μα γιατι να στεναχωριεμαι τοσο με τις βλακειες των αντρων???
Καλημέρα σε όλους σας! είμαι Χριστίνα ετών 29...και άλλες φορές είχα ξαναγράψει...γιατι 'εχω το ελάττωμα να καταπιάνομαι με τις συμπεριφορές των άλλων....
με αποτέλεσμα να πέφτω ψυχολογικά...να μην έχω όρεξη να χαρώ τη ζωή μου...και αυτό μπορει να διαρκεσει μεχρι και καποιες βδομαδες. Μετα ολα οκ....μέχρι να κανω και πάλι καμιά νέα γνωριμία και αποδειχθεί μια φούσκα που σκαει στο τελος....με κουραζουν πια ολα αυτα....
Αυτή τη φορά πριν ένα μήνα περιπου γνωρισα εντελώς τυχαία ανα παληκαρι απο Ναξο....είχα επισκεφτει το νησι μαζι με τη μητερα μου...για να δει καποια δικα της φιλικα πρόσωπα. Σηκώθηκα πρωι πρωι ...Κυριακη ήτανε...για να παω μια βολτα πινοντας το φραπε μου...κανω την κίνηση να πεταξω τα σκουπίδια μου στον καδο που μολις ειχε αλλαχτει η σακουλα...και ακουω εναν αντρα να μου κανει παρατηρηση...'τωρα μολις το αδειασα...δοσε το σε εμενα...
Αμεσως πιασαμε την κουβεντα....μου προτεινε μιας και ηθελε να κανει ενα διαλλειμα απο τη δουλεια, να πιουμε καφεδακι...
Επειδη μου φανηκε πολυ φιλικος και ανοιχτος( μου αρεσε κιολες!) δεχτηκα. Ειπαμε πολλα μεσα σε μισι ώρα...καταλαβα οτι δεν ηταν παντρεμενος...βεβαια δεν ημουν σιγουρη εαν υπήρχε καποια κοπελα στη ζωη του. Ήταν ενας χρόνος που ειχε επιστρεψει στο νησι και εμενε μαζι με τη μητερα του σε ενα χωριουδακι επειτα απο πολυχρονη εργενικη ζωη στην Αθήνα. Είχε ασχοληθει και με τη μουσικη κιολας. Λεω....μπορει να πετυχαμε "λαβρακι" 29 εγώ 40 αυτος...κατι σοβαρο θα θελει στη ζωη του...
Επέστρεψα στην Παρο και αρχισαν τα τηλεφωνηματα...μου μίλαγε για πολλ'ά πράγματα...παντα με φιλκή διαθεση και καμια φορα με πειραζε με χιουμοριστική διάθεση! μια μερα μου επαιξε και με το λαουτο και μου τραγουδησε δια τηλεφώνου!! Απόρησα..υπαρχει ακομα ρομαντισμός τελικα???
Πέρασαν καπιες μερες και του προτεινα να τον επισκεφτω..ηθελα να τον γνωρισω καλυτερα...να καταλαβω καλυτερα τι σοι ανθρωπος ηταν τελικα...
Είχε αγχωθει για το που θα μεινω...ήθελε να νι,ωθω ανετα...τελικα πήγα στο ιδιο ξενοδοχειο που ειχα μεινει και την αλλη φορα.
Την πρώτη μερα....περασαμε πολυ ωραια....γελια...χαρες....μπαν� �κι φαγητο σε ρομαντικο μερος....ποτο το βραδυ...να σας πω τη μαυρη μου αληθεια απο την αρχι μου ειχε πει ότι εδω και μηνες δεν εβγαινε τα βραδυα...ενταξει δεν μου κανε εντυπωση...ελεγα και εγω εαν βρει μια κοπελα θα κανει καποια υποχωρηση.
Το βράδυ εκδηλώθηκε.....επιδιωξε να ρθει πιο κοντα μου...με αγκαλιτσες, φιλακια...ξερετε...δεν τον απετρεψα ...το θεωρησα φυσικο να θελει πολυ μια κοπελα που του αρεσει...αλλα του εξηγησα οτι ακομα ηταν νωρις να προχωρησουμε στα βασικα. Φυσικα δεν εδειξε να θυμωνει...
Την επομενη μερα μου ρθε η καμπανια!! ντιν νταν!! ερχεται κατω στη Χωρα για καφε.....αποφασισα οτι δεν ταιριαζουμε! εχουμε αλλους ρυθμους....μην ριχνεις ευθυνες στον εαυτο σου, μου ειπε. Αποκλειεται να το ειπε επειδη δεν του κατσα....εαν ειχε λιγη ακομα υπομονη να κανουμε ποιο πολυ παρεα ολα θα γινοντουσαν....η δικαιολογια του?? στο λεω απο τωρα γιατι μετα απο ενα μήνα θα είνα πιο επώδυνο εάν θα είχαμε προχωρήσει! Δυο ωρες καθομασταν στο καφε...και ακρη δεν εβγαζα....τί μύγα τον τσιμπησε.... Δυστυχώς τι πλοιο θα εφευγε 14:10 οποτε δεν ειχα που να γυρναω μονη μου...αν και θα πρεπε να τον αφησω συξηλλο και να σηκωθω να φύγω!
Θα μου πειτε..μπες και στη θεση του....ίσως να εχει σοβαρο λογο..πρεπει να σεβαστεις τη θεση του....και ομως....ειχα πολυ θυμο και το εδειξα.
Μαλλον πιο πολυ με τον εαυτο μου θυμο...που οποτε επιλεγω καποιο αρσενικο να κανω κατι .....παντα παει κατι στραβα.