Printable View
http://www.youtube.com/watch?v=9oaFm...eature=related
Επειδή έχω και πρόβλημα με τον θυροειδή μου σκέφτομαι κατα πόσο μπορεί να έχει δίκιο αυτό το βίντεο.Γιατί για 4 χρόνια πηγαίνω σε ψυχολόγους και μου λένε οτι είμαι αρνητικός και πώς εγώ το προκαλώ.Αλλά αν είναι θέμα ορμονών τότε όλα αυτά είναι ηλιθιότητες.
Το ξέρω οτι φαίνεται σαν εύκολη λύση αλλά έχω μιλήσει με δύο τρείς ανθρώπους που έκαναν εγχείρηση θυροειδή και μετά απαλλάχτηκαν απο πανικούς και αρνητισμό.
Είναι ρίσκο, εξάλλου εγώ που δεν έχω και παρόλα αυτά έχω ταχυκαρδίες κακή διάθεση κτλ?...
Ναι βασικά το βίντεο δεν μιλάει για θυροειδή.Απλά λεεί οτι το πρόβλημα με τους πανικούς είναι ορμονικό πρόβλημα,αν κατάλαβα καλά.Αυτό αλλάζει πολλά.
Το ξέρω οτι φαίνεται σαν εύκολη λύση αλλά έχω μιλήσει με δύο τρείς ανθρώπους που έκαναν εγχείρηση θυροειδή και μετά απαλλάχτηκαν απο πανικούς και αρνητισμό.
Γεια και χαρά σε όλους!
Αυτό μου φαίνεται πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι!
Και αν συμβαίνει το αντίστροφο? Δλδ το μυαλό να προσπαθεί να πει κάτι μέσω του σώματος, και ειδικότερα του θυρεοειδούς. Αντί να ακούσουμε το σύμπτωμα (γιατί περί αυτού πρόκειται) πάμε και το φιμώνουμε. Δεν είναι επόμενο να βρει άλλη διέξοδο η φωνή του μυαλού?
Πολυ σωστό αυτό που έλεγε κ ο καλεσμένος, drugs don\'t work, they just make u worse! Δεν εξαφανίζουν τα προβλήματα.
Μήπως δε βρήκες ακόμα τον κατάλληλο θεραπευτή?
μήπως δεν έμεινες τόσο ωστε να του δώσεις την ευκαιρία να προσαρμόσει μια θεραπευτικη διαδικασία στις ανάγκες σου?
Πάντως να θυμάσαι πως οι κρίσεις πανικού είναι κάτι που το σώμα σου χρησιμοποιεί για προστασία, ανάλογα με τα μηνύματα που παίρνει απ\'τον εγκέφαλό σου. Μην τις αντιμετωπίζεις εχθρικά. Στάσου και νιώσε, άκου. Το μόνο σίγουρο? θα περάσουν σε λίγα λεπτά.
4 χρόνια με ταλαιπωρούσαν ώσπου βρήκα την αιτία. Μέσα απο ψυχαναλυτικη διαδικασία που μεταβαλλόταν ανάλογα με τις ανάγκες. Ημουν και τυχερή, η χημεια με τον ψυχίατρο ήταν πολύ καλή.
Δεν περίμενα βέβαια χρόνια για να ησυχάσω απ τον πανικό, συνήθως ανακουφίζεσαι άμεσα, ειδικά αν καταλάβει το μυαλό και το σώμα σου ότι ανταποκρίνεσαι, ακούς. Σταματάει ο πόλεμος. Α και ο χρόνιος υπερθυρεοειδισμός, καλυτερευσε.Τυχαίο?
εγώ βέβαια είχα μετατραυματικό στρες και αμνησία, είχε ψωμί με άλλα λόγια η περίπτωσή μου, γι\'αυτό και πήρε χρόνια. Ο καθένας είναι διαφορετικός.
Και μην ξεχνάς ν\'ακούς.
Ανακάλυψα επίσης πως είχα αυτό που λένε \"το παιδί μέσα μου\" που είχε σταματήσει να μεγαλώνει τη στιγμή της κακοποίησης. Μάλλον αυτό αντιδρούσε στα ερεθίσματα αντί για την ενήλικη-εμένα!
Anyway, ελπίζω να βοήθησα. Α, και κάτι άλλο, και αυτό που κάνεις, να ψάχνεις οργανικές αιτίες στους πανικούς, μήπως είναι κ αυτό μια άμυνα, μια εκλογίκευση γιατί απλώς δεν είσαι έτοιμος-η ακόμα να το ψάξεις?
Καλή δύναμη και να χαμογελάς σε κάθε ευκαιρία, ακόμα και αν δεν σου βγαίνει!..δουλεύει!!
Ναι έχω πολύ καλή χημεία με την ψυχολόγο μου.Και επίσης μιλάμε για το παιδί που έχω μέσα μου.Το θέμα είναι οτι μετά απο κάποιες επισκέψεις μου λέει απλά οταν παθαίνω πανικό να κάθομαι εκεί χωρίς βοήθεια.Και της λέω γιαυτό ήρθα εξ αρχής εδώ.Γιατί δέν μπορώ να κάθομαι μόνος μου εκεί.
Και τώρα που είδα αυτο, αν είναι ορμονικό το πρόβλημα δηλαδή αν πχ κάνω εγχείρηση και γίνω καλά όπως κάποια παραδείγματα που είδα,τοτε πάνε περίπατο αυτές οι θεωρίες.Άλλο να προκαλείς τις κρίσεις η την κακή διάθεση με το μυαλό σου και άλλο να προέρχονται απο ορμονικό πρόβλημα.Το πρώτο είναι δικό σου θέμα αλλά το δεύτερο είναι κάτι αφύσικο.Δέν μπορείς να πείς έναν ανθρωπο με ορμονικό πρόβλημα ότι σκέφτεται αρνητικά ή οτι προκαλεί τους πανικούς.Αφού το σώμα του τα προκαλεί αυτά γιατί υπάρχει ανισορροπία.
Δέν θέλω να το σκέφτομαι σαν άμυνα.Απλα εξετάζω και αυτή την πιθανότητα.Όταν ακούς 2 3 περιπτώσεις που γίναν καλά έτσι, ε λογικό είναι να το σκεφτείς και να ρωτήσεις κάποια πράγματα.
καλησπερα κ απο εμενα..
εγω πιστευω οτι οι πανικοι ειναι τα καμπανακια της ψυχης..
ακου τι θελει να σου πει η ψυχη σου,ψαξε τον εαυτο σου..
ειναι πολυ σπανιο, αν οχι αδυνατο να προκαλει μια ορμονικη διαταραχη, πανικο.
ανεφερα το θυρεοειδή γιατί ο υπερθυρεοειδισμος προκαλει ταχυπαλμιες. αλλα αυτες ειναι μόνιμες αν πασχεις. δεν ερχονται και φευγουν,όπως στον πανικο.
μπορεις να κανεις εναν γενικοτερο ορμονικο ελεγχο. αλλα συνηθως ειναι σπανιο να γεννηθεις με ορμονικη ανισορροπια. κατι το προκαλει στην πορεια και εκλαμβανουμε το συμπτωμα για αιτια.
Laptop επειδή το άκουσα και έχει συμβεί και στην μητέρα μου γιαυτό το εξετάζω.Σίγουρος δέν είμαι για τίποτα.Και η μητέρα μου είχε πανικούς και μέχρι να κάνει την εγχείρηση δέν ένιωθε καλά.
Οσο για το καμπανάκι της ψυχής ειλικρινά οταν το ακούω μου ρχέτε να βαρέσω το κεφάλι μου στον τοίχο.Δέν νιώθω κάτι να θέλει να μου πεί.Να ψάξω να βρώ τον αρχαίο γρίφο κτλ.Κατάλαβα δύο τρία πραγματάκια για μένα απο την μέχρι τώρα ψυχοθεραπεία αλλά αυτά τα ήξερα ήδη.Οκ προσπαθώ να τα διορθώσω όσο μπορώ.Αλλά μέχρι εκεί.Δέν άλλαξε κάτι στην ζωή μου.
Προφανώς δέν έχω καταλάβει κάποια πράγματα.Και η αλήθεια είναι οτι προσπαθώ να είμαι ανοιχτός σε όλα.Αλλά μου φαίνεται χαζό για τον τρόπο που σκέφτομαι να θέλει κάτι να μου πεί η ψυχή μου και να πρέπει να το ψάξω 5 χρόνια με ενα ψυχολόγο.Αν ήθελε να μου πεί κάτι μάλλον θα έπρεπε να το μάθω εγώ πρώτος.
Καίγομαι παιδιά.Ειλικρινά.Μου τέλειωσαν οι δικαιολογίες και τα ψέματα, πρέπει να φτιάξω την ζωή μου.
Ισως να έχετε δίκιο και όντως να μη θέλω να ψαχτώ.Αλλά δέν ξέρω πώς να το κάνω.Προσπαθώ να είμαι όσο ειλικρινής γίνετε με την ψυχολόγο.Και δέχομαι αυτά που μου λέει.Αν απορρίψω κάτι θα το κάνω μετά απο πολύ σκέψη.Δέν ξέρω τι άλλο να κάνω.
Quote:
Originally posted by petrakis_87
Είναι ρίσκο, εξάλλου εγώ που δεν έχω και παρόλα αυτά έχω ταχυκαρδίες κακή διάθεση κτλ?...
Συμφωνώ με αυτό που λες εδώ. Οτι αν θέλει κάτι να σου πει η ψυχή σου, εσύ θα το μάθεις πρώτος. Όπως πιστεύω οτι ο ψυχοθεραπευτής σε βοηθάει να ακούσεις αυτά που έχει να σου πει η ψυχή σου, δημιουργεί ένα κλίμα μέσα στο οποίο η φωνή της να καταφέρει να φτάσει στα αυτιά σου.Quote:
Originally posted by shifter
Αλλά μου φαίνεται χαζό για τον τρόπο που σκέφτομαι να θέλει κάτι να μου πεί η ψυχή μου και να πρέπει να το ψάξω 5 χρόνια με ενα ψυχολόγο.Αν ήθελε να μου πεί κάτι μάλλον θα έπρεπε να το μάθω εγώ πρώτος.
Καίγομαι παιδιά.Ειλικρινά.Μου τέλειωσαν οι δικαιολογίες και τα ψέματα, πρέπει να φτιάξω την ζωή μου.
Ισως να έχετε δίκιο και όντως να μη θέλω να ψαχτώ.Αλλά δέν ξέρω πώς να το κάνω.Προσπαθώ να είμαι όσο ειλικρινής γίνετε με την ψυχολόγο.Και δέχομαι αυτά που μου λέει.Αν απορρίψω κάτι θα το κάνω μετά απο πολύ σκέψη.Δέν ξέρω τι άλλο να κάνω.
Δε νομίζω οτι μπορεί κανείς να σου πει τι σου συμβαίνει ή ποιά είναι η λύση στο πρόβλημά σου. Εσύ είσαι ο μόνος που την ξέρεις και η δουλειά του ειδικού είναι να σε βοηθήσει να την δεις.
ευχαριστώ παιδία για τις απαντήσεις αν και είμαι πολύ μπερδεμένος.
Quote:
Originally posted by shifter
Οσο για το καμπανάκι της ψυχής ειλικρινά οταν το ακούω μου ρχέτε να βαρέσω το κεφάλι μου στον τοίχο.Δέν νιώθω κάτι να θέλει να μου πεί.Να ψάξω να βρώ τον αρχαίο γρίφο κτλ.Κατάλαβα δύο τρία πραγματάκια για μένα απο την μέχρι τώρα ψυχοθεραπεία αλλά αυτά τα ήξερα ήδη.Οκ προσπαθώ να τα διορθώσω όσο μπορώ.Αλλά μέχρι εκεί.Δέν άλλαξε κάτι στην ζωή μου.
Προφανώς δέν έχω καταλάβει κάποια πράγματα.Και η αλήθεια είναι οτι προσπαθώ να είμαι ανοιχτός σε όλα.Αλλά μου φαίνεται χαζό για τον τρόπο που σκέφτομαι να θέλει κάτι να μου πεί η ψυχή μου και να πρέπει να το ψάξω 5 χρόνια με ενα ψυχολόγο.Αν ήθελε να μου πεί κάτι μάλλον θα έπρεπε να το μάθω εγώ πρώτος.
και μόνο η απαξιωτική γλώσσα που χρησιμοποιείς, σου δίνει τις απαντήσεις.
εννοείται πως δε θα φας τη ζωή σου με έναν ψυχολόγο. Δες τον σαν έναν μεταφραστή που τον χρειάζεσαι μέχρι να μάθεις τη γλώσσα.
πάντως, σου ευχομαι να παρεις τη ζωή στα χέρια σου καποια στιγμη...γιατί ζωή με κρίσεις πανικού, είναι μιση...
καλή δύναμη
shifter απ ότι κατάλαβα ο dr. λέει ότι σε περιπτώσεις ορμονικών διαταραχών μπορεί να έχεις κρίσεις πανικού και άγχος κάτι που είναι αλήθεια. Δεν λέει όμως ότι όλες οι περιπτώσεις κρίσεων πανικού και άγχους είναι αποτέλεσμα ορμονικών διαταραχών π.χ. υπερθυρεοειδισμού-προς θεού! Αν έχεις μια τέτοια κατάσταση μπορεί να καταπολεμηθεί με φάρμακα η με καταστροφή του περιττού αδένα με ραδιενεργό ιώδιο (από όσο ξέρω). Φυσικά κανείς γιατρός δεν θα σου πειράξει τον θυρεοειδή αν δεν έχεις καθαρό πρόβλημα υπερθυρεοειδισμού (π.χ. παραπάνω T3 στις εξετάσεις αίματος) εκτός και αν βρεις κάποιο υπόγειο ιατρείο του υποκόσμου στην κούβα που να χειρουργεί ο dr. death (!)
Ο λόγος που παθαίνεις πανικό σε φάση υπερ-θυρεοειδισμού είναι επειδή παράγονται από μόνες τους (χωρίς να στείλει σήμα ο εγκέφαλος μέσω της υπόφυσης που είναι ο \"κυρίαρχος ενδοκρινικός αδένας\" ) οι ορμόνες του θυρεοειδή (π.χ. T3, T4) με αποτέλεσμα με την σειρά τους να κάνουν τα επινεφρίδια να παράγουν περισσότερη αδρεναλίνη και νοραδρεναλίνη που είναι οι ορμόνες που ελέγχουν την αντίδραση \"πάλης-η-φυγής\"-δηλαδή αυτό που μεταφράζουν κάποιοι ως πανικό. Αυτές οι ορμόνες ανεβάζουν τον καρδιακό παλμό και στέλνουν το αίμα στους μυς για να κάνουν κάποιον να \"τρέξει η να παλέψει\" σε κατάσταση κινδύνου. Όσοι έχουν πανικό λανθασμένα αντιλαμβάνονται καταστάσεις κινδύνου (π.χ. θα πεθάνω, θα γίνω ρεζίλι κλπ.) με αποτέλεσμα να ενεργοποιείται η κατάσταση πάλης-η-φυγής κάτι που το ερμηνεύεις ως πανικό.
Όταν παράγονται παραπάνω ορμόνες από μόνες τους χωρίς να στείλει σήμα ο εγκέφαλος (όπως στον υπερθυρεοειδισμό) παράγονται συνέχεια-χωρίς ψυχολογική αιτία- αδρεναλίνη και νοραδρεναλίνη με αποτέλεσμα κάποιοι να το \"αισθάνονται\" αυτό ως άγχος και ένταση (η πανικό).
Τώρα σε περίπτωση πανικών και άγχους, το κλειδί δεν είναι να αφαιρέσεις το \"μέσο που εκφράζεται ο πανικός\" (π.χ. κάποιον ενδοκρινικό αδένα όπως τον θυρεοειδή η ακόμα καλύτερα- τα επινεφρίδια!) αλλά να αλλάξεις την αντίληψη σου για αυτά τα σωματικά συμπτώματα, τον τρόπο που βιώνεις τις καταστάσεις και τον λόγο που ίσως τις ερμηνεύεις υπερβολικά. Εκεί μπαίνει η ψυχοθεραπεία όπως η γνωστική-συμπεριφορική κλπ. Π.χ. ο ψυχολόγος σου θα σε κάνει να αναρωτηθείς ποιο είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί σε φάση πανικού η/και σε βάλει να ζήσεις αυτό ου φοβάσαι για να δεις τι θα γίνει κλπ. Αλλάζεις τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι και βιώνεις τα πράγματα σημαίνει ότι δεν θα φοβάσαι πλέον κάτι, οπότε η υπόφυση του εγκεφάλου σου δεν θα στείλει σήμα άγχους στον θυρεοειδή και στα επινεφρίδια. Και μετά everyone is happy. Χωρίς να μπει ραδιενέργεια η νυστέρι κάπου στο σώμα (!)
Φυσικά αν όντως έχεις υπερθυρεοειδισμό καλό θα ήταν να πας σε έναν ενδοκρινολόγο να το μιλήσεις αν δεν το έχεις κάνει ήδη!
Βασικά παιδιά, πώς το σκέφτομαι...δέν είπα οτι ο θυροειδής προκαλεί πανικούς.Τον ξέρω τον θυροειδή,ζούμε μαζί γύρω στα 15 χρόνια.Ξέρω και τις ταχυκαρδίες του και την αναστατωσή του και τα υπόλοιπα.Αυτο που βλέπω είναι οτι προσπαθώ για 4 χρόνια να φύγω απο τον εφιάλτη τών πανικών και δέν μπορώ.Παρόλο που και αγωγή παίρνω αλλά και σε ψυχολόγο πάω.Και λέω.
Μήπως ορμονικά προστίθεται σε μένα ένα ακόμα στρώμα,αναστάτωσης,άγχους,� �λπ κλπ έτσι ώστε να με δυσκολεύει περισσότερο στο να γίνω καλά;Σας ρώτησα γιατι όπως σας είπα μίλησα με μια γνωστή μου πρόσφατα εγχειρισμένη και μου λέει ... \"Ασε ευτυχώς την έκανα και έφυγε αυτη η αναστάτωση.Αυτός ο πανικός που είχα.\"
Μόλις άκουσα για πανικό εγώ, όπως καταλαβαίνετε χτύπησε ενα καμπανάκι -δυνατότερο απο την ψυχής, για να κάνουμε και λίγο πλάκα.
Ειλικρινά ρωτάω όσο μπορώ και ότι μπορώ.Βρήκα μια πολύ καλή ψυχολόγο.Πραγματικά απίστευτη γυναίκα.Αλλά οκ τα παμε και βρήκε κάποια πραγματάκια, αλλά ώς εκεί.Πρακτικά δέν βλέπω βελτίωση.Και μου λεεί της προάλλες οκ δεν θα ξαναζητήσεις βοήθεια απο κανένα.Μόνος σου.Και σκέφτομαι έπρεπε να πάω τόσο καιρό εκεί για να καταλήξουμε σε κάτι που τό ξερα απο την αρχή;Πήγα εκεί γιατί δέν μπορώ να το κάνω.
Μόλις άκουσα για πανικό εγώ, όπως καταλαβαίνετε χτύπησε ενα καμπανάκι -δυνατότερο απο την ψυχής, για να κάνουμε και λίγο πλάκα.
τα καμπανακια της ψυχης που σου ειπα τα ειδες σαν πλακα?
οχι παιδί μου εσύ μην αρπάζεσαι δέν έχει σχέση με το τί είπες.Απλά με την έκφραση καμπανάκι.
Άσε arsus, και εγώ που τα είχα περάσει-και οι πιο πολλοί βασικά που περνάνε πανικό/άγχος/αγοραφοβία τα ίδια πάνω-κάτω σκέφτονται και νιώθουν. Πάντως είναι πολύ καλό που τουλάχιστον δεν φεύγεις. Αν αρχίσεις να φεύγεις μόνο χειρότερα μπορείς να γίνεις. Το ότι \"νιώθεις σαν πυροτέχνημα\" είναι μάλλον επειδή βαθiά μέσα σου νιώθεις (υπάρχει η υπόνοια) ότι μπορεί τελικά να γίνει κάτι σοβαρό, να χάσεις τις αισθήσεις σου, να χάσεις τον έλεγχο της κατάστασης, να εκτεθείς σε κόσμο κλπ. Αυτό πρέπει ρε παιδιά να αλλάξετε σιγά σιγά και εκεί πρέπει να στοχεύει η ψυχοθεραπεία. Αυτά με το \"να δουλέψουμε παρελθοντικά γεγονότα για να φύγουν οι πανικοί\" η να \"καταλάβουμε από που προήλθαν οι πανικοί \'ωστε να φύγουν όταν το καταλάβουμε\" είναι παπάντζα τεράστια και όποιος ψυχολόγος η ψυχίατρος το λέει είναι αντιεπαγγελματίας και αντιεπιστημονικός τέλος.
Υπάρχουν 500 λογοί γιατί μπορεί να αναπτυχθούν οι πανικοί στον καθένα, γενετικοί, επι-γενετικοί και 1000 πιθανοί περιβαλλοντικοί-ψυχολογικοί λόγοι, από το ότι εκτέθηκε σε μεγάλη τιμωρία από τους γονείς και σε έντονο στρες μικρός, μέχρι το ότι έτυχε κάποιος να ακούσει για ένα περιστατικό ξαφνικού θανάτου κα να του γίνει μόνιμη φοβία (πολλοί με πανικό έχουν επίσης και νοσοφοβία) μέχρι επίσης το ότι πολλοί με πανικό έχουν και μικροπροβληματάκια με την αναπνοή κάτι που τους κάνει να νιώθουν πιο εύκολα το αίσθημα πνιγμού και να παίρνουν λάθος αναπνοές (εγώ π.χ. έχω διάφραγμα και βρογχικά), όλα αυτά-και πολλά ακόμα- έχουν ενοχοποιηθεί για τους πανικούς (χωρίς πλάκα). Οι ψυχικές διαταραχές-όπως και οι πιο πολλές ιατρικές διαταραχές (π.χ. υπέρταση, διαβήτης, καρκίνος κλπ.)-έχουν πολλούς παράγοντες από πίσω που ίσως και να διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Μπορεί να παίζουν πολλοί παράγοντες ρόλο και πολλές φορές μερικοί θα είναι άγνωστοι. Το θέμα είνα να δουλέψεις έντονα και συστηματικά πάνω στους πανικούς. Το να αρχίσεις να μιλάς για τον πατέρα σου και για τι έκανε όταν ήσουν 3 ετών μπορεί να μην έχει καμία θεραπευτική αξία (παρ όλο που εσύ αισθάνεσαι το γεγονός ως σημαντικό).
Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να αντιμετωπίσεις τους πανικούς τους ίδιους, να ελέγχεις και να ρυθμίσεις τις εικασίες και τις πεποιθήσεις περι θανάτου από πανικούς, να αλλάξεις την στάση \"του θα γίνω ρεζίλι\" και αν στο λογικό το καταλαβαίνεις αλλά δεν γίνεται τίποτα στα σωματικά και στην αίσθηση (ίσως επειδή με τον καιρό οι πανικοί γίνονται σαν \"αντανακλαστικό\"), τότε να πρέπει να βιώσεις \"στο πετσί τους\" τα πράγματα, να βγαίνεις συστηματικά έξω με τον ψυχολόγο ενώ ταυτόχρονα σου μιλάει και προσπαθείς να ελέγξεις το στρες εκείνη την στιγμή, αν φοβάσαι ότι θα πεθάνεις από καρδιακό να σου προκαλέσει ταχυκαρδίες στο γραφείο μέχρι ο εγκέφαλος να \"νιώσει\" ότι δεν θα πάθει τίποτα, επίσης να μαθαίνεις να χαλαρώνεις με ασκήσεις και τέτοια. Είναι δύσκολη θεραπεία αλλά υπάρχει. Το θέμα είναι να βρείτε τον κατάλληλο ψυχολόγο που να είναι καταρτισμένος και να κάνει αυτές τις θεραπείες. Να ακούει αλλά να παρεμβαίνει δυναμικά και σε συστηματική βάση! Συνέχεια, μέχρι να συνηθίσετε στο πετσί σας ότι ΔΕΝ θα γίνει το χειρότερο. Στην Ελλάδα δυστυχώς επειδή με τα 4 χρόνια όλοι είναι ψυχολόγοι (ενώ Αγγλία και Αμερική που έχει ειδικότητες θέλει διδακτορικό με πρακτική στην κλινική ψυχολογία) το επίπεδο είναι πολύ χαμηλό δυστυχώς και αυτό το λέω σαν πτυχιούχος. Ανοίγουν όλοι και όλες ένα γραφείο και παίρνουν το ύφος 1000 freud και φυσικά ο κόσμος δεν ξέρει και πηγαίνει. Δεν λέω, πολλοί ακούνε στωικά και υποστηρίζουν, το μιλάνε, αλλά ΔΕΝ παρεμβαίνουν όπως-και στην έκταση που- πρέπει. Δυστυχώς δεν έχουμε ικανούς, δυναμικούς και παρεμβατικούς, πλήρεις-καταρτισμένους-σε-διαταραχές θεραπευτές. Στην πρωτεύουσα και αν. Αυτή είναι η αλήθεια. Αν δεν βλέπετε πως δεν γίνεται κάτι μην διστάζετε πάντως να αλλάξετε θεραπευτή. Η καλύτερη λύση πάντως είναι ίσως κάποιοι στην Αθήνα και ακόμα καλύτερα στο εξωτερικό. Αν έχει λεφτά κάποιος είναι πολύ καλύτερο να πάει σε οργανωμένο πρόγραμμα-κλινική άγχους του εξωτερικού (που δίνεται καθημερινό CBT μαζί με άλλες θεραπείες από τους καλύτερους κλπ.)
προς θεου δεν αρπαχτηκα..Quote:
Originally posted by shifter
οχι παιδί μου εσύ μην αρπάζεσαι δέν έχει σχέση με το τί είπες.Απλά με την έκφραση καμπανάκι.
Αυτή η αγοραφοβία που έχω είναι οτι χειρότερο.Και είναι τόσο ηλίθια που ενώ κάποια πράγματα τα κάνω, σε ένα μήνα μετά μπορεί να δυσκολεύομαι.Δεν μπορώ να βγάλω άκρη με τίποτα.
Hello!
petran, πιστευεις δλδ πως αν παρεις το αντιπυρετικο, θεραπευεσαι και χωρίς αντιβίωση?
γιατί αυτό είναι ο πανικός για το σώμα, ένα συμπτωμα. Το να πολεμάς το σύμπτωμα, αυτό καθεαυτό μπορεί μόνο προσωρινή ανακούφιση να φέρει...
το επάγγελμα του ψυχολόγου νοσεί στην ελλάδα γι\'αυτό κ γω εμπιστευτηκα ψυχίατρο. Αλλά κ εκει, στο δημοσιο ιδίως, έχει κάτι φρούτα...απίστευτα.
την καλύτερη δουλειά την κάνει ο καθένας με τον εαυτό του.
Quote:
Originally posted by laptop
Hello!
petran, πιστευεις δλδ πως αν παρεις το αντιπυρετικο, θεραπευεσαι και χωρίς αντιβίωση?
γιατί αυτό είναι ο πανικός για το σώμα, ένα συμπτωμα. Το να πολεμάς το σύμπτωμα, αυτό καθεαυτό μπορεί μόνο προσωρινή ανακούφιση να φέρει...
το επάγγελμα του ψυχολόγου νοσεί στην ελλάδα γι\'αυτό κ γω εμπιστευτηκα ψυχίατρο. Αλλά κ εκει, στο δημοσιο ιδίως, έχει κάτι φρούτα...απίστευτα.
την καλύτερη δουλειά την κάνει ο καθένας με τον εαυτό του.
Γεια σου laptop!
Χμμ ίσως να μην έγινα απόλυτα κατανοητός. Εννοείται να καταπολεμάς τα αίτια, αλλά τα αίτια που \"διατηρούν\" τους πανικούς τώρα, π.χ. το να μην γίνεις ρεζίλι, κάτι που μπορεί να απορρέει από το γεγονός ότι μπορεί να είναι κάποιος υπερβολικά ντροπαλός η να έχει μεγάλη ευαισθησία στην κοινωνική κριτική κλπ. αυτά πρέπει να δουλέψεις εννοώ, που ναι είναι τα αίτια που διατηρούν τους πανικούς!
Μερικές φορές λόγω της χρόνιας κατάστασης ο πανικός γίνεται \"αυτόματος\" σαν \"αντανακλαστικό\"- και εκεί δεν φτάνει μόνο να το \"μιλήσεις\",πολλές φορές θέλει με την βοήθεια και την καθοδήγηση του ψυχολόγου και σταδιακή έκθεση σε καταστάσεις που αγχώνουν μαζί με το \"μιλητό\". Πρέπει να το \"βιώσει\" κάποιος στο \"πετσί\" του ότι δεν θα γίνει το \"χειρότερο\".Αυτά όμως δεν ξέρουν να τα κάνουν σωστά οι περισσότεροι \"ψυχοθεραπευτές\"-είτε ψυχολόγοι είτε ψυχίατροι.
Τώρα για το τι σταδιακά οδήγησε σε αυτά τα αίτια πο διατηρούν τους πανικούς είναι τεράστια ιστορία και δεν έχει και ιδιαίτερη θεραπευτική αξεία. Π.χ. πιθανά πρωταρχικά αίτια έχουν διατυπωθεί να είναι διάφοροι γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες. Είναι όπως και με μια παθολογική ασθένεια π.χ. με τον καρκίνο του πνεύμονα (μπρ χτύπα ξύλο!) θέλει δραστική παρέμβαση στον καρκίνο τώρα, να κόψει κάποιος το κάπνισμα τώρα και να κάνει τις χημειοθεραπείες του, δεν έχει και πολύ νόημα να αρχίσει κάποιος να μιλάει γιατί άρχισε το κάπνισμα μικρός η γιατί έχει τα γονίδια που έχει :P Η καλύτερη λύση είναι η πρόληψη βάβαια αλλά σε αυτό υπάρχει γενικότερο πρόβλημα παγκοσμίως-πόσο μάλλον στο greece. Εδώ δεν υπάρχουν σχολικοί ψυχολόγοι στα σχολεία και φέρνουν τον παπά για εξομολόγηση τι να λέει.
Γενικότερα έχουν αποσαφηνιστεί οι ψυχολογικοί μηχανισμοί που τροφοδοτούν τους πανικούς όπως και οι αποτελεσματικοί μέθοδοι θεραπείας όμως δυστυχώς στην Ελλάδα δεν είναι κατάλληλα εκπαιδευμένοι-ούτε ψυχολόγοι ούτε ψυχίατροι. Καλά οι ψυχίατροι είναι τεράστια απάτη-κρατικοί και οι περισσότεροι ιδιώτες. Θα παραδεχτώ ότι το \"ιατρικό/φαρμακολογικό μοντέλο\" οι περισσότεροι το γνωρίζουν καλά, αλλά το \"ψυχοθεράπευτής\" που όλοι πλέον βάζουν δίπλα είναι απάτη μεγάλη, η συντριπτική πλειοψηφία δεν έχει ιδέα από ψυχολογικούς μηχανισμούς και θεραπείες. Οι περισσότεροι θα σου πουν ότι κάνουν μια \"υποστηρικτικού\" η \"ψυχοδυναμικού\" η \"γνωσιακού\" \"τύπου\" θεραπεία και αυτό σημαίνει τις περισσότερες φορές ότι έχουν διαβάσει κάτι για τις ανάλογες θεραπείες και τις \"ψιλο-εφαρμόζουν\" (κάτι που είναι χειρότερο από το να μην τις εφαρμόσεις κάθόλου. Σε αυτά τα πράγματα είναι καλύτερο να πεις ότι δεν ξέρεις) παίρνοντας το ανάλογο γιγαντιαίο επιστημονικό ύφος βέβαια! Οι περισσότεροι δεν είχαν ποτέ επίσημη και συστηματική εποπτεία και εκπαίδευση σε σύγχρονες επιστημονικές ψυχοθεραπείες και θεωρίες κατα την ειδικότητα τους-εκτός από αυτούς που κάναν στο αιγινήτειο (και αυτοί όχι όλοι) η σε κάποιο ιδιωτικό ινστιτούτο εκπαίδευσης στην ψυχοθεραπεία (η κάποιοι του εξωτερικού). Αυτή είναι η αλήθεια. Η ψυχική υγεία στην Ελλάδα είναι σε τρομακτικά χαμηλό επίπεδο, δυστυχώς. Και φυσικά την περισσότερη δουλειά την κάνει ο καθένας μόνος του, αλλά θα πρέπει να υπάρχουν και \"coaches\" να σε καθοδηγήσουν-και να ξέρουν τι κάνουν- για το τι πρέπει να κάνεις μόνος σου! :)
Εγώ αυτό που έχω να πω είναι ότι άλλαξε η ζωή μας παρα πολύ γενικά έχουμε μεγαλύτερες απαιτήσεις με αποτέλεσμα να πάσχουμε σχεδόν όλοι από άγχος και πανικούς παλιότερα που τα πράγματα ήταν πιο χαλαρά και οι άνθρωποι ήταν πιο ήρεμοι και καλύτερα ήταν η ψυχική τους υγεία.
Quote:
Originally posted by janet
Εγώ αυτό που έχω να πω είναι ότι άλλαξε η ζωή μας παρα πολύ γενικά έχουμε μεγαλύτερες απαιτήσεις με αποτέλεσμα να πάσχουμε σχεδόν όλοι από άγχος και πανικούς παλιότερα που τα πράγματα ήταν πιο χαλαρά και οι άνθρωποι ήταν πιο ήρεμοι και καλύτερα ήταν η ψυχική τους υγεία.
συμφωνω απολυτα μαζι σου!!απολυτα!
Παιδία για όλους έχει αλλάξει η ζωή.Όχι για το 2% του πληθυσμού που είμαστε εμείς.Πήγα σήμερα μια βόλτα με τα πόδια, καταιδρωμένος και με 7000 φόβους και έβλεπα πόσο απλή η ζωή είναι για όλους τους υπόλοιπους.Πώς περπατάνε αμέριμνοι.Από 2 χρονών μέχρι 102.Κάτι τέτοιες στιγμές ειλικρινά χάνω κάθε ελπίδα οτι θα γίνω ποτέ καλα.
Οι κρίσεις πανικού όντως είναι πολύ δύσκολη κατάσταση πρέπει να απευθυνθείς σε ψυχοθεραπευτή και με την κατάλληλη φαρμακοθεραπεία θα βρεις λύση στο πρόβλημά σου αυτή είναι η άποψή μου.
Ναι καλά τα λές.Τα έκανα / κάνω αυτά.Αλλά ακόμα δεν βλέπω κάποια σημαντική αλλαγή.
Janet διαβάζω για ανθρώπους που πήραν ενα χάπι και γίναν καλά και απορώ πώς έγινε αυτό.Σε μένα τό μόνο που κατάφεραν είναι να κόψουν κάπως τις κρίσεις.Ούτε ηρέμησα, ούτε μου έφυγε η αγοραφοβια, ούτε τίποτα.
Όσο αναφορά την ψυχοθεραπία.Έχω βρεί μια πολύ καλή ψυχολόγο οπού επιτέλους μιλάμε για ουσιαστικά θέματα(και όχι να τραβαω λαστιχάκια στο χέρι ή να μετράω απο το 100 και πρός τα κάτω) αλλά αυτό το πράγμα θέλει αρκετό χρόνο.Ξέρω οτι όταν φύγω απο εκεί θα είμαι ενας ελευθερος άνθρωπος (δέν ξέρω αν θα μου χουν μείνει λεφτά για να έχω ίντερνετ να σας το πώ :P)
Πιέζομαι πολύ λόγο της αγοραφοβίας που έχω.Με τρελαίνει αυτό το πραγμα να είμαι 30 και να μήν μπορώ να περπατήσω.Αλλά σε αυτό είμαι μόνος.Δυστυχώς το άφησα για πάρα πολύ καιρό και τώρα θέλει αρκετή προσπάθεια να το νικήσω.Αν και φαντάζομαι 5 6 φορές να πάθω ένα χοντρό πανικό στον δρόμο και να μείνω εκεί, μετά δέν θα έχω πρόβλημα.
Είμαι στην φάση αυτής της \"ασθένειας\" που φοβάμαι τον φόβο.Πιστεύω οτι είναι και το τελευταίο σκαλοπάτι,μιας και έχουν εξαντληθεί πλέον όλοι οι άλλοι φόβοι( θα πάθω καρδιά,θα πεθάνω,θα λιποθυμίσω,θα τρελαθώ) όλα τα έχω περάσει αυτά τα χρόνια.
shifter, να μην απορείς για αυτά που διαβάζεις, γιατί 1) μπορεί να μην έγιναν τα πράγματα έτσι όπως φαίνονται, δηλαδή \'με ένα χάπι έγινα καλά\' και 2) μπορεί το χάπι να ήταν το τελευταίο κοματάκι του παζλ, αυτό που έλειπε για να λειτουργήσει το σύνολο. Κι αυτό το \'περπατάνε αμέριμνοι\'...χμ....είσαι σίγουρος ότι είναι αμέριμνοι? Μπορείς να διαβάσεις τη σκέψη τους, να ζήσεις τη ζωή τους, ή μήπως αν κάποιες στιγμές είμαστε όντως αμέριμνοι και κάνουμε κάποια πράγματα με ευκολία, αυτό σημαίνει ότι σε όλη την πορεία της ζωής μας τα πράγματα κυλούν απροβλημάτιστα? :)
Τώρα για το τι γίνεται στους πανικούς και την αγοραφοβία, από τη στιγμή που όπως λες βρήκες επιτέλους μια καλή ψυχολόγο και προχωράτε σε ουσιαστικά πράγματα, αυτό είναι πολύ θετικό. Νιώθεις πως έχεις καταλάβει κάποια πράγματα για τον μηχανισμό που συντηρεί τον πανικό και τις φοβίες? Νιώθεις πως ξέρεις πως οι ΤΩΡΙΝΕΣ συνθήκες της ζωής σου, οι σχέσεις σου, οι σκέψεις σου, σχετίζονται με τους πανικούς? Έχεις μάθει να κατανοείς και σε κάποιο βαθμό να ελέγχεις τις αντιδράσεις του οργανισμού σου?
Όσο για το φόβο του φόβου, είναι κι αυτό κάτι που όσο το αποφεύγουμε κι όσο το θεωρούμε \'εχθρό\' μας, τόσο μένει.
Έχω καταλάβει κάποια πράγματα.Αλλα έχω ακόμα πολύ δουλεία.Και όπως φαίνεται είμαι απο τους πιο ακατάλληλους ανθρώπους στα ψυχολογικά θέματα.
Αλλά ακόμα δέν μπορώ να απαντήσω με ένα ναί στις ερωτήσεις σου.Δέν έχω βρεί τον συσχετισμό.Δέν έχω δεί πώς επηρεάζει η τωρινή μου ζωή τους πανικούς μου.Και φυσικά δέν μπορώ να το ελέγχω
Η αλήθεια είναι οτι η ζωή μου έχει αλλάξει πρός το χειρότερο απο τότε που έπαθα πανικούς.Όποτε λογικό είναι να με επηρεάζει.Δέν μπορώ να ζήσω άνετα λόγο αγοραφοβίας.Δέν μπορώ να κάνω σχέση κλπ κλπ.Αλλά δέν μπορώ να πώ οτι φταίνε αυτά.Αυτά ήρθαν μετά ώς αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης.
Χμ, όχι ακριβώς η τωρινή ζωή σου, δηλαδή η ζωή μετά την έναρξη των πανικών, γιατί φυσικά είναι πολύ λογικό να δυσκολεύεσαι περισσότερο στην καθημερινότητα. Αλλά γενικά οι σκέψεις σου, οι επιλογές σου, οι συνθήκες του σχετικά πρόσφατου παρελθόντος (αν το ψάξουμε, μπορεί να φτάσουμε και στη μήτρα της μαμάς, αλλά πέρα από την κατανόηση δεν θα κερδίσεις κάτι :)). Δηλαδή πριν από τους πανικούς θα έλεγες ότι ήταν όλα μια χαρά?
Παιδια εγώ εκανα χτες εξετασεις για θυρεοειδη γιατι εδω και 3 μηνες μου κοβεται η ανασα στιγμιαια στο λαιμο , εκει οπου βρισκεται ο θυρεοειδης. Συνηθως μου συμβαινει οταν τρωω το μεσημερι ή οταν εχει πολλη ζεστη. Τα αποτελεσματα ομως ηταν αρνητικα και ο γιατρος μου ειπε οτι ειναι σε φυσιολογικα επιπεδα. Δεν ξερω, ισως το ψαξω για ασθμα τωρα. Το ενδεχομενο να μην εχω τιποτα δεν παιζει γιατι με πιανει καθε μερα.
μαρίνα για βρές έναν άνθρωπο που η ζωή του να είναι τέλεια και μετά θα σου πώ και γώ για μένα.Τα προβληματάκια που είχα εγώ πρίν πάθω πανικούς δέν πιάνουν μία σε αυτά που αντιμετωπίζουν αρκετοί άνθρωποι σήμερα.
Και η αλήθεια είναι οτι είμουν και αρκετά χαρούμενος μίας και μόλις είχα αρχίσει μία πολύ ωραία σχέση με μια συνονόματή σου.
Αλλά αυτό που κατάλαβα είναι οτι δέν παίζουν ρόλο τα προβλήματα.Αλλα το πώς το ήλιθιο το μυαλό μου κάνει το μικρό προβληματάκι τεράστιο ή που και δημιουργεί πολλά απο εκεί που δέν υπάρχουν κάν.
Αλλά ακόμα και σήμερα δέν μπορώ να δεχτώ το πώς μπορεί να καταντήσει ένας άνθρωπος με το απλά να μην μπορεί να διαχειριστεί το άγχος του σωστά.Δέν μπορώ να δεχτώ οτι επειδή στεναχωριόμουν με το παραμικρό και όλα τα άλλα, θα μπορούσα να φτάσω μια μέρα να χάσω τον ευατό μου.Δέν ήξερα ποτέ στην ζωή μου ότι μπορούσε ενα παλικάρι 28 ετών χωρίς κάποιο λόγο να μήν μπορεί να περπατήσει και κάθετε τρομαγμένο όλη μέρα σπίτι κυριευμένο απο το φόβο.Ακόμα μέχρι και σήμερα πιστεύω οτι κάτι άλλο θα φταίει και όχι ο τρόπος που βλέπω και αντιδράω στα διάφορα ερεθίσματα.
Εχεχε...ναι, το ότι \'κάτι άλλο θα φταίει\' το κατάλαβα κι από την ερώτηση για το βιντεάκι, που με την ευκαιρία, η ορμονική ισορροπία απλά δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες για την καταπολέμηση των πανικών και δεν μπορεί να αποτελέσει από μόνη της \'θεραπεία\'. Όπως δεν αποτελούν και από μόνες τους οι ορμόνες \'αιτία\' για τον πανικό - άλλο να μιλάμε για π.χ. \'υπερένταση\' και άλλο για άγχος, φοβίες, πανικούς, καταστάσεις δηλαδή που δεν βασίζονται μόνο στα γεγονότα (ενδογενή ή εξωγενή), αλλά και στις δικές μας ερμηνείες. Εξάλλου, η σχέση είναι αμφίδρομη, και η σκέψη/διάθεση επηρεάζει τις ορμόνες, οπότε μπορεί θαυμάσια το άγχος να αποσυντονίσει το σύστημα!
Φοβάμαι ότι θα χρειαστεί να δεχτείς ότι το βασικότερο πρόβλημα βρίσκεται στον τρόπο σκέψης, ναι, στον τρόπο που βλέπεις και αντιδράς στα διάφορα ερεθίσματα. :) Ας πούμε λες \'στενοχωριόμουν με το παραμικρό\' και ταυτόχρονα λες \'χωρίς κάποιο λόγο\'. Το να στενοχωριέσαι με το παραμικρό δεν είναι λόγος? :)
Φυσικά και παίζουν ρόλο τα προβλήματα, απλά πολλές φορές αυτά που είναι όντως προβλήματα τα θεωρούμε \'φυσιολογικά\' ή αυτονόητα κι έτσι δεν καταλαβαίνουμε το ρόλο που μπορεί να έπαιξαν στο να πιεστούμε, από την άλλη σαφώς και δημιουργούμε προβλήματα με τη σκέψη μας ή τα μεγενθύνουμε.
Και καταρχήν, βγάλε την σκέψη ότι \'δεν θα έπρεπε εγώ να το πάθω αυτό\', δεν το έγραψες ακριβώς έτσι, αλλά γράφεις ότι τα προβλήματα σου δεν ήταν σημαντικά σε σχέση με αυτά των άλλων, ότι ήσουν και χαρούμενος με τη σχέση, οπότε γιατί να προκύψουν οι πανικοί. Ίσως για να σου θυμίζουν ότι τα πράγματα δεν είναι πάντα υπό έλεγχο, πάντα λογικά, πάντα προβλέψιμα? :) Ίσως είναι λιγάκι σαν το σοκ του ανθρώπου που δεν καπνίζει, δεν πίνει, αθλείται αλλά....αρρωσταίνει νέος, ενώ ο διπλανός του μπορεί να κάνει τις άπειρες καταχρήσεις κι όμως περπατά αμέριμνος.
Κοίτα, αν δεν μπορείς ακόμα να απαντήσεις στα ερωτήματα που σου έγραψα σε προηγούμενο μήνυμα, σίγουρα έχεις δρόμο ακόμα, αλλά όπως λες ήδη έχεις κερδίσει κάποια πράγματα από την επαφή σου με την ψυχολόγο. Αν νομίζεις ότι η ενδοσκόπηση έφτασε σε κάποιο όριο και δεν μπορεί να σε βοηθήσει περισσότερο, ζήτα και πιο πρακτική καθοδήγηση, αφού όμως πρώτα ανοίξεις ένα μικρό παραθυράκι στο να δεις λίγο διαφορετικά τα πράγματα.
Θές λίγο να μου εξηγήσεις τι σημαίνει πιο πρακτική καθοδήγηση;
Ναι. Η πρακτική καθοδήγηση συνίσταται σε αυτά που έγραψε παραπάνω και ο PETRAN και που αντιγράφω από το μήνυμά του:
\"Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να αντιμετωπίσεις τους πανικούς τους ίδιους, να ελέγχεις και να ρυθμίσεις τις εικασίες και τις πεποιθήσεις περι θανάτου από πανικούς, να αλλάξεις την στάση \"του θα γίνω ρεζίλι\" και αν στο λογικό το καταλαβαίνεις αλλά δεν γίνεται τίποτα στα σωματικά και στην αίσθηση (ίσως επειδή με τον καιρό οι πανικοί γίνονται σαν \"αντανακλαστικό\"), τότε να πρέπει να βιώσεις \"στο πετσί τους\" τα πράγματα, να βγαίνεις συστηματικά έξω με τον ψυχολόγο ενώ ταυτόχρονα σου μιλάει και προσπαθείς να ελέγξεις το στρες εκείνη την στιγμή, αν φοβάσαι ότι θα πεθάνεις από καρδιακό να σου προκαλέσει ταχυκαρδίες στο γραφείο μέχρι ο εγκέφαλος να \"νιώσει\" ότι δεν θα πάθει τίποτα, επίσης να μαθαίνεις να χαλαρώνεις με ασκήσεις και τέτοια. Είναι δύσκολη θεραπεία αλλά υπάρχει. \"
Δηλαδή, συστηματική προσπάθεια για αλλαγή του τρόπου σκέψης, σταδιακή έκθεση, ασκήσεις χαλάρωσης, αλλά και διάφορα άλλα. Μπορεί για κάποιους ανθρώπους αυτό να μην είναι επαρκές σαν \'θεραπεία\', είναι όμως σημαντικό κομμάτι της θεραπείας, ειδικά όταν ενώ έχουμε κατανοήσει αρκετά πράγματα για τον εαυτό μας και τους πανικούς, τα συμπτώματα επιμένουν.
σε ευχαριστώ μαρίνα για τις απαντήσεις.Ακριβός σε αυτό το στάδιο πρέπει να είμαι.Αλλά δέν ξέρω ακόμα αν θα έχω την συνεργασία της ψυχολόγου για το θέμα του να βγαίνω έξω.
σηιφτερ δεν βγσινεισ καθολου εξω?
Με αυτοκίνητο δέν έχω πρόβλημα.Με τα πόδια έχω.Μπορώ να κάνω τα πάντα γιατί όκ ποιός περπατάει σήμερα;Αλλά δέν πάει έτσι όμως.Θέλω να μπορώ να κάνω τα πάντα.
πάντος όποιος αντιμετωπίζει τα ίδια και θέλει να μιλήσει ας μου στείλει ενα u2u να του δώσω το μσν μου.Δυστυχώς δέν έχω κανένα αυτή την στιγμή που να ξέρει και να ζεί το πρόβλημα.Και κανείς άλλος δεν μπορεί να σε καταλάβει, εκτός απο αυτούς που το περνάνε.