Printable View
απο την στιγμή που άρχισα να παίρνω φάρμακα είναι ελάχιστες οι φορές που κάποιος φίλος θα με πάρει τηλέφωνο για να βγούμε για καφέ ή έστω να δει τι κάνω. Μοναξιάαααα...
Αν νομίζεται λοιπόν ότι νιώθετε μοναξιά όπως κ γω σίγουρα δεν θα είστε μόνοι, ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι. Σας έχει τύχει πάντως κάτι παρόμοιο με φίλους? θα ήθελα να ακούσω.
Εξατράται απο το είδοσ τησ φιλίας...αδελφικοί φιλόι νομιζώ μενουν πάντα κοντά, απλοί γνωστοί πάλι όχι...Πρίν αρωστήσεις είχε ανπτύξει κύκλων φίλων? Ολοι αυτοί λάκησαν?
Μπα, ήμουν αρκετά ντροπαλός σε μικρότερη ηλικία και δεν έκανα εύκολα φιλίες. Το κακό βέβαια είναι πως δεν μπόρεσα ποτέ να κάνω φιλίες που να κρατήσουν. Περισσότερο ίσως για να έχω κάποια κοινωνικότητα βέβαια δεν είναι και λίγες οι φορές που έβλεπα σε άλλους να γίνονται φιλίες απο συμφέρον (λολ του στύλ θα με βοηθήσεις στην εργασία μου). Θα έλεγε κανείς πως ο μόνος λόγος που βρισκόμουν με άλλους ανθρώπους ήταν για λόγους επιβίωσης.
Πιστεύω πως οι περισσότεροι άνθρωποι είναι προκατειλημμένοι και αδιάφοροι αρκετές φορές σε όποιον αποκλίνει απο το φυσιολογικό με τον έναν η τον άλλο τρόπο... δεν μπορώ να πω πως έζησα στην απομόνωση απλά μάλλον βαρετός ήμουν, βαρετός τρελός δηλαδή, όχι τρελός με την καλή έννοια που τραβάει φιλίες και παρέες :(Quote:
Originally posted by libpa
Εμένα η κολλητή μου με έπαιρνε κάθε μέρα τηλέφωνο πριν πάθω αυτό που έπαθα αλλά μετά ξέκοψε κάπως. Μπορεί να μην είναι και λόγω αυτού, γιατί δείχνει φιλελεύθερη κοπέλα, έχει κι άλλο φίλο με το ίδιο πρόβλημα που έχει και συμπτώματα και βλέπω πως μιλάει γι\'αυτόν. Ούτε τέλεια αλλά ούτε και πολύ υποτιμητικά. Τώρα, όσον αφορά τους άλλους, όσοι το έμαθαν δεν με έκοψαν από παρέα, ούτε άκουσα να με λένε τρελή εκτός από μία που με είπε μπροστά μου και μετά το μετάνιωσε. Δλδ δεν απευθύνθηκε απευθείας σε μένα, ρώτησε τι κάνω και μετά την έκανα φίλη στο μσν και τη ρώτησα αν πιστεύει ακόμα ότι είμαι τρελή και μου είπε όχι. Όμως, το \'χω πάθει με άλλους αυτό, σε όσους ξένους έχω δοκιμάσει να πω το πρόβλημά μου, με διαγράφουν από μσν, βέβαια πολλοί με διαγράφουν και χωρίς λόγο οπότε εκεί δεν ξέρω τι παίζει. Ένας ξέρω σίγουρα με διέγραψε γι\'αυτό. Πάντως είναι σκέτη απογοήτευση οι άνθρωποι. Δλδ πιστεύω, ότι οι φίλοι μου αυτοί ήταν εξαιρέσεις.
Εγω θα μιλήσω από την άλλη πλευρα. Από αυτή του φίλου που κάνει παρέα με κάποιον που αντιμετωπίζει ένα ψυχολογικό πρόβλημα.
Με τον κηπ και τη μστρουμφ που έχουμε δέσει, δεν νομίζω πως θα σκεφτόμουν ποτέ πως θα έλεγα σε κάποιους άλλους πως αντιμετωπίζουν κάτι.
Με τον κηπ η μόνη στιγμή που στράβωσα και ένιωσα πως θέλω να του σπάσω το κεφάλι, ήταν πρότινος που έκοψε τα φάρμακα και άκουγε όλη μέρα βρισίδια.
Κατά τα άλλα, όσο καιρό κάνουμε παρέα, δεν το βάζω καν στο μυαλό μου πως πάσχει από κάτι, γιατί τότε δεν μιλάμε για φιλία αλλα για κάτι άλλο.
Όσο για τη μστρουμφ, επειδή δεν κάνει μαλακιες-τύπου κηπ-μόνο όταν αρχίζει να γκρινιάζει για κανά γιατρό της θυμάμαι πως παίζει έργο με φάρμακα.
Δεν ξέρω αν εγώ έχω πέσει ΣΤΙΣ περπτώσεις, αλλα κάπως έτσι είναι τα πράγματα.
Τώρα, αν ονοειροπλασμένε, κάνεις παρέα με άτομα που σε λένε τρελο, αυτό είναι ευθύνη δική σου.
Δηλαδή δεν μπορώ να σκεφτώ τι σόι γαιδούρι ανεγκέφαλο είναι αυτό που σε χαρακτήρισε έτσι και δεν τον στόλισες.
Και να ήταν και ένας... κοίτα με έναν απο τους \"φίλους\" που συμπεριφερόταν με αυτόν τον τρόπο έκατσε μια μέρα και μου ειπε \"μια μέρα θα σε πλακώσω\" ε λοιπόν την επόμενη μέρα τον πήρα τηλέφωνο και του είπα έλα να πλακωθούμε και χέστηκε επάνω του. Κοίτα Θεοφανία φαίνεται πως ο καλός θεούλης με προίκισε με μηδέν κοινωνική εφυία αφού ποτέ δεν είχα ταλέντο στην φιλική επικοινωνία, πόσο μάλλον για να διαλέγω να κάνω παρέα με κομπλεξικούς και ψευτόμαγκες. Με τους καλους φίλους πάντως, γιατι είχα και τέτοιους, χανόμουν για τον ένα η τον άλλο λόγο..Quote:
Originally posted by Θεοφανία
Εγω θα μιλήσω από την άλλη πλευρα. Από αυτή του φίλου που κάνει παρέα με κάποιον που αντιμετωπίζει ένα ψυχολογικό πρόβλημα.
Με τον κηπ και τη μστρουμφ που έχουμε δέσει, δεν νομίζω πως θα σκεφτόμουν ποτέ πως θα έλεγα σε κάποιους άλλους πως αντιμετωπίζουν κάτι.
Με τον κηπ η μόνη στιγμή που στράβωσα και ένιωσα πως θέλω να του σπάσω το κεφάλι, ήταν πρότινος που έκοψε τα φάρμακα και άκουγε όλη μέρα βρισίδια.
Κατά τα άλλα, όσο καιρό κάνουμε παρέα, δεν το βάζω καν στο μυαλό μου πως πάσχει από κάτι, γιατί τότε δεν μιλάμε για φιλία αλλα για κάτι άλλο.
Όσο για τη μστρουμφ, επειδή δεν κάνει μαλακιες-τύπου κηπ-μόνο όταν αρχίζει να γκρινιάζει για κανά γιατρό της θυμάμαι πως παίζει έργο με φάρμακα.
Δεν ξέρω αν εγώ έχω πέσει ΣΤΙΣ περπτώσεις, αλλα κάπως έτσι είναι τα πράγματα.
Τώρα, αν ονοειροπλασμένε, κάνεις παρέα με άτομα που σε λένε τρελο, αυτό είναι ευθύνη δική σου.
Δηλαδή δεν μπορώ να σκεφτώ τι σόι γαιδούρι ανεγκέφαλο είναι αυτό που σε χαρακτήρισε έτσι και δεν τον στόλισες.
Quote:
Originally posted by Oneiroplasmenos
Και να ήταν και ένας... κοίτα με έναν απο τους \"φίλους\" που συμπεριφερόταν με αυτόν τον τρόπο έκατσε μια μέρα και μου ειπε \"μια μέρα θα σε πλακώσω\" ε λοιπόν την επόμενη μέρα τον πήρα τηλέφωνο και του είπα έλα να πλακωθούμε και χέστηκε επάνω του. Κοίτα Θεοφανία φαίνεται πως ο καλός θεούλης με προίκισε με μηδέν κοινωνική εφυία αφού ποτέ δεν είχα ταλέντο στην φιλική επικοινωνία, πόσο μάλλον για να διαλέγω να κάνω παρέα με κομπλεξικούς και ψευτόμαγκες. Με τους καλους φίλους πάντως, γιατι είχα και τέτοιους, χανόμουν για τον ένα η τον άλλο λόγο..
Τότε γιατι δεν προσπαθείς να αναπτύξεις σχέσεις με άτομα από δω που σε ξέρουν?
Ξέρεις γιατι στο λέω?
Υπάρχει ήδη η μαγιά, ξέρουν ποιος είσαι, τι φρίκες τρως και στην τελική είναι και ψιλοδοκιμασμενο το πραγμα.
Αν έχεις κάποιο άτομο που εμπιστευεσαι στη ρίαλ λάιφ, ρώτα το, τι νομίζει πως κάνεις λάθος και μπορεί να σε δουν κάποιοι έτσι. Ποτέ δεν ξέρεις πόσο μπορεί να σου ανοίξει ο άλλος τα μάτια.
Και δεν μιλάμε μόνο για ανθρωπους που αντιμετωπίζουν ψ.π.
Εχω μια φίλη της μάνας μου που προσπαθεί απεγνωσμένα να την κάνω παρέα και δεν την αντέχω με τίποτα λέμε!!!
Προσπαθεί να κάνει χιούμορ, αλλα είναι τόσο άγαρμπη που προσβάλει τον άλλον κατάμουτρα.
Προχθές είχαμε ένα μνημόσυνο, δεν μου είχε πει σε ποια εκλησία είναι, εγώ την έπαιρνα τηλ και δεν το σηκωνε και μόλις φτάνω στο χώρο που έπιναν καφέ, τι γυρίζει και μου λέει μπροστά σε όλον τον κόσμο?
\"Μη το παρεξηγείτε το καημένο, είναι καθυστερημένο!\"
Της βάζω φυσικά ένα κ...χερο, πως δεν μιλούν έτσι, και τι μου λεει?
\"Καλα,ούτε ενα αστείο δεν σηκώνεις\"?
Περιττο να σου πω τι εγινε. Ακόμα με παίρνει και μου ζητάει συγνώμη.
Θέλω να πω με αυτό, πως είτε εμείς, είτε οι άλλοι, μπορεί να πούμε καμιά μλκ που να μη τη καταλάβουμε και να χαλαστούμε/χαλάσουμε κάποιον.
Σκέψου το λίγο.
Εσυ Θεοφανια εχεις την βαση και εχεις αναπτυξει κοινωνικες δεξιοτητες.
Καποιοι ανθρωποι αποκοπηκαν βιαια απο το περιβαλλον που ειχαν φτιαξει και εκτος αυτου εχουν να αντιμετωπισουν και ενα σωρο κομπλεξικους ανθρωπους στην προσπαθεια κοινωνικων σχεσεων.
Χωρια που μετα το πρωτοφανη σοκ που δεχεσαι απο την ασθενεια χανεις κοινωνικες δεξιοτητες και αρχιζεις λες και εισαι νεογενητο σχεδον απο το μηδεν.
Οσο για μενα μην νομιζεις οτι ακουω φωνες , οχι δεν ακουω ολη μερα βρισιδια αλλα με προσβαλλουν ναι.
Δηλαδη οταν ειμαι σε διαφορετικο περιβαλλον γιατι ειναι ολα μελι γαλα?
Θεοφανία εγώ αν ξεσπούσα σύμφωνα με την θέληση μου σε κάποιον που θα μου συμπεριφερόταν έτσι θα αντιδρούσα πολύ χειρότερα ίσως. Αυτό που συμβαίνει όμως είναι να τα καταπίνω και άλλες φορές να το παίρνω στην πλάκα (εξαρτάται βέβαια τι θα μου πουν αλλά αυτό που είπα προηγουμένως δεν ήταν και λίγο). Όσο για φιλία με παιδιά απο εδω μέσα δεν ξέρω δεν το έχω σκεφτεί. Έχω δοκιμάσει να επικοινωνήσω με μερικούς ανθρώπους απο το φορουμ αλλά είναι λίγες οι φορές που φαίνεται να υπάρχει η προοπτική συνέχειας..... μπορεί να είναι και η ιδέα μου δεν ξέρω.Quote:
Originally posted by Θεοφανία
Quote:
Originally posted by Oneiroplasmenos
Και να ήταν και ένας... κοίτα με έναν απο τους \"φίλους\" που συμπεριφερόταν με αυτόν τον τρόπο έκατσε μια μέρα και μου ειπε \"μια μέρα θα σε πλακώσω\" ε λοιπόν την επόμενη μέρα τον πήρα τηλέφωνο και του είπα έλα να πλακωθούμε και χέστηκε επάνω του. Κοίτα Θεοφανία φαίνεται πως ο καλός θεούλης με προίκισε με μηδέν κοινωνική εφυία αφού ποτέ δεν είχα ταλέντο στην φιλική επικοινωνία, πόσο μάλλον για να διαλέγω να κάνω παρέα με κομπλεξικούς και ψευτόμαγκες. Με τους καλους φίλους πάντως, γιατι είχα και τέτοιους, χανόμουν για τον ένα η τον άλλο λόγο..
Τότε γιατι δεν προσπαθείς να αναπτύξεις σχέσεις με άτομα από δω που σε ξέρουν?
Ξέρεις γιατι στο λέω?
Υπάρχει ήδη η μαγιά, ξέρουν ποιος είσαι, τι φρίκες τρως και στην τελική είναι και ψιλοδοκιμασμενο το πραγμα.
Αν έχεις κάποιο άτομο που εμπιστευεσαι στη ρίαλ λάιφ, ρώτα το, τι νομίζει πως κάνεις λάθος και μπορεί να σε δουν κάποιοι έτσι. Ποτέ δεν ξέρεις πόσο μπορεί να σου ανοίξει ο άλλος τα μάτια.
Και δεν μιλάμε μόνο για ανθρωπους που αντιμετωπίζουν ψ.π.
Εχω μια φίλη της μάνας μου που προσπαθεί απεγνωσμένα να την κάνω παρέα και δεν την αντέχω με τίποτα λέμε!!!
Προσπαθεί να κάνει χιούμορ, αλλα είναι τόσο άγαρμπη που προσβάλει τον άλλον κατάμουτρα.
Προχθές είχαμε ένα μνημόσυνο, δεν μου είχε πει σε ποια εκλησία είναι, εγώ την έπαιρνα τηλ και δεν το σηκωνε και μόλις φτάνω στο χώρο που έπιναν καφέ, τι γυρίζει και μου λέει μπροστά σε όλον τον κόσμο?
\"Μη το παρεξηγείτε το καημένο, είναι καθυστερημένο!\"
Της βάζω φυσικά ένα κ...χερο, πως δεν μιλούν έτσι, και τι μου λεει?
\"Καλα,ούτε ενα αστείο δεν σηκώνεις\"?
Περιττο να σου πω τι εγινε. Ακόμα με παίρνει και μου ζητάει συγνώμη.
Θέλω να πω με αυτό, πως είτε εμείς, είτε οι άλλοι, μπορεί να πούμε καμιά μλκ που να μη τη καταλάβουμε και να χαλαστούμε/χαλάσουμε κάποιον.
Σκέψου το λίγο.
Φυσικα ο δρομος ειναι μονο μπροστα και δεν πρεπει να αναλωνομαστε.
κιπ
η θεοφανια οταν μιλησε για βρισιδια, εννοουσε το βρισιμο που σου εριχνε η ιδια για να ισιωσεις...
χαχα οκ τοτε...αυτο ειναι φιλικο βρισιδι:)
Δεν στραβωνω με κατι τετοιο...αλλο η προσβολη της προσωπικοτητας:)
εμενα παντωσ ολοι οι φιλοι μου που ειχα απο μικροσ 20 χρονια παρεα συνεχισαν να κανουν παρεα μαζι μου κανονικα σαν να μην αλλαξε τιποτα μιλαω για 7-8 ατομα οχι 1-2 τα παιδια που γνωρισα απο το στρατο δεν ξερω τι γνωμη εχουν για μενα αλλα επαιρνα τα φαρμακα και με ειχαν για πολυ χαμηλων τονων παιδι ευτυχωσ εμενα το σεναριο τησ ψυχωσησ ελεγε οτι με παρακολουθουν αλλα ειναι σαν να μη με παρακολουθουν εχουν κανει τετοια συμφωνια κλπ οποτε ημουν λογικοσ κατα 95 τοισ εκατο τησ ημερασ κι ετσι την παλεψα δεν ασχολιοταν μαζι μου και αυτοι που εχω γνωρισει μετα εξ ατιασ των παρενεργειων παλι για χαμηλων τονων παιδι με εχουν και αυτοι δεν ασχολουνται μαζι μου οποτε πραγματικα μου ειχαν μεινει μονο οι φιλοι μου αλλα ευτυχωσ ειναι αρκετοι
Μμ,περίεργο,αλλά ποτέ δε με θεωρούσα εντελώς \"φυσιολογική\"λολ.
Τι σημασία έχει αυτός ο νόμος της κανονικότητας;Aπό ποιους ορίζεται άραγε το \"φυσιολογικό\'και το \"τρελό\"στην πορεία της ζωής μας;(πέρα από τη διάγνωση φυσικά ενός η περισσότερων ειδικών,εννοώ στις διαπροσωπικές μας σχέσεις και επικοινωνία με όσους μας πλαισιώνουν στο διάβα της ζωής).Και ας υποθέσουμε πως δεν είμαστε και πολύ \"φυσιολογικοί\".So fuckin\'what?Ξέρεις ονειροπλασμένε,συχνά φοράω μία κονκάρδα που γράφει πάνω\"almost normal\",χα χα.Γιατί αυτό νομίζω πως με καλύπτει,σύμφωνα με τα βιώματά μου και με το πώς λειτουργώ,ούτε εμένα με χωράει η έννοια του καθώς ορίζει την κανονικότητα η κοινωνία.
Βρε φιλαράκια,εντάξει,έχουμε οι περισσότεροι τις ιδιορρυθμίες,τα χούγια,τις ευαισθησίες και όσα κουβαλάμε και μας βασανίζουν σε κάποιες φάσεις.Γιατί να μην το φέρουμε λίγο πιο ελαφριά όλο αυτό,γιατί να μας βάζουμε συνεχώς στην θέση της απολογίας;Γιατί να μην το αγκαλιάσουμε,αποδεχτούμε ως κομμάτι μας και να μη μας θεωρούμε ξένους και διαφορετικούς;Δε θέλω να λέω μεγάλα λόγια,αλλά με βοηθάει περισσότερο το να λέω στον εαυτό μου\"φιλενάδα πάμε κι όποιος μας γουστάρει\",αντί να με γρονθοκοπάω με τέτοιες απαιτήσεις να εντάσσομαι και να με κρίνω αυστηρά βαφτίζοντάς με κάπως(πχ αυτό το αντικοινωνικός,κλειστός,δί χως κοινωνική ευφυία,πόσο ονειροπλασμένε μπορεί να σε επηρεάζει η ταμπέλα που βάζεις στον εαυτό σου;Eπεξεργάσου το καλέ,άλλαξέ τηνε τη ρημάδα!δεν μπορείς να αρχίσεις φτιάχνοντας την εικόνα σου για σένα,δεν πιστεύεις πως αυτό που μας ονοματίζουμε κάποιες φορές γινόμαστε,γιατί το πιστεύουμε για μας;;;)
Λίγες σκέψεις,φιλικά.:)
Εγώ πάντως θα ήθελα να πω ότι είχα πολλούς γνωστούς που μου φέρθηκαν όπως εσένα, oneiroplasmene, και λίγους φίλους που με αγαπάν και ποτέ δεν θα μου κάνανε κάτι τέτοιο.
Πάντως η συναναστροφή με παρέες για κάποιον που έχει ψυχολογικά είναι δύσκολες και δημιουργούνται προβλήματα για αυτόν που...υποφέρει ακόμη περισσότερα!!!
Ακόμη και στην δουλειά του μπορεί να παρεξηγηθεί το άτομο με ψυχολογικά και να γίνει κάτι που είναι ουσιαστικά εύκολο δύσκολο.
Kαμία σχέση με το πώς το εννοώ εγώ libpa.Eγώ νιώθω πως έχω το δικαίωμα να παίζω με τη λέξη,με τον τρόπο που παίζει ένας ομοφυλόφιλος με τη λέξη *******.Την ανακτώ,την οικειοποιούμαι και τις αφαιρώ κάτι από το φορτίο του πόνου που φέρει όταν η κοινωνία κάτι τέτοιες λέξεις-ορισμούς-μεζούρες,τις έχει χρησιμοποιήσει σαν εργαλείο περιθωριοποίησης.Μου δίνω το δικαίωμα να με βαφτίσω με κάτι που κάποιος άσχετος θεωρεί ακόμη και \"επικίνδυνο\",καθώς το άγνωστο του προκαλεί το φόβο.Υπό το σκεπτικό αυτό,μπορώ να γελάσω με την έννοια της διαφορετικότητας που φοβίζει,να την αποφορτίσω κατάτι,το έχεις σκεφτεί κάπως έτσι;Quote:
Originally posted by libpa
Εγώ δεν πιστεύω ότι δεν είμαι νορμάλ επειδή έχω μία ασθένεια. Αντίθετα, μιλάω με άλλους που θεωρούνται νορμάλ και έχουνε κουσούρια που εγώ δεν μπορώ να τα δεχτώ.
;)
Δεν με προβληματίζει τόσο το αν νιώθω φυσιολογικός (και άλλωστε πλέον δεν κολλάω τόσο σε διαγνώσεις και λοιπά) όσο το αν νιώθω καλά γενικώς με τον εαυτό μου και τη ζωή μου. Δυστυχώς δεν συμβαίνει πάντα αυτό. Αποδέχομαι πως περνάω φάσεις/ περιόδους αδυναμίας και προσπαθώ να συμβιβάζομαι με αυτό. Γκρινιάζω αρκετές φορές πάντως...Quote:
Originally posted by RainAndWind
Μμ,περίεργο,αλλά ποτέ δε με θεωρούσα εντελώς \"φυσιολογική\"λολ.
Τι σημασία έχει αυτός ο νόμος της κανονικότητας;Aπό ποιους ορίζεται άραγε το \"φυσιολογικό\'και το \"τρελό\"στην πορεία της ζωής μας;(πέρα από τη διάγνωση φυσικά ενός η περισσότερων ειδικών,εννοώ στις διαπροσωπικές μας σχέσεις και επικοινωνία με όσους μας πλαισιώνουν στο διάβα της ζωής).Και ας υποθέσουμε πως δεν είμαστε και πολύ \"φυσιολογικοί\".So fuckin\'what?Ξέρεις ονειροπλασμένε,συχνά φοράω μία κονκάρδα που γράφει πάνω\"almost normal\",χα χα.Γιατί αυτό νομίζω πως με καλύπτει,σύμφωνα με τα βιώματά μου και με το πώς λειτουργώ,ούτε εμένα με χωράει η έννοια του καθώς ορίζει την κανονικότητα η κοινωνία.
Βρε φιλαράκια,εντάξει,έχουμε οι περισσότεροι τις ιδιορρυθμίες,τα χούγια,τις ευαισθησίες και όσα κουβαλάμε και μας βασανίζουν σε κάποιες φάσεις.Γιατί να μην το φέρουμε λίγο πιο ελαφριά όλο αυτό,γιατί να μας βάζουμε συνεχώς στην θέση της απολογίας;Γιατί να μην το αγκαλιάσουμε,αποδεχτούμε ως κομμάτι μας και να μη μας θεωρούμε ξένους και διαφορετικούς;Δε θέλω να λέω μεγάλα λόγια,αλλά με βοηθάει περισσότερο το να λέω στον εαυτό μου\"φιλενάδα πάμε κι όποιος μας γουστάρει\",αντί να με γρονθοκοπάω με τέτοιες απαιτήσεις να εντάσσομαι και να με κρίνω αυστηρά βαφτίζοντάς με κάπως(πχ αυτό το αντικοινωνικός,κλειστός,δί χως κοινωνική ευφυία,πόσο ονειροπλασμένε μπορεί να σε επηρεάζει η ταμπέλα που βάζεις στον εαυτό σου;Eπεξεργάσου το καλέ,άλλαξέ τηνε τη ρημάδα!δεν μπορείς να αρχίσεις φτιάχνοντας την εικόνα σου για σένα,δεν πιστεύεις πως αυτό που μας ονοματίζουμε κάποιες φορές γινόμαστε,γιατί το πιστεύουμε για μας;;;)
Λίγες σκέψεις,φιλικά.:)
Ναι συνήθως έτσι είναι. Ξέρεις υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που αισθάνονται μοναξιά \'η έχουν κάποιες ευαισθησίες. Πιστεύω πως εξαρτάται και σε τι φάση θα πετύχεις έναν άνθρωπο ώστε να εξελιχθεί η σχέση ανάλογα. Ο άνθρωπος πάντως είναι ένα κοινωνικό ζώο, μόνος του ο οποιοσδήποτε μαραίνεται, δεν έχεις διαπιστώσει πως όταν σε αποδέχονται φίλοι κτλ τονώνεται η αυτοπεποίθηση σου άρα και η ψυχολογία σου?Quote:
Originally posted by janet
Εγώ πάντως θα ήθελα να πω ότι είχα πολλούς γνωστούς που μου φέρθηκαν όπως εσένα, oneiroplasmene, και λίγους φίλους που με αγαπάν και ποτέ δεν θα μου κάνανε κάτι τέτοιο.
Πάντως η συναναστροφή με παρέες για κάποιον που έχει ψυχολογικά είναι δύσκολες και δημιουργούνται προβλήματα για αυτόν που...υποφέρει ακόμη περισσότερα!!!
Ακόμη και στην δουλειά του μπορεί να παρεξηγηθεί το άτομο με ψυχολογικά και να γίνει κάτι που είναι ουσιαστικά εύκολο δύσκολο.
vince,almost normal=a little crazy.Καθώς θα έλεγαν και κάποιοι νορμοδικτάτορες\"παρουσιάζ ω αποκλίνουσα συμπεριφορά\"λολ.Δεν το φοβάμαι καθόλου και το χρησιμοποιώ με αυτή την έννοια,της απομυθοποίησης.
Να σε ρωτήσω κάτι;Μπορείς να προσδιορίσεις χρονικά πότε άρχισε η διάθεσή σου να αλλάζει προς το χειρότερο,γιατί εγώ το εντοπίζω στους τελευταίους μήνες,σχετικά πρόσφατα δηλαδή.Συνέβη κάτι και είχες αυτή την ψυχολογική πτώση,κάποιο γεγονός που να σε επηρέασε,προσωπικό ίσως;Έχεις αναφέρει στο γιατρό σου αυτή τη διάθεση την πεσισμιστική,μήπως χρειάζεται να βρείτε μαζί και να τροποποιήσετε κάτι στην αγωγή ή να αλλάξεις κάποια πράγματα στην καθημερινότητά σου,ώστε να ανέβεις,να πάρεις δύναμη και ανακαλύψεις ξανά το κέφι για αλλαγή;
ακριβως.............:)Quote:
Originally posted by Remedy
κιπ
η θεοφανια οταν μιλησε για βρισιδια, εννοουσε το βρισιμο που σου εριχνε η ιδια για να ισιωσεις...
Έχω ξαναγράψει σε προηγούμενα post μου ότι αισθάνομαι τυχερή μέσα στην ατυχία μου γιατί οι φίλοι μου με στηρίζουν σε αυτό το ζόρι που περνάω.. Αν δεν ήταν εκείνοι και το αγόρι μου δεν ξέρω πως και αν θα την πάλευα.. Αλλά για να μη λέω και ψέμματα, με έχει βοηθήσει πολύ και το forum. :) Στους φίλους μου αυτό που παραδέχτηκα είναι ότι ποτέ μέχρι τώρα δε με αντιμετώπισαν ως τρελή και ότι ακόμα και όταν για μήνες δε σήκωνα τα τηλ. δε με παρεξήγησαν.. Απλά όταν δεν έχεις περάσει κάτι δε μπορείς να το καταλάβεις, μπορείς όμως να συμπαρασταθείς. Oneiroplasmenos, ίσως δεν ήταν πραγματικοί φίλοι αλλά αυτό που λέμε \"γνωστοί\" για πολλά χρόνια. Φαίνεσαι έξυπνο παιδί, οπότε για μένα πρέπει να αρχίζεις να αναζητάς νέες φιλίες. Δε λέω, είναι δύσκολο κι θέλει χρόνο αλλά αξίζει τον κόπο και πάνω από όλα: το αξίζεις εσύ.:)
Το 1mg που παίρνω είναι αρκετό για μένα (κι ας είναι πρακτικά λίγο με αυτό την βγάζω τον περισσότερο καιρό), θέλω εξάλλου να την παλέψω χωρίς φάρμακα όσο γίνεται (άλλωστε δεν νομίζω πως είμαι σε τραγικά άσχημη κατάσταση εδώ που τα λέμε.....). Φάρμακο για την κατάθλιψη είχα πάρει αρκετά παλαιότερα για ένα μήνα περίπου και δεν με βοήθησε, αντιθέτως είχε πολύ άσχημες σεξουαλικές παρενέργειες οπότε δεν θα το δοκιμάσω ξανά μιας και είμαι σεξουαλικά ενεργός και το καλό σεξ μου είναι απαραίτητο.Quote:
Originally posted by RainAndWind
vince,almost normal=a little crazy.Καθώς θα έλεγαν και κάποιοι νορμοδικτάτορες\"παρουσιάζ ω αποκλίνουσα συμπεριφορά\"λολ.Δεν το φοβάμαι καθόλου και το χρησιμοποιώ με αυτή την έννοια,της απομυθοποίησης.
Να σε ρωτήσω κάτι;Μπορείς να προσδιορίσεις χρονικά πότε άρχισε η διάθεσή σου να αλλάζει προς το χειρότερο,γιατί εγώ το εντοπίζω στους τελευταίους μήνες,σχετικά πρόσφατα δηλαδή.Συνέβη κάτι και είχες αυτή την ψυχολογική πτώση,κάποιο γεγονός που να σε επηρέασε,προσωπικό ίσως;Έχεις αναφέρει στο γιατρό σου αυτή τη διάθεση την πεσισμιστική,μήπως χρειάζεται να βρείτε μαζί και να τροποποιήσετε κάτι στην αγωγή ή να αλλάξεις κάποια πράγματα στην καθημερινότητά σου,ώστε να ανέβεις,να πάρεις δύναμη και ανακαλύψεις ξανά το κέφι για αλλαγή;
Κάποιους λόγους τους έχω εντοπίσει, κάνω κάποια πράγματα για να αλλάξω προς το καλύτερο αλλά έχω και τις φάσεις μου, δεν νομίζω δηλαδή να υπάρχει κάτι που να μου εγγυηθεί διαρκής \"ευημερία\" (να αισθάνομαι καλά δηλαδή επ\'αόριστον).
Πολλές φορές πιάνω και τον εαυτό μου να διαβάζει παλαιότερα μηνύματα ή και σκέψεις που έχω κάνει και να λέω μα πόσο κακομοίρης μπορεί να νιώθω πια, σκάσε και κολύμπα λέω στον εαυτό μου, δεν σε πετάξανε και στους πέντε δρόμους :)
Το κακό με μένα είναι ότι παλαιότερα ήμουν πολύ περήφανος, δεν έκανα εγώ κινήσεις να πλησιάζω άλλα παιδιά για παρέα, έτσι βέβαια κατέληγα να αφήνω να με πλησιάζουν όσοι ήθελαν να κάνουν παρέα μαζί μου (δεν ήταν πολλοί μιας και ήμουν αρκετά κλειστός χαρακτήρας), μέχρι που έμεινα μόνος και αναγκάστηκα να αλλάξω τακτική, τι καλά είναι όταν δεν έχουμε ανάγκη κανέναν, νιώθουμε ασφαλής και δυνατοί. Τεσπά, για να μην τα πολυλογώ δεν νιώθω, σε αντίθεση με σένα, πως είχα τόση στήριξη από φίλους, όσο στήριξη ίσως είχα μέσα από τις σχέσεις μου με το άλλο φύλλο. Λες να βρω φίλους, αλλά δυστυχώς όσο σκέφτομαι πως στο θέμα της φιλίας δεν έχω περάσει καν τη βάση, τόσο αποδέχομαι το γεγονός πως οι αληθινές φιλίες σπανίζουν στις μέρες μας. Ίσως απλά να μην τόχω και να χρειάζεται απλά να το αποδεχθώ.Quote:
Originally posted by chr1986
Έχω ξαναγράψει σε προηγούμενα post μου ότι αισθάνομαι τυχερή μέσα στην ατυχία μου γιατί οι φίλοι μου με στηρίζουν σε αυτό το ζόρι που περνάω.. Αν δεν ήταν εκείνοι και το αγόρι μου δεν ξέρω πως και αν θα την πάλευα.. Αλλά για να μη λέω και ψέμματα, με έχει βοηθήσει πολύ και το forum. :) Στους φίλους μου αυτό που παραδέχτηκα είναι ότι ποτέ μέχρι τώρα δε με αντιμετώπισαν ως τρελή και ότι ακόμα και όταν για μήνες δε σήκωνα τα τηλ. δε με παρεξήγησαν.. Απλά όταν δεν έχεις περάσει κάτι δε μπορείς να το καταλάβεις, μπορείς όμως να συμπαρασταθείς. Oneiroplasmenos, ίσως δεν ήταν πραγματικοί φίλοι αλλά αυτό που λέμε \"γνωστοί\" για πολλά χρόνια. Φαίνεσαι έξυπνο παιδί, οπότε για μένα πρέπει να αρχίζεις να αναζητάς νέες φιλίες. Δε λέω, είναι δύσκολο κι θέλει χρόνο αλλά αξίζει τον κόπο και πάνω από όλα: το αξίζεις εσύ.:)
Επίσης έχω να πω.....\" πιο καλή η μοναξιά από σενα που δεν φτάνω...\"
οταν ακουω πως αληθινες φιλιες σπανιζουν στις μερες μας
ειλικρινα δεν ξερω τι να υποθεσω για πιο λογο λεγεται αυτο
μερικες μονο σκεψεις
οι ανθρωποι ειναι παντα ανθρωποι και λειτουργουν ως ανθρωποι
ας μην περιμενουμε το απολυτο απο κανεναν και προπαντως απο τον ιδιο μας τον εαυτο
να στις ανθρωπινες σχεσεις χρειαζεται να ριξεις λιγο τα μουτρα σου ενιοτε
και αλλες φορες να αντιμετωπισεις με χιουμορ καποια στραβη
δεν χανουμε τους φιλους μας οταν υποφερουμε η οταν τους το λεμε
αλλα οταν το γεγονος οτι υποφερουμε συνεχιζει να μας τρομαζει σε βαθμο που συνεχιζουμε να ασχολουμαστε μονο με τον εαυτο μας
εχω φιλο που λεει και το εννοει οταν του λες πως παει
λεει εχω καταθλιψη που εχει χειροτερεψει αρκετα τελευταια, εσυ researcher μου τι νεα?
και φυσικα του λεω τα δικα μου νεα και φυσικα με ακουει με ενθερμη προσοχη
γενικα αυτο το απολυτο παλια ετσι τωρα αλλιως και δεν ...μου δινει στα νευρα
δεν ξερω
ισως και να γινομαι αδικη oneiroplasmene και συγγνωμη εκ των προτερων
ακομη ενα κατι που ηθελα να πω ειναι πως αν δεν κανεις πρωτα παρεουλα με καποιον καποια που δε σε εκφραζει με χιλια βρε παιδι μου απλα για ενα κατι λιγο...πως θα δωσεις ευκαιρια σε μια νεα φιλια να αναπτυχθει...
ωχ συγγνωμη αν ειναι σαν να μαλωνω
φιλια!
Θέλω να σου ζητήσω συγνώμη janet που είπα ότι μοιάζεις με την panikoula. No hard feelings ελπίζω :)
Αυτό από τραγούδι είναι?
Quote:
Originally posted by janet
\" πιο καλή η μοναξιά από σενα που δεν φτάνω...\"
Δεν πειράζει το ξέχασα ήδη.Quote:
Originally posted by Oneiroplasmenos
Θέλω να σου ζητήσω συγνώμη janet που είπα ότι μοιάζεις με την panikoula. No hard feelings ελπίζω :)
Αυτό από τραγούδι είναι?
Quote:
Originally posted by janet
\" πιο καλή η μοναξιά από σενα που δεν φτάνω...\"
Είναι τραγούδι του Πάριου και νομίζω ότι ταιριάζει με την περίσταση.
Χμμ, με έβαλε σε σκέψεις αυτό που είπες.Quote:
Originally posted by researcher
δεν χανουμε τους φιλους μας οταν υποφερουμε η οταν τους το λεμε
αλλα οταν το γεγονος οτι υποφερουμε συνεχιζει να μας τρομαζει σε βαθμο που συνεχιζουμε να ασχολουμαστε μονο με τον εαυτο μας
e? e?Quote:
Originally posted by Oneiroplasmenos
Χμμ, με έβαλε σε σκέψεις αυτό που είπες.Quote:
Originally posted by researcher
δεν χανουμε τους φιλους μας οταν υποφερουμε η οταν τους το λεμε
αλλα οταν το γεγονος οτι υποφερουμε συνεχιζει να μας τρομαζει σε βαθμο που συνεχιζουμε να ασχολουμαστε μονο με τον εαυτο μας
και γω το εχω σκεφτει πολλες φορες
δεν βαριεμαι εναν φιλο επειδη υποφερει
αλλα οταν καταλαμβανει ολο το χωρο και μιλα συνεχως για τον εαυτο του χωρις καν να αντιλαμβανεται οτι υπαρχω εκει γυρω
οχι ως δορυφορος αλλα ως ισοτιμη και ισοχωροκαταλαμβανουσα ανθρωπινη υπαρξη
Εγώ πιστεύω ότι ο σωστός φίλος οφείλει αν θέλει να λέγεται φίλος να είναι μαζί σου στα δύσκολα. Για όσο κι αν αυτά κρατήσουν. Και να μην είναι μόνο στα λόγια αλλά και στις πράξεις. Από την άλλη, πρέπει να σεβεσαι και τα δικα του θέλω και επιθυμιες. Οι φίλοι είναι και για τα καλα και για τα δυσκολα. ΚΑΙ για τα δύο όμως. Αν ψάχνουμε κάποιον να λεμε μονο τα προβληματα μας, χωρίς να νοιαζόμαστε και για την δικη του προσωπικη ζωή, τότε καλύτερα να ψάξουμε για ψυχολογο. Αν όμως ψάχνουμε για καποιον να ειναι διπλα μας στις χαρες αλλα και στις λυπες, τότε ο φίλος μπορει να το προσφέρει αυτο. Προσωπικα δεν μου έχει τυχει γιατι ειμαι πολυ προσεκτικη στους ανθρωπους που διαλεγω να ειναι κοντα μου και πιστευω αν μου τυχαινε θα το συζητουσα. Και αν παλι δεν αλλαζε κατι τοτε θα απομακρυνόμουν.