Δεν με αγάπησε ποτέ

Καλησπέρα σε όλους.Με λένε Κρυσταλλία και είμαι 38 ετών.
Έχω μια σχέση εδώ και 10 χρόνια.Τα πρώτα ήταν καλά δυστυχώς όμως από την τελευταια πενταετία θυμάμαι ελάχιστες χαρές και χιλιάδες πίκρες, προσβολές, καυγάδες, εντάσεις, χωρισμούς και επανασυνδέσεις.Την τελευταία πενταετία έπαψα να είμαι καλή γι\' αυτόν, τίποτα δεν έκανα καλά, σε τίποτα δεν ήμουν αξιόλογη. Η μαγερική μου χάλια, ο χαρακτήρας μου κακός, στα επαγγελματικά μου ασταθής, τα οικονομικά μου πενιχρά.Όσες φορές αναρωτήθηκα γιατί ήμασταν μαζί αφού είχε αυτή τη γνώμη για εμένα ήταν και οι φορές που αποφάσιζα να χωρίσουμε και οι φορές που εκείνος ικέτευε να μην το κάνω ή εκβίαζε ψυχολογικά με φράσεις \"εσύ φεύγεις\" ή \"εσύ θες να χωρισουμε\"!!!
Το θέμα είναι ότι αυτή τη στιγμή είμαι έγκυος στον 5ο μήνα.Προσπαθήσαμε να τα βρούμε για να φτιάξουμε έστω και τώρα μια αρμονική οικογένεια αλλά και πάλι τίποτα.Περίμενα τουλάχιστον να σεβαστεί την εγκυμοσύνη και να καλμάρει.Μάταια.Η επιθετικότητα η ασέβεια οι προσβολές η αδιαφορία ήταν σε εβδομαδιαία διάταξη.Σπάνια βγήκαμε από το σπίτι 2 φορές σε αυτούς τους 5 μήνες κι αυτές τις 2 φορές μου τις έβγαλε ξινές. Έφτασα σε σημείο σήμερα να λέω πως θέλω να πεθάνω και ειλικρινά αν είχα ένα όπλο μπροστά μου εκείνη τη στιγμή θα τίναζα τα μυαλά μου στον αέρα.Τόση απελπισία ένιωθα.
Μάζεψα τα πράγματα μου και έφυγα.5 μηνών έγκυος να σέρνω τη ζωή μου σε βαλίτσες.Δεν φιλοτιμήθηκε να προτείνει έστω να μείνει στη μάνα του μερικές ημέρες και να κάτσω εγώ σπίτι του μόνη μου να ηρεμήσω όχι.Προτίμησε να μην ξεβολευτεί και να με βλεπει έγκυο να σέρνω πράγματα.
Δεν με αγάπησες ποτέ σου.Το μόνο που ήθελες από εμένα ήταν τη σιγουριά μιας σχέσης, την σιγουριά ότι δεν θα σε απορρίψει μια νέα κατάκτηση, το βόλεμα ίσως και ένα παιδί. 10 χρόνια δεν καταδέχτηκες να με παντρευτείς.5 μήνες γνωρίζεις για την εγκυμοσύνη και δεν κίνησες καμια διαδικασία έστω τυπική.Σήμερα που κλαίγοντας σου έλεγα ότι μου κατέστρεψες τη ζωή, μου είπες να πάω στον διάολο.Το είπες σε εμένα τη μάνα του παιδιού σου. Σε εμένα που αντί να είμαι ξαπλωμένη και ήρεμη, περιφέρομαι στους δρόμους κλαμένη και με την κοιλιά στο στόμα.Εχθρός σου να ήμουν έτσι δεν θα μου φερόσουν.
Δεν ξέρω τί να κάνω με το παιδί μόνη μου.Έχω πελαγώσει.Μου ερχεται να αυτοκτονήσω.

Κρυσταλλια αποτι καταλαβαινω το μωρο δεν το θελατε κ οι δυο.Γιατι περιμενες να σεβαστει την εγκυμοσυνη σου κ σενα?Κατι τετοιο προυποθετει ωριμοτητα κ αυτος δεν διαθετει.
Θα φερεις στον κοσμο ενα παιδακι σε λιγους μηνες,πρεπει να εισαι ηρεμη.Εχεις φιλους,συγγενεις?Δουλευεις ?Εχεις ενα μερος να μεινεις ωστε να σκεφτεις την ολη κατασταση πιο ηρεμα?

εσυ, εφοσον επι 5 χρονια σου συμπεριφεροταν ασχημα, γιατι τον ανεχοσουν? γιατι περιμενεις απο αυτον να αλλαξει? γιατι δεν φευγεις?

Μαρία σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου. Περίμενα να σεβαστεί τουλάχιστον τη νέα ζωή μέσα μου που δεν κάνει να ταράζεται. Όσο ανώριμος κι αν είσαι παύεις να έχεις ανθρωπιά; Το παιδί μπορεί να ήρθε εκτός προγράμματος αλλά αν δεν το ήθελα υπήρχε \"λύση\". Δεν το κράτησα για να \"κρατήσω\" κι αυτόν, δεν είμαι της νοοτροπίας οτι με τα παιδια κρατας συντρόφους. Το κράτησα γιατί ήθελα ένα παιδί και ήμουν ετοιμη να παλέψω για τη σχέση μου ώστε και αυτό να ζήσει σε μια αρμονική οικογένεια.Δεν τα κατάφερα.
Ναι έχεις δίκαιο πρέπει να είμαι ήρεμη.Όσο εξαρτάται από εμένα προσπαθώ.Δυστυχώς μέχρι σήμερα υπήρξε ένα περιβάλλον που δεν βοηθούσε ιδιαίτερα.Ευτυχώς τώρα μένω προσωρινά στη μαμά μου, δεν τίθεται θέμα στέγης.Αλλά φοβάμαι το αύριο.Πώς θα τα καταφέρω μόνη με ένα παιδί; Πώς θα καταφέρω να τον ξεπεράσω που τον αγαπώ ακόμα μετά απο όλα αυτά;Πώς θα καταφέρω να τον ξεπεράσω όταν αναγκαστικά θα τον βλέπω για τα τυπικά;Τί θα πω στο παιδί μου για την οικογένεια που δεν του χάρισα;

Quote:

---

Originally posted by Lou!..
εσυ, εφοσον επι 5 χρονια σου συμπεριφεροταν ασχημα, γιατι τον ανεχοσουν? γιατι περιμενεις απο αυτον να αλλαξει? γιατι δεν φευγεις?

---

Γιατί σε αυτά τα 5 χρόνια υπήρχαν και καλές στιγμές λίγες βέβαια.Κι αντί για τις κακές που ήταν πολύ περισσοτερες σκεφτόμουν αυτές τις λίγες αλλά και όλες τις καλές που περάσαμε τον πρώτο καιρό και που πίστευα πως θα επιστρέψουν και θα πληθύνουν.Γιατί όλα αυτά τα χρόνια περίμενα να κοιμηθώ και να ξυπνήσω δίπλα σε αυτόν που γνωρισα κι ερωτεύτηκα.Περίμεα από αυτόν να αλλάξει γιατί τον αγαπούσα και πίστευα πως με αγαπάει κι αυτός.Κι οταν είδα πως δεν άλλαζε προσπάθησα να κάνω εγώ υπομονή αλλά τα ορια μου εξαντλήθηκαν.Έφυγα σήμερα.Δεν άντεξα άλλο να μετράω τις κουβέντες μου μην τυχόν και μαλώσουμε.

Quote:

---

Originally posted by Lou!..
εσυ, εφοσον επι 5 χρονια σου συμπεριφεροταν ασχημα, γιατι τον ανεχοσουν? γιατι περιμενεις απο αυτον να αλλαξει? γιατι δεν φευγεις?

---

μάλλον επειδή είναι έγκυος..

Quote:

---

Originally posted by janet

Quote:

---

Originally posted by Lou!..
εσυ, εφοσον επι 5 χρονια σου συμπεριφεροταν ασχημα, γιατι τον ανεχοσουν? γιατι περιμενεις απο αυτον να αλλαξει? γιατι δεν φευγεις?

---

μάλλον επειδή είναι έγκυος..

---

5 χρόνια είμαι έγκυος;;;Θα το ειχα χωνέψει το παιδί!:P
δεν ξέρω αν φαίνεται στο αρχικό μου κείμενο αλλά έχω φύγει.δεν με φρεναρει η εγκυμοσύνη.Οι φόβοι μου για το αύριο και τ αισθηματα μου με φρενάρουν.

γεια σου Κρυσταλλια

σου ευχομαι κατ αρχας μια ωραια και να τη χαρεις οσο μπορεις εγκυμοσυνη?

αληθεια σε χαροποιει που εισαι μητερα?


κατα δευτερον

δεν ειναι οτι δε σε αγαπησε (δικη μου γνωμη παντα)

αλλα κοιταξε τι γινεται ... οι αντρες ειναι λιγο πως να το πω καμια φορα καπως πιο ακατεργαστοι στο πως εκφραζουν τα συναισθηματα τους

ξερεις γιατι το λεω αυτο? επειδη το εχω μαθει απο τον πατερα μου

μερικες φορες τον εβλεπα και ελεγα Παναγια μου αυτος ειναι αραγε ο πατερας μας μες τη μαυριλα και την καταχνια την απαξιωση κτλ. ομως ο ιδιος ανθρωπος θα σφαζοταν να ξοδεψειο ολο του το μεροκαματο για τα παιδια του να μην τους λειψει τιποτα να τρεξει να σταθει να φερει να στιβει πορτοκαλαδες να φροντιζει

ετσι εβγαλα το συμπερασμα να μη βγαζουμε συμπερασματα απλα απο τετοιες εκφρασεις

επισης μηπως δεν ειναι κακος αλλα ψιλοκαταθλιπτικος? γενικα εχει ορεξη κινειται βοηθα χαμογελα?

υστερα απο δεκα χρονια σχεσης να ελθει παιδακια και να μη του καιγεται καρφι μηπως κατι δεν παει καλα ψυχολογικα?

τι γινεται????

κρυσταλλια καλησπερα
ευτυχως η δυστυχως, η εγκυμοσυνη σου ειναι τωρα προχωρημενη, οποτε ο δρομος ειναι μονοδρομος...
απο μια αποψη δεν εχεις ολες τις επιλογες μπροστα σου, απο μια αλλη ομως,δεν χρειαζεται να αντιμετωπισεις κανενα τραγικο διλλημμα.
ευτυχως το παιδι το θελεις....
ευτυχως εχεις στεγη κι αν καταλαβαινω και στηριξη απο την μητερα σου.
πολυ καλα ολα αυτα.
αυτα εχεις, με αυτα θα αγωνιστεις....
παρε οση στηριξη υλικη και ηθικη μπορεσεις απο γονεις και φιλους και κοιτα μπροστα.
γεννησε το παιδακι, κανε οτι καλυτερο μπορεσεις για τα οικονομικα σου κι αν δεν μπορεσεις μονη, μεινε στην μητερα σου μεχρι να μεγαλωσει το παιδι.
αυτα, ο,τι και να γινει...
απο και και περα, κανεις δεν αποκλειει οτι καποια στιγμη θα τα ξαναβρειτε με τον φιλο σου, ελπιζω σε υγιη βαση και οχι βεβιασμενα λογω του παιδιου..
το θετικο ειναι οτι δεν εισαι διατεθιμενη για οποιαδηποτε υποχωρηση και το απεδειξες φευγοντας σε αυτη την κατασταση.

καλο κουραγιο, σε καλο να σου βγει

Αχ researcher φλέβα χτύπησες.Δεν μπορώ να μπω σε λεπτομέρειες αλλά χτύπησες φλέβα.
Γενικά δεν ήμουν ποτέ άνθρωπος που ονειρευόταν γάμους και παιδιά.Ήθελα πάντα να κάνω οικογένεια με έναν άνθρωπο χωρις απαραίτητα το πανηγύρι και τη χαρτούρα και αν ερχόταν και ένα παιδί καλώς να ερχόταν αν όχι δεν καιγόμουν. Δεν ξέρω αν σε αυτό οφείλεται που δεν είμαι ιδιαίτερα θερμή με την εγκυμοσύνη ή αν οφείλεται στη σχέση με τον σύντροφο.
Ναι συμφωνώ.Οι αντρες είναι ακατέργαστοι αλλά όχι γαιδούρια. Ξέρεις πόσες φορές μου εχει πετάξει στα μούτρα τους ίδιους χαρακτηρισμούς;Γιατί ήθελε να είναι μαζί μου αφού η γνώμη που είχε για εμένα και την προσωπικότητα μου ήταν κάκιστη;Γιατί ότι και να ξεκινούσα ή να έκανα στη ζωή μου το απαξίωνε; Γιατί έφτανα στο σημείο να του κρύβω πράγματα της καθημερινότητας μου απο φοβο μη μου τα \"χτυπησει\" στο μέλλον με αποτέλεσμα να επικοινωνούμε λιγότερο; Τελικά το δικό του ακατέργαστο τί αποτελέσματα έφερε;
Δέχομαι ότι από τις εκφράσεις βγάζεις λιγότερα συμπεράσματα σε σχεση με τις πράξεις.Αλλά όταν ακούς τις ίδιες προσβολές είσαι άνθρωπος και πληγώνεσαι.Και μη νομίζεις οτι απο πράξεις ήταν καλυτερα.
Κακός δεν είναι είναι όμως πολύ ανασφαλής και εσωστρεφής.Έχει τεράστιο θέμα με την εικόνα του και με τους φίλους του μοιράζεται ελάχιστα απο την προσωπική του ζωη.Δεν βγαίνει ιδιαίτερα κλεινεται σπιτι με τις ωρες και ντρέπεται να πλησιασει το άλλο φύλο.Αντιθέτως εγώ μιλάω με τους πάντες είμαι πολλή κοινωνική και γνωρίζω κόσμο για πλάκα.Έχω πολύ λιγότερους φίλους αλλά γνωρίζουν τα πάντα για εμένα.Έχω κι εγώ ανασφάλειες αλλά είμαι πιο αυτοκαταστροφική δηλαδή δεν προβάλλω τις ανασφάλειες μου στους άλλους αλλά σε εμένα την ίδια.Γενικά είμαι ανοιχτός ανθρωπος εκείνος όχι.
Δεν ξέρω αν πάει καλά ψυχολογικά.Όταν τον πίεσα να δει ψυχολόγο πήγε 4,5 φορές και μου ειπε πως δεν υποφέρει απο καποια κατάθλιψη πως είναι καλά και πως και δεν χρειάζεται να ξαναπάει.
Μεταξύ μας όλοι μας λίγο πολύ έχουμε θέματα με τον εαυτό μας.Στην περίπτωση του πιστεύω πως το βασικότερο είναι οτι πια δεν αισθανεται το ιδιο για εμενα.Έχω να συγκρινω με την εποχή που εισέπραττα την αγάπη του γιατί την έδειχνε και την έδειχνε γιατί την ένιωθε.Τώρα που δεν την νιώθει είμαι κακιά αν με εννοείς!
Σε ευχαριστώ για τις ευχές να είσαι καλά :)

Quote:

---

Originally posted by Remedy
κρυσταλλια καλησπερα
ευτυχως η δυστυχως, η εγκυμοσυνη σου ειναι τωρα προχωρημενη, οποτε ο δρομος ειναι μονοδρομος...
απο μια αποψη δεν εχεις ολες τις επιλογες μπροστα σου, απο μια αλλη ομως,δεν χρειαζεται να αντιμετωπισεις κανενα τραγικο διλλημμα.
ευτυχως το παιδι το θελεις....
ευτυχως εχεις στεγη κι αν καταλαβαινω και στηριξη απο την μητερα σου.
πολυ καλα ολα αυτα.
αυτα εχεις, με αυτα θα αγωνιστεις....
παρε οση στηριξη υλικη και ηθικη μπορεσεις απο γονεις και φιλους και κοιτα μπροστα.
γεννησε το παιδακι, κανε οτι καλυτερο μπορεσεις για τα οικονομικα σου κι αν δεν μπορεσεις μονη, μεινε στην μητερα σου μεχρι να μεγαλωσει το παιδι.
αυτα, ο,τι και να γινει...
απο και και περα, κανεις δεν αποκλειει οτι καποια στιγμη θα τα ξαναβρειτε με τον φιλο σου, ελπιζω σε υγιη βαση και οχι βεβιασμενα λογω του παιδιου..
το θετικο ειναι οτι δεν εισαι διατεθιμενη για οποιαδηποτε υποχωρηση και το απεδειξες φευγοντας σε αυτη την κατασταση.

καλο κουραγιο, σε καλο να σου βγει

---

Έχεις δίκαιο.Ευτυχώς έχω όπλα στα χέρια μου.Θα μπορούσα να ήμουν άστεγη αυτή τη στιγμή και να αναγκαζόμουν να ανεχτώ μια κατάσταση.Νιώθω όμως τελείως απογοητευμένη.Στα 38 μου χρόνια να υπάρχει η προοπτική να πρέπει να μείνω με τη μητέρα μου. Στα 38 μου χρόνια να γίνομαι μητέρα και αντί να είμαι χαρούμενη να είμαι σκ...τά.Να σκέφτομαι οτι στο μαιευτηριο ολα τα μωρά θα εχουν μπαμπάδες και το δικό μου επισκέπτη.Να γυρίσω από το μαιευτήριο και να το θηλάζω χωρίς τη παρουσία του πατέρα του δίπλα.Ο άνθρωπος που θα έπρεπε να είναι στο πλάι το δικό μου και του παιδιού μου να λείπει από το πλάνο και να μην υπάρχει κανείς να μοιραστεί μαζί μας στιγμές που δεν θα ξαναρθουν.Είναι τώρα ζωή αυτή;

Κρυσταλλία ίσως είναι λίγο ασταθής και ίσως και καταθλιπτικός. Πάντως εγώ τα βλέπω κάπως αισιόδοξα, με την έννοια ότι σίγουρα θα τον κολακέψει να γίνει μπαμπάς και άν δε σε ήθελε δε θα σε κράταγε όταν του έλεγες για χωρισμό. Σίγουρα έχει άλυτα προσωπικά ζητήματ, αλλά ένα παιδάκι θα τον συνεφέρει αρκετά (ελπίζω), ιδίως αν ασχοληθεί με αυτό, διότι θα αποτελέσει την έξοδο απο τον εαυτό του και τα συσσωρευμένα άλυτα ψυχολογικά του θέματα. Ακόμα όμως και άν γίνεις μια ανύπαντρη μητέρα, πλέον είναι σύνηθες και στο κάτω κάτω το΄θέλεις το παιδάκι. Μην ξανακούσω λοιπόν για αυτοκτονίες, διότι θα στις βρέξω :)

εχεις δικιο κρυσταλλια, ειναι δυσαρεστα ολα αυτα που αναφερεις, αλλα δεν μπορουμε να τα εχουμε ολα οταν δεν εχουμε φροντισει γι αυτα ετσι δεν ειναι?
το παιδι προεκυψε, ενω η σχεση ειχε προβλημα...η το εριχνες, η το κρατουσες με τις τωρινες συνθηκες.
το κρατησες.
συμφωνω,δεν φαινεται ειδυλλιακη η κατασταση και δεν θα την ηθελαν ουτε θα την αντεχαν πολλες.
δεν ξερεις ομως και πως θα εξελιχθει η κατασταση στο μελλον..ισως ο ερχομος του παιδιου σας κανει αν οχι να ξανασμιξετε, να συνεργαστειτε ωστε να εχετε καποιες κοινες χαρουμενες στιγμες που θα βοηθησουν στο μεγαλωμα και στην ισορροπια του.
αν ο πρωην σου δεν ειναι εντελως βλημμα,ουτε γι αυτον θα ειναι ευκολο να μεγαλωνει καπου το παιδι του χωρις αυτον...ισως τα δει διαφορετικα, κι ισως ανακαλεσει και καποια απο την απαξιωση που σου εδειχνε τωρα που ειδε ποσο δυσκολη κατασταση ετοιμαζεσαι να φερεις εις περας μονη σου....

Κρυσταλλια ευτυχως εχεις ενα σπιτι να μεινεις.Μην σκεφτεσαι το μελλον αυτη τη στιγμη,φροντισε τωρα μονο τον εαυτο σου κ το μωρακι σου.Ομως μην εχεις ενοχες γιατι δεν τον αλλαξες [κανεις δεν αλλαζει αν δεν το θελει]κ γιατι δεν εκανες μια αρμονικη οικογενεια γιατι δεν εξαρταται μονο απο σενα.Εσυ προσπαθησες κ ανεχτηκες αρκετα ,ισως παραπανω αποτι επρεπε.
Ρωτας γιατι ηθελε να ειναι μαζι σου.Μα γιατι μπορουσε να σε μειωνει κ να σε προσβαλλει οποτε ηθελε .
Τι εννοεις οτι εχεις κ εσυ ανασφαλειες αλλα εισαι πιο αυτοκαταστροφικη?

Quote:

---

Originally posted by koulh
Μαρία σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου. Περίμενα να σεβαστεί τουλάχιστον τη νέα ζωή μέσα μου που δεν κάνει να ταράζεται. Όσο ανώριμος κι αν είσαι παύεις να έχεις ανθρωπιά; Το παιδί μπορεί να ήρθε εκτός προγράμματος αλλά αν δεν το ήθελα υπήρχε \"λύση\". Δεν το κράτησα για να \"κρατήσω\" κι αυτόν, δεν είμαι της νοοτροπίας οτι με τα παιδια κρατας συντρόφους. Το κράτησα γιατί ήθελα ένα παιδί και ήμουν ετοιμη να παλέψω για τη σχέση μου ώστε και αυτό να ζήσει σε μια αρμονική οικογένεια.Δεν τα κατάφερα.
Ναι έχεις δίκαιο πρέπει να είμαι ήρεμη.Όσο εξαρτάται από εμένα προσπαθώ.Δυστυχώς μέχρι σήμερα υπήρξε ένα περιβάλλον που δεν βοηθούσε ιδιαίτερα.Ευτυχώς τώρα μένω προσωρινά στη μαμά μου, δεν τίθεται θέμα στέγης.Αλλά φοβάμαι το αύριο.Πώς θα τα καταφέρω μόνη με ένα παιδί; Πώς θα καταφέρω να τον ξεπεράσω που τον αγαπώ ακόμα μετά απο όλα αυτά;Πώς θα καταφέρω να τον ξεπεράσω όταν αναγκαστικά θα τον βλέπω για τα τυπικά;Τί θα πω στο παιδί μου για την οικογένεια που δεν του χάρισα;

---

Αγαπητή Κρυσταλλια

Μεγάλο λάθος βρίσκω να καταλογίζεις εύθηνες(με τον τρόπο που το κάνεις)σε αυτόν τον άνθρωπο που ενδεχομένως να έχει τα δικά του ψυχολογικά προβλήματα…
Όταν γνωρίζεις ότι ένας άνθρωπος είναι κουτσός η τυφλός δεν του καταλογίζεις αργότερα εύθηνες ότι δεν μπορεί να δει η να περπατήσει.
Πρέπει πρώτα να καταλογίσεις εύθηνες στον εαυτό σου που εθελοτυφλούσε τόσο καιρό….

Δεν νομίζω να έχεις ανάγκη από κήρυγμα η οτιδήποτε που να σου φωνάζει ότι όλο αυτό ήταν ένα απόλυτο λάθος από τη μεριά σου,ειλικρινά όμως τέτοιες καταστάσεις με εκνευρίζουν ιδιαιτέρως όταν σε βλέπω να λες ότι για όλα αυτά που γίνανε φταίει μόνο ο πρώην σύντροφος σου.
Το παιδί δεν γίνεται μυρίζοντας τον κρίνο ούτε το έφερε ο πελαργός.

Εκτός εάν έπεσες θύμα βιασμού

Είχες την απόλυτη συμμετοχή και την επικροτούσες όταν το πράγμα φώναζε από χιλιόμετρα μακριά ότι ήταν άρρωστο και δεν είχε καμία απολύτως προοπτική…
Δεν κάνεις ένα παιδί για να φέρεις πιο κοντά τον σύντροφο σου. Είναι από τα μεγαλύτερα λάθη που μπορεί να κάνει ένας μέλλον γονιός.
Αυτός που την πληρώνει στο τέλος είναι το παιδί που δεν φταίει απολύτως σε τίποτα.

Πέρα από όλα αυτά είναι Κρίμα να σκέφτεσαι ότι τελείωσαν όλα και ήρθε καταστροφή…
ΙΣΩΣ
η καταστροφή θα ερχότανε εάν έμενες με αυτόν τον άνθρωπο που ενδεχομένως να μη σε αγάπησε ποτέ του…
Η καταστροφή θα ήτανε να έμενες σε μια αρρωστημένη και κορεσμένη σχέση.
Δεν είσαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία χωρισμένη με παιδί…
Ξεπέρασε αυτή την φοβία και ασχολήσου με δημιουργικά πράγματα στην ζωή σου και θα δεις ότι όλα θα πάνε όπως τα είχες ονειρευτεί…

Κρυσταλλια μου κανει εντυπωση το πως αποφασισες να κανεις παιδι με εναν ανθρωπο που εδω και τοσα χρονια δεν τα πατε και πολυ καλα...εδω ανοιγουν σπιτια με τις καλυτερες συνθηκες ,και τα συννεφα εμφανιζοντε μολλις ερθουν τα παιδια.
Μεγαλωσα κι εγω σε ασχημο περιβαλλον και δεν κριβω οτι με το θεμα γαμο-αποκατασταση εχω ψυχολογικη αλλεργεια.Το μονο που σκεφτομαι ειναι το παιδακι σου,το μονο που δεν φταιει σε κατι.Εσενα ηταν απλως επιλογη σου.
Μπορει να ηθελες, ισως λογω ηλικιας ,παιδι.Δεκτο,αλλα γιατι με καποιον που δεν ειστε καλα μαζι?
Φιλικη συμβουλη:κοιτα το παιδακι σου(αφου εχεις και στιριξη) και μην ξανασχοληθεις μαζι του.

Quote:

---

Originally posted by VasilisA
Αγαπητή Κρυσταλλια

Μεγάλο λάθος βρίσκω να καταλογίζεις εύθηνες(με τον τρόπο που το κάνεις)σε αυτόν τον άνθρωπο που ενδεχομένως να έχει τα δικά του ψυχολογικά προβλήματα…
Όταν γνωρίζεις ότι ένας άνθρωπος είναι κουτσός η τυφλός δεν του καταλογίζεις αργότερα εύθηνες ότι δεν μπορεί να δει η να περπατήσει.
Πρέπει πρώτα να καταλογίσεις εύθηνες στον εαυτό σου που εθελοτυφλούσε τόσο καιρό….

Δεν νομίζω να έχεις ανάγκη από κήρυγμα η οτιδήποτε που να σου φωνάζει ότι όλο αυτό ήταν ένα απόλυτο λάθος από τη μεριά σου,ειλικρινά όμως τέτοιες καταστάσεις με εκνευρίζουν ιδιαιτέρως όταν σε βλέπω να λες ότι για όλα αυτά που γίνανε φταίει μόνο ο πρώην σύντροφος σου.
Το παιδί δεν γίνεται μυρίζοντας τον κρίνο ούτε το έφερε ο πελαργός.

Εκτός εάν έπεσες θύμα βιασμού

Είχες την απόλυτη συμμετοχή και την επικροτούσες όταν το πράγμα φώναζε από χιλιόμετρα μακριά ότι ήταν άρρωστο και δεν είχε καμία απολύτως προοπτική…
Δεν κάνεις ένα παιδί για να φέρεις πιο κοντά τον σύντροφο σου. Είναι από τα μεγαλύτερα λάθη που μπορεί να κάνει ένας μέλλον γονιός.
Αυτός που την πληρώνει στο τέλος είναι το παιδί που δεν φταίει απολύτως σε τίποτα.

Πέρα από όλα αυτά είναι Κρίμα να σκέφτεσαι ότι τελείωσαν όλα και ήρθε καταστροφή…
ΙΣΩΣ
η καταστροφή θα ερχότανε εάν έμενες με αυτόν τον άνθρωπο που ενδεχομένως να μη σε αγάπησε ποτέ του…
Η καταστροφή θα ήτανε να έμενες σε μια αρρωστημένη και κορεσμένη σχέση.
Δεν είσαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία χωρισμένη με παιδί…
Ξεπέρασε αυτή την φοβία και ασχολήσου με δημιουργικά πράγματα στην ζωή σου και θα δεις ότι όλα θα πάνε όπως τα είχες ονειρευτεί…

---

Βασίλη κανείς δεν κατηγόρησε κανέναν με τη μορφή που το θέτεις.Θα μπορούσα να γράψω σεντόνι ολόκληρο ωστόσο επικεντρώθηκα σε πέντε βασικά πράγματα που με έκαναν να φύγω και έμεινα σε αυτά απλώς για να δώσω την εικόνα της κατάστασης.Φυσικά και φταίω δεν το αρνήθηκα.
Απ την άλλη θεωρώ το παράδειγμά σου ατυχές εφόσον δεν μιλάμε για έναν άνθρωπο κουτσό ή τυφλό.Αλλά κι έτσι να ήταν, ούτε οι κουτσοί ούτε οι τυφλοί έχουν το ακαταλόγιστο, εκτός αν μιλάμε για παράφρονες.
Λες ότι δεν έχω ανάγκη από κήρυγμα κι απ την άλλη μου το κάνεις βάζοντας λόγια στα χέρια μου που δεν έχω γράψει.Έγραψα πουθενά ότι με εξανάγκασε να κοιμηθώ μαζί του; Έγραψα πουθενά ότι φταίει αυτός και μόνο; Έγραψα πουθενά ότι έκανα παιδί μαζί του για να τον κρατήσω όταν-τουναντίον- επισημαίνω ότι δεν είμαι αυτής της λογικής; Μπορείς αν θες να διαβάσεις ξανά το αρχικό μου κείμενο αλλά και τις περαιτέρω διευκρινίσεις, διότι είναι πασιφανές ότι δεν το έχεις κάνει.
Κατά τα άλλα θεωρώ πως για τη διάλυση μιας σχέσης φταίνε κι οι δυο. Το πόσο φταίει ο καθένας όμως διαφέρει.Υπάρχουν λάθη που διορθώνονται και λάθη που στοιχίζουν τη σχέση ολόκληρη.Δική μου η ευθύνη που εθελοτυφλούσα και δική του η ευθύνη που φερόταν έτσι. Να μύριζα τα νύχια μου 5 χρόνια πριν ότι σε περίπτωση που έμενα έγκυος δεν θα σεβόταν -αν όχι εμένα-τουλάχιστον την κατάσταση; Ένας άνθρωπος που κερατώνεται για παράδειγμα και η σχέση διαλύεται, φταίει που του τα φόρεσαν επειδή ο άπιστος σύντροφός του \"ήταν συναισθηματικά τυφλός-κουτσός μωρέ άστον, εσύ φταις που δεν το είδες\"!! Να είμαστε και λίγο λογικοί......

Quote:

---

Originally posted by tzeni1985
Κρυσταλλια μου κανει εντυπωση το πως αποφασισες να κανεις παιδι με εναν ανθρωπο που εδω και τοσα χρονια δεν τα πατε και πολυ καλα...εδω ανοιγουν σπιτια με τις καλυτερες συνθηκες ,και τα συννεφα εμφανιζοντε μολλις ερθουν τα παιδια.
Μεγαλωσα κι εγω σε ασχημο περιβαλλον και δεν κριβω οτι με το θεμα γαμο-αποκατασταση εχω ψυχολογικη αλλεργεια.Το μονο που σκεφτομαι ειναι το παιδακι σου,το μονο που δεν φταιει σε κατι.Εσενα ηταν απλως επιλογη σου.
Μπορει να ηθελες, ισως λογω ηλικιας ,παιδι.Δεκτο,αλλα γιατι με καποιον που δεν ειστε καλα μαζι?
Φιλικη συμβουλη:κοιτα το παιδακι σου(αφου εχεις και στιριξη) και μην ξανασχοληθεις μαζι του.

---

Δεν το αποφάσισα. Δεν είπα \"σήμερα είμαι σε γόνιμες ημέρες έλα\".Έτυχε.Κι αφού έτυχε ακόμη και με κάποιον που δεν ήμουν καλά μαζί, δεν ήθελα να το ρίξω ακριβώς επειδή το παιδάκι δεν φταίει σε κάτι. Σας ευχαριστώ όλους για τις συμβουλές! :)

Quote:

---

Originally posted by koulh

Quote:

---

Originally posted by VasilisA
Αγαπητή Κρυσταλλια

Μεγάλο λάθος βρίσκω να καταλογίζεις εύθηνες(με τον τρόπο που το κάνεις)σε αυτόν τον άνθρωπο που ενδεχομένως να έχει τα δικά του ψυχολογικά προβλήματα…
Όταν γνωρίζεις ότι ένας άνθρωπος είναι κουτσός η τυφλός δεν του καταλογίζεις αργότερα εύθηνες ότι δεν μπορεί να δει η να περπατήσει.
Πρέπει πρώτα να καταλογίσεις εύθηνες στον εαυτό σου που εθελοτυφλούσε τόσο καιρό….

Δεν νομίζω να έχεις ανάγκη από κήρυγμα η οτιδήποτε που να σου φωνάζει ότι όλο αυτό ήταν ένα απόλυτο λάθος από τη μεριά σου,ειλικρινά όμως τέτοιες καταστάσεις με εκνευρίζουν ιδιαιτέρως όταν σε βλέπω να λες ότι για όλα αυτά που γίνανε φταίει μόνο ο πρώην σύντροφος σου.
Το παιδί δεν γίνεται μυρίζοντας τον κρίνο ούτε το έφερε ο πελαργός.

Εκτός εάν έπεσες θύμα βιασμού

Είχες την απόλυτη συμμετοχή και την επικροτούσες όταν το πράγμα φώναζε από χιλιόμετρα μακριά ότι ήταν άρρωστο και δεν είχε καμία απολύτως προοπτική…
Δεν κάνεις ένα παιδί για να φέρεις πιο κοντά τον σύντροφο σου. Είναι από τα μεγαλύτερα λάθη που μπορεί να κάνει ένας μέλλον γονιός.
Αυτός που την πληρώνει στο τέλος είναι το παιδί που δεν φταίει απολύτως σε τίποτα.

Πέρα από όλα αυτά είναι Κρίμα να σκέφτεσαι ότι τελείωσαν όλα και ήρθε καταστροφή…
ΙΣΩΣ
η καταστροφή θα ερχότανε εάν έμενες με αυτόν τον άνθρωπο που ενδεχομένως να μη σε αγάπησε ποτέ του…
Η καταστροφή θα ήτανε να έμενες σε μια αρρωστημένη και κορεσμένη σχέση.
Δεν είσαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία χωρισμένη με παιδί…
Ξεπέρασε αυτή την φοβία και ασχολήσου με δημιουργικά πράγματα στην ζωή σου και θα δεις ότι όλα θα πάνε όπως τα είχες ονειρευτεί…

---

Βασίλη κανείς δεν κατηγόρησε κανέναν με τη μορφή που το θέτεις.Θα μπορούσα να γράψω σεντόνι ολόκληρο ωστόσο επικεντρώθηκα σε πέντε βασικά πράγματα που με έκαναν να φύγω και έμεινα σε αυτά απλώς για να δώσω την εικόνα της κατάστασης.Φυσικά και φταίω δεν το αρνήθηκα.
Απ την άλλη θεωρώ το παράδειγμά σου ατυχές εφόσον δεν μιλάμε για έναν άνθρωπο κουτσό ή τυφλό.Αλλά κι έτσι να ήταν, ούτε οι κουτσοί ούτε οι τυφλοί έχουν το ακαταλόγιστο, εκτός αν μιλάμε για παράφρονες.
Λες ότι δεν έχω ανάγκη από κήρυγμα κι απ την άλλη μου το κάνεις βάζοντας λόγια στα χέρια μου που δεν έχω γράψει.Έγραψα πουθενά ότι με εξανάγκασε να κοιμηθώ μαζί του; Έγραψα πουθενά ότι φταίει αυτός και μόνο; Έγραψα πουθενά ότι έκανα παιδί μαζί του για να τον κρατήσω όταν-τουναντίον- επισημαίνω ότι δεν είμαι αυτής της λογικής; Μπορείς αν θες να διαβάσεις ξανά το αρχικό μου κείμενο αλλά και τις περαιτέρω διευκρινίσεις, διότι είναι πασιφανές ότι δεν το έχεις κάνει.
Κατά τα άλλα θεωρώ πως για τη διάλυση μιας σχέσης φταίνε κι οι δυο. Το πόσο φταίει ο καθένας όμως διαφέρει.Υπάρχουν λάθη που διορθώνονται και λάθη που στοιχίζουν τη σχέση ολόκληρη.Δική μου η ευθύνη που εθελοτυφλούσα και δική του η ευθύνη που φερόταν έτσι. Να μύριζα τα νύχια μου 5 χρόνια πριν ότι σε περίπτωση που έμενα έγκυος δεν θα σεβόταν -αν όχι εμένα-τουλάχιστον την κατάσταση; Ένας άνθρωπος που κερατώνεται για παράδειγμα και η σχέση διαλύεται, φταίει που του τα φόρεσαν επειδή ο άπιστος σύντροφός του \"ήταν συναισθηματικά τυφλός-κουτσός μωρέ άστον, εσύ φταις που δεν το είδες\"!! Να είμαστε και λίγο λογικοί......

---

Καλησπέρα Κρυσταλλια
Εγώ απλά σου είπα την άποψη μου και δικαίωμα σου να την αμφισβητείς όσο θέλεις.
Θα σε παρακαλούσα όμως να αφήσεις στην άκρη τους χαρακτηρισμούς για το αν είμαι λογικός η όχι…

Quote:

---

Originally posted by VasilisA

Quote:

---

Originally posted by koulh

Quote:

---

Originally posted by VasilisA
Αγαπητή Κρυσταλλια

Μεγάλο λάθος βρίσκω να καταλογίζεις εύθηνες(με τον τρόπο που το κάνεις)σε αυτόν τον άνθρωπο που ενδεχομένως να έχει τα δικά του ψυχολογικά προβλήματα…
Όταν γνωρίζεις ότι ένας άνθρωπος είναι κουτσός η τυφλός δεν του καταλογίζεις αργότερα εύθηνες ότι δεν μπορεί να δει η να περπατήσει.
Πρέπει πρώτα να καταλογίσεις εύθηνες στον εαυτό σου που εθελοτυφλούσε τόσο καιρό….

Δεν νομίζω να έχεις ανάγκη από κήρυγμα η οτιδήποτε που να σου φωνάζει ότι όλο αυτό ήταν ένα απόλυτο λάθος από τη μεριά σου,ειλικρινά όμως τέτοιες καταστάσεις με εκνευρίζουν ιδιαιτέρως όταν σε βλέπω να λες ότι για όλα αυτά που γίνανε φταίει μόνο ο πρώην σύντροφος σου.
Το παιδί δεν γίνεται μυρίζοντας τον κρίνο ούτε το έφερε ο πελαργός.

Εκτός εάν έπεσες θύμα βιασμού

Είχες την απόλυτη συμμετοχή και την επικροτούσες όταν το πράγμα φώναζε από χιλιόμετρα μακριά ότι ήταν άρρωστο και δεν είχε καμία απολύτως προοπτική…
Δεν κάνεις ένα παιδί για να φέρεις πιο κοντά τον σύντροφο σου. Είναι από τα μεγαλύτερα λάθη που μπορεί να κάνει ένας μέλλον γονιός.
Αυτός που την πληρώνει στο τέλος είναι το παιδί που δεν φταίει απολύτως σε τίποτα.

Πέρα από όλα αυτά είναι Κρίμα να σκέφτεσαι ότι τελείωσαν όλα και ήρθε καταστροφή…
ΙΣΩΣ
η καταστροφή θα ερχότανε εάν έμενες με αυτόν τον άνθρωπο που ενδεχομένως να μη σε αγάπησε ποτέ του…
Η καταστροφή θα ήτανε να έμενες σε μια αρρωστημένη και κορεσμένη σχέση.
Δεν είσαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία χωρισμένη με παιδί…
Ξεπέρασε αυτή την φοβία και ασχολήσου με δημιουργικά πράγματα στην ζωή σου και θα δεις ότι όλα θα πάνε όπως τα είχες ονειρευτεί…

---

Βασίλη κανείς δεν κατηγόρησε κανέναν με τη μορφή που το θέτεις.Θα μπορούσα να γράψω σεντόνι ολόκληρο ωστόσο επικεντρώθηκα σε πέντε βασικά πράγματα που με έκαναν να φύγω και έμεινα σε αυτά απλώς για να δώσω την εικόνα της κατάστασης.Φυσικά και φταίω δεν το αρνήθηκα.
Απ την άλλη θεωρώ το παράδειγμά σου ατυχές εφόσον δεν μιλάμε για έναν άνθρωπο κουτσό ή τυφλό.Αλλά κι έτσι να ήταν, ούτε οι κουτσοί ούτε οι τυφλοί έχουν το ακαταλόγιστο, εκτός αν μιλάμε για παράφρονες.
Λες ότι δεν έχω ανάγκη από κήρυγμα κι απ την άλλη μου το κάνεις βάζοντας λόγια στα χέρια μου που δεν έχω γράψει.Έγραψα πουθενά ότι με εξανάγκασε να κοιμηθώ μαζί του; Έγραψα πουθενά ότι φταίει αυτός και μόνο; Έγραψα πουθενά ότι έκανα παιδί μαζί του για να τον κρατήσω όταν-τουναντίον- επισημαίνω ότι δεν είμαι αυτής της λογικής; Μπορείς αν θες να διαβάσεις ξανά το αρχικό μου κείμενο αλλά και τις περαιτέρω διευκρινίσεις, διότι είναι πασιφανές ότι δεν το έχεις κάνει.
Κατά τα άλλα θεωρώ πως για τη διάλυση μιας σχέσης φταίνε κι οι δυο. Το πόσο φταίει ο καθένας όμως διαφέρει.Υπάρχουν λάθη που διορθώνονται και λάθη που στοιχίζουν τη σχέση ολόκληρη.Δική μου η ευθύνη που εθελοτυφλούσα και δική του η ευθύνη που φερόταν έτσι. Να μύριζα τα νύχια μου 5 χρόνια πριν ότι σε περίπτωση που έμενα έγκυος δεν θα σεβόταν -αν όχι εμένα-τουλάχιστον την κατάσταση; Ένας άνθρωπος που κερατώνεται για παράδειγμα και η σχέση διαλύεται, φταίει που του τα φόρεσαν επειδή ο άπιστος σύντροφός του \"ήταν συναισθηματικά τυφλός-κουτσός μωρέ άστον, εσύ φταις που δεν το είδες\"!! Να είμαστε και λίγο λογικοί......

---

Καλησπέρα Κρυσταλλια
Εγώ απλά σου είπα την άποψη μου και δικαίωμα σου να την αμφισβητείς όσο θέλεις.
Θα σε παρακαλούσα όμως να αφήσεις στην άκρη τους χαρακτηρισμούς για το αν είμαι λογικός η όχι…

---

Καλημέρα Βασίλη.
Σ\' ευχαριστώ για την τοποθέτηση σου την οποία δεν αμφισβητώ, απαντώ σε αυτήν κυρίως επειδή ειπώθηκαν πράγματα που δεν έγραψα και μάλιστα με μια δόση επιθετικότητας και ειρωνίας για το ποιός φέρνει τα παιδιά αν όχι ο πελαργός ή μυρίζοντας τον κρίνο!!
Όσο για τον \"χαρακτηρισμό\" λυπάμαι που το πήρες έτσι. Αν διαβάσεις, γράφω σε πληθυντικό αριθμό και όχι σε δεύτερο ενικό και κυρίως όπως πολύ καλά γνωρίζεις πρόκειται για μεταφορά, για μια έκφραση που οι άνθρωποι χρησιμοποιούμε χωρίς να σημαίνει πως αποκαλούμε τους άλλους τρελούς.
Αν επιθυμείς να τοποθετηθείς περαιτέρω ευχαρίστως. Αν όχι καλό θα ήταν να μην δημιουργείς εντυπώσεις για χαρακτηρισμούς που δεν σου έδωσα.

Κρυσταλία...... (καταρχήν περίεργο, αλλά συμφωνώ 100% με τον βασίλη Α)

Μην εκνευρίζεσαι, πρέπει να ακούσεις και γνώμες που δεν θα σε ευχαριστήσουν αν θες να δεις με θάρρος την πραγματικότητα.
Είπες πως ξυπνούσες και περίμενες να βρεις ξανά τον άνθρωπο που αγάπησες. Ξέρεις, πολλές φορές το θέλω από την πραγματικότητα απέχει πολύ μακριά.
Λες πως τα τελευταία χρόνια δεν τα πηγαίνατε καλά, σε πρόσβαλε, αδιαφορούσε ήσουν δυστυχισμένη. Γιατί επέμενες λοιπόν να μένεις σε αυτή την αρρωστημένη κατάσταση?
Λες πως το παιδί ήρθε κατά τύχη. Είσαι 38 χρονών, ξέρεις πολύ καλά τι σημαίνει αντισύλληψη και ακόμη περισσότερο ήξερες πως μπορεί να συμβεί και αυτό.
Νομίζω πως κατά βάθος έλπιζες πως αυτό το παιδί θα γυρίσει τούμπα όλη την κατάσταση και βρήκες θάρρος να φύγεις πιστεύοντας πως θα τον κλονίσει το γεγονός πως παίρνεις ένα κομμάτι του μαζί σου και θα τρέξει από πίσω σου αλλάζοντας τα όλα.
Μη θυμώνεις με αυτά που σου λέω, απλά σκέψου τα.
Τώρα, αν ήμουν στη θέση σου δεν θα του ζήταγα απολύτως τίποτα, ούτε καν να το αναγνωρίσει. Θα του έδειχνα πως πρώτα απ όλα έχω αλλάξει εγώ και δεν τον έχω καμία απολύτως ανάγκη.
Γνώμη μου....

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία
Κρυσταλία...... (καταρχήν περίεργο, αλλά συμφωνώ 100% με τον βασίλη Α)

Μην εκνευρίζεσαι, πρέπει να ακούσεις και γνώμες που δεν θα σε ευχαριστήσουν αν θες να δεις με θάρρος την πραγματικότητα.
Είπες πως ξυπνούσες και περίμενες να βρεις ξανά τον άνθρωπο που αγάπησες. Ξέρεις, πολλές φορές το θέλω από την πραγματικότητα απέχει πολύ μακριά.
Λες πως τα τελευταία χρόνια δεν τα πηγαίνατε καλά, σε πρόσβαλε, αδιαφορούσε ήσουν δυστυχισμένη. Γιατί επέμενες λοιπόν να μένεις σε αυτή την αρρωστημένη κατάσταση?
Λες πως το παιδί ήρθε κατά τύχη. Είσαι 38 χρονών, ξέρεις πολύ καλά τι σημαίνει αντισύλληψη και ακόμη περισσότερο ήξερες πως μπορεί να συμβεί και αυτό.
Νομίζω πως κατά βάθος έλπιζες πως αυτό το παιδί θα γυρίσει τούμπα όλη την κατάσταση και βρήκες θάρρος να φύγεις πιστεύοντας πως θα τον κλονίσει το γεγονός πως παίρνεις ένα κομμάτι του μαζί σου και θα τρέξει από πίσω σου αλλάζοντας τα όλα.
Μη θυμώνεις με αυτά που σου λέω, απλά σκέψου τα.
Τώρα, αν ήμουν στη θέση σου δεν θα του ζήταγα απολύτως τίποτα, ούτε καν να το αναγνωρίσει. Θα του έδειχνα πως πρώτα απ όλα έχω αλλάξει εγώ και δεν τον έχω καμία απολύτως ανάγκη.
Γνώμη μου....

---

Αυτό δεν είναι απλά περίεργο είναι ιστορικό γεγονός…

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία
Κρυσταλία...... (καταρχήν περίεργο, αλλά συμφωνώ 100% με τον βασίλη Α)

Μην εκνευρίζεσαι, πρέπει να ακούσεις και γνώμες που δεν θα σε ευχαριστήσουν αν θες να δεις με θάρρος την πραγματικότητα.
Είπες πως ξυπνούσες και περίμενες να βρεις ξανά τον άνθρωπο που αγάπησες. Ξέρεις, πολλές φορές το θέλω από την πραγματικότητα απέχει πολύ μακριά.
Λες πως τα τελευταία χρόνια δεν τα πηγαίνατε καλά, σε πρόσβαλε, αδιαφορούσε ήσουν δυστυχισμένη. Γιατί επέμενες λοιπόν να μένεις σε αυτή την αρρωστημένη κατάσταση?
Λες πως το παιδί ήρθε κατά τύχη. Είσαι 38 χρονών, ξέρεις πολύ καλά τι σημαίνει αντισύλληψη και ακόμη περισσότερο ήξερες πως μπορεί να συμβεί και αυτό.
Νομίζω πως κατά βάθος έλπιζες πως αυτό το παιδί θα γυρίσει τούμπα όλη την κατάσταση και βρήκες θάρρος να φύγεις πιστεύοντας πως θα τον κλονίσει το γεγονός πως παίρνεις ένα κομμάτι του μαζί σου και θα τρέξει από πίσω σου αλλάζοντας τα όλα.
Μη θυμώνεις με αυτά που σου λέω, απλά σκέψου τα.
Τώρα, αν ήμουν στη θέση σου δεν θα του ζήταγα απολύτως τίποτα, ούτε καν να το αναγνωρίσει. Θα του έδειχνα πως πρώτα απ όλα έχω αλλάξει εγώ και δεν τον έχω καμία απολύτως ανάγκη.
Γνώμη μου....

---

Θεοφανία καλή σου μέρα.

Να ξεκαθαρίσω πως το θέμα μου δεν έχει να κάνει με την αντίθετη γνώμη.Εαν δεν επιθυμούσα απόψεις πάσης φύσεως απλώς δεν θα εξεθετα το πρόβλημά μου εδώ.Αλλά όπως προείπα ζήτησα απόψεις, ούτε κριτική ούτε ειρωνίες για πράγματα που δεν έγραψα.

Επέμενα να μένω σε αυτή την αρρωστημένη κατάσταση γιατί τον αγαπούσα και περίμενα ότι μπορεί κάτι να άλλαξει. Μπορει να μην το δέχεσαι ως αιτία αλλά δεν μπορώ να σου πω κάτι άλλο.Αυτή ήταν η αιτία αυτή μπορώ να δώσω.Δεν μπορώ να απαντήσω ότι επέμενα μέχρι να καταφέρω να κάνω παιδί γιατί δεν είναι αυτή η αλήθεια.Αν ήταν έτσι, θα είχα μείνει έγκυος εξ αρχής και όχι τόσα χρόνια μετά.

Ναι ξέρω πως γίνονται τα παιδιά και γνωρίζω καλά ότι υπάρχει αντισύλληψη αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί ειπώνεται αυτό. Πουθενά δεν έγραψα πως είτε με βίασαν είτε με εκμεταλλεύτηκαν άρα μετάνιωσα για την εγκυμοσύνη για την οποία να σημειωθεί πως δεν μετανιώνω. Εκτός αν εννοείς πως αυτό σημαίνει ότι μου αξίζει μια κακή συμπεριφορά άρα καλά να πάθω που δεν πρόσεξα. Εν πάσει περιπτώσει, κάθε συνθήκη είναι ξεχωριστή και ειδική.Μου είναι αδύνατον να μπω σε λεπτομέρειες για να αναιρέσω αυτό που λες.

Νομίζεις πως κατά βάθος ήλπιζα....το έχω ξεκαθαρίσει 500 φορές ότι δεν ήλπιζα κάτι τέτοιο ότι δεν είμαι αυτής της λογικής, δεν ήμουν ποτέ στη ζωή μου, αλλά εσείς εκεί...ότι ήλπιζα....τί να πω; Μάλλον γνωρίζετε καλύτερα από\' μένα την ίδια τί ήλπιζα.....καταλαβαίνεις φαντάζομαι πως δεν θυμώνω με αυτά που μου λες αλλά με το γεγονός ότι για κάποιο λόγο που αδυνατώ να καταλάβω, αγνοείτε επιδεικτικά αυτά που ξεκαθαρίζω και επιμένετε να μιλάτε για λογαριασμό μου.

Σας ευχαριστώ για τις απόψεις σας αλλά τελικά μάλλον έκανα λάθος που απευθύνθηκα εδώ.Το έκανα γιατί νόμιζα πως θα βοηθηθώ και θα πάρω πέντε απόψεις ως προς του τί να κάνω από δω και πέρα. Χωρίς επικριτική διάθεση για το αν ξέρω πώς γίνονται τα παιδιά ή πως επιτυγχάνεται η αντισύλληψη, χωρις ειρωνίες και εξυπνάδες, χωρίς να μου χρεώνονται λόγια που δεν είπα ή αρχές και νοοτροπίες που δεν ήταν ποτέ κομμάτι μου.Νόμιζα πως απευθύνομαι σε ενήλικες ίσως πιο ώριμους από μένα για να δώσουν μια σωστή κατεύθυνση, εκτός αν είμαι η μοναδική στον κόσμο που έχασε τον δρόμο της. Μάλλον έκανα λάθος.Σας ευχαριστώ.

το παιδι λες οτι το θελεις. το κρατησες να υποθεσω χωρις να παρεις τη συγκαταθεση του. πολυ φοβαμαι οτι μαλλον θα πρεπει να το μεγαλωσεις μονη σου, οχι μονο γιατι πρακτικα προφανως δεν μπορεις να πεισεις καποιον να αναλαβει τις ευθυνες του αν δεν θελει, αλλα κ γιατι αναρωτιεμαι σε αυτην την περιπτωση, αν και φυσικος πατερας του παιδιου, ποσο εχει ευθυνες για αυτο το παιδι αν ο ιδιος δεν συμμετειχε στην αποφαση να κρατηθει η οχι το παιδι? (απο τη στιγμη που λες οτι ηταν ατυχημα, (αφηνω ασχολιαστο το περι αντισυλληψης) κ οχι κοινη αποφαση να κανετε παιδι). ξερεις, ενα παιδι θελει δυο για να γινει/μεγαλωσει, ακομα κ αν εγινε απο ατυχημα. δεν μπορεις εσυ να λες οτι το θελεις κ εμμεσα να τον εκβιαζεις να γινει πατερας με το ζορι κ το στανιο.

εσυ τι υποστηρικτικο πλαισιο μπορεις να εχεις απο εδω κ περα για σενα κ το παιδι σου? αυτον ξεχνα τον, μαλλον την ενεργεια σου χαλας. συγγενεις σου? φιλοι? καποια κοινωνικη οργανωση για βοηθεια σε μονες μητερες? (καλα στο ελλαντα ζουμε, μην ξεχνιομαστε, αλλα μια σκεψη κανω).

προσπαθησε να πορευτεις με τα μεσα που διαθετεις η με καινουργια μεσα που μπορεις να βρεις διαθεσιμα, κ οχι να φθειρεσαι προσπαθωντας να πεισεις ανθρωπους που δεν θελουν.

τελος ασχετο μεν, αλλα διαβασα τα παραπανω μνμ κ δεν θεωρω οτι σε ειρωνευτηκε κανεις.

Quote:

---

Originally posted by koulh


Έχεις δίκαιο.Ευτυχώς έχω όπλα στα χέρια μου.Θα μπορούσα να ήμουν άστεγη αυτή τη στιγμή και να αναγκαζόμουν να ανεχτώ μια κατάσταση.Νιώθω όμως τελείως απογοητευμένη.Στα 38 μου χρόνια να υπάρχει η προοπτική να πρέπει να μείνω με τη μητέρα μου. Στα 38 μου χρόνια να γίνομαι μητέρα και αντί να είμαι χαρούμενη να είμαι σκ...τά.Να σκέφτομαι οτι στο μαιευτηριο ολα τα μωρά θα εχουν μπαμπάδες και το δικό μου επισκέπτη.Να γυρίσω από το μαιευτήριο και να το θηλάζω χωρίς τη παρουσία του πατέρα του δίπλα.Ο άνθρωπος που θα έπρεπε να είναι στο πλάι το δικό μου και του παιδιού μου να λείπει από το πλάνο και να μην υπάρχει κανείς να μοιραστεί μαζί μας στιγμές που δεν θα ξαναρθουν.Είναι τώρα ζωή αυτή;

---

το παιδί έχει πατέρα κι ας μην είστε παντρεμένοι. το γεγονός ότι εσείς οι δύο δεν τα βρίσκετε δεν σημαίνει κάτι για το παιδί.

Καταρχήν,σίγουρα σε αγάπησε αφού έμεινε μαζί σου τόσα χρόνια...Δεν τον είχες δεμένο με αλυσίδες,ούτε καν με γάμο,αν και πάλι θα έφευγε αν δεν γούσταρε.Οπότε ηρέμησε και μην αναλώνεσαι σε τέτοιες σκέψεις.Οι άνθρωποι με τα χρόνια αλλάζουν,αλλάζουν και οι ανάγκες τους.Εσύ μπορεί να θεωρείς ότι ήσουν η ίδια όλα αυτά τα χρόνια,αυτός από την πλευρά του να μην το έβλεπε έτσι...Μπορεί κι αυτός να πάλευε να κρατήσει μια σχέση που δεν τον ικανοποιούσε είτε γιατί σ αγαπούσε είτε γιατί είσασταν τόσα χρόνια μαζι...Οι΄άντρες δυσκολεύονται να εκφράσουν τα συναισθήματα τους.Πολλές φορές το κάνουν με το λάθος τρόπο..Τώρα ομως εσύ πρέπει να είσαι ήρεμη,έχεις ένα μωράκι μέσα σου και αυτό το πλασματάκι μόνο ευτυχία θα σου χαρίσει.Σκέψου ότι όλα γίνονται για κάποιο λογο και ποτέ δεν ξέρεις τι καλό σου επιφυλασσει το μελλον.Σκέψου θετικά,μόνο έτσι πάνε καλά τα πράγματα και μην προδικαζεις τίποτα.Ολα μπορεί να τα αντιμετωπισει ο άνθρωπος,μην πανικοβαλλεσαι.Και να μην τα βρείτε με το συγκεκριμένο άνθρωπο δε θα πεθάνεις κιόλας,δεν ειναι ένας άντρας όλη σου η ζωή.Τόσες γυναίκες μεγαλώνουν μόνες τα παιδιά τους..Στο κάτω κάτω είσαι πολύ νέα ακόμα,μπορεί να βρεις την αγάπη σε άλλον άντρα που μπορεί να σου ταιριάζει περισσότερο..Ξέρω πως είναι δύσκολη η κατασταση στην οποια βρίσκεσαι όμως θα περάσει,θέλει υπομονή και δύναμη..Σιγουρα φανταζόσουν αλλιως τα πραγματα όμως τώρα έτσι είναι,πρέπει να φανείς δυνατή,το χρωστάς και στο ανθρωπάκι που έχεις μέσα σου..Κοίτα τώρα να γεννήσεις το μωρό σου,συμμάζεψε μετά λίγο τη ζωή σου και μη ΄φοβασαι τίποτα.Ψηλα το κεφάλι΄πάντα...

Quote:

---

Originally posted by Lou!..
το παιδι λες οτι το θελεις. το κρατησες να υποθεσω χωρις να παρεις τη συγκαταθεση του. πολυ φοβαμαι οτι μαλλον θα πρεπει να το μεγαλωσεις μονη σου, οχι μονο γιατι πρακτικα προφανως δεν μπορεις να πεισεις καποιον να αναλαβει τις ευθυνες του αν δεν θελει, αλλα κ γιατι αναρωτιεμαι σε αυτην την περιπτωση, αν και φυσικος πατερας του παιδιου, ποσο εχει ευθυνες για αυτο το παιδι αν ο ιδιος δεν συμμετειχε στην αποφαση να κρατηθει η οχι το παιδι? (απο τη στιγμη που λες οτι ηταν ατυχημα, (αφηνω ασχολιαστο το περι αντισυλληψης) κ οχι κοινη αποφαση να κανετε παιδι). ξερεις, ενα παιδι θελει δυο για να γινει/μεγαλωσει, ακομα κ αν εγινε απο ατυχημα. δεν μπορεις εσυ να λες οτι το θελεις κ εμμεσα να τον εκβιαζεις να γινει πατερας με το ζορι κ το στανιο.

εσυ τι υποστηρικτικο πλαισιο μπορεις να εχεις απο εδω κ περα για σενα κ το παιδι σου? αυτον ξεχνα τον, μαλλον την ενεργεια σου χαλας. συγγενεις σου? φιλοι? καποια κοινωνικη οργανωση για βοηθεια σε μονες μητερες? (καλα στο ελλαντα ζουμε, μην ξεχνιομαστε, αλλα μια σκεψη κανω).

προσπαθησε να πορευτεις με τα μεσα που διαθετεις η με καινουργια μεσα που μπορεις να βρεις διαθεσιμα, κ οχι να φθειρεσαι προσπαθωντας να πεισεις ανθρωπους που δεν θελουν.

τελος ασχετο μεν, αλλα διαβασα τα παραπανω μνμ κ δεν θεωρω οτι σε ειρωνευτηκε κανεις.

---

Καλημέρα Lou.
Όχι το παιδί το κράτησα με τη δική του συγκατάθεση αλλά έτσι κι αλλιώς, η τελική απόφαση είναι εκ φύσεως εκείνου που κυοφορεί.Αν για παράδειγμα δεν το ήθελε (υποθετικά πάντα) αλλά εγώ το ήθελα, τί θα γινόταν; Θα μου το έβγαζε απ\' την κοιλιά με το ζόρι; Δέχομαι ότι εκείνος μπορεί να μην θέλει να γίνει πατέρας με το στανιό αλλά είναι πιο δίκαιο τότε, να κάνω εγώ έκτρωση και να το σκοτώσω με το στανιό; Στην τελική μαζί το κάναμε, δεν το έκανα μόνη μου. Όσο δεν πρόσεξα, δεν πρόσεξε!
Εν πάσει περιπτώσει δεν τίθεται τέτοιο θέμα και δεν εκβιάζω κανέναν, δεν είμαι γυναικούλα.Υπήρχε εξαρχής η συγκαταθεση του και το πρόβλημα όπως έχω πει δεν είναι αυτό αλλά η συμπεριφορά του απεναντί μου. Υποστηρικτικό πλαίσιο είναι η μητέρα μου και εκείνος.Δέχτηκε να αναλάβει τις ευθύνες του θεωρητικά πάντα διότι στην πράξη ποτέ κανείς δεν ξέρει.Αυτό όμως δεν αναιρεί το πόσο άδεια αισθάνομαι για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες φέρνω ένα παιδί στον κόσμο και τις οποίες απευχόμουν ούτε το πόσο πληγωμένη νιώθω από την συμπεριφορά του. Αν φερ΄ειπείν πούμε υποθετικά ότι μετάνιωσε και δεν θέλει τελικά να γίνει πατέρας, πόσο τον δικαιολογεί αναφορικά με την συμπεριφορά του απέναντι σε μια έγκυο γυναίκα; Ποσο μάλλον όταν δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα απλούστατα γιατί έχει συναινέσει και μάλιστα με χαρά!

Quote:

---

Originally posted by claire

Quote:

---

Originally posted by koulh


Έχεις δίκαιο.Ευτυχώς έχω όπλα στα χέρια μου.Θα μπορούσα να ήμουν άστεγη αυτή τη στιγμή και να αναγκαζόμουν να ανεχτώ μια κατάσταση.Νιώθω όμως τελείως απογοητευμένη.Στα 38 μου χρόνια να υπάρχει η προοπτική να πρέπει να μείνω με τη μητέρα μου. Στα 38 μου χρόνια να γίνομαι μητέρα και αντί να είμαι χαρούμενη να είμαι σκ...τά.Να σκέφτομαι οτι στο μαιευτηριο ολα τα μωρά θα εχουν μπαμπάδες και το δικό μου επισκέπτη.Να γυρίσω από το μαιευτήριο και να το θηλάζω χωρίς τη παρουσία του πατέρα του δίπλα.Ο άνθρωπος που θα έπρεπε να είναι στο πλάι το δικό μου και του παιδιού μου να λείπει από το πλάνο και να μην υπάρχει κανείς να μοιραστεί μαζί μας στιγμές που δεν θα ξαναρθουν.Είναι τώρα ζωή αυτή;

---

το παιδί έχει πατέρα κι ας μην είστε παντρεμένοι. το γεγονός ότι εσείς οι δύο δεν τα βρίσκετε δεν σημαίνει κάτι για το παιδί.

---

Σε αυτό έχεις δίκιο δεν το είχα σκεφτεί έτσι ειδικά στην κατάσταση πανικού που βρισκόμουν τις πρώτες μέρες.

Quote:

---

Originally posted by smaragda30
Καταρχήν,σίγουρα σε αγάπησε αφού έμεινε μαζί σου τόσα χρόνια...Δεν τον είχες δεμένο με αλυσίδες,ούτε καν με γάμο,αν και πάλι θα έφευγε αν δεν γούσταρε.Οπότε ηρέμησε και μην αναλώνεσαι σε τέτοιες σκέψεις.Οι άνθρωποι με τα χρόνια αλλάζουν,αλλάζουν και οι ανάγκες τους.Εσύ μπορεί να θεωρείς ότι ήσουν η ίδια όλα αυτά τα χρόνια,αυτός από την πλευρά του να μην το έβλεπε έτσι...Μπορεί κι αυτός να πάλευε να κρατήσει μια σχέση που δεν τον ικανοποιούσε είτε γιατί σ αγαπούσε είτε γιατί είσασταν τόσα χρόνια μαζι...Οι΄άντρες δυσκολεύονται να εκφράσουν τα συναισθήματα τους.Πολλές φορές το κάνουν με το λάθος τρόπο..Τώρα ομως εσύ πρέπει να είσαι ήρεμη,έχεις ένα μωράκι μέσα σου και αυτό το πλασματάκι μόνο ευτυχία θα σου χαρίσει.Σκέψου ότι όλα γίνονται για κάποιο λογο και ποτέ δεν ξέρεις τι καλό σου επιφυλασσει το μελλον.Σκέψου θετικά,μόνο έτσι πάνε καλά τα πράγματα και μην προδικαζεις τίποτα.Ολα μπορεί να τα αντιμετωπισει ο άνθρωπος,μην πανικοβαλλεσαι.Και να μην τα βρείτε με το συγκεκριμένο άνθρωπο δε θα πεθάνεις κιόλας,δεν ειναι ένας άντρας όλη σου η ζωή.Τόσες γυναίκες μεγαλώνουν μόνες τα παιδιά τους..Στο κάτω κάτω είσαι πολύ νέα ακόμα,μπορεί να βρεις την αγάπη σε άλλον άντρα που μπορεί να σου ταιριάζει περισσότερο..Ξέρω πως είναι δύσκολη η κατασταση στην οποια βρίσκεσαι όμως θα περάσει,θέλει υπομονή και δύναμη..Σιγουρα φανταζόσουν αλλιως τα πραγματα όμως τώρα έτσι είναι,πρέπει να φανείς δυνατή,το χρωστάς και στο ανθρωπάκι που έχεις μέσα σου..Κοίτα τώρα να γεννήσεις το μωρό σου,συμμάζεψε μετά λίγο τη ζωή σου και μη ΄φοβασαι τίποτα.Ψηλα το κεφάλι΄πάντα...

---

Πράγματι φανταζόμουν αλλιώς τα πράγματα.

Να είστε όλοι καλά σας ευχαριστώ :)

Quote:

---

Originally posted by koulh

Quote:

---

Originally posted by claire

Quote:

---

Originally posted by koulh


Έχεις δίκαιο.Ευτυχώς έχω όπλα στα χέρια μου.Θα μπορούσα να ήμουν άστεγη αυτή τη στιγμή και να αναγκαζόμουν να ανεχτώ μια κατάσταση.Νιώθω όμως τελείως απογοητευμένη.Στα 38 μου χρόνια να υπάρχει η προοπτική να πρέπει να μείνω με τη μητέρα μου. Στα 38 μου χρόνια να γίνομαι μητέρα και αντί να είμαι χαρούμενη να είμαι σκ...τά.Να σκέφτομαι οτι στο μαιευτηριο ολα τα μωρά θα εχουν μπαμπάδες και το δικό μου επισκέπτη.Να γυρίσω από το μαιευτήριο και να το θηλάζω χωρίς τη παρουσία του πατέρα του δίπλα.Ο άνθρωπος που θα έπρεπε να είναι στο πλάι το δικό μου και του παιδιού μου να λείπει από το πλάνο και να μην υπάρχει κανείς να μοιραστεί μαζί μας στιγμές που δεν θα ξαναρθουν.Είναι τώρα ζωή αυτή;

---

το παιδί έχει πατέρα κι ας μην είστε παντρεμένοι. το γεγονός ότι εσείς οι δύο δεν τα βρίσκετε δεν σημαίνει κάτι για το παιδί.

---

Σε αυτό έχεις δίκιο δεν το είχα σκεφτεί έτσι ειδικά στην κατάσταση πανικού που βρισκόμουν τις πρώτες μέρες.

---

ισως αυτο που σε ενοχλει ειναι, ειναι οτι ΕΣΥ δεν θα χεις αντρα οπως οι υπολοιπες νεες μητερες, κι οχι οτι το παιδι σου δεν θα χει πατερα....αλλα ειπαμε...
το παιδι ουτε ειναι, μεσο διατηρησης μιας σχεσης, ουτε και εσυ το ειδες ετσι, οποτε, ανεδαφικος ο προβληματισμος...

καλημέρα koulh

όλα σεβαστά που μοιράζεσαι,

σκέψεις ,συναισθήματα,

η εγκυμοσύνη είναι μια πολύ ευαίσθητη περίοδος στη ζωή της γυναίκας,

θυμάμαι όταν ήμουν έγκυος ότι ήμουν πολύ ευάλωτη,

μπορεί να συμβαίνει και σε σένα.

επίσης τα όποια προβλήματα υπαρκτά ή μη να σε απασχολούν λίγο παραπάνω από ότι σαπασχολόυσαν μέχρι τώρα,

επίσης θα ανακαλύψεις κι άλλα που μπορεί καν να μην σου είχαν περάσει απο το μυαλό μέχρι

να μείνεις εγκυος.

είσαι και σε μιά ηλικία (εγώ είμαι και λιγο μεγαλύτερη)

που η ευθυνη για τον άνθρωπο που θα φέρεις ,σε κάνει να σκέφτεσαι πολύ περισσότερο.

αυτό που δεν διάβασα ξεκάθαρα και ίσως αν θες ,θάθελα να γράψεις πιά τα συναισθηματά τα δικά σου

για αυτό το παιδί που έρχεται.

η σχέση σου όπως περιγράφεις με τον πατέρα δεν είναι αυτή που θα θελες,

και χωρίς πολυ σκέψη θα σου πω ότι δεν είναι και πρωτότυπο,

δυστυχως πολλα ζευγάρια δεν ειναι μαζί για να προσφέρουν ο ένας στον άλλον,

κι όμως κάνουν παιδιά, πληγωνουν τους ίδιους και όσους είναι κοντά τους.

όμως για να μη ξεφύγω πολύ , θα σε ρωτήσω αν εσύ είσαι έτοιμη να αντιμετωπήσεις την νέα ζωη

με αγάπη.?

κοίτα το δικό σου κομμάτι απέναντι σαυτό,

και άσε τον πατέρα χωρίς καυγάδες να δει τι θα κάνει κι αυτός με την πατρότητα.

ιδεολογικά πιστεύω (δεν χρειάστηκε να δοκιμαστώσαυτό)

ότι μερικές γυναίκες δεν σκεφτονται πολύ δημοκρατικά στο θέμα της εγκυμοσύνης με τους

υποψήφιους πατεράδες,

τους πετάμε στη μούρη το πρεδίκτορ ,και θέλουμε να πετάνε στα σύννεφα (το παρουσιάζω λιγο ακραία)

εμεις οι φέρουσες μέσα μας ζωή , ωφείλουμε να μαστε πιο προσεκτικές, δεν γίνεται με το ζόρι κάποιος πατέρας, ούτε βέβαια και μητέρα ,

τουλάχιστον σήμερα που είμαστε τίγκα στο προφυλλακτικο ,και τον <πολιτισμό>!και μάλλον εσύ δεν ήθελες να βάλεις φραγμούς στην μητρότητα .

ακολουθα τον δρόμο που έχεις αρχίσει , περιμένοντας την καινούργια Ζωή με αγάπη,

μην ποτίζεις τα σπλάχνα σου με μιζέρια και ενοχές,

μπορεί εσυ και ο συντροφός σου για χ λόγους να μην μπορέσεται να υπάρξεται ώς ζευγάρι,

αν θέλεται όμως αυτό δεν θα σας εμποδίσει να γίνεται καλοι γονείς!

ζήσε το σκίρτημα της ζωής μέσα σου και άσε τα δυσάρεστα συναισθήματα,

δεν εχουν να σου προσφέρουν τίποτα.

μην εγκλωβίζεσαι μέσα στα κοινωνικά στερεότυπα ,

ξέρω ότι δεν είναι ευκολο γιατί μαυτά μας μεγάλωσαν ,

αλλά αφού είναι ψευτικα

μεχρι πότε θα τα αναπαράγουμε κι εμείς?

για την ώρα είμαι της άποψης να συγκεντρωθείς στην εγκυμοσύνη σου ,

είναι μια και μοναδική αυτή η περιοδος που σου δίνεται σε σχέση με το παιδί σου ,

δεν θα χεις ποτέ πάλι την επαναληψή της (με το ίδιο το παιδί)

χρειάζεστε και τα δυό σας μόνο θετικές σκέψεις και θετικά βιώματα,

κράτα την χαρά της ζωής μέσα σου δυνατή!

για οτιδήποτε θα μαι στη διαθεσή σου!

φιλικά Ξωτικό.