Η ζωή με εναν καταθλιπτικό

Γεια χαρά σε όλους!Η μητερα μου 65 χρονων πασχει απο ενδογενή κατάθλιψη εδω και πεντε χρόνια. Εχει δοκιμάσει ολα τα αντικαταθλιπτικα τα ηρεμιστηκα και χάπια για τα νευρα. εχουμε επισκεφτει δημοσιους και ιδιωτικος ψυχιατρους και νευρολογους. Καμμία θεραπεία δεν την ικανοποιεί. το κυριότερο ειναι οτι εχει παραιτηθει εντελως. δεν βγαινει δεν εχει διαθεση για κοσμο δεν παει ουτε για τσιγαρα στην απεναντι γωνια. Δεν θα πω τι εχω κανει για ολα αυτα. Ξέρω απο οσα εχω διαβασει για την καταθλιψη πως οτι και νακανει καποιος δικος σου και μαλιστα που ζει και μαζι σου ειναι λιγα. Κυρίως γιατί το μυαλό του πασχοντος δεν τα κατανοεί ως πρέπει. Ζητώ όμως απο δω να καταλαβω:
- τα χαπια βοηθούν τελικά ή δηλητηριαζουν τον οργανισμό με αποτελεσμα αλλες παθησεις. (Μου λεει παντα για το στομαχι της.Φτάσαμε νακανουμε δύο γαστροσκοπησεις σε εναν χρόνο και δεν εδειξαν κατι ανησυχητικό εκτός από τον ερεθισμό λόγω φαρμάκων). Φοβαμαι μηπως πασχει απο κατι άλλο και τελικά δεν την βοηθαω οταν της λέω θα περασει μη δινεις σημασια.
- η διαθεση της για εξω θα επανελθει ποτε;αυτο γινεται με χαπια;εγω εχω προσπαθησει αλλα εκείνη αρνήται ακόμα και στην αδελφή μου να παει να καθεται με τα παιδια πουειναι μικρα και πολύ χαριτωμενα.
- για τον υπνό;δεν κοιμαται ποιοτικα.θα υπαρξει ποτε λύση;
και τελος.
- τι να κανω εγω;τι θα θελε να κανω εγω;δεν το εχω καταλαβει μεχρι τωρα;οσοι είστε πασχοντες τι θα θέλατε να κάνει για σας ενα κοντινο προσωπο αγαπημενο σας;Εχω αδιαφορήσει, εχω γίνει σκληρη, την εχω νταντεψει, την εχω παρακαλεσει, την εχω βρισει. Δεν πιανει τιποτα.
Υπάρχει καποια λύση άραγε;
Ευχαριστώ πάντως γιατι απο καποιες συζητησεις που ήδη διάβασα βρήκα πολλές πληροφορίες και κατατοπιστηκα σε καποια πραγματα.
Να είστε καλα ολοι.

για σου..θα σου πω την αποψη μου..

σε αυτη την ηλικια φιλη μου η καταθλιψη ειναι δυσκολη πολυ... συνηθωσ εχει να κανει με μια εντονη μοναξια..ειτε απο αλυτα θεματα με τον εαυτο τησ..ειτε λογο ελλιψησ αγαπησ και στοργησ απο το αντιθετο φυλλο...συχνα βεβαια ειναι καθαρα βιολογικο..σωματικο δηλαδη..ολα παιζουν τον ρολο τουσ..

τα φαρμακα δεν ειναι μαγικα χαπακια που θα την κανουν ξαφνικα να νιωσει καλα...
την βοηθανε ομωσ στο να μην χειροτερευσει..και να μπορει να τα καταφερνει καπωσ στην ζωη τησ...φυσικα και εχουν θετικη δραση..

το στομαχι μπορει να ειναι απο 100000500 λογουσ..και οχι απο τα χαπια.. ειναι και 65..μην ξεχνιομαστε...το σωμα φθιρεται ειναι φυσικο..εφοσων ο γιατροσ λεει πωσ ολα οκ..μην σε ανησυχει.. ισωσ πρεπει να κοιταξει την διατροφη τησ περισσοτερο...

δεσ και εδω..
http://www.iatronet.gr/article.asp?art_id=1163
http://www.otherside.gr/2009/05/katathlipsi-kai-diatrofi-pws-syndeontai/
http://www.shootandgoal.com/page.php?bid=1&id=19196

κατι αλλο...που μαλλον στην περιπτωση τησ μαμα σου δεν υσχυει...
ειναι πωσ πολλοι ανθρωποι σε αυτεσ τισ ηλικειεσ ..μαθαινουν.. και επαναπαυονται σε μια ψυχολογια ..εχω κατι...παιρνω φαρμακα...κλπ...χωρισ να κανουν προσπαθειεσ να καλητερευσουν κατι..μονο και μονο γιατι υποσηνηδητα η σνηδητα θελουν να τραβηξουν την προσοχη..να γινουν σημαντικοι..να ασχολουνται μαζι τουσ και παλι..

λιγο η ελλιψη φιλιασ..λιγο η ελλιψη ενδιαφεροντων.. ελλιψη συντροφου.. ερωτικη ελλιψη.. η χρονια απογοητευση και ενασ θεοσ ξερει τι αλλο..μπορει να κανει καποιον να εμφανισει καταθλιψη σε αυτη την ηλικεια..οπωσ και σε ολεσ...φυσικα...

αν ομωσ ειναι βαρια καταθλιψη τοτε ειναι πιο δυσκολα τα πραγματα... υπαρχουν ανθρωποι που απλωσ δεν θελουν να πολυβγαινουν εξω...και αντλουν ευχαριστιση απο αλλα πραγματα..

κανεισ δεν μπορει να σου πει αν θα επανελθει ποτε η διαθεση τησ...σε αυτο θα συμβαλει σιγουρα και καποια ψυχοθεραπεια..ωσετε να μπορεσει να λυσει τα θεματα που την βασανιζουν μεσα τησ...

τα χαπια δρουν στο σωματικο κομματι(ορμονικο)

..ο υπνοσ..σε αυτεσ τισ ηλικειεσ μπορει να ειναι λιγο διαταραγμενοσ ετσι κι αλλιωσ ..αν και η αληθεια ειναι πωσ η καταθλιψη σου προκαλει μεγαλα προβληματα με τον υπνο..
οταν ηρεμισει η ψυχη τησ..θα βελτιωθει και ο υπνοσ...

εσυ να εισαι εκει για εκεινη..να την πιστευεισ σε αυτα που λεει.. και να την στηριζιεσ...
να την δεχεσαι οπωσ ειναι..χωρισ βεβαια να κανεισ κακο στον εαυτο σου..ρωτα την τι θα βοηθουσε..
η αδιαφορια ειναι σκοτωμα..οτι χειροτερο..και να σου πει πωσ δεν σε θελει κοντα τησ..δεν ειναι ετσι...εκτοσ και αν δεν εχετε καλεσ σχεσεισ...
η σκληροτητα ειναι σαν την αδιαφωρια..λαθοσ..


να ρωτησω κατι? δεν με κανεισ να νιωθω πωσ την αποδεχεσαι ..αλλα πωσ σε κουραζει , σε δυσαρεστει η παρουσια τησ ειναι ετσι?


...η καταθλιψη δεν εινια ναζια...ουτε επιλογη... ειναι ασθενεια... αν ειχε αρρωστη καρδια θα την εβριζεσ?θα αδιαφωρουσεσ?οχι βεβαια...

αγαπη και φροντιδα θελει...θετικοτητα...
και χρονο...

δεν υπαρχει μαγικο κουμπι ευτυχιασ...αν δεν το αντεχεισ... τοτε καλητερα ειναι να μην τησ λεσ πολλα γιατι πιθανοτατα να την πληγωνεισ...

ελπιζω ολα να πανε καλα και για τισ δυο σασ... να ειστε παντα καλα...

δεσ κι εδω..

http://e-psychology.gr/grief-depression/506-katathlipsi-stin-triti-ilikia

Αφού σε ευχαριστήσω ιδιαιτέρως που μπήκες στο κόπο να μου γράψεις τόσο σημαντικά και ωφέλιμα πράγματα να σου πω οτι δεν αδιαφορώ και δεν με κουράζει η κατάστασή της.Εχουμε πολύ καλές σχέσεις για αυτό ζω ακόμα εδώ. Το κακό είναι οτι δουλεύω πολύ για να τα βγάλω πέρα οικονομικά (σε δυο δουλειές) κυρίως, και πιστεψέ με για αυτό, για να μη της λείπει τίποτα και να μην έχει άγχος οικονομικό, αφού με μια σύνταξη των 400 ευρώ δεν μπορεί να κάνει και πολλά πράγματα.
Δεν με κουράζει το οτι το μυαλό της είναι φυλακισμένο σε αυτη τη κατάσταση και μπορώ να συζητάω ώρες μαζί της για να ξεφεύγει. Με κουράζει η φαρμακευτική της αγωγή που αλλάζει συνεχώς και η παραίτηση που έχει. Είναι μόνιμο το \"εμένα αφήστε με εγω πάει θα πεθάνω δεν υπάρχει καμμιά ελπίδα\" και αυτό να λέγεται δεκα χρόνια συνέχεια. δηλάδή αν ζήσει μέχρι τα 80 της τι θα κάνουμε...θα περιμένουμε κάθε μέρα πότε θα πεθάνει;
Τέλος πάντων. Σκέφτηκα ότι το καλύτερο τώρα είναι να κάνει μια αγωγή με αντικαταθλιπτικό και με ένα ελαφρύ ηρεμιστικο όπως λεξοτανιλ αν ειναι ελαφρύ και αυτό....και να συμπληρώνει τηναγωγή με ωμεγα3 που οπωςμου εδωσες το λινκ διαβασα πως κανουν καλό.
Και κατι τελευταίο....υπάρχει περίπτωση ποτέ να κόψει έστω και λίγο τα φάρμακα αυτά;να συνέλθει ο οργανισμός της;
Σε ευχαριστώ πολύ.

βαλια....μήπως πρέπει να τη δει κάποιος άλλος γιατρός?

Δεν μπήκα σε αυτά που έβαλε η αντούλα, αλλά γενικότερα από αυτά που γράφεις, φαίνεται να μην έχετε βρει την κατάλληλη αγωγή. Αυτό φυσικά δεν είναι δικό σου λάθος, μπορεί να έχετε πέσει σε γιατρούς που σε ξεπετάνε με μια συνταγή και αυτή να μην είναι η κατάλληλη για τη μαμά σου. Μην κάνεις πειράματα χωρίς προηγουμένως να εχεις συμβουλευτεί γιατρό. Πάντα μπορεί να γίνουν τα πράγματα χειρότερα.

εχουμε παει σε 6 μεχρι στιγμής ψυχιατρους και 3 νευρολογους. αυτο που μου τι δινει ειναι οτι κανεις δεν μπαινει στο κοπο να δει τι εχει δωσει ο προηγουμενος. ο καθενας δινει τα φαρμακα που αναλογα τα παιρνει απο τη φαρμακοβιομηχανια και ενω στις πρωτες μερες ειναι καλυτερη η διαθεσή της μετα με το στομαχι και με τους πονους τα παραταει εντελως.σε αυτο φταιει εκείνη ή τα φαρμακα;

ψυχοθεραπεια να κανει..

Αντα, είναι πολύ μεγάλη η γυναίκα για ψυχοθεραπεία. Ξέρω πως από κάποια ηλικία και μετά δεν ενδείκνυται.
Βάλια όταν σταματαει τα χαπια δεν ολοκληρώνει τη θεραπεία, οπότε είναι λογικό να μη γίνεται καλά. Τα χάπια θέλουν τουλάχιστον ένα μήνα για να σταθεροποιήσουν την διάθεση της. Αυτό με το στομάχι είσαι σίγουρη πως υφίσταται ή το χρησιμοποιεί για να σταματά τη θεραπεία προκειμένου να μη νιώθει πως πρέπει να παίρνει φάρμακα για να είναι καλά?

αα..δεν το ηξερα αυτο..συγνωμη...

Quote:

---

Originally posted by Adzik
αα..δεν το ηξερα αυτο..συγνωμη...

---

Κάπου το είχα διαβάσει, δεν θυμάμαι που, πως από μια ηλικία και μετά μπερδευει περισσότερο η ψυχοθεραπεία. Αν μπει κανένας ψυχολόγος θα ηταν ενδιαφέρον να μας απαντήσει πάνω σε αυτό.

Παιδιά η ψυχοθεραπεία δεν αντεδείκνυται για καμία ηλικία. Ισως η ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία να μην είναι τόσο ωφέλιμη μετά από κάποια ηλικία αλλά υπάρχουν τόσες μορφές, όπως γνωσιάκή, υποστηρικτική κτλ που πάντα βοηθάνε. Αυτά σύμφωνα με τα λεγόμενα της ψυχιάτρου και της ψυχολόγου μου που στείλανε τους γονείς μου για ψυχοθεραπεία και είναι και οι δύο πάνω από 60. Μάλιστα η ψυχολόγος μου επέμενε πως δεν υπάρχει άνθρωπος, ανεξαρτήτου ηλικίας ή προβλήματος που δεν θα του έκανε καλό η ψυχοθεραπεία...

Για το θεμα της ψυχοθεραπείας θελω να απαντήσω οτι το εχουμε παλεψει.Με έναν ψυχοθεραπευτη που πήγαμε τρεις τεσσερεις φορές.Οποτε εβγαινε απο εκει ηταν πιο χαλαρωμενη αλλα εκλαιγε συνεχεια οταν του μιλουσε.Τα βιωματα της είναι πολύ δύσκολα και περασε αρκετες φορτικές καταστασεις στη ζωή της.εχει και αυχενικό σύνδρομο και μάλλον οι πόνοι την εχουν ρίξει εντελώς χωρίς αυτό να σημαίνει οτι κάποιος άλλος θα είχε την ίδια αντίδραση δηλαδή να πάθει κατάθλιψη απόαυτό.Σταματήσαμε να πηγαίνουμε γιατί δεν μπορούσε να βγαίνει πάλι....ούτε με ταξι έξω από την πόρτα της.ο δε ψυχαναλυτής δεν μιλούσε καθόλου στις συνεδρίες παρα μόνο άκουγε...και αυτό της έσπασε τα νεύρα...Μάλλον τελικά για αυτό είναι δύσκολη η ψυχοθεραπεία σε αυτές τις ηλικίες. Εχουν πολύ δύσκολες και άσκημες καταστάσεις να θυμηθούν. Είναι και δύσκολο να τους δώσεις και μια <σπρωξιά> που λένε να κάνουν καινούργια πράγματα στη ζωή τους. Τώρα που άλλαξε αγωγή είναι καλή η διάθεση της καιοι αντοχές της για μέσα στο σπίτι. Σε καμμιά δεκαρια μέρες όμως....παλι θα έχουμε τα ίδια.Και φυσικά ούτε λόγος να πάει μέχρι το επόμενο στενό από το σπίτι.Γενικά από ότι διάβασα και σε άλλες κουβέντες το μόνο θετικό θα είναι να κρατά όρθια και να μην πέσει πάλι όπως πριν ένα χρόνο που δεν πήγαινε ούτε τουαλέτα για εικοσι μέρες. Εφτασα στο σημείο να παρακαλώ γιατρούς για να την βάλω σε κάποιο νοσηλευτικό ίδρυμα δημόσιο. Αλλά μου είπαν οτι αν δεν κάνει απόπειρα αυτοκτονίας δεν μπορούν να την δεχτούν.Δεν θέλω να τη βάλω για να την ξεφορτωθώ αλλά επειδή λείπω λόγω δουλειάς πολλές ώρες νομίζω ότι ανακατεύει τα φάρμακα που της γράφουν.Εκείνη επιμένει πως όχι αλλα εχω τηνεντύπωση πως όλοι οι καταθλιπτικοι το κάνουν αυτό....Αν πήγαινε κάπου θα ήμουν σίγουρη πως παίρνει σωστά τηναγωγή της. Την είχα βάλει σε μια κλινική αλλά παθολογική να κάνει εξετάσεις για να της φύγει η ιδέα για διάφορες αρρώστιες. την ξεσκόνισαν αλλά δε μπορούσαν να κάνουνκάτι για το ψυχολογικό κομμάτι. Αλήθεια είναι τόσο δύσκολο να νοσηλευτεί κάποιος με βαρύ περιστατικό κατάθλιψης;Συγνώμη για την πολυλογία μου αλλά βρίσκω και εγω έναν τρόπο να κατατοπιστώ από ανθρώπους που γνωρίζουν και βιώνουν τετοιες καταστάσεις. ευχαριστώ και πάλι για τις απαντήσεις.

Βάλια,

Επετρεψέ μου να σου πω πως δεν υπαρχεί \"όλοι οι καταθλιπτικοί κάνουν εκείνο ή το άλλο\". Η κατάθλιψη έιναι μία ασθένεια που εκδηλώνεται διαφορετικά στον καθένα. Σίγουρα υπάρχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά ο καθένας την εκδηλώνει διαφορετικά. Αυτό που λες όλοι οι καταθλιπτικοί ανακατεύουν τα χάπια τους δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Όπως και να χει η μντέρα σου προφανώς πάσχει από βαριά μορφή κατάθλιψης, η οποία της έχει προκαλέσει αγοραφοβία και δεν ξέρω τι άλλο, δεν είμαι ειδικός. Κανένας μας δεν είναι. Πρέπει να μιλήσεις σε κάποιον, δεν μπορούμε εμείς να σου πούμε τι να κάνεις, απλά να σε στηρίξουμε όσο γίνεται. Το να μπει η μαμά σου σε κλινική, κατά τη γνώμη μου, δεν θα εξασφαλίζει κάτι, πέρα από το ότι θα πέρνει τα χάπια. Το περιβάλλον δεν είναι πάντα το καλύτερο εκεί μέσα, μπορεί να της κάνει καό αντί για καλό.

Βαλια,

θα συμφωνησω κι εγω με οσα γραφει πολυ ομορφα η Mystic.

Η καταθλιψη εχει σαν κοινο γνωρισμα αυτο που εχεις παρατηρησει κι εσυ στην μητερα σου: την παραιτηση. Εχεις ομως προσπαθησει να την ρωτησεις τί αυτη χρειαζεται? Το να την ακουσεις βοηθαει κ εσενα με το να ξερεις απευθειας απο την ιδια τί χρειαζεται ( ή τι νομιζει τουλαχιστον) αλλα κ την ιδια με το να προσπαθησει να εξωτερικευσεις τις σκεψεις της κ τα συναισθηματα της. Το να την αντιμετωπισεις ως ανυμπορη δεν ξερω ποσο την βοηθαει,αλλα και αδιαφορα σαν να μην εχει τιποτα, επισης δεν βοηθαει.

Ρωτησε κ προσπαθησε να ενημερωθεις απευθειας απο εναν ειδικο ψυχιατρο κ ψυχοθεραπευτη. Εσυ η ιδια.

Τα χαπια δρουν υποστηρικτικα κ φυσικα σε καποιες περιπτωσεις ειναι απαραιτητα. Αυτο δεν σημαινει πώς κανουν ολη την δουλεια. Θελει προσπαθεια κ απο εμας τους ιδιους.

Τελος να πω πώς φυσικα η ιδεα της ψυχοθεραπειας δεν ειναι πανακεια, παντως βοηθα κατα περιπτωση κ μονο οταν ο ιδιος ο ασθενης, θελησει να κανει κατι πιο δραστικο για τον εαυτο του. Κ να προσπαθησει σιγα σιγα γι αυτο. Οι 3 κ 4 επισκεψεις, δεν κανουν κ πολλα παντως, ειδικα οταν μιλαμε για ψυχαναλυση (αν ειναι ψυχαναλυση αυτο που ακολουθησε η μητερα σου). Αλλαγες παντως στην ζωη τους, εχουν κανει κ ανθρωποι σε μεγαλη ηλικια.

Μια δημοσια ή ιδιωτικη κλινικη, δεν ξερω πώς μπορει να δρασει υποστηρικτικα στην ψυχολογια της μητερας σου. Μαλλον το αντιθετο υποθετω πώς μπορει να κανει.

Quote:

---

Originally posted by valia40
Γεια χαρά σε όλους!Η μητερα μου 65 χρονων πασχει απο ενδογενή κατάθλιψη εδω και πεντε χρόνια. Εχει δοκιμάσει ολα τα αντικαταθλιπτικα τα ηρεμιστηκα και χάπια για τα νευρα. εχουμε επισκεφτει δημοσιους και ιδιωτικος ψυχιατρους και νευρολογους. Καμμία θεραπεία δεν την ικανοποιεί. το κυριότερο ειναι οτι εχει παραιτηθει εντελως. δεν βγαινει δεν εχει διαθεση για κοσμο δεν παει ουτε για τσιγαρα στην απεναντι γωνια. Δεν θα πω τι εχω κανει για ολα αυτα. Ξέρω απο οσα εχω διαβασει για την καταθλιψη πως οτι και νακανει καποιος δικος σου και μαλιστα που ζει και μαζι σου ειναι λιγα. Κυρίως γιατί το μυαλό του πασχοντος δεν τα κατανοεί ως πρέπει. Ζητώ όμως απο δω να καταλαβω:
- τα χαπια βοηθούν τελικά ή δηλητηριαζουν τον οργανισμό με αποτελεσμα αλλες παθησεις. (Μου λεει παντα για το στομαχι της.Φτάσαμε νακανουμε δύο γαστροσκοπησεις σε εναν χρόνο και δεν εδειξαν κατι ανησυχητικό εκτός από τον ερεθισμό λόγω φαρμάκων). Φοβαμαι μηπως πασχει απο κατι άλλο και τελικά δεν την βοηθαω οταν της λέω θα περασει μη δινεις σημασια.
- η διαθεση της για εξω θα επανελθει ποτε;αυτο γινεται με χαπια;εγω εχω προσπαθησει αλλα εκείνη αρνήται ακόμα και στην αδελφή μου να παει να καθεται με τα παιδια πουειναι μικρα και πολύ χαριτωμενα.
- για τον υπνό;δεν κοιμαται ποιοτικα.θα υπαρξει ποτε λύση;
και τελος.
- τι να κανω εγω;τι θα θελε να κανω εγω;δεν το εχω καταλαβει μεχρι τωρα;οσοι είστε πασχοντες τι θα θέλατε να κάνει για σας ενα κοντινο προσωπο αγαπημενο σας;Εχω αδιαφορήσει, εχω γίνει σκληρη, την εχω νταντεψει, την εχω παρακαλεσει, την εχω βρισει. Δεν πιανει τιποτα.
Υπάρχει καποια λύση άραγε;
Ευχαριστώ πάντως γιατι απο καποιες συζητησεις που ήδη διάβασα βρήκα πολλές πληροφορίες και κατατοπιστηκα σε καποια πραγματα.
Να είστε καλα ολοι.

---

\'... - τα χαπια βοηθούν τελικά ή δηλητηριαζουν τον οργανισμό με αποτελεσμα αλλες παθησεις. (Μου λεει παντα για το στομαχι της.Φτάσαμε νακανουμε δύο γαστροσκοπησεις σε εναν χρόνο και δεν εδειξαν κατι ανησυχητικό εκτός από τον ερεθισμό λόγω φαρμάκων). Φοβαμαι μηπως πασχει απο κατι άλλο και τελικά δεν την βοηθαω οταν της λέω θα περασει μη δινεις σημασια...\'

Γειά σου. Απ\' ό,τι καταλαβαίνω είναι για μεγάλο διάστημα σε αγωγή και με απανωτές εναλλαγές. Όχι, για μένα το συγκεκριμένο είδος φαρμακευτικών ουσιών δε βοηθά, παρά μόνο επιβαρύνει. Δε σας έχει πει κανείς ότι οι παρενέργειες των φαρμάκων αυτών είναι τόσο μεγάλες και έντονες που κάποια στιγμή δε ξεχωρίζουν απ\' τα συμπτώματα της ασθένειας;... ναι, έτσι είναι αλλά μάλλον δε βρέθηκε ο κατάλληλος άνθρωπος να σας το επιβεβαιώσει. Ελπίζω να καταλαβαίνεις λοιπόν γιατί δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος. Λίγοι παίρνουν χαμπάρι. Και πλέον η διακοπή της αγωγής είναι ένα έργο δύσκολο...


\'... - η διαθεση της για εξω θα επανελθει ποτε;αυτο γινεται με χαπια;εγω εχω προσπαθησει αλλα εκείνη αρνήται ακόμα και στην αδελφή μου να παει να καθεται με τα παιδια πουειναι μικρα και πολύ χαριτωμενα...\'

Το μόνο που δε... διαθέτουν τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα, είναι η... αντικαταθλιπτική δράση. Δε φημίζονται για τη δράση τους λοιπόν, παρά μόνο για τις παρενέργειές τους όπως είπα και πριν. Η αντικαταθλιπτική δράση δεν έχει αποδειχτεί καν, αλλά βλέπεις είναι τέτοια η ανάγκη που σε ρίχνει στη λούμπα... δύσκολα θα αλλάξει η διάθεσή της έτσι όπως τα λες. Ο κύκλος που έχει μπει είναι φαύλος και ατελείωτος...


\'... - για τον υπνό;δεν κοιμαται ποιοτικα.θα υπαρξει ποτε λύση;...\'

Μακάρι να σου είχα απάντηση για αυτό, αλλά έχω μόνο τις \'δικές μου\'. Διαγνώστηκα με μείζωνα καταθλιπτική διαταραχή πριν από 18 χρόνια. Βέβαια, σήμερα έχει... αλλάξει η διάγνωση. Δε μπορώ να σου απαντήσω παρόλο που το θέλω, γιατί από τότε και σε όσα επεισόδια πέρασα δε πήρα ποτέ αγωγή. Όπως σου είπα και πριν όμως, ο κακός ύπνος της μητέρας σου ίσως είναι πλέον αποτέλεσμα της πολύχρονης φαρμακευτικής αγωγής...


\'... - τι να κανω εγω;τι θα θελε να κανω εγω;δεν το εχω καταλαβει μεχρι τωρα;οσοι είστε πασχοντες τι θα θέλατε να κάνει για σας ενα κοντινο προσωπο αγαπημενο σας;Εχω αδιαφορήσει, εχω γίνει σκληρη, την εχω νταντεψει, την εχω παρακαλεσει, την εχω βρισει. Δεν πιανει τιποτα.
Υπάρχει καποια λύση άραγε;...\'

Η μόνη λύση είναι στο χέρι της αλλά δύσκολα θα θελήσει πλέον. Είναι και η ηλικία της αποτρεπτική βλέπεις. Κάποιες \'αλλαγές\' απαιτούν χρόνο και επίπονη προσπάθεια και λογικό είναι να μη κάνει ο,τιδήποτε. Άλλωστε το είπες και μόνη σου. Διάθεση μηδέν. Και είναι απολύτως φυσιολογικό εννοείται...

Quote:

---

Originally posted by valia40
εχουμε παει σε 6 μεχρι στιγμής ψυχιατρους και 3 νευρολογους. αυτο που μου τι δινει ειναι οτι κανεις δεν μπαινει στο κοπο να δει τι εχει δωσει ο προηγουμενος. ο καθενας δινει τα φαρμακα που αναλογα τα παιρνει απο τη φαρμακοβιομηχανια και ενω στις πρωτες μερες ειναι καλυτερη η διαθεσή της μετα με το στομαχι και με τους πονους τα παραταει εντελως.σε αυτο φταιει εκείνη ή τα φαρμακα;

---

Ο καθένας θεωρεί τον εαυτό του \'ειδικό\'. Μη ξεχνάς ότι ζεις στην Ελλάδα, πτυχιάκι και ειδήμονας. Άλλωστε η μιζούλα στα ψυχοφάρμακα είναι μεγάλη. Αλλά φταίνε και οι \'ασθενείς\' που αρέσκονται στη γρήγορη και εύκολη λύση. Η μαμά σου δικαιολογείται λόγω μεγάλης ηλικίας σχετικά και λόγω \'παλιάς σχολής\'. Αλλά όχι, δε φταίει αυτή, φυσικά και φταίνε τα φαρμάκια που παίρνει...

Ρωτάς και κάτι άλλο. Αν θα καταφέρει να κόψει τα φάρμακα. Μόνο αν δεχτεί ότι δε της κάνουν καλό φυσικά. Ξέρεις πόσα πράματα θα πρέπει να βάλει στη θέση τους; Πολλά. Η διακοπή θα είναι πολύ δύσκολη φίλη Βάλια και η ηλικία της για νέα ξεκινήματα είναι αποτρεπτική δυστυχώς. Προσωπικά ξέρεις τί σου εύχομαι;... να ξυπνήσει ένα πρωϊ η μάνα σου και να... φέρει τα πάνω - κάτω. Της εύχομαι κάθε κουράγιο και δε μετανιώνω για όλες τις φορές που βάρεσα το κεφάλι μου στον τοίχο, προτιμώντας να μη τα βάλω στο στόμα μου... για μένα ειδικά η ψυχανάλυση δεν ενδείκνυται για τη μαμά σου. Θέλει γερό στομάχι και κότσια και η μητέρα σου έχει χάσει τις δυνάμεις της... ειλικρινά, σου εύχομαι ό,τι καλύτερο και καλό κουράγιο...

αν υπαρχει θεληση για βελτιωση κ διαθεση για αλλαγη, νομιζω πως ποτε δεν ειναι αργα για να αλλαξει κανεις τη ζωη του! (ακομα κ την παραμονη του θανατου του, οπως ελεγε ο αλεξει αρμπουζωφ σε ενα πολυ χαριτωμενο θεατρικο του, το \"καημενε μου μαρικ\"!)

αλλα εδω υποθετω οτι δεν υπαρχει τετοια διαθεση, οποτε για μενα αυτο φταιει κ οχι η ηλικια.

η μανα μου ειναι 64 κ εχει αλλαξει σε αρκετα σημεια τον εαυτο της τα πολυ τελευταια χρονια. (αφου κομιζα στο σπιτι καινουριες ιδεες απο τη δικη μου ψυχοθεραπεια, αλλα κ απο αλλες αφορμες). και παντα οταν της ελεγα, \"τωρα θα αλλαξεις?\" \"δε σε ενοχλει που εφαγες τοσα χρονια να εφαρμοζεις την χ συμπεριφορα?\", μου απαντουσε χωρις κανενα ιχνος μιζεριας, \"εγω τωρα ζω κ το τωρα θελω να το ζω καλα, δεν με ενδιαφερει το παρελθον. γιατι να μην αλλαξω κ να ζησω καλυτερα το παρον μου, αν μπορω?\"

Ευχαριστω πολύ όλους και ιδιαίτερα εσένα yellowlemonTree.
Ξέρω πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι.Μου λέτε για λάθος φάρμακα, λάθος γιατρούς, λάθος συνταγές, ή ότι εγώ πρέπει να κάτσω δίπλα της να τη στηρίξω να την εμψυχώσω να τη ρωτήσω...ΕΧΩ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΕΧΩ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΣΕ ΟΛΑ...με ψύχή με μυαλό με αγάπη με ενδιαφέρον και ακόμα εδώ είμαι....Δεν βαρυγκομώ Δεν θα σταματήσω να είμαι δίπλα της...Οτι μου ζητάει το κάνω...Την Κυριακή ήθελε να πάμε στο Ψυχιατρικό του Κρατικού στη Νίκαια. Δεν αισθανόνταν καθόλου καλά...Πήγαμε και καθίσαμε 4 ώρες σε ένα περιβάλλον ασφυκτικό για μένα....Είχα να κλάψω τρεία χρόνια και με αυτά που είδα εκεί μέσα έκλαιγα με λυγμούς για 2 ώρες....μη με ρωτατε γιατί.... καταλαβαίνεται...Εχω πάει σε κάθε γιατρό και σε κάθε νοσοκομείο μαζί της...Δεν αντέχω να ακούω άλλο για αρρωστιες από ανθρώπους που κάθονται και περιμένουν εκεί...
Ψυχιατροι....η γνωμη μου είναι οτι ολοι τους μα ολοι τους είναι κομπογιανίτες και τσαρλατάνοι...
δεν υπάρχει κανένας ειδικός ψυχίατρος, ψυχαναλυτής ή ψυχολόγος. Καποιος μου λέει να ενημερωθώ...και βέβαια ενημερώνομαι... Αλλά κάποιοι εδώ είναι σα να με κατηγορούν που είμαι σε πολύ καλη ψυχολογικη διάθεση και πνευματική υγεία. Πρέπει να νιώθω ενοχές για αυτό; Οχι βέβαια... αλλωστε ποτε κανεις δε ξερει...αύριο μπορεί να τα παίξω και εγω....
Το χειρότερο από ολα ειναι οτι της μιλάω...της μιλάω...της μιλάω....αλλά φαίνεται σα να μη καταλαβαίνει...ακόμα και για έναν απλό προβληματισμό της λέω καποια λύση και φαίνεται σα πηγαίνει σε προηγούμενη κουβέντα.
Την αλλαγή στη ζωή της ένα θεός ξέρει τι έχω κάνει για να τη φέρει...δεν ....δεν .... δεν... δυο δουλειές μέσα στο σπίτι και μετα τηλεοραση...Εχει να δει θάλασσα δεκαπεντε χρόνια.....και δεν της λέω να πάει φιλοξενούμενη σε εξοχικο....εγω να τη παω....μαζι της δυο τρεις μέρες ...μία αν δεν αντεχει....
Ενταξει δεν΄θέλω να σας ζαλίζω άλλο με αυτή τη κατάσταση...ετσι θα μείνει το ξέρω...με τις αναλαμπές και τις διακυμάνσεις...ομως είναι πολύ δύσκολο και για κείνην που βασανίζεται αλλα και για ΜΕΝΑ...που βασανίζομαι και δεν ξέρω δεν μπορω να τη βοηθήσω...
Τώρα παίρνει ρεμερον με λεξοτανιλ....Παράγγειλα και από έναν γνωστό να μου φέρει ωμεγα-3....θα προσπαθήσω να τη πείσω για λίγο έξω....θέλω να παίρνει όσο το δυνατόν πιο χαλαρή αγωγή...πιο λίγα φάρμακα...Σας το λέω την έχουν κάνει χειρότερα αυτά....
Τον πατέρα μου τον ξεκαναν πριν πεντε χρόνια στα 60 του με πειράματα που έκαναν πάνω του... Νομίζαμε ότι πέθανε γιατί έτσι θα γινόνταν...μέχρι που μας κάλεσαν από το ανακριτικό γραφείο και πήγαμε χωρίς να ξέρουμε και μας είπαν τα πειράματα που του έκαναν σε αυτόν και σε άλλους 150.ενα νεο φάρμακο για την καρδιακή ανεπάρκεια. κανένας δεν έζησε...και μετα μου λες για τα φάρμακα που σου δίνουν...ούτε ασπιρινη δεν εμπιστεύομαι να πάρω από γιατρό και νοσοκομείο...είναι ολοι τους αδιαφοροι.
δεν κατηγορώ αυτούς για τις αρρωστιες των δικών μου όχι.....τους κατηγορώ όμως για τους θανάτους αυτών....
ευχομαι να πάνε για ολους καλά τα πράγματα και ευχαριστώ πολύ που με ακούσατε και μου απαντησατε....
απλά οταν παίρνετε καποιο φάρμακο κυρίως για αυτές τις τόσο δύσκολες ασθένειες της ψυχής και του μυαλού σκεφτήτε το δυο και τρεις φορές....είναι ανακούφιση και θάνατος μαζί.

δε μετανιώνω για όλες τις φορές που βάρεσα το κεφάλι μου στον τοίχο,
YELLOWLEMONTREE

ΟΧΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙΣ...ΕΣΥ ΝΙΚΗΣΕΣ....ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΝΙΚΗΤΗΣ....ΑΚΟΜΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΝΑ ΓΟΝΑΤΙΖΩ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΗς ΚΑΙ ΝΑ ΤΗ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΚΟΨΕΙ ΤΑ ΧΑΝΑΧ....ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΑ...ΙΣΩΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΑΛΛΑ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΥΤΌ ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΑ.
ΔΕΝ ΘΑ ΣΟΥ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΓΙΑΤΙ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΠΑΛΑΙΨΕΙΣ...ΘΑ ΣΟΥ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΝΙΚΗ....ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

Καλημέρα σου Βάλια. Εγώ το μόνο που έχω να σου πω είναι ότι σου βγάζω απλά το καπέλο για όλο αυτό το \'φορτίο\' που έχεις πάρει πάνω σου. Διακρίνω έναν άνθρωπο που μιλάει με πολύ αγάπη για τη μητέρα του, και μόνο από υποχρέωση δε θα έκανες όλα αυτά που κάνεις. Αν ήταν έτσι το σκηνικό, σαφώς και θα είχες \'ξεμπερδέψει\' με άλλους τρόπους προφανώς. Μπορώ να σου πω πως με έκανες να σκεφτώ τη δική μου ανύπαρκτη σχέση με τη δική μου μητέρα. Σήμερα, μου έχει απαγορευτεί... δια ροπάλου να έρχομαι σε οποιαδήποτε επαφή μαζί της. Έχει την ίδια ηλικία με τη δική σου και δυστυχώς για μένα και για κείνη, κατά τη διάρκεια της τελευταίας μου περιπέτειας με την κατάθλιψη, έβγαλε αρκετά βίαιη συμπεριφορά απέναντί μου - καθώς και ανεπίτρεπτη - με αποτέλεσμα, και μέσα από άπειρες εξονυχιστικές συζητήσεις με τον ψυχαναλυτή μου, να καταλήξουμε στο ότι μάλλον υποφέρει από πολύ σοβαρότερο πρόβλημα από όσο δημιουργεί ένας απλά κάκιστος χαρακτήρας.
Ξέρεις, δεν ήταν καθόλου εύκολο να παραδεχτώ πως από μικρό παιδί είχα να κάνω με μια \'ξένη\' που μόνος σκοπός της ήταν να βγάζει επάνω μου όλη τη δική της ανεπάρκεια και γενικότερα όλα τα δικά της \'μείον\'. Και η ίδια αυτή ξένη γυναίκα, μισούσε δυστυχώς και τον πατέρα μου με τον οποίο είμαστε σχεδόν καρμπόν όσον αφορά την προσωπικότητά μας. Δε ξέρω, αλλά με το που σε διάβασα ένιωσα την ανάγκη να στα πω αυτά. Ίσως για να με δικαιολογίσεις εσύ ή ο καθένας για το ότι δε πρόκειται να την ξαναδώ ποτέ ξανά ως \'μητέρα\' και κυρίως, δε θέλω να έχω καμιά επαφή όταν ενδεχομένως αρχίσει για αυτήν η αντίστροφη μέτρηση.
Τη \'θανατίλα\' των νοσοκομείων την έφαγα γερά και όταν χρειάστηκε να μείνω μέσα για δικό μου πολύ σοβαρό πρόβλημα, και όταν χρειάστηκε να μείνω στο πλάϊ ενός πατέρα - φυτού, που με κόπο προσπαθούσα να του αλλάζω τα κατουρημένα του σεντόνια. Η δική μου μητέρα δεν ήταν ποτέ εκεί. Εσύ όμως είσαι για τη δική σου γιατί εμφανώς εισέπραξες την αγάπη της που σου άξιζε.Της δίνεις αυτό που κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη ειδικά σε τέτοιες στιγμές. Κι εγώ δεν εκδικούμαι τη δική μου, όχι. Αυτά είναι συναισθήματα κατώτερα - άλλο αν κατακλύζεται η εποχή μας από δαύτα - απλά εγώ μέσα από έναν πολύ δύσκολο εσωτερικό αγώνα με έναν θεραπευτή που έπαιξε κυρίως υποστηρικτικό ρόλο, έχω πια επανατοποθετηθεί απέναντί μου και επομένως απέναντί της και ομολογώ ότι δε θα μπορούσε να συμβεί το ένα δίχως το άλλο. Επομένως, ναι δεν υπάρχει κανένας λόγος να έρχομαι σε επαφή με έναν ξένο και μάλιστα έναν ξένο που μέσα απ\' τον γονεϊκό του μανδύα, μόνο την καταστροφή μου ήξερε να προκαλεί. Μπορεί να σου φανεί αστείο αυτό που θα πω, αλλά έστω και λίγο την ευχαριστώ και για τον αλκοολισμό που μου κονόμησε, και για την κατάθλιψη.
Ίσως τελικά να χρειάζεται κάποια πράματα να γίνονται όπως γίνονται για να εξελιχτούμε μέσα απ\' το δικό μας ταξίδι αυτοανακάλυψης. Και μετά τον εκκωφαντικό θυμό που σου φέρνουν οι συνειδητοποιήσεις, ναι έρχεται η ηρεμία και η απελευθέρωση αν θες.
Πίστεψέ με, χρωστάω πολλά σε αυτό το τελευταίο καταθλιπτικό μου επεισόδιο. Και ναι, πιστεύω ακράδαντα πια πως αν είχα πάρει φάρμακα - ήταν βλέπεις το πιο επίπονο που πέρασα - δε θα είχα βγει απ\' αυτό και θα είχε αλλοτριωθεί και η σκέψη μου παρέα με το έτσι κι αλλιώς ταλαιπωρημένο μου συναίσθημα. Ίσως αυτό είναι το σημείο που \'έχασε\' η μητέρα σου και μετά μπήκε σε αυτό τον ατελείωτο κύκλο. Κι όταν σου είπα πως θεωρώ την ηλικία της αποτρεπτική για αλλαγές, το εννοούσα με την έννοια της εξάντλησης που έχει πια λόγω της πολύχρονης ταλαιπώριας της.
Η δική μου εμπειρία από ανθρώπους που παίρνουν για χρόνια αντικαταθλιπτικά - και όχι μόνο δυστυχώς, μιας και οι περισσότεροι γιατροί γράφουν και άλλα που δε χρειάζονται καν ή δεν ενδείκνυνται αρκεί να γίνουν λίγο πιο βαριές οι τσεπούλες τους - είναι πως κάποια στιγμή \'βολεύονται\' με την πρόσκαιρη ανακούφιση, συνηθίζουν και πολύ δύσκολα τους γίνεται το \'κλικ\' για να αντιδράσουν. Και το \'κλικ\' χρειάζεται να χτυπήσει στο συναίσθημα. Μόνο που το συναίσθημα είναι πια ισοπεδωμένο.
Σου εύχομαι ειλικρινά να καταφέρει μια μέρα να δει τη ζωή (της) με άλλα μάτια. Γιατί αυτό χρειάζεται να γίνει και φυσικά δεν εξαρτάται πια από σένα, μη νιώθεις ενοχές. Όσο για αυτό που λες, ότι αισθάνεσαι σα να σε κατηγορούν κάποιοι για τη δική σου πνευματική συγκρότηση και αντοχή ψυχής, έ μη περιμένεις και το \'εύγε\'. Μα μόνο έτσι μπορείς να στηρίξεις έναν άνθρωπο που υποφέρει περισσότερο από σένα. Όχι Βάλια, ο γενικός κανόνας που θέλει να είναι κάποιος πιο δυνατός - ψυχή τε σώματι τε πνεύματι - για να στηρίζει τους πιο αδύναμους, δεν ανατρέπεται ό,τι κι αν ακούς να \'κυκλοφορεί\'.
Τελικά μου έβγαλες την ανάγκη να πω πολλά πράματα. Ίσως επειδή εγώ δύσκολα θα βάλω κάποια μέρα νερό στο κρασί μου όσον αφορά τη δική μου μητέρα. Κι αν συμβεί αυτό, θά \'ναι περισσότερο γιατί έτσι κι αλλιώς έχω την τάση να βοηθάω τους πιο αδύναμους κι όχι επειδή θα νερώσω το κρασί μου μαζί της. Βλέπεις έχω... καριέρα αλκοολικού και μεις δε τα πηγαίναμε καλά με το... νερό... ;)... αφήνω μια μικρή χαραμάδα πάντως χωρίς να σκέφτομαι ότι υπάρχει.
Και πάλι νά \'σαι καλά, όσο πιο δυνατή γίνεται, μπράβο σου για τον δύσκολο αγώνα σου και μακάρι να γίνει το μικρό σας θαύμα!...

:)

Χαίρομαι που μου μίλησες τόσο ανοικτά για σένα και σε ευχαριστώ. την ψυχική μου υγεία στους γονείς μου τη χρωστώ. πάντοτε ήταν δίπλα μου και εγω πάντα ήξερα πως είναι κοντά μου ότι και αν αποφασίσω. δεν κάνω τίποτα παραπάνω απο το να ανταποδίδω αυτή την αγάπη και όταν μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω. και εκείνη είχε ένα ψιλοθεματάκι με τη δικη της μητέρα και τελικά σε συνδυασμό με αυτά που μου λές εσύ και που έχω ακούσει και από άλλους μάλλον τελικά παίζει σα παράγοντας στη κατάθλιψη και στις εξαρτήσεις η σχέση μας με τους γονείς.
είναι τελικά πολύ βασικό ένας άνθρωπος να εισπράττει καθαρή αγάπη από τους γύρω. οι γονείς όταν αγαπάνε το κάνουν όχι από συμφέρον αλλά γιατί έτσι βγαίνει. το ίδιο και τα παιδιά, το ίδιο και οι πολύ κοντινοί συγγενείς όπως αδέλφια ή ξαδέλφια που έχουν μεγαλώσει μαζί σαν αδέλφια. είναι πολύ σημαντικό να το νιώθουμε αυτό. στηρίζει όπως και να το κανουμε.
βέβαια υπάρχουν και κάποιοι που αγαπάνε αλλά δεν το δείχνουν.
αυτό που λες για τη μητέρα σου εμένα μου φαίνεται αδιανόητο. τα ανήψια μου επείδη δεν έχω παιδιά τα αγαπάω σα τρελλή. και αυτά εμένα. και επειδή λόγω καποιων προβλημάτω της αδελφης μου για τεσσερα χρόνια ήμουν συνέχεια εκεί καθε μέρα να τα περιποιούμαι και να τα κοιμίζω εχω βάλει και εγω το λιθαράκι μου στην ανάπτυξή τους. και αυτά με θεωρούν δεύτερη μητέρα. και ξέρω με όσα προβλήματα και αν υπάρχουν οτι η οικογένεια μου το κυριότερο που βασίζεται είναι η αγάπη...και αυτό μας έχει κάνει να ξεπεράσουμε όλα τα προβλήματα που είναι δυστυχώς πολλά.
αλλά παρόλα αυτά αν δεν υπήρχε το πρόβλημα αυτό της μητέρας μου και οι τόσο πια συχνές της κρίσεις νομίζω ότι δεν θα παραπονιόμουν για τίποτα.
δεν περιμένω θαύματα...απλά αγωνιώ και προσπαθώ όσο της έχει μείνει να ζήσει ακόμα να είναι όσο το δυνατόν πιο ποιοτική η ζωή της και ευχάριστη. μακάρι.
μακάρι και για σένα...ευχες θα εχεις ακούσει σίγουρα πολλές...είναι δύσκολο...δεν ξέρω αν έχεις ανθρώπους που σε αγαπάνε γύρω σου αλλά αν πιστεύεις ότι υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που σε αγαπά μην τον κρατήσεις μακρυά σου.όσο πιο πολύ βρίσκεσαι κοντά του θα παίρνεις δύναμη...και αυτό σου χρειάζεται...ξέρω ότι στη κατάστασή σας θέλετε να μένετε μόνοι. και η μητέρα μου φχαριστιέται όταν φεύγω. μένει μόνη της, κλαίει πιο άνετα...αλλά δεν νομίζω ότι πρέπει να γίνεται συχνά αυτό.
ειλικρινα πιστεύω ότι παίρνεις δύναμη ακόμα και από αυτόν που ενδιαφέρεται λίγο για σένα...ελπίζω να μη κάνεις το λάθος να διώξεις και εσύ τέτοια άτομα απο τη ζωή σου.είναι σημαντικοί καιθα σε βοηθήσουν.
δεν εχω και εγω να πω τιποτα αλλο.