Ακόμα ένα βράδυ πού πνίγομαι.....

Ακόμα ένα βράδυ που νιώθω ότι δεν μπορώ να αναπνεύσω..……
Είμαι 19 χρ. Απ’τα 14 παρουσίασα ψυχοσωματικά προβλήματα πονοκεφάλους, άγχος και κοινωνική φοβία.. Πήγα σε αρκετούς ψυχολόγους κ άλλους γιατρούς χωρίς κάποια λύση.. Όλα αυτά τα προβλήματα μ’ έκαναν να μην μπορώ να βγω απ’ το σπίτι ούτε για να πάω σχολείο.. Ήμουν άριστη μαθήτρια κ αυτό ήταν μεγάλο πλήγμα για μένα.. Δεν είχα φίλους κ ήμουν τελείως αποκομμένη απ’ τον έξω κόσμο. Παρόλα αυτά κατάφερα να περάσω στη σχολή που ήθελα με διάβασμα μόνο στο σπίτι..

Εδώ και 3 περίπου χρόνια παίρνω το Dumyrox και εδώ και ένα χρόνο πηγαίνω σε ψυχολόγο..Πάλι δεν βλέπω όμως κάποια βελτίωση.. Ο ψυχολόγος διέγνωσε υπερβολικό άγχος, κοινωνική φοβία και κάποια χαρακτηριστικά ναρκισσιστικής προσωπικότητας..

Τα τελευταία 3 χρόνια υπάρχει και κάτι άλλο που με ταλαιπωρεί. Έκανα σχέση με ένα αγόρι.. Όμως εγώ με τα προβλήματα που έχω, την έλλειψη εμπειριών για τον έξω κόσμο κ την έλλειψη φίλων δεν μπορώ να ανταπεξέλθω στις «απαιτήσεις» μιας σχέσης.. Εκείνος με εκδικείται για όλα αυτά τα προβλήματα που με εμποδίζουν να φερθώ φυσιολογικά με αποτέλεσμα κάθε λίγο να περνάω μαρτυρικές βραδιές γεμάτες κλάματα, πόνο και χάπια που παίρνω γιατί θέλω να πεθάνω..

Η αλήθεια είναι ότι νιώθω σαν 80 χρ, αδύναμη, κουράζομαι με το παραμικρό, δεν έχω όρεξη για τίποτα, δεν μπορώ να βγαίνω συχνά, θέλω να κοιμάμαι συνέχεια.. Πραγματικά μονάχα όταν κοιμάμαι νιώθω ευτυχισμένη… Δεν έχω καθόλου αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση και έχω συνεχές άγχος για την εμφάνισή μου.. Ένας απ’ τους λόγους που δεν μπορώ να βγαίνω συχνά με το αγόρι μου είναι ότι νιώθω άσχημα να βγω απ’ το σπίτι και δεν είμαι «τέλεια» από θέμα εμφάνισης. Έτσι ξοδεύω πάρα πολλές ώρες να ετοιμαστώ και η διαδικασία αυτή γίνεται αγχωτική και κουραστική. Και πάλι όταν βγαίνω νιώθω άσχημη ή μάλλον ότι δεν είμαι «τέλεια».

Αναγνωρίζω ότι όλα αυτά με εμποδίζουν να φερθώ φυσιολογικά στη σχέση μας. Αλλά δεν βλέπω καμιά κατανόηση από μέρους του.. Μονάχα άσχημα λόγια, προσβολές.. Νιώθω έναν μεγάλο θυμό μέσα μου.. Επίσης ζηλεύω πολύ, αλλά μου δίνει και δικαιώματα.. Δεν αντέχω να τον βλέπω να παίζει με άλλες.. Εκείνος βέβαια με βγάζει τρελή και γω τα καταπίνω πάντα.. Αυτές τις μέρες αποφάσισα να του πω ό,τι με πειράζει κ με πληγώνει και η αντίδρασή του ήταν ακόμη χειρότερη.. Δεν δέχτηκε τίποτα, με πρόσβαλλε κ γω του ζητούσα παρηγοριά για τον πόνο που ο ίδιος μ’ έκανε να νιώσω.. Δεν αντέχω όμως άλλο έτσι. Αλλά δεν μπορώ και να χωρίσουμε γιατί κάθε φορά που γίνεται αυτό αντιδράω πολύ άσχημα.. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα είναι χωρίς αυτόν η ζωή μου.. Θα γυρίσω στην ολότελη μοναξιά που είχα παλιά..

Ίσως αν ήμουν καλά και υγιής και άκουγα μια κοπέλα άλλη να τα λέει αυτή να την «έκραζα».. Όμως τώρα δεν μπορώ να τα ελέγξω όλα αυτά.. Θέλω να είμαι φυσιολογική. Να μην αγχώνομαι με το παραμικρό, να πάω στο πανεπιστήμιο, να βγαίνω έξω, να μην φοβάμαι τον κόσμο, να μην έχω αυτήν την ανασφάλεια για την εμφάνισή μου.. Να βρω μια λύση στη σχέση μου………. Πώς θα γίνουν όλα αυτά, ενώ το μόνο που κάνω πια είναι να κοιμάμαι…….;;; Νιώθω προβληματική και άχρηστη όταν βλέπω πώς είναι οι συνομήλικοί μου…

(αν μπόρεσε κάποιος να το διαβάσει του ζητώ συγγνώμη..)

Mην ζητάς συγνώμη , ποιός ο λόγος ? Καλά κάνεις και εκφράζεσαι με τον τρόπο σου. Απλά προσπάθησε να δεχτείς τον εαυτό σου όπως είσαι και σε όποιον αρέσεις Γιατί δεν πας παρακάτω στην σχέση σου απο την στιγμή που δεν εκφραζεσαι μεσα απο αυτήν δεν σε κάνει να νιώθεις ευτυχία ? Δεν πιστευω οτι φοβάζε κανέναν πέρα απο την κριτικη που ασκείς εσυ η ίδια στον εαυτό σου Μην ανησηχείς παντού θα πας αν πραγματικά το θέλεις απλα μην τα πέρνεις και τόσο τις μετρητής τα πράγματα γύρω σου , στρεσσαρισμενη εισαι δεν είσαι σωματικά άρωστη και όσο νάνε το στρεςς επιρεαζεί τις σκέψεις σου στον βαθμο που το επιτρέπεις :)

Γιατί μένεις σε μία σχέση που ο άλλος σε προσβάλλει και σε υποτιμά;Στις απαιτήσεις μίας *υγιούς*σχέσης δεν περιλαμβάνεται ο ψυχικός μαζοχισμός.Κι απ΄τη στιγμή κιόλας που δεν παραδέχεται αφού το συζήτησες(εσύ τά\'λεγες εσύ τά΄κουσες απ\'ό,τι λες),τότε δε βλέπω περιθώρια για βελτίωση.Η επιθυμία σου να είσαι φυσιολογική μπορεί λες να εξυπηρετηθεί μέσα σε μία κακοποιητική σχέση;

έχετε μπει σε έναν φαύλο κύκλο, εσύ έχεις τα προσωπικά σου θέματα που σε κάνουν να συμπεριφέρεσαι όπως συμπεριφέρεσαι, αυτός προφανώς δεν έχει καμία υπομονή πια και σου φέρεται απότομα, και εσύ δεν βελτιώνεσαι ίσα ίσα γίνεσαι χειρότερα και πάλι από την αρχή.

άσχετα με τη σχέση, πρέπει σίγουρα να δουλέψεις με τον εαυτό σου. λες δεν είσαι τέλεια από άποψη εμφάνισης...και ποιος είναι? ο φίλος σου είναι? οι φίλες σου? όλοι έχουμε ατέλειες. εσύ κρίνεις τον εαυτό σου πιο αυστηρά από ότι οι γύρω σου, ενώ δεν θα έπρεπε. αν δοκίμαζες να αρχίσεις να βγαίνεις χωρίς να προετοιμάζεσαι με τις ώρες? θα αγχωνόσουν στην αρχή, αλλά σιγά σιγά θα έβλεπες ότι δεν αλλάζει κάτι και ότι όλα είναι μια χαρά!

καλο μου τριανταφυλλακι!

γραφεις πολυ ωραια !

wellcome to the club!


συνηθως η τελειομανια ερχεται μετα απο πολλες απορριψεις?

καλε ποιος απορριπτικος σε μεγαλεσε?


φτου του!

αμαν που μεγαλωνουν τριανταφυλλακια που δε βλεπουν ασπρη μερα για ν ανθισουν...αααααααααα!


απαπαπα! βεβαια κι αυτους καποιος απορριπτικος τους εχει μεγαλωσει...α στο καλο!


αχ! τελος παντων..ταλαιπωρεισαι πολυ με την τελειομανια σου ε? χαλι!

καλη μου ροουζ γιατι εισαι με αυτον τον ανθρωπο??χειροτερα καλο μου θα σε κανει..εχεις αναγκη εναν ανθρωπο να σε προσβαλλει?δεν νομιζω,απλα εχεις αναγκη απο ανθρωπους γενικα..μην πεφτεις στα σκατα συγνωμη για την εκφραση!περνας μια δυσκολη περισταση που οι περισσοτεροι εδω την εχουμε βιωσει,αγχος,φοβιες,πανικο� �ς,κοινωνικη φοβια,κτλ..εγω οταν ημουν στην θεση σου,γιατι υπηρξα,απερριψα πολυ κοσμο!
ανθρωπους που με εκαναν χειροτερα,που με προσβαλλαν,που δεν εμπαιναν καν στον κοπο να με καταλαβουν!ηρθε η ωρα να απορριψεις εσυ λοιπον!η γνωμη μου ειναι οτι καθε δυσκολια,εστω κ ψυχικη,ειναι για καλο!
μας υποδεικνυει ποιους εχουμε διπλα μας..αξιζουν?
δουλεψε με τον εαυτο σου,αγαπησε τον,αγαπησε κ τα προβληματα σου!

καλη δυναμη κοριτσακι.

Γλυκια μου το πρωτο πραγμα που πρεπει να σκεφτεις αυτη τη στιγμη ειναι ο εαυτουλης σου που τον υποτιμας τοσο πολυ..Η σχεση αυτη που λες οτι εχεις,οπως σου ειπαν και τα αλλα μελη εδω,δεν σου αξιζει κοριτσι μου.
Πρεπει να το συνειδητοποιησεις αυτο,και μολις καταλαβεις ποσο αξιζεις και τι αξιζεις οχι απλα θα τον χωρισεις και δε θα σκασεις ξανα,αλλα θα το ξεχασεις και πιο ευκολα απο οσο νομιζεις.
Καταρχην και μονο το γεγονος οτι επελεξες για αγορι σου ενα τετοιο ατομο,λεει πολλα.Ομως στη φαση που περνας δεν μπορεις να κανεις και τοσο σωστες επιλογες.
Θα σου ελεγα να στραφεις σε οσα δικα σου προσωπα εχεις για να μιλας και ανοιγεσαι.Εμενα προσωπικα μια περιοδο με ειχαν βοηθησει πολυ τα βιβλια,οταν δεν ειχα κοινωνικη ζωη και περνουσα παρομοια με εσενα.
Ολα αυτα που λες,αν και δεν ειμαι ειδικος,οντως δειχνουν οτι εισαι ατομο με τελειομανιες.
Λιγο πολυ ολοι μπορει να εχουμε τελειομανιες,ομως εσενα φαινεται οτι σε ταλαιπωρουν μικρη μου.
Οποτε πρεπει να σταματησεις να βαζεις μεγαλους στοχους για τον εαυτο σου και μετα να απογοητευεσαι.
Λες οτι δεν βγαινεις εξω γιατι νιωθεις οτι δεν εισαι τελεια.
Ποιος σου ειπε οτι εκει εξω ολοι και ολες ειναι τελειοι? Κανεις μας,ουτε καν το αγορι σου δεν ειναι τελειος για να πρεπει να εισαι και εσυ τελεια διπλα του.
Εισαι ενα μοναδικο πλασμα,με τη φρεσκαδα της ηλικιας του και ειναι κριμα να νιωθεις σαν 80αρα γιατι ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ.
Αν οντως μεχρι σημερα δεν σε εχουν βοηθησει αποτελεσματικα οι ψυχολογοι που λες και τα φαρμακα,ζητα αλλου βοηθεια.
Κι εγω χρειαστηκε να αλλαξω ψυχολογους μεχρι να βρω καποιον που να με βοηθησει αποτελεσματικα,και φυσικα αυτα θελουν χρονο.
Ολα αυτα που λες οτι θες να κανεις,να πας πανεπιστημιο,τις φιλιες κτλ μπορεις να τα κανεις οποτε θες και το ξερεις.
Ειναι θεμα αποφασης,να πεις οτι πρεπει να βοηθησεις και εσυ λιγο τον εαυτο σου.
Τα φαρμακα οσο καλα και αν ειναι,και οι ειδικοι οσο καλοι και αν ειναι,ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ,ΑΝ ΕΣΥ Η ΙΔΙΑ ΔΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΕΒΕΙ ΞΑΝΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΒΓΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΟΥΚΙ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΣ.
Μην αφηνεσαι στη μοιρα σου,γιατι θα χειροτερευεις και δεν σου αξιζει αυτο.
Θα βγεις πολυ δυνατη μεσα απο ολο αυτο,και οσο και αν φαινεται λιγο απιαστο αυτη τη στιγμη,με λιγο κουραγιο,υπομονη και δραση θα ειναι παρελθον για σενα ολα αυτα που περνας.
Σιγα-σιγα με μικρους στοχους καθε φορα,βοηθησε τον εαυτο του να παρει τα πανω του.Μολις καταφερεις ακομη και κατι μικρο θα βοηθησεις λιγο την αυτοεκτιμηση σου για να πας στον επομενο στοχο.
ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ..ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΝΑ ΜΑΣ ΓΡΑΨΕΙΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ ΝΕΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΠΡΟΟΔΟ ΣΟΥ :)

Σας ευχαριστώ γι\'αυτά τα ενθαρρυντικά που γράφετε..

Δεν μπορώ να τον αφήσω..Γιατί δεν έχω κανέναν.. Με τους γονείς μου έχω πολλά προβλήματα και συγκρούσεις και αναγκαστικά πιάνομαι όλο και πιο πολύ απ\' αυτόν... Αυτές τις μέρες οι γονείς μου μου μίλησαν πολύ άσχημα,ειδικά η μαμά μου, με πολύ βαριές και υποτιμητικές κουβέντες... και για παρηγοριά πάλι γύρισα στο αγόρι μου κ ξέχασα ο,τι μου έχει πει εκείνος..
Δεν έχω κανέναν να μιλήσω, κανέναν να με καταλάβει, να με στηρίξει...

Έχω τόση ανάγκη από καποιον...να μ\'αγαπήσει πραγματικά όπως είμαι με το πρόβλημά μου, να με ακούσει, να με αφήσει να κλάψω στην αγκαλιά του κι ύστερα να μου στεγνώσει τα δάκρυα.........

Κάνω ένα βήμα μπροστά και οι άλλοι μετά με πάνε 10 βήματα πίσω... Δεν νομίζω ότι θα καταφέρω τίποτα μόνη μου....

Καλημέρα rose.
Αν η ηλικια σου ειναι 19 τοτε πραγματικά εισαι ενα μπουμπουκι που τωρα ανοίγει τα ροδοπέταλα...
Η γνωμη μου ειναι οτι αυτη τη στιγμη πρεπει να ασχοληθεισ ,με τον εαυτό σου.Θεωρω οτι πρεπει να αποστασιοποιηθεισ κάπως απο τη σχέση σου γιατι το να χωρίσεισ φανταζομαι οτι σου είναι δυσκολο στην παρούσα φάση και μπορω να σε καταλάβω.Ακόμα φαίνεται δεν έχεις τη δύναμη να το κανεις.
α)Ψαξε να βρεισ εναν ψυχολόγο που θα σε κάνει να νιώθεισ καλά κ θα αρχίσεισ να ανακτάσ τισ δυνάμεισ σου κ να μαθαίνεισ τον εαυτό σου..
Αν δεν σε καλύπτει αυτόσ μην μένεισ εκει,αλλαξε μεχρι να βρεισ τον κατάληλο για σένα.
β)Βάλε όρια στουσ δικούσ σου.Το ότι σε μεγάλωσαν δεν τουσ δίνει το δικαίωμα να σε κάνουν να νιώθεισ ασχημα.Οταν βλέπεισ οτι πάνε να σου χαλάσουν τη διάθεση σηκω φυγε ( ετσι στην ψύχρα) και πεσ του το δεν θελω να μου χαλάτε τη διαθεση.Μη στενοχωριεσαι δεν θα πάθουν τιποτα..
γ )Απ΄τη σχέση σου κοιτα να παίρνεισ πραγματα κ μη δίνεισ σημασια στα ασχημα σκέψου μονο οτι οταν θα αρχισεισ να τα βρισκεισ με τον εαυτό σου θα δεισ πιο αντικειμενικά τα πραγματα κ αν δεν σου κάνει θα τον διωξεισ..Μην ξεχνασ ότι είσαι πιτσιρικάκι ακόμα κ εχεισ πολλα να κανεισ στη ζωή σου.
δ) Μην ξανασυγκρινεισ τον εαυτό σου με κανενα σε αυτό τον πλανητη..Εντοπισε τισ σκέψεισ που σε συγκρινεισ κ πεσ stop..
Να θυμάσαι οτι είσαι μοναδική ,ξεκόλλα απο το τρυπάκι ομορφιάσ .Η ομορφια είναι στην ψυχή τα άλλα όλα φρτιάχνονται(τα καλυπτει το make up).
Προστάτεψε τον εαυτό σου τωρα που είσαι μικρη .ΜΟΝΟ ΕΣΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ,ΟΥΤΕ ΟΙ ΓΟΝΝΕΙΣ ΣΟΥ ΟΥΤΕ ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΣΟΥ ΜΠΟΡΕΙ..

Γειά και από εμένα,
Αν το μύνημά μου σου φανεί σκληρό ξαναδιάβασέ το αργότερα.
Όπως το βλέπω εγώ λοιπόν από αυτά που έγραψες έχεις ένα πρόβλημα. Οχι δεν έχεις χτυπήσει το πόδι σου ούτε έχει κάποιο πρόβλημα το κυκλοφοριακό σου σύστημα. Εχει ένα πρόβλημα ψυχολογικό.
Αντί λοιπόν να επιτρέπεισ στον ευατό σου να καταναλώνεται με το τι είπε το αγόρι σου και το πώς σου φέρθηκε ο μπαμπάς και η μαμά φρόντισε να ασχοληθείς με το πρόβλημά σου. FULL TIME.
Όχι παίρνω ένα χάπι και πάω σε έναν γιατρό αλλά εδώ και 1 χρόνο δε βλέπω βελτίωση.
ΑΝ δεν βλέπεις βελτίωση συζήτα το με τον γιατρό σου. Τι θα γίνει ρε ντόκτορα? Εδώ θα φάω την προίκα μου?
Αν δε σε ικανοποιήσει η απάντησή του τράβα αλλού. Αλλά με τσαμπουκά
Κοίτα ντόκτορα νο2. Ερχομαι από τον νο1. ΚΑι άφησα μέρος της προίκας μου εκεί. Εδώ τι θα γίνει? ΘΑ δούμε φώς? Εχουμε και κρίση. Ανέλαβέ με και θα σε πλερώσω όταν δω προκοπή.
Τα λέω εγώ τώρα όπως μου έρχονται.. Αλλά το νόημα είναι γενικότερο. Κοίταξε να πάρεις στα χέρια σου την τύχη σου. Μην την αφήνεις ούτε σε αγαπημένα πρόσωπα, ούτε σε γιατρούς ούτε σε χάπια.

Αααα και κάτι άλλο. Αυτός που ψάχνεις να σε αγαπήσει όπως είσαι σε κοιτάζει κάθε μέρα πρωί πρωί στα μάτια... Την ώρα που πλένεις τα δοντάκια σου.......
Την καλησπέρα μου

justme , έχεις 2 χρόνια να μπεις στο φόρουμ ?
πού είχες χαθεί ?


off-topic

Quote:

---

Originally posted by RainAndWind
Γιατί μένεις σε μία σχέση που ο άλλος σε προσβάλλει και σε υποτιμά;Στις απαιτήσεις μίας *υγιούς*σχέσης δεν περιλαμβάνεται ο ψυχικός μαζοχισμός.Κι απ΄τη στιγμή κιόλας που δεν παραδέχεται αφού το συζήτησες(εσύ τά\'λεγες εσύ τά΄κουσες απ\'ό,τι λες),τότε δε βλέπω περιθώρια για βελτίωση.Η επιθυμία σου να είσαι φυσιολογική μπορεί λες να εξυπηρετηθεί μέσα σε μία κακοποιητική σχέση;

---

νομίζω ότι δεν είναι αυτό το πρόβλημά της

Quote:

---

Originally posted by janet

Quote:

---

Originally posted by RainAndWind
Γιατί μένεις σε μία σχέση που ο άλλος σε προσβάλλει και σε υποτιμά;Στις απαιτήσεις μίας *υγιούς*σχέσης δεν περιλαμβάνεται ο ψυχικός μαζοχισμός.Κι απ΄τη στιγμή κιόλας που δεν παραδέχεται αφού το συζήτησες(εσύ τά\'λεγες εσύ τά΄κουσες απ\'ό,τι λες),τότε δε βλέπω περιθώρια για βελτίωση.Η επιθυμία σου να είσαι φυσιολογική μπορεί λες να εξυπηρετηθεί μέσα σε μία κακοποιητική σχέση;

---

νομίζω ότι δεν είναι αυτό το πρόβλημά της

---

Janet,μεσα απο αυτη την \"κακη\" σχεση που εχει που την υποτιμα κτλ και αντιθετως αντι να τη στηριζε,την κανει να χειροτερα βεβαιως ειναι προβλημα της.
Οταν ενα ατομο καταλαβαινει οτι εχει κανει λαθος επιλογη,οτι υπομενει ασχημη κριτικη κτλ τοτε αυτο δειχνει ποσο κακη σχεση εχει με τον εαυτο της και ποσο χαμηλη αυτοεκτιμηση εχει.
Οποτε φυσικα πρεπει να βελτιωσει τετοια θεματα με τη βοηθεια ενος ειδικου,ωστε να βρει το κουραγιο και το σθενος να αντιμετωπισει τα οποια προβληματα στη ζωη που εχει,και να \"βγαλει\" απο τη ζωη της ανθρωπους \"τοξικους\".
Δεν της αξιζει ολο αυτο,αλλα δεν το εχει καταλαβει..και ειναι κριμα..Ακους Rose? :)

Επειδή και εγώ αντιμετωπίζω παρόμοιο πρόβλημα αυτή την στιγμή νομίζω ότι δεν φταίει τόσο η σχέση της όσο η ίδια. Πιστεύω αν είμαστε καλά με τον εαυτό μας μας συμπεριφέρονται και άλλοι καλά γιατί εμείς το εκπέμπουμε!

Το πρόβλημα της κοπελιάς νομίζω ότι είναι ο εαυτό της!Δεν νομίζω οτι έχει να κάνει με την σχέση της και νομίζω ότι πρέπει να της συμβουλεύουμε να κάνει κάτι για τον εαυτό της και πως θα βγει από αυτήν την ψυχολογική κατάσταση που βρίσκεται. Είναι πολύ δευτερεύον η σχέση της με το αγόρι της!

Quote:

---

Originally posted by janet
Επειδή και εγώ αντιμετωπίζω παρόμοιο πρόβλημα αυτή την στιγμή νομίζω ότι δεν φταίει τόσο η σχέση της όσο η ίδια. Πιστεύω αν είμαστε καλά με τον εαυτό μας μας συμπεριφέρονται και άλλοι καλά γιατί εμείς το εκπέμπουμε!

Το πρόβλημα της κοπελιάς νομίζω ότι είναι ο εαυτό της!Δεν νομίζω οτι έχει να κάνει με την σχέση της και νομίζω ότι πρέπει να της συμβουλεύουμε να κάνει κάτι για τον εαυτό της και πως θα βγει από αυτήν την ψυχολογική κατάσταση που βρίσκεται. Είναι πολύ δευτερεύον η σχέση της με το αγόρι της!

---

ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ JANET!!!

Βρίσκομαι σε πολύ δύσκολη θέση.. Όλες αυτές οι εντάσεις και αυτά που άκουσα απ\' τους δικούς μου με έκανα 1000 φορές χειρότερα. Δεν θέλω να συνεχίσω έτσι. Δεν αντέχω.. Νιώθω ότι είμαι μόνη μου με τα προβλήματά μου και όλοι οι άλλοι απέναντί μου.. Νιώθω μέσα απέραντο πόνο και κλαίω συνέχεια..
Και το αγόρι \"μου\" που λέει ότι με νοιάζεται...με βρίζει και προσπαθεί με κάθε τρόπο να μου δείξει ότι δεν είμαι τίποτα γι\' αυτόν.. Δεν ξέρω αν με μισούσε ίσως και να μην μου φερόταν τόσο άσχημα. Έφτασα στο σημείο να τον παρακαλάω να με λυπηθεί και να σταματήσει να λέει όλα αυτά γιατί δεν αντέχω άλλο κ αυτός συνέχιζε με περισσότερη κακία.. Γιατί μου λέει τότε ότι με νοιάζεται;;;

Κ όταν του είπα ότι θέλω να πεθάνω μου λέει \"όλο λόγια είσαι κ δεν το κάνεις πια\"/... Δηλαδή θέλει να το κάνω πράξη;;
Είμαι σε πάρα πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση κυρίως απ\' αυτά που μου είπε αυτός.....
Νιώθω τα χειρότερα συναισθήματα που νομίζω ό,τι υπάρχουν....... πόνο, απελπισία, απογοήτευση, νιώθω ότι είμαι ένα τίποτα..

Αύριο οι γονείς μου θα φύγουν κ εγώ δεν θέλω να ζω άλλο.Κάθε λεπτό θέλω να ουρλιάζω απ\' το μέγεθος του πόνου που νιώθω.

Φοβάμαι να πεθάνω,αλλά αν κάνω κάποια απόπειρα ίσως με βάλουν στο νοσοκομείο.. Θα ήταν ευτυχία για μένα να με κρατάνε ναρκωμένη, χωρίς να καταλαβαίνω τίποτα..

Μόνη σου δεν είσαι.
Τουλάχιστον όσο έχεις ένα πισί δεν θα μείνεις ποτέ σου μόνη.
Οτι σου έρχεται έλα και πές το μας εδώ.
Πάντα κάποιος θα βρεθεί.
Και αν δεν βρίσκεις αγάπη και κατανόηση από τους ανθρώπους που έχεις δίπλα σου θα βρείς εδώ.

Θέλεις να κλάψεις. Είσαι στεναχωρημένη. ΚΛΑΨΕ λοιπόν. εκτονώσου.
αλλά μην αφήνεις το μυαλουδάκι σου να πηγαίνει στις ακραίες σκέψεις που γράφεις κατω κάτω στο μύνημά σου. Δεν θέλω καν να τις επαναλάβω εγώ τις λέξεις που γράφεις.
Κάνε μου την χάρη και διώξτες.

Γειά σου Rose 19.

Θέλω να σου μιλήσω για το θέμα σου. Αλλά πριν να σου πω ότι σου μιλάει ένας άνθρωπος 28 χρονών περίπου και αισθάνεται ακριβώς τα ίδια με κάποιες παραλλαγές βέβαια αφού όλοι οι άνθρωποι δεν είμαστε το ίδιο. Από άποψη βαριεστημάρας και απίστευτης κούρασης μπορώ να σου πω ότι σε καταλαβαίνω αφού έτσι νιώθω εδώ και περίπου 10 χρόνια. Από την πλευρά της άψογης εμφάνισης μπορώ να σου εξομολογηθώ ότι αισθάνομαι ακριβώς το ίδιο αφού είμαι αρκετά χοντρός (1,75 και 115 κιλά). Θα μου πεις μπορείς να το αλλάξεις. Συμφωνώ, αλλά όσες φορές το έκανα και είχα μια κάποια αυτοπεποίθηση βρισκόταν μια καλή κοπελίτσα και με έκανε να μην αισθάνομαι καλά και εντελώς ανασφαλής. Όσο για το άγχος αυτό δεν υπάρχει πουθενά. Μπορώ να αγχωθώ και να στενοχωρηθώ ακόμα και για ένα ποτήρι που δεν είναι στη σωστή θέση κατά την κρίση μου.
Και όλα αυτά γιατί στα λέω? Γιατί η απάντηση βρίσκεται στην ηλικία μου. Είμαι 28 χρονών και αισθάνομαι έτσι εδώ και 10 χρόνια σου είπα. Θα σου κάνω μια ερώτηση. Θέλεις να αισθάνεσαι κι εσύ έτσι για 10 χρόνια και κυρίως να μην ξέρεις αν αυτό σταματήσει ποτέ και αν αυτό γίνει πότε?
Εγώ τελείωσα πλέον. Τα χρονικά περιθώρια είναι πολύ μικρά για εμένα. Πλησιάζω 30 και δεν έχω κάνει πράγματα που έχουν κάνει και παιδιά 15 χρονών. Για πολλούς λόγους. Τουλάχιστον όμως ας μην περάσει τα ίδια και χειρότερα κάποιος άλλος άνθρωπος. Ας είμαι ο τελευταίος.

Γι αυτό θα σου εξηγήσω πως πρέπει να δεις αλλιώς τη ζωή, από τη δική μου οπτική, όχι γιατί πρέπει επειδή είσαι 19 χρονών, αλλά γιατί το αξίζεις. Θα μου πεις που το ξέρεις? Θα σου απαντήσω πως αφού είσαι άνθρωπος το αξίζεις.

Λες ότι βαριέσαι και αισθάνεσαι σαν 80 χρονών. Δικαίωμά σου όμως. Όποτε θες να βαριέσαι και όποτε θες να μην το κάνεις. Δεν μπορεί να σου το κόψει αυτό κανείς, από τη στιγμή που το δικαίωμά σου αυτό δεν στο αφαιρεί ο ίδιος ο Θεός ή ότι άλλο εν πάση περιπτώσει πιστεύεις.
Λες σε κάποιο σημείο ότι δε μπορείς να αντεπεξέλθεις στις απαιτήσεις μιας σχέσης λόγω έλλειψης φίλων και κοινωνικών εμπειριών. Με τη δική μου σκέψη πιστεύω πως η σχέση δεν έχει απαιτήσεις και στάνταρς που πρέπει να υπερπηδήσεις για να σε δεχτεί. Δεν είναι κάποιο πρωτάθλημα που πρέπει να έχεις τις ικανότητες για να το κάνεις. Έχω την αίσθηση πως μια σχέση είναι κάτι προσωπικό και χτίζεται από τα δικά μας θέλω. Η σχέση πιστεύω πως όταν έχει απαιτήσεις δεν είναι σχέση, αλλά μια συνεργασία και αυτό υπάρχει μόνο στις δουλειές.
Το γεγονός ότι κάποιος σε καταπιέζει με τη συμπεριφορά του ή τα λόγια του είναι το λιγότερο απάνθρωπο.
Επίσης μην νομίζεις το ότι ζηλεύεις, όταν ο άλλος σου δίνει δικαιώματα, δεν είναι φυσιολογικό. Αυτό το χαρακτηριστικό το έχουν όλοι οι άνθρωποι, δεν ξεχωρίζεις γι αυτό. Επίσης το γεγονός ότι αργείς πολύ στο να ετοιμαστείς δεν είναι κακό. Κάθε άλλο, όσο απογοητευτικό και αν μοιάζει αυτό σε εμάς τους άντρες στο τέλος εμείς το απολαμβάνουμε. Απλά δεν θέλουμε να το ζουμε. Αλλά και πάλι αν βαριέσαι να κάνεις κι αυτό μην το κάνεις.
Στο τέλος αν κάποιος σε επιλέξει θα σε επιλέξει γιατί βρίσκει σέξυ πάνω σου και κάποιο ελάττωμα. Εξάλλου η μαγεία στο τέλειο να ξέρεις πως είναι η αναζήτηση των ατελειών του.

Απλά να είσαι ο εαυτός σου χωρίς ενοχές για κανέναν. Το ότι ζούμε δεν κάνει κι άλλους ανθρώπους να ζουν, οπότε δεν τους κάνουμε κακό ή καλό με την ύπαρξή μας. Με τα λόγια μας και τις πράξεις μας τους προκαλούμε ότι τους προκαλούμε.

Συγνώμη που κούρασα, είναι ένα ελάττωμά μου.