Printable View
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΕΙΜΑΙ ΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΚΑΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΣΩ ΓΙΑ Ο,ΤΙ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ...ΕΜΜΟΝΕΣ ΙΔΕΕΣ ΚΑΙ Η ΤΑΣΗ ΝΑ ΜΕ ΚΟΒΩ.....
ΕΧΟΝΤΑΣ ΠΛΕΟΝ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ (ΑΣΦΑΛΗΣ ΣΤΗΝ ΑΝΩΝΥΜΙΑ ΜΟΥ) ΤΗΝ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΑΝΑΓΚΗ/ΤΑΣΗ ΓΙΑ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ.
Σκέψου απλά πόσοι άνθρωποι είναι στα νοσοκομεία αυτη τη στιγμή υποφέρωντας απο ανίατες ασθένειες λαχταρώντας να ζήσουν.. εσύ γιατι κάνεις κακό στον εαυτό σου αναρωτήθηκες ποτέ?
Η αλήθεια ειναι οτι εργαζομαι 10 χρονια σχεδον στον χωρο της υγειας και το βλεπω καθε μερα... Και ναι εννοειται οτι συμπονω τους ασθενεις ή τους καταδικασμενους σε θανατο εξ αιτιας μιας ανιατης νοσου. Δεν ειμαι τοσο εγωκεντρικη.. Μπερδεμενη ειμαι.
οπως λεω στον ψυχιατρο μου αν ημουν ακομα ανορεξικη και εξακολουθουσα να ζυγιζω 44 κιλα και ημουν οπως θελουν οι αλλοι και δεν ενιωθα συνεχεια ενοχες και τυψεις για τις μαλακιες που κανω δεν θα το εκανα..Να εισαι σιγουρος . Με αγαπαω απλα προσπαθω να με φτιαξω και οσες φορες και αν πω οτι δεν θα το ξανακανω .... τα κανω σκατα! Ειναι και λες αυτη η φωνη μεσα μου ειναι ανεξελεγκτη. κριτη την ονομαζει ο ψυχιατρος μου
εγω την ονομαζω συνειδηση
alicw εχω ακριβωσ τισ ιδιεσ και χειροτερεσ ιδεεσ.
εγω εχω κοψει τα φαρμακα.., για μενα δεν ηταν βοηθημα τελικα, και χτεσ εκοψα μετα απο δυο χρονια ψυχοθεραπεια γιατι αποφασισα οτι ο συγκεκριμενσο δεν με βοηθαει
απο χτεσ κι ολασ ζητησα βοηθεια εδω μεσα, μιλησα με ενα δυο μεσω φορουμ, μου στειλαν και εππαγελματιεσ που ισωσ με βοηθησουν .
μεχρι τη δευτερα θα ταλαιπωρουμε το ξερω
θα προσπαθησω αν κρατηθω ωσ τη δευτερα
να μιλησω παλι με εναν ειδικο, να γνωρισω ισωσ μια νεα ελπιδα. και ευχομαι να βρω τη δυναμη να την αξιοποιησω. γιαι υπαρχει. απλα δεν την εχω βρει ακομα
και αυτο με κραταει
σε παρακαλω μιλα σε καποιον αλλο ειδικο γιαυτο. εισαι πολυ σημαντικη στο κοσμο. κανεισ μασ δνε ηρθε τυχαια.
το πωσ την παλευω τωρα..
χμ..
κολεα δεν την παλευω
υποφερω σου λεω
κλαιω απομονωνομαι, οδηγω απροσεχτα δεν σηκωνω απ το κρεβατι ακι σκεφτομαι ελα να με παρεισ να τελιωνουμε σε παρακαλω
τωρα αποφασισα πωσ ειμαι χοντρη κσι δεν θελωα να φαω
δηλαδη το μυαλο μου σκαρφιζεται 1002 μλκσ να καταστραφω
λεσ και... τι??
δεν σου κρυβομαι πωσ σκεφτομαι τισ πιθανεσ αντιδρασεισ ατομων μετα απο μια τετια πραξη μου.
τι θα γινοταν?
τπτ...για να την παλεψω..προσπαθω να επικεντρωσω τη σκεψη μου στισ σπουδεσ, στο φεισμπουκ σε ακιρα πραγματα.. γιατι μεχρι να ξεπερασψ την καταθλιψη ...η μαλλον για να ξεπερασω την καταθλιψη πρεπει να μαι ζωντανη οταν αυτο συμβει για να μπορεσω να το ζησω
Δεν εχω σκοπο να με σκοτωσω
(αν και θα μπορουσα). Εχω καταστρεψει σχεδον ολο μου το σωμα. Η ανορεξια που εγινε βουλιμια, τα κοψιματα που εγιναν συνηθεια ....
Ο ψυχιατρος μου με βοηθαει πολυ στις εβδομαδιαιες μας συνεδριες. Το θεμα ειναι οτι οι δαιμονες μας κανουν την εμφανιση μας εξω απο τα ιατρεια..
Και σε οτι αφορα τα φαρμακα δεν διανοουμαι καν να τα κοψω μετα το καλοκαιρι που περασα (δεν μπορουσα να σηκωθω απο το κρεββατι και η ανορεξια μου ειχε χτυπησει κοκκινο με αποτελεσμα η οικογενεια μου να με γεμισει τυψεις γιατι οπως μου ελεγαν ¨αρχισα παλι τα ιδια¨
σε καταλαβαινω.
καθενασ μασ περναει το δικο τοθ γολγοθα
προσ θεου δεν σου πα να κοψεισ τα φαρμακα, τι λεσ τωρα! σε μενα δεν λειτουργησαν καλα.
και αυτο που ειπεσ ειναι πολυ σωστο δυστυχωσ...
οι δαιμονεσ ερχοντε εξω απ τα ιατρεια
εφοσον αναγνωριζεισ οτι μονο τυψεισ σε γεμιζουν τετια σχολια, σε παρακαλω προσπαθησε να τα αγνοησεισ και να πιαστεισ απο και που σε παει πανω εκεινη τη στιγμη.
συγνωμη να ρωτησω τωρα κατι που δεν καταλαβα.. οταν λεμε κοψιματα τι εννοεισ?
δεν ειναι η αποπειρα οταν κοβεισ τισ φλεβεσ σου? η ειναι κατι αλλο που δεν ξερω?
συγνωμη αν ειναι ωμη η ερωτηση αλλα νομιζω κατι δεν καταλαβαινω εδω..
ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΧΕΙ
εχεισ ατομα , φιλουσ σου, αδερφια να μιλασ? να σε στηριξουν?
ειναι διαθεσιμοσ ο γιατροσ σου να τον παρεισ για κατι επειγον?
εσυ τελικα πωσ την παλευεισ την ταση αυτη ? :)
ο αυτοτραυματισμος ειναι η εκφραση βιας και επιθετικοτητας στον ιδιο μας τον εαυτο χωρις αυτο να σημαινει οτι εχει καποιος σκοπο να αυτοκτονησει. η ολη φαση λειτουργει ως μεσο καθαρσης και τιμωριας
οταν λεω κοψιματα εννοω βαθια κοψιματα στα ποδια, χερια , στομαχι, κοιλια που πολλες φορες ηθελαν ραμματα για να κλεισουν.. αλλα οπως καταλαβαινεις ηταν κατι που δεν μπορουσε να γινει οποτε και εμεινα με τα σημαδια.
ο γιατρος μου ειναι οκ μπορω και επικοινωνω αν και μου πηρε πολυ καιρο να του ανοιχτω..Βλεπεις σε αυτον με παρεπεμψε η ψυχοθεραπευτρια μου λεγοντας μου οτι η στηριξη που εως τοτε μου προσεφερε δεν ηταν αρκετη και θα επρεπε να ξεκινησω και φαρμακευτικη αγωγη. Οποτε δεδομενου οτι τον βλεπω απο τον Σεπτεμβριο εχουμε αναπτυξει μια καλη επαφη, αλλα δεν θα ηταν και το καλυτερο μου να τον παρω τηλ στο ασχετο και να του πω οτι με γαμησα οτι ποναω και οτι για αλλη μια φορα μετανιωσα
τελος σε οτι αφορα τα σχολια πες μου εσυ ή οποιος αλλος μπορει πως γινεται οι ανθρωποι (η οικογενεια σου) που εκπαιδευτηκες εντος εισαγωγικων να αγαπας και να ανταποκρινεσαι στις προσδοκιες τους να εχουν τετοια δυναμη πανω σου και να μην εχουν συναισθηση της αλληλεπιδρασης που αναπτυσσεται. Δεν εισαι ποτε αρκετα καλη, ποτε αρκετα αδυνατη, ποτε αρκετα αυτονομη ή αυταρκης και ταυτοχρονα εισαι πολυ αδυναμη και μικρη για να τα καταφερεις μονη σου, εισαι πολυ αδυνατη και χρειαζεται να σε προσεχουμε. Δεν υπαρχει λογος να κοβεσαι πια , δεν χρειαζεται να βλεπεις ψυχιατρο, δεν χρειαζεσαι αντικαταθλιπτικα! Σοβαρα? Θα με σηκωσετε εσεις απο το κρεββατι μου? θα με κουβαλησετε σε μια μαρτυρικη διαδρομη στο μετρο και στον δρομο ως τη δουλεια μου? Θα μου διωξετε τους φοβους τις εμμονες και τους ψυχαναγκασμους? οχι βεβαια γιατι δυστυχως σε αυτη τη ζωη γεννιομαστε και πεθαινουμε μονοι και οσο παλαβο και αν ακουγεται οτι γεννιομαστε υποφερουμε και πεθαινουμε δεν βλεπω που ειναι η ζωη οπως την περιμενα. Σαν τους στιχους ενος τραγουδιου που λεει παντα πιστευα οτι ο κοσμος ειχε μια ξεχωριστη θεση για μενα....
Δεν εχω καποιον να με στηριξει και οπως λεω συνηθως στον εαυτο μου ειμαι περηφανη που ο μονος ανθρωπος που με ακουει, με αποδεχεται και προσπαθει να με καταλαβει πληρωνεται για αυτο!
καλημερα kgana αν θες να βρεις στοιχεια για τον αυτοτραυματισμο στο νετ κανε αναζητηση για secret shame και cutters
ο αυτοτραυματισμος δεν συνδεεται αμεσα με την ανορεξια . Στη δικη μου περιπτωση ο αυτοτραυματισμος ηρθε πρωτος (πρωτη φορα οταν ημουν περιπου 10 ετων) Η ψυχοθεραπευτρια μου ελεγε οτι ηταν αναμενομενο να παρουσιασω και διατροφικες διαταραχες. Δεν μπορω να σου πω πως εγινα ανορεξικηκ, βλεπεις δεν πατησα καποιο κουμπι. Το μονο που μπορω να σου πω ειναι οτι αφου εμεινα κλινιρης 15 μερες απλα εθεσα κανονες για να μην δημιουργω προβληματα στην οικογενεια μου.. Η βουλιμια γνωστη αδελφη της ανορεξιας ηρθε στη ζωη μου πριν 1 χρονο περιπου. Η τοτε ψυχοθεραπευτρια μου υποστηριζει οτι once a cutter always a cutter
Δεν ηταν ο αυτοτραυματισμος που με οδηγησε στην ψυχοθεραπευτρια μου και μετα στον ψυχιατρο που βλεπω τωρα, πριν 3 χρονια περιπου μετα απο μια κακοποιητικη σχεση οταν αποφασισα να φυγω απο αυτην και το σπιτι που μεναμε επαθα νευρικο κλονισμο οποτε η μητερα μου ζητησε βοηθεια απο την ψυχοθεραπευτρια που σου ανεφερα (υπηρχε και συγγενικη σχεδον σχεση).
Quote:
Originally posted by aliceinhell
η ολη φαση λειτουργει ως μεσο καθαρσης και τιμωριας
κακοποιητικη σχεση και τιμωρια διαβαζω και προβληματιζομαι.. νομιζω κι εσυ οπως και ο υπολοιπος κοσμος εχει αναγκη να βρισκεται σε μια υγιη σχεση αλλα και να εχει μια φυσιολογικη ζωη.Quote:
Originally posted by aliceinhell
πριν 3 χρονια περιπου μετα απο μια κακοποιητικη σχεση οταν αποφασισα να φυγω απο αυτην και το σπιτι που μεναμε επαθα νευρικο κλονισμο
Εχεις μπει σε ενα τρυπακι να ριχνεις τον εαυτο σου χαμηλα διχως να αναγνωριζεις τα οποια θετικα σου στοιχεια. Θα επρεπε να δεις οτι αξιζεις να εχεις οσα εχουν τοσοι ανθρωποι γυρω σου και οχι να τιμωρεις τον εαυτο σου για οποιο λογο και αν το κανεις.
Για το θεμα της ανορεξιας - βουλιμιας δεν ξερω αν εχω να πω κατι, δε γνωριζω γενικα, αλλα μαλλον δε σου αρεσει η εικονα που εχεις για τον εαυτο σου, γιατι οταν ειμαστε καλα με την εικονα μας ειτε εσωτερικη ειτε εξωτερικη δεν προσπαθουμε σε τετοιο βαθμο να την καταστρεψουμε.
Αυτοι που αυτοτραυματιζονται δεν το κανουν απαραιτητα για να τιμωρησουν τον εαυτο τους. Υπαρχουν διαφορες αιτιες που δεν ξερω αν υπαρχει λογος να αναφερθουν εδω, σημασια εχεις να βρεις εσυ για τον εαυτο σου γιατι το κανεις.
Οι πληγες απ\'τα κοψιματα κανουν το βλεμμα να στρεφεται αλλου για να μη βλεπει τα κενα της ψυχης.
αυτο παλι ποιος το λεει κ με τι κριτηρια το λεει. Για να το πεις πρεπει να το εχεις βιωσει. Επισης αλλο να λες οτι κοβομαι απο τοτε κ σε ολη τη διαρκεια της ζωης μου κοβομουν συνεχεια, και αλλο να πεις οτι υπηρξε διαστημα που κοβομουν κ μετα απο καιρο επειδη εζησα ασχημα πραγματα επανηλθε η κανει κυκλους εν πασει περιπτωσει οποτε χρησιμοποιεις και always, θα΄θελα οποιος το πιστευει να μου εξηγησει πως ακριβως το εννοει.Quote:
Originally posted by aliceinhell
once a cutter always a cutter
Θα\'θελα να σου πω κατι ακομα. Ελπιζω να ερθει η στιγμη εκεινη που θα αρχιζεις να νοιαζεσαι για τον εαυτο σου και θα αρχισεις να σηκωνεσαι, και να διεκδικεις τη ζωη σου, γιατι πρωτα πρεπει εσυ να νοιαστεις κ μετα ολοι οι υπολοιποι, οποιοι κ αν ειναι αυτοι.
Καποτε, καποιο ατομο ειπε κατι πολυ σωστο \'\'εσυ οτι κ αν κανεις, ακομα κι αν αποφασισεις να μην εισαι εδω και να ζεις, ο υπολοιπος κοσμος δε θα σταματησει μαζι σου\'\'
Καθενας εχει την ευκαιρια να κανει επιλογες για τη δικη του ζωη, μην χανεις χρονο απ\'τη ζωη σου για πραγματα που μπορει να μετανιωσεις αργοτερα, ξερω οτι ο αυτοτραυματισμος δεν ειναι ευκολη υποθεση αλλα πιστευω με σωστη καθοδηγηση μπορεις να το ξεπερασεις, οπως κ αλλος κοσμος.
Επισης ποσο χρονων εισαι?
Καλησπερα rock! Φανταζομαι οτι ολοι θελουν υγιεις σχεσεις στη ζωη τους αλλα το θεμα ειναι κατα ποσο μπορουν να τις διεκδικησουν και εν συνεχεια να τις υποστηριξουν. Δεν ηθελα να ακουστω ανημπορη και κλαψιαρα. Ευτυχως καταφερνω και ειμαι ακομα παραγωγικη στην κοινωνια και εχω μπει σε μια διαδικασια να με βρω....σηκωνοντας ολα τα ψεμματα που εχω μαθει να πιστευω σαν υπερτατη αληθεια στη ζωη μου. Τη φυλακη στην οποια ζω (και ναι δεν εχω ψευδαισθησεις) εγω την εχω χτισει. Με τον ενα ή τον αλλο τροπο.
Επιλογη μου φανταζομαι πως ηταν, αν και ο γιατρος μου λεει πως εκπαιδευτηκα εντος εισαγωγικων στην παιδικη μου ηλικια στην αναπτυξη αυτων των τεχνικων ως μεσο εξασφαλισης αποδοχης και ασφαλειας (μονιμη αντιπαραθεση μας τον τελευταιο καιρο).
Σε οτι αφορα τον αυτοτραυματισμο ειναι κατι που το κανω τα τελευταια εικοσι χρονια και ακομα για τα διαστηματα που δεν το εκανα η ιδια στον εαυτο μου ημουν πολυ ικανη στο να συναναστρεφομαι ατομα που το εκαναν για μενα.
Και ναι νοιαζομαι για μενα απλα δεν ξερω πως να μου το δειξω... και απλα θα ηθελα να ειμαι σαν τους αλλους. Ευτυχισμενοι μες τον μικροκοσμο τους με εσωτερικη ισορροπια.
Ειμαι τριαντα χρονων (τα εκλεισα τον Μαρτιο). Ειμαι αλλοτε μια γρια παραιτημενη απο τη ζωη και αλλοτε ενα μικρο παιδι που ακομα πιστευει στη δυναμη της ψυχης εγκλωβισμενη στο σωμα μιας γυναικας τριαντα χρονων...
Δεν ειναι στοχος μου να ξεπερασω τον αυτοτραυματισμο οσο το να με βρω.. να καταλαβω και να δω πως υπαρχει κατι εκει εξω και για μενα...
και δυστυχως ειναι πολυ καλα κρυμμενο...
Οπως και να εχει ηταν υπεροχη εμπειρια να ανοιγεσαι και να υπαρχουν ανθρωποι που σε ακουν χωρις να εχουν κατι να περιμενουν ή να νομιζουν οτι σε ξερουν.
All i want is the same.... to be part of the game
All i want is a true belief
Αλις....δεν ξέρω τι να σου πρωτοπώ.
Το σίγουρο είναι πως έχεις υποφέρει πολύ στη ζωή σου, σου στέλνω ένα χαμόγελο συμπάθειας με την ευχή να το νιώσεις.
Διαβάζοντας τα ποστ σου, βλέπω πως μιλάς μόνο για το αποτέλεσμα. Λέγοντας αποτέλεσμα, εννοώ τα κοψίματα και τις διατροφικές διαταραχές. Κάποια στιγμή ανέφερες έναν χωρισμό που σε οδήγησε σε νευρικό κλονισμό.
Θες να μιλήσουμε γι\' αυτό? Όχι φυσικά επί της ουσίας, αλλά πόσα πράγματα περίμενες από μια σχέση, ώστε στην πορεία να θυσιάζεσαι στο βωμό της πληγής που σου άφησε.
Λες πως είχες ξεκινήσει τα κοψίματα από τα δέκα.
Το αναφέρω γιατί μερικές φορές δεν παίζουν τόσο ρόλο αυτά που έχουμε περάσει στη ζωή μας, όσο ο τρόπος που τα αντιλαμβανόμαστε και τα αντιμετωπίζουμε.
Αυτο που βλεπω παντως απ\'αυτα που γραφεις ειναι μια διψα για ζωη, ενα αισθημα οτι θελεις να ενταχθεις σε οτι βλεπεις εκει εξω απλα δεν ξερεις τον τροπο. Οι δικες μου αποριες εξακολουθουν να υπαρχουν,οχι πως πρεπει απαραιτητα να πεις αλλα τι λογο μπορει να ειχες στα 10 σου για να αρχισεις να κοβεσαι? πως γινεται να μην το καταλαβε κανεις τοτε? κ ολα αυτα τα χρονια μεχρι να κανεις εκεινη τη σχεση που ειπες δεν ειχε τυχει να δεις καποιο γιατρο, η καποιος απο τους γυρω σου να σου πει κατι? σορρυ για τις απανωτες ερωτησεις αλλα πιστευω εχει μεγαλη σημασια ο λογος που ξεκιναει αυτο το πραγμα. Ειναι αλλο να πεις οτι απο τοσο μικρη ειχα θυμο , νευρα η οποιο αλλο συναισθημα κ αυτο μου εβγαινε με βια στον εαυτο μου,κατι που παλι θα ηθελε βοηθεια και ειδικο, κ αλλο τα κοψιματα.
Και το θεμα ειναι οτι οταν αρχισεις να το κανεις συστηματικα, δεν παλευεις μονο με την πραξη αυτη καθ\'αυτη αλλα με τη συνηθεια της. Ειναι κατι που μπορεις να το σταματησεις παρ\'ολα αυτα, οχι κατι που ειναι δεδομενο πως θα σ\'ακολουθει για παντα.
Το να ενταχθεις εκει εξω μπορεις να το ξεκινησεις με τις πιο απλες κινησεις, ενα χαμογελο παραπανω στα ατομα στη δουλεια σου, η τα ατομα που βλεπεις εξω, πιασε κουβεντα ακομα και με ατομα που δε γνωριζεις, ειτε αυτο ειναι η γνωμη καποιου για μια ταινια που θα δανειστεις απο βιντεο κλαμπ ειτε το να ρωτησεις καποιον στο δρομο τι ωρα ειναι, σπρωξε τον εαυτο σου να κανει πραγματα, βρες μια ασχολια κατι που να σ\'αρεσει εκτος δουλειας. Το σημαντικο ειναι να μας καλυπτει η ζωη μας, αν σε καλυψει αυτο που θα εχεις τοτε θα ξεφυγεις και απο την αναγκη να αυτοκαταστρεφεσαι. Η ζωη μας ειναι για να τη ζουμε, για ποιο λογο να μην τη ζησεις?
Καλημερα rock!
Ηθελα να σου θυμισω κατι που ισως να αφηνεις τον εαυτο σου να ξεχνα και οχι απαραιτητα επιτηδες, οι ανθρωποι βλεπουν ο,τι θελουν να δουν. Δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι ικανοι να διαχειριστουν την αληθεια. Ειναι πιο ευκολο να γυρναμε το προσωπο στα πραγματα που μας πονανε, ειναι πολυ λιγοι οι ανθρωποι που μπορουν να δεχτουν οτι εχουν και εκεινοι μεριδιο ευθυνης σε μια κατασταση και οτι δεν γινονται ολα με γνωμονα εκεινους - δεν κανει μια μητερα ανικανη το γεγονος οτι το παιδι της εχει καποιους προβληματισμους ομως ο εγωισμος της θα την σπρωξει να ριξει το φταιξιμο επανω της χειροτερευοντας την κατασταση γεμιζοντας το παιδι της με τυψεις.
Ναι μπορω και γελαω μιλαω και συναναστρεφομαι κοσμο οπως ολοι οι αλλοι. Αυτο που βρισκω λιγο \"αβολο\" ειναι οτι δεν με αγγιζει τιποτα απο οσα βιωνω. Το μονο που μπορω να αισθανθω ειναι μια θλιψη για ολους αυτους που η ζωη (οπως και αν την αντιλαμβανεται κανεις) τους αφησε στην απεξω. Για ολους αυτους τους outsiders (το χοντρο παιδι στο σχολειο που ολοι κοροιδευουν, την κορη που δεν ειναι αρκετα καλη για την οικογενεια της, την εφηβη που προδιδει τις προσδοκιες των αλλων).
Ο θυμος μου μεγαλωνει οποτε αφηνω τον εαυτο μου να παρασυρθει και να πραξει χωρις προηγουμενη σκεψη και ελεγχο των πιθανων συνεπειων.
Οτι κατι υπαρχει εκει εξω για ολους καποιες φορες το πιστευω αλλα οπως λεω και στον γιατρο μου ειναι αρκετα καλα κρυμμενο για καποιους απο εμας.
Νευριαζω και θυμωνω με την υποκρισια και την αναισθησια αυτου του κοσμου.