Μαμα?Γιατι?

σε μισω!(οχι ειναι πολυ βαρια λεξη) αλλα δε ξερω ποια αλλη λεκη αυτη τη στιγμη μπορει να εξηγησει αυτο που νιωθω γαι αυτο και θα χρησιμοποιησω αυτη.
σε μισω που μενοντας 5 χρονια μαζι σου ευνουχιστηκα συναιρθηματικα
σε μισω που ειχες προβλημα και δε πηρες ποτε βοηθεια και εγω σε εκλιπαρουσα τοσα χρονια
σε μισω που 4 χρονια τωρα ημουν προσφυγας απο σπιτι σε σπιτι για να αλλαζει η διαθεση σου
σε μισω που 4 χρονια δε μπορουσα να φερω ανθρωπο στο σπιτι
σε μισω που επι 7 μηνες ζουσα σε ενα σπιτι με κλειστα παταθυρα γεματο κουτες
σε μισω που μου απαγορευες να πω στο μπαμπα μου τη κατασταση για να μη ντραπεις
σε μισω που παντα με εβαζες στη μεση
σε μισω που μου εκανες ανακριση για τη ζωη του μπαμπα μου
σε μισω που απορουσες γιατι ξεσπαγα
σε μισω
σε μισω γιατι τωρα που η αδερφη μου εχει διπολικη εσυ εισαι στο κοσμο σου
σε μισω που ολο αυτο το περναω μονη μου με τον πατερα μου
σε μισω που δε καταλαβαινεις τη κατασταση και μιλας εκ του ασφαλους
σε μισω που απορριπτεις καθε πραγμα που σκεφτομαστε η λεμε για την αδερφη μου οταν εσυ δεν εχεις να σκεφτεις κατι καλυτερο
σε μισω που με εχεις κανει ενοχικη
σε μισω που με κανεις να νιωθω τυψεις που εφυγα απο το σπιτι(4 χρονια περιθωρια αφησα)
σε μισω που ακομα δε παραδεχεσαι το προβλημα σου γιατι αν το παραδεχοσουν και αρχιζες και εσυ θεραπεια η αδερφη μου ισως επαιρνε δυναμη
σε μισω που μου μιλας ανταγωνιστικα
σε μισω που μου λες οτι εγω εχω προβλημα
σε μισω που επειδη σ αγαπαω προσπαθω να ειμαστε καλα οτι και αν λες και αν κανεις
σε μισω που για σεν ακαθε χρονο επρεπε να μεγαλωνω 5 χρονια
σε μισω που δε μ αφησες να ζησω σαν παιδι
σε μισω για το οτι σου εμπιστευομουν πραγματα και σε καυγα μου τα πεταγες
σε μισω που ελεγες στους φιλους σου οτι σου εχωψ καταστρεψει τη ζωη
σε μισω που κοιτουσες παντα τον εαυτο σου
σε μισω που σε λυπαμαι παραπανω απ οτι σ αγαπαω
σε μισω που δε με βοηθας τωρα που σε εχω αναγκη
σε μισω που εχεις τοσες απαιτησεις απο μενα και εσυ δε κανεις τιποτα
σε μισω που τοσα χροναι δεν εχω να σε θαυμαζω γαι τιποτα
σ αγαπω

ειναι τοσο τραγικο να ζω μια τετοια κατασταση και να αισθανομαι μονη μου.ο πατερας μου δε ξερω ποτε θα καταρρευσει.αισθανομαι οτι πρεπει να αγχωνομαι και να ποναω για ολους 3 ανθρωπους.
σε μισω που δε μπορεις να δεχτεις τη κατασταση.(νομιζεις για ολους εμας ειναι ευκολο?)
σε μισω που 1 χρονο που εχω φυγει απο το σπιτι με εχεις παρει μονο 1 φορα για να με δεις και σου κλεινω ραντεβου.
σε μισω που κατηγορεις το πατερα μου που κανει οτι μπορει και ειναι ηρωας
σε μισω που πληγωσες την αδερφη μου.
σε μισω που για ακομα μια φορα, για ακομα μια χρονια ζητας να ειμαι η μαμα σου και δεν υπηρξα ποτε κορη σου.

Νιωθω οτι θελω να ξεσπασω.μακαρι αυτα να μπορουσα να στα δωσω να τα διαβασεις αλλα ειπαμε ειμαι ενοχικη και δε θελω να στεναχωρηθεις :p

(μαλλον αυτα τα ποστ επρεπε να μπουν στη κατηγορια γενικα η οικογενειακες σχεσεις.δε ξερω πως να το κανω αυτο.οποιος ξερει ας μου πει.)

κάποια είναι πολύ θυμωμένη...
εγώ αυτό που έχω είναι απλά πως όλα αυτά που νοιώθεις είναι φυσιολογικά και δεν χρειάζεται να νοιώθεις ενοχές γι\' αυτά...βέβαια άλλο τι χρειάζεται κι άλλο τι συμβαίνει...όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσεις όμως, τόσο πιο γρήγορα θα προχωρήσεις...ε;

το πιο ομορφο ξεσπασμα που εχω διαβασει..

dora -agxos & pelariry σας ευχαριστω πολυ γαι το support!προσπαθω πολυ να το δεχτω και εν μερει το εχω δεχτει.απλως οταν οι καταστασεις ειναι δυσκολες οπως και να χει εχεις ανγκη τιυτς δικους σου και ειναι εξοργιστικο ο ενας να ειναι απων.κουραστηκα.6 χρονια τωρα ειναι αυτη η ιστορια με τη μαμα μου.6 χρονια τη παρακαλαω να βοηθησει τον εαυτο της.6 χρονια τωρα συγκρατουμαι(αννοειται πως εχω ξεσπασει ορισμενες φορες και εχω σπασει ολο το σπιτι απ την οργη μου) αλλα ως εκει.
δυστηχως δεν επιλεγουμε τους γονεις μας.ειμαι πολυ αυστηρη και λεω κ το πιστευω οτι ρε γαμωτο κανεις δε μας ρωτησε αν θελουμε να γεννηθουμε.οταν οι γονεις μας εκαναν οτι εκαναν μας ρωτησαν?δε φυτρωσαμε.και μακαρι οι γονεις να διαβαζαν και 5 βιβλια ψυχολογιας πριν κανουν παιδια.αλλα δεν το κανουν οι περισοοτεροι.θεωρω οτι ειναι ηθικη μου υποχρεωση ακριβως επειδη δε φυτρωσαμε να τους λεω τα καλα και τα σκατα που εχουν κανει.
αλλα δυστηχως οταν εισαι ευθυνοφοβος και ανασφαλης αλλαζει το πραμα.
η μαμα μου δε δεχεται το προβλημα.
δε δεχεται πως εχει μεριδιο ευθυνης.λεει:μηπως το παιδι παιρνει ναρκωτικα?
δε σκεφτεται καν την ουσια.
θυμωνω
δε τη θελω στη ζωη μου
ετσι και αλλιως εμαθα να ζω χωρις να την εχω


ειναι πολυ λυπηρο πρωτα να λυπασαι εναν ανθρωπο και μετα να τον αγαπας
απ τη μια δε θελω να τη βλεπω μπροστα μου απ την αλλη δε θελω να πληγωνεται
ενοχες
και βλακειες
το μονο θετικο ειναι πως την εχω προτυπο.ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗ.
αυτη η γυναικα μου εμαθε τι δεν πρεπει να κανω εγω στα παιδια μου.κατι ειναι και αυτο.
το δεχομαι

Quote:

---

Originally posted by Nikakikoukou
σε μισω!(οχι ειναι πολυ βαρια λεξη) αλλα δε ξερω ποια αλλη λεκη αυτη τη στιγμη μπορει να εξηγησει αυτο που νιωθω γαι αυτο και θα χρησιμοποιησω αυτη.
σε μισω που μενοντας 5 χρονια μαζι σου ευνουχιστηκα συναιρθηματικα
σε μισω που ειχες προβλημα και δε πηρες ποτε βοηθεια και εγω σε εκλιπαρουσα τοσα χρονια
σε μισω που 4 χρονια τωρα ημουν προσφυγας απο σπιτι σε σπιτι για να αλλαζει η διαθεση σου
σε μισω που 4 χρονια δε μπορουσα να φερω ανθρωπο στο σπιτι
σε μισω που επι 7 μηνες ζουσα σε ενα σπιτι με κλειστα παταθυρα γεματο κουτες
σε μισω που μου απαγορευες να πω στο μπαμπα μου τη κατασταση για να μη ντραπεις
σε μισω που παντα με εβαζες στη μεση
σε μισω που μου εκανες ανακριση για τη ζωη του μπαμπα μου
σε μισω που απορουσες γιατι ξεσπαγα
σε μισω
σε μισω γιατι τωρα που η αδερφη μου εχει διπολικη εσυ εισαι στο κοσμο σου
σε μισω που ολο αυτο το περναω μονη μου με τον πατερα μου
σε μισω που δε καταλαβαινεις τη κατασταση και μιλας εκ του ασφαλους
σε μισω που απορριπτεις καθε πραγμα που σκεφτομαστε η λεμε για την αδερφη μου οταν εσυ δεν εχεις να σκεφτεις κατι καλυτερο
σε μισω που με εχεις κανει ενοχικη
σε μισω που με κανεις να νιωθω τυψεις που εφυγα απο το σπιτι(4 χρονια περιθωρια αφησα)
σε μισω που ακομα δε παραδεχεσαι το προβλημα σου γιατι αν το παραδεχοσουν και αρχιζες και εσυ θεραπεια η αδερφη μου ισως επαιρνε δυναμη
σε μισω που μου μιλας ανταγωνιστικα
σε μισω που μου λες οτι εγω εχω προβλημα
σε μισω που επειδη σ αγαπαω προσπαθω να ειμαστε καλα οτι και αν λες και αν κανεις
σε μισω που για σεν ακαθε χρονο επρεπε να μεγαλωνω 5 χρονια
σε μισω που δε μ αφησες να ζησω σαν παιδι
σε μισω για το οτι σου εμπιστευομουν πραγματα και σε καυγα μου τα πεταγες
σε μισω που ελεγες στους φιλους σου οτι σου εχωψ καταστρεψει τη ζωη
σε μισω που κοιτουσες παντα τον εαυτο σου
σε μισω που σε λυπαμαι παραπανω απ οτι σ αγαπαω
σε μισω που δε με βοηθας τωρα που σε εχω αναγκη
σε μισω που εχεις τοσες απαιτησεις απο μενα και εσυ δε κανεις τιποτα
σε μισω που τοσα χροναι δεν εχω να σε θαυμαζω γαι τιποτα
σ αγαπω

---

τι δυνατά συναισθήματα η αγάπη και το μίσος!
πόσες φορές ήρθαν και βασάνισαν το νού μου αυτές οι άχρηστες σκέψεις!
τις λέω άχρηστες γιατί έτσι τους αξίζει!
αγγίζεις μέσα μου ενα κομμάτι μου.
αγάπη και μίσος (θυμός -οργή θα το λεγα αλλιώς)
μη βασανίζεσαι με αυτά τα γ...συναισθήματα έλεγα στον εαυτό μου ,το ίδιο λέω και σε σένα καρδούλα μου!(αν σε γνώριζα θα θελα να σε πάρω μια μεγάλη αγκαλιά)
πώς να λάβεις απο αυτόν που δεν έχει?
πως να πάρεις αφού δεν ξέρεις πως είναι?
δυστυχώς ο δρόμος της αναζήτησης και της επούλωσης είναι μοναχικός και δύσκολος.
ο πιο δυνατός αναλαμβάνει να αντιμετωπίσει τον πόνο σε μια οικογένεια , και φαίνεται οτι εσύ έχεις την δύναμη!
γιατί έχεις πάρει όλο το βάρος πάνω σου?
μπορείς?
θα σου πώ οτι λέω και στον εαυτό μου < δεν μπορώ να τα κάνω όλα, δεν μπορώ να δώσω αυτά που μου λείπουν. θα κάνω οτι μπορώ καλύτερο για μένα και για τους άλλους , θα αγαπήσω τον εαυτό μου για να αγαπήσω τους αλλους και να είμαι αγαπητός>.

όλοι έχουμε προβλήματα, κάποιοι τα αντιμετωπίζουν και κάποιοι μένουν μέσα σαυτά και επιλέγουν ναναι προβληματικοί, τι σου ταιριάζει?

ηταν αναποφευκτο να παρω μεγαλο βαρος πανω μου Ξωτικο.Με μια μητερα στο κοσμο της και εναν παταρε με χιλιαδες προβληματα και ιστορικο εγκεφαλικου νιωθω οτι πρπει να μπω βαθεια σε ολο αυτο.γαιτι ειμαι σε ηλικια (20 ) που εχω δυναμεις.τι απαιτησεις μπορω να εχω απο εναν ανθρωπο κοντα στα 60 με ολα τα αγχη του κοσμου?ο μπαμαπς μου ρποσπαθει πολυ και βοηθαει οσο μπορει.αλλα οταν στην απελπισια του με ρωταει:Τι να κανω????? τρελαινομαι γαιτι καρταάβαινω πως μονο εμενα εχει να τον βοηθησω.
φανταζομαι καταλαβαινεις τι ενοοω
το καλο ειναι οτι το υπολοιπο σοι και η κοπελα του πατερα μου κανουν επισης μεγαη προσπαθεια.
αλλα επι της ουσιας οι 2μας ειμαστε.
αν δεν ειχα και το φιλο μου δε ξερω τι θα εκανα.γαιτι με κινητοποιει και αυτος.με βλεπει σκατα και μου δινει δυναμη.
αν δε δεις τους φιλους σου 1 μηνα δεν εγινε τιποτα(φιλοι σου ειναι θα καταλαβουν)
αν ομως το δεσμο σου κανεις να τον δεις ενα μηνα κατι γινεται.και μενοντας σ αυτο προσπαθω να κανω πραγματα μαζι του για να ξεχνιεμαι.
πρπει ομως καπως να ηρεμησω.να παω και εγω σε εναν ανθρωπο να μιλησω.βλεπω οτι με αφορμη τη διπολικη της αδερφης μου μου βγαινουν και μενα πραματα.
δυσκολευομαι αλλα ελπιζω

Quote:

---

Originally posted by Nikakikoukou


σε μισω ....
σε μισω ...
σ αγαπω

---

γλυκια μου δεν ξερω τι ακριβως να σου πω γιατι και γω δεν ειμαι στην καλυτερη κατασταση.
αυτο ομως που μπορω με βεβαιοτητα να σου πω ειναι οτι ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΣΑΝ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ.
ΚΑΙ ΓΩ ΤΑ ΝΙΩΘΩ ΩΡΕΣ-ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥΣ ΚΟΣΜΟΣ.

κουραγιο!!!
κρατα γερα!!!
συγγνωμη που δεν μπορω να σου πω περισσοτερα.

Quote:

---

Originally posted by Nikakikoukou
ηταν αναποφευκτο να παρω μεγαλο βαρος πανω μου Ξωτικο.Με μια μητερα στο κοσμο της και εναν παταρε με χιλιαδες προβληματα και ιστορικο εγκεφαλικου νιωθω οτι πρπει να μπω βαθεια σε ολο αυτο.γαιτι ειμαι σε ηλικια (20 ) που εχω δυναμεις.τι απαιτησεις μπορω να εχω απο εναν ανθρωπο κοντα στα 60 με ολα τα αγχη του κοσμου?ο μπαμαπς μου ρποσπαθει πολυ και βοηθαει οσο μπορει.αλλα οταν στην απελπισια του με ρωταει:Τι να κανω????? τρελαινομαι γαιτι καρταάβαινω πως μονο εμενα εχει να τον βοηθησω.
φανταζομαι καταλαβαινεις τι ενοοω
το καλο ειναι οτι το υπολοιπο σοι και η κοπελα του πατερα μου κανουν επισης μεγαη προσπαθεια.
αλλα επι της ουσιας οι 2μας ειμαστε.
αν δεν ειχα και το φιλο μου δε ξερω τι θα εκανα.γαιτι με κινητοποιει και αυτος.με βλεπει σκατα και μου δινει δυναμη.
αν δε δεις τους φιλους σου 1 μηνα δεν εγινε τιποτα(φιλοι σου ειναι θα καταλαβουν)
αν ομως το δεσμο σου κανεις να τον δεις ενα μηνα κατι γινεται.και μενοντας σ αυτο προσπαθω να κανω πραγματα μαζι του για να ξεχνιεμαι.
πρπει ομως καπως να ηρεμησω.να παω και εγω σε εναν ανθρωπο να μιλησω.βλεπω οτι με αφορμη τη διπολικη της αδερφης μου μου βγαινουν και μενα πραματα.
δυσκολευομαι αλλα ελπιζω

---

το να πάς σε εναν ανθρωπο να μιλήσεις , να πάς! μην περιμένεις να κάνει θαυματα! το θαύμα θα το κάνεις εσύ!
δες πιά είναι δικά σου κομμάτια , και πάλεψε για αυτά!
κάνω ψυχοθεραπεία , για αυτό στο λέω .
είπες οτι έχεις δεσμό , αυτό είναι δικό σου κομμάτι ,μπορείς να δώσεις χαρά στον ανθρωπό σου με όλα αυτά που νιώθεις?
συζήτα το μαζί του και κάντε ευχάριστες τις κοινές σας ώρες.
εχω τα διπλά σου χρόνια , και στην ηλικία σου χάλασα πολλές στιγμές ευχαρήστησης στους ανθρώπους που βρέθηκαν δίπλα μου ,,γιατί στην οικογένεια μου δεν ήταν καθαροι οι δρόμοι της αγάπης.
και άκόμα είχα ενα μπέρδεμα ,δεν ήξερα πότε τους λοιπόμουν και πότε τους αγαπούσα .(κι ακόμα μπερδευμαι καμιά φορά, αλλά τώρα το βλέπω και δρω διαφορετικά σε κάθε περίπτωση)
σευχαριστω , που μου ξύπνησες αυτές τις μνήμες)
η συνήθεια είναι μεγάλο εμπόδιο για την προσωπική αναπτυξη.

εχετε πολυ δικιο!αμελι μου(που εχεις και το ονομα της αγαπημενης μου ταινιας σ ευχαριστω.δε ζηταω λυση.απλα να νιωσω οτι καποιος συμπασχει σε αυτο.να εκτονοθω.ειναι μεγαλη ελευθερια να μπορεις να λες αυτο που θελεις χωρις να φοβασαι οτι θα κακοφανει σε καποιον.ελπιζω με τη περιπτωση σου ολα να πηγαινουν καλα!
Ξωτικο επισης ευχαριστω.προσπαθω να τα αποβαλλω ολα αυτα πιστεψε με.προσπαθω και σιγουρα πιεζομαι.αλλα μετα θα γινει τροπος σκεψης και ζωης θελω να πιστευω.η ψυχοθεραπεια σε βοηθησε?

Nikakikoukou , πρεπει να αφήσεις πίσω το παρελθον.
η μητέρα σου δεν σου πρόσφερε αυτά που ήθελες, γιατί πάσχει από κατάθλιψη.
δεν φταίει αυτή γι΄αυτό.
θα μπορουσε να το αντιμετωπίσει, αλλά είναι πολλοί αυτοί που δεν το κάνουν,
γιατί δεν παραδέχονται πως έχουν πρόβλημα.
πέρα απο αυτό όλοι μας εδώ μέσα ( σχεδόν ) έχουμε γονείς που δεν έχουμε καλές σχέσεις μαζί τους.
εγώ ακόμη αποζητώ τα μπράβο τους και δεν τα ακούω.
και δεν θα τα ακούσω ποτέ.
θα ακούω μόνο κακή κριτική για όλα.
δεν μπορώ όμως να τους κάνω άλλο τη χάρη.
γιατί τους την έκανα και μου βγήκε σε πολύ κακό.

έτσι προτείνω και σε εσένα, μιας και είσαι μικρή ακόμη, να αποτραβηχτείς αρκετά και να αρχίσεις
απολαύσεις τη ζωή σου.
απευθύνσου σε ένα ειδικό για βοήθεια και θα δεις πως είναι εύκολο να βάλεις σε πρώτη μοίρα τον ευατό σου γιατί του το οφείλεις.
σου εύχομαι να το καταφέρεις.

Quote:

---

Originally posted by Nikakikoukou
εχετε πολυ δικιο!αμελι μου(που εχεις και το ονομα της αγαπημενης μου ταινιας σ ευχαριστω.δε ζηταω λυση.απλα να νιωσω οτι καποιος συμπασχει σε αυτο.να εκτονοθω.ειναι μεγαλη ελευθερια να μπορεις να λες αυτο που θελεις χωρις να φοβασαι οτι θα κακοφανει σε καποιον.ελπιζω με τη περιπτωση σου ολα να πηγαινουν καλα!
Ξωτικο επισης ευχαριστω.προσπαθω να τα αποβαλλω ολα αυτα πιστεψε με.προσπαθω και σιγουρα πιεζομαι.αλλα μετα θα γινει τροπος σκεψης και ζωης θελω να πιστευω.η ψυχοθεραπεια σε βοηθησε?

---

την ψυχοθεραπεία την κάνω για να βοηθιέμαι,
συνηδητοποιώ , αλλά δεν είναι ευχάριστο.
ο δρόμος είναι μοναχικός, η βελτίωση πρέπει να ρθει απο μένα -δύσκολο.............προσπαθώ να βρω την ευτυχία μέσα μου.
σήμερα είχα μια ευτυχισμένη στιγμή , οδηγούσα και ο δρόμος ήταν αδειος , ο αέρας φύσαγε το προσωπό μου ευχάριστα , η μουσική έπαιζε δυνατά, ένιωθα ελέυθερη ,δεν ήθελα να τελειώσει η διαδρομή, δεν ήθελα να πατήσω το φρένο.............
για να σου γραφω ,το πάτησα ..και πάρκαρα.
εχω την ανάμνηση όμως τώρα να ξαναναζητήσω ένα όμορφο συναίσθημα που έζησα.
και περιμένω κάνοντας μικρά όμορφα πράγματα που μου αρέσουν, να περάσει η θλίψη που νιώθω.

Κι εγώ τα ίδια συναισθηματα εχω....μαλλον όχι μισος αλλά πολυ θυμό.
Το καλό είναι οτι δεν έχουμε περιστατικό οπως της αδερφής σου σπίτι, αλλά είμαι στη θέση σου απο τοτε που η μητέρα μου χώρισε.

Βρες τρόπο να ξεφύγεις γιατί θα σε καταστρέψει κι εσένα η κατάσταση.

Ηδη θεωρώ οτι είσαι απελπισμένη! Βρες κάτι να σου αποσπα την προσοχή, ενα γυμναστήριο ίσως, μια συμβουλευτική ομάδα, ψυχοθεραπεία. Κάνε κάτι πριν να ειναι αργά!

Επειδή είσαι είκοσι και αντέχεις,δε σημαίνει πως είσαι υποχρεωμένη να το κάνεις.Και,επίσης,κάτι που δε σκέφτεσαι τώρα,πως δεν θα είσαι πάντα είκοσι.Οι εντάσεις,οι λύπες,οι θυμοί συσσωρεύονται και τα αθροιστικά τους αποτελέσματα τα βιώνουμε κάποια στιγμή αργότερα.Τότε τρώμε διάφορες ήττες που δε μας φροντίσαμε στα είκοσι,που \"είχαμε\"την αντοχή.Οπότε καλά κάνεις και το ψάχνεις νωρίς,οι πιθανότητες να βρεις κάποια άκρη είναι αρκετές αν έχεις συνέπεια και δε σε σταματήσουν κάποιες παγίδες που ίσως να μην βλέπεις ακόμη.

Για σκέψου και κάτι άλλο.Μπορείς να φτιάξεις μία λίστα με αντίστοιχα Σ\'ΑΓΑΠΩ ΓΙΑΤΙ;

Ευχαριστώ πολύ πολύ για τη συμπαράσταση και πάνω απ ολα για τη κατανόηση.Πρέπει να ξεφύγω απο ολο αυτο.Αλλά η γυναίκα δεν πάει καλά.Προσπαθω να δικαολογήσω αλλά δεν είναι πάντα εύκολο.Χθές διαβάζοντας μαζί της ενα βιβλίο που μου έστειλε ο pelariry για τη διπολική διαταραχή καταλήξαμε με τη μαμά μου και συνειδητοποιήσαμε πως έχει περάσει και εκείνη φάση βαρειάς μανίας πριν 4 χρόνια περίπου.Της είπα οτι ο μόνος τρόπος για να βοηθήσει την αδερφή μου είνια να αρχίσει να κοιτάει και η ίδια της ασθένεια της όποια και αν είναι αυτή(κατάθλιψη ή μανιοκατάθλιψη) έτσι ώστε η αδερφή μου να νιώσει οτι μπορεί να στηριχτεί κάπου.Είναι υποχρέωση της μάνας μου να βοηθηθεί.Και αμα δεν την νοιάζει για την ίδια ας το κάνει για τα παιδιά της που δε φταίνε και σε κάτι?Σκληρή?χμμμμ Οχι..πονεμένη,οργισμένη και κουρασμένη θα λεγα.

Αλλά τι να περιμένεις απο εναν ανθρωπο που όποτε τους λέει οτι θέλει βοήθεια αυτός σου΄λέει:\"Ετσι είνια παιδί μου ο χαρακτήρας μου δεν μπορώ να αλλάξω\" η \"Είνια πολλά τα λεφτά\" και αηδίες?Οκ ρε παιδιά είνια πολλά τα λεφτά αλλά μπορείς να βρείς άνθρωπο που να παίρνει 50 τη φορά αντί για 100 που δίνει η μαμαά μου και λέει πως λόγω του ποσού πάει μόνο 2 φορές το μήνα(αν πηγαίνιε βέβαια.)

Εγω ήδη νιώθω καλύτερα.Απλα θέλω και εγω στήριξη.Μια ζωή λένε για μένα οτι δε θα πάθω εγω κάτι γιατί είμαι δυνατή.Τι σημαίνει όμως αυτό?Οτι επειδή μπορεί να έχω περισσότερες αντοχές δινετέ μου να χω?Θα σκάσω και εγω.Νιώθω οτι έχω να βάλω 3 ανθρώπους σε μια σειρά και ειδικά τη μαμά μου.Για μένα ρε γαμώτο είναι εύκολο να παίζω θέατρο στην αδερφή μου οτι δεν συμβαίνει κάτι?Δεν είναι αλλά προσπαθω .ΠΟΛΥ!

σε μια ομαδα ψυχοθεραπειας που βρεθηκα ως θεραπευομενη στην αθηνα πτιν μερικα χρονια

ηταν ενας τυπος

που δεκαπεντε χρονια ετρεχε πισω απο τον τοξικομανη αδελφο του

και απο τη μητερα του(που τον χρησιμοποιησε ως υποκαταστατο σχεσης)

για να τους δωσει συν τοις αλλοις να καταλαβουν πως χρειαζονται θεραπεια

τελικα μετα απο δεκαπεντε χρονια καταλαβε πως απλα επαιζε το παιχνιδι τους

ενα παιχνιδι που ελεγε πως εμεις θα τα χαλαμε και εσυ θα τρεχεις απο πισω να σωζεις την κατασταση

ωσπου αποφασισε να τους αφησει

σκεφτηκε οτι και να παιθαιναν αυτος θα ζουσε

ο,τι επειγον και να εκανε ο αδελφος του

εκεινος...

για καφε με τους φιλους του στη δουλεια του και στην προσωπικη του ζωη και στην προσωπικη τοπυ θεραπεια


κατι που εγω δεν εννοω ακομη να καταλαβω. τον θαυμαζω αλλα δεν μπορω ακομη να το κανω

και ας με κοιταζε στα ματια να μου το πει με ολη του την πειρα και την αγαπη


εσενα εσενα researcher να φροντισεις! εσενα! οι αλλοι ειναι αλλοι!


τωρα προσπαθω με θεραπεια κτλ αλλα δεν ειναι ευκολο

νομιζεις παβτα πως αμα τρεξεις λιγο ακομα απο πισω

αμα χρησιμοποιησεις τα καταλληλα λογια ο αλλος θα κανει το σωστο!

χα χα! αυτο δεν γινεται ποτε!

εχω και εγω διπολικλο αδελφο και γονεις που συμβαλλουν ολοενα στη μεταποιηση του σε πενταχρονο! (ειναι 35)(στα δικα μου ματια)

ενας διπολικος μπορει ανετα να ζησει ανεξαρτητα και με καλη υγεια

αλλα ειναι τοο πολυπλοκες οι εκαστοτε συναισθηματικες εμπλοκες που αντε να βγαλεις ακρη

ολο αυτο με πνιγει με πονα και με θυμωνει!

αλλα η μονη που μπορω να αλλαξω ειναι η researcher!

δεν ειναι οτι δεν θα προτεινω πραγματα

ειναι οτι δεν θα κατσω να γινω γονιος για κανεναν (ευκολα λεγεται ε?) τουλαχιστον αυτο προσπαθω

δεν τα καταφερνω παντα

αλλα το παλευω! ξερω γω! αυτα!

σ ευχαριστώ.Πολυ

Και κάτι άλλο Νικάκι.Γράφεις πως παίζεις θέατρο στην αδερφή σου.Νομίζεις πως αυτό της κάνει καλό;Της παρουσιάζεις μία πραγματικότητα διαφορετική,που ενδέχεται να την αποπροσανατολίζει.Μπορεί εσύ να καλύπτεις έτσι την ανάγκη σου να την \"προστατέψεις\",να της απαλύνεις όσο μπορείς τις συνθήκες,στρογγυλεύοντάς τις,αλλά αυτό-προσωπική μου άποψη-της στερεί τη δυνατότητα να δει την πραγματικότητα και να βάλει σε κίνηση τους δικούς της μηχανισμούς αντιμετώπισής της.Μην την πατρονάρεις,δεν είναι παιδί,ούτε εσύ το υποκατάστατο της μητέρας της.Πρόσεξε αυτή την ανταλλαγή ρόλων και τα υποκατάστατα,όπως και το να βάζεις βαμβάκι στην πραγματικότητα για να μην πληγωθεί η αδερφή σου.Άστην να μετρήσει τις δυνάμεις της,λέγοντάς της πάντα την αλήθεια,όχι φτιασιδώνοντάς την για να γίνει περισσότερο υποφερτή.

Οταν λεω παιζω θεατρο εννοω οτι δε της δειχνω το ποσο στεναχωρημενη ειμαι με τη κατασταση στης.προσπαθω οσο μπορω να κανουμε παρεα για να μην νιωθει οτι ολοι ειμαστε εχθροι της.καταλαβες?

Αν είσαι στεναχωρημένη,γιατί να υποκρίνεσαι πως δεν είσαι;
Δεν εννοώ φυσικά να κάθεσαι να αναστενάζεις μπροστά της,αλλά να μην παρουσιάζεις ένα πρόσωπο μη αληθινό.Ίσως να κάνεις μία προσπάθεια να δείχνεις τη λύπη σου γι αυτό που περνάει,με μέτρο,έτσι και εσύ δε θα καταπιέζεσαι τόσο πολύ υποδυόμενη κάτι που δεν αντιστοιχεί στα συναισθήματά σου.

Ένιωσες αρνητικά γι αυτό που σου έγραψα;Γιατί αυτό το κατάλαβες κάπως μου φάνηκε.:P

οχι αγαπητε-η RainAndWind. δεν ενιωσα αρνητικα σε καμια περιπτωση.εδω μιλαμε για να κανουμε διαλογο και να ακουσουμε αποψεις οχι για να μας χαιδεψει κανεις τα αυτια.Σ ευχαριστω.

απλα εχω φρικαρει γιατι ειλικρινα δε ξερω πως να το χειριστω.Οταν χανω την υπομονη μου μαζι της γινεται πανζουρλισμος και ακουω τα εξ αμαξης και οταν ειμαι πιο φιλικη και καταδεκτικη(με το να ακουω πχ 4 η ωρα μαζι της μουσικη στη διαπασων) ερχεται πιο κοντα μου.

Καλε μπερδευομαιαιαιαιαιαιαι :P

Quote:

---

Originally posted by Nikakikoukou
σε μισω!(οχι ειναι πολυ βαρια λεξη) αλλα δε ξερω ποια αλλη λεκη αυτη τη στιγμη μπορει να εξηγησει αυτο που νιωθω γαι αυτο και θα χρησιμοποιησω αυτη.
σε μισω που μενοντας 5 χρονια μαζι σου ευνουχιστηκα συναιρθηματικα
σε μισω που ειχες προβλημα και δε πηρες ποτε βοηθεια και εγω σε εκλιπαρουσα τοσα χρονια
σε μισω που 4 χρονια τωρα ημουν προσφυγας απο σπιτι σε σπιτι για να αλλαζει η διαθεση σου
σε μισω που 4 χρονια δε μπορουσα να φερω ανθρωπο στο σπιτι
σε μισω που επι 7 μηνες ζουσα σε ενα σπιτι με κλειστα παταθυρα γεματο κουτες
σε μισω που μου απαγορευες να πω στο μπαμπα μου τη κατασταση για να μη ντραπεις
σε μισω που παντα με εβαζες στη μεση
σε μισω που μου εκανες ανακριση για τη ζωη του μπαμπα μου
σε μισω που απορουσες γιατι ξεσπαγα
σε μισω
σε μισω γιατι τωρα που η αδερφη μου εχει διπολικη εσυ εισαι στο κοσμο σου
σε μισω που ολο αυτο το περναω μονη μου με τον πατερα μου
σε μισω που δε καταλαβαινεις τη κατασταση και μιλας εκ του ασφαλους
σε μισω που απορριπτεις καθε πραγμα που σκεφτομαστε η λεμε για την αδερφη μου οταν εσυ δεν εχεις να σκεφτεις κατι καλυτερο
σε μισω που με εχεις κανει ενοχικη
σε μισω που με κανεις να νιωθω τυψεις που εφυγα απο το σπιτι(4 χρονια περιθωρια αφησα)
σε μισω που ακομα δε παραδεχεσαι το προβλημα σου γιατι αν το παραδεχοσουν και αρχιζες και εσυ θεραπεια η αδερφη μου ισως επαιρνε δυναμη
σε μισω που μου μιλας ανταγωνιστικα
σε μισω που μου λες οτι εγω εχω προβλημα
σε μισω που επειδη σ αγαπαω προσπαθω να ειμαστε καλα οτι και αν λες και αν κανεις
σε μισω που για σεν ακαθε χρονο επρεπε να μεγαλωνω 5 χρονια
σε μισω που δε μ αφησες να ζησω σαν παιδι
σε μισω για το οτι σου εμπιστευομουν πραγματα και σε καυγα μου τα πεταγες
σε μισω που ελεγες στους φιλους σου οτι σου εχωψ καταστρεψει τη ζωη
σε μισω που κοιτουσες παντα τον εαυτο σου
σε μισω που σε λυπαμαι παραπανω απ οτι σ αγαπαω
σε μισω που δε με βοηθας τωρα που σε εχω αναγκη
σε μισω που εχεις τοσες απαιτησεις απο μενα και εσυ δε κανεις τιποτα
σε μισω που τοσα χροναι δεν εχω να σε θαυμαζω γαι τιποτα
σ αγαπω

---

με εκανεσ να κλαψω..ξερω πωσ νιωθεισ..

ανωριμοι γονεισ..αυτο ειναι... εγωιστεσ γονεισ... γονεισ που δεν καταλαβαινουν πωσ δεν ειναι ανταγωνιστικη η σχεση μασ..μα σχεση αγαπησ...
νιωθουν πωσ θα τουσ αγαπαμε παντα... και μασ εχουν δεδομενουσ...

΄΄μικροι\'\' γονεισ..

Quote:

---

Originally posted by Nikakikoukou
ειναι τοσο τραγικο να ζω μια τετοια κατασταση και να αισθανομαι μονη μου.ο πατερας μου δε ξερω ποτε θα καταρρευσει.αισθανομαι οτι πρεπει να αγχωνομαι και να ποναω για ολους 3 ανθρωπους.
σε μισω που δε μπορεις να δεχτεις τη κατασταση.(νομιζεις για ολους εμας ειναι ευκολο?)
σε μισω που 1 χρονο που εχω φυγει απο το σπιτι με εχεις παρει μονο 1 φορα για να με δεις και σου κλεινω ραντεβου.
σε μισω που κατηγορεις το πατερα μου που κανει οτι μπορει και ειναι ηρωας
σε μισω που πληγωσες την αδερφη μου.
σε μισω που για ακομα μια φορα, για ακομα μια χρονια ζητας να ειμαι η μαμα σου και δεν υπηρξα ποτε κορη σου.

Νιωθω οτι θελω να ξεσπασω.μακαρι αυτα να μπορουσα να στα δωσω να τα διαβασεις αλλα ειπαμε ειμαι ενοχικη και δε θελω να στεναχωρηθεις :p

(μαλλον αυτα τα ποστ επρεπε να μπουν στη κατηγορια γενικα η οικογενειακες σχεσεις.δε ξερω πως να το κανω αυτο.οποιος ξερει ας μου πει.)

---

σε λιγα χρονια...ισωσ και μηνεσ μολισ αποστασιοποιηθεισ και απομακρυνθεισ λιγακι απο εκεινη... θα μπορεσεισ να τησ τα πεισ καποια στιγμη..

πρεπει να το κανεισ... εγω το εκανα.. σκευτηκα πωσ εκεινη ζει τοσα χρονια χωρισ τυψεισ στην κοσμαρα τησ... λεγοντασ ψεμματα στον εαυτο τησ για να νιωθει καλα... και απενεχοποιημενη... σκευτηκα πωσ ειναι αδικια...


σκευτηκα πωσ αν ποτε παιθανει... εγω θα μεινω η ζημιωμενη.. η πληγωμενη..εκεινη που θα κουβαλαει ολη αυτη την αδικια και τον πονο μεσα τησ.. αποφασισα πωσ κατι τετοιο δεν μου αξιζε.. ουτε και σε εσενα αξιζει..

δεν αξιζει σε κανενα παιδι...

κι ασ ειναι να στεναχωρηθει... εγω κοντεψα να παιθανω... δεν πειραζει ... τι να κανουμε οι αληθειεσ πονανε...

οπωσ στρωνουμε κοιμωμαστε ολοι μασ...

τησ τα ειπα.... τησ τα ξαναλεω καπου καπου..μια φωρα το χρονο οταν χρειαζεται γιατι τα ξεχναει... δεν ξερω ακριβωσ αν αλλαξε κατι μεταξυ μασ..μαλλον οχι..αλλαξα ομωσ εγω..αλλαξε η ψυχη μου.. δεν τα κουβαλαω πια ολα αυτα τοσο πολυ... εν μερη εχω ελευθερωθει... και ναι αυτο ειχα αναγκη..να ξερει τι μου εκανε... να ξερει ποσο πονεσα...και ποσο δυσκοκλο μου ειναι να προσπαθω να μην την εχω αναγκη στην ζωη μου για να μην με πληγωνει... δεν ειναι εκδικηση..ουτε επιθεση..το κανεισ ηρεμα και πολυτισμενα... μια συζητηση απλη...


και μετα τησ δινεισ χρονο να σκευτει και να συνελθει απο το σοκ ...
υστερα... δινεισ χρονο ωστε ισωσ να φτιαξει κατι επιτελουσ μεταξυ σασ...

να εισαι γερη... μα να προστατευσεισ και την ψυχη σου..εισαι πολυ νεοσ ανθρωποσ και ..ναι τωρα ειναοι ο χρονοσ τησ γενιασ μασ...

εγω ειχα καταθλιψη..και κατεληξα τωρα να δουλευω με τον θυμο μου... τωρα εχω προβληματα με αυτον... βλεπεισ σαν κι εσενα τον κραταγα μεσα μου για υπερβολικα πολυ καιρο..

οταν θυμωνω πολυ σηκωνω χερι... και χτυπαω το προσωπο μου ..με αποτελεσμα να εχω μελανιεσ..να ποναω..και να νιωθω χαλια ..αρρωστη και γεματη τυψεισ..δεν μου αξιζει ολο αυτο...

ευτυχωσ συμβαινει πολυ αραια...

θελω απλωσ να σου πω τι γινεται με τον θυμο... συσσορευεται... γι αυτο πρεπει να τον εκτονωνεισ αλλιωσ οπωσ σε εμενα θα βρει μονοσ του τον δρομο προσ την εκτονωση...και ισωσ τοτε να μην ειναι ο σωστοσ..

θυμαμαι οταν πρωτο πηγα στην ψυχιατρο που τησ μιλησα για την μανα μου... ειναι αυτο ειναι εκεινο..ειναι σουπερ κοινωνικη , εξυπνη δημιουργικη...κλπ κλπ κλπ...

με σταματησε και με ρωτησε... Αντα μου..πιστευεις πωσ η μαμα σου σε αγαπαει?

σαστισα.. την κοιταξα.. χαμενη... η φισιολογικη απαντιση θα ηταν αυθορμιτη και γρηρορη..ενα \'\'εννοειτε..ενα φυσικα\'\'


..εγω ομωσ απαντησα .. .οχι..νομιζω πωσ δεν με αγαπαει...

και ξεσπασα σε κλαμματα...

απο τοτε περασανε 3 χρονια... 2 χρονια ψυχοθεραπειασ..


ολα αλλαξαν... εκανα οικογενεια.. εχω εναν πολυ καλο αντρα και ενα μωρακι... εξακολουθω να νιωθω πωσ δεν εχω αλλη οικογενεια,..κανεναν αλλον μονο αυτουσ..

ομωσ ειμαι πολυ καλητερα..και τωρα με φροντιζω... δεν νομιζω πωσ ποτε θα μασ δωσουν την αγαπη που περιμενουμε απο αυτεσ... δεν ξερω αν μπορουν.. δεν ξερω γιατι δεν μπορουν... αλλα ετσι ειναι τα πραγματα...

το θεμα ειναι πωσ ολα αυτα ειναι παρελθ και πρεπει να παραμενουν εκει...εχουμε ολη μασ την ζωη να ζησουμε..

ευτυχισμενεσ!!!!:):):):):):):):)

ζησε καλη μου..:):):)

Σ ευχαριστω παρα πολυ΄για τα καλα σου λγια.Δε ξερεις ποσα χρονια παλευω να της εξηγησω!απο τα 14 μου η ιδια δουλεια...και τωρα που τα πραγματα ειναι δυσκολα τρελαινομαι που δεν παιρνει μπρος.Με ενα τοσο σοβαρο(για εμας που δε γνωριζουμε και τωρα μαθαινουμε) σαν της αδερφης μου δεν εχω τις αντοχες να μαζευω και εκεινη απο τα πατωματα.ειναι απιστευτο.η αδερφη μου ειναι ηρεμη 2 μερες και ξαφνικα ταραζεται μαζι της.τθι να πω..απ την αλλη δε γινεται να μη βοηθησει στη κατασδταση.ειναι υποχρεωμενη ρε γαμωτο.παιδια ειμαστε οχι μπολουζακια.νιωθω οτι θα εκραγω.που και που σπαω κανενα ποτηρακι και εκτονωνομαι,βριζω μονη μου λες και με ακουει.αλλα οταν την εχω μπροστα μου παγωνω.το στομα μου κολλαει δε μπορω να μιλησω ουτε καν να αρθρωσω λεξη απο αυτα που θελω να πω.εχουν γινει ομηρικοι καυγαδες κατα καιρους.απο τοτε που δεν μενουμε μαζι κανενας.ηρεμησα μου λενε απο τοτε που εφυγα
φαινεται λενε η γαληνη μου στο προσωπο μου.

χαχα.μπορει και να εχω ηρεμησει.αλλα παντα σκεφτομαιτι εκανε και πως ενιωσα.παντα ποναω που με κανει να νιωθω τυψεις που εφυγα.δεν ειχα αλλη επιλογη θα αυτοκτονουσα.δε μετανιωνω για την επιλογη μου.λυπαμαι για τις συμπεριφορες που επακολουθησαν.
ΔΕ ΦΤΑΩ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ ΔΕ ΦΤΑΙΩ.δε μπορω να μαι 20 χρονων και να σκεφτομαι σαν μεγαλη γυναικα γιατι πολυ απλα δεν ειμαι.βλεπω αλλους φιλους μου στην ηλικιαμου και ζηλευω τοσο τις σχεσεις τους με τις μαμαδες τους.βλεπω παντα αυτο τον καθορισμο ρολων.και βλεπω μια υγεια και μια προστασια.

εγω δεν την ενιωσα ποτε.παντα ειχα το αγχος να γυρισω σπιτι και να ναι ολα καλα.να μη μαλωσουμε.να μη με διωξει.παντα αγχος.και μετα οταν ηρεμουσε...τιποτα.σαν να μην εγινε τιποτα...

καπου καπου σκεφτομαι ποσο ομορφη οικογενεια ημασταν.η μαμα μου μας προσεχε παρα πολυ.την ειχαμε ολοι προτυπο.μας προσεχε για τα παντα και ηταν τοσο κοντα μας.να μη μας λειψει τιποτα.μετα το διαζυγιο ξαφνικα εκανε στροφη 180 μοιρων.
δεν εφταιγε το διαζυγιο ειχε ηδη πολλα θεματα να λυσει και τοτε τα ειδα εγω.θυμαμαι το σοκ που επαθα τη πρωτη φορα που την ειδα να υποτροπιαζει.
δεν ηξερα τι να κανω.η αδερφη μου και ο μπαμπας μου εμεναν αλλου.και ημουν ο πρωτος στοχος.οταν εχεις προβλημα και δεν το χεις δεχτει κιολας και μενεις μονος σου με το παιδι σου δυστηχως αυτο ειναι ο πρωτος αποδεκτης.

δε μπορουσα να αντιδρασω.να μιλησω?ουτε να το σκεφτω δε μπορουσα.
επαιζα το καλυτερο θεατρο στο πατερα μου.
\"Πως ειναι η μαμα κοριτσακι μου?
\"μια χαρα μπαμπακα μου απαντουσα\"
\"εισαι καλα που μενετε μαζι?\"
\"ναι μπαμπα μου τελεια\"

το ενα ψεμα διαδεχοταν το αλλο και εφτασα σε σημειο να το πιστευω και μεσα μου οτι οντως ειμαστε καλα.και οταν γινοταν ο σεισμος απορουσα\"ηλιθιωδως\" γιατι μεσα μου ελεγα\"αφου καλα δεν ειμαστε ρε γαμωτο?\"

τωρα που σκεφτομαι οσα εζησα ακουσα και ειδα νιωθω πιο δυνατη.χωρις να θελω να φανω ψωνιο μεσα μου με θεωρω ηρωα ωρες ωρες που αντεξα και δε πηδηξα απο κανενα μπαλκονι.
2 φορες που εκανα αποπειρα ημουν μικρη και το χα κανει για να προκαλεσω.παντα με προσοχη τις εκανα.παντα ενημερωνα εγκαιρως για να με βαλουν στο νοσοσκομειο.νομιζα οτι θα σοκαριστει και θα αλλαξει.

δεν ειχα μυαλο παιδακι ημουν και ηθελα απλα τη προσοχη πανω μου.λογικο δενε ιναι?ειναι
δεν επιασε και μακροπροθεσμα κατ΄λαβα οτι δεν ειναι αυτη η λυση.

τωρα τη βλεπω και απορω ακομα.γιατι?
γιατι μου το εκανε εμενα αυτο?γιατι εκανε οτι εκανε στην αδερφη μου?
δε φταιμε εμεις και το ξερω.
οταν ξεσπαω και λεω ποσοσ εχω πιεστει μου λεει\"παιδι μου πηγαινε και εσυ σε εναν ειδικο για να μιλησεις.κουβαλας μεγαλα βαρη παιδι μου και πρπει να εκτονωθεις\"

χαχα

για να παει η ιδια ουτε λογος δεν το συζητω και αν επιμεινεις κιολας εκει να δεις γελια.

μου μιλας με τετοιο τροπο που νιωθω σαν να μου μιλαει μια μαμα.αντα μπραβο σου που τα καταφερες.να χαιρεσαι την οικογενεια σου την ΟΠΟΙΑ ΕΣΥ ΕΠΕΛΕΞΕΣ.ειναι πολυ σημαντικο.εγω οκ ειμαι μικρη ακομα για να κανω δικια μου οικογενεια αλλα χαιρομαι πολυ για σενα που καταφερες να σταθεις στα ποδια σου.μη ξαναχαστουκισεις ποτε το προσωποο σου.ειναι τοσο ομορφο(ειδα φωτος απο myspace :P)

και παλι ευχαριστω πολυ.αισθανομια καλυτερα.αισθανομαι οτι μιλαω με ανθρωπους που συμπασχουν μαζι μου.αισθανομαι οτι μπορω να εκφραζω οτι θελω χωρις να ακουσω τον οποιοδηποτε να θυμωσει με αυτα που θα διαβασει.
αισθανομαι ηρεμη

Quote:

---

Originally posted by Nikakikoukou
Σ ευχαριστω παρα πολυ΄για τα καλα σου λγια.Δε ξερεις ποσα χρονια παλευω να της εξηγησω!απο τα 14 μου η ιδια δουλεια...και τωρα που τα πραγματα ειναι δυσκολα τρελαινομαι που δεν παιρνει μπρος.Με ενα τοσο σοβαρο(για εμας που δε γνωριζουμε και τωρα μαθαινουμε) σαν της αδερφης μου δεν εχω τις αντοχες να μαζευω και εκεινη απο τα πατωματα.ειναι απιστευτο.η αδερφη μου ειναι ηρεμη 2 μερες και ξαφνικα ταραζεται μαζι της.τθι να πω..απ την αλλη δε γινεται να μη βοηθησει στη κατασδταση.ειναι υποχρεωμενη ρε γαμωτο.παιδια ειμαστε οχι μπολουζακια.νιωθω οτι θα εκραγω.που και που σπαω κανενα ποτηρακι και εκτονωνομαι,βριζω μονη μου λες και με ακουει.αλλα οταν την εχω μπροστα μου παγωνω.το στομα μου κολλαει δε μπορω να μιλησω ουτε καν να αρθρωσω λεξη απο αυτα που θελω να πω.εχουν γινει ομηρικοι καυγαδες κατα καιρους.απο τοτε που δεν μενουμε μαζι κανενας.ηρεμησα μου λενε απο τοτε που εφυγα
φαινεται λενε η γαληνη μου στο προσωπο μου.

χαχα.μπορει και να εχω ηρεμησει.αλλα παντα σκεφτομαιτι εκανε και πως ενιωσα.παντα ποναω που με κανει να νιωθω τυψεις που εφυγα.δεν ειχα αλλη επιλογη θα αυτοκτονουσα.δε μετανιωνω για την επιλογη μου.λυπαμαι για τις συμπεριφορες που επακολουθησαν.
ΔΕ ΦΤΑΩ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ ΔΕ ΦΤΑΙΩ.δε μπορω να μαι 20 χρονων και να σκεφτομαι σαν μεγαλη γυναικα γιατι πολυ απλα δεν ειμαι.βλεπω αλλους φιλους μου στην ηλικιαμου και ζηλευω τοσο τις σχεσεις τους με τις μαμαδες τους.βλεπω παντα αυτο τον καθορισμο ρολων.και βλεπω μια υγεια και μια προστασια.

εγω δεν την ενιωσα ποτε.παντα ειχα το αγχος να γυρισω σπιτι και να ναι ολα καλα.να μη μαλωσουμε.να μη με διωξει.παντα αγχος.και μετα οταν ηρεμουσε...τιποτα.σαν να μην εγινε τιποτα...

---

ναι αυτο το αγχοσ...καθε φωρα...να δεισ με τι διαθεση θα ερθει η μαμα ε?... θα πρεπει να κρυφτεισ..η θα μπορεισ να εισαι πιο ηρεμη... τοσο γνωριμο...

ειμαι 26 χρονων τωρα..και στο ξαναλεω...ειναι ζωη μασ...ολα πρεπει να τα αλλαξουμε...

φιλια!!!

Quote:

---

Originally posted by Nikakikoukou
καπου καπου σκεφτομαι ποσο ομορφη οικογενεια ημασταν.η μαμα μου μας προσεχε παρα πολυ.την ειχαμε ολοι προτυπο.μας προσεχε για τα παντα και ηταν τοσο κοντα μας.να μη μας λειψει τιποτα.μετα το διαζυγιο ξαφνικα εκανε στροφη 180 μοιρων.
δεν εφταιγε το διαζυγιο ειχε ηδη πολλα θεματα να λυσει και τοτε τα ειδα εγω.θυμαμαι το σοκ που επαθα τη πρωτη φορα που την ειδα να υποτροπιαζει.
δεν ηξερα τι να κανω.η αδερφη μου και ο μπαμπας μου εμεναν αλλου.και ημουν ο πρωτος στοχος.οταν εχεις προβλημα και δεν το χεις δεχτει κιολας και μενεις μονος σου με το παιδι σου δυστηχως αυτο ειναι ο πρωτος αποδεκτης.

δε μπορουσα να αντιδρασω.να μιλησω?ουτε να το σκεφτω δε μπορουσα.
επαιζα το καλυτερο θεατρο στο πατερα μου.
\"Πως ειναι η μαμα κοριτσακι μου?
\"μια χαρα μπαμπακα μου απαντουσα\"
\"εισαι καλα που μενετε μαζι?\"
\"ναι μπαμπα μου τελεια\"

το ενα ψεμα διαδεχοταν το αλλο και εφτασα σε σημειο να το πιστευω και μεσα μου οτι οντως ειμαστε καλα.και οταν γινοταν ο σεισμος απορουσα\"ηλιθιωδως\" γιατι μεσα μου ελεγα\"αφου καλα δεν ειμαστε ρε γαμωτο?\"

τωρα που σκεφτομαι οσα εζησα ακουσα και ειδα νιωθω πιο δυνατη.χωρις να θελω να φανω ψωνιο μεσα μου με θεωρω ηρωα ωρες ωρες που αντεξα και δε πηδηξα απο κανενα μπαλκονι.
2 φορες που εκανα αποπειρα ημουν μικρη και το χα κανει για να προκαλεσω.παντα με προσοχη τις εκανα.παντα ενημερωνα εγκαιρως για να με βαλουν στο νοσοσκομειο.νομιζα οτι θα σοκαριστει και θα αλλαξει.

δεν ειχα μυαλο παιδακι ημουν και ηθελα απλα τη προσοχη πανω μου.λογικο δενε ιναι?ειναι
δεν επιασε και μακροπροθεσμα κατ΄λαβα οτι δεν ειναι αυτη η λυση.

τωρα τη βλεπω και απορω ακομα.γιατι?
γιατι μου το εκανε εμενα αυτο?γιατι εκανε οτι εκανε στην αδερφη μου?
δε φταιμε εμεις και το ξερω.
οταν ξεσπαω και λεω ποσοσ εχω πιεστει μου λεει\"παιδι μου πηγαινε και εσυ σε εναν ειδικο για να μιλησεις.κουβαλας μεγαλα βαρη παιδι μου και πρπει να εκτονωθεις\"

χαχα

για να παει η ιδια ουτε λογος δεν το συζητω και αν επιμεινεις κιολας εκει να δεις γελια.

---

καλα ναι η μαμα μου εξοκολουθει να πιστευει πωσ ολωσ ο κοσμοσ εχει καποιο λογο να παει στον ψυχολογο εκτοσ απο εκεινη...χεχεχε..

Quote:

---

Originally posted by Nikakikoukou
μου μιλας με τετοιο τροπο που νιωθω σαν να μου μιλαει μια μαμα.αντα μπραβο σου που τα καταφερες.να χαιρεσαι την οικογενεια σου την ΟΠΟΙΑ ΕΣΥ ΕΠΕΛΕΞΕΣ.ειναι πολυ σημαντικο.εγω οκ ειμαι μικρη ακομα για να κανω δικια μου οικογενεια αλλα χαιρομαι πολυ για σενα που καταφερες να σταθεις στα ποδια σου.μη ξαναχαστουκισεις ποτε το προσωποο σου.ειναι τοσο ομορφο(ειδα φωτος απο myspace :P)

και παλι ευχαριστω πολυ.αισθανομια καλυτερα.αισθανομαι οτι μιλαω με ανθρωπους που συμπασχουν μαζι μου.αισθανομαι οτι μπορω να εκφραζω οτι θελω χωρις να ακουσω τον οποιοδηποτε να θυμωσει με αυτα που θα διαβασει.
αισθανομαι ηρεμη

---

ΟΧ..ελπιζω να μην ενιωσεσ να σε πατρωναρω προσ θεουυ..ετσι.. απλωσ σου μιλαω σαν σα σε ειχα κοντα μου..απενατι μου..ευθεωσ...

:):):)

υ.γ ευχαριστω για το κομπλιμαν!!!!:P:P:P

..χερομαι πολυ που νιωθεισ ηρεμη τωρα... θα δεισ που καθε μερα θα εισαι ολο και περισσοτερο και περισσοτερο ηρεμη...

welcome to YOUR life!!!:):):)

απο εδω και περα η ζωη σου..ειναι οι επιλογεσ σου:):):):)

Τελικά πολυ κόσμος εχει πρόβλημα με τις μητέρες τους!

ολα απο εκει αρχιζουν...

Ως ενα βαθμό ομως χαίρομαι που τα περνάω εγώ αυτά και θα προσέχω πολύ για το πως θα μεγαλώσω τα παιδιά μου, και θα προσέχω παρα πολύ να μην δημιουργήσω σε αυτά αυτό που κάνανε σε μένα!

Καλε προς θεου!!να με πτροναρεις?ουτε καν.το πα καθαρα απο την αποψη οτι μου μιλησες πολυ στοργικα :)

Φρει μου το καλο σ αυτες τις περιπτωσεις ειναι οτι εχοντας τους γοινεις παραδειγμα προς αποφυγη εμεις θα κανουμε νορμαλ οικογενειες.επομενως παντα κατι κερδιζεις απο αυτη την ιστορια σωστα?

Εννοειται, και μην νομιζεις κι εγω με πονο αντιμετωπιζω την κατασταση.....! Απλα μου αρεσει να βλεπω και το μελλον!

Ολα εμπειριες ειναι. Τι στο καλο...θα περάσουν ολα.

ετσι ειναι :):)

καλα μην νομιζετε πωσ εμεισ ωσ γονεισ δεν θα κανουμε λαθη θα κανουμε και μεγαλα ομωσ θελω να πιστευω πωεντελωσσ θα ειναι εντελωσ διαφωρετικα...

λαθη αγαπησ και οχι αδιοφοριασ και εγωισμου..

Quote:

---

Originally posted by Nikakikoukou
απλα εχω φρικαρει γιατι ειλικρινα δε ξερω πως να το χειριστω.Οταν χανω την υπομονη μου μαζι της γινεται πανζουρλισμος και ακουω τα εξ αμαξης και οταν ειμαι πιο φιλικη και καταδεκτικη(με το να ακουω πχ 4 η ωρα μαζι της μουσικη στη διαπασων) ερχεται πιο κοντα μου.

Καλε μπερδευομαιαιαιαιαιαιαι :P

---

αυτά τα πράγματα συμβαίνουν όταν έχεις να κάνεις με διπολικό. η διπολική διαταραχή όμως δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για κάθε συμπεριφορά γι\' αυτό και σίγουρα χρειάζεται να θέτουμε όρια και να προσπαθούμε να τα τηρούμε (όπως και σε κάθε άλλη σχέση). στις εκάστοτε φάσεις καλό θα ήταν να την φέρνεις αντιμέτωπη με την κατάσταση, να της υπενθυμίζεις την επανάληψη της συμπεριφοράς της, να γίνεσαι ώρες-ώρες ένας καθρέφτης των συμπτωμάτων της (αυτό προϋποθέτει βέβαια πρώτα να μάθεις να τα αναγνωρίζεις εσύ). με τον χρόνο μπορείς να συμβάλλεις στο να καταλάβει ποια χαρακτηριστικά είναι του χαρακτήρα της και ποια είναι της διπολικής και πιστεύω πως μπορείς να το κάνεις μιας και έχεις μάθει να παρατηρείς τις συμπεριφορές των ανθρώπων και να τις φιλτράρεις. χρειάζεται υπομονή και προσοχή για να προκαλείς όσο μικρότερη αντίδραση γίνεται αλλά αυτό θα το κρίνεις π.χ. όπως έχεις διαπιστώσει ήδη όταν είναι πιο ήρεμη, είναι περισσότερο δεκτική. μπορείς να ασκείς κριτική (επιβράβευσης) ακόμα και όταν σου αρέσει η συμπεριφορά της και με προσοχή να τη φέρνεις σε αντιδιαστολή με μια προηγούμενη συμπεριφορά που δεν σου άρεσε π.χ. μπορείς να επιβεβαιώνεις το φυσιολογικό κατά την κρίση σου μιας συμπεριφοράς και να υπογραμμίζεις το που αρχίζει να υπερβάλλει (πάντα με προσοχή γιατί μια πολύ πιθανή και άμεση αντίδραση είναι οι ενοχές και η απότομη πτώση της διάθεσης). η ουσία είναι να μάθεις (το πιο δύσκολο από όλα) να μένεις μακριά από την απότομη άνοδο ή πτώση της διάθεσης, να μην επηρρεάζεσαι, να έχεις τις δικές σου διαθέσεις ανεξάρτητα από αυτές της αδερφής σου κι αυτό γιατί ό,τι απότομο, ό,τι υπερβολικό είναι στοιχείο της ασθένειας και ως τέτοιο πρέπει να το αντιμετωπίζεις (όταν ξεχωρίσεις τον χαρακτήρα από την ασθένεια). γιατί πολύ απλά όταν αντιμετωπίζουμε μια άρρωστη συμπεριφορά ως φυσιολογική, αρρωσταίνει κι η δική μας συμπεριφορά.

υγ:καλή τύχη!

Νιώθω κουρασμένη,ταλαιπωρημένη,ε ξοργισμένη.Αισθάνομαι ωρες ωρες οτι παλευω μονη μου μια κατασταση και οτι ξαφνικα εγω ειμαι η μαμα της οικογενειας.Δεν μας εσπειραν ρε γαμωτο.Οταν γινεσαι γονιος ανθρωπους πλαθεις.Δεν εχω αλλες αντοχες, νιωθω το σωμα μου να λιωνει, το μυαλο μου να τρελαινεταιμε ολα οσα σκεφτομαι.Το στομα μου εχει στεγνωσει.Εχω βαρεθει να μιλαω γαμωτο.Εχω βαρεθει να σε μαζευω απο τα πατωματα.Δεν εισαι μονη σου εγωιστρια ,δεν εισαι μονη σου.Οχι οχι μονη σου πιστευεις οτι εισαι και θες συνεχεια να εισαι η προτεραιοτητα των αλλων.Δεν εισαι δικη μου σε αυτη τη φαση.Το κεφαλι μου θα σπασει,τα δακρυα μου στεγνωσαν,5 μερες τωρα δεν εχω κλαψει ενω θελω τοσο πολυ.
\"Παιδι μου 20 χρονων εισαι μονο εχεις πολλα βα;ρη στη πλατη σου, πρεπει να ηρεμησεις\"

Ε ΒΟΗΘΗΣΕ ΜΕ ΚΑΙ ΕΣΥ ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ.

Βλεπω τον πατερα μου που ειναι στα χαλια του τα μαυρα και δε ξερω τι να κανω.Ακομα και η κοπελα του περισσοτερο προσφερει απο εσενα και δεν ειναι και υποχρεωμενη.Γιατι να προσπαθει περισσοτερο απο σενα?Γιατι?
Νιωθω οτι καταρρεω, νιωθω οτι θελω να εξαφανιστω,νιωθω οτι δε γουσταρω να μιλαω σε κανεναν που δε μπορει να με καταλαβει.Χανομαι απο το κοσμο μου χανομαι απο τους ανθρωπους μου.Αλλα δεν μπορουν να με καταλαβουν τι να κανω?ο καθενας ζει στη φουσκα του και κοιταει τον εαυτο του.Λογικο ειναι.Ευτυχως που υπαρχει και ενας ανθρωπος που ειναι κοντα μου ψυχη τε και σωματι.Αχ αν δεν σε ειχα και εσενα.

Το τηλεφω νο χτυπαει και απανταω εξοργισμενη .Εκεινη ειναι και μου λεει ποσο μ αγαπαει.Το ξερω οτι μ αγαπς αλλα βοηθησε με.Η αγαπη δε φτανει απο μονη της τωρα το καταλαβα.Ποναει και εκεινη αλλα δε με νοιαζει εκεινη αυτη τη στιγμη.Μου λεει οτι με το πατερα μου συνεννοουνται και οτι σημερα θα ληφθουν οι τελικες αποφασεις για την αδερφη μου.
Ξαφνικα το \"εγω\" γινεται ¨εμεις\".Γινεται?

Η παλι θα απελπιστεις και θα σε μαζευω?και θα σε νταντευω?και θα σε στηριζω?
Δε με βλεπω μεσα στο πλανο πουθενα.Βλεπω μονο εναν ανθρωπο που παλευει να κρατησει τη ζωη του οπως ειναι και που παλευει ακομα και με την ιδια του την οικογενεια να γινου¨ν \"ενα\".Δεν γινονται.Μια μανιακη κριση και ο πανικος παλι απο πισω με κοιταει και μου χαμογελαει πονηρα.Θελω να τον καταστρεψω να μη μπαινει μεσα μας.Θελω να συνεχισω να ειμαι ηρεμη και να μη φοβαμαι.
Φοβαμαι αλλα τουλαχιστον ξερω τι ειναι αυτο που φοβαμαι.Ξερω τι ειναι ολο αυτο και ξερω να το ερμηνευω.Αυτοι δεν δεχονατι.

\"μα καλα το δικο μας το παιδι με μανιοκαταθλιψη?μα καλα το δικο μας παιδι να νοσηλευτει?αφου δεν ειναι τρελλο.Μα καλα θα παιρνει φαρμακα για παντα\"

και ο ξανθος μπομπιρας απο κατω(εγω) τους απανταει καταφατικα σε καθε τους ερωτηση απο τις παραπανω.ΝΑΙ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΕΧΤΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΔΕΧΤΕΙΕΤΕ.ΕΓΩ ΠΩΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΩ?
ειμαι στη δουλεια μου και το μυαλο μου γυρναει σβουρες.σκεφτομαι σκεφτομαι σκεφτομαι και το κεφαλι μου ποναει.Πως θα τους πεισω να εχουμε μια κοινη σταση?πως θα τους καθησυχασω?πως πως πως?

χαχα.Παιδια στερεψα δεν αντεχω αλλο.αν ειναι ετσι ολες οι οικογενεις δεν θα παρω.αλλα δεν ειναι ολες ετσι.Παντα εχω το φοβο μηπως και η δικη μου οικογενεια οταν κανω γινει τα ιδια σκατα με την\"ΠΡΩΤΗ\"/τρεμω και λεω \"Οχι ΘΕΕ ΜΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΑΝΤΕΞΩ.\"

Υπαρχει Θεος?και αν υπαρχει που ειναι?δε πιστευω χρονια τωρα αλλα οταν υπαρχει προβλημα παντοτρε ευχομαι μπας και καποιος απο πανω βλεπει .Βλεπει/

Λενε οτι αν υπαρχει θεος σου δινει ολα οσα μπορεις να αντεξεις?Εγω δηλαδηα ντεχω?και πως κρινει ο αλλος οτι αντεχεις?


Τα ματια μου ειναι κοκκινα.ειμαι στα προθυρα να αρχισω τις φουντες.μαλακιες.σκεψου ποσο απελπισμενη ειμαι.δεν θελω να σκεφτομαι ουτε να ακουω.θελω να ακουω εστω για λιγο ομορφα πραγματα,γαληνιες και ηρεμες φωνες.

Παμε να φυγουμε λεω στο φιλο μου παμε ..

Αν μπορουσα θα χα παει μονιμα να μεινω σε ενα νησι.Αλλα δε παω.Φοβος?ανασφαλεια?ενοχη?
δε θελω να πει κανεις οτι στο προβλημα την εκανα.χανω τον εαυτο μου και οσο περναει ο καιρος προσπαθω να τον επαναφερω.Τραγουδαω και ξεχνιεμαι.Παιζω πιανο και ξεχνιεμαι.Κανω πραματα και ονειρευομαι οτι αυτο ολο θα τελειωσει(με παραπλευρες απωλειες βεβαια).

Μπορει να κοψω επαφη με τους παντες.Θα παω λεω στην Ικαρια,η τη Σεριφο ,η την Αμοργο.Οποιος θελει ερχεται οποιος δε θελει σπιτακι του.

Θα πιασω λεω στον εαυτο μου σιωπηλα μια δουλεια και θα νοικιασω ενα ομορφο σπιτι πανω στη θαλασσα.Θα πηγαινω να βουλιαζω μεσα οταν θα φοβαμαι.θα ννιωθω ολο μου το σωμα ελευθερο και θα βλεπω μονο ουρανο με θαλασσα.Το σπιτι θα ναι παραδοσιακο νησιωτικο και θα ναι ολο με το γουστο μου.Θα ειναι και οι γατες μαζι μου και θα αραζουμε μαζι.Η κιθαρα μου θα ειναι απο τα πρωτα αντικειμενα που θα χω μαζι μου.Θα παιζω στο δρομο,θα κανω μουσικη,και με καλη θεληση στο τελος με αλλους κατοικους του χωριου και μη θα κανουμε συναυλιες..Το κινητο μου θα ειναι κλειστο και θα ερχομαι αθηνα να δω την αδερφη μου και μονο αυτη,αντε και τον πατερα μου.Θα καλω τους δικους μου οταν εγω θελω.

θΑ ΑΝΟΙΞΩ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΜΙΚΡΟ ΠΟΛΥΧΩΡΟ ΠΟΥ ΘΑ ΝΑΙ ζαχαροπλαστειο και παραλληλα βιβλιοπωλειο και παραλληλα καφενειο και οι πελατες θα ψηφιζουν τις ταινιες που θα βλεπουμε 2 φορες την εβδομαδα.Θα μαθω ολες τις συνταγες σοκολατας και θα βγαζω και δικο μου κρασι.και ολοι θα γελαμε και θα ξεχνιομαστε.και θα παιζουμε και ταβλι και θα χαχανιζουμε

και μετα παλι θα σκεφτομαι την γαμημενη Αθηνα.Αλλ οχι .θα παρω την αδερφη μου μαζι μου αν θελει να ερθει να ειναι και συνιδιοκτητρια.Πρεπει να ναι ομορφα στη Αμοργο(θα παω φετος δεν εχω ξαναπαει).και εκει η ζωη θα ειναι ομαλη και ηρεμη.Και το καλοκαιρι θα λιωνουμε στα μπαρακια και θα πλατσουριζουμε ολο το 24ωρο.εκει θα ναι μονο χρωματα,γελια και μυρωδιες.και ολοι θα βρουμε την υγεια μας.και θα θυμηθουμε ποσο αγαπιομαστε και ποσο ομορφο ειναι να εχεις δικους σου ανθρωπους κοντα σου.Εκει η ζωη θα ναι επιλογη σου οχι των αλλων.Εκει θα συνανστρεφεσαι με αυτους που εσυ θελεις,θα κανεις αυτο που θελεις.Θα εισαι ελευθερος και ολες σου οι ενοχες και τα αγχη θα πανε στο διαολο,μαζι με ολους οσους με πονβεσαν,δεν με καταλαβαν

Σ αγαπω