Καλημέρα σε όλα τα μέλη!Θα ήθελα τη βοήθειά σας για το σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζω με την αδερφή μου.Είναι 23 ετών και πρόσφατα οι γιατροί διέγνωσαν μανιοκατάθλιψη.Τα συμπτώματα εμφανίστηκαν εδω και 2 μήνες.Το πρώτο επεισόδιο έγινε πέρσυ αλλά επειδή εκείνη η περίοδος συνέπεσε με το χωρισμό της σκεφτήκαμε πως απλά ξεσπάει.
Φέτος τα πράματα είναι επικίνδυνα.Έχει χάσει βάρος, είναι μέρες ολόκληρες άυπνη,είναι υπερδραστήρια και πολύ επιθετική,μιλάει ακατάπαυστα και γενικά βρίσκεται ολο το 24ωρο σε πλήρη σύγχηση με το ένα επεισόδιο να διαδέχεται το άλλο.
Όλοι ανησυχούμε πάρα πολύ για τη κατάσταση της γιατί βγαίνει εκτός ελέγχου.Προσπαθούμε να την περιορίσουμε όσο μπορούμε με το να μην της επιτρέπουμε να οδηγεί(είναι επικίνδυνη στην οδήγηση),να μην παίρνει χρήματα και παλεύουμε γενικώς να μένει όσο γίνεται μέσα στο σπίτι.Ξαφνικά εχει γίνει απίστευτα κοινωνική και οι συναναστροφές της οι καινούριες δεν είναι και οι καλύτερες.
Έχουμε μιλήσει με πολλούς ψυχιάτρους οι οποίοι λένε το κλασσικό:\"Πρέπει να την πείσετε να αρχίσει αγωγή\"
Η αδερφή μου αρνείται πεισματικά πως έχει προβλημα επομένως αρνείται και την αγωγή όσο και να παλεύουμε να την πείσουμε.
Δυστηχώς σκεφτόμαστε την ακραία λύση του να μπεί σε κάποια κλινική για κάποιο καιρό ώστε να ηρεμήσει και να αρχίσει να παίρνει την αγωγή.Πιστεύουμε οτι οταν αισθανθεί καλύτερα απο τα φάρμακα που θα της δίνουν θα αντιληφθεί και μόνη της το καλό που θα της κάνουν και θα τα συνεχίσει και εκτός κλινικής.Ήδη έχουμε αρχίσει να της βάζουμε σε υγρά που πίνει κάποια ηρεμιστικά και αντιψυχωτικά που μας πρότειναν χωρίς να το γνωρίζει βέβαια αλλά δεν έχουμε καταφέρει να τα παίρνει κάθε μέρα.Δεν σας κρύβω οτι το φοβάμαι αυτό.Έχει κάποιος άποψη πάνω στο θέμα?Σκεφτόμαστε εννοείται να τη βάλουμε σε ιδιωτική κλινική καθώς έχουμε ακούσει οτι στα δημόσια οι συνθήκες είναι άθλιες.Εννοείται επίσης οτι δε θα την αφήσουμε μόνη της σε όλο αυτό και θα είναι 24 ώρες το 24ωρο κάποιος μαζί της.
Θέλω απεγνωσμένα βοήθεια.Σαν αδερφή της δεν ξέρω πως να το χειριστώ.Στην όλη ιστορία είμαι μόνη μου με τον πατέρα μου ο οποίος έχει και ιστορικό εγκεφαλικού και φοβάμαι μήπως πάθει κάτι.Η μητέρα μου απο την άλλη ε΄΄ιναι καταθλιπτική επομένως είναι ανίκανη να βοηθήσει αυτή τη στιγμή ούσα άρρωστη.
Επομένως για να μην σας κουράζω παραπάνω θέλω να ρωτήσω 2 πράγματα:
1.Τί άποψη έχετε για τις ψυχιατρικές κλινικές?Έχει κάποιος εμπειρία πάνω στο θέμα να με συμβουλεύσει?
2.Εγώ σαν μικρότερη αδερφή της πώς να το χειριστώ όλο αυτό?Είναι πολύ επιθετική μαζί μου και οι γιατροί είπαν οτι υποσυνείδητα ζηλεύει που εγω είμαι καλά.Μου λένε να απεμπλακώ οσο μπορώ αλλά δεν είναι εύκολο.
Ευχαριστώ πολύ και ανμένω απάντησή σας.
Όποιος μπορεί ας μου απαντήσει το συντομότερο δυνατό!Είμαι απελπισμένη!
