Οι αγάπες χάνονται..

Λένε οτι όταν τελειώσει μια αγάπη ένα κομμάτι της ψυχής σου φεύγει. Και πως σε επόμενες αγάπες ένα μέρος της καρδιάς σου μένει στον άνθρωπο που αγαπούσες πρίν. Για αυτό και η πρώτη αγάπη -λένε- είναι η πιο αγνή από όλες.

Βλέπω γνωστά μου πρόσωπα να περνάνε 1-2 χρόνια από τη ζωή τους μαζί και μετά αφού χωρίσουν ούτε που μιλιούνται, ούτε που ρωτάει ο ένας τι κάνει ο άλλος. Μέχρι τώρα δεν εχω πει καθόλου τη λέξη "σχέση" παρά μόνο τη λέξη "αγάπη".

Αλήθεια τι είναι η σχέση; Μια κατάσταση όπου ο ένας ελέγχει και προσαρμόζει τη ζωή του στον άλλο; Γιατί να θεωρούμε πως αν τελειώσει η "σχεσή" μετά δεν θα πρέπει να μιλάει ο ένας στον άλλον; Μήπως είναι δεδομένο πως αφού τελειώσει η σχέση τελειώνει και η αγάπη; Γιατί οι πλεοψηφία των χωρισμένων που γνωρίζω εγώ είναι και ερωτευμένοι. Που μας χρησιμεύει η σχέση με το νόημα που της έχουμε δώσει; Μονίμως βλέπω μπροστά μου ανθρώπους να υποφέρουν από τα "πρέπει" και τα "μη" της σχέσης. Δεν μπορώ να καταλάβω αυτή την τεράστια διαφορά ανάμεσα στο "όλα" της σχέσης και του "τίποτα" του χωρισμού. Και για το τέλος μου ήρθε στο μυαλό ένα τραγούδι:


Αρχή και φινάλε, σκοτάδι και φως
αγάπη πανάρχαιο δράμα,
Σ' ακούω καρδιά μου δεν είμαι κουφός,
αγάπη τι δύσκολο πράγμα!

Σορός αναμνήσεις, δεν πάει καιρος
αγάπη και γέλιο και κλάμμα.
Στο τέλος δεν ήμουν πολύ τυχερός,
αγάπη τι δύσκολο πράγμα!

Οι αγάπες χάνονται,
σβήνουν σαν τα αστέρια,
φεύγουν σαν τα καλοκαίρια...

Κολλάει ο χρόνος, δεν πάει εμπρός
και εσύ δεν μου στέλνεις πια γράμμα.
Δεν θές να με ξέρεις λες και είμαι εχθρός,
αγάπη τι δύσκολο πράγμα!

Φίλε μου....οι περισσότεροί πιστεύω οτι δεν προλαβαίνουμε να δημιουργήσουμε μια σχέση...αλλά περνάμε απο δυο διαδοχικές φάσεις...Στην αρχή βρισκόμαστε σε ένα παρατεταμένο κατώφλι μιας σχέσης όπου εξειδανικεύοντας τον άλλον έχουμε προσδοκίες παράλογες καθώς περιμένουμε τα πάντα να μας τα δώσει ο άλλος...και μόλις περάσει κάποιο χρονικό διάστημα όπου οι προσδοκίες μας δεν ικανοποιούνται (που είναι και λογικό να συμβεί κάτι τέτοιο) τότε μπαίνουμε στο στάδιο τερματισμού της σχέσης που αντιστοιχεί στην ανώμαλη προσγείωση μιας εξίσου ανώμαλης απογείωσης...
Είμαι σε σχέση ...σημαίνει δουλεύω ,αγωνίζομαι για τη σχέση προσφέρω και διεκδικώ...Στην τελική η σχέση είναι ένας διάλογος συναισθημάτων,συμπεριφορώ� � και ονείρων και απ την πορεία αυτού του διαλόγου εξαρτάται και το πόσο δυνατό θα είναι το δέσιμο μας με τον συνάνθρωπο μας.Εμείς δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε αυτήν την πορεία...και βιώνουμε μια επίφαση/προσδοκία αγάπης ...την οποία αρχικά βαφτίζουμε ως αγάπη και μόλις μπούμε στη φάση τερματισμού διαπιστώνουμε οτι δεν έχει κανένα αντίκρυσμα μέσα μας.

*

..και οτι είχαμε νιώσει για τις παλιές τώρα δεν είναι τίποτα..

Quote:

---

Originally posted by a_friend
..και οτι είχαμε νιώσει για τις παλιές τώρα δεν είναι τίποτα..

---

Φυσικά και είναι...Είναι εμπειρία που μπορεί να λειτουργήσει ως εφόδιο για τις επομένες....ʼν το δούμε ως ΤΙΠΟΤΑ τότε κινδυνεύουμε να εγκλωβίσουμε στο ΤΙΠΟΤΑ και οτι πρόκειται να ακολουθήσει.....

Quote:

---

Originally posted by LOGOPSYXOS

Quote:

---

Originally posted by a_friend
..και οτι είχαμε νιώσει για τις παλιές τώρα δεν είναι τίποτα..

---

Φυσικά και είναι...Είναι εμπειρία που μπορεί να λειτουργήσει ως εφόδιο για τις επομένες....ʼν το δούμε ως ΤΙΠΟΤΑ τότε κινδυνεύουμε να εγκλωβίσουμε στο ΤΙΠΟΤΑ και οτι πρόκειται να ακολουθήσει.....

---

Εγκλωβιζόμαστε.
Η σχέση λειτουργεί ως εφόδιο για επόμενες, μέχρις ότου δεν υπάρξει επόμενη και τότε έχουμε ξοδέψει τη ζωή μας στο να συλλέγουμε \"εφόδια\".

Μόνο για κείνη μη μου λες..


Αν έρθεις απ\'το σπίτι τα χαράματα

θα έχω το κλειδί πανω στην πόρτα
Αν θέλεις θα γκρεμισουμε τα φραγματα
δυο ταχυδρόμοι που ξεχάστηκαν στη βόλτα

Πες μου, πες μου αν θέλεις τι φοβάσαι στις γιορτές
Πες μου, πες μου αν θέλεις τι φοβάσαι στις γιορτές
Μόνο για κείνη μη μου λες
Μόνο για κείνη μη μου λες
Την έχω κλείσει μες στο χθές
Την έχω κλείσει μες στο χθές
Μόνο για κείνη μη μου λες

Αν έρθεις απ\' το σπίτι τα χαράματα
να πεις τις πιο καλές σου ιστορίες
αυτές που ζωντανεύουνε τ\'αγάλματα
και κατεβάζουν τα ρολά στις απορίες

Πες μου, πες μου αν θέλεις
τι φοβάσαι στις γιορτές
Πες μου, πες μου αν θέλεις
τι φοβάσαι στις γιορτές
Μόνο για κείνον μη μου λες
Μόνο για κείνον μη μου λες
Μόνο για κείνον μη μου λες

ʼγονη πλήξη μιας ζωής, δίχως έρωτα
της ερημιάς μου τέρας, της πόλης μου θηρίο
μη με φοβάσαι
Αλλοπαρμένη έκφραση οι τοίχοι σου θυμίζουν
τον πρώτο σου έρωτα
Οι πιο πολλοι αδιάφορα κενοί, σε λυγίζουν
όπου και να \'σαι
Στα σκοτεινά δρομάκια οι σκιές γλιστράνε
επικίνδυνα

Στα ηλεκτρισμένα ξενυχτάδικα οι γυναίκες μισοκρύβονται
πίσω απ\'τη λήθη
Στα κολασμένα παζάρια της λεωφόρου οι αστυνόμοι
οι πλούσιοι επαρχιώτες μηχανόβιοι
Μάσκες ακάλυπτες μικρές στο γύρο του θανάτου
που τρεμοπαίζουν τον άγγελο ή τον δαίμονα
Στις άκρες των δακτύλων τους, ξημέρωμα Σαββάτου

Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
Δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
Κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων

Ό,τι αξίζει πονάει, κι έίναι δύσκολο
Για να μην υποφέρεις φύγε μακριά μου
κρύψου απο μένα
Δεν ξέρω αν φεύγεις, τώρα, για το λίγο μου
ή αν αυτό που νιώθω ήταν πολύ
πολύ για σένα, πολύ για σένα

Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
Δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
Κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων

Ό,τι αξίζει πονάει, κι έιναι δύσκολο

Quote:

---

με άλλα λόγια :πάμε γιά άλλα...πιό ωραία..πιό μεγάλα ;););)

---

Πάντα θα υπάρχει κατι άλλο, πιο ωραίο, πιο μεγάλο, δεν είναι λογική αυτή.

Δηλαδή εσύ τα ξεπερνάς όλα έτσι εύκολα;

Quote:

---

Originally posted by a_friend
Δηλαδή εσύ τα ξεπερνάς όλα έτσι εύκολα;

---

Ίσως αυτό να είναι τελικά μια καλή εκκίνηση για τη συζήτηση μας....ο ρόλος του \"εύκολου\" και του \"δύσκολου\".Το να θρηνούμε για μια κατάσταση...είναι λογικό άν εξίσου \"λογικός\" είναι και ο χρόνος που το κάνουμε αυτό...ʼν όμως αυτό το μοιρολόι τείνει να μας καταβάλει ισόβια...τότε το λογικό γίνεται μάλλον βολικό μιας και το να μην κάνουμε τίποτα και να πενθούμε απλώς τον \"μακαρίτη\" (σχέση,άνθρωπο..κτλ) δεν απαιτεί δαπάνη ενέργειας...και άρα έχει ένα ψυχικό συμφέρον...έστω και αν αυτό είναι πολύ μικρότερο του συμφέροντος που θα αποκομίζαμε αν μπαίναμε στη διαδικασία να διεκδικήσουμε αυτά για τα οποία θρηνούμε...

Quote:

---

Originally posted by LOGOPSYXOS

Quote:

---

Originally posted by a_friend
Δηλαδή εσύ τα ξεπερνάς όλα έτσι εύκολα;

---

Ίσως αυτό να είναι τελικά μια καλή εκκίνηση για τη συζήτηση μας....ο ρόλος του \"εύκολου\" και του \"δύσκολου\".Το να θρηνούμε μια κατάσταση...είναι λογικό άν εξίσου \"λογικός\" είναι και ο χρόνος που το κάνουμε αυτό...ʼν όμως αυτό το μοιρολόι τείνει να μας καταβάλει ισόβια...τότε το λογικό γίνεται μάλλον βολικό μιας και το να μην κάνουμε τίποτα και να πενθούμε απλώς τον \"μακαρίτη\" (σχέση,άνθρωπο..κτλ) δεν απαιτεί δαπάνη ενέργειας...και άρα έχει ένα ψυχικό συμφέρον...έστω και αν αυτό είναι πολύ μικρότερο του συμφέροντος που θα αποκομίζαμε αν μπαίναμε στη διαδικασία να διεκδικήσουμε αυτά για τα οποία θρηνούμε...

---

Quote:

---

Originally posted by Danay
*Σας αφιερώνω και εγώ ένα δικό μου ποίημα όταν υποτίθεται χώρισα ...
Γιατί από ότι φαίνεται όταν αγαπάς δεν χωρίζεις ποτέ, ποτέ δεν ξεχνάς το άτομο που σου χάρισε κάτι παραπάνω στην ρουτίνα σου, στην μοναξιά σου, στην καθημερινότητα σου και στα νεύρα σου ..
Danay

---

Τελικά σου τα χάρισε....ή απλώς εσύ τα βίωσες όλα αυτά κοντά του...και συνεπώς θα μπορούσες να βιώσεις τα ίδια ή και πολύ περισσότερα κοντά σε κάποιον άλλον άνθρωπο που θα δενόσουν περισσότερο μαζί του...Δεν θέλω να υποτιμήσω σε καμμιά περίπτωση τον άνθρωπου που σε μια δεδομένη χρονική στιγμή είναι πλάι μας...αλλά τελικά δεν μας χαρίζει κανείς και τίποτα....στα πλαίσια του δούναι και λαβείς της σχέσης...αυτές τις συναισθηματικές δοσοληψίες τις βιώνουμε και τις καταχωρούμε μέσα μας με ένα συγκινησιακό φορτίο που άλλοτε υπερυψώνει και άλλοτε υποβαθμίζει το έτερο ήμισυ μας....Αλληλεπίδραση ήταν...δώσαμε και πήραμε...ή πήραμε και δώσαμε..και με ανάλογο τρόπο μπορούμε να συμμετέχουμε σε μια λιγότερη καλή..ίδια ή και περισσότερο \"κερδοφόρα\" συναισθηματική δοσοληψία....Θυμώμαστε τους πρώην για ότι βιώσαμε κοντά τους....αλλά στόχος μας είναι με τους επόμενους να βιώσουμε ακόμα περισσότερα και ακόμα πιο ωφέλιμα πράγματα για εμάς...ώστε να βρούμε τελικά το ταίρι εκείνο που θα μπορούμε να αλληλεπιδρούμε μαζί του για όλη την υπόλοιπη ζωή μας.....

Quote:

---

Originally posted by Danay
\"Τελικά σου τα χάρισε....ή απλώς εσύ τα βίωσες όλα αυτά κοντά του\"
Δηλαδή θέλεις να πεις ότι όλα αυτά που ένιωσα ήταν παραισθήσεις και λάθη του μυαλού μου;

Είναι τόσο κακό να δώσεις κάποιος κάτι σε κάποιον άλλον;
Είναι σαν να αναιρείς αυτό που μου λες όταν παρακάτω λες: δώσαμε και πήραμε...ή πήραμε και δώσαμε..

Ευχαριστώ Έλενα ..

---

Όχι..όχι...συγνώμη αν φάνηκε οτι αυτά που ένιωσες είναι παραίσθηση...κάθε άλλο...είναι η μέθη που μας προκαλεί ο έρωτας και που όλοι την βιώσαμε ..και πρώτος εγώ που τα γράφω...Απλώς αυτό που θέλω να τονίσω είναι οτι δεν μας χαρίζεται τίποτα και απο κανέναν...απλά στα πλαίσια του διαλόγου συναισθημάτων που αναπτύσεται σε μια σχέση παίρνουμε κάποια πράγματα σαν απάντηση σε αυτά που δίνουμε....Με πιο απλά λόγια...κάθε τι όμορφο που βιώσαμε στη σχέση...ήταν αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης....συμμετείχ αμε κι εμείς στην ομορφιά αυτή και όχι μόνο ο/η σύντροφος μας....ʼν λοιπόν υπάρχει μια τάση να εξιδανικεύουμε το έτερο ήμισυ....ισόποσα θα πρέπει να αποδίδουμε τιμές και στον εαυτό μας...γιατί αυτά που αναπολούμε είναι άθροισμα και των δυο....

Φίλε LOGOPSYXE υποννοείς πως με όποιον άνθρωπο και να έχεις σχέση θα πάρεις ακριβώς τα ίδια πράγματα που θα έπαιρνες και με οποιονδήποτε άλλον; Αν ναι θα ήθελα πολύ να ακούσω τα επιχειρήματα σου και εν πάσει περιπτώση αν ήταν έτσι θα μπορούσες να μου εξηγήσεις γιατί ερωτεύτηκες κάποια αφού η σχέση με οποιονδήποτε άλλη θα σου έδινε τα ίδια πράγματα; Και όχι, οπωσδήποτε δεν \"παίρνουμε κάποια πράγματα σαν απάντηση σε αυτά που δίνουμε\" γιατί αν ήταν έτσι ο καθένας θα έδινε μόνο σε αυτούς που του έδιναν και δεν θα υπήρχε ούτε ένας δυστυχησμένος και κανένας που δεν θα άξιζει αυτά που πήρε.

Helena, χαίρομαι ιδιαίτερα που είναι τόσο αισιόδοξη. Θέλω να σου πώ οτι ούτε έχω κολλήσει, ούτε μοιρολογάω για κανέναν. Απλά βλέπω τις σχέσεις μου να έρχονται και να φεύγουν και απορώ τι μένει. Και δεν μπορεί να χωρέσει στο μικρό μου μυαλό το πως γίνεται την μια μέρα να είσαι τα πάντα για τον άλλον και την αμέσως επόμενη (αυτή του χωρισμού) να κάνετε πως δεν γνωρίζεστε. Τελευτάια αρχίζω να σκέφτομαι οτι μετά τον έρωτα το πιο καταστροφικό συναίσθημα που νιώθει κάποιος είναι ο εγωισμός. Σκέψου πόσοι άνθρωποι που αγαπιόντουσαν έχουν γίνει ξένοι λόγω εγωισμού.

Μου αρέσει πολύ το θέμα που σχολιάζετε γιατί με αγγίζει κιόλας ...

Είναι αλήθεια ότι οιτοποθετήσεις όλων σας είναι εύστοχες και όλες μαζί δίνουν το στίγμα της πραγματικότητας...

Όλα ισχύουν και όλα έχουν την αξία τους για τον καθένα ξεχωριστά από τη στιγμή που μας απασχολεί και είναι πρόβλημα για μας...
Δεν έχουμε όλοι τη δύναμη να το αντιμετωπίσουμε το ίδιο ή δεν έχουμε δουλέψει όλοι το ίδιο με τον εαυτό μας για να πατάμε γερά στα πόδια μας σε όλα τα εσωτερικά ζητήματα που μας προκύπτουν και μας απασχολούν οπότε για τον καθένα είναι ένα εντελώς διαφορετικό πρόβλημα με διαφορετικές παραμέτρους ,δεδομένα και φυσικά λύσεις...

Το σίγουρο είναι ένα : ότι από τη στιγμή που θα μας προκύψει είναι ένα πρόβλημα σοβαρό συνήθως το οποίο δε πρέπει να το αφήνουμε έτσι...

Τι θα κάνουμε ? μάλλον θα πρέπει να διαλογιστούμε,να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να ψάξουμε όλες τις παραμέτρους που μας οδήγησαν σε αυτή τη θέση (γιατί τίποτε δε γίνετε τυχαία) και με βάση τα θέλω μας,αυτά που χρειαζόμαστε για να είμαστε ευτυχείς να προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε αυτό που μας συμβαίνει...
Αν δε τα καταφέρνουμε να τα κάνουμε όλα αυτά καλό είναι να ζητήσουμε τη βοήθεια κάποιου ανθρώπου που εμπιστευόμαστε (ειδικού κατά προτίμηση) για να μη ζούμε με το παρελθόν μας αλλά με το σήμερα και να κτίζουμε το μέλλον.

Φιλικότατα

Γιάννης

Quote:

---

Originally posted by a_friend
Φίλε LOGOPSYXE υποννοείς πως με όποιον άνθρωπο και να έχεις σχέση θα πάρεις ακριβώς τα ίδια πράγματα που θα έπαιρνες και με οποιονδήποτε άλλον; Αν ναι θα ήθελα πολύ να ακούσω τα επιχειρήματα σου και εν πάσει περιπτώση αν ήταν έτσι θα μπορούσες να μου εξηγήσεις γιατί ερωτεύτηκες κάποια αφού η σχέση με οποιονδήποτε άλλη θα σου έδινε τα ίδια πράγματα; Και όχι, οπωσδήποτε δεν \"παίρνουμε κάποια πράγματα σαν απάντηση σε αυτά που δίνουμε\" γιατί αν ήταν έτσι ο καθένας θα έδινε μόνο σε αυτούς που του έδιναν και δεν θα υπήρχε ούτε ένας δυστυχησμένος και κανένας που δεν θα άξιζει αυτά που πήρε.

.

---

Όχι ...σε καμμιά περίπτωση δεν ισοπεδώνω τους ανθρώπους...απλώς αυτό που υποστηρίζω είναι οτι αυτά που παίρνουμε τελικά απο μια σχέση είναι αποτέλεσμα της αλλήλεπίδρασης μας με τον συγκεκριμένο άνθρωπο (που φέρει τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά με τα οποία αλληλεπιδρούμε)...και με αυτήν την έννοια μπορούνε και στο μέλλον να προκύψουν άνθρωποι που να αλληλεπιδράσουμε μαζί τους κατα πιο γόνιμο ή και άγονο τρόπο.Δεν παίρνουμε τίποτα απ τον άλλον...ότι παίρνουμε το παίρνουμε απ τη σχέση που κάνουμε με τον άλλον...που δεν είναι ταυτόσημη έννοια με την ατομικότητα του άλλου....Στην πραγματικότητα δεν ερωτεύομαστε αμιγώς τον άλλον...αλλά την σχέση που κάνουμε μαζί του...και αυτή η σχέση είναι ένα κράμα του εαυτού μας και του εαυτού του,μια δυναμική αλληλεπίδραση αυτών των δυο...ένας καινούριος οργανισμός...ο οποίος εξελίσσεται παράλληλα με τα δυο μέρη που τον αποτελούν...και τελικά απ αυτόν τον οργανισμό (αλληλεπίδραση) τρέφονται και ολοκληρώνονται τα δυο μέρη.ʼν ο οργανισμός αυτός παύει να ικανοποιεί σε μεγάλο βαθμό τις ανάγκες κάποιου απ τα δυο μέρη του....τότε λογικό είναι να διαλυθεί...αλλά μην έχουμε την αυταπάτη οτι ήρθαμε οπωσδήποτε σε στενή επαφή με τον άλλον....Αυτό με το οποίο ήρθαμε σε επαφή ήταν με τη σχέση που είχαμε με τον αλλον....μια κατάσταση δυναμικης ισορροπίας αναγκών και συναισθημάτων όπου δίναμε και παίρναμε ταυτόχρονα.

LOGOPSYXΕ πραγματικά πιστεύεις οτι τα πράγματα λειτουργούν με τέτοια λογική; Έτσι όπως τα λές, η σχέση είναι μια συμφωνία ανάμεσα σε δυο επιχειρήσεις, η κάθε μια από της οποίες ρίχνει σε αυτή τη δουλειά κάποιο κεφάλαιο και περιμένει να έχει ένα κέρδος το οποίο εξαρτάται από τα κεφάλαια που δίνει εκείνη και η άλλη επιχείρηση. ʼν τα κέρδη είναι αρκετά για την κάθε μια επιχείρηση τότε συνεχίζει δίνοντας περισσότερο κεφάλαιο (οτι δίνει παίρνει), ενώ αν δεν είναι, σπάει τη συμφωνία (χωρισμός). Δεν ξέρω αν το πιάνω το σκεπτικό σου, αλλά πραγματικά πιστεύεις οτι έτσι ειναι οι σχέσεις; Η παράμετρος \"αγάπη\" δεν παίζει για σενα;

Όσο για το αν έχουμε έρθει σε στενή επαφή με τον άλλον, αυτό δεν έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με τη σχέση. Μπορεί σε ένα βράδυ να καταφέρεις να αγγίξεις τη ψυχή κάποιου και μπορεί και μετά από 10 χρόνια σχέσης να καταλάβεις οτι τίποτα δεν γνωρίζεις για τον άλλο. Αύτο εξαρτάται από το μυαλό το καθένα και από το πόσο ταιριάζουν οι σκέψεις του με του άλλου.

Quote:

---

Originally posted by Danay
Μου φαίνεται περίεργο πάντως a_friend μέσα σε έναν βράδυ να καταφέρεις να νιώσεις τον άλλον ψυχικά, γιατί σωματικά ενώνεσαι ..

---

Δεν εννοούσα αυτό που κατάλαβες..

Quote:

---

Originally posted by a_friend
LOGOPSYXΕ πραγματικά πιστεύεις οτι τα πράγματα λειτουργούν με τέτοια λογική; Έτσι όπως τα λές, η σχέση είναι μια συμφωνία ανάμεσα σε δυο επιχειρήσεις, η κάθε μια από της οποίες ρίχνει σε αυτή τη δουλειά κάποιο κεφάλαιο και περιμένει να έχει ένα κέρδος το οποίο εξαρτάται από τα κεφάλαια που δίνει εκείνη και η άλλη επιχείρηση. ʼν τα κέρδη είναι αρκετά για την κάθε μια επιχείρηση τότε συνεχίζει δίνοντας περισσότερο κεφάλαιο (οτι δίνει παίρνει), ενώ αν δεν είναι, σπάει τη συμφωνία (χωρισμός). Δεν ξέρω αν το πιάνω το σκεπτικό σου, αλλά πραγματικά πιστεύεις οτι έτσι ειναι οι σχέσεις; Η παράμετρος \"αγάπη\" δεν παίζει για σενα;

Όσο για το αν έχουμε έρθει σε στενή επαφή με τον άλλον, αυτό δεν έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με τη σχέση. Μπορεί σε ένα βράδυ να καταφέρεις να αγγίξεις τη ψυχή κάποιου και μπορεί και μετά από 10 χρόνια σχέσης να καταλάβεις οτι τίποτα δεν γνωρίζεις για τον άλλο. Αύτο εξαρτάται από το μυαλό το καθένα και από το πόσο ταιριάζουν οι σκέψεις του με του άλλου.

---

Η αγάπη ...φίλε μου...εκτός απο ένα αντικείμενο έχει και ένα υποκείμενο...και όσο πιο κτητική αγάπη είναι αυτή (όπως συμβαίνει στον έρωτα...που είναι μια μορφή αποκλειστικής αφοσίωσης) τόσο το υποκείμενο έχει μεγαλύτερη βαρύτητα στο \"ΣΕ ΑΓΑΠΩ\"...μας....Μπορούμε να καταφέρουμε να κάνουμε ισοβαρή....το υποκείμενο...και το αντικείμενο...? Αυτό είναι ωρίμανση....άν καταρθώσουμε δε να αφήσουμε στο ΣΕ ΑΓΑΠΩ μας....μόνο αντικείμενο και σχεδόν εκημηδενίσουμε το υποκείμενο...τότε βαδίζουμε προς την αγιότητα....Όσο όμως περισσότερος πόνος και όσο πιο μακροχρόνιος συνεπάγεται τη λήξη μιας σχέσης....τόεο πιο μεγενθυμένο ήταν το υποκείμενο στο ΣΕ ΑΓΑΠΩ μας...παρά το αντικείμενο.....

Quote:

---

Originally posted by LOGOPSYXOS
Η αγάπη ...φίλε μου...εκτός απο ένα αντικείμενο έχει και ένα υποκείμενο...και όσο πιο κτητική αγάπη είναι αυτή (όπως συμβαίνει στον έρωτα...που είναι μια μορφή αποκλειστικής αφοσίωσης) τόσο το υποκείμενο έχει μεγαλύτερη βαρύτητα στο \"ΣΕ ΑΓΑΠΩ\"...μας....Μπορούμε να καταφέρουμε να κάνουμε ισοβαρή....το υποκείμενο...και το αντικείμενο...? Αυτό είναι ωρίμανση....άν καταρθώσουμε δε να αφήσουμε στο ΣΕ ΑΓΑΠΩ μας....μόνο αντικείμενο και σχεδόν εκημηδενίσουμε το υποκείμενο...τότε βαδίζουμε προς την αγιότητα....Όσο όμως περισσότερος πόνος και όσο πιο μακροχρόνιος συνεπάγεται τη λήξη μιας σχέσης....τόεο πιο μεγενθυμένο ήταν το υποκείμενο στο ΣΕ ΑΓΑΠΩ μας...παρά το αντικείμενο.....

---

Εμμ.. Αυτά τα λέει κάπου;; :)

poli epistimonikos o logos sou gia poiima den nomizeis?
sevastos kai apodektos pantws;)

Quote:

---

Originally posted by a_friend

Quote:

---

Originally posted by LOGOPSYXOS
Η αγάπη ...φίλε μου...εκτός απο ένα αντικείμενο έχει και ένα υποκείμενο...και όσο πιο κτητική αγάπη είναι αυτή (όπως συμβαίνει στον έρωτα...που είναι μια μορφή αποκλειστικής αφοσίωσης) τόσο το υποκείμενο έχει μεγαλύτερη βαρύτητα στο \"ΣΕ ΑΓΑΠΩ\"...μας....Μπορούμε να καταφέρουμε να κάνουμε ισοβαρή....το υποκείμενο...και το αντικείμενο...? Αυτό είναι ωρίμανση....άν καταρθώσουμε δε να αφήσουμε στο ΣΕ ΑΓΑΠΩ μας....μόνο αντικείμενο και σχεδόν εκημηδενίσουμε το υποκείμενο...τότε βαδίζουμε προς την αγιότητα....Όσο όμως περισσότερος πόνος και όσο πιο μακροχρόνιος συνεπάγεται τη λήξη μιας σχέσης....τόεο πιο μεγενθυμένο ήταν το υποκείμενο στο ΣΕ ΑΓΑΠΩ μας...παρά το αντικείμενο.....

---

Εμμ.. Αυτά τα λέει κάπου;; :)

---

Τωρα που δεν καταλαβα τι θελει να πει ο καλιτεχνης; Δικηγοριστικα ειναι, κορακιστικα ειναι τι ειναι τα μαμημενα και δεν τα πιανω; Το αντικειμενο και το υποκειμενο και η αγιοτητα με τον πονο και την αγαπη στη ληξη μιας σχεσης κανουν μια χωριατικη καλη με τυρι και λαδακι τωρα ετσι καλοκαιρι να τη βαλω απο κατω να της περαξω τα ζουμια της.

θεια ολγα εσυ που το κατεχεις το καθαρευουσιανικο ελληνικο δεν κανεις καμια μεταφραση μπας και βρουμε το φως μας;

Κάποτε είχα ξεκινήσει να διαβάζω, αλλα λόγω χρόνου ακόμα δεν έχω τελειώσει δυστυχώς, ένα βιβλιο: ΝΑ ΖΕΙΣ, ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ...

Αυτό που κατάλαβα τότε είναι πως ... Πρέπει να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, όχι εγωιστικά όπως άλλωστε λέει και ο LOGOPSYXOS, αλλά πραγματικά, δίνοντάς του την αγάπη που του αξίζει. Έτσι ίσως μπορέσουμε να αγαπήσουμε επί ίσοις όροις, αφού θα βλέπουμε τον άλλο όπως πραγματικά είναι και γι\'αυτό μας κάνει το κλικ να τον αγαπήσουμε και όχι επειδή έχουμε προσδοκίες παράλογες από τον άλλο. Ο συγγραφέας έλεγε πως είναι καλύτερο να αγαπάμε κάποιον γι\' αυτό που είναι και όχι γι\'αυτό που πιστεύουμε ότι είναι ή θα θέλαμε να γίνει κάποια στιγμή. Αν δεν μας κάνει ή αν δεν κάναμε εμείς γι\'αυτόν πρέπει να προχωρούμε μπροστά... Γιατί πολύ απλά αγαπάμε τον εαυτό μας...

Σοφά λόγια, απλά, αλλά πολύ δύσκολα στην πράξη...ʼραγε πόσοι το έχουν καταφέρει; Λίγοι φαντάζομαι...Οπότε υπάρχει ελπίδα...:)

Προσπάθησα να παρακολουθήσω τη συζήτηση αλλά κάπου με χάνετε...
Εμένα μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος κάτι? Σε σχέση με αυτό που έθεσε ο/η a_friend στη αρχή??
Αλήθεια, πως στο καλό μπορείς να αγαπάς κάποιον (και μιλάω για ΑΓΑΠΗ όχι απλά έρωτα και σχέση, μιλάω για σχέση 6 χρόνων που τελειώνει ακόμη μέσα στην αγάπη) και να μην έχεις την ανάγκη να έχεις μια επαφή με τον άλλον, μετά τον χωρισμό, έστω έτσι που και που για να μαθαίνεις τι κάνει που λέει ο λόγος?
Ας μου δώσει κάποιος μια πειστική απάντηση μπας και μου λυθεί η απορία και βγω απ\' το γολγοθά μου............................................ ....................................

Αχ βρε Αλέξανδρε,

ξέρω πως την απάντηση δεν θα την πάρω τόσο εύκολα. Ξέρω πως καλύτερα να πάψω να αναρωτιέμαι, μόνο έτσι θα βρω την ηρεμία μου, αλλά δεν είναι τόσο εύκολο. Δεν είναι ένας διακόπτης που γυρίζεις. Ξέεεεεεερω, ξέεεεεερω, θέλει χρόνο, αλλά με πιάνει και άγχος μη κολλήσω στον χρόνο. Ξέεεεερω, ξέεεεερω και ότι πρέπει κι εγώ να κοιτάξω άλλα, νέα πράγματα, και αν και το έχω δοκιμάσει, η σκέψη μου είναι ακόμα στοιχειωμένη από το παρελθόν και τα αναπάντητα ερωτήματα, και δεν μπορώ να κοροιδεύω ούτε τον εαυτό μου ούτε κάποιον άλλο.
Το κατά πόσο μπορείς να μείνεις φίλοι, είναι ένα πολυσυζητημένο θέμα. Εγώ δεν ζητάω απαραίτητα αυτό. Ζητάω μια επαφή έτσι που και που, επειδή νοιάζεσαι τον άλλον, επειδή θες να δεις αν είναι καλά, επειδή υποτίθεται ότι τον αγαπούσες τόσα χρόνια και δεν μπορείς να τον αφήσεις πίσω έτσι από τη μια στιγμή στην άλλη. Είναι αυτό που λες:

\"\"\"\"Αφού τα μοιραστήκαμε όλα ή σχεδόν όλα, πως είναι δυνατόν....?\"\"\"\"

Εγώ έχω χωρίσει εδώ και 3,5 μήνες από μια σχέση 6 χρόνων που πέρασε πολλά αλλά κράτησε τόσο. Πέρασε πολλά όχι επειδή δεν τα πηγαίναμε καλά (σίγουρα υπήρχαν διαφωνίες, αλλά ήταν πράγματα που μπορούσαν να λυθούν), αλλά επειδή δοκιμάστηκε από διάφορα. Χωρίσαμε καλά, νόμιζα ότι τον κατάλαβα και ότι με κατάλαβε. Με αγαπούσε ακόμα κι εγώ το ίδιο. Είπαμε να κρατήσουμε μια επαφή, και έδωσα τη σκυτάλη σε αυτόν αφού αυτός ήθελε να δώσει το τέλος και ήθελα να του αφήσω το πεδίο ελεύθερο (αν και δεν ήξερε αν και πόσο θα άντεχε κ.τ.λ.). Και από τότε τίποτα....

Δεν είμαι εγώ αυτή που τον έχει ξεπεράσει, γι\' αυτόν δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι. Ούτε είμαι σίγουρη ότι μπορώ να τον βλέπω ακόμα σαν φίλο. Ήθελα όμως να σηκώσει μια φορά το ακουστικό, να δει τι κάνω, εγώ που ήμουν τόσα γι\' αυτόν υποτίθεται.

Και σκέφτομαι, είναι όλα ψέμματα τότε? Ζούσα μια ουτοπία? Δεν μπορεί να ήμουν τόσο τυφλή και αφελής, δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Γιατί να αφήνεις τον άλλον να ελπίζει έστω και στο τόσο δα?
Σκέφτηκα να τον πάρω εγώ τηλέφωνο, αλλά δεν έχει νόημα.

Και νιώθω όλα όσα πίστευα, να ήταν ένα τίποτα κι αυτό είναι που με τρώει...

Anyway...δεν την βρίσκω την άκρη πουθενά, που λέει και το τραγούδι... Σ\' ευχαριστώ πάντως για την ανταπόκρισή σου!

Φιλιά
Αγγελική

Quote:

---

Originally posted by aggeliki
Αλήθεια, πως στο καλό μπορείς να αγαπάς κάποιον (και μιλάω για ΑΓΑΠΗ όχι απλά έρωτα και σχέση, μιλάω για σχέση 6 χρόνων που τελειώνει ακόμη μέσα στην αγάπη) και να μην έχεις την ανάγκη να έχεις μια επαφή με τον άλλον, μετά τον χωρισμό, έστω έτσι που και που για να μαθαίνεις τι κάνει που λέει ο λόγος?

---

6 χρόνια σχέσης σημαίνει αγάπη...;; :/ Η αγάπη είναι συναίσθημα,οχι χρονικό διάστημα.

Κοκκινοσκουφίτσα μου,

δεν είπα ότι σημαίνει. Το ξέρω πολύ καλά αυτό που λες αγαπητή μου. Αλλά στην περίπτωσή μου έτσι ήταν. Και το νιώθω ακόμα το συναίσθημα, κι ας έχει τελειώσει ο χρόνος μου... Δεν χρειάζομαι κανέναν να μου επιβεβαιώσει ή να μου αμφισβητήσει τι ήταν ή δεν ήταν ο χρόνος αυτός, άσχετα με το πόσος ήταν. Το ξέρω πολύ καλά από μόνη μου.
Δεν κατάλαβα γιατί εσύ συνέδεσες αυτά τα δυο μεταξύ τους, εγώ δεν εννόησα απαραίτητα κάτι τέτοιο εσκεμμένα. Αλλά σίγουρα η αγάπη είναι κάτι που αναπτύσσεται με το χρόνο. Είτε αυτός ειναι 1 είτε 6 είτε 16. Όπως το ίδιο μπορεί να σβήσει, ακόμα και μετά από πολλά χρόνια.
Σωστή η δήλωσή σου, αλλά δεν είναι αμφισβήτηση που μπορούσες να τοποθετήσεις στη δική μου ιστορία. Το λεω αυτό επειδή έχω την εντύπωση ότι απευθύνεσαι σε μένα...

Φιλικά
Αγγελική

Quote:

---

Originally posted by aggeliki
και μιλάω για ΑΓΑΠΗ όχι απλά έρωτα και σχέση, μιλάω για σχέση 6 χρόνων που τελειώνει ακόμη μέσα στην αγάπη

---

aggeliki,δεν τονίζεις τα 6 χρόνια;Εγώ αυτό κατάλαβα :/ Αναφέρομαι οχι σε σένα αλλά στον πρώην σου.Δεν ξέρω ούτε εσένα ούτε εκείνον ούτε τι σχέση είχατε.Εσύ τον αγαπάς ακόμα αλλά εκείνος;Εκεί ήθελα να καταλήξω.Παρά τα όσα περάσατε όπως γράφεις,ήταν αγάπη για \'κείνον όπως για σένα...;

Η πίστη και η εμπιστοσύνη μου περνάει γενικά μια κρίση. Αυτό όμως δύσκολα το αμφισβητώ. Έχω τους λόγους μου. Και όπως είπα δεν πιστεύω ότι ήμουν τόσο αφελής. Τα θέματα ήταν άλλα. Και δεν πιστεύω ότι όλα ήταν ένα τίποτα, δεν μπορώ να το πιστέψω πραγματικά. Ίσως δεν ήταν αρκετά. ʼλλο είναι αυτό που με προβληματίζει. Αλλά δεν έχω πάψει να ελπίζω ότι αν η αλήθεια ήταν αρκετή, θα βρει τον τρόπο της να ξαναβγεί στην επιφάνεια... κι ας με πει όποιος θέλει ονειροπόλα! :-)