κακοποιηση της κολιτης μου απο αδελφο και φιλους του.

Γεια σας,
Εδω και καιρο κανω παρεα με μια κοπελα που ειχα γνωρισει μεσω facebook. γενικα δειχνει καλο κοριτσι, ηπιων τονων, αλλα πολλες φορες ειχα παρατηρησει οτι το μυαλο της συχνα ηταν καπου αλλου, ειχε σημαδια θλιψης η καταθλιψης, γενικα συχνα αφαιροταν και ταξιδευε καπου μονο που ενιωθα οτι αυτο που σκεφτομουν σιγουρα δεν ηταν κατι ευχαριστο η θετικο. το αντιθετο.
τη γνωρισα πριν 4 χρονια. τωρα πια ειναι κατι σαν τη κολιτη μου (ειδικα τα τελευταια 2 χρονια κανουμε πολυ παρεα).
Το προβλημα τωρα ειναι οτι πανω στις συζητησεις που καναμε, επειδη ενοιωθα οτι εχει αναγκη απο καποιου ειδους βοηθεια, οτι κατι την απασχολουσε , τελευταια φορα που μιλησαμε (σημερα μεσημερι) μου εκμυστηρευτηκε αυτο που τη προβληματιζει.
Η φιλη μου εχει υποστει σοβαρη κακοποιηση απο τον αδελφο της.και πιθανοτατα και απο φιλους του. αυτα εχω καταλαβει απο οτι μου ειπε χωρις λεπτομερειες (γενικα σαν ανθρωπος δε θελω να ειμαι διακριτικη δε κανω ερωτησεις αφηνω τον αλλο αν θελει να μου μιλησει και για οσο θελει να μου μιλησει). αυτη η κακοποιηση (δε ξερω τη εκταση εχει αλλα αυτη τη λεξη χρησιμοποιησε) της εχει κοστισει στη ζωη της οπως μου ειπε τη ζωντανια, το χαμογελο, την αυτοπεποιπηθηση, τον υπνο, και την εχει οδηγησει σε αποπειρα αυτοκτονιας με χαπια οταν ηταν στην εφηβεια και αλλη μια φορα μου ειπε οτι για να ξεφυγει απο τους φιλους του αδελφου της πηδηξε απο το μπαλκονι απο τον πρωτο (ευτυχως) οροφο.κατεληξε στο νοσοκομειο φυσικα.
Το θεμα ειναι οτι παρολη την εκπληξη μου απο αυτα που ειπε, την ακουσα χωρις να δειχνω τιποτα, σα να μου ελεγε κατι που μπορει να συμβει καθημερινα, κατι απλο, κατι οχι τοσο σοβαρο. (το πως ενοιωθα μεσα μου αφηστε το). τη μονη ερωτηση που της εκανα ειναι αν εχει ξαναμιλησει καπου γι αυτα που μου ειπε (εννοουσα καποιον ειδικο). Η απαντηση της ηταν οτι οχι δεν εχει μιλησει καπου εκτος απο μια παλια παιδικη της φιλη με την οποια τωρα πια δε κανουν παρεα.
Το θεμα μου ειναι οτι δε ξερω πως να το χειριστω αυτο που εγινε, αυτα που μου ειπε. και δε θελω να την αφησω θελω να την βοηθησω αν γινεται. αλλα πως? εχω γνωσεις ψυχολογιας απο το πανεπιστημιο και το μεταπτυχιακο μου αλλα δενε χω εξειδικευση! ουτε πτυχιο ψυχολογου.
Δε ξερω τι να κανω, δεν τηνε χω παρει τηλ ακομα απο το μεσημερι. θα την παρω αυριο. αλλα τι να της πω και πως να φερθω? να ξαναφερω τη κουβεντα εκει? να φερομαι οπως φερομουν και πριν μαθω?αν θελησει αυτη να μου πει κι αλλα πανω σε αυτα που εχει μεσα της? να την ενθαρρυνω?
γι αυτο δεν εδινε σημασια σε αντρες ολα αυτα τα χρονια? γι αυτο δεν μπορει να κοιμηθει? γι αυτο ειναι τοσο απαισιοδοξη οσον αφορα τον εαυτο της και τις σχεσεις γενικα?
Νομιζω οτι πρεπει να τη βοηθησω να καταλαβει οτι δεν ειναι ολοι οι ανδρες καθαρματα (?) να δει οτι ειναι γλυκια και ομορφη. να εκτιμησει τον εαυτο της. να ξεπερασει οτι εχει γινει γιατι αν το επιτρεψει υπαρχει το αυριο που μπορει να ειναι πολυ καλυτερο. (?)Να προσπαθησω?

Άλεξ.....καταρχήν θα κάνεις πως δεν συμβαίνει τίποτα.
Στο είπε για να δει πως θα αντιδράσεις, με την έννοια πως αν φρίκιαζες, θα την απομάκρυνες.
Λες πως τα τελευταία χρόνια είστε κολλητές. Φαντάσου πόσο θάρρος χρειάστηκε για να σου πει έστω κάτι τέτοιο.
Η κακοποίηση στην οποιαδήποτε μορφή της, είναι ότι χειρότερο μπορεί να βιώσει κάποιος, πόσο μάλλον σε μια ηλικία όπως ήταν η κολλητή σου. Και μόνο η απόπειρα αυτοκτονίας πρέπει να σου λέει πολλά.
Άστην να σου μιλήσει. Μη τη ρωτάς τίποτα, γιατί μπορεί να φρενάρει από φόβο πως θα στιγματιστεί.
Όταν στα εκμυστηρευτεί όλα πείστην να δει έναν ειδικό. Είναι ότι καλύτερο και πιο σημαντικό για μια τέτοια περίπτωση.
Φρόντισε να είσαι όσο πιο λεπτή γίνεται.

απλα αυτο που με στεναχωρει και με προβληματιζει ειναι οτι εξακολουθει και μενει μαζι με τον αδελφο και της μητερα της (ο πατερας ειναι αμερικη, εχει παρει διαζυγιο). Και θυμαμαι πριν μου πει ολ αυτα οτι δεν ηθελε καθε φορα που πηγαινε σπιτι της. μου ελεγε οτι το μισει το σπιτι, οτι την πριζουν εκει, οτι θελει να φυγει απο κει μεσα. το ονειρο της ειναι να μπορεσει να πληρωσει ενα σπιτι (εστω μ ενοικιο). Να σκεφτειτε οτι κανουμε 4 χρονια παρεα και αν και μενουμε αρκετα κοντα ποτε δε με εχει ακλεσει σπιτι της.
Δε ξερω αν εχει αλλης φυσης προβληματα ακομα και τωρα, οσον αφορα τον αδελφο της. αυτο με φοβιζει.

Quote:

---

Originally posted by alexiaf
Δε ξερω τι να κανω, δεν τηνε χω παρει τηλ ακομα απο το μεσημερι. θα την παρω αυριο. αλλα τι να της πω και πως να φερθω? να ξαναφερω τη κουβεντα εκει? να φερομαι οπως φερομουν και πριν μαθω?αν θελησει αυτη να μου πει κι αλλα πανω σε αυτα που εχει μεσα της? να την ενθαρρυνω?

---

Να φερθείς όπως φερόσουν πάντα,άλλωστε το ότι σου είπε κάποια πράγματα δεν αλλάζει κάτι,το να της φερθείς διαφορετικά τείνει προς τον στιγματισμό.Απλά πλέον ξέρεις το συγκεκριμένο πρόβλημά της κ φυσικό είναι αφού τη νιάζεσαι να θες να βοηθήσεις.Όχι όμως να διαφοροποιηθεί η συμπεριφορά σου γενικά.
Ναι,να ξαναγίνει η κουβέντα ακόμα κι αν την \'σπρώξεις\' εσύ ως ένα σημείο κ μετά την αφήσεις να επιλέξει αν θέλει να το συζητήσετε.Αν τη δεις ότι κολάει,πες της ότι ενδιαφέρεσαι κι ότι είσαι κ θες να είσαι κοντά της αλλά την αφήνεις να διαλέξει τη στιγμή που θα νιώσει άνετα να το κάνει.
Ξέρεις,αν πας στο άλλο άκρο κ συμπεριφερθείς σαν να μην ειπώθηκε τίποτα υπάρχει περίπτωση να το πάρει και σαν αδιαφορία ή ότι δε θες να αναμιχθείς ή να αντιληφθεί την \'ψευτικη\' συμπεριφορά σου.
Και για μένα,αν αρχίσει και σου μιλάει να την ενθαρρύνεις γιατί τα κακοποιημένα άτομα έχουν έναν αλλόκοτο(εξηγήσιμο μεν)φόβο και χρειάζονται ένα σπρώξιμο να μιλήσουν.Συμβουλή μου,μην πάρεις θέση(τουλάχιστον άμεσα)για τον αδερφό της αλλά επικεντρώσου στο τι νιώθει κ πως σκέφτεται να το αντιμετωπίσει.

Από κει και πέρα,ο τρόπος που θα βοηθήσεις....
Και μόνο που θα έχει έναν άνθρωπο κοντά της σε όλο αυτό,θα τον εμπιστεύεται και θα την αποδέχεται είναι εξαιρετικά σημαντικό.
Επίσης,μπορείς να τη βοηθήσεις σε πρακτικό επίπεδο να μπορέσει να φύγει απ\'το σπίτι(να συγκατοικήσετε,να τη φιλοξενήσεις λίγο καιρό,να τη βοηθήσεις να βρει μια δουλεια κλπ).Για μένα είναι το 1ο και σημαντικότερο βήμα ακόμα κι απ\'τον ειδικό.
Εννοείται βέβαια ότι θα χρειαστεί και βοήθεια ειδικού....κ υποθέτω ότι κι αυτή το έχει καταλάβει ήδη(απ\'τις συζητήσεις που είπες ότι κάνατε).

Κανενας δε θα πρεπε να στιγματιζει οποιο(α)νδηποτε εχει τετοιου ειδους εμπειρια(ες). Τη βλεπω με την ιδια συμπαθεια και αγαπη οπως και την εβλεπα πριν μου μιλησει για ολα αυτα. Απλα εξοργιζομαι γιατι οτι εχει τραβηξει εξαιτιας του(ς) δε το επαθε μονο μια φορα αλλα παρα πολλες, εδω και χρονια. Και μην ξεχναμε οτι μιλαμε για εγκλημα, κακουργημα (μου εδωσε να καταλαβω οτι με το \"κακοποιησε\" εννουσε \"βιασε ξανα και ξανα...\". Θα πρεπε να πληρωσουν ολοι αυτοι.
Αλλα ναι θα ξεκινησω απο τη φιλη μου και τα υπολοιπα θα τα δω στη συνεχεια.
Πρεπει να φυγει απο κει μεσα . Θα τη βοηθησω, ειμαι παντρεμενη και δε ζω μονη αλλα αυριο κι ολας θα της προτεινω να νοικιασει καπου. Μπορει σπιτι μου να ειναι δυσκολο αλλα μπορω να τη στηριξω οικονομικα (εχω την ανεση απο τη δικη μου δουλια χωρις να στερω τπτ απο το σπιτι μου) εως οτου να βρει το δρομο της. Ισως με γνωριμιες μου καταφερω να της βρω και δουλια, δε ξερω... ισως. Εξαλου εχω και φοιτιτικα σπιτακια που εκμισθωνω οποτε ισως αποτελεσουν λυση για αργοτερα.
Πιστεψτε με, στην αρχη ηταν το σοκ. Ηταν ο φοβος μηπως κανω κατι λαθος και αντι να βοηθησω χειορτερεψω τα πραγματα. Να τη στιγματισω? Μα ειναι δυνατον? Να στιγματισω τον μ......α τον αδελφο της ναι, αλλα αυτην γιατι? Τωρα πια εχω αρχισει και νοιωθω οργη, πολυ οργη...

Quote:

---

Originally posted by alexiaf
Πρεπει να φυγει απο κει μεσα . Θα τη βοηθησω, ειμαι παντρεμενη και δε ζω μονη αλλα αυριο κι ολας θα της προτεινω να νοικιασει καπου. Μπορει σπιτι μου να ειναι δυσκολο αλλα μπορω να τη στηριξω οικονομικα (εχω την ανεση απο τη δικη μου δουλια χωρις να στερω τπτ απο το σπιτι μου) εως οτου να βρει το δρομο της. Ισως με γνωριμιες μου καταφερω να της βρω και δουλια, δε ξερω... ισως. Εξαλου εχω και φοιτιτικα σπιτακια που εκμισθωνω οποτε ισως αποτελεσουν λυση για αργοτερα.

---

Μπράβο σου,σπάνια τέτοια δοτικότητα.Ο τρόπος που γράφεις μου βγάζει πόσο πολύ θες να βοηθήσεις και χαίρομαι που σε συνάντησε στο δρόμο της.

Όταν ανέφερα τον στιγματισμό με την πιθανή τροποποίηση της συμπεριφοράς σου,εννοούσα πως(επειδή μου έχει συμβεί δλδ)κάποιες φορές μπορεί να εμπιστευτούμε ένα κομμάτι του εαυτού μας ή ένα γεγονός της ζωής μας όπως εδώ πχ και ο απέναντι να το γενικεύσει στο όλο μας.Να μη μπορεί να δει ανεξάρτητα απ\'το γεγονός.Μου έχει τύχει να εμπιστευτώ σε άτομο γεγονότα κακοποίησης και από κει και πέρα να βλέπει πάνω μου,με κάθε αφορμή και καλά σημάδια κακοποίησης.Α να λέω εγώ Ω να καταλαβαίνει γιατί απλά δε μπορούσε να δει πως αυτό το γεγονός δεν έχει επηρεάσει πια όλο μου το είναι.Πίστεύω φέρνοντας με στο νου του πρώτα θα σκεφτόταν κακοποίηση και μετά το όνομά μου.Ε αυτό για μένα είναι στιγματισμός.

εννοεις το οτι συνδυαζει εσενα με αυτη τη λεξη, και οτι δειχνει ισως σημαδια οικτου οσον αφορα του τι μπορει να εχεις υποστει?
Δε ξερω αν αυτο μπορει αν τη κανει να νοιωσει ασχημα... αλλα το μονο που διαφερει ειναι οτι νοιωθω ακομα πιο πολυ συμπαθεια και εκτιμηση για τη φιλη μου και βεβαια θελω να βρω τον νεαρο αδελφο της και αν τον σπασω στο ξυλο, αν μη τι αλλο...

Όχι,είναι πολύ όμορφο που νιώθεις ακόμα πιο πολύ συμπάθεια και εκτίμηση,άλλωστε τα έχει και ανάγκη.
Εννοώ πως δε μπορούσε να δει εμένα ανεξάρτητα απ\'αυτό.Ξέρεις τι σπαστικό είναι σε οτιδήποτε κι αν κάνεις,σε έναν καφέ που θα πιεις,σε μια πλάκα που θα κάνεις,σε μια άποψη που θα πεις παντού να έρχεται μπροστά το θέμα της κακοποίησης...Εντάξει η κακοποίηση με επηρέασε όχι σε 1 αλλά 101 θέματα αν θες αλλά πέρα απ\'αυτά,είμαι εγώ και ζω και χωρίς αυτά.Δε με κυνηγάν παντού κ πάντα!αλλιώς θα\'πρεπε να δεσω πέτρα στο λαιμό μου κ να πέσω στη θάλασσα!
Ήθελα να πω,σχετικά με το να φερθείς όπως πάντα πως θα υπάρχουν πάλι οι ίδιες στιγμές,με τις χαλαρές συζητήσεις,τις συνήθειες σας κλπ χωρίς όλα αυτά να αλλάξουν σε κάτι-κ γιατί να αλλάξουν δλδ?,κι αυτό που έμαθες απλά είναι ένα πρόβλημα που σου εμπιστεύτηκε κ προτίθεσαι να τη βοηθήσεις και είναι ένα νέο κομμάτι της σχέσης σας.Με άλλα λόγια όπως κ στις ασθένειες δε μας χαρακτηρίζει το πρόβλημα.
Μπορεί για παράδειγμα κάποιος να έχει μια ψυχική ασθένεια.Ακόμα κι αν ο απέναντι έχει αγάπη και ενδιαφέρον πραγματικό για τον πάσχοντα όταν βλέπει πρώτα την ασθένεια και μετά τον άνθρωπο τότε τον στιγματίζει.

*αλλά εμένα μου έτυχε μόνο με ένα άτομο και προφανώς επειδή το ίδιο είχε θέμα ευαισθησίας όσων αφορά την κακοποίηση και την έβλεπε παντού με την παραμικρή αφορμή.Που όταν έμαθε και γεγονότα....
Τις περισσότερες φορές όμως που νομίζουμε ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο(ότι κουβαλάμε παντού το πρόβλημα κ ότι οι άλλοι μας βλέπουν μέσω του προβλήματος)είναι στην πραγματικότητα κατά τη γνώμη μου αυτοστιγματισμός.

οκ καταλαβα. σωστος

Quote:

---

Originally posted by alexiaf

Νομιζω οτι πρεπει να τη βοηθησω να καταλαβει οτι δεν ειναι ολοι οι ανδρες καθαρματα (?) να δει οτι ειναι γλυκια και ομορφη. να εκτιμησει τον εαυτο της. να ξεπερασει οτι εχει γινει γιατι αν το επιτρεψει υπαρχει το αυριο που μπορει να ειναι πολυ καλυτερο. (?)Να προσπαθησω?

---

Δεν μπορεις να τα κανεις αυτα, οσο κι αν θες ή ακομα κι αν οι προθεσεις σου ειναι αυτες κ μονο. Αλλωστε, ειναι οι δικες σου προθεσεις κ επιθυμιες. Ολοι οι ανθρωποι δεν μπορουμε να θελουμε τα ιδια πραγματα και δεν μπορουμε να τα δουμε με τον ιδιο τροπο.

Δωσε το στιγμα σου οτι δλδ μπορεις να εισαι διπλα της κ μιλα της απλα κ καθαρα λεγοντας της εσυ πώς βλεπεις την κατασταση (πώς βλεπεις την ιδια σημερα), δλδ οτι νομιζεις οτι θα μπορουσε να δει ειδικο κ να την βοηθησει να αντιμετωπισει καλυτερα τα οποια προβληματα εχει στο σημερα.

Μην επιμεινεις κ μην αφεθεις στο να παρεις ευθυνες που δεν σου αναλογουν. Δεν θα βοηθησεις ετσι ουτε την ιδια, ουτε εσενα.

Quote:

---

Originally posted by Arsi
Ναι,να ξαναγίνει η κουβέντα ακόμα κι αν την \'σπρώξεις\' εσύ ως ένα σημείο κ μετά την αφήσεις να επιλέξει αν θέλει να το συζητήσετε.Αν τη δεις ότι κολάει,πες της ότι ενδιαφέρεσαι κι ότι είσαι κ θες να είσαι κοντά της αλλά την αφήνεις να διαλέξει τη στιγμή που θα νιώσει άνετα να το κάνει.
Ξέρεις,αν πας στο άλλο άκρο κ συμπεριφερθείς σαν να μην ειπώθηκε τίποτα υπάρχει περίπτωση να το πάρει και σαν αδιαφορία ή ότι δε θες να αναμιχθείς ή να αντιληφθεί την \'ψευτικη\' συμπεριφορά σου.

---

ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΥΜΦΩΝΟΣ
και αν θέλεις σκέψου και το εξής.
Το ότι έφτασε στο σημείο και κατάφερε να σου μιλήσει δε σημαίνει ότι περιμένει πλεόν από εσένα να αντιδράσεις? Να της δείξεις λοιπόν πως το βλέπεις εσύ. και ναι γιατί όχι να της δείξεις πόσο εξοργίστηκες με τον αδερφό της.
Είσαι η φίλη της γιατί είσαι εσύ. Και εσύ εξοργίστηκες. Δείξτης το. Να ξέρει ότι εσύ τουλάχιστον δεν είσαι σαν τους άλλους (εννοώ φανταζόμενος τα άλλα μέλη της οικογένειάς της) που δεν νοιάστηκαν, δεν την ένιωσαν, δεν θέλησαν για τους χ,ψ λόγους να της συμπαρασταθούν και να την βοηθήσουν.
Τι να κάνουν?????? ΝΑ στείλουν τον αδελφό για βοήθεια (γιατί και αυτός για να φτάσει στην κακοποίηση της αδελφής του χρειάζεται βοήθεια). ΝΑ της δείξουν ότι δεν τα κουκουλώνουν \"για να μη πουν τίποτα οι γείτονες\". Να νοιαστούν.
Κλείνοντας να σου ευχηθώ να είσαι και εσύ δυνατή και η φίλη σου να σε χαίρεται. Πρέπει να είσαι σπάνιος άνθρωπος.

βασικά ήθελα να ρωτήσω και γω το ίδιο

ο αδελφός μου με κακοποιεί επι 10 χρονια με δέρνει συνέχεια και κόντεψα να τρελαθώ είχαμε επι 10 χρονια κάθε μέρα φασαρια στο σπιτι και με αποτελεσμα να βγαίνω εξω και το μυαλό μου να είναι συνέχεια σπίτι μέναμε με γονείς όλα αυτά τα χρονια φοβάμαι μην με καταστρέψει όλη αυτή η κατάσταση γιατί έχω χασει κάθε όρεξη μου για ζωη

και φοβάμαι να μην μου αφήσει κανένα κουσουρι όλη η οικογένεια έχει πάθει πρόβλημα εγώ παθαίνω κρίσεις πανικού και άγχους και όταν βγαίνω έχω πάντα πονοκεφάλους τι να κάνω πέστε μου!

δεν περιποιηούμαι καθόλο η κατασταση μου είναι οριακή

εξαιτίας της κακοποίησης έμεινα πολύ πίσω βοηθεια παρακαλω

προσπαθησε να απευθυνθεις καπου τηλεφωνικα σε πρωτη φαση κ απο κει θα σε κατευθυνουν καλυτερα υποθετω:



Κέντρο Κακοποιημένης Γυναίκας
Ψυχολογική υποστήριξη και νομικές συμβουλές.
Δευτέρα - Παρασκευή, 9 π.μ. έως 10 μ.μ.
Τηλ: (9 π.μ. - 6 μ.μ.) 210 - 523 5318, 210 - 411 2091,
(6 μ.μ. - 10 μ.μ.) 210 - 322 0900

Γραμμή κατά της Οικογενειακής Βίας «ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ»
Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης

Καθημερινά 9.00 π.μ. έως 9.00 μ.μ.
Τηλ: 800 11 88 881 (από σταθερό χωρίς χρέωση)
Τηλ: 210 77 86 800 (από κινητό με χρέωση)

Εγώ πάλι διαφωνώ με τον τρόπο προσέγγισης, (δηλαδή να της μιλήσει και να υπερθεματίσει).
Θεωρώ πως άτομα που έχουν κακοποιηθεί κουβαλούν μια τεράστια πληγή. Θέλει μεγάλη διακριτικότητα για να μη σκαλιστεί άτσαλα εκείνο το σημείο γι αυτό και πιστεύω πως θα ήταν καλύτερα να την αφήσει μόνη της να βγάζει λίγα-λίγα πράγματα από μέσα της.
Ελπίζω να περάσει η μαρίνα38 και να σου δώσει πιο εμπεριστατωμένες συμβουλές απ όλους εμά που δεν είμαστε ειδικοί, λέμε απλά τη γνώμη μας.

Quote:

---

Originally posted by Sofia
προσπαθησε να απευθυνθεις καπου τηλεφωνικα σε πρωτη φαση κ απο κει θα σε κατευθυνουν καλυτερα υποθετω:



Κέντρο Κακοποιημένης Γυναίκας
Ψυχολογική υποστήριξη και νομικές συμβουλές.
Δευτέρα - Παρασκευή, 9 π.μ. έως 10 μ.μ.
Τηλ: (9 π.μ. - 6 μ.μ.) 210 - 523 5318, 210 - 411 2091,
(6 μ.μ. - 10 μ.μ.) 210 - 322 0900

Γραμμή κατά της Οικογενειακής Βίας «ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ»
Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης

Καθημερινά 9.00 π.μ. έως 9.00 μ.μ.
Τηλ: 800 11 88 881 (από σταθερό χωρίς χρέωση)
Τηλ: 210 77 86 800 (από κινητό με χρέωση)

---

Ότι καλύτερο και για τις δυο περιπτώσεις. Μπράβο Σοφία....:)

Quote:

---

Originally posted by magissa2010


και φοβάμαι να μην μου αφήσει κανένα κουσουρι όλη η οικογένεια έχει πάθει πρόβλημα εγώ παθαίνω κρίσεις πανικού και άγχους και όταν βγαίνω έχω πάντα πονοκεφάλους τι να κάνω πέστε μου!

δεν περιποιηούμαι καθόλο η κατασταση μου είναι οριακή

εξαιτίας της κακοποίησης έμεινα πολύ πίσω βοηθεια παρακαλω

---

ειναι λογικο να φοβασαι, να σε πιανουν πανικοι κ οτι αλλο. ο καλυτερος τροπος να απαλλαγεις απο ολα αυτα (κατα την γνωμη μου) ειναι να βρεις κουραγιο κ να απευθυνθεις καπου οπου θα μπορεις να μιλησεις κ να βοηθησεις ουσιαστικα.πρακτικα.

στο ευχομαι να βρεις τη δυναμη! καλη δυναμη!

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία
Εγώ πάλι διαφωνώ με τον τρόπο προσέγγισης, (δηλαδή να της μιλήσει και να υπερθεματίσει).
Θεωρώ πως άτομα που έχουν κακοποιηθεί κουβαλούν μια τεράστια πληγή. Θέλει μεγάλη διακριτικότητα για να μη σκαλιστεί άτσαλα εκείνο το σημείο γι αυτό και πιστεύω πως θα ήταν καλύτερα να την αφήσει μόνη της να βγάζει λίγα-λίγα πράγματα από μέσα της.
Ελπίζω να περάσει η μαρίνα38 και να σου δώσει πιο εμπεριστατωμένες συμβουλές απ όλους εμά που δεν είμαστε ειδικοί, λέμε απλά τη γνώμη μας.

---

Αλέξια η θεοφανία έχει πολύ δίκιο. Την γνώμη μας λέμε. Εσύ ζύγισέ τα όπως νομίζεις.

Μάγισα (καλή)2010.
Καλωσήρθες καταρχήν.
Αν θέλεις όμως άνοιξε ένα καινούριο θεματάκι (αν δεν ξέρεις πως ανοίγουμε νέο θέμα ρώτα το και εδώ και θα σου απαντήσει κάποιος) για να μη μπερδεύονται δύο ιστορίες σε ένα θέμα. Κάθε ιστορία αξίζει την δική της προσοχή και σόρρυ αν για αρχή μόνο αυτό σου γράφω αλλά για καλό το κάνω.

Μάγισσα,

αν βρίσκεσαι σε αυτή την κατάσταση, τότε βασικά έχεις δύο επιλογές: Ή να μείνεις, ή να φύγεις.

Αν φύγεις, τα βάσανά σου θα τελειώσουν, τουλάχιστον προς καιρόν, αλλά θα πρέπει να προσέξεις μην τυχόν και ξαναπαγιδευτείς σε άλλη παρόμοια σχέση στο μέλλον: Ο κίνδυνος, πολλές φορές, όταν είχαμε μια τραυματική εμπειρία σε κάποια σχέση στο παρελθόν, είναι ότι υποσυνείδητα ξαναδημιουργούμε για τον εαυτό μας παρόμοιες περιστάσεις, ίσως διότι έτσι συνηθίσαμε να ζούμε, ίσως διότι κατά βάθος επιθυμούμε μια ευκαιρία να ξαναπαλέψουμε με αυτό που μας φόβιζε και να βγούμε νικητές. Αν τελικά το ξαναπάθεις, μην απελπιστείς: Δες το θετικά, σαν ακόμη μια ευκαιρία να ωριμάσεις, και όχι σαν μια κατάρα που σε κατατρέχει.

Αν, αντιθέτως, επιλέξεις να μείνεις και να παλέψεις στη δύσκολη αυτή σχέση, με επίγνωση της ταλαιπωρίας που έχεις να υποστείς, θα χρειαστεί να οπλίσεις τον εαυτό σου με πολλή υπομονή, πολλή αγάπη και πολλή καρτερικότητα. Με τον καιρό και με την εμπειρία, θα μάθεις να μην πληγώνεσαι από τα βέλη που σου εκτοξεύει ο άλλος, ούτε θα αφήνεις τον εαυτό σου να ερεθίζεται από τις προκλήσεις και να καταλήγεις έτσι σε “καυγά τρικούβερτο”. Η όλη εμπειρία – αν την αντέξεις και αν την χειριστείς με το σωστό τρόπο – θα σε κάνει πιο ώριμο, πιο ανθεκτικό, πιο ικανό να αντιμετωπίζεις στο μέλλον άλλους δύσκολους ανθρώπους που πιθανόν να βρεθούν στο δρόμο σου.:)

Καλησπερα και ευχαριστω για οσα μου γραψατε. βασικα με βοηθησατε λιγο να ηρεμησω και να συγκεντρωθω καλυτερα επεξεργαζοντας τη διαφορετικοτητα των αποψεων που διαβασα.
Απο φασισα να την παρω τηλ φυσιολογικα οπως καθε μερα. Και ειδα οτι η ιδια μου ξαναανεφερε το θεμα, ηθελε λεει να μου τα πει ολ αυτα γιατι οχι μονο ειχε αναγκη να τα εξωτερικευσει αλλα για να ξερω για ποιο λογο απεφευγε να παω σπιτι της .
Μου ειπε λοιπον οτι εχει υποστει παλια βιασμο οχι απο τον αδελφο της αλλα απο τους φιλους του (οχι μια φορα δε ξερω ποσες.) Απο τον αδελφο της υφισταται ξυλοδαρμο ακομα και τωρα και θεωρει αυτην υπευθυνη για το βιασμο της, μου ειπε οτι και η μανα της και ο αδελφος της δεν απαιτουν μονο να \"θαβει\" το θεμα αλλα ακομα και μεχρι σημερα κατηγορουν το ιδιο τους το αιμα για το γεγονος οτι φιλοι του αδελφου της στην εφηβεια της τη βιασαν.
Ειμαι πολυ πιο ψυχραιμη απο χτες, και την πηρα σημερα ολο το μεσημερι και πηγαμε μαζι και ειδαμε σπιτια. Ειναι ενηλικη και εχει δικαιωμα να φυγει απο και μεσα. Μου ειπε οτι αν φυγει θα ψαχνουν να τη βρουν, κι οτι φοβαται μη μπλεξω εγω αν μαθουν οτι εγω \"την πηρα \" απο εκει μεσα. Της ειπα οτι αν τολμησουν να μ ενοχλησουν θα χουν να κανουν με τους δικηγορους μου κι οχι μονο. Να μη φοβαται τπτ, αυριο θα κανονιστει το θεμα του σπιτιου, κατι μικρο και οικονομικο και σχετικα κοντα μου . Και θα της βρω δουλια, η θα βρει γενικα ( το πιστευετε οτι στο σπιτι της δε ηθελαν να βρει δουλια?για να μην ειναι ανεξαρτητη? παρολο που σαν οικογενεια δεν ειναι ευπορη, το αντιιθετο).
Δε ξερω τι αλλο να πω,διαβασα και την ιστορια σου μαγισσα2010. Δεν εισαι η μονη, οχι οτι αυτο θα πρεπει απαραιτητα κατι να σου πει η να σε παρηγορησει γλυκο μου κοριτσι. Εισαι ενηλικη? Μπορεις να φυγεις απο εκει? Το ελπιζω. βαλε ως στοχο σου αν δεν εισαι ενηλικη, να φυγεις απο κει. Το διαβατηριο σου ειναι η οικονομικη ανεξαρτησια. Και κατι αλλο που πιστευω ειναι οτι η γνωση ειναι δυναμη. Η γνωση, η μορφωση (κοινωνικη και εκπαιδευτικη).
Σας ευχαριστω που διαβαζετε, ευχαριστω για τις αποψεις σας, ευχαριστω που ασχοληστε. Αυτο χρειαζομουν δεδομενου οτι δε θελω να πω αυτα που μου πε η φιλη μου ουτε στον ανδρα μου ουτε στους γονεις μου. Αργοτερα ισως της προτεινω να παμε μαζι σε ψυχολογο. Στο κατω κατω γιατι οχι? Θεωρω οτι ολοι μας εχουμε αναγκη απο ενα ψυχολογο, γιατι να μην παω κι εγω?

Quote:

---

Originally posted by alexiaf
Κανενας δε θα πρεπε να στιγματιζει οποιο(α)νδηποτε εχει τετοιου ειδους εμπειρια(ες). Τη βλεπω με την ιδια συμπαθεια και αγαπη οπως και την εβλεπα πριν μου μιλησει για ολα αυτα.

---

Γειά Αλεξία,
Δεν θέλω να πω πολλά πράγματα, γιατί προφανώς ξέρεις και μπορείς πολλά περισσότερα απ\' ότι θα μπορούσα εγώ.
Αλλά θα μου επιτρέψεις να σου επισημάνω δύο μόνο πράγματα;
Το πρώτο είναι ακριβώς αυτό που γράφεις πιο πάνω. Ο στιγματισμός είναι το χειρότερο. Θέλω λοιπόν να σου πω ότι δεν είναι απαραίτητα η βία που δεχόμαστε που μας κάνει να αισθανόμαστε άσχημα, αλλά σε μεγαλύτερο βαθμό ο μετέπειτα στιγματισμός. Αν παράδειγμα εσύ ή εγώ ή οποιοσδήποτε δεν το έβλεπε σαν στιγματισμό, δεν θα ήταν στιγματισμός. Καταλαβαίνεις τι εννοώ; Σε ένα βαθμό εσύ βλέπεις στιγματισμό, σωστά; Αφού βλέπεις στιγματισμό, υπάρχει και μέσα σου. Αυτό πρόσεξε μόνο.
Προφανώς δεν επικρίνω τη στάση σου, το αντίθετο μάλλιστα. Απλά σου λέω να βλέπεις και αυτό το πράγμα (ελπίζω να έγιναν κατανοητά αυτά που γράφω και να μην παρεξηγηθούν).

Quote:

---

Originally posted by alexiaf
Της ειπα οτι αν τολμησουν να μ ενοχλησουν θα χουν να κανουν με τους δικηγορους μου κι οχι μονο. Να μη φοβαται τπτ, αυριο θα κανονιστει το θεμα του σπιτιου, κατι μικρο και οικονομικο και σχετικα κοντα μου . Και θα της βρω δουλια, η θα βρει γενικα ( το πιστευετε οτι στο σπιτι της δε ηθελαν να βρει δουλια?για να μην ειναι ανεξαρτητη? παρολο που σαν οικογενεια δεν ειναι ευπορη, το αντιιθετο).

---

Το δεύτερο που θέλω να πω αφορά το παραπάνω. Να αποφύγεις να υποσχεθείς κάτι που δεν είσαι απόλυτα σίγουρη ότι μπορείς να φέρεις σε πέρας. Πολλές φορές ο ενθουσιασμός και άλλα συναισθήματα μας κάνουν να είμαστε περισσότερο παρορμητικοί. Και έτσι είναι, ο παρορμητισμός δεν είναι κακό, σωστά; Όμως (γενικά στη ζωή μας θα πρέπει να ισχύει) να αποφύγεις να υπόσχεσαι πράγματα αν δεν είσαι απόλυτα σίγουρη. Είναι καλύτερο να κάνεις αυτά που μπορείς, χωρίς να υπόσχεσαι.


> Αυτο χρειαζομουν δεδομενου οτι δε θελω να πω αυτα που μου πε η φιλη
> μου ουτε στον ανδρα μου ουτε στους γονεις μου.

Απλά το επαναλαμβάνω για να δεις το πρώτο πράγμα, δηλαδή τι σημαίνει η έννοια στιγματισμός. Είναι αδιόρατος, αλλά υπάρχει παντού, σωστά; Αν δεν υπήρχει ο μετέπειτα στιγματισμός (το λιγότερο \"πω, πω τι έπαθε\") δεν θα υπήρχαν και τα προβλήματα.


> Αργοτερα ισως της προτεινω να παμε μαζι σε ψυχολογο. Στο κατω
> κατω γιατι οχι? Θεωρω οτι ολοι μας εχουμε αναγκη απο ενα ψυχολογο, γιατι
> να μην παω κι εγω?

Σε αυτό έχω κάποιες διαφωνίες, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν είναι της ώρας. Πάντως αν δεις καλά, θα δεις ότι εσύ ίσως μπορείς να κάνεις πολλά περισσότερα απ\' ότι ένας ψυχολόγος στην παρούσα φάση. Aν στην παρούσα φάση, γιατί όχι και μετά;
Τέλος να σου πω να προσέξεις λίγο και το θέμα της μη αλήθειας. Κάποιοι λένε ότι είμαι καχύποτος. Ίσως και να είναι έτσι, αλλά θα ήθελα να δεις, και να σιγουρευτείς ότι σου έχει πει αλήθεια.
Και μια που είπα για αλήθεια, αν και ο περισσότερος κόσμος δεν νομίζω ότι συμμερίζεται την άποψή μου, πιστεύω ότι η αλήθεια είναι ο καλύτερος και ο μοναδικός οδηγός.