κοινωνική φοβία;πολύ κουραστικό!!

Printable View

15-08-2010, 14:51
*anny*

κοινωνική φοβία;πολύ κουραστικό!!

Καλημέρα!Γεμάτη προβλήματα κ ας παίρνω 2 αντικαταθλιπτικά..Είναι τόσο μα τόσο κουραστικοοοό...!Σήμερα γιορτάζει μια φίλη μου κ με κάλεσε σπίτι της όπου θα είναι άλλα 10 άτομα φίλοι της τα οποία δεν ξέρω καν!Θέλω να πάω κ να περάσω καλά αλλά πως θα γίνει αυτό με 10 αγνώστους??Από την ώρα που ξύπνησα σκέφτομαι συνέχεια αυτό και πως θα γίνει να βρώ ένα τρόπο για να μην πάω ή να φύγω νωρίς από κει για να μην εξελιχθεί η βραδιά σε εφιάλτης....Λες και δεν έχω να ασχοληθώ με πιο σοβαρά πράγματα...!Το χειρότερο μου θα είναι αν ξεκινήσουμε να παίζουμε επιτραπέζια όπως το taboo, εκεί νομίζω οτί θα την πάθω την κρισούλα μου, θα με πιάσει κρύος ιδρώτας ,πονοκέλος, θα κομπιάζω κ όλοι θα με κοιτάνε λες κ είμαι εξωγήινος...:-/Μα γιατι να με τόσο διαφορετική εγώ;;;
15-08-2010, 16:47
ALIA

ΑΚΟΥΣΕ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ anny:ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΒΟΗΘΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΦΟΥΡΤΟΥΝΙΑΣΜΕΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ, ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΕΙ ΤΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΚΥΜΑΤΑ! ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΜΩΣ ΝΑ ΤΟΥ ΜΑΘΟΥΝ ΚΟΛΥΜΠΙ! ΠΡΕΠΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΕΣΥ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ ΣΕ ΑΤΟΜΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙΣ ΤΙΣ ΦΟΒΙΕΣ ΣΟΥ! ΠΗΓΑΙΝΕ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΗΝ ΦΙΛΗ ΣΟΥ, ΔΕΝ ΟΦΕΛΕΙ ΝΑ ΜΕΝΕΙΣ ΚΛΕΙΣΜΕΝΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ! ΚΑΙ... ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ!!!:):):)
15-08-2010, 16:58
*anny*

Θα προσπαθήσω...thanks!
15-08-2010, 20:13
silveroula

καλησπερα anny. καταλαβαινω ποσο δυσκολο ειναι αυτο λες. εχω γενικη φοβια και στερουμαι τα παντα απο μια φυσιολογικη ζωη εδω και 13 χρονια. Ελπιζω και ευχομαι να μην τυχει σε κανεναν αλλο ανθρωπο. Ειναι πραγματικα πολυ δυσκολο.:(
15-08-2010, 21:50
*anny*

Καλησπέρα..!Δεν τα κατάφερα να πάω τελικά.Μόλις της έστειλα μνμ, μετά από ένα τηλεφώνημα που της έκανα κ δεν απάντησε, ότι δεν θα πάω...Θυμάμαι τον εαυτό μου από ανήλικο να φοβάται να πάει κάπου που δεν γνωρίζει τα άτομα αλλά τοτε φυσικά το ξεπέρναγα πολύ πιο εύκολα.Προσπάθησα να βρώ τρόπους να φύγω πιο νωρίς, να βρώ κάποιον να έρθει μαζί μου, έπεσα κ κοιμήθηκα επειδή κουράστηκα να το σκέφτομαι και τώρα θα μείνω μέσα μόνη μου.Πιστεύω ότι χωρίς τα φάρμακα θα είμουν σε πολύ χειρότερη κατάσταση με τρομερό πονοκέφαλο κ νεύρα.Αυτό που φοβάμαι περισσότερο είναι οι συνεντεύξεις που θα με καλέσουν κάποια στιγμή αφού προτεραιότητα μου τώρα είναι να βρώ μια δουλειά...Εκεί τι κάνουμε???Pad κάνω ψυχοθεραπεία 2,5 χρόνια αλλά τα προβλήματα υπάρχουν ακόμη.Ευτυχώς δεν έχω θέμα με το αλκοόλ αν κ κάποτε πήγα να αποκτήσω αλλά ευτυχώς το χαιρέτησα γρήγορα..άλλωστε με τα φάρμακα δεν πρέπει να πίνω πολύ για να μην χαλάσω το σκώτι μου.Το συζήτησα λίγο με τη μητέρα μου κ μου είπε ότι λόγο εμφάνισης κ προσωπικότητας δεν θα έπρεπε να έχω πρόβλημα, όλο κ κάποιος θα μου κολλήσει, όλο κ κάποιον θα βρώ εγώ να μου ταιριάξει αλλά θα εξαρτώμαι από τους άλλους πάλι??Έχω κουραστεί να ασχολούμε με τουσ άλλους!
15-08-2010, 21:54
Yannis

Μακαρι να με ειχαν καλεσει και μενα καπου πιστεψε με..... Αν δεν αντιμετωπισεις το θεριό θα το φοβασαι παντα και θα κρυβεσαι συνεχεια στη σπηλια... Καποια στιγμη πρεπει να ζησεις ομως....Για να αισθανθεις καλυτερα σκεψου διεξοδους αποφυγεις....δηλαδη οταν παθεις μια κρισουλα προσπαθησε να την αντιμετωπισεις αν δεις και δε φευγει και πανικοβαλεσαι πολυ πηγαινε στο μπανιο μεινε εκει μεχρι να ηρεμισεις κι αν δεν ηρεμισεις πες οτι πρεπει να πας σπιτι σου για καποιο λογο.... Αν εχεις στο μυαλο σου διεξοδους φυγεις τοσο πιο πολυ θα παραμενεις στην αρενα....
15-08-2010, 22:12
*anny*

Εκεί που αρχίζω και αισθάνομαι άσχημα είναι που το γλυκό μου χαμόγελο παγώνει κ η καλή κοπελίτσα φαίνεται παράξενη, νομίζω ότι οι άλλοι σκέφτονται όλα αυτά που σκέφτομαι εγώ για μένα.Κ αν έρθουν κοντά κ με κοιτάξουν στα μάτια ρωτώντας με \"μα τι έπαθες?\"χάθηκα, θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί κ όταν απομακρυνθούν θα πω \"πάει με κατάλαβαν, κατάλαβαν ότι το χω χασει κ δεν με γουστάρουν πια\"Τρελή ανασφάλεια!Τα έχω σκεφτεί όλα αυτά γιάννη αλλά πάντα υπάρχει το \"αλλά\".Η ψυχολογος μου όταν τις λέω τέτοιες φάσεις με ρωτάει συνέχεια \"κ τι έγινε?\" δλδ κ τι έγινε αν οι άλλοι καταλάβουν ότι δεν νοιώθεις κάλα? ή και τι έγινε αν δεν είσαι με στο κέφι? Μάλλον δεν ήρθε κ το τέλος του κόσμου.Αρχίζω κ θυμώνω με μένα....!Πόσα μα πόσα έχω χάσει??Πόσους ανθρώπους έδιωξα που ήθελαν να με γνωρίσουν;Πόσες στιγμές έχασα μαζί τους ειδικά σαν φοιτήτρια..??
15-08-2010, 22:22
*anny*

Το θέμα είναι ότι θέλω να βγω έξω, να αρχίσω να χοροπηδάω σαν κατσίκι, να μη με νοιάζει πώς φαίνομαι στουσ άλλους, να εκτονώσω όλη μου την ενέργεια κ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ!!!
15-08-2010, 23:39
george2100

Anny έχω και εγώ ο ίδιο πρόβλημα αλλά εδω και μερικές βδομάδες έχω βελτιωθεί πολύ:P:P:P Αυτή η πολύ σημαντίκη βελτίωση έγινε με θεραπεία έκθεσης. Το απίστευτο είναι οτι κατά διαστήματα (πολύ μικρά δυστυχώς:(), η φοβία εξαλήφθηκε εντέλως!! Αλλά επανήλθε σε μικρότερη όμως ένταση.
Ο λόγος ειναι ότι δεν εκτέθηκα αρκετή ώρα στην στρεσογόνο κατάσταση για να φύγει τελείως. Αλλά είμαι σίγουρος ότι τις επόμενες βδομάδες θα γίνει κι αυτό! Το πιό σημαντικό είναι να μην αφήνεσαι στη μιζέρια και να κάνεις ένα πρόγραμμα οργάνωμένης έκθεσης και θα δείς βελτίωση εγγυημένα;)
16-08-2010, 00:24
VasilisA

Αγαπητή Αννυ
Είσαι μια κλασική περίπτωση αγχώδους διαταραχής με αγοραφοβία και κρίσεις πανικού.
Έτσι είμαι ακριβώς και εγώ συν ότι με πιάνει κάποιες φορές τρεμουλο άνευ λόγου και αιτίας εντελώς ξαφνικά έχω και αναγούλες από οισοφαγική παλινδρόμηση έχω και αυχενικό και φυσικά μετά από όλα αυτά φυσικό είναι να έχω και μια μικρή κατάθλιψη …
Είμαι σαράβαλο με λίγα λόγια

Αυτό το συναίσθημα να μην πέσω κάτω και γίνω ρόμπα το αντιμετωπίζουμε σχεδόν όλοι με αγχώδη διαταραχή.
Συνήθως μας ακολουθεί και μια άρρωστοφοβια και πάει συνέχεια το μυαλό μας στο κακό.
Ο λεγόμενος φαύλος κύκλος που δε σε αφήνει στην ησυχία σου.
Φαντάσου ότι πριν μερικούς μήνες έκανα αξονική εγκεφάλου(και βγήκε καθαρή φυσικά) και πάλι με έχουν πιάσει αμφιβολίες ότι πρέπει να ξανακάνω γιατί έχω ένα βαρύ κεφάλι(σβέρκο συγκεκριμένα)σαν να έχει κάτσει επάνω μια πλάκα από μάρμαρο και έχω πονοκεφάλους και κάποιες φορές βλέπω παράξενα…

Υπενθυμίζω ότι έχει κάτι μήνες που έκοψα το entact και ένα μήνα περίπου το xanax.
H αλήθεια είναι ότι όταν τα έπαιρνα ήμουνα σχετικά πολύ καλύτερα αλλά είχα και παρενέργειες (ειδικά στο σεξουαλικό κομμάτι)

Όλα αυτά συνήθως με πιάνουνε στο σπίτι και όταν είμαι στο γραφείο.
Όταν είμαι απασχολημένος με κάτι και δεν το σκέφτομαι είναι σαν να μην υπάρχει….
Η θεραπεία που μου πρότεινε κάποιος νευρολόγος είναι
Saroten μαζί με efexor…
Φυσικά δεν νομίζω να προχωρήσω σε φαρμακευτική αγωγή…
Λόγω διακοπών σταμάτησα την καθημερινή άσκηση και η διατροφή μου πήγε περίπατο.
Δεν πρόκειται να το βάλω κάτω όμως όσο και εάν αυτός ο διάολος με τυραννάει..
Σου προτείνω να κάνεις το ίδιο…
16-08-2010, 01:10
*anny*

Vasili κ εγώ σαράβαλο αισθάνομαι, λες κ έχω πάνω μου όλα τα ψυχολογικά του κόσμου.Τωρα που παίρνω τα φάρμακα έχω αντοχές πολλές, πριν όμως βαριανάσαινα συνέχεια, κουραζόμουν γρήγορα κ προσφάτως έβγαλα κ φοβίες του τυπου μην αυτοκτονήσω από το μπαλκόνι ή δεν με κρατήσουν τα πόδια μου κ πέσω μες τις ράγες του τρένου...Έκλαιγα συνέχεια και τα νεύρα μου δεν άντεχαν, σκέφτηκα πως τα φάρμακα μάλλον θα με βοηθούσαν, αν κ τα απεφευγα πολύ καιρό, κ έτσι έγινε.Εσύ είσαι εναντίων των φαρμάκων κ αν ναι γιατί;Κ εγώ παίρνω το entact και μου λενε οι δικοί μου ότι απο τότε που το ξεκίνησα τρίζω πολύ δυνατα τα δόντια μου το βράδυ σε σημείο να με ξυπνούν επειδή τους ενοχλώ, επίσης τιναζομαι κιόλας στον ύπνο μου.Εγώ παρατήρησα ότι βλέπω κάθε βράδυ σχεδόν όνειρα κ μάλιστα εφιάλτες ,ενώ πρίν απ αυτό δεν έβλεπα όνειρα..Εσύ τι άλλες παρενέργειες είχες;

Ηθελα να σε ρωτήσω κ με τη δουλειά πως τα καταφέρνεις;
16-08-2010, 15:34
*anny*

Γειά σου magenta μου!Διάβασα όλο το θέμα σου κ όντως βρήκα πολλά κοινά με σένα!Τώρα με τα φάρμακα είμαι σε καλύτερη κατάσταση, δηλαδή έχω περισσότερεσ αντοχές και δεν σκέφτομαι πάρα πολύ.Πλέον μπορώ και θέλω να βγώ έξω με τους φίλους μου,γελάω και περνάω καλά χωρίς να κουράζομαι ιδιαίτερα.Η ρίζα του προβλήματος όμως όπως βλέπεις παραμένει, φοβάμαι όταν είσβάλλει ατην παρέα κάποιος άσχετος εκτός κ αν φανεί ότι με συμπαθεί, δεν αντέχω τις μεγάλες παρεες με αγνώστους γιατί αισθάνομαι αμήχανα κ δεν ξέρω αν με εγκρίνουν...Βέβαια εγώ αποφάσισα να πάρω φάρμακα γιατί είχα κ άλλα προβλήματα δλδ ζήλευα πολύ τους πάντες, είχα αισθήματα μίσους, ενοχές, ιδεασμούς αυτοκτονίας κ όπως καταλαβες με λίγα λόγια καταθλιψάρα!Ίσως να με βοήθησαν λίγο και οι καλοκαιρινές αποδράσεις..!

Στην ερώτηση σου για για το πώς είμαι με τους γονείς κ τους συγγενείς μου, η απάντηση είναι ότι δεν έχω κ τις πιο ανοιχτές σχέσεις μαζί τους.Θα ήθελα όμως πολύ.Κάνω προσπάθειες με τη μητέρα μου η οποία παντα γκρίνιαζε ότι δεν της μιλάμε για τα προβλήματα μας και όταν αρχίσω κ της μιλάω τρελαίνεται κ δεν αντέχει, οπότε καλά έκανα...Στα οικογενειακά τραπέζια δεν φαίνομαι κ πολύ, ειδικά αν είναι κ μεγάλα αλλά πλεόν δεν με πειράζει κ πολύ γιατί είναι συγγενείς μου κ με αποδέχονται όπως είμαι κ αντίστροφα.

Αυτό που ήθελα να σε ρωτήσω είναι πως τα πας με το θέμα της δουλειάς κ τους συναδέλφους σου;Θέλω πάρα πολύ να βρω μια δουλειά που θα με κάνει να αισθάνομαι ότι μου αξίζει κ όχι βλακείες όπως έκανα μέχρι τώρα αλλά λόγω της φοβίας που έχω με τους αγνώστους κ την κριτική ανησυχώ πολύ για την συνέντευξη πρώτα κ για την σχέση μου με τους υπολοίπους, ΑΝ με δεχτούν κάπου...
16-08-2010, 15:47
*anny*

magenta τελικά τι έγινε με τη μετακόμιση που ήθελες να κάνεις;:-))
16-08-2010, 18:40
*anny*

magenta φαίνεσαι πολύ χαρούμενος άνθρωπος και ικανός!Μάλλον κάπου παραγέμισες κ μπλόκαρες όπως πολλοί εδώ και απλά σου άναψε το κόκκινο φωτάκι προσοχής για να μην ζοριστείς άλλο κ να προσέξεις το εαυτό σου!Φαίνεται όμως ότι τον αγαπάς κ τον σέβεσαι κ γι αυτό θα τα πας μια χαρά!Εγώ απ την άλλη αφέθηκα αρκετά και δεν μου έδωσα την απαραίτητη σημασία γι αυτό έπιασα λίγο πάτο.
Αυτά που σκεφτόμαστε είναι όντως βλακείες κ μάλιστα ενοχλητικές!!Πιστεύω να το συνειδητοποιήσουμε πλήρως γρήγορα και να πάρουν δρόμο!
Για την μετακόμιση που λες, διάβασα πρώτα όλο το θέμα σου, όπως μου πρότεινες, και μετά απάντησα έτσι έμεινα κ εγώ με την απορία...!λολ.Αυτό που θες να κάνεις δεν είναι κ το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου αλλά κατορθωτό!Μράβο σου πάντως!Μου έδωσες λίγο από την θετική σου ενέργεια...!Καλή σου επιτυχία με την μετακόμιση!:D
16-08-2010, 21:39
VasilisA

Quote:

Originally posted by *anny*
Vasili κ εγώ σαράβαλο αισθάνομαι, λες κ έχω πάνω μου όλα τα ψυχολογικά του κόσμου.Τωρα που παίρνω τα φάρμακα έχω αντοχές πολλές, πριν όμως βαριανάσαινα συνέχεια, κουραζόμουν γρήγορα κ προσφάτως έβγαλα κ φοβίες του τυπου μην αυτοκτονήσω από το μπαλκόνι ή δεν με κρατήσουν τα πόδια μου κ πέσω μες τις ράγες του τρένου...Έκλαιγα συνέχεια και τα νεύρα μου δεν άντεχαν, σκέφτηκα πως τα φάρμακα μάλλον θα με βοηθούσαν, αν κ τα απεφευγα πολύ καιρό, κ έτσι έγινε.Εσύ είσαι εναντίων των φαρμάκων κ αν ναι γιατί;Κ εγώ παίρνω το entact και μου λενε οι δικοί μου ότι απο τότε που το ξεκίνησα τρίζω πολύ δυνατα τα δόντια μου το βράδυ σε σημείο να με ξυπνούν επειδή τους ενοχλώ, επίσης τιναζομαι κιόλας στον ύπνο μου.Εγώ παρατήρησα ότι βλέπω κάθε βράδυ σχεδόν όνειρα κ μάλιστα εφιάλτες ,ενώ πρίν απ αυτό δεν έβλεπα όνειρα..Εσύ τι άλλες παρενέργειες είχες;

Ηθελα να σε ρωτήσω κ με τη δουλειά πως τα καταφέρνεις;

Γεια σου Αννυ
Για να μην επαναλαμβανόμαστε και κουράζουμε τον κόσμο έχω κάνει θέμα
«Entact: Διαφραγματοκηλη»

http://www.e-psychology.gr/forum/viewthread.php?tid=6787

Διάβασε το και θα δεις τη παρενέργειες έχει το εν λόγω φάρμακο εάν και ανήκει στα νεότερα αντικαταθλιπτικά που υποτίθεται έχουν τις λιγότερες δυνατές (παρενέργειες).
Να σημειώσω ότι τα σεξουαλικά προβλήματα ήταν ιδιαίτερα έντονα όπως επίσης και ο ύπνος ο οποίος δεν ήταν και ότι καλύτερο…

Τώρα για το πώς τα καταφέρνω στην δουλειά μου είναι ένα καλό ερώτημα και έχει μια απλή απάντηση…
Μερικές φορές λοιπόν τα καταφέρνω και μερικές όχι.
Δεν είναι λίγες οι φορές που κατά τις 12 το μεσημέρι δεν άντεχα από την αναγούλα η την ανησυχία και πήγαινα σπίτι να ηρεμίσω
Θα μπορούσα να είμαι πολύ πιο παραγωγικός και να είχα καταφέρει πολύ περισσότερα(η δουλειά είναι δική μου)εάν δεν είχα αυτόν τον τύραννο μέσα μου.

Μια μεγάλη αλήθεια είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια το παλεύω μόνος μου και δεν έχω κάνει καμία είδους ψυχοθεραπεία πράγμα το οποίο πιστεύω να με βοηθήσει εάν τελικά το αποφασίσω…
17-08-2010, 23:01
VasilisA

Quote:

Originally posted by arsus
Αννυ μου καλησ[περα.Το διο προβλημα εχω και εγω κ παρεμφερει οπως η vasilisa kai i magenta.Αυτο το εχω εδω κ 1 χρονο κ ολα ξεκινησαν οπως τα δικα σου.Αφου εκανα ενα ραλλυ ιατρικο κατεληξα σε ψυχολογο.Τα φαρμακα μπαλωνουν δε πηρα ουτε ηρεμηστικα ουτε αντικαταθλιπτικα ουτε τιποτα(δθμυροιχ για 20 μερε ςκ τα σταματησα).Το καλυτερο που εχεις να κανεις ειναι μια ψυχαναλυση σε καποια/οιο ψυχολογο-ψυχοθεραπευτη.Ειναι μεγαλο λουκι το γνωριζω,περασα κ απο φασεις καταθλιψης κτλ,μονιμως αδυναμος,μελαγχολικος και παντα μιλουσα σε παρελθοντικο χρονο,χωρις σχεδια χωρις μελλον και παντα με το αγχος κ φοβο(αναμονη) μη γινω ρομπα σε κοσμο και ξεφτλυιστω,ολα αυτα ξεκινησαν απο εντονο ψυχολογικο πρεσινγκ(δες παλιοτερα αρθρα μου).Θυμησου απο τοτε ξεκινησαν βαλε μια αρχη κ κανε ενα παζλ,σιγουρα θα βρεις την ακρη,αλλαξε λιγηο την καθημερινοτητα σου και βαλε τις σκεψεις σου λιγο να αλλαξουνε να ασχοληθουνε οπως ησουνα και πριν.Εμεις το δημιουργουμε αυτο το συναισθημα και εμεις μπορουμνε να το αλλαξουμε,απλως λιγο φιλοσοφησε το και αναλυσε το και θα δεις οτι ειναι για γελια.Εγω πλεον το λεω ανοιχτα το ροβλημα μου,δεν ειναι ντροπη δεν ειναια αρωστεια μπορει να το παθει ο οποιοσδηποτε,ειναι κ πολλοι που δε μιλανε κ τα κρατανε.Μαθε να αποβαλέις το αγχος τις φοβιες κ τις αρνητικεσ σκεψεις απο μεσα σου κ κρατα τις θετικες.Κανε μια αυτοεκτιμηση κ σκεψου,οτι αξιζεις σαν ανθρωπος και ολα αυτα ειναι μια ψευδαισθηση,εφαγα τρελη πρεσα περισι το φθινοπωρο δεν ειχα κανενα να μιλισω και αυτο το site το ανακαλυψα αργα.Μην απελπιζεσε και μην στεναχωριεσε ελα αντιμετωπη με αυτο κ δεσ το,δε θα σου κανει κακο,δε θα σε χτυπησει,ουτε θαπληγωθεις για παντα,ζησε την εξαρση και θα δεις τοι ειναι κατι δικο σου που το βλεπεις μονο εσυ στα ματια σου κ οχι οι αλλοι.......

Αρσυς για την ιστορία δεν είμαι γυναίκα πόσο μάλλον Βασίλισσα.

Βασίλη με λένε το Α είναι το αρχικό από το επίθετο μου…
18-08-2010, 08:28
ioannis2

anny

Από την δική μου εμπειρία, στην κοινωνική φοβία η πιο κατάλληλη μέθοδος βελτίωσης είναι η υπέρβαση, το να πεις θα κάνω αυτό που με φοβίζει και η έκθεση στις καταστάσεις που φοβίζουν. Κάποιες φορές θα αποφεύγεις, όπως με το πάρτι που τελικά δεν πήγες, όμως με τον καιρό οι παράγοντες, σκέψεις που σε αποτρέπουν θα μειώνονται, οι υπερβάσεις θα γίνονται πιο εύκολα και θα εκτίθεσαι περισσότερο σ΄ αυτά που υποτίθεται φοβίζουν, έτσι θα εξοικοιώνεσαι στη συναναστροφή με τους άλλους και θα γίνεσαι ολοένα και πιο κοινωνική.
Είναι δύσκολο, θέλει πολλή θέληση, πείσμα και αρκετό χρόνο για να δουλέψει.
Τώρα με τις συνεντεύξεις για δουλεία, από τη δική μου εμπειρία, το ίδιο συμβαίνει, υπέρβαση, έκθεση. Σε κάποια στην αρχή που θα πας θα τα πηγαίνεις μέτρια, όμως εξοικοιώνεσαι και θα βλέπεις ότι η απόδοση σου θα γίνεται ολοένα και καλήτερη. Ίσως θα πρέπει να επιδιώκεις να πηγαίνεις και σε κάποιες συνεντεύξεις για δουλείες που δεν σε ενδιαφέρουν και τόσο απλά για να αποκτήσεις την εμπειρία και να νικήσεις τη φοβία.
19-08-2010, 08:29
ioannis2

Quote:

Originally posted by magenta
γιαννη συμφωνω πολυ με αυτα που γραφεις και τα γραφεις και πολυ καλα μαλιστα.
ενα μικρο πραγμα θελω να πω...... καποιες φορες δεν ξερουμε αν ο λογος που δεν θελουμε να παμε καπου ειναι υγιης(δλδ απλα δεν εχουμε ορεξη να παμε) ή κοινωνικο αγχος. αυτα μπλεκονται μεσα στο μυαλο και δεν μπορεις-για να μην μιλαω γενικα-δεν μπορω να τα ξεχωρισω και ετσι δεν κανω την υπερβαση γιατι σκεφτομαι -δεν θελω να παω βαριεμαι! ομως μπορει να φοβαμαι να παω απλα. αυτο με προβληματιζει λιγο γιατι το εχω συναντησει πολλες φορες στην ζωη μου. απο παλια νομιζα οτι απλα δεν θελω να παω καπου..απο αποψη πχ ,ομως μετα απο χρονια συνειητοποιω οτι απο τοτε ειχε ψιλοαρχισει το κακο.πως μπορει να ξερει κανεις για ποιους λογους ΔΕΝ κανει κατι...? τι σε ρωταω και εσενα τωρα μεσημεριατικα!? πες μου απλα την αποψη σου.

αννυ οσο για την θετικη ενεργεια που ειπες οτι σου εδωσα.....να σαι καλα που μου ειπες κατι τετοιο,εισαι πολυ γλυκια και με εκανες και μενα να αισθανθω ομορφα.

Από τη δική μου εμπειρία και μετά από συζητήσεις με ΄τον ψυχολόγο που μιλώ, κατέληξα στο συμπέρασμα - το ίδιο και ο ψυχολόγος- ότι τα «βαριέμαι, δεν έχω χρόνο, είμαι λίγο άρρωστος» και πολλά άλλα, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ, δικαιολογίες να μην κάνουμε κάτι επειδή φοβόμαστε. Έτσι δικαιολογούμε το φόβο μας.
Πχ με την ίδια διάθεση πάω να μιλήσω στον Χ και από την άλλη την ίδια αυτή διάθεση ακριβώς βρήσκω ως δικαιολογία για να μην μιλήσω στον Ψ που κομπλάρω μαζί του.
Εδώ χρέιάζεται η υπέρβαση, όσο δύσκολο κι αν φαντάζει στο νου.
20-08-2010, 08:20
ioannis2

magenta
{{δεν αφησω αυτα τα ηλιθια συναισθηματα να μου κανουν την ζωη μου αναπηρη!!! }}

Θέλει πολλή θέληση να πετύχεις κάτι τέτοιο. Το να πας κάπου και να μην αγχώνεσαι τι θα πεις, να μην σε βλέπει ο άλλος αγχωμένο, να μην φοβάσαι να μιλήσεις αλλά να λες αυτό που θέλεις να πεις, αυτό που σκέφτεσαι, να μην κομπλάρεις, αλλά ούτε να δείχνεις στον άλλο διψασμένος, δηλ. να τον παρακαλάς να σε κάνει παρέα ή σχέση αν είναι κοπέλα.
Δεν ξέρω αν εσύ βρήκες τη μέθοδο σ΄ αυτό που πιο πάνω γράφεις.
Στο στάδιο της υπέρβασης κάνεις αυτό που περισσότερο φοβάσαι να κάνεις και αποδέχεσαι το ενδεχόμενο να έχεις αποτυχίες. Μέσα από τις αποτυχίες θα μάθεις και την επόμενη κλπ φορά θα γίνεσαι όλο και καλύτερος, θα βελτιώνεσαι και μετά θα γίνονται οι υπερβάσεις πιο εύκολα. Βέβαια υπάρχει και το άλλο, το να κομπλάρουμε, δηλ. να ξέρουμε ακριβώς τι πρέπει να κάνουμε, τι να πούμε κλπ αλλά λόγω άγχους, φόβου κλπ να μην το εκφράζουμε και να εκφράζουμε κάτι διαφορετικό από αυτό που πραγματικά μπορούμε. Υπέρβαση εδώ είναι να καταφέρεις να εκφράζεις αυτό που πραγματικά νοιώθεις μέσα σου.
Στα λόγια είναι εύκολα, θέλει πείσμα και θέληση πολλή η Υπέρβαση.