποία δεν είχα καμία επίγνωση μέχρι πριν από λίγο καιρό, είναι η αιτία που διαλύθηκε ο γάμος μας....

---

ναι,αλλά παρακάτω γράφεις:

Quote:

---

Έφυγα γιατί δεν μου έδειξε ότι ήμουν σημαντικό κομμάτι στην ζωή του, θα σου πω κατά βάση. Έχω κάνει πολλές σκέψεις για το θέμα και η πιο συνειδητοποιημένη είναι ότι ίσως να μην είχε τον τρόπο να μου το δείξει αυτό. Με θεώρησε δεδομένη και δεν κατέβαλε καμία προσπάθεια για να με κάνει να αισθανθώ σύντροφός του.

---

Το σίγουρο είναι( απ\'ότι φαίνεται με όσα γράφεις) πως ανεξάρτητα της ασθένειας δεν ένιωθες καλά μαζί του.Αυτό και μόνο πιστεύω πως είναι αρκετό για να μη μπορείς να είσαι με έναν άνθρωπο.

Quote:

---

Originally posted by nektaria78
Θα ήθελα να κάνω ένα σημαντικό για μένα ερώτημα σε όσους έχουν την δική μου ιδιαιτερότητα (για την διπολική διαταραχή ομιλώ). Σχετίζεται η διπολική διαταραχή με την παλινδρόμηση, επιστροφή, σκάλισμα παλιών σχέσεων? και για να γίνω πιο κατανοητή...έχω φύγει από την κοινή οικογενειακή στέγη την οποία μοιραζόμουν με τον τέως σύζυγό μου, εδώ και 1 1/2 χρόνο. Ήταν μία δική μου απόφαση, ύστερα από έναν δύσκολο γάμο (υπάρχει το ανάλογο ποστ στο \"σχέσεις και οικογένεια\")...ήμουν συναισθηματικά σε αρκετά καλή κατάσταση θα έλεγα μετά τον χωρισμό...δεν μου έλειπε, δεν τον σκεφτόμουν, δεν γύριζαν στο μυαλό μου κοινές μας μνήμες...και όλα αυτά μέχρι πριν από 2 μήνες περίπου...τις περισσότερες φορές που βρίσκομαι σε καταθλιπτική φάση, είναι αυτός συνεχώς κολλημένος μέσα στο μυαλό μου...περισσότερο απ\' όλα σκέφτομαι ότι αυτή η ψυχική μου κατάσταση για την οποία δεν είχα καμία επίγνωση μέχρι πριν από λίγο καιρό, είναι η αιτία που διαλύθηκε ο γάμος μας.... τον βλέπω συνεχώς περιποιημένο, ντυμένο με την τελευταία λέξη της μόδας, αρρωματισμένο (πράγματα για τα οποία εγώ εκλιπαρούσα και τα θεωρούσε εντελώς αδελφίστικα) και σκέφτομαι ότι με το να φύγω, άλλαξε η ζωή του προς το καλύτερο, ότι μόνο βάρος του ήμουν και όλα τα σχετικά...τί είναι αυτές οι εμμονές θεέ μου...??? Σκέφτομαι, γιατί κολλάει τόσο πολύ πια το μυαλό μου...? Μήπως όμως βρήκα σαν εξιλαστήριο θύμα την διπολική διαταραχή για όλες μου τις ανασφάλειες, παλινδρομήσεις και ανώριμες σκέψεις..??

---

nektaria78, πριν μάθεις πως πάσχεις από διπολική διαταραχή ( που είναι ασθένεια κι όχι ιδιαιτερότητα ), προφανώς πίστευες πως για άλλους λόγους σηκώθηκες κι έφυγες από το σπίτι ?

Quote:

---

Originally posted by nektaria78
Έφυγα γιατί δεν μου έδειξε ότι ήμουν σημαντικό κομμάτι στην ζωή του, θα σου πω κατά βάση. Έχω κάνει πολλές σκέψεις για το θέμα και η πιο συνειδητοποιημένη είναι ότι ίσως να μην είχε τον τρόπο να μου το δείξει αυτό. Με θεώρησε δεδομένη και δεν κατέβαλε καμία προσπάθεια για να με κάνει να αισθανθώ σύντροφός του.

---

είδες ? απαντάς μόνη σου. δεν έφυγες λόγω της διπολικής.
ο άνθρωπος μας είναι το άλλος μισό.
δεν είναι απλά σημαντικό κομμάτι στη ζωή μας.
μπορεί να σε αγαπούσε και να μην είχε τον τρόπο να σου το δείξει, αλλά λένε πως ο έρωτας δεν ξέρει από υπερηφάνεια.
κι αυτός δεν είδα να λες πως έπεσε και στα πατώματα.
αυτό που έκανε ήταν να κοιτάξει τη πάρτη του.

κι αναρωτιέσαι αν λόγω διπολικής έφυγες ?

σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας...ειλικρινά...δεν αισθάνθηκα ποτέ το άλλο του μισό, παρά μόνο η γυναίκα του με την ευρεία έννοια....και συνεχώς σκέφτομαι αυτό που αναρωτιέται και η Arsi...γιατί πριν δύο μήνες ξεκίνησαν όλα αυτά..? και πιστεύω ότι έχω μία πιθανή απάντηση...γιατί ουσιαστικά πριν από δύο μήνες μπήκα στο λούκι του κοκτέϊλ φαρμάκων που θεωρώ πολλές φορές ότι με κάνουν χειρότερα απ\' ότι ήμουν πριν ξεκινήσω..έφυγα από εκεί για να βρω τον εαυτό που είχα χάσει, για να νιώσω καλύτερα, για να προχωρήσω μπροστά στην ζωή μου και όλη αυτή η κατάσταση με κρατάει πίσω...αισθάνομαι ότι δεν έχω κάνει ούτε ένα βήμα...είμαι στάσιμη και πολλές φορές ανήμπορη και ίσως αυτή μου η κατάσταση έρχεται σε αντιδιαστολή με την οποιαδήποτε εξέλιξη βλέπω σε αυτόν και με κάνει να αισθάνομαι ακόμη χειρότερα...πολλές φορές όμως σκέφτομαι ότι ίσως και να τον κούρασα με τα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματά μου, στα οποία δεν μπορούσα τότε να δώσω μία λογική εξήγηση...αλλά ούτε και αυτός έκατσε ποτέ να με ρωτήσει, να με βοηθήσει να κατανοήσω τί είναι αυτό που μου συμβαίνει...ελπίζω πάντως όλα να γίνονται πραγματικά στην ζωή μου βάση κάποιου Θεϊκού σχεδίου, γιατί ειλικρινά, τις περισσότερες φορές δεν μπορώ να ξεδιαλύνω την προσωπική μου πορεία.

Quote:

---

Originally posted by nektaria78
τον βλέπω συνεχώς[...]

---

αυτό καλό δεν θα ήταν να το αποφύγεις;

έδιτ:υποθέτω πως τον βλέπεις λόγω των παιδιών σας οπότε οκ, γράψε λάθος.

Quote:

---

Originally posted by nektaria78
τον βλέπω συνεχώς περιποιημένο, ντυμένο με την τελευταία λέξη της μόδας, αρρωματισμένο (πράγματα για τα οποία εγώ εκλιπαρούσα και τα θεωρούσε εντελώς αδελφίστικα) και σκέφτομαι ότι με το να φύγω, άλλαξε η ζωή του προς το καλύτερο, ότι μόνο βάρος του ήμουν και όλα τα σχετικά...

---

έχεις σκεφτεί ότι αυτό πασχίζει να σου δείξει; ότι μόνο βάρος του ήσουν και όλα τα σχετικά; ότι όλο αυτό είναι ένα παιχνίδι; παίζει μαζί σου, έχει τα δικά του θέματα, κάνει τις δικές του ανώριμες σκέψεις. μπορείς είτε να παίξεις κι εσύ μαζί του και να του κάνεις δώρο το επόμενό του άρωμα είτε να τον αγνοήσεις και να κοιτάξεις εσένα και το πως θα σταθεροποιηθείς.

υγ:ακόμα και αν πρόκειται για κάποιο θεϊκό σχέδιο, συν αθηνά και χείρα κίνει.;)

αυτό το \"κοίτα τον εαυτό σου\" αγαπητέ μου Βασίλη, είναι τόσο εύκολο σαν δήλωση, αλλά για μένα τόσο δύσκολο σαν πράξη...και η σταθεροποίηση..? πώς έρχεται..? και γιατί το λέω αυτό..? με την ευκαιρία, αισθάνομαι λίγο μετέωρη με την πορεία της \"συνεργασίας\" μου με την ψυχίατρό μου... δεν είναι ότι αμφιβάλω, αλλά να....όταν είχα πρωτοπάει πριν από έναν χρόνο περίπου, μου είπε ότι \"εγώ θα σου απλώσω το χέρι για να βγεις από τον βάλτο, αρκεί να θελήσεις να το πιάσεις\" ..ε λοιπόν αυτό το χέρι απλώθηκε μεν, αλλά σαν χούφτα γεμάτη με χάπια...η λεγόμενη \"ψυχανάλυση\", συζήτηση, διερεύνηση, όπως θες πες το, δεν υφίσταται στον βαθμό που θα ήθελα...δηλαδή από τις 50 φορές που έχω πάει στο ιατρείο της, μόλις τις 3 αναλύσαμε πτυχές του εαυτού μου..όλε τις άλλες, απλώς μου εξηγεί γιατί συνέβη αυτό όταν πήρα το τάδε χάπι και γιατί θα πρέπει να πάρω το άλλο χάπι για να συμβεί το άλλο...δεν αισθάνομαι και τόσο ικανοποιημένη από την όλη πορεία, αλλά πραγματικά δεν ξέρω τί θα ήταν καλύτερο να κάνω.. να τις μιλήσω ανοικτά για τις αμφιβολίες μου, ή ν\' αποτανθώ αλλού και φτου και από την αρχή...και τα δύο πάντως μου φαίνονται εξαιρετικά δύσκολα...

Quote:

---

Originally posted by nektaria78
ότι αυτή η ψυχική μου κατάσταση για την οποία δεν είχα καμία επίγνωση μέχρι πριν από λίγο καιρό, ....

---

Nεκταρία μήπως πριν 2 μήνες έμαθες για την ασθένεια?
Αν ναι,μήπως η ίδια αυτοστιγματίζεσαι θεωρώντας ελειμματικό τον εαυτό σου και σε ρίχνεις βάρη που δεν σου αναλογούν?
Μήπως η διάγνωση της διπολικής ήταν η αφορμή να νιώσεις πως μπορεί εσύ να έφταιγες,πως ήσουν \'βάρος\' στο γάμο σου και αιτία καταστροφής οπότε και φυσιολογικό είναι να κάνεις τέτοιες σκέψεις?ότι ο πρώην άντρας σου απελευθερώθηκε και πήρε τα πάνω του..κ.λ.π.

Κατά βάση, μέσα στον γάμο μου, υπήρξα θύμα λευκής βίας..δηλ φωνές, απαξίωση κ.λ.π. Ήμουν πάντοτε ο τελευταίος τροχός της αμάξης, το τελευταίο άτομο που θα έπρεπε να ενημερωθεί για οτιδήποτε συνέβαινε μέσα στο ίδιο μας το σπιτικό, κάθε είδους απόφαση ήταν απόλυτα δική του και για οποιαδήποτε αμφιβολία του περί αυτής, ρωτούσε οποιονδήποτε άλλο εκτός από μένα...εντάξει, σαν γεγονότα είναι ξεκάθαρα...όμως μήπως κι εγώ με τα ψυχολογικά μου σκαμπανεβάσματα τον οδήγησα σε αυτή την συμπεριφορά..? δεν λέω φυσικά ότι ήταν άγγελος και τον μετέτρεψα σε διάβολο, αλλά αν κι εγώ ήμουν σε διαφορετική ψυχική κατάσταση, θα μπορούσα σίγουρα να χειριστώ καλύτερα τις καταστάσεις..αυτό είναι που με κάνει και αμφιβάλω για οτιδήποτε...θα μου πεις, περσινά ξινά σταφύλια...για μένα όμως είναι κάτι που μέσα μου πρέπει να απαντηθεί για να μπορέσω να ξεχωρίσω την αλήθεια από την αληθοφάνεια....και να προχωρήσω...

Quote:

---

Originally posted by nektaria78


όμως μήπως κι εγώ με τα ψυχολογικά μου σκαμπανεβάσματα τον οδήγησα σε αυτή την συμπεριφορά..?

---

ειναι σαφες οτι με την αδρανεια σου αφησες χωρους δικους σου να γινουν κτημα του πρωην σου.

Εχεις ευθυνη για αυτο και εσυ αλλα και ο πρωην σου και το αποτελεσμα ολων αυτων ειναι να διαλυσει η σχεση σας.
Η διαλυση δειχνει υγεια επειδη ζουσατε μια ανισορροπια.
Αν συνεχιζες, το μονο που θα καταφερνες ειναι να χειροτερεψεις απο τα ηδη συσσωρευμενα προβλημα που περιγραφεις.


Για να ανακαμψεις προς το καλυτερο,
ενα προαπαιτουμενο ειναι να εχεις ενα ηρεμο και ισορροπημενο περιβαλλον - καμια σχεση με οτι περιγραφεις.


Το μελλον σου θα πρεπει να ειναι να απαιτησεις καταρχην αυτο, ειτε σχεση ειναι αυτο ειτε οτι αλλο.







Γενικα ομως θα πω οτι πχ σε μια σχεση,
δεν απαιτεις να εισαι ουτε ο τελευταιος ουτε ο πρωτος τροχος της αμαξας....
Απλα εισαι ισοδυναμα ενας κινητηριος μοχλος και αυτο χωρις να το απαιτει κανεις.

Quote:

---

Originally posted by nektaria78
Κατά βάση, μέσα στον γάμο μου, υπήρξα θύμα λευκής βίας..δηλ φωνές, απαξίωση κ.λ.π. ..............................................
...εντάξει, σαν γεγονότα είναι ξεκάθαρα...όμως μήπως κι εγώ με τα ψυχολογικά μου σκαμπανεβάσματα τον οδήγησα σε αυτή την συμπεριφορά..?

---

Nομίζω πως είναι συνηθισμένη σκέψη ανθρώπου που έχει υποστεί βία οποιασδήποτε μορφής.
Η συμπεριφορά του οδηγήθηκε εκεί απ\'την αδυναμία διαχείρισης καταστάσεων και αφορά αυτόν.
Για τη βία δεν υπάρχει δικαιολογία.
Αν τον ενοχλούσε η κατάσταση ή τα ψυχολογικά σου σκαμπανεβάσματα υπήρχε κι άλλος τρόπος(ή μάλλον κι άλλοι)να σου το δείξει.Για παράδειγμα να σου το πει,να το συζητήσετε κι όλα αυτά στα πλαίσια ενός αμοιβαίου σεβασμού,αγάπης και ενδιαφέροντος.
Έτσι όπως το περιγράφεις αυτός ο άνθρωπος όχι μόνο δεν ενδιαφέρθηκε να σε στηρίξει στα δύσκολα αλλά σε έριχνε ακόμα πιο κάτω.Ευτυχώς που έφυγες λοιπόν.
Ακόμα κι αν εσύ ήσουν καλά ο χαρακτήρας είναι χαρακτήρας κι απ\'ότι φαίνεται αυτός στα δύσκολα δε μπορεί να είναι εκεί και πάνω απ\'όλα δε σέβεται τα συναισθήματά σου και τις ανάγκες σου.Άλλωστε η ζωή δεν είναι πάντα τριαλαλόμ ,στα δύσκολα θα έβγαινε κ πάλι αυτή η πτυχή της προσωπικότητάς του.

Το είπα και πιο πάνω,δεν ήσουν καλά μαζί του κι αυτό φτάνει για μένα.Δεν λέει να κάνεις π.χ. 10 χρόνια ψυχοθεραπεία για να μπορείς να τα βρεις με έναν άνθρωπο.Τη δεδομένη στιγμή,με τα συγκεκριμένα δεδομένα ή τα βρίσκεις ή όχι.

Arsi, νομίζω ότι το έπιασες πολύ καλά το νόημα...σας ευχαριστώ ειλικρινά όλους σας...μου δώσατε πολύ κουράγιο...ευχαριστώ..

Εύχομαι να ξεκολήσεις σύντομα Νεκταρία μου,απ\'τις σκέψεις αυτές που σε κρατάνε πίσω και να βρεις κάποιον άνθρωπο με τον οποίο θα είσαι πραγματικά καλά μαζί του :)
καλή συνέχεια επίσης στον αγώνα σου με το θέμα υγείας.