δεν ειμαι καλα..

θελω μονο να ξεμπερδευω γρηγορα.. δεν αντεχω αλλο αυτη την κατρακυλα.. κουραστικα, ματαιες οσες προσπαθειες κ αν εκανα.. το παλεψα οσο μπορουσα

λεσ βλακειεσ...Μαρακι μου..εισαι ανεργη και το εχεισ παρει κατακαρδα...

αγαπη χρειαζεσαι και συντροφικοτητα τιποτα αλλο... .. κανε υπομονη..και σε λιγεσ ωρεσ ξημερωνει..

δεν θελω να ξημερωσει
δεν θελω τπτ πια
εκανα τοσες προσπαθειες
ηπια τοσα φαρμακα
ε δεν περναει
ε δεν αντεχω αλλο

Μαρακι μου δεσ τον Giorgaro απο πανω..κι αυτοσ χαλια νιωθει... δεν ανταλασσετε τηλεφωνα να τα πειτε...τετοιεσ ωρεσ ολοι θελουμε καποιον...ολοι χρειαζομαστε καποιον..

ο Giorgaros..λεει πολυ ευχαριστωσ να τα πειτε...στειλε του κοριτσαρα μου ενα τηλεφωνακι...μια παρεα παντα βοηθαει..

mstrouf , όλοι έχουμε τα \" πάνω \" μας και τα \" κάτω \" μας...
αν αυτό μπορεί να σε παρηγορήσει...

mstrouf, εξαιτίας της κατάστασης πέρασα κι εγώ μια υποτροπή...

Ξέρεις τι κατάλαβα?
Πως όλη η υπόθεση εξαρτάται απ\'την αντίδραση στις δυσκολίες.
Πίστεψέ με δεν αξίζει όλη αυτή την ψυχολογική φρίκη η ανεργία..
Αξίζει να στερηθείς πρακτικά πράγματα(που χρειάζονται χρήματα) αλλά όχι να μιλάς για ξεμπερδέματα...
Έφαγε ανάποδες στροφές το μυαλό μου μια απ\'αυτές τις μέρες και λέω ε και τι έγινε?θα πεινάσω?δε θα\'χω να καπνίσω?(εν τέλει το κόβω κιόλας,καλό θα μου κάνει)
Ότι κι αν γίνει,μα ότι,δε θέλω ακόμα μια φορά να την πληρώσει η ψυχή μου.

Ξέρεις με τι μιάζει το όλο θέμα?
Βασικά ας μιλήσω για μένα.
Πως όταν οι συνθήκες πάνε στραβά είναι σαν να αυτοτιμωρούμαι,γι\'αυτό κι όλο το σκηνικό με τις κρίσεις.Κι αυτό έχει άμεση σχέση με την κακοποίηση.

Συνειδητοποίησα ότι αυτό που κάνω είναι να κακοποιώ τον εαυτό μου(και μάλιστα με τον σκληρότερο τρόπο).Κι ας δήθεν και καλά είμαι τόσο μανιακά κατά της κακοποίησης!....

Προσωπικά πλέον συνειδητά θέλω να πω ΣΤΟΠ πρώτα απ\'όλα στην κακοποίηση από μένα σε μένα.

Εύχομαι να είσαι καλύτερα:)

ρε δεν ξερω τι μου γινεται..
ο γιατρος μου, μου προτεινε να νοσηλευτω σε μια κλινικη ωσπου να συνερθω κ φυσικα αρνηθηκα.
υστερα μου ζητησε να επικοινωνησει με τους δικους μου κ αρνιομουν κ παλι να του δωσω το τηλεφωνο, ωσπου με πιεσε κ του το εδωσα. που πηγε το ******** ιατρικο απορρητο σε αυτη την περιπτωση;
θεωρω προδοτες την ψυχοθεραπευτρια κ τον ψυχιατρο οτι συνομωτησαν. ετναξει ισως θελουν να με προλαβουν απ το μοιραιο, ισως θελουν να αποφυγουν να βρουν τον μπελα τους, ισως, ισως..
ναι κ γω δεν ειμαι καλα, νιωθω οτι ειμαι βαρος στους αλλους κ δεν την θελω την ζωη μου, αλλα κ τι μ αυτο; δικαιωμα μου δεν ειναι;

Quote:

---

Originally posted by mstrouf
ρε δεν ξερω τι μου γινεται..
ο γιατρος μου, μου προτεινε να νοσηλευτω σε μια κλινικη ωσπου να συνερθω κ φυσικα αρνηθηκα.
υστερα μου ζητησε να επικοινωνησει με τους δικους μου κ αρνιομουν κ παλι να του δωσω το τηλεφωνο, ωσπου με πιεσε κ του το εδωσα. που πηγε το ******** ιατρικο απορρητο σε αυτη την περιπτωση;
θεωρω προδοτες την ψυχοθεραπευτρια κ τον ψυχιατρο οτι συνομωτησαν. ετναξει ισως θελουν να με προλαβουν απ το μοιραιο, ισως θελουν να αποφυγουν να βρουν τον μπελα τους, ισως, ισως..
ναι κ γω δεν ειμαι καλα, νιωθω οτι ειμαι βαρος στους αλλους κ δεν την θελω την ζωη μου, αλλα κ τι μ αυτο; δικαιωμα μου δεν ειναι;

---

στρουμφάκι, όταν οι γιατροί σου κρίνουν πως είσαι σε φάση να κάνεις κακό στον ευατό σου , οφείλουν να μιλήσουν στους γονείς σου, όπως και να ζητήσουν να νοσηλευτείς.
το απόρρητο δεν έχει να κάνει με αυτά που έχεις εμπιστευτεί σε αυτούς για άλλα θέματα.
δεν θεωρείς πως είναι υποχρεωμένοι να σε σώσουν?

αν τους εμπιστευθηκες σκεψεις για αυτοκτονια, ειναι υποχρεωμενοι να το κανουν.
αν δεν το εννοουσες απλα ενοιωθες ασχημα και υπερεβαλες καπως, κακως το ειπες γιατι αυτοι οφειλουν να το παρουν σοβαρα..
αν το εννοουσες, πολυ καλα εκαναν...

ειναι προδοτες, δεν θελω να τους ξαναδω, σε κλινικη δεν μπαινω, ακου εκει να μιλησουν με τους γονεις μου κ να με ρωταει η μανα μου, αληθεια θελεις να κανεις κακο στον εαυτο σου; βρε δεν πας στο διαλο κ συ, με κουρασατε ολοι σας..
τι να σωσουν; δελφινι σε διχτυα μαγκωμενη ειμαι κ δεν μπορω να ξετυλιχθω;
ξερω πολυ καλα οτι η καταθλιψη περναει οταν το πιστεψεις εσυ ο ιδιος μεσα σου
εε τι να κανω που με εχει παρει απο κατω; ετσι ειναι το ********

σίγουρα δεν μπορείς να κάνεις κάτι όταν σε παίρνει από κάτω...
λες να μην το έχω νιώσει?
η μάνα σου δεν μπορεί να καταλάβει, οπότε το μόνο που της βγαίνει είναι να σε ρωτήσει.
η κατάθλιψη δεν περνάει πάντα επειδή εσύ θέλεις.
έχω πέσει σε κατάθλιψη πολλές φορές και έχω νιώσει ανήμπορη για οτιδήποτε.
να εύχομαι να νιώσω λίγη χαρά έστω και για λίγο.
και αυτή η χαρά να μην έρχεται...

κανεις για παρεα? να ανταλλαξουμε μια κουβεντα...

κανενας δεν ειναι καλα εδω μεσα. ολοι κουσουρια εχουμε.

βρε στρουμφάκι από τη στιγμή που έδωσες το τηλέφωνο τι περίμενες πως θα γινόταν;
κι έπειτα όταν το έμαθε η μάνα σου τι περίμενες να σου πει; σάμπως έχει κρατήσει καμμιά σπουδαία στάση ως τώρα;
οπότε; οπότε αντί να τα βάζεις με όλους και με όλα και να χαλιέσαι επιπλέον χωρίς όφελος αφού \"έτσι είναι το ********\" θα κάνεις υπομονή γιατί \"έτσι είναι το ********\" μέχρι να έρθουν καλλίτερες μέρες και θα έρθουν καλλίτερες μέρες γιατί πάντα έρχονται καλλίτερες μέρες.

ετσι ειναι Μαρακι..το πιο βαθυ σκοταδι εινια λιγο πριν ξημερωσει παντα...κρατα γερα..και γιατι οχι ..μερικεσ μερεσ στην κλινικη ισωσ να σου εκαναν καλο..ισωσ να ενιωθεσ πωσ δεν χρειαζεσαι να ανυσηχεισ για τιποτα..για μερικεσ μερεσ.. εγω εχω βρεθει να νιωθω πωσ πρεπει να μπω για λιγο μεσα.. ασχετα αν τελικα δεν βρηκα το κουραγιο τοτε..

καπου πιο πανω διαβασα οτι εισαι ανεργη...αν σε εχει παρει αυτο απο κατω, τοτε η ανεργια κανει περισσοτερο κακο απο οσο νομιζα....*fuck*....οι σκεψεις αυτοκτονιας δεν ειναι η λυση στο προβλημα...σιγουρα οχι...μια βολτα με τα ποδια στο δρομο να χαζεψεις ισως σου αλλαξει τη διαθεση...ή απο μια παιδικη χαρα....
μην αφηνεις τον εαυτο σου να σκεφτεται τα χειροτερα...

πφφφφφ....
κοιτουσα ποτε εχω ανοιξει το τοπικ (3-9-10), ποσος καιρος περασε κ ακομα δεν εχω συνερθει.. καθε μερα που περνα σκεφτομαι, υπομονη κ σημερα κ χλουπ ενα στεντον
υστερα κοιταξα ποτε εκανα εγγραφη εδω (30-4-08), ισως τοτε ηταν που παραδεχτηκα πως πρεπει να δω καποιον ειδικο..
ποια η διαφορα απο τοτε;;;
μια χουφτα φαρμακα! τιποτα αλλο..

αυτη τη στεναχωρια δεν την αντεχω
δεν ξερω αν μπορω να μιλησω σε καποιον, να απευθυνθω καπου
μοιαζει ματαιο (ως τωρα, δεν καταφερα κατι)
φοβαμαι κιολας (την τελευταια φορα που προσπαθησα, θελαν να με κλεισουν μεσα)

δεν ειχα ποτε την δυναμη να αφεθω, να κλαψω, να νιωσω αυτο που με πνιγει, παντα με περισπασμους αποφευγω τον ιδιο μου τον εαυτο κ τωρα καθομαι στο κρεββατι αγκαλια με το λαπτοπ κ ακουω εναν θορυβο στην σιτα, στην μπαλκονοπορτα, ειναι ενα πλασματακι που γρατζουναει κ προσπαθει να μπει μεσα, μοιαζει με μικρο ανθρωπακι, γλιτσερο, βρωμικο, απαισιο, κακο

δεν ξερω τι εχω, παντως δεν περναει κ υπαρχουν φορες που χειροτερευει τοσο που αισθανομαι πως δεν θα μπορεσω να με ελεγξω, δεν θα μπορεσω να συγκρατηθω κ θα μαυρισουν, θα σκοτεινιασουν ολα κ θα παψω να σας γραφω αραια κ που κ αυτο καταντησε, γιατι αισθανομαι βλαμμενη που γραφω κ δω

νομιζω πως ειμαι βαρος για τους αλλους, πως τελικα δεν υπαρχει κατι να προσφερω, που κ αυτο οταν γινοταν, γινοταν με τετοιον τροπο που ενιωθα πως με χρησιμοποιουν. τιποτα δεν με ικανοποιει, τιποτα πλεον δεν με ευχαριστει, βαριεμαι κ τον ιδιο μου τον εαυτο. υπαρχουν στιγμες που οι πονοι στο σωμα μου ειναι αφορητοι κ μου υπενθυμιζουν πως υπαρχω για να υποφερω.

σορρυ γι αυτα που γραφω
ειμαι σε αδιεξοδο

Αχ βρε καλή μου Μαρία, τώρα βλέπω το πόστ σου και λυπάμαι που δεν μπόρεσα να σου μιλήσω από τότε που πρωτάνοιξες το θέμα , αλλά..

Δες τον ειρμό της σκέψης σου σου, δες τον στρωτό σου λόγο, στοιχεία αδιάσειστα μιας υπόστασης που ΜΠΟΡΕΙ να διαχειριστεί τα προβλήματα της, όσο κι αν θέλεις να πιστεύεις το αντίθετο...

Μπορείς να διαχειριστείς το πρόβλημα που σε απασχολεί αυτή τη στιγμή στρουμφάκι και κάνε μου τη χάρη να αγωνιστείς για αυτό, η αγαλλίαση της νίκης σε ότι μοιάζει ανυπέρβλητο δεν έχει όρια, είναι νίκη - ανίκητη, αν μπορείς να καταλάβεις την έννοια.

Δεν είσαι σε αδιέξοδο...Απλά δεν ξέρεις ποια πόρτα ν\' ανοίξεις...

Ξέρω πως πονάει. Ξέρω πως πονάς. Την απόλυτη μοναξιά. Είναι τόσο βαθύς ο πόνος. Κι εμένα ήθελαν να με κλείσουν μέσα το καλοκαίρι. Για το καλό μου. Άκουσα μέχρι και την πόρτα να κλειδώνει πίσω μου. Πιστεψέ με, δεν το θέλεις...

Μπορείς να βγεις από αυτό. Το πιστεύω ότι είσαι δυνατή. Όσοι αντέχουν τέτοιο πόνο, είναι δυνατοί. Υπάρχουμε εμείς, είμαστε εδώ, δεν είσαι μόνη σου.