Μετά από 1 χρόνο φαρμακευτική αγωγή κάτι στράβωσε!!!!

Η ιστορία έχει ως εξής... Λίγο πάνω από χρόνος έχει περάσει από τότε που άρχισα να κάνω θεραπεία για τους πανικούς και την κατάθλιψη... Τα πάντα ήταν καλά!Αφού μέσα στο 6μηνο σηκώθηκα και εφυγα στην Ταϋλάνδη, όπου έμεινα για ένα μήνα και πίστεψτε με σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Πήγα εντελώς μόνος μου, ούτε γκρούπ , ούτε οδηγοί... Μέχρι και στη ζούγκλα έμεινα για 1 εβδομάδα... Καταλαβαίνετε λοιπόν πως δεν "μασούσα" από κρίσεις και τα τοιάυτα... Όλα ήταν καλά, ζούσα κανονικότατα!

Μέχρι σήμερα το πρωί... Σαν ξυπνητήρι στις 6:30 το πρωί με ξύπνησε ένα απίστευτο πλάκωμα στο στήθος. Και ως φυσικό μπήκα στον φαύλο κύκλο του άγχους αναρωτούμενος ,"Τί συμβαίνει;" "Δεν είναι δυνατόν να είναι πανικός, αφού αυτά έχουν περάσει πια, παίρνω τα φάρμακα μου κανονικά"

Και ερωτώ σας! Γιατί; Τί εγινε;


Υ.Γ. Αν αναρωτιέστε Effexor παίρνω

Υ.Γ. #2 Δεν με παίρνει από κάτω απλά προβληματίστηκα πολύ και η αλήθεια είναι πως στεναχωρέθηκα.

Η αλήθεια είναι πως η φύση της δουλειάς μου είναι όντως αγχωτική...Δουλεύω στην τηλεόραση.

Πάραυτα με προβλημάτισε περισσότερο η ιδεοληψία της όλης κατάστασης παρά το γεγονός.
Καταλαβαίνεις τί θέλω να σου πω, μου μπήκανε ιδέες όπως παλιά ότι και καλά μην είναι κανένα έμφραγμα. Κι εκεί την πατάς πάντα!!!

Όλα αυτά είχαν περάσει...

Τί να υποθέσω; Πώς φταίει η χθεσινή pizza; Στα προσωπικά δε μπορώ να πώ πως έχω κανένα πρόβλημα επειδή απλά δεν έχω δεσμό με κάποια...

Ναι είχα προβλήματα με πανικούς και κατάθλιψη , τα οποία δε μου πήρε και πολύ καιρό να καταπολεμήσω, όχι βέβαια πως δεν προσπάθησα αυτό τον λίγο καιρό...Προσπάθησα πολύ!


Συγχώρα με αλλά επίτρεψέ μου να κάνω μία παρένθεση περί δεσμών...
Δε θεωρώ πως είναι καλό να είσαι μόνος/η ... Ο δεσμός δεν είναι κάποια αγχωτική υποχρέωση που πρέπει να φροντίσεις, δεσμός είναι πολύ απλά μία κατάσταση στη ζωή σου που σε συμπληρώνει και σου παρέχει κάποια αίσθηση ασφάλειας. Το θέμα είναι να μην αρχίζουμε κάτι επιπόλαια επειδή αισθανόμαστε την ανάγκη να είμαστε με κάποιον άλλον άνθρωπο , επειδη πολύ απλά αν αρχίσει επιπόλαια είναι σίγουρο πως αυτός ο άνθρωπος δεν είναι αυτός που θα μας παρέχει όλα αυτά που περιμένουμε...όχι ότι πρέπει να έχουμε και τρελές απαιτήσεις...

Anyway... απάντησα για τους πανικούς, το παραπάνω δες το ως παρένθεση!

Η αλήθεια είναι πως έχεις απολύτο δίκιο..Οι σχέσεις πρέπει να υπάρχουν για καλό, ενοοώ για να σε κάνουν να νιώθεις καλα..

Απλά, κρίνοντας και απο τον εαυτο μου, όντας σε σχέση, η οποία και ξεκίνησε πολύ καιρο πρίν μου παρουσιαστόυν τα όποια προβλήματα και όντας και η χαρά της ζωής ωσ τότε, αυτή έχει επηρεαστεί πολύ πλέον και συνήθως αν και ο άλλος μπορεί να είναι υποστηρισκτικός και θέλει να σου παρέχει ασφάλεια εσύ φρικάρεις απλά....

Εγώ προσωπικά,και ντρέπομαι που το λέω αν και το έχω παραδεχθεί και στον φίλο μου, δεν ξέρω αν μένω στη σχέση πιά απο ασφάλεια ή απλά γιατι βλέπω οτι με στηρίζει τοσο πολύ στο θέμα αυτο που προέκυψε φοβούμενη μην ξανακυλήσω η γίνω πχ ψυχωσική(εξάλου ο μεγαλύτερος φόβος τον ανχωτικών) και ποίον θα έχω δίπλα μου!!


Αρα καταλήγω στο συμπερασμα...Ασφάλεια προσφέρουν οι σχέσεις ή μεγάλο μπέρδεμα εάν δεν είσαι καλα ψυχολογικα....

Μεγάλη απάντηση στην παρένθεση σου:)

Δημήτρη να προσπαθήσεις να μην πέσεις πάλι στη λούμπα.ΝΑ θυμάσαι πως είναι στο μυαλό σου και θα περάσει:)

Νομίζω ότι είναι πολύ πιο λογικό να φταίει η χθεσινή pizza σε σχέση με οτιδήποτε άλλο... :) Ένα \'πλάκωμα στο στήθος\' είναι κάτι που συμβαίνει σε όλους και έχει πολλούς διαφορετικούς λόγους....κι ανάμεσα σε αυτούς καλό είναι να ψάχνεις την πιο απλή εξήγηση κάθε φορά.

\'Επειτα σκέψου ότι η ζωή μας και η υγεία μας δεν χαρακτηρίζονται από την απόλυτη σταθερότητα, υπάρχουν μικρές φυσιολογικές διακυμάνσεις στα πάντα....χωρίς αυτό να σημαίνει \'δεν είμαι καλά\'.

Αυτή η λούμπα είναι που με προβλημάτισε!!!

Μα πως είναι δυνατόν μετά από τόσο καιρό να μου μπούνε αυτές οι χαζές ιδέες ξανά;

Κάτι δεν πάει καλά με την αγωγή;

Μαρίνα... Κομμένες οι pizzes λοιπόν, έρχεται και καλοκαίρι, να στρώσει λίγο η μπάκα...

Τις ιδεοληψίες φοβάμαι!!! Δεν κόβονται εύκολα οι άτιμες!

Αυτό που λές είναι μεγάλη αλήθεια.Να προσπαθείς να σκέφτεσαι καθαρά και να μην αφήνεις τίποτα να σου χαλά τη διάθεση.Και εγώ αυτό προσπαθώ.Ολα θα πάνε καλα

Ναι το ξέρω! Αυτός είναι ο σωστός τρόπος να το αντιμετωπίζεις το θέμα... \"Ολα θα πάνε καλά\"... 4 μαγικές λέξεις είναι. Έτσι το ξεπέρασα και την προηγούμενη φορά.

Ναι όλα καλά! Όμως ξέρεις τί γίνεται; Έχω υποχρεώσεις! Έχω την δουλειά μου και τόσα πολλά πράγματα που θέλω να κάνω. Έχω καταφέρει πολλά στον εργασιακό μου χώρο και δε θέλω να πάνε στράφι από κάτι τόσο χαζό... Ναι πλέον το θεωρω χαζό! Συγνώμη στους συμπάσχοντες που δε το θεωρούν έτσι.

Έχω τόσα πολλά σχέδια όχι μόνο στον εργασιακό τομέα αλλά και σε άλλους τομείς της ζωής μου. Είναι κρίμα να σβηστούν!

Πάραυτα νομίζω με την κατάλληλη στήριξη και αυτοπεποίθηση που ακόμη έχω μπόλικη (δε με πήρε από κάτω) θα πάω καλά...

Ε και καλοκαίρι έρχεται, μπορεί να βρεθεί και μία αγκαλιά για να περάσουμε όμορφα.

Όπως καταλαβαίνεις δεν παραιτούμαι των επιθυμιών μου ακόμη, δεν έχω χάσει καμία ελπίδα!

Απλά στεναχωρέθηκα και προβληματίστηκα!

Έχω την αίσθηση Δημητρη πως όσοι πέρασαν από διαταραχές πανικού - άγχους μάλλον δεν θα τις ξεπεράσουν ποτέ ολοκληρωτικά. Μπορούν όμως να το βελτιώσουν εντυπωσιακά όπως το έκανε εσύ για παράδειγμα....

Μπορεί να κάνω και λάθος βέβαια και μακάρι να κάνω λάθος γιατί κάτι αντίστοιχο με ταλαιπωρεί και μένα και θα ήθελα φυυσικά νατο ξεπεράσω 100% και όχι 90%

Nick είναι η 2η φορά που το αντιμετωπίζω το θέμα...Την 1η φορά ήμουν 17 ετών... Το ξεπέρασα και ήμουν χωρίς αγωγή για 10 χρόνια... Προφανώς πέρυσι οι νευροδιαβαστές πάλι μπλόκαραν στο φτωχό μου μυαλουδάκι και είχα πάλι αυτά τα προβλήματα, ομολογω πάντως πως μέσα σε ενα 2μηνο ήμουν πάλι καλά. Συνεχίζω όμως ακόμη την αγωγή και την ακολουθώ με \"θρησκευτική ευλάβεια\". Κάποια στιγμή πάλι θα τα κόψω ελπίζοντας πως θα είναι για πάντα...

Δημήτρη, δεν μπορώ να δωσω συμβουλες γιατι ειναι η πρώτη φορά που περνάω κρίσεις πανικού εδω και ενα διμηνο περίπου....το παλευω και θεωρω ότι ειμαι καλύτερα. Φυσικά παιρνω τα χαπια μου, ελπιζοντας καποια στιγμή να μην τα χρειαζομαι πια. Εσενα δεν στα είχε συνταγογραφήσει καποιος νευρολογος ή ψυχιατρος τα χάπια;;; γιατί δεν του κανεις ένα τηλεφωνο ίσως πρεπει να τα ελαττώσεις, να τα σταματήσεις ή να αλλαξεις τη δοση σου...παει καιρος αλλωστε:)

Υ.Γ. και εγω χαρα θεου ανθρωπος ήμουν και μια μερα ξυπνησα και \"ειχα\" ολες τις ασθενειες του κοσμου...

Ε ναι , αυτό είναι το επόμενο βήμα. Θα κλείσω αύριο ραντεβού με τον γιατρό, άλλωστε έχουμε καιρό να τα πούμε

den xreiazwsai kamia agwgh ta eixa k egw ayta k kseperasa xwris xhmeia!k apo ayta pou les eisai arxontas!sto exei pei kaneis??eisai arxontas dimitri k xwris farmaka pistepse me!

Για να πώ την αλήθεια Δώρα, όχι δε μου το είπε κανείς, η πρώτη είσαι... Όλοι οι υπόλοιποι λησμόνησαν να αναγνωρίσουν την αρχοντιά... :p

Το τώρα είναι σα να μην υφίσταται, ήταν σε ένταση δυναμικό αν μπορώ να το χαρακτηρίσω έτσι...

Αλλά να ξανατονίσω παιδιά πως εκτός του σημερινού είχα να πάθω κάτι παρόμοιο εδώ και ένα χρόνο. Δεν είναι μια καθημερινή κατάσταση που με ταλαιπωρεί!

Εκει που επικεντρώνω δεν είναι στο πλάκωμα που ένοιωσα! Για μένα πλέον έχουν περάσει αυτά...
Εκει που προβληματίστηκα είναι πως μπήκα στο τριπάκι να σκεφτώ πως ίσως να είναι βιολογικής φύσεως. Δηλαδή με βάρεσε στα καλά καθούμενα μια ιδεοληψία πρώτης τάξεως...

Δε με νοιαζουν τα πλακώματα , τα μουδιάσματα κτλ. Εκτός του ότι δεν υπάρχουν πια, μια χαρά τα αντιμετώπισα και όταν με ταλαιπωρουσαν. Μόνο σήμερα το έπαθα αυτό... Μετά από πολύ καιρό! Γιατί; Αφου 1 χρόνο δεν είχα τίποτα!

Μάλλον σας μπέρδεψα κάπως εγώ στην αρχή και καταλάβατε λάθος...

Η επομενη μέρα... 25/5/2010

Σας ευχαριστώ για την υποστήριξη παιδιά, η επόμενη μέρα τελικά είναι η μέρα που το έχω ξεχάσει ήδη! Δε δίνω καμία σημασία στο συμβάν πλέον... Συνεχίζουμε απλά την ζωούλα μας ;)