ΠΑΡΑΤΕΤΑΜΕΝΟ-ΟΞΥ ΑΓΧΟΣ

Καλησπέρα,
Εδω και καιρό εχω οξυ παρατεταμένο αγχος, ακριβώς όπως το θεμα στην κεντρικη σελιδα του site. Με ακουστικες παραισθησεις δευτερολεπτων, ή παρερμηνια θορυβων.που λεω τι ηταν αυτό πάλι,Εχω κρισεισ πανικου και πιστευω καθημερινα η φοβαμαι οτι τρελλενομαι!!!!και αυτο με αγχνωνει ποιο πολυ,.Υπαρχει περιπτωση από το οξυ αγχος να τρελλαθω????Εχω για το παραμιρκο θεμα αγχος, και μεγαλη ανασφαλεια, καθως και για την γνωμη που σχηματιζουν οι αλλοι για εμένα,

ΠΩΣ ΠΕΡΝΑΕΙ(ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΦΑΡΜΑΚΑ)ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟ DEPON ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΩ, ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΑΥΤΑ.

Οταν σκεφτομαι να παω σε ειδικο τοτε μου φευγων ολα, και δεν παώ.

Τι να κάνω για να περασει από μόνο του εντελως???

καποια πραγματα δεν περνανε απο μονα τους ζελμιρ,το να καταφυγεις σε εναν ειδικο δεν ειναι κακο,θα συζητησεις μαζι του και θα καταλαβεις τι σου συμβαινει..το καλυτερο φαρμακο ειναι ο εαυτος σου.

Ξερω και ο ιδιος απο τι προέρχετε...αλλα δεν μπορω να το αποβαλω.Λεω από μέρσα μου ξεπέρνα το μόνος σου μπορεις αλλα τιποτα.

Αυτο το αγχος δεν φευγει........Αυτο που με φοβιζει ειναι μην τρελλαθω

Δεν υπάρχει περίπτωση ούτε μία στο εκατομμύριο να τρελαθείς!!!
Αυτό δεν προκειται να γίνει με τίποτα, είσαι ενας απόλυτα φυσιολογικός άνθρωπος με παράλογους φόβους!!
Την πρώτη φορά που με έπιασαν οι κρίσεις πανικού ήταν ο μεγάλος μου φόβος μου, έβλεπα στο δρόμο κάποιον που δεν ήταν καλά και τρόμαζα, έβλεπα τον εαυτό μου σ αυτόν. Το ίδιο αν άκουγα κάτι για ανθρωπους ψυχικά άρρωστους, νόμιζα ότι είχα όλες τις ψυχικές ασθένειες, που υπάρχουν.
Τελικά αυτός ο φόβος έπαψε να με επηρεάζει σχετικά γρήγορα (ακόμα το σκέφτομαι μερικές φορές , αλλά δεν επιδρά καθόλου στη σκέψη μου πλέον) γιατί πολύ απλά πείσθηκα ότι αυτός είναι αβάσιμος, εντελώς όμως.Δεν θα σου πώ να μη το σκέφτεσαι γιατί ξέρω ότι δεν γίνεται απλά \'αφησε αυτή τη σκέψη να υπάρχει , διαβεβαίωσε τον εαυτό σου ότι δεν πρόκειται να τρελαθείς, είναι στατιστικά τεκμηριωμένο και επιστημονικά αποδεδειγμένο αυτό και σιγά σιγά θα φύγει.Και σου λέω αλήθεια , εμπιστέψου με!!!!!!!!!

Συμφωνώ, Από τι μια σκέφτομαι, με όλη αυτήν την πίεση θα είχα ήδη τρελλαθέί..... οπότε....Αυτό που με βασανίζει είναι ότι δεν φευγει εύκολα το αγχος, και κάποιους υπαρκτούς θορύβους τους παρμηνεύω ανάλογα με το αγχος μου.
Κάθως και κάτι που ακούω λέω ωχ τι ήταν τωρα αυτό,

Πάντως όταν σταματάω να το σκέφτομαι περναέι...

Μαλλον θέλει πολύ δύναμη...


Αφου είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο πάλι καλά,

Οσοι με εχουν δει μου λένε ότι είμαι μια χαρα.

Quote:

---

Originally posted by zelmir
Συμφωνώ, Από τι μια σκέφτομαι, με όλη αυτήν την πίεση θα είχα ήδη τρελλαθέί..... οπότε....Αυτό που με βασανίζει είναι ότι δεν φευγει εύκολα το αγχος, και κάποιους υπαρκτούς θορύβους τους παρμηνεύω ανάλογα με το αγχος μου.
Κάθως και κάτι που ακούω λέω ωχ τι ήταν τωρα αυτό,

Πάντως όταν σταματάω να το σκέφτομαι περναέι...

Μαλλον θέλει πολύ δύναμη...


Αφου είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο πάλι καλά,

Οσοι με εχουν δει μου λένε ότι είμαι μια χαρα.

---

Αυτό ακριβώς συμβαίνει zelmir. Και εγώ κάποτε είχα περάσει από το τρίπτυχο κρίσεις πανικού-γενικευμένο άγχος-νοσοφοβία. Είναι το ότι αγχώνεσαι πολυ για συγκεκριμένα πράγματα, πράγμα που σε κάνει να προσέχεις και να \"μεγενθύνεις\" στο μυαλό σου φυσιολογικά ερεθίσματα (από το σώμα σου η από το περιβάλλον) πράγμα που στιγμιαία αυξάνει ακόμα περισσότερο το άγχος σου και ούτω καθ εξής-είναι φαύλος κύκλος. Δηλαδή λόγω του ότι φοβάσαι μερικά πράγματα τα \"παρερμηνεύεις\".


Είναι όπως όταν κάποιος μπαίνει σε ένα δάσος που του είχαν πει ότι βρίσκεται ένα \"τρομερό τέρας\". Σκέψου με πόσο διαφορετική (φοβισμένη) ψυχολογία θα έμπενε αυτός σε σχέση με έναν που είχε ακούσει ότι το δάσος είναι τρομερά ασφαλές και χιλιάδες οικογένειες πάνε εκεί κάθε μέρα για πικ-νικ. Ο πρώτος (που έχει ακούσει τις φήμες) είναι πολύ πιο πιθανό να έχει τα \"μάτια του 14\" και αν βρίσκεται σε μια μόνιμη κατάσταση \"ετοιμότητας-για-μάχη-η-για-τρέξιμο\". Και η παραμικρή σκιά που βλέπει μπορεί να είναι πιθανός κίνδυνος! (και να τον κάνει να \"πετάγεται\"). Αν μάλιστα μείνει πολύ καιρό στο δάσος, θα είναι μάλιστα σε μια μόνιμη κατάσταση \"κινδύνου\" όπου το τσεκάρισμα για πιθανούς κινδύνους θα του έχει γίνει ρουτίνα και συνήθεια και θα το κάνει άθελα του πλέον.


Και φυσικά, ο μόνος τρόπος να του φύγει ο φόβος αυτού που βρίσκεται στο δάσος, είναι τελικά να ψάξει να βρει αν τελικά υπάρχει κάποιο φάντασμα/τέρας και να το αντιμετωπίσει. Αλλιώς μια ζωή θα βρίσκεται σε μια μονιμη κατάσταση κινδύνου και θα κρύβεται στα δέντρα, νομίζοντας ότι ο κίνδυνος είναι πάντα κοντά! Τελικά ίσως ο άνθρωπος αυτός να ζήσειε μια αγχώδη ζωή, χωρίς ποτέ να ανακαλύψει αν όντως υπάρχει αυτό το φάντασμα/τέρας που δικαιολογεί τον φόβο του. Ίσως να υπήρχε μόνο στο μυαλό του από θρύλους που άκουσε σε συνδιασμό με τις δικές του \"καταστροφικές\" ερμηνείες από κάθε κίνηση σκιάς η φύλλου και από την αβεβαιότητα του για του τι μπορεί να κρύβεται και πόσο επικίνδυνο είναι/πως μοιάζει κλπ. Αλλωστε κάθε βράδυ βλέπει μια τρομακτική σιλουέτα στο βάθος και δεν τολμά με τίποτα να πάει εκεί, μόνο κρύβεται σε μια γωνία και τρέμει.


Η μόνη λύση΄θα είναι να σταματήσει να κρύβεται και να ουρλιάξει μέσα στο δάσος καλώντας τελικά το φάντασμα/τέρας σε μάχη-αν τελικά υπάρχει! Μόνο όταν νικήσει τον φόβο του και τον αποδεχτεί θα μπορέσει να κοιμηθεί ήσυχος. Και τι έκπληξη όταν μετά από πολλές φωνές και σαματά ανακάλυπτε ότι η σιλουέτα του φαντάσματος που έβλεπε τις νύχτες ήταν τελικά ένα παρατημένο σκιάχτρο.

Αποδέξου τον φόβο σου. Μπορεί και να τρελαθείς ναι. Γιατί δεν το αφήνεις να σε κατακλήσει να δεις αν θα τρελαθείς? Πίεσε το όσο μπορείς πες \"έλα θέλω να τρελαθώ\". Και να είσαι σίγουρος ότι τότε θα είναι ο φόβος σου που θα κρύβεται και θα φεύγει και όχι εσύ. ;)

Petran, σε ευχαριστώ για την λεπτομερεί απάντηση,

Ο μοναδικός μου φόβος, είναι μήπως τρελλαθώ, αλλά μετα από τόσους μήνες (ψυχολογικης πίεσης) θα ειχε γίνει πιστεύω.....

Σιγα σιγά αρχίζω και δεν δίνω σημάσια στο αγχος....Το ξεχναω, Οταν ειμαι νυσταγμένος με ποιανουν ποιο πολύ,

Αρχιζω και ασχολουμαι περισότερο με πραγματα που με γεμίζουν...

ΤΟ Πρόβλημα ότι αντιλαβάνομαι πόσο παράλογο είναι και με ποιανει τρομοκρατία.Επίσης όταν γινομαι καλά, θυμάμαι τι ειχε γινει ποιο πριν και αρχιζουν πάλ

Τα περισσότερα συμπτώματα τα έχω στο χωρο εργασίασ μου.Αντιλαμβάνεσε πόσο δύσκολο είναι,

Το βράδυ φεύγουν όλα.

Θέλει πολύ δύναμη...

ζελμιρ στο εντονο ΑΓΧΟΣ ΕΓΩ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΜΗΝ ΤΡΕΛΑΘΩ ΑΛΛΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΡΕΧΩ ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΜΟΥ ΡΧΟΤΑΝ να σκισω με μαχαιρι το κεφαλι μου απο την ενταση....

φοβαμαι και γω μηπως ο εγκεφαλοσ δεν αντεξει και τα φτυσει με τρελα.

καποιος που να μπορει να μας ηρεμήσει υπάρχει εδώ.

ασε που τα χαπια ειναι σκατα,,, σε κανουν χειροτερο μακροχρονια...

Δεν προκειται να τρελλαθεις!!
Και εγω το ιδιο αισθανομουνα περσυ, οταν πρωτοξεκινησε το αγχος. Τωρα εχω πισθει οτι δεν τρελλαινεται κανεις ετσι. Αλλο σχιζοφρενεια,και αλλο αγχος και αγχωδης διαταραχη. Σε διαβεβαιω οτι και εγω, ειχα τρελλες σκεψεις μεσα στο αγχος μου, οπως παραδειγματος, μην πηδηξω απο το μπαλκονι μου, μην πεσω με την μηχανη πουθενα (επιτηδες), και προσεξε, χωρις ποτε μου να θελω να βλαψω τον εαυτο μου. Απλα φοβομουνα, μην \"τρελλαθω στιγμιαια\" και κανω κακο στον εαυτο μου, αθελα μου.
Λοιπον.
Ολα αυτα ειναι αποτελεσματα του αγχους. Δηλαδη οι σκεψεις μας αυτες, ειναι το αγχος μας, και τις προκαλουμε εμεις. Τι πιο αποτελεσματικο, λοιπον, απο μια \"σκεψη\" η οποια θα σε αγχωσει στο maximum?
Ετσι λοιπον, η ανασφαλεια μας, μας δημιουργει φοβους που προερχονται απο \"κακες\" σκεψεις.
Μην μασας.
Προσπαθεις να συμβιβαστεις με αυτες τις σκεψεις, δεν τις πολεμας κατα μετωπο γιατι τις δυναμωνεις, τις παραμελεις, ασχολεισαι εκεινη την στιγμη με κατι αλλο, και περνανε. Σιγουρα ξαναρχονται, αλλα αυτο εξαρταται και απο το τι θεραπεια κανεις. Εγω πηγα αρχικα σε ψυχιατρο, μου διεγνωσε \"αγχωδη διαταραχη με μικρου βαθμου καταθλιψη\". Ξεκινησα με φαρμακευτικη αγωγη, και συγκεκριμμενα με effexor, και εμαι πολυ καλυτερα τωρα, σχεσον καλα. Xanax εχω παντα μαζι μου, αλλα το αποφευγω. Παω και σε μια ψυχοθεραπευτρια, η οποια με εχει βοηθησει πολυ.
Τι θελω λοιπον να πω....Μην \"τρελλαινεσαι\". Τρελλος δεν εισαι ουτε θα γινεις ποτε. Αγχος εχεις, και αυτο σου δημιουργει σκεψεις......Αμα καταλαβεις οτι ολα αυτα ειναι σκεψεις, και οτι εχεις την επιλογη να μην τις λαμβανεις υπ\'οψιν σου, τοτε εχεις περασει πολυ το μεσον της αποκαταστασης σου.
:)

Συμφωνώ!!!!Αυτό με το μπαλκόνι το είχε και εγω.....Και με αγχωνε όπως και αλλα πολλά,

Σας ευχαριστώ όλους, ήδη νιώθω καλύτερα....

πλεον προσπαθω και το διαχειρίζομαι καλύτερα το αγχος,

Αμα μπορεις περιόρισε τα φρμακα (μην εξαρτηθεις),δεν είναι καλό,

Καταλαβαινεις....

Καλησπέρα παιδιά,

Και εγώ περνάω απο μια αρκετά δύσκολη φάση με κρίσεις πανικού, φοβίες μην τρελλαθώ κτλ.
Είναι πραγματικά δύσκολη κατάσταση αλλα πραγματικά πιστεύω πως μπορεί να ξεπεραστεί με δύναμη και αμφισβήτηση των σκέψεων μας. Είναι δύσκολο εκείνη τη στιγμή να το διαχειριστείς αλλα μπορείς να προσπαθήσεις. Κανω ψυχοθεραπεία και ελπίζω κάποια στιγμή να το ξεπεράσω όλο αυτό, όπως εύχομαι για όλους μας εδώ. Βοηθάει πολύ το να διαβάζεις πως και άλλοι άνθρωποι περνάνε το ίδιο και δεν είσαι μόνος σου, οτι δεν εχεις τρελαθεί και οτι υπάρχει ελπίδα. :)

Κι εγώ υποφέρω απο υπερβολικό άγχος. Πέρασα 3 χρόνια που αρρώσταινα συνέχεια. Διαγνώστικα με υπερκόπωση. Μετά ηρθε και μια πολύ αποτυχημένη σχέση, που μόνο νευρικό κλονισμό δεν μου έφερε. Από τότε θυμάμαι να ξυπνάω με τρέμουλο, ζαλάδα, ταχυκαρδίες, τασεις λιποθυμίας. Βέβαια θυμάμαι και πριν τις πανελληνιες οτι είχα τετοια συμπτωματα και πως δεν πέρασα τις εξετάσεις μου επειδή δεν μπορούσα καθόλου να συγκεντρωθώ λόγω άγχους. Το άγχος αυτό συνεχίζεται και σήμερα, σε πολύ μειωμένο βαθμο ομως. Είμαι υπέρ των εναλλακτικών θεραπειών, γιατι έχω δει αποτελέσματα. Κάνω ομοιοπαθητική και ειμαι πάρα πολύ ευχαριστημένη. Λίγο με τους γιατρούς εχω παιδευτεί γιατι δεν έχω κάποιον σταθερό ακόμα.

Βεβαια δεν σας κρύβω οτι ειναι πολύ κουραστικο να ξυπνάς με άγχος κάθε μέρα!

Παιδια οπως βλεπω τα συμπτωματα ειναι σχεδον ιδια σε ολους,
Οταν οδηγω φοβαμαι μηπως πεσω σε κανεναν πανω πεζο, οταν βλεπω μπαλκονι φοβαμαι μην με πιασει κατι κ πεσω απο κατω, οταν ακουω κλινικες αγχωνομαι.
Με λιγα λογια εχουμε αρνητικες σκεψεις που εχουν ενα εργοσρασιο παραγωγης μεσα στο κεφαλι κ φοβους που παραγονται απο κει.
Οι γονεις μου ηταν κλειστοι κ αγχωδεις αλλα δεν θελω να το ριξω εκει.
Ψαχνω να βρω τι θα μας ελευθερωσει γιατι διγουρα τα χαπια ειναι σαν να προσπαθεις να θεραπευσεις δοντι που ποναει κ θελει εξαγωγη με ουζο...
Κ αυτη τη στιγμη που γραφω φοβαμαι μηπως δεν μπορεσω να ξαναγραψω....
Αυτοπεποιθηση αισιοδοξια θαρρος τολμη ηρεμια ...πως στο καλο να τα κατακτησουμε;;;

Ωχ... Σαν να διαβάζω για τον εαυτό μου! Είμαστε πολλοί τελικά και αυτό μου δίνει κουράγιο. Πάσχω χρόνια απο άγχος, κρίσεις πανικού οι οποίες έρχονται και φεύγουν, έχω τρέξει σε όλους τους γιατρούς για όλες τις εξετάσεις και τελικά πήγα σε ψυχίατρο η οποία μου διέγνωσε ελαφριάς μορφής κατάθλιψη και μου έδωσε bespar. Οσο τα έπαιρνα ήμουν μια χαρά, ούτε πονοκέφαλοι, ούτε άγχος, τίποτα. Με το που τα έκοψα σιγά σιγά άρχισαν να επανέρχονται όλα. Πριν 3 μέρες , εντελώς ξαφνικά, βρισκόμουν και σε διακοπές με την οικογένειά μου, ένιωσα ότι μπορεί να χάσω τον έλεγχο, να βάλω τις φωνές ή τα κλάματα και να καταρρεύσω. Αυτή η σκέψη τριγύρναγε συνεχώς στο μυαλό μου και πάλευα να την διώξω. Τώρα τρελλαίνομαι, σκεφτόμουν. Τελικά, ούτε τρελλάθηκα, ούτε τις φωνές έβαλα γιατί η λογική μου μου επέβαλε να μην το κάνω. Το κακό - ή μάλλον το καλό- είναι ότι όλα βαίνουν καλώς αυτή τη στιγμή στη ζωή μου και δεν θα έπρεπε να το πάθω αυτό. Πέρασα πολλά στο παρελθόν αλλά σιγά σιγά όλα φτιάχνουν. Εχω ένα κοριτσάκι που θέλω να ζω την κάθε του στιγμή και φοβάμαι μήπως δεν μπορέσω.
Εχω πολλά συναισθηματικά κενά και ξέρω ότι εκεί εστιάζεται το πρόβλημά μου. Θέλω πραγματικά να ξεφύγω απο το άγχος μου, να ζήσω με καθαρό μυαλό και καθαρές σκέψεις. Το site αυτό με έχει βοηθήσει πολύ και στο παρελθόν να συνειδητοποιήσω κάποια πράγματα.
Εχω πάει μία φορά σε ψυχολόγο, θέλω όμως να ξεκινήσω να πηγαίνω συστηματικά. Αν γνωρίζει κανείς κάποιον καλό ψυχολόγο στην περιοχή του Πειραιά ας μου στείλει πμ.

Quote:

---

Originally posted by frei

Βεβαια δεν σας κρύβω οτι ειναι πολύ κουραστικο να ξυπνάς με άγχος κάθε μέρα!

---

Το ξερουμε ...το ξερουμε... :-)

Ειδικα μετα απο μια εντονη κριση αγχους ειναι σαν να εχεις δουλεψει μια εβδοαμαδα σερι σε οικοδομη !!!

Τι οικοδομη; Μαλλον σε ορυχειο...
Μερικες φορες ειναι τοσο εντονο το αγχος που νομιζω θα τρελαθω, σφιξιμο στους κροταφους, αδυναμια συγκεντρωσης κ κλεισιμο στον εαυτο μου, φοβος με το παραμικρο. Χθες αστραποκεραυνωνε κ ειχα κλεισει τα αυτια μου απο το φοβο.
Τι γελιο 30 χρονων γαιδουρι....
Μακαρι να μπορουσα να ελευθερωθω,,,
Αν το αφησει δηλαδη λαποιος ετσι χωρις να παρει φαρμακα κ ζει με ενταση θα τρελαθει;
Μου δωσαν μικρη δοση νευροληπτικου ρισπρεμταλ γιατι το ζαναξ μου φερνει ενταση πια.
Μπας κ στο τελος δεν με πιανει τιποτα;
Ρισπρενταλ εχει παρει κανεις για αγχος;
0,5mg

k gw fovamai mh trela8w para polu se upervoliko va8mo einai stigmes pou nomizw oti trelainomai kiolas
kai krish panikou perasa kai apoproswpopoiisi
twra autes tis meres exw ligo duspnoia alla oxi se maximum va8mo
pisteuw htan na mh ginei h arxh apo th stigmh pou egine thelei skalopati skalopati
k gw akouw thoruvous k me tromazoun k vlepw ta misa antikeimena na kinountai
h dn katalavainw an nustazw h an au8upovalomai h me pianei panikos mes th mera san na thelw na ourliaxw apo to fovo mou k tetoia... :(