ΠΟΣΟΙ ΜΕ "ΕΛΕΙΨΗ ΑΝΑΠΝΟΗΣ" ?

Αφου περασαμε το σταδιο που ειχα εγκεφαλικα και καρδιακα τωρα μπηκα σε αλλο σταδιο...
Ελειψη αναπνοης...ενω νομιζα οτι ειχα ηρεμισει απο τις κρισεις πανικου μια μερα ενω προσπαθουσα να παρω βαθια ανασα ξαφνικα μου κοπηκε η ανασα και δεν μπορουσα να αναπνευσω..οσο προσπαθουσα να παρω βαθια ανασα τοσο δεν μπορουσα να ανασανω..
Η κατασταση αυτη ειναι απελπιστικη και πραγματικα νιωθεις οτι φτανεις στο τελος...
Εχει κανεις το ιδιο? Να του κοβετε η ανασα και να ειναι ετοιμος να πεθανει απο ασφυξια? η εστω να νομιζει...
Μου συμβαινει συχνα πλεον και εχω κουραστει πολυ πραγματικα...δεν το αντεχω...

το εχω και εγω αυτο,μαζι με τα φανταστικα καρδιακα κανα 4 μηνο..εσυ ποσο καιρο το εχει?

Παλαιοτέρα είχα περάσει από ένα στάδιο που δεν μπορούσα να πάρω βαθιά ανάσα…
Είχα περάσει και αυτόματο πνευμοθώρακα στα 18 μου ωστόσο δεν είχε απολύτως καμία σχέση…Δεν κράτησε πολύ όμως έφυγε σε δέκα περίπου μέρες…
Στην συνέχεια ακολούθησαν άλλες καταστάσεις όπως μπούκωμα στο στήθος νευρικότητα ανησυχία κτλ…
Δεν είμαι γιατρός αλλά εγώ με το xanax βρήκα την ησυχία μου και με αυτό το σύμπτωμα…είναι καθαρά ψυχολογικό

6 χρονια το χω <<κουσουρι>> που μ απεμεινε απο τις κρισεις πανικου που χα
κοψιμο αναπνοης και ενα αισθημα σαν ελειψη οξυγονου,σαν μα μπορω να παρω βαθεια ανασα και να ναι λιγη η αναπνοη μοU kai o αερας.το συνηθησα και χαιρομαι να σας πω την αληθεια που δεν ειμαι η μονη με αυτο το προβλημα:)

πραγματικά φανταστείτε πόσα πολλά μας κάνει η σωματοποίηση του αγχους...καταραμένο άγχος!

Περαστικα ρε παιδιά...

ΕΓω πριν 2 χρονια ειχα τις κρισεις..με το σεροξατ εφτιαξα και τωρα μετα απο 1 χρονο που το εχω κοψει ξαφνικα πριν 1 μηνα μου ξεκινησαν αυτα..στην αρχη ταχυκαρδιες και τωρα αυτο το αισθημα ελειψης αναπνοης και σαν να πνιγομαι..προσπαθοντας να παρω βαθια ανασα γεμιζω με αερα και ασφυκτιω..ειναι εντελως απελπιστικο και δεν ξερω τι θα κανω...
Νιωθω λες και κλεινουν το κεφαλι μου σε μια σακουλα και δεν μπορω να αναπνευσω..
Το εχετε και εσεις ε..αρα δεν ειμαι τρελος..ακομα!
Τι να κανω οταν με πιανει τι κανετε εσεις ?

απιστευτο..ακριβως το ιδιο εχω κ εγω μια βδομαδα τωρα...εχω διαταραχη πανικου εδω κ 3 χρονια,εκανα θεραπεια με σεροξατ ενα χρονο κ ηρεμησα αλλα τελευταια σαν να πεσαν παλι οι αμυνες μου κ ξαναμοηκα στον φαυλο κυκλο!αυτο το συναισθημα του πνιξιματος ειναι οτι χειροτερο,,σαν να μην μπορω να παρω μια ολοκληρωμενη ανασα,μαλιστα σε ενα περιστατικο αρχισαν να μουδιαζουν κ τα χερια μου ανησυχητικα,απότι διαβασα ειναι συμπτωμα κρισης αλλα ειναι η πρωτη φορα που μου συνεβαινε!μαλιστα υπεκυψα προχθες βραδυ κ πηρα μισο ζαναξ,μετα γεμισα τυψεις γιατι ειναι νεα κ δεν θελω να ξαναγυρισω στα χαπια,τα νιωθω σαν παραιτηση!υπαρχει κατι που κανει καποιος κ βοηθιεται?δοκιμασα κ τις ανασες σε σακουλα αλλα προκοπη δεν ειδα...κ το θεμα ειναι οτι φευγω διακοπες συντομα κ αν με πιασει στη διαδρομη τι θα κανω???

υπαρχει καποιο ομοιοπαθητικο φαρμακο που εχει κανεις να προτεινει?επαιρνα τα ανθοιαματα του μπαχ το rescue remedy αλλα δεν εκανε τιποτα...

Ειναι παρα πολυ δυσκολο οταν εχεις αυτην την αισθηση γιατι νιωθεις οτι πεθαινεις απο ελλειψη οξυγονου ..
Ομοιοπαθητικα εχω εναν φιλο μου γιατρο μου λεει δεν κανουν απολυτως τιποτα..το καλυτερο ειναι επισκεψη ψυχιατρο η ψυχολογο και τελειωσε το θεμα...θελω να παω εγω τωρα σε καποιον στην αθηνα αλλα ειναι οικονομικο το θεμα πλεον αλλιως δεν θα το σκεφτομουν καν!...
Αν καποιος το αντιμετωπιζει καπως ας μου πει και εμενα...

εγω μονο με το αλκοολ και αργοτερα με τα αγχολυτικα το χα αντιμετωπισει αυτο και μου φευγε.λαθος τροποι και οι 2,οντως αν καποιος το χει ξεπερασει με ψυχοθεραπεια να μας πει.

παιδια ειναι σιγουρα δυσκολο να το βιωνει κανεις και πολυ ασχημο ασχημο...αλλα ποτε κανεις δεν επαθε τιποτα σοβαρο απ αυτο..ποσοι απο μας δεν λεγανε τωρα θα λοιποθυμησω επι χρονια και δεν συνεβη ποτε....κουραγιο ολα στο μυαλο μας ειναι..
και να ξερετε οτι καμια φορα η λαθος αντιμετωπιση παρομοιων προβληματων μας οδηγει σε αλλα και μας ανχωνει περισσοτερο.παντα να κανοθμε τα σωστα βηματα

k gw shmera to viwsa auto to pragma kai akoma den exw sunel8ei 100% exw parei 2 librax

εγω το παθαινω συνηθως οταν φουσκωνω...δηλαδη αν φαω κατι..εστω και λιγο και μετα βαρυνει το στομαχι μου τοτε ξεκιναω να παιρνω βαθιες ανασες εχω αγχος και ξεκιναααααααααμε...
Βρηκε κανεις την λύση?Ολα στο μυαλο ειναι αλλα πως τα διωχνουμε...Αυτην την στιγμη που γραφω πριν 10 λεπτα ειχα πιει ενα μιλκο και σιγα σιγα αρχισα να βηχω..μετα να μην μπορω να παρω ανασα..και μετα να μένω απο αέρα...το μιλκο φουσκωνει και μου βαζει ιδεες οτι οταν φουσκωνω δεν θα αναπνευσω κτλπ..οποτε αρχιζουμε!

Εγώ την έχω την δύσπνοια εδώ και χρόνια.Ξεκίνησε ξαφνικά ένα βράδυ έτρεξα στα επείγοντα.Καρδιογράφημα κλπ όλα μιά χαρά και μου λένε οι γιατροί πήγαινε σπίτι σου πιές ένα γάλα και κοίτα να ηρεμήσεις.Μετά προσπάθησα μόνη μου να το ξεχάσω και απίστευτο αλλά μου πέρασε για 2 3 μήνες και μετά ξανά.Από τότε ζώ έτσι μία το έχω μία δεν το έχω.Πρόσφατα κι άλλο καρδιογράφημα εξετάσεις αίματος ούρων κλπ τίποτα.Τώρα θα πάω για τρίπλεξ πρώτη φορά και φοβάμαι μην βρούν τίποτα.Άστα είμαι χάλια

Δεν εχεις τιποτα ειναι θεμα αγχους..και γω αυτο λεω στον εαυτο μου αλλα συνεχιζω να υποφερω δυστιχως..δεν μπορω να κανω κατι αλλο...θελει γιατρο χαπια παλι κτλπ...

Παιδια κανενα τροπο να αντιμετωπιζετε τη δυσπνοια εχετε βρει;;;;μαζι με τη δυσπνοια εχετε και ενα απιστευτο σφιξιμο στο στηθος;;;Με κουραζει πολυ αυτη η κατασταση!!!!

γεια σε ολους εγω εχω μερικα χρονια γαστροοισοφαγικη παλινδρομηση ττην τελευταια πενταετια εκανα γαστροσκοπηση και δυο φορες κολονοσκοπηση με pariet για ενα χρονο το ξεπερασα το τελευταιο τριμηνο μετα απο πολυ αγχωδεις καλοκαιρι συμπτωματα τεραστιου τυμπανισμου ενω κανω υγειηνη διατροφη και σταδιακα αισθημα που δεν μπορω να παρω βαθεια ανασα μετα απο πολλες επισκεψεις σε γαστρεντερολογο τελικα πηγα πριν μια εβδομαδα σε ψυχολογο ο οποιος μου ειπε καθαρο αγχος τωρα παιρνω 2 librax την ημερα συν parriet και cilroton και προσπαθω να το πολεμησω σημειωτεον αιματολογικες και καρδιολογικες εξετασεις οκ κανω και καθημερηνα σπορ ελπιζω να το αποβαλω με την βοηθεια της αγωγης και του εαυτου μου περαστικα σε ολους!

Παιδιά καλησπέρα, και γω πρόσφατα άρχισα να το έχω αυτό το σύμπτωμα. Να προσπαθώ να αναπεύσω και να μην μπορώ. την παίρνω την ανάσα αλλά στην εκπνοή δεν είναι οκει. άγχος είναι ε; όταν είναι να φάω άστα βράστα, λέω μην μείνω και στον τόπο έτσι μόνη μου που τρώω. ανα 10 ανάσες , άντε η μια να είναι καλή και εκεί χαίρομαι:). αχ θα το ξαναρίξω στα χάπια μου φαίνεται, ούτε να αναπνεύσουμε δε μπορούμε με την παλιο κρίση τους , την κοινωνία μου μέσα.

Πάσχω απο διαταραχες πανικου με ενα συχνο συμπτωμα τον φοβο οτι θα παιθανω απο ασφυξια...αμετρητες φορες εχω σταματησει για βοηθεια λογο του οτι πιστευα οτι πεθαινω απο ασφυξια...η προσωπικη μου συμβουλη ειναι η εξης θα πας πρωτα σε ιατρο πνευμονολογο και καρδιολογο, θα σου κανουν τις απαραιτητες εξετασεις χωρις ομως να τους πεις οτι εχεις αισθημα δυσφοριας απο αγχος γιατι ετσι προιδεάζεις τον γιατρο αστον απλα να κανει την δουλεια του. Μετα θα συζητησεται μαζι το θεμα θα σου απαντησει με υπευθηνότητα και με γραπτες απαντησεις και επειτα θα πας σε ιατρο ψυχιατρο με τον φακελο σου...αυτος μετα θα αναλαβει τα υπολοιπα....Σε καμοια περιπτωση δεν θα δεχτεις διαγνωση μεσω ιντερνετ, Δεν θα παρεις καποιο φαρμακο η οποιοδηποτε αλλο σκευασμα που θα σου προτεινει καποιος ο οποιος δεν ειναι ιατρος...ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΟΝ ΕΧΕΙ Η ΙΑΤΡΙΚΗ. προσωπικα εγω πηγα σε γιατρο με βρηκε χωρις καποιο προβλημα το οποιο να δικαιολογει τετοιου τυπου αντιδρασεις, επειτα πηγα σε ψυχιατρο και ψυχολογο και ανελαβαν την πορεια τις καταστασεως μου...( Τα παραπανω ειναι καθαρα προσωπικη μου αποψη).

Σε αυτη την κατασταση ΑΚΡΙΒΩΣ που περιγραφεις ειμαι κι εγω.. Ξαφνικα απο το πουθενα ξεκινησε πριν 1 μηνα και ξαναγυρισα στον ψυχιατρο και στην ψυχολογο.. Εχω βαρεθει τοσο πολυ πια...Να μην μπορεις να ζησεις αυθορμητα...Ολα να ειναι μελετημενα....Που θα παω, Με ποιον θα παω, αν συμβει το ενα, αν συμβει το αλλο...Να κρυβω τα φαρμακα απο τους φιλους μου...Αλλα αυτο με την ανασα δεν παλευεται ρε γαμωτο..2 φορες πηγα κι εγω στα επειγοντα.. Δεν εισαι μονος σου Chris.. Αλλα θελει ψαξιμο. Θελει πιστευω συνδυασμο φαρμακων και συζητησης...Φοβαμαι οσο κι εσυ και προσπαθω να δινω θαρρος στον εαυτο μου.. Την ωρα που σε πιανει τι κανεις?

Γεια σε ολους!και η δικη μου ιστορια ξεκινησε πριν απο ενα χρονο περιπου ..κλασσικα δεν ηξερα τι ειχα πηγα σε γιατρους εκανα 500 εξετασεις και ω τι εκπληξη ΤΙΠΟΤΑ..εκανα 7 μηνες να ξεπερασω ολο αυτο το σκηνικο τα καταφερα ομως ολοι μπορειτε να τα καταφερετε πραγματικα σας το λεω ΟΛΟΙ..αφηστε τα φαρμακα βρε παιδια πραγματικα!!το ξεπερασα οταν καταλαβα τι χανω απο τη ζωη μου με ολο αυτο το πραγμα ολο αυτο το φοβο το να μην μπορω να κατσω ηρεμα καπου για λιγο το να θελω καποιον μαζι μου συνεχεια το να νομιζω καθε λιγο οτι κατι τραγικο θα μου συμβει..παιδια δεν αξιζει..αν σας πιανει κατι τετοιο παρτε μια χαρτινη σακουλα και αναπνευστε απο εκει για καμποσα λεπτα θα ηρεμησετε..με τα φαρμακα ο οργανισμος συνηθηζει και δεν μπορει χωρις αυτα..ημουν τυχερη που πηγα σε γιατρους που ηταν κατα των φαρμακων και με βοηθησαν πολυ..εχω παει και εγω στα επειγοντα 4 φορες..μπορει να ξεφευγω λιγο απο το θεμα και συγνωμη για αυτο απλα παρασυρθηκα γιατι διαβαζοντας αυτα που γραφετε σας νιωθω ολους τοσο πολυ ξερω τι περνατε και τι περασατε..ευχομαι σε ολους σας να το ξεπερασετε γρηγορα ου τε φαρμακα ουτε τιποτα δεν χρειαζεστε καλα στο κεφαλι σας να το βαλετε και βρειτε το κουμπι που θα σας κανει να ζησετε οπως πριν παλι :)ελπιζω να σας βοηθησα και παλι συγνωμη αν ξεφυγα απο το θεμα