Κοινωνική Φοβία - Αντιμετώπιση
Χαιρετώ το forum, καθώς μόλις έκανα εγγραφή και πραγματικά ελπίζω να μπορέσω να πάρω και να δώσω, αν είναι δυνατόν, απαντήσεις σε θέματα σχετικά με κοινωνικότητα, αυτοπεποίθηση, κλπ.
Είμαι 18 χρονών, μόλις τελείωσα με τις σχολικές μου υποχρεώσεις και μπορώ με σιγουριά να πω ότι έχω σε έναν βαθμό κοινωνική φοβία. Παρουσιάζω αρκετά από τα συμπτώματα της (κοκκίνισμα, ιδρώτας, σφίξιμο μυών όταν βρίσκομαι σε καταστάσεις στις οποίες χρειάζεται να μιλίσω μπροστά σε άλλους, αρνητικές σκέψεις) και εν τέλει αν δεν ήταν η κοινωνική φοβία το πρόβλημα μου, η κατάσταση μου θα ήταν αδικαιολόγητη, με αποτέλεσμα να μην ήξερα και ο ίδιος προς τα που πρέπει να επικεντρωθώ και να βαδίσω. Δεν το υποστηρίζω αυτό ως μια σύμβαση με τον εαυτό μου, αλλά σκεφτόμενος ότι άλλες ψυχασθένειες σε παλαιότερα χρόνια ή και στο παρόν, δεν είχαν καταγραφεί και μελετηθέι στον βαθμό που χρειαζόταν, με αποτέλεσμα πολλά άτομα να μην ήξεραν από τι έπασχαν, τι τους εμπόδιζε από το να ζούν αξιοποιώντας στον καλύτερο βαθμό τις ικανότητες τους. Είμαι χαρούμενος και αισιόδοξος, όσο γίνεται βέβαια, που η κοινωνική φοβία δεν είναι μια από αυτές τις ασθένειες και μάλιστα μπορώ να συσχετίσω την συμπεριφορά μου με αυτήν.
Ο γενικότερος λόγος για τον οποίον αυτόν τον καιρό ασχολήθηα με το γεγονός ότι δεν είμαι κοινωνικός είναι το γεγονός ότι από αυτήν την στιγμή της ζωής μου και έπειτα δεν υπάρχει το σχολείο ως κοινωνικός φορέας να με φέρει σε επαφή με άλλα άτομα. Το πανεπιστήμιο δεν αποτελεί κοινωνική δέσμευση (τυπικά τουλάχιστον) και επομένως επαφύεται στην καλή μου θέληση το αν θα βγώ από το σπίτι μου, το αν θα κανονίσω εγώ ο ίδιος να βγώ με παρέα.
Ο ειδικότερος λόγος βέβαια και αυτός ο οποίος αποτέλεσε το έναυσμα για την αναζήτηση μου για απαντήσεις είναι διαφορετικός και στηρίζεται στο γεγονός ότι η αποφοίτηση απο το σχολείο συνδεέται άρρηκτα με τις ξέφρενες καλοκαιρινές διακοπές, οι οποίες υπόσχονται, με την συγκατάβαση μας βέβαιως, νύχτες διασκέδασης και καινούριες γνωριμίες :cool:. Γνωριμίες.......ναι...σωστά...... .χμμμμμ........:(
Δεν τα πηγαίνω και πολύ καλά με τις γνωριμίες, τόσο με αγνώστους αλλά τόσο και με ήδη γνωστούς από τον ευρύτερο κύκλο μου. Για τον λόγο αυτό και για να είμαι ειλικρηνής, επειδή θέλω να κάνω τουλάχιστον μια ερωτική σχέση κάποια στιγμή στη ζωή μου, στράφηκα αρχικά σε βιβλία και προγράμματα τα οποία σχετίζονται κυρίως με γνωριμίες με κοπέλες, ή όπως μ'αρέσει να αποκαλώ, καμακο-βιβλία. (έχω ξεφύγει δυστυχώς, ναι...). Δεν μπορώ να απαρνηθώ το γεγονός ότι με βοήθησαν σε ένα βαθμό. Και δεν ντρέπομαι να παραδεχτώ ότι πιστεύω ακόμα ότι μπορούν να με βοηθήσουν. Το θέμα είναι ότι όλα τα βιβλία αυτά έχουν την απαίτηση να έχει κάποιος βασικές κοινωνικές ικανότητες τις οποίες εγώ ανακάλυψα ότι τελικά δεν διαθέτω.
Δυσκολεύομαι να ζητήσω από αγνώστους πληροφορίες. Υπάλληλοι σε μαγαζιά, περαστικοί, όλοι μου φαίνονται απρόσβασιμοι και οι συζητήσεις μαζί τους είναι τις περισσότερες φορές άβολες. Συζητήσεις με γνωστούς διαρκούν 2-3 λεπτά και είναι οι πιο βαρετές κουβέντες που μπορεί να ανταλλάξουν δυο άνθρωποι.
Για τον λόγο αυτόν αποφάσησα να ασχοληθώ με το πιο άμεσο πρόβλημα μου, την κοινωνική φοβία. Για να απαλλαχθώ από αυτήν ωστόσο έχω στο νου μου δύο τρόπους:
1. Με την επισκεψη σε ψυχολόγο
2. Διαβάζοντας βιβλία και υλικό, με ασκήσεις και μεθόδους που βοηθούν στο να ξεπεράσω την φοβία μου.
Ποιά η άποψη σας επάνω στο θέμα λοιπόν; Μπορεί κάποιος να απαλλαχθεί από την κοινωνική φοβία με αυτοπροσπάθεια σε ένα κανονικό χρονικό διάστημα (6 μήνες με έναν χρόνο ίσως) ή είναι απαραίτητη η συνεργασία με ειδικό; Διαβάζω για ανθρώπους που τους πήρε 2 και ίσως περισσότερα χρόνια με ειδικούς να ξεπεράσουν την φοβία τους. Παραδέχομαι ότι μπορώ μερικές φορές να επιτρέψω στον εαυτό μου να είναι αφελής και ίσως το κάνω και τώρα ελπίζοντας να απαλλαχθώ απο την φοβία μου μέσα σε 6 μήνες τουλάχιστον.
Αλλά θέλω επιτέλους να ζήσω την ζωή μου στον βαθμό που μου αξίζει. Δεν μπορώ να κάνω αλλούς συμβιβασμούς με τον εαυτό μου, παραμελώντας την κακή μου κατάσταση. Θέλω η επιλογή μου να αλλάξω, να αποκτήσει ουσία και νόημα, να έχει αποτέλεσμα.
