\"κραταω\" το δεσμο μου στα χερια μου

νιωθω οπως λεει ο τιτλος ,τον λατρευω τον φιλο μου αλλα υπαρχει ενα προβλημα,το εχω ξαναπει εφοσον δεν καταλαβαινει το προβλημα του δηλαδη ψυχολογικο και οχι καρδιολογικο και δεν συνεργαζεται με γιατρους νιωθω οτι δεν μπορω να κανω κατι αλλο..και αυτο με πληγωνει..δε τον βλεπω λογω αποστασης καθε μερα και ειναι πιο δυσκολο γιατι εχει μεταπτωσεις και καμια φορα ισως να μην συναντιομαστε...παθαινω κια εγω κρισεις πανικου αλλα λεει οτι το δικο του ειναι πιο σοβαρο-παθολογικο..ειχε πει μια φορα να με αφησει για καλο μου να μην τα τραβαω αυτα αλλα φυσικα δεν το θελαμε αυτο και ημαστε μαζι..αλλα το θεμα ειναι η το ζορι που τραβαει...ειχε ηρεμησεις για καποιο διαστημα εχει παει και σε πολλους γιατρους...δεν ξερω πως να συμπεριφερθω..καμια φορα οταν περναει την ασχημη φαση εχιε μια ταση να κατηγορει αθελα του οτι τον αγχωνουμε η δνε τον καταλαβαινουμε ενω δεν ισχυει..νομιζω οτι απομακρυνεται και στενχωριεμαι..αλλα μετα παλι ειναι πιο καλα..μπερδεμα..

sunset , από τί ακριβώς πάσχει ο φίλος σου και αρνείται να το δεχτεί ?

Αν κρατάς εσύ το δεσμό σου στα χέρια σου,πως αυτό επηρεάζει τη συμπεριφορά σου;Σε κατηγορεί πως τον αγχώνεις,άρα σε θέτει κάποιες φορές σε θέση \"υπεύθυνης\"για τα συναισθήματά του.Σε φορτώνει ενοχές.Και κατόπιν σου λέει πως σε αγαπά.Είναι χειριστικό κολπάκι να κατηγορούμε τους άλλους για όσα εμείς νιώθουμε,είναι ένα είδος συναισθηματικού εκβιασμού αυτό.\"Με κάνεις να νιώθω έτσι\",αντί\"Νιώθω έτσι\".
Σε τι τον βοηθά να αποδίδει δικά του συναισθήματα σε σένα;Tον βοηθά να αισθάνεται καλύτερα,γιατί βρίσκει τον έξω από αυτόν παράγοντα ευθύνης για τα συναισθήματά του,εσένα.

Φυσικά καταπιέζεσαι,γιατί όταν ο άλλος σε βάζει στη θέση του υπαίτιου για ό,τι βιώνει,αισθάνεσαι αδικημένη,αφού στην πραγματικότητα,κανένας δεν είναι υπεύθυνος για τα δικά μας αισθήματα,εμείς είμαστε.

Για δοκίμασε να του πεις πόσο σε ενοχλεί αυτή η κατηγορία,που σε θυμώνει.Και πόσο σας απομακρύνει η τακτική του αποδιοπομπαίου τράγου που ακολουθεί απέναντί σου.Να ξανα-εναποθέσεις το βάρος εκεί που πρέπει να είναι.Ένας καθοριστικός παράγοντας της ενηλικίωσης είναι να πετάξει το άτομο τέτοιου είδους παιδικά πιστεύω και να αναλάβει την ευθύνη για τα δικά του συναισθήματα.Τότε θα μπει σε διαδικασία να τα χειριστεί και σαν ενήλικας.

καλημερα..αν και εχει παει μια φορα μονο σε ψυχιατρο του ειχε πει οτι δεν ειναι καταθλιψη απο οτι καταλαβα αλλα αγχωδης διαταραχη αλλα απο οτι καταλαβαινουμε ολοι μοιαζει πολυ με ιδεατος ψυχαναγκασμος πειτε και εσεις αν αναγνωριζετε κατι τετοιο..
οταν λεω κραταω το δεσμο στα χερια μου το λεω σαν να προσπαθω παρα πολυ αφου ειμαι λιγο καλυτερα εγω αν εχω και γω δικα μου ζορια πχ επειδη ημαστε μακρια αν γινει κατι θα παω εγω η σε πιο προσωπικα ακομα θεματα..
το καταλαβαινω οτι καμια φορα ειναι σαν να το κανει ετσι η ακομα και επειδη ειναι χαλια αλλα επειδη τον αγαπαω πολυ θα το σκεφτω λιγο παραπανω να μην τον δω...
φυσικα κραταω και εγω την δικη μου θεση δηλ δεν θα κανω παντα αυτο που λεει οταν ειναι σε τετοια κατασταση αλα λογικο ειναι και εγω να μην αναγνωριζω το ευατο μου..ελπιζω να γινομαι κατανοητη..

Μα ειναι δυνατον να μου λεει εκεινος για χωρισμο -εχω μπερδευτει πια αν θελει η οχι ,ενω συνηθως γινεται το αντιθετο?

Είσαι σίγουρη πως πίσω από το\"θα ήταν καλύτερο για σένα\"δεν κρύβεται η δική του δυσαρέσκεια για την εξέλιξη της σχέσης όπως έχει διαμορφωθεί;

το σκεφτομαι και εγω αυτο!παιδια εκανα το καλυτερο δεν ετρεξα πισω για ταξιδι και ας κανω να τον δω δεκαπεντε μερες παλι , τον τον αφηνω να μαθει πως ΠΡΕΠΕΙ να φερεται και εκεινος σε μενα...

δυσαρεσκεια και ανασφαλεια εχει..αλλα παιζει ισως κιολας γιατι αλλο να πεις χωριζουμε και αλλο να το πεις δεκαπεντε φορες και αλλες τοσες να αλλαξεις γνωμη οκ επειδη το εχω κανει και εγω στα 20 μου μαλλον τα τραβαω αυτα...αλλα τωρα ειμαι με αλλο προσωπο και ειναι 30...οχι 30 χωρις το μηδεν..αλλα πρεπει να αλλαξει αυτο και θα το κανω με πραξεις δηλαδη οσο μπορω γαιτι αγαπαω κιολας αλα εχω και μια αξιοπρεπεια σαν ατομο γενικα..

Quote:

---

Originally posted by sunset
Μα ειναι δυνατον να μου λεει εκεινος για χωρισμο -εχω μπερδευτει πια αν θελει η οχι ,ενω συνηθως γινεται το αντιθετο?

---

το αντίθετο είναι να του λες εσύ για χωρισμό?

Μπερδευτηκα εννοω οποιος εχει θεματα ψυχολογικα δε λεει να χωρισει τον αλλον, ετσι νομιζω δηλαδη και εκεινος που περναει το λουκι εκεινος το λεει σε μενα..

μπορει να πιεζεται,εξαλλου οι κρισεις πανικου απο καταπιεσμενα συναισθηματα ερχονται,
εγω λεω να αφησετε τους εγωισμους στη μεση και ποιος εχει παραπανω προβληματα απο τον αλλο και να μιλησετε σαν ενηλικες ανθρωποι

Μενω σε ενα σπιτι μονη μου που βοηθαμε και οι δυο δεν θελω να το αφησω αλλα σκεφτομαι οτι ισως τον κουραζει και το οικονομικο..γιατι με ρωταει τι θα κανουμε με σπιτι απο την αλλη ομως δεν θελω να παραδοσω τα οπλα ετσι..γαιτι εξω υπαρχουν χειροτερα οικονομικα προβληματα ισως...

δεν καταλαβαινω
τι ακριβως ρωταει?
τι αλλη λυση υπαρχει για το σπιτι? να αγορασετε? να πατε στους γονεις σας?δεν καταλαβα...

λεει να το αφησουμε γιατι ισως να αησει παλι την δουλεια και να μην μπορει να βοηθαει και εκεινος οικονομικα ετσι λεει..το σπιτι ειναι με νοικι..η λυση ειναι να παω στο πατρικο μου γιατι το συντηρουμε αλλα εκεινος ερχεται σ-κ και παλι.εκεινος μενει με δικους του αθηνα..
αλλα μπορει να ακουστει εγωιστκο αλλα κουτσα στραβα την βγαζαμε και δεν θελω να παω μεν πισω αλλα ουτε και να παρατησω τα οπλα ετσι απλα με αυτο που του ετυχε..μηπως εχω μεγαλες προσδοκιες?

σκεφτηκες οτι το σπιτι μπορει να ειναι δικαιολογια εκ μερους του για να μην ειστε τοσο κολλημενοι ο ενας με τον αλλον?
εαν οπως κι εσυ λες, τα βγαζετε περα , εστω κουτσα-στραβα, ισως αυτο που συμβαινει ειναι να εχει πιεστει στην σχεση και να θελει να ειστε λιγο πιο απομακρυσμενοι...
το σκεφτηκες αυτο?

Μου φαίνεται πως αιωρούνται πολλές σκέψεις που δεν εκφράζονται και λόγια που μένουν ανείπωτα ανάμεσά σας.Kαι κατά την άποψή μου πάντα,εκεί εντοπίζεται το πρόβλημα.Αυτό φαίνεται από το ότι υποθέτεις πράγματα,αναρωτιέσαι,γιατί προφανώς και η δική του στάση είναι μία στάση μπρος-πίσω,μέσα-έξω,που σου γεννάει ανασφάλειες.Είναι αυτό που λέει μία ξένη παροιμιώδης φράση\"χτυπάει το θάμνο γύρω γύρω\".

Γιατί δεν βάζετε το μαχαίρι στο κόκκαλο;Ποιος ωφελήθηκε ποτέ από τις ομίχλες σε οποιαδήποτε σχέση του;
Στη θέση σου θα ξαναδιάβαζα όσα έγραψα στο thread αυτό και θα μετέφερα τα ερωτήματα σε μία ανοιχτή συζήτηση που θα καθάριζε το τοπίο.

το σκεφτηκα γιατο εκλαιγα σ εκαποια φαση γαιτι νομιζα οτι απομακρυνομαστε........

δεν χρειαζεται να κλαις, αλλα ουτε και να πιεζεις καταστασεις.
προσπαθησε να ηρεμησεις και να αφουγκραστεις τις αναγκες της σχεσης σας. τις αναγκες και των δυο σας, οχι μονο τις δικες σου.
αν αυτο χρειαστει καποια μικρη απομακρυνση,οπως το να μεινετε χωριστα, καντο...
συμφωνω με την ρειν
χρειαζεστε μια συζητηση εκ βαθεων για την σχεση σας,κι οχι μια συζητηση για αρρωστιες.
δεν ειναι οι αρρωστιες το προβλημα σας

παιδια ψυχοπλακωθηκε μου πε να χωρισουμε και του πα ναι δε εχετε ιδεα ποσο ΧΑΛΙΑ ειμαι...............

ΕΙΜΑΙ ΤΟΣΟ ΧΑΛΙΑ ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΝΑ ΚΛΑΙΩ ΘΑ ΠΑΘΒ ΤΠΤ ΑΠΟ ΚΛΑΜΑ

Sunset,δε θα πάθεις τίποτε το κακό από το κλάμα.Mπορεί την ώρα που κλαις να νιώθεις πως εκμηδενίζεσαι ψυχολογικά,αλλά στην πραγματικότητα το κλάμα είναι ένας τρόπος να μειωθεί το άγχος σου,η αγωνία και να ισορροπήσει το σώμα σου τα αρνητικά συναισθήματα από τον χωρισμό.Είναι μία εκτόνωση και σε ανακουφίζει σε βάθος χρόνου.Δεν είναι τυχαία η αντίδραση του οργανισμού μας σε στιγμές που κάποιον/κάτι σημαντικό για μας έχει χαθεί.

Μη φοβάσαι τις αντιδράσεις σου.Μη φοβάσαι να πονάς.Αποτελεί ένα στάδιο απλά μίας απαραίτητης διαδικασίας προς την αποδοχή ενός γεγονότος,στην περίπτωσή σου ενός χωρισμού.

Μιλήσατε καθόλου για το τι οδήγησε στο χωρισμό,ποιοι οι λόγοι,σου εξήγησε πώς αισθανόταν για τη σχέση αυτή,σε τι φάση βρίσκεται ο ίδιος ώστε να πάρει αυτή την απόφαση να σου ζητήσει να διακόψετε;

να σας πω τι εγινε στην πορεια?που ειμαι λιγο μπερδεμενη ομως για αυτο..οντως δεν μιλησαμε για μιση μερα...καποια στιγμη αποφασισα να το σηκωσω..ειχα ηρεμησει λιγο απο κλαμα..πιο ψυχραιμη πια επειδη τον ακουσα να λεει οτι μαγαπαει αλλα επειδη ειναι χαμενος μου τα λεει αυτα και οτι ενω ημαστε ανεμελοι εκεινος σκεφτεται θανατους και δεν μου αξιζει αυτο...του ειπα πολυ απλα με ψυχραιμια γιατι και εγω ακομα τον αγαπαω αλλα ειμαι ετοιμη για χωρισμο πλεον ταυτοχρονα οτι η θα παει πρωτα στους ψυχιατρους κανονικα με χαπια ολα ,για να δουμε πως και αν θα προσαρμοστει αλλιως χωρισμος...ειναι λιγο περιεργα τα πραγματα..γιατι του λενε να φγει πιο γρηγορα απο την δουλεια του εκει λογω κρισης και αν πηγαινε πιο καλα θα μπορουσε να ε ρχοταν να ψαξει εδω που μενω στο σπιτι που νοικιαζουμε ,κατι που το θελαμε παντα αλλα ειναι νωρις για αυτα...δεν μπορω μαλλον να κανω και κατι αλλο..μαχαιρι στο κοκκαλο οπως ειπε και μια κοπελα πιο πανω-γιατι πλεον ειναι πολυ σοβαρο το θεμα και δεν ημαστε και παιδια..εξαλλου αν με αγαπαει αν οντως εξαφανιστω απο την ζωη του θα καταλαβει πολυ αργα καποια πραγματα...ειπε ομως μια λυση προσωρινου διαλλειματος για μενα οχι ακριβως χωρισμου και αυτο με ειχε εκνευρισει λιγο...

Ίσως λοιπόν αυτό το διάστημα που ορίζεις ως προσωρινό,να δώσει και στους δυο σας την ευκαιρία να δείτε κάποιες συμπεριφορές και κάποιες πλευρές της σχέσης σας κάτω από άλλο πρίσμα,να αναγνωρίσετε τυχόν λάθη,ανάγκες,να προχωρήσετε πάνω σε νέα βάση,που θα φέρει μία ισορροπία και σύνθεση ανάμεσα σε όσα ζητά ο ένας και σε όσα ο άλλος.Στο εύχομαι.:)

για διαστημα χωριστα ακριβως οχι ακομα,αλλα το σκεφτομαι συντομα, αφησα ενα περιθωριο για να πηγαινει κα στους γιατρους που ειπα γιατι αφου δεν πηγαινε καθολου δεν μπορω να καταλαβω πως θα παει η κατασταση του.