Τι έχω πάθει...?

Είμαι 18 χρονών και μόλις τελείωσα την 3η Λυκείου. Αντίθετα με τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας μου που έχουν ήδη ξεχυθεί στις παραλίες με βασικό σκοπό να ξεσαλώσουν, εγώ το μόνο που θέλω είναι να μείνω μέσα στο σπίτι για όλο το καλοκαίρι... περσι δεν ημουν ετσι. Ημουν πιο κοινωνική, πιο χαρούμενη, πιο ανοιχτή με τους ανθρωπους... Αλλα φετος λογω των πανελληνιων τα πραγματα αλλαξαν. Οι σχέσεις με τους γονείς μου ηταν σχεδον ανυπαρκτες, ολο τον χρονο βγηκα εξω περιπου 4 φορες και αυτες σκαστη. Η μητερα μου δεν μου μιλουσε κυριολεκτικα για 6 μηνες. Μαλιστα ενα βραδυ το εσκασα απο το σπιτι γιατι τους παρακαλουσα να βγω μια βολτα με τον μεγαλυτερο αδερφο μου γιατι δεν αντεχα αλλο μεσα στο σπιτι και αυτοι το αρνηθηκαν... ολη την χρονια ειχαν αδιαφορη σταση για ολα. Το διαβασμα, αν εχω φαει... Κρατουσαν μονο τα τυπικα δηλαδη να ρωτανε που και που αν τα παω καλα στα μαθηματα... Εκτος απο αυτα αλλαξα και σχολειο την χρονια αυτη χανοντας ολους τους φιλους και γνωστους. Το θεμα ειναι πως αυτη η κατασταση με εχει απομακρυνει απο τους ανθρωπους. Φοβαμαι να βγω εξω, να μιλησω σε ατομα που μολις γνωρισα ή που γνωρισα την περιοδο που με επιασε αυτο. Μετα τις πανελληνιες αρχισα να βγαινω με το αγορι μερα παρα μερα.. πολυ συχνα για καποιον που ολο τον χρονο δεν βγηκε στον "εξω" κοσμο... Οταν βγαινουμε με παρεα, πραγματικα φοβαμαι να μιλησω αλλα δεν ξερω το γιατι. Ακουω τους γυρω μου να ειναι χαρουμενοι και κεφατοι και εγω το μονο που ευχομαι ειναι να παω σπιτι μου... το αγορι μου ειναι το αντιθετο απο μενα. Κοινωνικος, δημοφιλής, με πολλες γνωριμιες και παντα με διαθεση να βγαινει, να κανει τρελες, να λεει βλακειες και οτι αλλο κανει καποιο ατομο σαν και αυτο... Δυστυχως οπως καταλαβαινετε δεν μπορει να δεχτει την συμπεριφορα μου. Επιμενει οτι δεν περναω καλα μαζι του και οτι αυτος ειναι η αιτια που ειμαι "πεσμενη"... Τις 3 τελευταιες φορες που βγηκα κοντεψα να βαλω τα κλαματα γιατι δεν αντεχα αυτην την πολυκοσμια και την ατμοσφαιρα. Ηθελα απλα να παω σπιτι μου. Οσες φορες προσπαθησα να του εξηγησω οτι δεν ξερω τι μου συμβαινει υποστηριζε πως ειναι κομπλεξ, πως δεν προσπαθω να το ξεπερασω και πως το μεγαλοποιω... Σας παρακαλω πειτε γιατι συμβαινει αυτο και πως μπορω να το αντιμετωπισω... Κουραστηκα ολοι γυρω μου να με ρωτουν γιατι ειμαι στενοχωρημενη. Και πάνω απο ολα δεν αντεχω αλλο το αγορι μου να με κατακρινει ετσι επειδη απλα δεν εχει περασει κατι τετοιο και δεν το κατανοει. Πειτε μου τι να κανω για ειμαι πανω απο ολα εγω πιο ευτυχισμενη, να περνω καλα και να κανω τους γυρω μου χαρουμενους...

αυτο που ειπες εχεις παθει.. εχεις χασει επαφη με τους ανθρωπους και τωρα φοβασαι.. το ειχα παθει και εγω αμα καταλαβα σωστα για τι πραγμα μιλας... προσπαθησε να ξεπερασεις τον φοβο σου τωρα που ειναι νωρις γιατι οσο τον αφηνεις μεγαλωνει και θα σε καταστρεψει..εμενα μου ειχε δημιουργησει γμστ ψυχολογικα και φοβομουν τους ανθρωπους και προσπαθουσα να δειχνω ενα αλλο προσωπο και γενικα ηταν μια κατασταση μο*#!νι, τωρα προσπαθω να τα ξεπερασω αυτα και ειμαι σε πολυ δυσκολη θεση τεσπα παλι για μενα αρχισα να μιλαω λολ.. πες στο αγορι σου το προβλημα σου και πες του να σε βοηθησει να ξαναβρεις την χαμενη επαφη γιατι αμα δν το κανεισ κ κατσεις μεσα το καλοκαιρι καταστραφηκες.. θα ειναι δυσκολο και ισως νιωσεις πως ταπεινωνεσε αλλα παλεψε το αξιζει τον κοπο. φιλικα Τασος :)

Aκριβως αυτο. Δενμπορω να μιλησω στους ανθρωπους γιατι φοβαμαι μην πω τιποτα και με κοροιδεψουν ή το θεωρησουν ανοητο. Αυτα που σκεφτομαι να πω τα περνω απο 1000 κοσκινα και φυσικα στο τελος καταληγω να μην τα πω. Μου λες να το ξεπερασω τωρα αλλα εγω σε ρωταω πώς να το καταφέρω. Να βγαίνω, να μην βγαινω, ποσο συχνα, με ατομα που μολις τα γνωρισα? Δεν ξερω πώς ειναι πιο σωστο να το αντιμετωπισω...

οπως σου ειπα μπορει να σε κοροιδεψουν οπως λες αλλα τωρα εχεις μπει σε ενα τριπακι οπου φοβασαι να κανεις λαθη με αποτελεσμα να μη κανεις τιποτα... αυτο ειναι το μεγαλυτερο λαθος που μπορει να κανει κανεις... σταματα το, απο τα λαθη μας μαθενουμε. αμα θες σου στελνω το μσν μου να τα πουμε κ απο εκει αν κ δν μπενω συχνα γτ δεν εχω πισι τωρα ειμαι απτης ξαδερφης μου... τεσπα και μη σκευτεσε τοσο πολυ απλα ζησε... γινε πιο αυθορμητη, ολοι απτα λαθη μας μαθενουμε

Γιατί αφήνεις το αγόρι σου να σου επιτάσσει συμπεριφορές και στάσεις;Δε βλέπω να σέβεται το πώς είσαι αυτό τον καιρό,μάλιστα διακρίνω και την τάση να σε κρίνει και να σε φορτώνει ενοχές.Γιατί αισθάνεσαι την ανάγκη να υποδύεσαι κάτι που δεν είσαι προς το παρόν,για να μη τον δυσαρεστήσεις;

Aν δε θες να βγαίνεις μέρα παρά μέρα να μη βγαίνεις.Απλά.Το ότι εκείνος το έχει ανάγκη δε σημαίνει ότι το έχεις κι εσύ.

Ξέρεις,μπορεί το θέμα να μην είναι η ίδια η φοβία,αλλά το ότι καθώς πιστεύεις πως έχεις μία φοβία,να αφήνεσαι να σε χειρίζεται κάποιος\"σωτήρας\"ακριβώς επειδή του έχεις αποδώσει χαρακτηριστικά που λείπουν από εσένα και τα θεωρείς θετικά.Όλοι οι άνθρωποι δεν είμαστε ίδιοι.Πάτα πόδι όταν οι άλλοι θέλουν να σου επιβάλλουν την ομοιομορφία.

Περνάς κάποια φάση κλειστή,αυτό είν\'όλο.Δεν το έχει περάσει κανείς άλλος λες;Mε τη διαφορά πως αν πεις αυτό στον εαυτό σου,το περνάω κλειστή φάση,το αποδέχεσαι σαν φάση(οπότε και στο πίσω μέρος του μυαλού σου υπάρχει το\"θα περάσει και αυτό\")και δεν πέφτεις στην παγίδα να σε τρέχει ο καθένας σε εκδηλώσεις και συνωστισμούς που-προσωρινά-σε χαλάνε.

Όχι,δεν θα καταστραφείς,ούτε θα συμβεί τίποτε τραγικό αν πεις στον άλλον,ξέρεις,μπορεί εσύ να θέλεις να βγαίνουμε καθημερινά,αυτό όμως δε σημαίνει πως είναι και δική μου ανάγκη.ΜΗ ΣΕ ΚΑΤΑΠΙΕΖΕΙΣ ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΤΑΣΣΕΣΑΙ.

Quote:

---

Originally posted by faih
Είμαι 18 χρονών και μόλις τελείωσα την 3η Λυκείου. Αντίθετα με τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας μου που έχουν ήδη ξεχυθεί στις παραλίες με βασικό σκοπό να ξεσαλώσουν, εγώ το μόνο που θέλω είναι να μείνω μέσα στο σπίτι για όλο το καλοκαίρι... περσι δεν ημουν ετσι. Ημουν πιο κοινωνική, πιο χαρούμενη, πιο ανοιχτή με τους ανθρωπους... Αλλα φετος λογω των πανελληνιων τα πραγματα αλλαξαν. Οι σχέσεις με τους γονείς μου ηταν σχεδον ανυπαρκτες, ολο τον χρονο βγηκα εξω περιπου 4 φορες και αυτες σκαστη. Η μητερα μου δεν μου μιλουσε κυριολεκτικα για 6 μηνες. Μαλιστα ενα βραδυ το εσκασα απο το σπιτι γιατι τους παρακαλουσα να βγω μια βολτα με τον μεγαλυτερο αδερφο μου γιατι δεν αντεχα αλλο μεσα στο σπιτι και αυτοι το αρνηθηκαν... ολη την χρονια ειχαν αδιαφορη σταση για ολα. Το διαβασμα, αν εχω φαει... Κρατουσαν μονο τα τυπικα δηλαδη να ρωτανε που και που αν τα παω καλα στα μαθηματα... Εκτος απο αυτα αλλαξα και σχολειο την χρονια αυτη χανοντας ολους τους φιλους και γνωστους. Το θεμα ειναι πως αυτη η κατασταση με εχει απομακρυνει απο τους ανθρωπους. Φοβαμαι να βγω εξω, να μιλησω σε ατομα που μολις γνωρισα ή που γνωρισα την περιοδο που με επιασε αυτο. Μετα τις πανελληνιες αρχισα να βγαινω με το αγορι μερα παρα μερα.. πολυ συχνα για καποιον που ολο τον χρονο δεν βγηκε στον \"εξω\" κοσμο... Οταν βγαινουμε με παρεα, πραγματικα φοβαμαι να μιλησω αλλα δεν ξερω το γιατι. Ακουω τους γυρω μου να ειναι χαρουμενοι και κεφατοι και εγω το μονο που ευχομαι ειναι να παω σπιτι μου... το αγορι μου ειναι το αντιθετο απο μενα. Κοινωνικος, δημοφιλής, με πολλες γνωριμιες και παντα με διαθεση να βγαινει, να κανει τρελες, να λεει βλακειες και οτι αλλο κανει καποιο ατομο σαν και αυτο... Δυστυχως οπως καταλαβαινετε δεν μπορει να δεχτει την συμπεριφορα μου. Επιμενει οτι δεν περναω καλα μαζι του και οτι αυτος ειναι η αιτια που ειμαι \"πεσμενη\"... Τις 3 τελευταιες φορες που βγηκα κοντεψα να βαλω τα κλαματα γιατι δεν αντεχα αυτην την πολυκοσμια και την ατμοσφαιρα. Ηθελα απλα να παω σπιτι μου. Οσες φορες προσπαθησα να του εξηγησω οτι δεν ξερω τι μου συμβαινει υποστηριζε πως ειναι κομπλεξ, πως δεν προσπαθω να το ξεπερασω και πως το μεγαλοποιω... Σας παρακαλω πειτε γιατι συμβαινει αυτο και πως μπορω να το αντιμετωπισω... Κουραστηκα ολοι γυρω μου να με ρωτουν γιατι ειμαι στενοχωρημενη. Και πάνω απο ολα δεν αντεχω αλλο το αγορι μου να με κατακρινει ετσι επειδη απλα δεν εχει περασει κατι τετοιο και δεν το κατανοει. Πειτε μου τι να κανω για ειμαι πανω απο ολα εγω πιο ευτυχισμενη, να περνω καλα και να κανω τους γυρω μου χαρουμενους...

---

σου προτείνω να διαβάσεις ένα βιβλίο, που νομίζω οτι συνάντησα εκεί ,ακριβώς τα λεγομενά σου.
ΠΑΡΑΤΕΤΑΜΕΝΗ ΕΦΗΒΕΙΑ-συμβουλευτική για νέους και τους γονείς τους ,Κ.ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΑΒΒΑΛΑΣ .
δεν κοστίζει πάνω απο 15ευρώ και νομίζω θα σε βοηθήσει.
και ακόμα θα σου πρότεινα να μην κλείνεσαι σπίτι,να το παλέψεις ζώντας την κάθε στιγμή ακόμα κι αν δεν εξασφαλίζεται η ευτυχία σε όλες τις στιγμές μας, η ευτυχία είναι μέσα μας ,γεννηθήκαμε με αυτή ,απλώς το ξεχνάμε καθως μεγαλώνουμε.
και εγω που στα γράφω αυτά πολλες φορές θλιβομαι, αλλά επιμένω.

Σας ευχαριστω ολους για τα σχολια σας.
FreakOut, σε ευχαριστω πολυ για την προθυμια σου. Αν νιωσω οτι χρειαζομαι επειγοντως την βοηθεια σου θα επικοινωνησω μαζι σου. :)

RainAndWind, o μονος λογος που ανεχομαι αυτην την αντιμετώπιση είναι επειδή δεν θέλω να τον στενοχωρώ. Σήμερα δυστυχώς ή ευτυχώς ξέσπασα και του είπα κάθε μου σκέψη και αγανάκτηση... Άλλα είναι σαν να μην θέλει να καταλάβει... Σαν να έχει σηκώσει ένα τείχος που λέει \"Δεν το κατανοώ άρα δεν το δεχομαι και το κατακρίνω.\" Και όπως φαντάζεσαι καταλήξαμε σε καυγά...

3wtiko, σε ευχαριστώ για την πρότασή σου και τη συμβουλή σου. Ελπίζω πως με τον καιρό θα συνηθίσω και θα πάψω να αισθανομαι έτσι...

Φαίη μου

πρωτα πρεπει να σεβαστεις εσύ η ίδια την ανάγκη σου και μετά σιγά σιγά θα το καταλαβουν και οι άλλοι. Ο φίλος σου μου φαινεται αρκετα εγωιστής έτσι οπως το λες, γιατι σκεψου πως θα φαινοταν σε αυτον αν απαιτουσες να καθεστε μεσα συνεχεια και οταν εβγαινε τον γεμιζες κατηγοριες του στυλ, βγαινεις συνεχεια, δεν ειναι φυσιολογικο, κτλ κτλ....... Θα του κακοφαινοταν και ισως να σε χωριζε κιολας με την δικαιολογια οτι δεν ταιριαζετε. Απο οτι φαινεται εχει βρει ενα καλο κοριτσι και πατάει σε αυτο!

Μηπως του εχεις δειξει και πολυ μεγάλο ζήλο????

Frei
Με τον φίλο μου είμαστε μαζί 6 μισή μήνες. Εβγαινε αρκετες φορες και ειχε και το προτερημα να πηγαινει εξω φροντιστηριο ενω εγω εκανα τα παντα ιδιαιτερα στο σπιτι. Οπως καταλαβαινεις ενιωθα πολυ ασχημα να βγαινει συνεχεια και εγω να ειμαι παντα σπιτι κλεισμενη και το ειχε καταλαβει, αλλα ποτε δεν του ειπα \"μην βγεις\". Αυτος προσπαθουσε να μην βγαινει τοσο συχνα ωστε να μην νιωθω μειωμενη, αλλα ηταν δυστυχισμενος γιατι απλα δεν ηταν η ζωη που εκανε πριν με γνωρισει... μπαχαλο δηλαδη... Και τωρα εχω γινει πολυ πιο ανεχτικη και τον προτρεπω να βγαινει πιο συχνα για να μην νιωθει πιεσμενος...

Διάβασα μόνο το αρχικο ποστ και από τα λίγα που καταλαβα γιατί δεν το διάβασα όλο δεν έχω υπομονή να το διαβάσω όλο, απορώ τα μαθήματα στο τει πώς τα περνάω, θα πρέπει να απευθυνθείς το συντομότερο σε ψυχολόγο ή σε ψυχίατρο γιατί αυτό που περνάς μπορεί να είναι από μία απλή κατάθλιψη ή να είναι τα πρώτα στάδια ψύχωσης.Αν και για ψύχωση να μιλαμε είναι λίγο υπερβολικό. Είναι η ηλικία τέτοια που αλλάζουμε ως χαρακτήρες συνέχεια.

Janet
Δισταζω να μπω στη διαδικασια αυτη. Αυτο που με πιεζει πιο πολυ και με δυσκολευει να το ξεπερασω ειναι η συμπεριφορα του αγοριου μου... Αντιδρα λες και ειμαι ψυχασθενης...

και αυτός την ίδια ηλικία με σένα έχει;

ναι...

γιαυτό... αντιδρά με αυτόν τον τρόπο. Μπορεί να του εξηγήσεις για να καταλάβει πως αισθάνεσαι και να του εξηγήσεις πως θα ήθελες να σου συμπεριφέρεται ώστε να αισθάνεσαι καλά.

Toυ εχω εξηγησει τα παντα αλλα τα σνομπαρει και με θεωρει υπερβολικη...

και πως θα γίνει τώρα κάπως πρέπει να καταλάβει να το πεις στις φίλες σου να τον πιάσετε όλοι μαζί μπας και καταλάβει

εχω μιλησει στην κολλητη μου και θα του μιλησει. Απλα πιστευω οτι αρχιζει να θεωρει δεδομενη την συμπεριφορα μου δηλαδη να δειχνω κατανοηση και να προσπαθω μονο εγω να τον κανω να καταλαβει. Πιστευει οτι δημιουργω προβληματα απο το πουθενα...

φαιη δε ξερω τι παιζει με το αγορι σου παντως αποσα εχεις πει φαινετε οτι σε αγαπαει αρκετα.. καντου το λιανα μπορει επειδη εισαι μπερδεμενη να μην μπορεις να του τα εκφρασεις σωστα.. πες του οτι ειναι με λιγα λογια..πχ εχω καιρο να βγω εξω και ειμαι ψαρωμενη θελω να με βοηθησεις να ξεψαροσω, πες του να σε διορθωνει αμα βλεπει οτι πας να κανεις καμια βλακεια η αμα συμπεριφερεσε λαθος η κατι τετοιο τεσπα
Υ.Γ. για το μσν που σου εδωσα μη παρεξηγησεις δεν ειμαι κανενας παιδοφιλος που ζει μονιμα στο υπογειο του με τον υπολογιστη του ουτε να στη πεσω παω απλα να βοηθησω θελω γιατι κατα καποιο τροπο ετσι βοηθαω και τον εαυτο μου..:)
k s ksanaleo arxise na vgaineis ekso k na vlepis kosmo prin na einai poli arga :P

Άποψή μου,ποτέ μη βάζετε άλλους να μιλάνε από εσάς για σας.Μην αναμειγνύετε άλλα άτομα στη σχέση σας επίσης.Η κολλητή ο κολλητός και τέτοια.Όχι,η υπεύθυνη να το συζητήσεις είσαι εσύ και μόνο εσύ μαζί με το αγόρι σου,γιατί να εμπλέκονται τρίτοι και μάλιστα με την άδειά σου;Kαλές προθέσεις μπορεί να έχουν,δική τους δουλειά δεν είναι.Του περνάς το μήνυμα πως χρειάζεσαι υπεράσπιση,ή πως δεν είσαι αρκετή για να επικοινωνήσετε σωστά.

Συμφωνώ κι εγώ... γιατί μπλέκεις 3α άτομα στη σχέση σου? Ποτέ δεν ξέρεις αν ο τρόπος που θα μεταφέρουν αυτό που θες να πεις θα έχει θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα. Στο κάτω κάτω, εσύ ξέρεις καλύτερα το αγόρι σου, και αν γινει μια στραβή ξερεις πολύ καλύτερα πως να το σωσεις!

Αν αρχίσεις και βγαίνεις και μιλάς με κόσμο θα το συνηθίσεις σιγά σιγά κι εγώ έχει τύχει να φοβάμαι τους ανθρώπους. Σκέφτηκες ότι ίσως και να μην είσαι από τη φύση σου και τόσο κοινωνική;