Καταρχήν θα ήθελα να σας καλημερήσω και να σας πώ πως ονομάζομαι Χρήστος. Δυστηχώς - Ευτυχώς ανακάλυψα το forum ψάχνοντας πλέον για τον τρόπο σκέψης που μπορεί να έχει μια κοπέλα όταν "φεύγει - απατά" τον συντροφό της, μετά από 4 χρόνια αρραβώνα. Ας τα πάρουμε όμως απ' την αρχή. Πριν από 4 χρόνια δημιουργήσα έναν δεσμό με μία καταπληκτική κοπέλα, εν ονόματι Ελευθερία, κοπέλα συνεσταλμένη με αρχές, και άνθρωπος που πραγματικά έδινε και δίνει μεγάλη σημασία στην στοργή και στο χάδι. Με αυτά που σας περιγράφω δλδ. φανταστείτε έναν άνθρωπο της οικογένειας, χωρίς έμφαση στα υλικά αγαθά, παρα μόνο στην έμπρακτη απόδειξη της αγάπης μέσω ενός τρυφερού χαδιού κτλ.
Φυσικά τα εταιρώνυμα έλκονται, καθώς εγώ δεν είμαι ένας άνθρωπος ρομαντικός "κατά την ευρεία ένοια", που πραγματικά αφοσιώθηκα στην σχέση μας. Όλα ξεκίνησαν πριν από περίπου 1 χρόνο..είχαμε φτάσει στο σημείο..να την βλέπω να κλαίει στο κρεβάτι μας, να με παρακαλάει να γίνω δλδ. πιο τρυφερός, να της δείχνω το πόσο την αγαπάω. Φυσικά το έκανα αλλά μετά από 1 εβδομάδα...ο Χρήστος ήταν πάλι ο εαυτός του. Ένας άνθρωπος που ποτέ δεν της είπα ένα προβλημα μου, όχι επειδή ένοιωθα ότι δεν θα με καταλάβει, αλλά επειδή πραγματικα δεν την ήθελα να την στεναχωρήσω. (Το επάγγελμα μου έχει σχέση με τον στρατό..) οπότε καταλαβαίνεται την πίεση που ασκείται...Φυσικά στο σπίτι καμοία σχέση. Ποτέ δεν μετέφερα τίποτα. 4 χρόνια έκανα το "καραγκιοζάκι" αν μου επιτραπει η έκφραση, πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, πέζαμε, χορεύαμε, αλλά ουσιαστικές συζητήσεις ποτέ απ την πλευρά μου...Προσπάθησαμε και οι 2 μαζί και καταφέραμε πολλά πράγματα από άποψη υλικών αγαθών (αγορά νέας κατοικίας - νέα ηλεκτρ - ταξίδια - αυτοκ. - μηχανες κτλ..). Ίσως και επειδή είμασταν και οι 2 απο στερημένες οικογένειες, ένοιωθα ότι έτσι θα της αποδείξω το πόσο την αγαπάω. Το ότι την νοιάζομαι, το ότι πιστεύω σε αυτήν κτλ..
Έτσι όλα κυλούσαν ομαλά (τουλάχιστον απ' την πλευρά μου) ώσπου πριν από 6 μήνες μου είπε το 1ο...Κάνε κάτι με χάνεις..Φυσικά εγώ και δεδομένου ότι την ήξερα καλλά, έλεγα εντάξει σε φάση είναι και απλά για να με τρομοκρατήσει μου κρούει τον κόδωνα του κινδύνου, δεν έδινα δλδ. ιδιαίτερη σημασία παρόλο που έβλεπα όλα τα "σημάδια" μιας εξωσυζιγικής σχέσης. Πρίν απο 1 μήνα τελικά έφυγε απ το σπίτι και φυσικά δεν έκανα τίποτε για να το σταματήσω όλο αυτό. Ίσως εσκεμμένα για να την κάνω μέσα από την μοναξιά να με νοιώσει ή να καταλάβει τι έχασε. Προς Θεού μην παρεξηγηθώ πιστεύω να καταλαβαίνεται με ποιά ένοια το εννοώ.
Συμπέρασμα...Απ το 1 βράδυ έτρεχα σαν τρελός με το αυτοκίνητο να βρώ το σπίτι που νοίκιασε, και να της πώ να γυρίσει. Δεν τα κατάφερα, κλάμα, ηρεμιστηκά. Έπιασα για πρώτη φορά τον εαυτό μου στα 29 μου, να χάνει την γη κάτω απ τα πόδια του... ώσπου τελικά το βρήκα! Με το που είδα που το αυτοκίνητο της παρκαρισμένο έξω από μια πολυκατοικία, λέω τα κατάφερα, κι όμως ήταν μόνο η αρχή....όταν χτυπώντας το κουδούνι...μου άνοιξε ένας γνωστός μου που φυσικά είχε σχέση μαζί της. Ένας ρομαντικός....αλλά σαν άνθρωπος, φτωχός σε αισθήματα και το λέω αυτό γιατί θεωρώ ανανδρο να κάνεις τον γιατρό σε μία κοπέλα που τα έχει μέσα της τόσο μπερδεμένα...Φυσικά του έδωσε το δικαίωμα...αλλά...Αλλα...
Έτσι φτάσαμε στο προχτές όπου βρεθήκαμε, αγγαλιαστηκαμε φιληθήκαμε με τόσο πάθος, σαν να ηταν η πρώτη μας φορά. Και λέω ρε γαμώτο πως μπορεί και το κάνει...ξέρω ότι μια γυναίκα για να φτάσει στο σημείο της απιστίας το έχει δουλέψει πολύ μέσα της ή όχι;; Πως ειναι δυνατόν να μου λέει, Χρήστο κάνω έρωτα μαζί του αλλά σκέφτομαι εσένα... Το μόνο που θεωρώ 100% σιγουρο, είναι πως το να δημιουργήσεις 1 τέτοια σχέση, δεν είναι και η πιό υγιεείς, γιατί δεν έγινε με καθαρό μυαλό..Της τα εξηγησα όλα. Της είπα κοίτα..μην γυρνάς σε μένα, αλλά μεινε λίγο μόνη. Θα πληγωθείς πάρα πολύ εκει που είσαι και αυτό γιατι ακόμα δεν έχεις ξεκαθαρίσει τι θέλεις...
Δεν είναι οτι επαψα να την αγαπώ, ειλκρινα, αλλα ξέρω οτι δεν έχει μια φίλη να της πει καποια πράγματα, οι δικοι της, την διέγραψαν...κτλ.. Και τώρα τι κάνουμε;; Εγώ να προσπαθω να μαζεψω τα κομμάτια μου, αλλά ωστόσο να τρέχω να της μαλακώσω την ψυχή και επιτέλους να με εμπιστευτεί σαν άνθρωπο..Αλλοστε αυτο τελικά δεν είναι αγάπη; Να βάζεις την ευτυχία του άλλου πάνω από σένα.. Τι να πω..απλα..help!!
Εχτες μιλήσαμ και για να δώ την αντιδραση της της είπα κοίτα...ξέχναμε.... Θα προσπαθησω να τα βρώ με τον εαυτό μου και να πάω παρακάτω, ξερω ότι δεν σου άξιζε τετοια συμπειριφορά αλλά πλέον εισαι αλλού και ευτυχισμένη!;;
Αυτο που έκανε ήταν να βάλει τα κλάμματα!!! Πόσο πιο άσχημο για νε μπερδευτώ ακόμα περισσότερο...
Προκαταβολικά σας ευχαριστώ.