Τι μου συμβαίνει?

Γεια σας παιδιά,
γράφω εδώ γιατί νομίζω πως μόνο εσείς θα μπορέσετε να με καταλάβετε και ίσως μου δώσετε μια απάντηση στο τι μου συμβαίνει.
Είμαι σε μια σχέση από τα 20 μου και μένουμε μαζί. Πριν τη σχέση αυτή και στα πρώτα χρόνια της σχέσης μας ήμουν καλά, ανεξάρτητη, δυναμική, πολύ κοινωνική. Είχα μια καλή εμφάνιση και μια πολύ καλή δουλειά, έκανα πολλά ταξίδια, γνώριζα κόσμο (λόγω δουλειάς), γυμναζόμουν, έκανα πολλά σπορ και γενικά ήμουν ικανοποιημένη από τη ζωή μου.
Τα τελευταία χρόνια όμως κάτι δεν πάει καλά. Σταμάτησα τη δουλειά και κλείστηκα στο σπίτι. Σταμάτησα να βγαίνω εντελώς και δεν θέλω να βλέπω κόσμο. Μένω κλεισμένη στο σπίτι μέρες ή και βδομάδες, ακόμη και μήνες χωρίς να βγω καθόλου έξω. Ακόμα και στο σουπερ μάρκετ να πάω νιώθω τελείως ανίσχυρη να αντιμετωπίσω τον κόσμο γύρω μου. Ενώ θέλω να αλλάξω ζωή νιώθω αδυναμία να ξαναβγώ στην αγορά εργασίας. Νιώθω πως αν πιάσω κάπου δουλειά θα παγιδευτώ και δεν θα μπορώ να ξεφύγω. Αντίθετα όλη μέρα στο σπίτι κάνω δουλειές, δεν κάθομαι καθόλου παρά μόνο το βράδυ όταν πέφτω για ύπνο.
Ξέχασα να πω πως μικρή είχα δεχτεί κακοποιήση.
Λέτε να μου βγαίνουν όλα τώρα στην επιφάνεια?
Σε όποιον άλλο και να μιλήσω δεν θα καταλάβει...
Πιστεύουν πως δεν κάνω κάτι γιατί δεν θέλω, δεν καταλαβαίνουν ότι δεν μπορώ.
Δεν ξέρω τι να κάνω...

Μήπως έχεις κατάθλιψη;

Εμένα μου φαίνεται ότι έχεις κατάθλιψη αλλά δεν είμαι και ειδικός

ενα σημειο που ειπες περι οικογενοιακης κακοποιησης συν οτι αλλο εχει συμβει,
θα πρεπει να το εξερευνησεις.

Δοκιμασες να μιλησεις σε ενα συμβουλο ψυχικης υγειας?
Σε ενα απο τα ΚΨΥ?
Νομιζω οτι μπορεις να κλεισεις ενα ραντεβου και σε καποια το κοστος ειναι πολυ μικρο.

Quote:

---

Originally posted by janet
Εμένα μου φαίνεται ότι έχεις κατάθλιψη αλλά δεν είμαι και ειδικός

---

πως σου φανηκε δηλαδη κατι τετοιο?
Μην κανεις διαγνωσεις γιατι μπαινουν στον αλλον ιδεες απο το πουθενα.
Για να οδηγηθεις σε ενα συμπερασμα, πρεπει να κανεις δεκαδες ερωτησεις και αποκλειται καποιος να καταλαβει κατι μεσα απο 10 γραμμες.

Quote:

---

Originally posted by krino

Quote:

---

Originally posted by janet
Εμένα μου φαίνεται ότι έχεις κατάθλιψη αλλά δεν είμαι και ειδικός

---

πως σου φανηκε δηλαδη κατι τετοιο?
Μην κανεις διαγνωσεις γιατι μπαινουν στον αλλον ιδεες απο το πουθενα.
Για να οδηγηθεις σε ενα συμπερασμα, πρεπει να κανεις δεκαδες ερωτησεις και αποκλειται καποιος να καταλαβει κατι μεσα απο 10 γραμμες.

---

ναι ναι δεν έκανα διάγνωση μου μοιάζει σαν κατάθλιψη είπα αλλά δεν είμαι γιατρός ούτε ψυχολόγος

Quote:

---

Originally posted by janet

Quote:

---

Originally posted by krino

Quote:

---

Originally posted by janet
Εμένα μου φαίνεται ότι έχεις κατάθλιψη αλλά δεν είμαι και ειδικός

---

πως σου φανηκε δηλαδη κατι τετοιο?
Μην κανεις διαγνωσεις γιατι μπαινουν στον αλλον ιδεες απο το πουθενα.
Για να οδηγηθεις σε ενα συμπερασμα, πρεπει να κανεις δεκαδες ερωτησεις και αποκλειται καποιος να καταλαβει κατι μεσα απο 10 γραμμες.

---

ναι ναι δεν έκανα διάγνωση μου μοιάζει σαν κατάθλιψη είπα αλλά δεν είμαι γιατρός ούτε ψυχολόγος

---

σου μοιαζει ε?
εβγαλε εξω την γλωσσα και ειχε πουα βουλες?
:P:P

Quote:

---

Originally posted by krino

Quote:

---

Originally posted by janet

Quote:

---

Originally posted by krino

Quote:

---

Originally posted by janet
Εμένα μου φαίνεται ότι έχεις κατάθλιψη αλλά δεν είμαι και ειδικός

---

πως σου φανηκε δηλαδη κατι τετοιο?
Μην κανεις διαγνωσεις γιατι μπαινουν στον αλλον ιδεες απο το πουθενα.
Για να οδηγηθεις σε ενα συμπερασμα, πρεπει να κανεις δεκαδες ερωτησεις και αποκλειται καποιος να καταλαβει κατι μεσα απο 10 γραμμες.

---

ναι ναι δεν έκανα διάγνωση μου μοιάζει σαν κατάθλιψη είπα αλλά δεν είμαι γιατρός ούτε ψυχολόγος

---

σου μοιαζει ε?
εβγαλε εξω την γλωσσα και ειχε πουα βουλες?
:P:P

---

Κρίνε αν θέλεις να γίνεις κακός το έχεις

Σας ευχαριστώ. Επισκέφτηκα κάποια στιγμή κάποιον ειδικό, αλλά ήταν πολύ επιθετικός και δεν ξαναπήγα. Δεν επισκέφτηκα άλλους γιατί εφόσον δεν μπορώ να εργαστώ, δεν έχω δικά μου χρήματα και σκέφτηκα πως θα έπρεπε να επισκεφτώ πολλούς μέχρι να βρω κάποιον να μου εμπνέει εμπιστοσύνη.
Για αυτό πολλές φορές νοιώθω πως είμαι σε αδιέξοδο.
Ξέρω πως δεν ήσαστε ειδικοί, αλλά θα με βοηθήσει να ακούσω την άποψη σας. Πραγματικά θα νιώσω ανακούφιση αν μάθω ότι δεν φταίω εγώ για αυτό που μου συμβαίνει...

εσένα γιατί σου μοιάζει δηλαδή;μπορεί να μην έχει ανάγκη αγωγής αλλά ψυχολόγος χρειάζεται να ξεδιπλώσει όλη αυτή την καταθλιπτική διάθεση και συμπεριφορά.

Quote:

---

Originally posted by γιώτα2
εσένα γιατί σου μοιάζει δηλαδή;μπορεί να μην έχει ανάγκη αγωγής αλλά ψυχολόγος χρειάζεται να ξεδιπλώσει όλη αυτή την καταθλιπτική διάθεση και συμπεριφορά.

---

Δεν ξέρω τι μπορεί να είναι αυτό...
Ξέρω μόνο ότι η αυτοπεποίθηση μου έχει πιάσει πάτο. Ενώ παλιά έβγαινα και είχα πολλή αυτοπεποίθηση, τώρα δεν θέλω να με βλέπει κανείς. Νιώθω δυσφορία όταν βρίσκομαι με κόσμο.

Είσαι ευχαριστημένη απο την σχέση σου;λες πως μένετε μαζί.....μήπως έχει αρχίσει η συνήθεια και έχει φύγει το πάθος;μήπως αισθάνεσαι να έχεις συμβιβαστεί;

Θέλω να ρωτήσω και κάτι ακόμα. Ο ειδικός που επισκέφτηκα άρχισε να με ρωτάει αμέσως πως τα πάω σεξουαλικά με το αγόρι μου, και έξω, στο σαλόνι των επισκεπτών είχε τσοντοπεριοδικά. Είναι φυσιολογικό αυτό?? \'Ενιωσα τρομερά άβολα, μου έκανε άσχημη εντύπωση και σχημάτισα κακή γνώμη για τους ειδικούς γιατί ήταν η πρώτη μου φορά. Επίσης μου φάνηκε πολύ υπερόπτης, και εγώ θέλω να με αντιμετωπίζουν ισότιμα. Άνθρωπος είμαι, με μυαλό και ψυχή.

Quote:

---

Originally posted by γιώτα2
Είσαι ευχαριστημένη απο την σχέση σου;λες πως μένετε μαζί.....μήπως έχει αρχίσει η συνήθεια και έχει φύγει το πάθος;μήπως αισθάνεσαι να έχεις συμβιβαστεί;

---

Γιώτα, ναι σωστά κατάλαβες. Έχει φύγει το πάθος από καιρό, έχουμε μπει σε μια ρουτίνα και δεν υπάρχει καμία επαφή πια, ούτε συναισθηματική ούτε ερωτική. Θέλω να χωρίσω αλλά έχω παγιδευτεί στη κατάσταση αδυναμίας που προανέφερα, ότι δηλ. είμαι ανίκανη, δεν μπορώ να κάνω τίποτα, ούτε στο δρόμο δεν μπορώ να βγω...

Αυτό να κάνεις.Είσαι πολύ νέα αλλοίμονο αν κάνεις τα λάθη που έκανα εγώ πριν 30 χρόνια.Να ακούσεις την θέλει η ψυχούλα σου και να προχωρήσεις στην ζωή σου.Βάλε σε μια σειρά τα προσωπικά σου και βρες μια δουλειά να δείς πως σου φεύγει η μελαγχολία.Βασικά να ζήσεις σαν κορίτσι της ηλικίας σου.Θα υπάρξουν εντάσεις αλλά μην συμβιβαστείς για κανένα λόγο.Θα βρείς την δύναμη...

Γεια σου μιλι :) Σε χασαμε μετα το θρεντ των μαστιγιων! Αναρωτιωμουν γιατι ειχες φυγει τοσο ξαφνικα.

Quote:

---

Originally posted by missing_mile
Θέλω να ρωτήσω και κάτι ακόμα. Ο ειδικός που επισκέφτηκα άρχισε να με ρωτάει αμέσως πως τα πάω σεξουαλικά με το αγόρι μου, και έξω, στο σαλόνι των επισκεπτών είχε τσοντοπεριοδικά. Είναι φυσιολογικό αυτό?? \'Ενιωσα τρομερά άβολα, μου έκανε άσχημη εντύπωση και σχημάτισα κακή γνώμη για τους ειδικούς γιατί ήταν η πρώτη μου φορά. Επίσης μου φάνηκε πολύ υπερόπτης, και εγώ θέλω να με αντιμετωπίζουν ισότιμα. Άνθρωπος είμαι, με μυαλό και ψυχή.

---

Τσοντοπεριοδικα... Τζιζους... Εννοεται δεν ηταν φυσιολογικο! Ουτε και πρεπει να θεωρεις τον ανεκδιηγητο τυπακο που επισκευτηκες αντιπροσωπευτικο δειγμα των ειδικων ψυχικης υγειας. Λυπαμαι που ειχες αρνητικη εμπειρια... Φαινεται επεσες σε ανωμαλο.

Ειναι απολυτα λογικο να θελεις μια ισοτιμη σχεση απο τον ανθρωπο που θα του πεις το προβλημα σου. Εχεις σκεφτει να αναζητησεις εναν ειδικο που θα εχει σωστη εκπαιδευση? (σε κεντρο ψυχικης υγειας η αλλου?) Απο αυτα που γραφεις, αντιμετωπιζεις σημαντικες δυσκολιες απο ενα προβλημα που κραταει χρονια. Το να βιωνεις μια τετοια αποσυρση δεν ειναι μικρο πραγμα, αυτο το ξερω απο τη δικη μου περιπτωση χωρις βεβαια να κανω συγκρισεις.

Λες οτι ο υπνος να αποτελει ενα απο τα λιγα καταφυγια σου. Αληθεια τι ποιοτητα εχει ο υπνος σου? Χρειαζεται να κοιμασαι πολλες ωρες?

Quote:

---

Originally posted by missing_mile
Θέλω να ρωτήσω και κάτι ακόμα. Ο ειδικός που επισκέφτηκα άρχισε να με ρωτάει αμέσως πως τα πάω σεξουαλικά με το αγόρι μου, και έξω, στο σαλόνι των επισκεπτών είχε τσοντοπεριοδικά. Είναι φυσιολογικό αυτό?? \'Ενιωσα τρομερά άβολα, μου έκανε άσχημη εντύπωση και σχημάτισα κακή γνώμη για τους ειδικούς γιατί ήταν η πρώτη μου φορά. Επίσης μου φάνηκε πολύ υπερόπτης, και εγώ θέλω να με αντιμετωπίζουν ισότιμα. Άνθρωπος είμαι, με μυαλό και ψυχή.

---

ενταξει επεσες σε περιεργο τυπο,
για να μην πω κατι αλλο.
Δεν ξερω καν πως τον βρηκες.....

Προτιμησε να πας σε κεντρο ψυχικης υγειας.

το μήνυμα διαγράφηκε από την ομάδα διαχείρισης για παραβίαση των όρων χρήσης.
Σε περίπτωση που συνεχιστεί η δημιουργία νεών προφίλ από το συγκεκριμένο πρόσωπο, οι συκοφαντικές δυσφημίσεις και οι προσβολές προς την προσωπικότητα διαχειριστών και μελών του φόρουμ, ενημερώνω πως θα απευθυνθω στη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος και θα προχωρήσω σε μήνυση, ασκώντας κάθε νόμιμο δικαίωμα.

ΝίκοςD.

ρε θεωφανια,
εγινες διαχειριστρια?
(πολυκατοικιας...)


:D

το μήνυμα διαγράφηκε από την ομάδα διαχείρισης για παραβίαση των όρων χρήσης.
Σε περίπτωση που συνεχιστεί η δημιουργία νεών προφίλ από το συγκεκριμένο πρόσωπο, οι συκοφαντικές δυσφημίσεις και οι προσβολές προς την προσωπικότητα διαχειριστών και μελών του φόρουμ, ενημερώνω πως θα απευθυνθω στη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος και θα προχωρήσω σε μήνυση, ασκώντας κάθε νόμιμο δικαίωμα.

ΝίκοςD.

Quote:

---

Originally posted by oboro
Γεια σου μιλι :) Σε χασαμε μετα το θρεντ των μαστιγιων! Αναρωτιωμουν γιατι ειχες φυγει τοσο ξαφνικα.
Τσοντοπεριοδικα... Τζιζους... Εννοεται δεν ηταν φυσιολογικο! Ουτε και πρεπει να θεωρεις τον ανεκδιηγητο τυπακο που επισκευτηκες αντιπροσωπευτικο δειγμα των ειδικων ψυχικης υγειας. Λυπαμαι που ειχες αρνητικη εμπειρια... Φαινεται επεσες σε ανωμαλο.

Ειναι απολυτα λογικο να θελεις μια ισοτιμη σχεση απο τον ανθρωπο που θα του πεις το προβλημα σου. Εχεις σκεφτει να αναζητησεις εναν ειδικο που θα εχει σωστη εκπαιδευση? (σε κεντρο ψυχικης υγειας η αλλου?) Απο αυτα που γραφεις, αντιμετωπιζεις σημαντικες δυσκολιες απο ενα προβλημα που κραταει χρονια. Το να βιωνεις μια τετοια αποσυρση δεν ειναι μικρο πραγμα, αυτο το ξερω απο τη δικη μου περιπτωση χωρις βεβαια να κανω συγκρισεις.

Λες οτι ο υπνος να αποτελει ενα απο τα λιγα καταφυγια σου. Αληθεια τι ποιοτητα εχει ο υπνος σου? Χρειαζεται να κοιμασαι πολλες ωρες?

---

Γεια σου Oboro!
ε, με θυμάσαι ακόμα, μετά από τόσο καιρό? :)
Από τα μαστίγια περάσαμε σε άλλη φάση...
Μετά από εκείνη την επίσκεψη φοβήθηκα μήπως όλοι οι ειδικοί ήταν έτσι, γιατί πραγματικά αυτό με τα περιοδικά μου φάνηκε πολύ παράξενο και με ξένισε, αλλά σκέφτηκα μήπως τελικά εγώ ήμουν η περίεργη που το πήρα στραβά...

Λες να απορρέουν όλα από το πρόβλημα στη σχέση μου?
Κι εγώ νομίζω πως αν φύγω θα είμαι καλύτερα, όμως το θέμα είναι γιατί νιώθω έτσι και δεν μπορώ να ξεπεράσω το φόβο μου. Αν πάω σε ΚΨΥ θα βρω κάποιον να με βοηθήσει? Φοβάμαι μήπως αντιμετωπίσω την ίδια συμπεριφορά...
Αντί για καλύτερα ένιωσα χειρότερα μετά την επίσκεψη στον Mr \"ειδικό\".

τωρα που ειναι οι καλοι και οι κακοι δεν το ξερω....
και εγω μπορω να σου πω για τον ταδε, και να πας και να σου κανει διαφορες προτασεις...

Στα ΚΨΥ πιστευω οτι ειναι λιγο πιο νορμαλ τα πραγματα.
Αν και ετσι που εχει φτασει η φαση τι να σου πω...
προτιμησε γυναικα ψυχολογο....

missing όπως σου είπε και η υπόλοιπη παρέα καλύτερα θα ήταν να πας σε κάποιον ειδικό.
Συμφωνώ ότι υπάρχουν μερικοί που θέλουν να λέγονται ειδικοί και δεν είναι αξιοι που έχουν πτυχία.
Αλλά τι να κάνουμε αυτό δε μπορούμε να το ξέρουμε από πριν έτσι ώστε να κάνουμε μια καλή επιλογή από την αρχή. Απλά μην το αφήσεις έτσι κυνήγησέ το,ψάξτο παραπάνω.
Ξέρω ότι δεν έχεις διάθεση να κάνεις ούτε αυτό και πολύ καλά καταλαβαίνω ότι δεν σου είναι εύκολο αλλά βάλε στο μυαλό σου μόνο αυτό το στόχο και μη προβληματίζεσαι προς το παρόν για τα υπόλοιπα, βάλτα λίγο σε ένα κουτάκι και απλά παρατήρησε τα, μη προσπαθείς να πάρεις σημαντικές αποφάσεις για όσο διάστημα νιώθεις χάλια γιατί όλα αυτά που λες ότι σε προβληματίζουν σε βαραίνουν και τα νιώθεις όλα μπερδεμένα με αποτέλεσμα να χάνεσαι μέσα στη σκέψη σου. Νιώθεις κάπως έτσι?

Είχα κι εγώ μια παρόμοια ιστορία με κάποιον ειδικό πριν από μερικά χρόνια.Όχι με περιοδικά αλλά ήταν πολύ απόμακρος και απότομος ενώ του έλεγα πως είμαι και τι νιώθω (να κλαίω χωρίς να ξέρω το γιατί)και αυτός με ρωτούσε συνεχώς \"και τι ήρθες να κάνεις εδω?\" ένοιωσα τότε τόσο ντροπή, τόσο χάλια που άφησα εντελώς τον εαυτό μου από τότε δεν ξαναπήγα ούτε ξανα ρώτησα για κάποιον ειδικό... ...και το αποτέλεσμα ήταν να φτάσω σε προχωρημένη κατάθλιψη με όλα τα παρελκόμενα
Η συμβουλή μου είναι αυτή και με πολλή αγάπη σου έυχομαι να πάνε όλα καλά.

Quote:

---

Originally posted by eimaiok
missing όπως σου είπε και η υπόλοιπη παρέα καλύτερα θα ήταν να πας σε κάποιον ειδικό.
Συμφωνώ ότι υπάρχουν μερικοί που θέλουν να λέγονται ειδικοί και δεν είναι αξιοι που έχουν πτυχία.
Αλλά τι να κάνουμε αυτό δε μπορούμε να το ξέρουμε από πριν έτσι ώστε να κάνουμε μια καλή επιλογή από την αρχή. Απλά μην το αφήσεις έτσι κυνήγησέ το,ψάξτο παραπάνω.
Ξέρω ότι δεν έχεις διάθεση να κάνεις ούτε αυτό και πολύ καλά καταλαβαίνω ότι δεν σου είναι εύκολο αλλά βάλε στο μυαλό σου μόνο αυτό το στόχο και μη προβληματίζεσαι προς το παρόν για τα υπόλοιπα, βάλτα λίγο σε ένα κουτάκι και απλά παρατήρησε τα, μη προσπαθείς να πάρεις σημαντικές αποφάσεις για όσο διάστημα νιώθεις χάλια γιατί όλα αυτά που λες ότι σε προβληματίζουν σε βαραίνουν και τα νιώθεις όλα μπερδεμένα με αποτέλεσμα να χάνεσαι μέσα στη σκέψη σου. Νιώθεις κάπως έτσι?

Είχα κι εγώ μια παρόμοια ιστορία με κάποιον ειδικό πριν από μερικά χρόνια.Όχι με περιοδικά αλλά ήταν πολύ απόμακρος και απότομος ενώ του έλεγα πως είμαι και τι νιώθω (να κλαίω χωρίς να ξέρω το γιατί)και αυτός με ρωτούσε συνεχώς \"και τι ήρθες να κάνεις εδω?\" ένοιωσα τότε τόσο ντροπή, τόσο χάλια που άφησα εντελώς τον εαυτό μου από τότε δεν ξαναπήγα ούτε ξανα ρώτησα για κάποιον ειδικό... ...και το αποτέλεσμα ήταν να φτάσω σε προχωρημένη κατάθλιψη με όλα τα παρελκόμενα
Η συμβουλή μου είναι αυτή και με πολλή αγάπη σου έυχομαι να πάνε όλα καλά.

---

eimaiok, ευχαριστώ πολύ! :)
Σε καταλαβαίνω απόλυτα με τον \"ειδικό\", και εμένα κάπως έτσι ήταν, πολύ πολύ απότομος. Έκανε συνέχεια ερωτήσεις, αλλά με έναν τρόπο, πως να το πω, λες και ήταν της Γκεστάπο και μου έκανε ανάκριση. Λες και έψαχνε να βγάλει διάγνωση μέσα σε λίγα λεπτά απλά και μόνο για να πάρει τα εύσημα ότι είναι πολύ μάγκας που βρήκε τι έχω. Άσε που φυσούσε και ξεφυσούσε όλη την ώρα, δεν ξέρω καν το γιατί! Δεν ήταν τόσο τα περιοδικά, όσο η συμπεριφορά του, απλά μετά το σύνδεσα και με τα περιοδικά και το έκανε ακόμη χειρότερο. Δεν καταλαβαίνουν ότι έχουν ανθρώπους απέναντι τους και όχι ρομπότ? Πως να ξαναπάς μετά από μια τέτοια αντιμετώπιση?
Είδες, το ίδιο έπαθα κι εγώ, και μετά, όπως κι εσύ σχημάτισα πολύ κακή εντύπωση για τους ειδικούς και ένιωσα ακόμα πιο αβοήθητη. Επίσης, και εγώ για τον ίδιο λόγο με εσένα τον είχα επισκεφτεί τότε, γιατί έκλαιγα στα καλά καθούμενα και δεν μπορούσα να σταματήσω, και δεν ήξερα τι μου συνέβαινε..

Ευχαριστώ ξανά eimaiok, θα προσπαθήσω να βρω δύναμη και να πάω, γιατί όπως καλά κατάλαβες, νιώθω ότι δεν έχω τη δύναμη να κάνω ούτε αυτό, από το φόβο πως θα με αντιμετωπίσουν...
Θα τα κλείσω όλα στο κουτάκι, ακριβώς όπως μου είπες για να σκεφτώ καθαρά :)

Quote:

---

Originally posted by missing_mile
Μετά από εκείνη την επίσκεψη φοβήθηκα μήπως όλοι οι ειδικοί ήταν έτσι, γιατί πραγματικά αυτό με τα περιοδικά μου φάνηκε πολύ παράξενο και με ξένισε, αλλά σκέφτηκα μήπως τελικά εγώ ήμουν η περίεργη που το έβλεπα έτσι...

Λες όλα αυτά να απορρέουν από το πρόβλημα στη σχέση μου?
Κι εγώ νομίζω πως αν φύγω θα είμαι καλά, όμως το θέμα είναι γιατί νιώθω έτσι και δεν μπορώ να ξεπεράσω το φόβο μου. Αν πάω σε ΚΨΥ θα βρω κάποιον να με βοηθήσει? Φοβάμαι μήπως αντιμετωπίσω την ίδια συμπεριφορά... Αντί να νιώσω καλύτερα ένιωσα χειρότερα μετά την επίσκεψη μου στον ειδικό.

---

Ε ναι, πως να μη νιωσεις μετα χειροτερα! Δηλαδη ενταξει, κι εγω αν τοτε που ειχε αρχισει να θεριευει το δικο μου προβλημα, στην πιο μεγαλη μου αδυναμια ειχα επισκευτει μια ειδικο και εβλεπα χειροπεδες κορνιζαρισμενες αντι για πτυχια, την ακρη του δερματινου του μαστιγιου να προεξεχει απο το πανω ραφι του γραφειου της, και μου εκανε ερωτησεις του στυλ \"ολον αυτο τον θλιμμενο ανδρισμο που εκπεμπεις δε θα \'θελες ποτε να στον υποταξουν?\", μαλλον θα ειχα φυγει αρον αρον και μετα χασει την ενεργεια μου για κανα δυο εβδομαδες. Δεν θα εγκαθιδρυοταν ομως μεσα μου μετα η πεποιθηση πως ολοι οι ειδικοι ειναι ετσι! Απλως θα συμπεραινα οτι με εστειλαν στην λαθος \"λειτουργο\"... Θα προσπαθουσα ξανα και ξανα μεχρι να βρω εναν σοβαρο ανθρωπο να μπορω να του μιλησω για το προβλημα μου.


(Τωρα σοβαρα ρε συ... Τσοντοπεριοδικα?? ελεος?? Οσο το γιατι βαριανασαινε, ασε καλυτερα, υποψιαζομαι οτι δεν θα ηθελε κανεις να μαθει)

Quote:

---

Originally posted by oboro
Ε ναι, πως να μη νιωσεις μετα χειροτερα! Δηλαδη ενταξει, κι εγω αν τοτε που ειχε αρχισει να θεριευει το δικο μου προβλημα, στην πιο μεγαλη μου αδυναμια ειχα επισκευτει μια ειδικο και εβλεπα χειροπεδες κορνιζαρισμενες αντι για πτυχια, την ακρη του δερματινου του μαστιγιου να προεξεχει απο το πανω ραφι του γραφειου της, και μου εκανε ερωτησεις του στυλ \"ολον αυτο τον θλιμμενο ανδρισμο που εκπεμπεις δε θα \'θελες ποτε να στον υποταξουν?\"

---

Lol
Εκεί θα μπορούσες να της λες σε όλα: \"Yes Mistress\" και: \"Ότι πείτε Αφέντρα\" και θα το ξεπερνούσες γρήγορα το κακό...
Με τον άλλο της Γκεστάπο τι να έκανα? Υπεροπτικό ύφος είχε, περιοδικό είχε, βαριανάσαινε, μόνο ο φραπές του έλλειπε του ελληνάρα :P

Υπάρχουν και οι περιπτώσεις όπως: Μου σύστησαν ψυχίατρο πήγα και μετά από μισή ώρα συνεδρίας έφυγα χωρίς καν να πληρώσω. ΣΣ: ο γιατρός ομοφυλόφιλος αλλά διάλεξε λάθος άνθρωπο σε πάρα πολύ κακή στιγμή...
Μετά την απόρριψη: μου οφείλετε 100€....
Απάντηση: Νόμιζα ότι ήρθα για μια συνεδρία που αφορά αποκλειστικά την ψυχική μου διαταραχή και όχι την σαρκική σας ικανοποίηση...
Συμβαίνουν και αυτά....
Όπως επίσης συμβαίνουν και πολύ ισχυροί δεσμοί με τον ή την ειδικό που είναι τελείως εκτός των ερωτικών.. μάλλον πλατωνικοί δεσμοί αλλά βοηθούν πολύ σε κάποιες περιπτώσεις και προσωπικά θεωρώ αυτό σαν αντίποδα από τα προαναφερόμενα.
Όπως όλα χρειάζονται έναν αγώνα για να αποκτηθούν και για εσένα είναι ένας γερός αγώνας να βρεις το άτομο που θα σε στηρίξει. Είναι ένας στόχος που δεν θα σε αφήσει να τελματώσεις ποτέ γιατί απλά είναι μια αρχή και είναι μια αρχή δική σου και μόνο.
Θα έλεγα να επικεντρωθείς σε λίγα βασικά από το να αναλώνεις πολύ ενέργεια σε πολλά. Το βασικότερο όλων μας είναι η υγεία μας και η ψυχική υγεία μας.

Quote:

---

Originally posted by missing_mile
Lol
Εκεί θα μπορούσες να της λες σε όλα: \"Yes Mistress\" και: \"Ότι πείτε Αφέντρα\" και θα το ξεπερνούσες γρήγορα το κακό...

---

...Για να καταληξω στο ακομη μεγαλυτερο! No thanks! Τα ψυχικα \"σημαδια\" φτανουν και περισσευουν :P

Quote:

---

Με τον άλλο της Γκεστάπο τι να έκανα? Υπεροπτικό ύφος είχε, περιοδικό είχε, βαριανάσαινε, μόνο ο φραπές του έλλειπε του ελληνάρα :P

---

Καλη ερωτηση! Πως ειδες να αντεδρασες απεναντι του? Πριν φυγεις απο το ιατρειο-κολαστηριο, εννοω.

Μερικές φορές περνάμε μια φάση που δεν μας αρέσει τίποτα και δεν θέλουμε να κάνουμε τίποτα. Άλλες πάλι φορές έχουμε τέτοια τελειομανία που όλα μας φαίνονται ανούσια και μικρά, δεν μπορεί να μας καλύψει τίποτα και κανένας. Μπορεί αυτό να λέγεται ή να μοιάζει με κατάθλιψη, δεν θέλω να ξέρω τί είναι, όμως μόνο με δραστικά μέτρα το ξεπερνάς. Πάρε αποφάσεις. Κάτι από τη ζωή σου δεν σου αρέσει, δεν σου κολάει, δεν σε ικανοποιεί. Άλλαξέ το. Συζήτα το. Βγάλτο από μέσα σου να μη σε τρώει. Είσαι πολύ μικρή για να μένεις στάσιμη και άπραγη. Μην γίνεις υποχείριο και αποκούμπι κανενός γιατί όταν εσύ σε χρειαστείς δεν θα έχεις αποθέματα κουράγιου.
Βγες και ψάξε για δουλειά. Μπορείς, μένει και να θέλεις. Τι πραγματικά φοβάσαι; Την επαφή με τον κόσμο; το έρημο σπίτι που δεν θα προλαβαίνεις να τακτοποιείς; τη ζήλια του συντρόφου σου; την κούραση; μήπως συνδέεις το τέλος της σχέσης σου με την εύρεση εργασίας;

Εγω εχω σπουδάσει ψυχολογία και πιστεύω πως όλα παίζουν ρόλο, όλα τα γεγονότα στη ζωή σου σε έχουν επηρεάσει με τον έναν η τον αλλον τροπο και έχεις φτάσει σε αυτό το σημείο, η κούραση, η ελλειψη αυτοπεποιθησης ή αισθηση αδυναμίας να βγαίνεις εξψ ακόμα και στο σουπερ μαρκετ διαμηνυει κατάθλιψη από μακρία..καλό είναι να δεις καποιον ειδικό για να σε βοηθήσει αν δεν εχεις χρήματα ζήτα βοήθεια απο τους γυρω σου, από συγγενεις, αδερφια, παρε βιβλια αυτοβοηθειας και διαβασε η ψαξε στο ιντερνετ για αρθρα που μπορουν να σε βοηθησουν, αρχιζε να βγαινεις μικρές βολτες το τετραγωνο σταδιακα, πηγαινε στην πιο κοντινη καφετερια, υπάρχουν δουλειες μεσω ιντερνετ που μπορεις να κανεις από το σπίτι ή αρχισε μία δουλεια παρτ ταιμ, πηγαινεις ενα 4ωρο και φευγεις..σιγα σιγα βημα βημα πρεπει να εκτεθεις στους φοβους σου για να τους ξεπεράσεις και για να ξανακερδίσεις την αυτοπεποίθηση σου..επίσης μια δυσλειτουργικη σχέση μπορει να σε κανει να αρρωστησεις εκει που δεν το περιμενεις..

Σίγουρα σου έχουν μείνει ψυχολογικά πιστεύω απο την παιδική σου ηλικία - απ την στιγμή που αναφέρεις ότι δεχόσουν κακοποίηση και ότι σε μείωναν οι δικοί σου- η ψυχή ενός παιδιού είναι ευάλωτη και στιγματίζεται πολύ εύκολα δυστυχώς, μπορώ να πω οτι σε καταλαβαίνω γιατί και εγώ δεν έχω ζήσει και τά καλύτερα παιδικά χρόνια, με αποτέλεσμα να νομίζω ότι είμαι διαφορετική απο όλο μου τον περίγυρο και να νιώθω διάφορα κολλήματα κατα καιρούς.
Δεν ξέρω για κατάθλιψη όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Προσωπικά όταν το πάθαινα όλα αυτά τα χρόνια ήταν φάσεις έξαρσης και ύφεσης στην συμπεριφορά μου, κοινώς με τις ώρες μου. Απλά μόνη μου έκατσα και τα σκέφτηκα όλα αυτά και είπα να προσπαθήσω για μένα, για τον εαυτό μου και την ψυχολογία μου. Γιατί να ξέρεις μια κακή ψυχολογία επιδρά στην υγεία και την κάνει άνω κάτω. Είμαι 21 ετών και τραβίεμαι με φαρμακευτική αγωγή εδώ και 4 χρόνια.
Προσπάθησε λοιπόν να κάνεις κάτι για σένα και να ξανα γίνεις όπως πριν, να μην σκέφτεσαι όλα αυτά που σε στιγμάτισαν κάποτε κ να μπορέσεις να τα αφήσεις πίσω σου, σκεπάζοντας τα και πηγαίνοντας παρακάτω. Τα χρόνια περνάνε και πρέπει να ζήσουμε ευχάριστα την κάθε μας στιγμή. Προβλήματα και κακές στιγμές πάντα θα υπάρχουν απλά ας μη τους δίνουμε τόσο χώρο για να μας καταβάλλουν.
Να είσαι καλά!

Quote:

---

Originally posted by oboro
Καλη ερωτηση! Πως ειδες να αντεδρασες απεναντι του? Πριν φυγεις απο το ιατρειο-κολαστηριο, εννοω.

---

Βασικά εκνευρίστηκα με τις ερωτήσεις που μου έκανε. Κυρίως επειδή καταλάβαινα ότι προσπαθούσε να με κάνει να του πω πράγματα με \"ύπουλο\" τρόπο. Ήξερα από πριν σε κάθε ερώτηση που έκανε, γιατί την έκανε, και τι περίμενε να ακούσει.
Ωστόσο, δεν ήταν τόσο οι ερωτήσεις που με ενόχλησαν αλλά ο τρόπος του, ένιωθα πως υποτιμούσε τη νοημοσύνη μου.
Έχω συνηθίσει να με αντιμετωπίζουν ισότιμα και αυτός δεν το έκανε, οπότε το είχε χάσει το παιχνίδι από την αρχή.

Καταλαβα... Αν και αναρωτιωμουν περισσοτερο πως αντεδρασες απεναντι του, πως συμπεριφερθηκες. Γιατι νομιζω οτι για το πως ενιωσες ειχες ηδη γραψει καποια πραγματα.

Quote:

---

Originally posted by oboro
Καταλαβα... Αν και αναρωτιωμουν περισσοτερο πως αντεδρασες απεναντι του, πως συμπεριφερθηκες. Γιατι νομιζω οτι για το πως ενιωσες ειχες ηδη γραψει καποια πραγματα.

---

ΟΚ :)
Δεν του είπα κάτι, ήμουν απλά τυπική και ψυχρή, τον πλήρωσα, είπα γεια σας και έφυγα...

Quote:

---

Originally posted by missing_mile


Σε καταλαβαίνω vanessoula, κι εγώ για πολλά χρόνια πάλευα με τους \"δαίμονες\" από το παρελθόν (παιδική κακοποίηση κλπ.). Δεν είμαι άνθρωπος που επαναπαύεται και έψαχνα συνέχεια να βρω λύσεις. Τώρα έκοψα κάθε σχέση με τους ανθρώπους που με πλήγωσαν τότε και πραγματικά νιώθω πολύ καλύτερα... Παλιά ένιωθα πολύ θυμό για όλους και για όλα αλλά τώρα καθόλου, οπότε νομίζω πως κατάφερα να επουλώσω μόνη μου πολλές πληγές. Όταν έχεις να λύσεις πολλά θέματα μέσα σου χρειάζεται πολύ δουλειά, αλλά όπως κι εσύ, θα προσπαθήσω. Σου εύχομαι ότι καλύτερο!

---

Αυτό που θέλω να επισημάνω είναι μην επαναπάυεσαι σε ορισμένες σκέψεις γιατί τα φαινόμενα απατούν...
Ετσι νόμιζα κι εγώ ότι με το να φύγω και να πάω αλλού θα έφευγα από τα προβλήματα...στην αρχή έτσι φάνηκε αλλά καθώς συνηδητοποιούσα την καταστασή μου κατάλαβα ότι όχι μόνο με έπνιγαν αλλά με είχαν κάνει άλλο άνθρωπο. Αυτό που είχα καταφέρει ήταν να να καταπιώ,να τα πνίξω μέσα μου, να συμπεριφέρομαι σα να μην υπάρχουν με συνέπεια να κάνω κακό στον εαυτό μου,να με υποτιμά ο άλλος ή να με εκμεταλέυεται κι εγώ έλεγα μέσα μου \"αστον δε πειράζει\"...όσο το σκέφτομαι αυτό τόσο τρελλένομαι...
Δε θέλω να σε αγχώσω αλλά μην επαναπάυεσαι σε αυτό, μερικές φορές το συναίσθημα μας από φυσιολογική αντίδραση και αμύνα του οργανισμού μας γίνεται κάπως \"ψέυτικο\" για να αντέξει στα γεγονότα, δε ξέρω αν καταλαβαίνεις αυτό.

Quote:

---

Originally posted by missing_mile
Γεια σας παιδιά,
γράφω εδώ γιατί νομίζω πως μόνο εσείς θα μπορέσετε να με καταλάβετε και ίσως μου δώσετε μια απάντηση στο τι μου συμβαίνει.
Είμαι σε μια σχέση από τα 20 μου και μένουμε μαζί. Πριν τη σχέση αυτή και στα πρώτα χρόνια της σχέσης μας ήμουν καλά, ανεξάρτητη, δυναμική, πολύ κοινωνική. Είχα μια καλή εμφάνιση και μια πολύ καλή δουλειά, έκανα πολλά ταξίδια, γνώριζα κόσμο (λόγω δουλειάς), γυμναζόμουν, έκανα πολλά σπορ και γενικά ήμουν ικανοποιημένη από τη ζωή μου.
Τα τελευταία χρόνια όμως κάτι δεν πάει καλά. Σταμάτησα τη δουλειά και κλείστηκα στο σπίτι. Σταμάτησα να βγαίνω εντελώς και δεν θέλω να βλέπω κόσμο. Μένω κλεισμένη στο σπίτι μέρες ή και βδομάδες, ακόμη και μήνες χωρίς να βγω καθόλου έξω. Ακόμα και στο σουπερ μάρκετ να πάω νιώθω τελείως ανίσχυρη να αντιμετωπίσω τον κόσμο γύρω μου. Ενώ θέλω να αλλάξω ζωή νιώθω αδυναμία να ξαναβγώ στην αγορά εργασίας. Νιώθω πως αν πιάσω κάπου δουλειά θα παγιδευτώ και δεν θα μπορώ να ξεφύγω. Αντίθετα όλη μέρα στο σπίτι κάνω δουλειές, δεν κάθομαι καθόλου παρά μόνο το βράδυ όταν πέφτω για ύπνο.
Ξέχασα να πω πως μικρή είχα δεχτεί κακοποιήση.
Λέτε να μου βγαίνουν όλα τώρα στην επιφάνεια?
Σε όποιον άλλο και να μιλήσω δεν θα καταλάβει...
Πιστεύουν πως δεν κάνω κάτι γιατί δεν θέλω, δεν καταλαβαίνουν ότι δεν μπορώ.
Δεν ξέρω τι να κάνω...

---

Ακριβώς το ίδιο έπαθα και εγώ και εγώ έτσι δεν ήξερα τι μου συμβαίνει.....:(

As μας έλεγε κάποιος τί θα μπορούσε να έχουμε

Επίσης εγώ είχα και έντονες ζαλάδες και δεν μπορούσα να καθήσω ούτε σε ένα καφε

είχα έντονο άγχος και δυσφορία