αναζητηση ηρεμιας

καλησπερα παιδια σε ολουσ ειμαι καινουργιος σε αυτο το φορουμ με λενε παναγιωτη ειμαι 25 χρονων και εδω και περιπου 7 χρονια ζω σε μια κολαση...οχι τοσο πολυ στην αρχη οσο τα τελευταια 2 χρονια...ολα ξεκινησαν πριν 7 χρονια με μια κριση πανικου που επαθα στην οδηγηση επανω και νομιζα οτι θα λυποθιμισω!απο εκει ξεκινισαν ολα!γενικα σε ολη μου τη ζωη ημουν ενα ατομα που ολοι το ηθελα στην παρεα τους ειχα απιστευτο χιουμορ ενιωθα ωραια με τον εαυτο μου και γενικα ημουν μεσα σε ολα και ημουν και απο τους πρωτοπορους σε οτι και αν εκανα!τον τελευταιο καιρο εχω φτασει σε ενα σημειο πολυ ασχημο...φοβαμαι να μιλησω να πω την γνωμη μου φοβαμαι μην με παρεξηγησουν οι αλλοι μην με απορριψουν δεν μπορω να οδηγησω αν και αντικειμενικα ωραιο παιδι δεν μπορω να κανω μια σχεση νιωθω οτι ειμαι κενος δεν εχω τιποτα πανω μου το θετικο νιωθω κακος ανθρωπος εχω αρχισει και χανω τουσ φιλουσ μου γιατι εχω γινει ενας ανθρωπος που δεν προσφερει τιποτα στην παρεα καθομαι και δεν μιλαω σκεφτομαι ολο αρνητικες σκεψης οπου και να ειμαι με οποιον και αν μιλαω...εκανα γνωσιακη ψυχοθεραπεια αλλα δεν εβλεπα προκοπη...τωρα βρηκα εναν πολυ καλο ψυχιατρο καθηγητη παν/μου και τον εχω δει μια φορα μου ξεκινησε τα σεροξατ...αυτο που με απασχολει ειναι αν ξεπερνιουντε οι κρισεις πανικου και η καταθλιψη δεν αντεχω αλλο τα βλεπω ολα μαυρα και νιωθω οτι χανω τα παντα..το τελευταιο καιρο μαλιστα εχει αλλαξει και το βλεμμα μου κοιταω τουσ ανθρωπουσ στα ματια πολυ εντονα και περιεργα προσπαθωντας να κριψω οτι κατι εχω και αυτο γιρναει αρνητικα και με ρωτανε ολοι τι εχω?εισαι 2 μετρα παιδι μου λενε εισαι ομορφος εισαι εξυπνος γιατι να εισαι ετσι?που ειναι το χιουμορ σου?τι εχεισ παθει γιατι φερεσαι ετσι?και ολο αυτο με κανει χειροτερα...θα περασει ποτε αυτο?

Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι, όπως λες, πριν πάθεις την κρίση πανικού, τα είχες «όλα», κανένα πρόβλημα σαν άνθρωπος σαν χαρακτήρας. Διερωτάμε τι ήταν το γεγονός που σε άλλαξε τόσο, σε άλλαξε σαν άνθρωπο. Μήπως ήταν αυτό με το αυτοκοίνητο ή κάτι άλλο ή σειρά από γεγονότα; Αυτό που πιστεύω για σ΄ενα, με βάση αυτά που γράφεις, είναι ότι στο παρελθόν είχες τα αποθέματα, εκεί πρέπει να προσφύγεις, να κάνεις αναδρομή για να πάρεις τις δυνάμεις για το τώρα. Αυτό είναι το αισιόδοξο που σου βρίσκω. Τα φάρμακα μάλλον σου προσφέορυν φυγή και ηρεμία, όμως σε βελτιώνουν;

polu duskolh katastash..tha s proteina na doulepseis me ton eauto s oso ginetai kai na mhn stamathseis na parakoloytheisai apo psixiatro, ti s xei pei o giatros?ti mporei na xeis? egw apta liga blepw syndiasmo diataraxwn alla mhpws exeis kapoia diataraxh proswpikothtas kai talaipwreisai toso kairo...

Σα καταθλιψη μου ακουγεται.Ο γιατρος σου τι σου ειπε?Μαζι με το γιατρο τωρα που παιρνεις φαρμακα θα σου προτεινα και γνωσιακη.Θα σε βοηθησει τωρα.Πριν δεν επαιρνες χαπια γιαυτο δε σε βοηθησε.Ελπιζω να πανε ολα καλα.

Παναγιωτη..ναι κι εμενα μου δινεισ την εντυπωση πωσ εχεισ καταθλυψη...κατ αρχασ να ξερεισ πωσ ολα θα πανε καλα.. μην στεναχωριεσαι που δεν εισαι οπωσ ησουν.. με τα χρονια εξαλου θα αλλαζεσ ετσι και αλλισ , ολοι αλαζουμε,
ειμαι σιγουρη πωσ εχεισ ακομη αυτο το ενδιαφερον, εξυπνο και αστειο χαρακτηρα και ειμαι σιγουρη πωσ το ξερεισ κι εσυ αυτο..αλλα καπου μπλοκαρει..και δεν σου βγαινει.. δεν νιωθεισ να φερθεισ οπωσ ενιωθεσ με αποτελεσμα να εισαι για τουσ αλλουσ σαν ενα αλλο ατομο.

Σκεψου ομωσ..οταν εχει καποιοσ πχ πυρετο..φερεται με τον ιδιο τροπο οταν ειναι εντελωσ καλα???οχι βεβαια..οι αλλαγεσ τησ διαθεσησ μασ φερνουν αυτοματα και αλλαγεσ στην συμπεριφωρα και τον τροπο σκεψησ μασ.

Λες πωσ αυτη η κατασταση τησ αρνητικοτητασ (υπαρχει και πονοσ εκει?) κραταει χρονια..
θα σε ρωτησω.. Παναγιωτη μου..εσυ τι εχεισ κανει για εσενα ]ωστε να σε βοηθησεισ περα απο τον γιατρο(που παρεπιπτοντωσ πολυ καλα εκανεσ και πηγεσ)

εννοω πωσ πχ οταν εγω βυθυζομουν στην αρνητικοτητα ..αρχισα να κανω μικρα πειραματα στον εαυτο μου..για να δω αν θα δω καποια αλλαγη..

πχ.. αλλαξα τον τροπο ζωησ μου..

αρχισα να κανω πολλα περισσοτερα πραγματα που με ευχαριστουσαν..προσπαθησα να βρω μια σχολη και ενα επαγγελμα που θα με εκανε να νιωθω καλα..
αρχισα να περναω περισσοτερο χρονο στην φυση.. αρχισα να διαβαζω περισσοτερο..

να παρατυρω τον κοσμο γυρο μου..την φυση... και ολη αυτη την ανναγεννηση τησ..πχ την ανοιξη...κλπ..
το καλοκαιρι πηγαινα και καθημερινα στην θαλασσα..να με δει ο ηλιοσ..μη νομιζεισ..αληθεια και ο ηλιοσ εχει την σημασια του..

ηρεμουσα και χαλαρωνα..προσπαθουσα να εκτιμω καθε στιγμουλα..και να βρισκω κατι καλο σε καθε τι..

χαιδευα περισσοτερο πχ ζωακια..σκυλακια..

και εδωσα χρονο στον εαυτο μου..λεγοντασ μου πωσ δεν ειναι αναγκη να γινω αμεσωσ καλα και δεν πειραζει που κανω ενα διαλλημα απο την ζωη μου οπωσ την ηξερα μεχρι τοτε..αλλα θα κανω καθε μερα ενα μικρο βηματακι..

πηρα λουλουδια και τα φροντιζα με αγαπη.. και μετα.. λιγο λιγο φυγανε οι φοβοι..ο πονοσ(α επερνα κι εγω αγωγη βεβαια) ..αρχισα να ξαναπροσεχω τον εαυτο μου..να χαμογελαω απο μονη μου περισσοτερο..και ηρθε και η σχεση μονη τησ....για να φανταστεισ επειδη δεν εβγαινα τοτε..χχεχεχεχε..ηταν ενασα κουκλοσ στο σουπερμαρκετ τησ γητονιασ μου που μου ζητησε να βγουμε.. παντου μπορεισ να βρεισ τον ερωτα...

τα φαρμακα πρεπει να τα δεισ σαν ενα μπαστουνακι.που σε κραταει για να μην πεσεισ αλλα για να περπατησεισ καλα ..πρεπει να προσπαησεισ μονοσ σου..

σκεψου τι θα σε εκανε ευτυχισμενο.. γραψε ολα αυτα που θα σου ερθουν στο μυαλο ..και υολποιησε τα λιγο λιγο..η τουλαχιστον βρεσ τροπο να κανεισ πραγματα που θα σε φερνουν ολο και πιο κοντα σε ολα αυτα...


επισεισ μην ακουσ τουσ αλλουσ..αν καποισ δεν εχει περασει καταθλιψη δεν εχει ιδεα..πωσ ειναι ..και δυστιχωσ το χειροτερο ειναι πωσ δεν πιστευει πωσ δεν το ελεγχεισ..

δεν φτενε αυτοι φτεει που δεν ξερουν...

αλλα θα σου πω κατι..

αγαπη ειναι η αποδοχη... οταν δεν μποπεισ να βοηθησεισ καποιον η να τον στηριξεισ..τουλαχιστον τον αποδεχεσαι και συναιχιζεισ να τον αγαπασ οπωσ ειναι... σε οποια φαση και αν ειναι..

επισεισ...τα παιδια απο πανω εχουν δικιο...κατι εγεινε και αρχισε ολη αυτη η αρνητικοτητα και η ελληψη αυτοπεποιθησησ σου.. μηπωσ καποιοσ που αγαπουσεσ σε πληγωσε πολυ?σε απερρηψε?μηπωσ δεν εχεισ καλη σχεση με την μητερα σου?μηπωσ σε μοιωνει?...σκεψου..ολα απο καπου αρχιζουν..

Ολα θα πανε καλα να το ξερεισ:):):):)

εμεισ ημαστε εδω για εσενα./!!!
εισαι Αθηνα?

Adzik ,πολυ ωραια λογια....
Μπραβο σου.....:)Ολα αυτα θελω να ξεκινησω και εγω να
κανω απο την αρχη.Κυριως να ασχοληθω με τη φυση ...
εχω αηδιασει τους ασπρους τοιχους του σπιτιου μου.....
Και εχω τρελλα με τα ζωακια:)

παναγος, καλημέρα και από εμένα. Δε μου κάνει εντύπωση που ήσουν η ψυχή της παρέας και πρωτοπόρος. Και εγώ έτσι ήμουν πριν έρθει η κατάθλιψη. Πιστεύω κιόλας ότι αυτή η ατείρευτη πηγή ενέργειας και δυναμικότητας που είχαμε ήταν μία αντίδραση σε όλα αυτά που μας συμβαίνουν, μία μορφή άμυνας. Μη φοβάσαι για τους φίλους σου, εάν είναι πραγματικοί φίλοι και σ\'αγαπούν θα σου σταθούν και δε θα σε παρεξηγήσουν.. Σε ρωτούν τί έχεις οι γνωστοί γιατί όταν δεν είσαι καλά, αυτό φαίνεται από τα μάτια. Παιδιά βλέπω φωτογραφίες όταν ήμουν καλά και μετά την κατάθλιψη και δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου. Τα μάτια μου είναι θολά και κουρασμένα..Συνέχισε τη θεραπεία σου και όλα θα πάνε καλά. Και μη βιάζεσαι να γίνεις καλά, αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος. Το ξέρω ότι δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου, απλά θα απαλύνει ο πόνος κάποια στιγμή, αλήθεια. Δεν ξέρω αν θα φύγει εντελώς αλλά σίγουρα θα απαλύνει.;)

σας ευχαριστω πολυ ολους

η αληθεια ειναι οτι ειχα πριν 2 χρονια μια απορριψη απο γυναικα αλλα δεν ξεκινησαν ολα απο εκει απλα το προβλημα ενταθηκε σε μεγαλο βαθμο...απο τοτε αρχισα να νιωθω ανικανος να κρατησω μια σχεση(φιλικη-προσωπικη-επαγγελματικη)!εχω αρχισει να φοβαμαι τους ανθρωπους την κριση τους την απορριψη τουσ την αποψη που εχουν για μενα!νιωθω βαρετος κακος και ανικανος...οτι και να κανω νιωθω ενοχες οτι φταιω για τα παντα!εχω αρχισει και μισω τον εαυτο μου...μενω στην αθηνα και ολη αυτη η βαβουρα η ενταση το δηθεν τησ καθημερινοτητας με εχει εξαντλησει...εχω τασης φιγης...εχω σκεφτει να φυγω να παω να ζησω αλλου στην επαρχια στο εξωτερικο καπου που θα εχει ηρεμια θελω να ηρεμησω δεν αντεχω αλλο θελω να ζησω την ζωη μου την καθε στιγμη να μπορω να την απολαυσω...σας ευχαριστω παρα πολυ για τισ συμβουλες σας πραγματικα νιωθω οτι βρηκα καποιους ανθρωπους που μπορουν να καταλαβουν ακριβως πως νιωθω και πως αισθανομαι στην παρουσα φαση ειναι πολυ σημαντικο για μενα γιατι αυτη την περιοδο βρισκομαι στην χειροτερη φαση της ζωης μου.θα ηθελα στο μελλον να γνωρισω και προσωπικα καποιον-α που εχει περασει το ιδιο προβλημα μαζι μου και το ξεπερασε και μπορει να με βοηθησει στο να γινω καλα...και παλι σας ευχαριστω για το ενδιαφερον σας

Τάσεις φυγής όλοι έχουμε λίγο πολύ.. Εγώ κάθε φορά που είμαι μόνη μου και βλέπω κάποιο αεροπλάνο να απογειώνεται εύχομαι να ήμουν μέσα και να έφευγα.. Χωρίς κάποιο συγκεκριμένο προορισμό, απλά να έφευγα. Να ακολουθείς πιστά τη θεραπεία σου και να μη βιάζεσαι. Και το forum είναι καλή παρέα!;)

Αγαπητέ μου Παναγιώτη όταν ειδα το κειμενο σου νόμιζα ότι περιέγραφες εμένα

μην ανυσηχεις ειναι κατι που θα κάνει τον κύκλο του και θα περάσει

ίσως βέβαια χρειαστείς και μια μικρή βοήθεια

αχχχχ. Κρητη και παλι Κρητη...!!!

παναγο να σαι κοντα στην οικογενεια σου να μην νιωθεις ασχημα ακομα και στην αθηνα..η αγκαλια της μαμας ειναι θεραπεια..εγω τι να πω που μενω και μονη ειμαι χαλια κ εχω για παρηγορια τον σκυλο μου..νομιζω οτι χρειαζεσαι πολυ δουλεια με ψυχολογο ομως ολες αυτες ειναι αντιληψεις που χουν δημιουργηθει που μπορουν να αλλαξουν και να ξεπεραστουν..εγω ειμαι της αποψης οτι δεν με ενδιαφερουν κ πολλοι οι αλλοι σε οποιον αρεσω..σε οποιον δεν αρεσω δεν μου αρεσει ουτε εμενα..μην ανησυχεις τοσο για το πως σε αντιλαμβανονται οι αλλοι...

exete dikaio oloi to mono poy me apogoiteyei einai oti siga siga vlepw na xanonte ta panta filoi gnwstoi akoma kai stin doyleia moy arxizw na exw provlima giati ginomai antikoinwnikos...den thelw na meinw teleiws monos moy ayto einai to mono poy me apogoiteyei tipota allo kai pali sas eyxaristw

panago exeis u2u

Κανεισ δεν θελει να μεινει μονος.. αλλα ξερεισ τι πιστευω? πωσ ισωσ εκοινοι που καποια στιγμη μενουν μονοι ..μενουν μονοι επειδη εξαρχησ δεν ειχαν τουσ σωστουσ ανθρωπουσ διπλα τουσ..εκεινουσ που θα τουσ στεκοντουσαν οτι και αν συνεβαινε...


προσωπικα καταλαβα.. πωσ επρεπε να μεινω για λιγο καιρο εντελωσ μονη μου.. ωστε να μπορω να ξαναχτησω τον κοινωνικο μου περιγυρω σιγαααα σιγααα διαλεγοντασ τον πια πολυ πιο σοβαρα και συνηδυτα... για αλλουσ λογουσ.. και με αλλεσ προτερεωτητεσ και σημαντικοτητες..και φυσικα πιο ανοιχτοκαρδα και με πολυ λιγοτερεσ προκαταληψεισ για τουσ ανθρωπουσ απ οτι ειχα πριν την ασθενεια.. αν και η αληθεια ειναι πωσ προσωπικα εγω ποτε δεν ειχα πολλεσ προκαταληψεισ..

Μη νιώθεις τύψεις που δε μπορείς να είσαι όπως πριν. Όλοι έχουμε τα προβλήματά μας και κάποιες στιγμές δε θέλουμε να μιλήσουμε ή έχουμε κακή διάθεση.. Και πιστεύω πως οι συνάδελφοί σου το καταλαβαίνουν αυτό.

ισωσ γινεσαι αντικοινωνικοσ γιατι αυτοι οι συγκεκριμενοι ανθρωποι που σε περιτρυγυριζουν δεν σου κανουν..δεν σου ταιριαζουν.. δεν σου αρεσει να βρισκεσαι αναμεσα τουσ... και απλωσ δεν εχει σκαμια διαθεση και αντοχη να εισαι εστω και τυπικοσ η διπλωματησ...

δεν ταιριαζουμε με ολουσ τουσ ανθρωπουσ..η αλληθεια ειναι πωσ στην πραγματικοτητα παρεα μπορουμε να κανουμε με λιγουσ και καλουσ...


μολισ βρεισ καποια ισσοροπεια και ηρεμια.. αλλα και αποδοχη για αυτο που εισαι..και για το ποιοσ εισαι και τι θελεισ.. ΚΑΙ ΕΠΙΣΕΙΣ ΘΑ ΑΡΧΗΣΕΙΣ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΠΩΣ ΣΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕλΕΙΣ..ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΠΧ ΚΑΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.. ΠΧ ΔΟΥΛΕΥΤΑΡΑΣ..ΤΡΥΦΕΡΟΣ Η ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΕΓΩ ΤΙ ΑΛΛΟ..ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ...
τοτε θα δεισ πωσ αυτοματα θα μπορεισ να εισαι οσο τυπικοσ χρειαζεται και με ολουσ τουσ ανθρωπουσ που θεσ δεν θεσ θα σε περυτρυγιριζουν.. εισαι σε φαση που χρειαζεσαι ζεστασια , αγαπη και αποδοχη..

ατομα που θα σου δωσουν απλοχερα χρονο να περασεισ και να παλεψεισ με αυτα που εχεισ να παλεψεισ..χωρισ να σε πιεζουν και χωρισ να περιμενουν καποια Α συμπεριφωρα απο εσενα.. απλωσ θα απολαμβανουν και μονο την παρουσια σου...

να καταλαβαινουν πωσ απλωσ εισαι σε διαφωρετικη φαση τωρα..

συχνα δυστυχωσ ειναι πολυ δυσκολο να βρουμε ατομα σαν κι αυτα με αποτελεσμα να απομακρυνομαστε απο ολουσ λιγο λιγο..μην θελοντασ επισεισ βεβαια να φορτωσουμε το βαροσ και την λυπη μασ στουσ \'\'δικουσ μασ\'\' ανθρωπουσ..

μενουμε μονοι..και μασ πνηγει η μοναξια...

αλλα θα δεισ .. υπαρχει εξοδοσ απ ολο αυτο..απλωσ θελει το χρονο του.. για να βρεισ δυναμεισ πρεπει πανω απ ολα πρωτα να ξεκουρασεισ το μυαλο σου..

τι ειναι το u2u?δεν πολυασχολουμε με υπολογιστες και δεν τα ξερω

πανω δεξια ειναι προσωπικο μηνυμα:):)

θα λεει logged as Παναγοσ

Quote:

---

Originally posted by παναγος
καλησπερα παιδια σε ολουσ ειμαι καινουργιος σε αυτο το φορουμ με λενε παναγιωτη ειμαι 25 χρονων και εδω και περιπου 7 χρονια ζω σε μια κολαση...οχι τοσο πολυ στην αρχη οσο τα τελευταια 2 χρονια...ολα ξεκινησαν πριν 7 χρονια με μια κριση πανικου που επαθα στην οδηγηση επανω και νομιζα οτι θα λυποθιμισω!απο εκει ξεκινισαν ολα!γενικα σε ολη μου τη ζωη ημουν ενα ατομα που ολοι το ηθελα στην παρεα τους ειχα απιστευτο χιουμορ ενιωθα ωραια με τον εαυτο μου και γενικα ημουν μεσα σε ολα και ημουν και απο τους πρωτοπορους σε οτι και αν εκανα!τον τελευταιο καιρο εχω φτασει σε ενα σημειο πολυ ασχημο...φοβαμαι να μιλησω να πω την γνωμη μου φοβαμαι μην με παρεξηγησουν οι αλλοι μην με απορριψουν δεν μπορω να οδηγησω αν και αντικειμενικα ωραιο παιδι δεν μπορω να κανω μια σχεση νιωθω οτι ειμαι κενος δεν εχω τιποτα πανω μου το θετικο νιωθω κακος ανθρωπος εχω αρχισει και χανω τουσ φιλουσ μου γιατι εχω γινει ενας ανθρωπος που δεν προσφερει τιποτα στην παρεα καθομαι και δεν μιλαω σκεφτομαι ολο αρνητικες σκεψης οπου και να ειμαι με οποιον και αν μιλαω...εκανα γνωσιακη ψυχοθεραπεια αλλα δεν εβλεπα προκοπη...τωρα βρηκα εναν πολυ καλο ψυχιατρο καθηγητη παν/μου και τον εχω δει μια φορα μου ξεκινησε τα σεροξατ...αυτο που με απασχολει ειναι αν ξεπερνιουντε οι κρισεις πανικου και η καταθλιψη δεν αντεχω αλλο τα βλεπω ολα μαυρα και νιωθω οτι χανω τα παντα..το τελευταιο καιρο μαλιστα εχει αλλαξει και το βλεμμα μου κοιταω τουσ ανθρωπουσ στα ματια πολυ εντονα και περιεργα προσπαθωντας να κριψω οτι κατι εχω και αυτο γιρναει αρνητικα και με ρωτανε ολοι τι εχω?εισαι 2 μετρα παιδι μου λενε εισαι ομορφος εισαι εξυπνος γιατι να εισαι ετσι?που ειναι το χιουμορ σου?τι εχεισ παθει γιατι φερεσαι ετσι?και ολο αυτο με κανει χειροτερα...θα περασει ποτε αυτο?

---

παναγος, ο ψυχίατρος τί διάγνωση έκανε?

γεια σου αρκτος η διαγνωση που μου εκανε ο ψυχολογος ητα ανχωδης διαταραχη με κρισεις πανικου και συμπτωματα καταθλιψης

Quote:

---

Originally posted by παναγος
γεια σου αρκτος η διαγνωση που μου εκανε ο ψυχολογος ητα ανχωδης διαταραχη με κρισεις πανικου και συμπτωματα καταθλιψης

---

παραθέτω αυτό για αρχή.
μην στενοχωριέσαι.
θα την βρεις την άκρη.


http://www.stress.gr/disorder.php?id=12

ξερεις κατι μετα απο πολυ ψαξιμο καταλαβα οτι δεν εχει κατι ο τροπος που κοιταω αλλα η σκεψη που εχω εκεινα την ωρα στο μυαλο μου δημιουγει αυτη την συμπεριφορα και φερομαι παραξενα και ο αλλος δεν μπορει να καταλαβει τι σκεφτομαι και τι εχω στο μυαλο μου και νομιζει οτι κατι εχω μαζι του!αυτο συμβαινει και την επομενη φορα που τυχαινει να τον ξαναδω η δικη μου συμπεριφορα ειναι παλι περιεργη και εγω τελικα τον απομακρινω τον αλλο απο κοντα μου...το εχεις σκεφτει ποτε αυτο?στο γιατρο εχεις μιλησει?και ση να μην ανησυχεις θα περασει καποια στιγμη οταν θα ξεχαστει το μυαλο σου με κατι αλλο

θα σου πω κατι για να νιωσεις καλυτερα...ημουν το πλεον κοινωνικο ατομο δεν ηξερα τι θα πει σπιτι και τωρα δεν θελω να βλεπω κανεναν....νιωθω τους ανθρωπους σαν να τους φοβαμαι..την κριση τους..παντως μην εχεις αυτη την προκαταληψη με τα φαρμακα μπορει να σε βοηθησουν πραγματικα...εγω επαιρνα σεροξατ και παλιοτερα και το σταματησα δεν προκαλει εθισμο μην το φοβασαι!ελπιζω καποια στιγμη να τα ξεπερασουμε και να ειναι μονο ενα κακο ονειρο ολο αυτο

καλησπερα..εχω γραψει πολλες φορες οτι επι 2 χρονια βασανιζομουν απο κρισεις πανικου..τωρα ειμαι καλα εδω κ καποια χρονια,οχι οτι δεν με χτυπανε πλεον ταχυπαλμιες κ πανικοι απλα πλεον το ελεγχω,λεω ενα στοπ κ σταματαει..που θελω να καταληξω τωρα..η θεραπεια παιδια ειναι μεσα μας!αποδεχομαστε αυτο που μας συμβαινει κ οταν λεω αποδοχη σημαινει να μην φοβομαστε τα συμπτωματα,να ξερουμε οτι αυτο ειναι πανικος κ οχι εμφραγμα!μην σπαταλατε την ζωη σας με εναν συνεχη φοβο,στεναχωριεμαι πραγματικα να διαβαζω τετοιες ιστοριες,γιατι τα εχω περασει κ ξερω..βαλετε ενα στοπ σε ολα αυτα.ΜΠΟΡΕΙΤΕ!

[quote]Originally posted by magenta
ενταξει οκ απλα εδω μιλαμε και λιγο περισσοτερο και για κοινωνικο αγχος που εμποδιζει την συναναστροφη με αλλους ανθρωπους....... αγχωδης διαταραχη...... [/quot

και για αυτο μιλαω..τελος παντων,οπως νομιζετε.

κοριτσια χαλαρα!!!εδω ειμαστε για να λυνουμε τα προβλαματα μας...καταρχην magenta μου παω παρα πολυ καλυτερα ξεκινησα τα seroxat και σε συνδιασμο με την γνωσιακη ψυχοθεραπεια αρχιζω παλι και βρισκω τον καλο μου εαυτο εχω μεινει εκπληκτος....δωρουλα σε ευχαριστω πολυ για την συμβουλη σου αλλα πραγματικα πιστεψε με το πιο δυσκολο πραγμα στο κοσμο ειναι να νικησεις τον εαυτο σου (και τα συμπτωματα)δεν ειναι τοσο ευκολο αυτο πιστευω να συμφωνεις....δεν το βαζουμε ομωσ κατω συνεχιζουμε

Παναγιωτη μου τι κανεισ?.. σε σκευτομουν..

χερομαι που πασ καλητερα..λαου λαου εε.. μην βιαζεσαι..το καλο αργει να γινει.. ετσι πρεπει για να ειναι και σταθερο..

μια χαρα εισαι..στο λεω εγω..

φιλια πολλααα

καταρχας αντουλα σε ευχαριστω πολυ για το ενδιαφερον και να ξερεις με εχεις βοηθησει πολυ...magenta η γνωσιακη ψυχοθεραπεια ειναι απο οτι λενε το πιο συγχρονο μοντελο ψυχοθεραπειας χωρις φαρμακα...μεσα απο την συζητηση με τον ψυχολογο προσπαθεις να αλλαξεις καποιες σκεψεις που ειχες μεχρι τωρα για την ζωη που δεν ηταν ρεαλιστικες....πιστευω οτι αν ασχοληθεις με το θεμα και ψαξεις θα σε βοηθησει πολυ στο προβλημα σου ....δεν ξερω πας σε καποιο ψυχολογο?

μα ναι περιεργο μου φαινεται κ μενα ισως να ναι ψυχιατροσ-ψυχοθεραπευτης , τα σεροξατ ομως τα παιρνεις κ χωρις συνταγη ετσι δεν ειναι?

o ψυχιατρος μου δινει τα φαρμακα και ο ψυχοθεραπευτης μου κανει ψυχοθεραπεια...magenta απλα προσεχε μην παθεις εξαρτηση με τον ψυχολογο και γω καθε βδομαδα πηγαινα και τωρα το εχω κανει καθε 15 και λογω οικονομοκων βεβαια...τα seroxat elirene τα παιρνω με συνταγη ΜΟΝΟ ειναι βλακεια να περνουμε φαρμακα χωρις συνταγη γιατρου...ελπιζω να μην το κανει καποιος απο μονος του...και στοχος μου ειναι καποια στιγμη να σταματησω να τα περνω δεν εχω την διαθεση μια ζωη να περνω φαρμακα εχω την πιστη οτι καποια στιγμη θα τελειωσει ολο αυτο και ολα θα ειναι οπως πριν...αυτο που ψαχνω να βρω ειναι η δυναμη για να το καταφερω!

με τους γονεισ μου μια χαρα ειμαστε εσυ?ειχα ξεκινησει μια περιοδο και κοιταζα την μανα μου λιγο περιεργα και καταλαβε οτι κατι εχω και με ρωτησε αν εχω κατι...κοιτα πιστευω οτι βρισκομαι σε πολυ κακο σημειο γιατι το προσπαθησα πολυ τωρα που ειναι αρχη βεβαια υπαρχουν καποιοι ανθρωποι που τους βλεπω και συνεχιζω να τους κοιτω παραξενα δεν τα εχω καταφερει ακομα...αλλα προσπαθω εσυ?

καλησπέρα.πρώτη φορά στο forum-χαίρομαι που το βρήκα.Πρό 15 ημερών και ενω αισθάνόμουν ότι εδώ και 2 χρόνια κάτι δεν πάει καλά,πήγα σε ψυχίατρο ,μου είπε πως έχω αγχώδη διαταραχή και μέτρια κατάθλιψη.Επέλεξα να κάνω γνωσιακή ψυχοθεραπέια για να αποφύγω τα φάρμακα.Ζώ μια κόλαση....Δεν μπορώ ν α ηρεμήσω ούτε λεπτό ,δεν μπορώ να σκεφτώ ,να αποφασίσω ,,η μνήμη μου είναι χάλια,τρώω διαρκώς,δεν θέλω κανέναν,ακόμα και το παιδί μου με εκνευρίζει...Θα τρελαθώ....Είμαι αναπηρη πνευματικά .Αν κάποιος έχει εμπειρία σε πόσο καιρό δρα η ψυχοθεραπεία?Φοβάμαι μηπως αυτό που νιώθω χειροτερέψει και θελήσω να βλάψω τον εαυτό μου...Ευχαριστώ εκ των προτέρων:(

doctor kalispera katarxin psixraimia...gia na aisthantheis kalitera oloi edw antimetwpizoume ta idia provlimata mazi sou...to prwto pragma pou exw na sou sinistisw einai oti prepei na oplisteis me megali dosi ipomonis i psixotherapeia einai mia diadikasia pou thelei poli xrono gia na apodwsei apo proswpiki empeiria pou exw...na thimasai oti den eisai moni sou kai oloi exoume perasei apo to stadio pou vriskesai twra...ola tha pane kala kali arxi sou eyxome kai panw apo ola ipomoni tha sou xreiastei