Το αγορι μου ζηλευει...δεν αντεχω πνιγομαι

Γεια σας.Ειμαι 21 χρονων και ειμαι με το αγορι μου 6 μηνες.Τον αγαπαω παρα πολυ :) γενικα ειμαι πολυ σταθερος χαρακτηρας, εχω κανει αλλη μια σχεση για 1,5χρονο πιο πριν. Τελος παντων το μεγαλο μου προβλημα ειναι οτι το αγορι μου ζηλευει υπερβολικα.Ζηλευει τους αντρες φιλους μου κ κυριως εναν κολλητο μου.Δεν του αρεσει να βγαινω παρα μονο με μια κολλητη μου επειδη την εχει γνωρισει, δεν του αρεσει να κυκλοφορω, να φτιαχνομαι, να ντυνομαι ωραια, κ γενικα δεν θελει να με κοιτανε. Του λεω πως δεν μου εχει εμπιστοσυνη(και ετσι ειναι) μα εκεινος δεν το δεχεται κ απανταει πως σε μενα εχει, στους αλλους δεν εχει. Δεν αντεχει με την ιδεα και μονο πως καποιος θα με κοιταξει , ποσο μαλλον να μου την πεσει. Δεν μου τα λεει ολα αυτα ετσι ανοιχτα αλλα πλεον τον εχω μαθει πολυ καλα,τον διαβαζω αμεσως. Ειναι πολυ καχυποπτος για τα παντα, με αμφισβητει συνεχεια κ για το παραμικρο, με θελει κλεισμενη μεσα στο σπιτι για να ειναι σιγουρος, το ξερω.Εχει καταντησει αηδια πια! Με παιρνει τηλεφωνο και αντι να χαιρομαι που θα μιλησουμε, αγχωνομαι μηπως του κατσει τιποτα στραβα παλι!Δεν μπορω πνιγομαι.Το μονο καλο στη υποθεση ειναι οτι το συζηταμε, τα παραδεχεται ολα μετα,οτι ειναι υπερβολικος, οτι εχει νευρα...κ υποσχεται πως θα προσπαθησει για μενα να βελτιωθει...κ μετα ξανα τα ιδια. Εγω του δινω την απολυτη σιγουρια, δεν εχει να φοβαται τιποτα απο μενα αλλα αυτος...εκει τα ιδια...
Και φυσικα εχω αρχισει κ χανω εναν εναν τους φιλους μου. Με τον κολλητο μου εγινε κατι και δεν μιλαμε εξαιτιας του, με την φιλη μου απ΄τη σχολη δεν την συμπαθει γιατι λεει οτι με παρασυρει και ειναι οτι να΄ναι. Χάνω εναν εναν τους ανθρωπους που αγαπω για να εχω αυτον. Τους θυσιαζω για να ειμαι μαζι του. Να σημειωσω πως στη αρχη εκανα το λαθος να βγαινω συνεχεια μαζι του κ ετσι δεν του εδωσα να καταλαβει πως ειχα κ εγω την ζωη μου πριν τον γνωρισω. Και μετα εβγαλε την ζηλια οταν αρχισε να ανοιγεται μαζι μου κ ειχε θαρρος.Που να ξερω κι εγω απο την αρχη οτι θα ηταν ζηλιαρης; Ξερω πως αξιζει πολλα αυτο το παιδι μ'αγαπαει παααρα πολυ και γιάυτο του βγαινει αυτο το αγχος και η ζηλια κ τα νευρα. Δεν μου εχει φερθει ποτε ασχημα οταν τσακωνομαστε γιάυτο, ισα ισα μερικες φορεσ τον εχω δει και να κλαιει. Ειναι σπανιο παιδι κ δεν θελω να τον χασω τωρα που τον βρηκα. Ταιριαζουμε παρα πολυ κ ειναι το μονο που μας χαλαει. Αξιζει τελικα να θυσιασω πραγματα απο την ζωη μου για να ειμαι μαζι του? Δεν θελω να τον χασω με τιποτα ουτε να τον πληγωσω ειδικα χωρις λογο. Βοηθειαααααααα κλαιω εδω κ 2 μερες ασταματητα θα παθω καταθλιψη....:(

Νομίζω ότι τα ερωτήματα που πρέπει να θέσεις στον εαυτό σου είναι τα εξής:

Τον αγαπάω αυτόν τον άνθρωπο;

Και αν ναι, διατίθεμαι να βοηθήσω να τον κάνω να αλλάξει; Ή μάλλον να τον τον βοηθήσω να ξεπεράσει κάπως το πρόβλημά του; Γιατί πιστεύω ότι οι άνθρωποι ωριμάζουν αλλά κατά βάση μένουν οι ίδιοι.

Πιστεύω και γω ότι σε αγαπάει από τα λεγόμενά σου, όμως η κακώς εννοούμενη αγάπη του είναι αυτή που σε πνίγει.

Η καχυποψία και η έλλειψη εμπιστοσύνης είναι ίδιον του χαρακτήρα του και αμφιβάλλω αν είναι στοιχεία τα οποία θα μπορούσες να αλλάξεις. Να τα μετριάσεις ίσως, να τα αλλάξεις όμως όχι.

Από την οπτική μου γωνία, άνθρωποι παθολογικά ζηλιάριδες και καζύποπτοι είναι άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση και καθόλου σίγουρα για τον εαυτό τους.

Το ότι το συζητάτε είναι ένα πολύ θετικό βήμα για τη σχέση σας.

Το ότι κλαις είναι αυτό που πρέπει να διορθώσουμε. Κατά τη γνώμη μου μην σεεπηρεάζουν τα όσα λέει. Μην ξεχνάς ότι όπως εκείνος έχει μία προσωπικότητα, την οποία δεν αλλοτριώνει μέσα στη σχέση (παραμένει ζηλιάρης και καχύποπτος) έχεις και συ μάι άλλη προσωπικότητα, την οποία πρέπει και συ να εκφράζεις, αλλιώς η σχέση θα πνιγεί, γιατί θα πνιγεί το ένα μέρος της, εσύ.

Εγώ θεωρώ ότι πρέπει όχι με τη συζήτηση (μόνο) να του δώσεις να το καταλάβει αυτό αλλά και με τις πράξεις σου, ήτοι:

Βγες με τις φίλες που έχασες, πήγαινε βόλτα με πρόσωπα που αγαπάς και έχεις πεθυμήσει, μίλα με τους φίλους σου, έστω και του αντίθετου φύλου.

Αυτό ξέρω θα πυροδοτήσει θύελλα αντιδράσεων, αλλά για μένα είναι μονόδρομος: ή και οι δύο θα εκφρ΄ζεστε μέσα στη σχέση ή αυτός θα αλλάξει. Γιατί απ\' ότι καταλαβαίνω δεν κάνεις κα΄τι το οποίο θα ενοχλούσε έναν άλλον άνθρωπο με τον οποίο θα είχες σχέση. Επομένως, το πρόβλημα είναι στο ελάττωμά του, τη ζήλια του. Θα πεις ότι σ\'αγαπάει. ΟΚ, αλλά αρκεί αυτό; Σου αρκεί να είσαι με έναν άνθρωπο που σαγαπάει και αγαπάς αλλά τελικά σε κάνει δυστυχισμένη; Δεν λέω να κάνεις κάτι ακραίο τελικά, λέω να ζήσεις τη ζωή σου όπως θες, με τη σχέση να είναι μέρος της ζωής σου και όχι η ζωή σου να καθορίζεται από τη σχέση σου.

Άσε το σύντροφό σου να καταλάβει ότι κάνει λάθος στον τρόπο που σκέφτεται και δρα και δειχτου ότι σε έχει π΄νίξει, όχι με τσακωμούς κλπ, απλά με το να αλλάξεις τη στάση σου ως προς τη ζωή σου, αλλιώς φοβαμαι ότι η κτητικότητά του θα σε κουράσει.

ευτυχως, τα ερωτηματα που εχεις,κατα ποσο αξιζει να προσπαθησεις με αυτον τον ανθρωπο και να χασεις ενδεχομενως κι αλλους φιλους εισαι η μονη που μπορει να τα απαντησει...
ευτυχως, διοτι διαφορετικα καποιος αλλος θα διαχειριζοταν την ζωη σου :)

αυτο που μπορω να σου πω εγω με σιγουρια ομως, ειναι οτι λυπαμαι...αλλα...
η παθολογικη ζηλεια ΔΕΝ ειναι ενδειξη αγαπης και ενδιαφεροντος οπως ισως σε εχει κανει ο φιλος σου να πιστευεις κι οπως ισως να πιστευει κι ο ιδιος...
ειναι ενδειξη υπερμετρου εγωισμου,ανασφαλειας και διαθεσης ελεγχου...
που ειναι η αγαπη? ακριβως απεναντι βρισκονται ολα τα παραπανω....

Σας ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις!
girl_confused η απαντηση ειναι πως τον αγαπαω και εννοειται πως θελω να βοηθησω να ξεπερασει την ζηλια του.Εδω και πολυ καιρο κανω αγωνα για να ξυπνησει και να δει λογικα τα πραγματα. Αυτο που δεν ξερω αν θα βοηθησει ειναι το εξης:
Το να καταλαβει οτι με χανει, ειναι κατι που θα τον ταρακουνησει η θα τον πεισμωσει? Γιατι ειναι κ εγωιστης και φοβαμαι μην σκεφτει πως δεν αξιζω κ το μονο που θελω ειναι η ελευθερια μου.
Remedy δεν ξερεις ποσο φοβαμαι αυτο που ειπες! Το εχω σκεφτει κι εγω πολλες φορες κ διαπιστωνω πως ισως αυτο δεν ειναι αγαπη. Θελω να πιστευω ομως πως εκφραζει με λαθος τροπο την αγαπη του.Δεν θελει να με χασει κ με προσεχει με μανια φυσικα με λαθος τροπο.Θελω να ελπιζω πως ενδιαφερεται πραγματικα για μενα κ με νοιαζεται.
Αυτη τη στιγμη το αγορι μου λειπει,εχω να τον δω 1 εβδομαδα και ερχεται σε λιγες μερες.Φυσικα τσακωνομαστε απο το τηλεφωνο για διαφορα αλλα δεν θελω να ανοιξω τετοια συζητηση απο μακρια. Ετσι περιμενω να ερθει και να κανουμε ενα διαλογο χωρις νευρα για να του πω ξεκαθαρα τι με ενοχλει.Οτι με πνιγει κ οτι θελω λιγο χωρο κ χρονο για τον εαυτο μου και για τους φιλους μου.Ξερω πως θα αντιδρασει κ θα νομιζει πως τον χωριζω,καθε φορα αυτο γινεται, αλλα θα του ξεκαθαρισω πως το κανω για να φτιαξω την σχεση μας οχι για να την χαλασω.Κι ο Θεος βοηθος.

ο καθενας μας καποια φορα μπορει να βρεθει στην θεση να δοκιμασει τις αντοχες του και τις ανοχες του στις προσωπικες του σχεσεις..
το θεμα ειναι να προχωρας με γνωμονα τον σεβασμο στον εαυτο σου και στους αλλους και να μην τους επιτρεπεις να σου κανουν οτι δεν σου αξιζει...
απο κει και περα, οσο αντεχεις, δοκιμαζεις :)

Εδώ υπάρχει αγάπη. Αν δεν είναι κανένας παθολογικός τύπος, τότε να ξέρεις ότι όσο προχωράει η σχέση σας και σιγουρεύεται για τα αισθήματά σου, τόσο θα νιώθει πιό άνετα και λιγότερο αγχωτικά. Ολα αυτα υπο την προϋποθεση της φυσιολογικής ζήλιας! Όσο για κολλητούς κλπ, μπορείτε να βγαίνετε όλοι μαζί παρέα, να μην αισθάνεται αποκλεισμένος.

Πάρ\'το με λίγη υπομονή και πιό χαλαρά, μη τον θεωρείς κατ ανάγκη προβληματικό. Είναι κάπως κτητικός, αλλά η αγάπη έχει και κτητικότητα, και εξάρτηση... Μόνο να μην περνάμε τα όρια! Πιστεύω ότι θα βελτιωθεί, πείσε τον ότι όσο και αν σε κοιτάνε εσύ έχεις μάτια μόνο γι αυτόν, αν τον πειράζει το \"γδύσιμο\", μη φοράς πολύ αποκαλυπτικά ρούχα και τον προκαλείς, και βάλε τον στις παρέες σου. Γενικά, αφού σε αγαπάει πολύ και τον θέλεις κι εσύ, καθυσύχασε κάπως το άγχος του χωρίς να κλειστείς στο κελλί 32...

Α, κάτι ακόμα, μακρυά απο δραστικές λύσεις - εκβιασμούς του τύπου \"η ανέχεσαι αυτό, εκείνο, το άλλο, ή χωρίζουμε\". Δεν έχουν ευγένεια μέσα τους... ούτε είναι καλό να χωρίζεις εκείνον που αγαπας. Εξάντλησε τα περιθώρια.

Σ\'ευχαριστω πολυ alexandergreek :)
Τελικα ισως να εχεις δικιο!Αρχισα να του λεω ως κατι εντελως φυσιολογικο οτι πχ σημερα θα βγω για καφε η οτι αυριο λεω να παω για μπανιο(αυτος λειπει ερχεται σε 5 μερες).Στην αρχη αλλαζει λιγακι ο τονος της φωνης του αλλα μετα χαλαρωνει και το δεχεται.Εκανα το λαθος παλιοτερα να του το λεω φοβισμενη σαν να ρωταω για να μου δωσει την αδεια του και ισως γι\'αυτο αντιδρουσε αφου του εδινα το δικαιωμα.Τωρα ομως που του το λεω ως κατι φυσιολογικο δεν τον παιρνει και πολυ να αντιδρασει.Βοηθαω κι εγω λιγο τον καθησυχαζω, πως τιποτα δεν προκειται να συμβει κ πως πρεπει να ειναι σιγουρος για μενα κ στο τελος το βλεπει οπως κι εγω, σαν φυσικο.Πιστευω πως εθαβα την προσωπικοτητα μου μεσα στην σχεση, υποχωρουσα παντα για να μην τσακωθουμε, αλλα μια σχεση θελει δυο παρουσιες.Α και ποτε δεν τον εχω εκβιασει πως ετσι ειμαι αμα δεν σ\'αρεσει χωριζουμε γιατι ξερω πως ειναι σκληρο και θα πληγωθει κ δεν το θελω κιολας να χωρισουμε.
Οσο για τις παρεες το ειχα σκεφτει κι εγω και μου το λεει κι ο ιδιος πως θελει να βγαινουμε ολοι μαζι, δηλαδη να ερχεται κ αυτος μαζι μου.Κανενα προβλημα αφου δεν εχω τιποτα να κρυψω οπως φοβαται.Ξερει πολυ καλα πως δεν ειμαι η κοπελα που θα ξενοκοιταξει, θα ντυθει προκλητικα ή θα δωσει δικαιωματα.Ειμαι εκει, σ\'αυτον. Ελπιζω ολα να κυλησουν ομαλα. :D

Ίσως και εγώ να πασχω από αυτό...οχι σε τέτοιο βαθμό..πίστεψε με σε αγαπάει σε αγαπάει πολύ και δεν αντέχει μακρυά σου απλά αυτός όπως εμένα εχει χαμηλη αυτοεκτίμηση για τον εαυτό του προσπάθησε να του την τονονεις συνεχώς πίστεψε με ούτε σε αυτόν αρέσει αυτό που γίνεται και είμαι σίγουρος ότι το μετανιωνει..μην τον χορισεις για τέτοιο λόγο βοηθησετον αν τον αγαπάς μην το κανείς ποτέ αυτό για τέτοιο λόγο παλψετο όσο δε παει

Σ\'ευχαριστω Michaelgr :) ειστε και συνονοματοι!
Το ξερω πως με αγαπαει και δεν θελω να τον πληγωσω ποτε.Κανω υπομονη κ προσπαθεια κ πιστευω πως ολα θα βελτιωθουν με τον καιρο.Θελω να ειμαι μαζι του γιατι ειναι ο μοναδικος που μου εχει φερθει τοσο ομορφα κ γλυκα κ τον εχω ερωτευτει τρελα!

α και συνονοματοι και έχουμε τον ίδιο καιρό σχέση με την κοπέλα μου 6 μήνες και εγω :P(μην φοβάσαι δεν είμαι σίγουρα ο \"δικοσ σου\"Μιχάλης :P

Πολύ γρήγορα μου φαίνεται να \"λύθηκε\"το θέμα.Είσαι σίγουρη πως δεν το \"θάβεις\"διακριτικά,αφού εκτόνωσες την πίεση με το πρώτο μήνυμα;Στη θέση σου θα έθετα όρους και δε συμφωνώ καθόλου με τη λύση ανοχής και τρεναρίσματος που πρότεινε κάποιο άλλο μέλος.Οι ξεκάθαροι όροι δίνουν το στίγμα στο έτερο μέρος της σχέσης για το τι θα σηκώνουμε ή όχι,για το ποιες συμπεριφορές του θα γίνουν αποδεκτές ή μη.

Για μένα προσωπικά το πρώτο σου μήνυμα ήταν αρκετά ανησυχητικό,ώστε να μη θεωρώ πως μέσα σε μία μέρα έγινε κάποιο θαύμα και ο ελεγκτικός σύντροφος μεταμορφώθηκε σε μια χαρά και θα τα βρούμε.
Εκείνη την πρώτη σου κραυγή αγωνίας κρατάω και σε κείνην απαντώ,καθώς θεωρώ πως οι μετέπειτα ανταποκρίσεις σου ήταν αυτοπροσπάθεια \"ριξίματος των τόνων\",που βοηθάει μεν να παραμείνεις στη σχέση(αφού με τα αρχικά δεδομένα που η ίδια περιέγραψες θα έπρεπε κάτι να τροποποιήσεις στη στάση σου απέναντι στα γεγονότα ώστε να τα \"αντέξεις\"),αλλά θεωρώ πως αυταπατάσαι.

Δεν αλλάζουν εύκολα όσοι θέλουν τους άλλους κάπως για να αυξάνεται η εσωτερική τους ασφάλεια.Το έγραψες και η ίδια στο πρώτο μήνυμα\"και μετά ξανά τα ίδια\".Είναι συμπεριφορές που αν δε δουλέψει ο ίδιος δε θα διορθωθούν,ούτε είναι οι μεσοβέζικες λύσεις που πολλές φορές μπαίνουν στο τοπίο ως συμβιβασμοί για να μη χάσουμε κάτι που θεωρούμε πολύτιμο,ενώ στην ουσία είναι κουτσούρεμα της προσωπικότητας και της ανεξαρτησίας μας για να χωρέσει ο άλλος στη ζωή μας.

Το ότι θέλει να βγαίνει κι αυτός μαζί με τους φίλους σου,είναι απλά άλλος ένας τρόπος να σε έχει κάτω από το ακούραστο βλέμμα του αυτόκλητου\"προστάτη\".Ένα βλέμμα που θα χρειαστεί μάλλον να προσέξεις,γιατί δε νομίζω πως προστάτη γύρευες,αλλά σύντροφο.

συμφωνω απολυτα με την ρειν....
και οι συμβουλες απο ατομα που αντιμετωπιζουν το ιδιο προβλημα με τον φιλο σου δεν ειναι και η πιο καλη ιδεα ξερεις..τι θα πει καποιος που ζηλευει και ο ιδιος και ειναι ελεγκτικος και καταπιεστικος?????\"μη τον χωριζεις,σε αγαπαει\"....
η \"αγαπη\" ειναι η κουβερτα για τα μεγαλυτερα εγκληματα στις προσωπικες σχεσεις...

να πω κι εγω την αποψη μου?λοιπον ισως ειναι λιγο ακραιες και ισως δυσαρεστησουν καποιους...αλλα παρακολουθω τη συζητηση και δεν μπορω αλλο να κρατηθω...

πρωτα απο ολα πρεπει να καταλαβουμε οτι ανηκουμε στους εαυτους μας και σε κανεναν αλλο...οι ανθρωποι δεν ειναι ρουχα πχ για να πουμε \"α,αυτος/αυτη ειναι δικος/δικη μου\"...οι ανθρωποι δεν γινονται κτηματα(και απο εδω μπορει να ξεκινησει μια τερααααστια συζητηση που να καλυψει πολλα θεματα αλλα δεν μας ενδιαφερουν τωρα αυτα...) για εμενα ισχυει αυτο ταυτιση=ελεγχος=κτητικοτητ α=φοβος κλπ....εξαιτιας της απελπιστικης μοναξιας του ο ανθρωπος κυνηγα την ταυτιση με καποιο αλλο προσωπο...οκ ανθρωπινο θα πει καποιος...ομως η ταυτιση φερνει τον φοβο και οπου υπαρχει φοβος υπαρχει αναγκαστικα μισος,ζηλια,αγωνια,κτητικο� �ητα,κυριαρχια...η πραγματικη αγαπη υπαρχει οταν δεν εχουμε τον αλλο αναγκη....φυσικα αυτο ειναι πολυ δυσκολο μιας και οι ανθρωποι φοβομαστε τοσο πολυ που παντα θα αγαπουμε τους αλλους κυριως γιατι νιωθουμε ασφαλεια κοντα τους...πρεπει να το δουμε αυτο,να ανοιξουμε καλα τα ματια μας και να δουμε πως ολα ειναι στο μυαλο μας...πρεπει να αντιμετωπισουμε τους φοβους μας...οσο ειναι εκει και δεν τους πολεμαμε μας τρωνε και αυτοι ολο και μεγαλωνουν...πρεπει να καταλαβουμε πως σε μια σχεση ειμαστε δυο ανθρωποι που απλα επελεξαν να συμπορευθουν μαζι οχι ενα...η αγαπη δεν ζηταει αλλα δινει...το αγορι σου πρεπει να τα δει ολα αυτα...μπορεις να τον βοηθησεις....εγω θα προτινα να περιμενεις ενα χρονικο διαστημα...επισης κατσε και συζητα το θεμα με τον εαυτο σου...να δεις τι ακριβως θελεις...μην αφηνεις ομως να σου \"κλεβει\" τη ζωη αυτο το διαστημα...αν δεις πως δεν υπαρχει ουσιαστικη αλλαγη \'η πως κουραζεσαι και νιωθεις να πιεζεσαι \'η πως ολο αυτο σε εκανε να μην νιωθεις πλεον κατι γι αυτον καλυτερα σταματησε το...θα πληγωθει αλλα αν δεν αισθανεσαι καλα μεσα στη σχεση δεν μπορεις να πιεζεις τον ευατο σου διαφορετικα κακο θα του κανεις...και προ παντων μην μενεις μαζι του γιατι τον λυπασαι...θα ειναι μεγαλη κοροιδια και αυτο δεν αξιζει σε κανεναν(οκ σε μερικους αξιζει! :P )κατσε και σκεψου τι ακριβως θες

Ευχαριστω ολους για τις απαντησεις και τις συμβουλες.
Εγω με την σειρα μου θα πω πως ναι ισως μερικες φορες εχω αναγκη να νιωσω καλυτερα κ πιο αισιοδοξα.Μπορει να το θαβω για λιγο γιατι τι να κανω κιολας?να πεσω να πεθανω?Εχω ταλαιπωρηθει αρκετα και κλαψει.Ομως σε καμια περιπτωση δεν νομιζω να λυθηκε το προβλημα μου.Αντιθετως περιμενω υπομονετικα να ερθει και να κανω μια συζητηση μαζι του για να του πω ακριβως τα συναισθηματα μου και τις σκεψεις μου.Αν δεν βγαλω τιποτα τοτε θα καταλαβω πως οσο και αν αγαπαω αυτον τον ανθρωπο ειμαστε απο διαφορετικους πλανητες και δεν θα κανουμε ποτε \"χωριο\".Φοβαμαι πολυ βεβαια και αγχωνομαι για την αντιδραση του αλλα πρεπει να γινει.Το καλο ειναι πως εχω εναν σημαντικο συμμαχο για μενα, την μητερα μου, με την οποια τα εχω συζητησει ολα και η ιδια μου προτεινε να κανω μια ηρεμη συζητηση-διαλογο μαζι του.Κ νομιζω πως ειναι η καλυτερη ιδεα.
xrisaki Συμφωνω μαζι σου σε ολα αλλα δεν μπορω να περιμενω αλλο.Θελω να λυθει.Μπορει να προσπαθουσα με τον λαθος τροπο να του δειξω καποια πραγματα.Εφτασε η ωρα να το συζητησουμε ξεκαθαρα.Αν περιμενω κι αλλο φοβαμαι πως θα ξεχασω τον λογο με τον οποιο ειμαι ερωτευμενη μαζι του διοτι αυτος συνεχεια μου \"κολλαει στη μουρη\" το μεγαλυτερο αρνητικο του: τη ζηλια.Και δεν το λεω αρνητικα αυτο.Ειμαι της αποψης γενικοτερα πως ο καθενας χρειαζεται και καποιο χρονο μονος του,με φιλους ή οικογενεια ΧΩΡΙΣ τον συντροφο του για να μπορεσει να τον αγαπησει, να τον εκτιμησει και να τον επιθυμησει.Αυτο θελω να του δωσω να καταλαβει.Αυταααα

νομιζω οτι εισαι καλο δρομο...παντως μια φιλη που τα ειχε με ενα παιδι ενα χρονο δεν αντεξε τη ζηλια του....τρομερη ζηλια μιλαμε...περιμενε κι αυτη η καημενη αλλα τιποτα...πολλους χωρισμους και πολλες υποσχεσεις ειχε φαει αυτη η κοπελα...αν ο αλλος δεν θελει να δει δεν μπορεις να κανεις τιποτα εσυ...

Μπορείς να δώσεις μερικά παραδείγματα τηε ζήλιας του;

λοιπον θυμαμαι ενα που μου ειχε πει...της ειχε πει να διαγραψει απο το κινητο της ολες τις φωτογραφιες απο τα αγορια φιλους της και μια μερα που πηρε το κινητο της και το εψαχνε βρηκε 2 φωτογραφιες απο τους κολλητους της και εκανε ολοκληρο καυγα...δεν θυμαμαι αλλα γιατι παει καιρος τωρα...θυμαμαι ομως που της εκανε συνεχεια ελεγχο που εισαι,με ποιους εισαι κλπ...καθε φορα που ερχοταν απο πατρα(εμεις μενουμε αθηνα...εφταιγε και λιγο η αποσταση εδω που τα λεμε) τσακωνονταν,χωριζανε μετα τα ξανα εβρισκαν...ετρωγε πολυ πιεση....

michaelgr εμενα η το xrisaki ρωτησες για παραδειγματα γιατι μπερδευτηκα λιγακι :P
Παντως εμενα τετοιου ειδους σκηνικα δεν μου εχει κανει ποτε.το μεγαλυτερο θεμα του ειναι με εναν συγκεκριμενο φιλο μου με τον οποιο εχει πειραχτει απο τοτε που μου ειπε κατι στον τοιχο μου στο φεισμπουκ.απο την αρχη δεν τον πηγαινε καθολου κ ειδικα μια φορα που ειχαμε βγει με μια φιλη μου και το αγορι της και του λεγανε διαφορα γιάυτο το ατομο(τον φιλο μου) τον αντιπαθησε ακομα πιο πολυ.Επισης να αναφερω πως η υπερβολικη ζηλια ξεκινησε οταν εφυγε πριν 1μιση μηνα περιπου να παει στην πολη που μενει(σπουδαζει εδω αθηνα). Η αποσταση τον εκανε ανασφαλη και σε ενα βαθμο το καταλαβαινω αυτο.Οταν ημασταν μαζι Αθηνα ηταν ολα μια χαρα.Και οταν πηγα εγω εκει για διακοπες κ εκατσα 10 μερες ηταν ολα καλα εκτος απο καποιους τσακωμους ασχετους.Ενταξει ζηλιαρης ηταν γενικα αλλα σκηνικα δεν μου εκανε.Επιτελους ερχεται αυριο...:)

Ε δεν είναι και σε τόσο ακραίο σημείο όπως αυτο που περιγράφει το χρισάκι τουλάχιστον!Και ναι αν σου την έπεφτε ο φίλος σου άκουγε και αρνητικά σχόλια για αυτόν λογικό!Και εσυ αν έβλεπες απο καμία φιλη του να του την πεφτει ε δεν υπήρχε περίπτωση να μην ζήλευες!το παράξενο θα ήταν να αδιαφορούσες

Καλησπερα κ απο μενα!
Αυτη σου την περιπτωση την εχω ζησει (βασικα εξακολουθω να τη ζω) απο πολυ κοντα, λογω μιας φιλης μου που βρισκεται μεσα σε μια τετοια σχεση...
Με τη μονη διαφορα ομως πως σιγα σιγα νομιζω πως τη χανω (κ εγω κ οι αλλοι της παρεας) καθως το αγορι της δεν την αφηνει να βρισκεται μονη μαζι μας...κοινως την απομακρυνει σιγα σιγα...
Αυτο που θελω να πω κ να καταληξω ειναι πως καλα λες οτι σε αγαπαει κ γι αυτο σε ζηλευει κτλ, προσεχε ομως μη σε απομακρυνει απο ανθρωπους που αγαπας εσυ λογω της υπερβολικης του ζηλιας!!!

Michaelgr λογικο θα ηταν...και εγω θα αντιδρουσα...μια φορα εκανα σκηνη σε εναν πρωην μου γιατι βγηκε με φιλο του...αλλα ηταν εντελως αλλη κατασταση...απο της 3 τ μεσημερι μεχρι της 8 τ απογευμα περιμενα να μου πει τελικα αν θα βγουμε...και ετοιμαζουν εγω η χαζη (μηπως και βγαιναμε...ε μην πηγαινα και σαν τσολι!)και αυτος μετα μου λεει θα βγω με τον κολλητο που εχω καιρο να τον δω...τελοσπαντων νομιζω ξεφυγα....

παντως εγω ειμαι της αποψης πως η φιλια δεν χρειαζεται να μπαινει κατω απο τη σχεση...αν οχι απο πανω,διπλα της...αν και στραβωνω πολυ οταν ακουω κατι τετοια...ελπιζω να μην μου τυχει ποτε...

Βοηθειαααα για αλλη μια φορα..
Τι κανεις οταν μετα απο αυτο που περνας και προσπαθεις να το φτιαξεις ερχεται η κατα μετωπον επιθεση απο τους φιλους σου?2 μηνυματα μεσα σε 1 μερα να μου λενε \"δεν το περιμενα αυτο απο σενα.κριμα\"
Εκφραζουν την πικρια τους που απομακρυνθηκα...Κ εχουν δικιο.Ευτυχως με την μια κοπελα την κολλητη μ απτη σχολη συζητησαμε της ειπα πως εχει η κατασταση κ με δεχτηκε γιατι ειχε βιωσει κατι αναλογο στο παρελθον.Ομως το αλλο μηνυμα ηταν απο τον κολλητο μου που εχω αναφερει και το αγορι μου εκει εχει το μεγαλυτερο προβλημα.Δεν ξερω τι να του πω...

προσπαθησε να εξηγησεις και στους δυο τι συμβαινει....μπορει το αγορι σου να τον εχει παρεξηγησει...στον φιλο σου παλει πες του πως νιωθεις και τι συμβεινει...φερτους σε επαφη...ισως αν μιλησουν τα βρουν....
τωρα αν και οι υπολιποι φιλοι σου αισθανονται ασχημα με ολο αυτο μιλησε τους και πες τους πως θα επανορθωσεις...γιατι πρεπει...οχι μονο γι αυτους αλλα και για \'σενα...