Ιδεοψυχαναγκαστική Νεύρωση
Καλημέρα σε όλους!
Ονομάζομαι Εβελίνα και απο τα 18 μου υποφέρω απο ιδεοψυχαναγκαστική νεύρωση.Όλα ξεκίνησαν λίγες μέρες πριν απο τις πανελλήνιες εξετάσεις και μετά από μεγάλο άγχος για αυτές.Ξαφνικά ένιωσα έναν απέραντο τρόμο συνοδευόμενο με την ιδέα μήπως βλέπω ερωτικά τον πατέρα μου.Φανταστείτε οτι ένιωσα να ανατρέπεται όλος μου ο κόσμος καθώς ποτέ μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα ανάλογες ιδέες.Σήμερα είμαι 29.Ακολουθώ φαρμακευτική αγωγή όλο αυτόν τον καιρό και παράλληλα επισκεπτόμουν και για κάποιο διάστημα και ψυχολόγο.Πραγματικά υπήρξαν διαστήματα που αισθανόμουν καλά αλλά πάντα ερχόταν η μέρα που ο φόβος επέστρεφε εντελώς ξαφνικά μαζί με τις έμμονες και επίπονες ιδέες.Οι ιδέες αυτές αφορούσαν σχέδόν πάντα τον πατέρα μου με κυριαρχο το φόβο μήπως δεν τον βλέπω σαν πατέρα αλλά ερωτικά.Βέβαια εννοείται οτι δεν ήθελα να έρχονται αυτές οι ιδέες αλλά να σταματήσουν.Ιδέες μαζί με πανικό, τύψεις,απόγνωση, ντροπή και ενοχές απέναντι στους δικούς μου και απέναντι στο Θεό.Ψυχοσωματικά βέβαια είχα αφόρητο άγχος όλη τη διάρκεια της ημέρας,το μυαλό μου κολλημένο στις έμμονες ιδέες και ανικανότητα να διαβάσω ακόμα και μια σείρα κειμένου χωρίς να σκέφτομαι οτι είμαι κολλημένη στο μυαλό και οτι υποφέρω.Η αγωγή που ακολουθώ μέχρι και σήμερα αφορά αντικαταθλιπτικά φάρμακα.Αγχολυτικά και ηρεμιστικά τα αποφεύγω μέχρι και σήμερα καθώς προκαλούν εθισμό.Βέβαια τον τελευταίο 1,5 χρόνο ήμουν πραγματικά ήρεμη και δυνατή που είχα αρχίσει να αναθαρρύνομαι ότι είχα αρχίσει να ξεφεύγω απο το πρόβλημα.Το λάθος μου ήταν οτι έκοψα απο μόνη μου την φαρμακευτική αγωγή χωρίς να μιλήσω με το γιατρό μου.Δυστυχώς όμως μετά απο 5 μήνες ξαφνικά με έπιασε μια κρίση πανικού πριν απο 2 βδομάδες και επέστρεψαν και οι έμμονες ιδέες.Η αλήθεια είναι οτι είμαι πολυ απογοητεύμενη και κουρασμένη επειδή ήταν η πρώτη φορά που ένιωθα τόσο καλά για τόσο διάστημα.Αυτή είναι η δικιά μου περίπτωση και θα ήθελα να την μοιραστώ μαζί σας σε περίπτωση που βιώνει και κάποιος άλλος ανάλογες σκέψεις και ιδέες. Θα ήθελα να μιλήσω μέσα απο αυτό το χώρο του forum και με άλλα άτομα που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα και να ανταλλάξουμε σκέψεις και προβληματισμούς.
Χαιρετισμούς σε όλους!
pernaei h olh fash......ypomonh...
kalhmera se ολους. Ξερω ακριβως τι περνατε ... με επιασε μια φορα πριν 6 χρονια το ξεπερασα και πριν κανα μηνα μου ξαναβγηκε η ολη φαση, ημουν πολυ χαλια.. Δεν ηξερα τι συμβαινει , ενιωθα σαν να μην ημουν ο εαυτος μου, ειχε κολλησει η σκεψη μου στο πως λειτουργει ο εγκεφαλος , νομιζα πως σταματησε το μυαλο μου ,δεν ειχα ορεξη για τιποτα!!!! Δεν συστηνω σε κανεναν να παρει φαρμακα , αλλα εμενα και πριν 6 χρονια και τωρα με βοηθησαν αρκετα. Τωρα μετα απο εναν μηνα δεν ειμαι ακριβως οπως πριν αλλα τουλαχιστον καταφερνω και το παλευω. ΠΗρα ενα αντικαταθλιπτικο και τουλαχιστον φυγαν οι πανικοι. μπορεσα και βγηκα ξανα με τους κολλητους ....Φανταστειτε οτι δουλευα μπαρμαν πριν καμια διετια. Οταν με επιασε ξανα η ολη φαση δεν μπορουσα να μπω καν σε καποιο μπαρακι... Δεν ξερω τι ειναι η ολη φαση αυτη και ουτε μου αρεσει να με βαλουν σε καποια κατηγορια.. πχ καταθλιπτικος , ιδεοψυχαναγκαστικος , πανικος κτλ. ολοι λιγο πολυ τα ιδια περασαμε και περναμε, απλα θελω να δωσω κουραγιο σε καποιους που περνανε αυτη την στιγμη καποια οξυνση των συμπτωματων ,γιατι το περασα πριν κανα μηνα και ξερω ποσο δυσκολο ειναι ...Οι ιδιοι οι ψυχιατροι δεν ξερουν για ποιο λογο δημιουργειται η ιδεοψυχαναγκαστικη ακριβως!!! Σιγουρα υπαρχει καποια υπερβολικη ευαισθησια , σιγουρα καποια χαμηλη αυτοεκτιμηση , σιγουρα κατι σεροτονινες και ντοπαμινες μπλεκονται ,αλλα ακριβως τι γινεται κανεις δεν ξερει!!! οποτε μην ας μην ψαχνουμε την αιτια και σκαμε χωρις λογο!!! Εγω απο ατομα που ξερω που περασαν τετοιες καταστασεις ,βλεπω οτι ολοι ειναι αρκετα εξυπνοι,απλα δεν ειχαν αυτοεκτιμηση!!! Προσπαθουν να τα εχουν τελεια με ολους αλλα καπου ξεχναν τον εαυτο τους!!!Ενω διαβαζα και περνουσα μαθημα στο πολυτεχνειο για την πλακα μου , ειχα φτασει στο σημειο να δυσκολευομαι να κανω εναν καφε το πρωι να πιω!!!!Δεν μπορουσα να αποφασισω τι θα φορεσω!!Τρελο κολλημα!!!!Οταν φτανεις σε τετοιο σημειο, χωρις να ξερεις γιατι (εκει ειναι που τρελενεσαι τελειως) και οι δικοι σου σου λενε ,ελα ολα στο μυαλο ειναι , σκεψου θετικα και θα περασει , και εμεις περασαμε δυσκολες καταστασεις και αντεξαμε και ιστοριες τοτε νομιζεις οτι αν παρεις φαρμακα εισαι λαθος!!! Για μενα προσωπικα , μετα απο ενα σημειο τα φαρμακα ειναι απαραιτητα!!!! Οχι να τα περνεις μια ζωη , απλα να δεις λιγο πιο καθαρα τα πραγματα. Εμενα με ετρωγε ολη την ωρα το πως λειτουργει ο εγκεφαλος!!! το σκεφτομουν συνεχως και δεν μπορουσα να κανω τιποτα αλλο!!!! Τωρα μετα απο ενα μηνα μου φαινεται αστειο ,αλλα τοτε με βασανιζε!!!!! Δεν ξερω και δεν μπορω να προτεινω σε κανεναν να παρει φαρμακα, αλλα επειδη 2 φορες που μου βγηκε αυτη η κατασταση, μου βγηκε πολυ εντονα νομιζω οτι το να καθεσαι και να ταλαιπωρεισαι με το τι φταιει και γιατι σκεφτεσαι αυτα που σκεφτεσαι δεν βγαινει νοημα !!! Με το αντικαταθλιπτικο υποχωρησαν οι πανικοι και καπου κοπηκαν αυτες οι ανουσιες σκεψεις!!!Οχι τελειως αλλα σε βαθμο που μου επιτρεπει να ξαναζησω, γιατι αυτον τον μηνα μονο δεν ζουσα!!!!Εκανα οτιδηποτε,αλλα δεν ζουσα!!! Να ειστε ολοι καλα και σας ευχαριστω γιατι πραγματικα στο site βρηκα στηριξη σε στιγμες που πιστευα οτι εχω ξεφυγει τελειως...Ξερω οτι καποτε θα μου ξαναβγει η νευρωση ,απλα σκεφτομαι οτι υπαρχουν και χειροτερα ... Κουραγιο σε ολους