Ο δικος μου γολγοθας

Καλησπερα και απο μενα συχαρητηρια για αυτο το πραγματικα πανεμορφο forum!!!Θα σας κουρασω πιστευω λιγο με το post μοθ δεν ξερω απο που να αρχισω και συγνωμη αν γραφω σε λαθος ενοτητα..Ειμαι η Κατερινα 28 ετων παντρεμενη (ακομα..)με ενα παιδακι 2 χρονων ολα αρχισαν λιγο πριν μεινω εγκυος ξαφνικα υπηρξε ενα διαστημα 7-10 ημερων που απλα δεν ημουν καλα ειχα ανχος,φοβο ξυπναγα τον αντρα μου να με βγαλει μεχρι την πορτα γιατι ηταν σκοτεινα και φοβομουνα εκλαιγα χωρις λογο στη δουλεια αλλα μετα ολα αυτα εξαφανιστηκαν συνεχισε η ζωη μου φυσιολογικα οπως την ηξερα ολα αυτα τα χρονια ο αντρας μου 13 χρονια μαζι μου παντα ηξερα οτι ηταν ο μονος που μπορω να σταθω να εμπιστευτω και ηξερα οτι ποτε δεν θα με πουλαγε επαιρνα τοση αγαπη που και γω απορουσα μετα απο λιγο διαστημα εμεινα εγκυος γεννησα εφερα το κοριτσακι μου στον κοσμο και τοτε με χτυπησε η επιλοχειος καταθλιψη πηρα φαρμακα και εγινα καλα ετσι πιστευα μεχρι και σημερα εχω κρισεις που κρατανε 3-4μερες καμια φορα και εβδομαδα απο τοτε που σταματησα τα φαρμακα πολλες φορες σκεφτομαι τρελα οταν με πιανει η κριση απλα βαζω ενα τραγουδι σκεφτομαι διαφορα μεχρι και την αυτοκτονια αλλα το μονο που με κραταει ειναι οτι δεν μπορω να αφησω το παιδι μου και να του κανω κατι τετοιο ετσι λοιπον κανω υπομονη..Σαν να μην εφτανε αυτο εδω και 4-5 μηνες με αποκορυφωση τον τελευταιο ειδικα ο αντρας μου αλλαξε δεν ειναι αυτος που παντρευτηκα και να μου το λεγανε δεν 8α το πιστευα μου λει οτι τον κουρασα οτι καθεται σπιτι μονο για το παιδι οτι του ειμαι αδιαφορη οτι θελει να χωρισουμε και τον κραταω αναγκαστηκα λεγοντας του οτι θα τον βοηθησω να ξαναφτιαξουμε το σπιτι μας μου λει οτι δεν ειναι καλα ψυχολογικα και οτι μαζεψε ολα αυτα τα χρονια την απαισια συμπεριφορα μου και τωρα δεν αντεχει αλλο λει οτι οταν ερχεται σπιτι νοιωθει εκνευρισμο και δεν θελει να βρισκεται εδω τον ηρεμει μονο το παιδια ολοι οι αλλοι του ειναι αδιαφοροι μου επισημαινει συνεχως οτι δεν ειναι καλα ψυχολογικα του ειπα να παμε σε ενα γιατρο μαλιστα του εκλεισα ραντεβου στην γιατρο που ειχα παει εγω με την επιλοχειο καταθλιψη τον ρωτησα αν υπαρχει αλλη γυναικα μου το αρνειται το παιζω καλη παλευω με τον ευατο μου οταν ερχεται να βρισκει αυτο που θελει για να ξεχασει την γκρινια αλλα οταν ειμαι μονη μου δεν ειμαι καλα προσποιουμαι μπροστα σε ολους κανω υπερανθρωπες προσπαθεις να κρατησω το σπιτι μου εβαλα ντεντεκτιβ να τον παρακολουθει γιατι θελω να δω αν ισχυει η εκδοχη οτι οντως δεν ειναι καλα η υπαρχει αλλη γυναικα γιατι μονο τοτε θα αλλαζε ετσι οπως εγινε τωρα 13 χρονια μαζι του πρωτη φορα ειδα αυτο το προσωπο που μου δειχνει τωρα δεν ξερω τι πρεπει να κανω πρεπει εγω που δεν ειμαι καλα να παλεψω οσο μπορω να κρατησω το σπιτι μου και να στηριξω τον αντρα μου που και εκεινος δεν ειναι καλα.. ειμαι σε πολυ επωδυνη κατασταση ωρες ωρες καταρρεω νομιζω οτι δεν αντεχω οτι δεν θα τα καταφερω...συγνωμη αν σας κουρασα ειλικρινα..

Quote:

---

Originally posted by KATER_INA
Καλησπερα και απο μενα συχαρητηρια για αυτο το πραγματικα πανεμορφο forum!!!
Θα σας κουρασω πιστευω λιγο με το post μοθ δεν ξερω απο που να αρχισω και συγνωμη αν γραφω σε λαθος ενοτητα..
Ειμαι η Κατερινα 28 ετων παντρεμενη (ακομα..)με ενα παιδακι 2 χρονων.
Όλα αρχισαν λιγο πριν μεινω εγκυος.
Ξαφνικα υπηρξε ενα διαστημα 7-10 ημερων που απλα δεν ημουν καλα ειχα ανχος,φοβο ξυπναγα τον αντρα μου να με βγαλει μεχρι την πορτα γιατι ηταν σκοτεινα και φοβομουνα εκλαιγα χωρις λογο στη δουλεια αλλα μετα ολα αυτα εξαφανιστηκαν συνεχισε η ζωη μου φυσιολογικα οπως την ηξερα ολα αυτα τα χρονια ο αντρας μου 13 χρονια μαζι μου Παντα ηξερα οτι ηταν ο μονος που μπορω να σταθω να εμπιστευτω και ηξερα οτι ποτε δεν θα με πουλαγε.
Επαιρνα τοση αγαπη που και γω απορουσα.
Μετα απο λιγο διαστημα εμεινα εγκυος, γεννησα, εφερα το κοριτσακι μου στον κοσμο και τοτε με χτυπησε η επιλοχειος καταθλιψη πηρα φαρμακα και εγινα καλα.
Ετσι πιστευα μεχρι και σημερα εχω κρισεις που κρατανε 3-4μερες καμια φορα και εβδομαδα απο τοτε που σταματησα τα φαρμακα πολλες φορες σκεφτομαι τρελα οταν με πιανει η κριση απλα βαζω ενα τραγουδι σκεφτομαι διαφορα μεχρι και την αυτοκτονια αλλα το μονο που με κραταει ειναι οτι δεν μπορω να αφησω το παιδι μου και να του κανω κατι τετοιο ετσι λοιπον κανω υπομονη..
Σαν να μην εφτανε αυτο εδω και 4-5 μηνες με αποκορυφωση τον τελευταιο ειδικα ο αντρας μου αλλαξε δεν ειναι αυτος που παντρευτηκα και να μου το λεγανε δεν 8α το πιστευα μου λει οτι τον κουρασα οτι καθεται σπιτι μονο για το παιδι οτι του ειμαι αδιαφορη οτι θελει να χωρισουμε και τον κραταω αναγκαστηκα λεγοντας του οτι θα τον βοηθησω να ξαναφτιαξουμε το σπιτι μας μου λει οτι δεν ειναι καλα ψυχολογικα και οτι μαζεψε ολα αυτα τα χρονια την απαισια συμπεριφορα μου και τωρα δεν αντεχει αλλο λει οτι οταν ερχεται σπιτι νοιωθει εκνευρισμο και δεν θελει να βρισκεται εδω.
Τον ηρεμει μονο το παιδι, ολοι οι αλλοι του ειναι αδιαφοροι Μου επισημαινει συνεχως οτι δεν ειναι καλα ψυχολογικα του ειπα να παμε σε ενα γιατρο μαλιστα του εκλεισα ραντεβου στην γιατρο που ειχα παει εγω με την επιλοχειο καταθλιψη τον ρωτησα αν υπαρχει αλλη γυναικα μου το αρνειται το παιζω καλη παλευω με τον ευατο μου οταν ερχεται να βρισκει αυτο που θελει για να ξεχασει την γκρινια αλλα οταν ειμαι μονη μου δεν ειμαι καλα προσποιουμαι μπροστα σε ολους.
Κανω υπερανθρωπες προσπαθεις να κρατησω το σπιτι μου εβαλα ντεντεκτιβ να τον παρακολουθει γιατι θελω να δω αν ισχυει η εκδοχη οτι οντως δεν ειναι καλα η υπαρχει αλλη γυναικα γιατι μονο τοτε θα αλλαζε ετσι οπως εγινε τωρα.
13 χρονια μαζι του πρωτη φορα ειδα αυτο το προσωπο που μου δειχνει τωρα δεν ξερω τι πρεπει να κανω πρεπει εγω που δεν ειμαι καλα να παλεψω οσο μπορω να κρατησω το σπιτι μου και να στηριξω τον αντρα μου που και εκεινος δεν ειναι καλα..
ειμαι σε πολυ επωδυνη κατασταση ωρες ωρες καταρρεω νομιζω οτι δεν αντεχω οτι δεν θα τα καταφερω...συγνωμη αν σας κουρασα ειλικρινα..

---

Καλή μου το μόνο που κούρασε είναι μια τάση που έχεις να μη βάζεις τελείες και να μη φτιάχνεις προτάσεις.
Το μάζεψα λίγο για να το διαβάσουμε όλοι καλύτερα και να σε βοηθήσουμε με τις απόψεις μας...:)

Χιλια συγνωμη το εχω αυτο το ελλατωμα...

Κατερίνα...μήπως ο άντρας σου κουράστηκε απλά απ όλη την κατάσαση? Μήπως δεν ήαν έτοιμος για οικογένεια και του ήρθαν όλα μαζί? Με τον ντετέκτιβ τι έγινε τελικά?

Δεν ξερω Θεοφανια μου θελω και γω να πιστευω οτι εχει κουραστει και οτι τα μαζευε τοσα χρονια και τωρα ξεσπασε το παιδι εκεινος το ηθελε απο τοτε που παντρευτηκαμε ημαστε 13 χρονια μαζι...Ο ντεντεκτιβ 2 μερες τωρα που τον παρακολουθει λει οτι ειναι τυποσ και υπογραμμος και οτι προς το παρον δεν εχει δει κατι απο Δευτερα που δουλευει θα συνεχισει και βλεπουμε

κατερινα μπορει απλα να περνατε μια κριση..
αλλωστε ειναι κ φυσιολογικο μετα απο τοσα χρονια ναι?
τωρα βρε κατερινα μου αυτα τα περι ντετεκτιβ θα τα αφησω ασχολιαστα..με ξενιζει καπως αυτο!
εσυ ξερεις καλυτερα..
εγω απλα θα σου ελεγα να κανεις λιγη υπομονη κ προσπαθεια να τα ξαναφερεις στα ισια της,την σχεση με τον
αντρα σου.

Και ναι λοιπον μετα απο 13 χρονια κοινου βιου εγατελειψε το σπιτι εδω και 4 μερες η πρωτη μερα κολαση καμια επαφη δεν ειχαμε μονο ενα μυνημα που μου εστειλε οτι πηγε στην ψυχιατρο που θα παω και γω αυριο και του εγραψε εγκεφαλογραφημα εξετασεις και να περνει 1 xanax το βραδυ.
Την επομενη μερα του εστειλα ενα μυνημα να μιλησουμε ηρθε σπιτι το παιδι κοιμοτανε πηγε απο πανω του και εκλαιγε μιλησαμε 3-4ωρες πιο ηρεμος απο τις προηγουμενες μερες που ητανε κατηγορηματικος και αδιαλακτος την επομενη μερα μετα απο δικη μου προτροπη βγηκαμε εξω να φαμε και να μιλησουμε μια εκλαιγε εκεινος μια εγω μου ειπε οτι θελει το χρονο του και οτι η καταστασεις της γκρινιας μου τον φερανε σε αυτο το σημειο οτι δεν ειναι καλα θελει να γινει καλα ομως δεν ξερει τι θα γινει με μας αν θα γυρισει η οχι το ιδιο απογευμα ηρθε σπιτι και ειδε το παιδι εβαλε παλι τα κλαμματα με αφησε να τον αγκαλιασω και να του πιασω το χερι.Εχτες δεν ηρθε γιατι μου ειπε οτι δεν ηταν καλα και πηγε βολτα να ηρεμησει σημερα ειπε οτι μαλλον θα ερθει ωρες ωρες τα χανω δεν ξερω πως πρεπει να του φερθω και τι να κανω πεθαινω οταν βραδυαζει και ξερω οτι θα κοιμηθω μονη μου ευχομαι να τελειωσει γρηγορα ολο αυτο γιατι δεν ξερω ποσο θα αντεξω ακομα..

Κατερινακι χωρις να θελω να σε ανχγοσω περισσοτερο,το φενομενο οτι δεν αναγνοριζεις πια τον αντρα σου το εζησα και εγω οταν ενω ειμασταν σε διασταση κανενα 6μηνο αυτος γνωρησε αλλη.
Εβλεπα τα ματια του και μου φενοντουσαν ξενα.
Δεν λεω οτι το ιδιο μπορει να γινεται και με τον αντρα σου απλα ηθελα να μοιραστω αυτο με τα ματια και το προσωπο.Ολα μου φανηκαν ξενα τοτε.

Αυτό φοβάμαι και γω οτι αυτό το διάστημα που θα είμαστε σε διάσταση μην βρεθεί κάποια άλλη και τότε φύγει πραγματικά μακριά...

Κοιτα μπορει ναμην ειναι ετσι,αλλα εμενα αυτα το οτι κανει τον δυσκολο και φευγει και εσυ αγωνιας κλπ κλπ αυτο μου θυμιζει.Αλλην.
Το οτι κλαιει ομως με κανει να πυστευω οτι ενα 80% δεν υπαρχει αλλη.
Οι αντρες δεν κλαινε ευκολα.

Κατερινα και αλλη να υπαρχει μην το βλεπεις σαν το τελους του κοσμου.
Ξερεις μετα θα μπορεις να εχεις οποιον κουκλο θες.Ετσι δες το.
Μετα τον χωρησμο μου μου τυχαν αντρες που δεν πυστευα ποτε οτι θα γυρνουσαν να με κοιταξουνε.

αυτά τα περί άλλης γυναίκας, απλά δεν τα σχολιάζω. είναι το τελευταίο που θα έπρεπε να σκέφτεσαι αυτή τη στιγμή.
προφανώς ο άνθρωπας έχει ζοριστεί όλα αυτά τα χρόνια και ξέσπασε απότομα. κοίτα να δεις μήπως έχεις κι εσύ ευθύνη σε αυτό. μην ξεχνάς ότι είναι κι αυτός άνθρωπος με ανάγκες και ανησυχίες, άγχη κτλ κτλ. να του δώσεις λίγο χρόνο να ηρεμήσει και μην σκέφτεσαι ότι τηα βρει άλλη αν μείνει και λίγο μόνος.

γενικά θέλει ψυχραιμία και μεγάλη συγκρότηση! έχεις καθόλου φίλους ή οικογένεια να σε στηρίξουν κάπως αυτές τις δύσκολες μέρες?

Quote:

---

Originally posted by claire
αυτά τα περί άλλης γυναίκας, απλά δεν τα σχολιάζω. είναι το τελευταίο που θα έπρεπε να σκέφτεσαι αυτή τη στιγμή.
προφανώς ο άνθρωπας έχει ζοριστεί όλα αυτά τα χρόνια και ξέσπασε απότομα. κοίτα να δεις μήπως έχεις κι εσύ ευθύνη σε αυτό. μην ξεχνάς ότι είναι κι αυτός άνθρωπος με ανάγκες και ανησυχίες, άγχη κτλ κτλ. να του δώσεις λίγο χρόνο να ηρεμήσει και μην σκέφτεσαι ότι τηα βρει άλλη αν μείνει και λίγο μόνος.

γενικά θέλει ψυχραιμία και μεγάλη συγκρότηση! έχεις καθόλου φίλους ή οικογένεια να σε στηρίξουν κάπως αυτές τις δύσκολες μέρες?

---

μην της χαιδευεις ομως τα αυτια γιατι αν ειναι ετσι θα της ερθει πιο βαρυ κλερ.

εδώ ο άνθρωπας πάει στους ψυχιάτρους και παίρνει xanax....εκτός να τα κάνει αυτά για να ρίξει στάχτη στα μάτια (νοτ)

συγνωμη αυτο με τα ζαναξ δεν το διαβασα..αν ειναι ετσι τοτε αλλαζει.

Δεν ξέρω παιδιά δεν ξέρω ειλικρινά ώρες ώρες παραιτούμαι και λέω δεν μπορώ να το κάνω άλλο αυτό δεν ξέρω πως να τον χειρειστω και τι να κάνω μπερδευομαι δεν ξέρω τι θα ξημερώσει η καθε μέρα...

κατερινα ψυχραιμια!ψυχραιμια χρειαζεται..

δωσε του λιγο χρονο,αερα να αναπνευσει προφανως το εχει αναγκη ο ανθρωπος..στηριξε τον με οποιον τροπο μπορεις,οχι με πιεση η με υπονοιες πως εχει αλλην..
μαλλον ηρθε η στιγμη να του σταθεις εσυ αυτη την φορα..καλη δυναμη.

Αυτό προσπαθώ αλλά ώρες ώρες δεν αντέχω...μόλις πει κάτι η μικρή για τον μπαμπά της με πιάνουν τα κλαμματα πρώτη φορά στη ζωή μου προσπαθώ τόσο!!!

Κατερινα εμενα ο μικρος η πρωτη λεξη που ειπε ηταν \"μπαμπας\".
και αυτος ελειπε ειχαμε χωρησει και ειχε ειδη γκομενα.
δεν μπορεις να φανταστεις τι πονο περναει μια μανα οταν μεγαλωνει μονη το παιδι.
οι αντρες ξεχνανε .βρισκουν αλλες κλπ κλπ.
Εμεις μενουμε ομως να μεγαλωσουμε τα παιδια.να αντημετοπισουμε ενα σωρο κουλα απο τον κοσμο κλπ.τεσπα ξεχασα τι ηθελα ακρηβως να γραψω.

Αύριο θα πάω στον ψυχίατρο που πήγε γιατί εχω και γω προβλήματα απο τότε που γεννησα θα τη ρωτήσω να μου πει πως πρέπει να τον αντιμετωπίσω ώρες ώρες μου περνάει απο το μυαλό οτι μπορεί να μου τα κάνει για να πάρει το αίμα του πίσω αλλά δεν ήταν έτσι όλοι τον είχαν πρότυπο και πάντα μου λέγανε οτι δεν του φερομαι σωστά και σε αυτό σύμφωνο έχει δίκιο στο θέμα της συμπεριφοράς μου αλλά του ζήτησα μια ευκαιρεια και δεν μου την έδωσε το μόνο που λει είναι οτι πέρα απο το παιδί δεν ξέρει τι θέλει..

δωσε του χρονο βρε κατερινα..δεν ειναι ανθρωπος αυτος?δεν εχει δικαιωμα να καταρρευσει?

ασε τα σεναρια κατα μερος..

ο ντεντεκτιβ εκανε τη δουλεια του? Υπαρχει αλλη?
Αν οχι τοτε κ ο πολυαγαπημενος σου ειναι μια ψυχουλα που χρειαζεται βοηθεια!
Σε σενα πεφτει ο κληρος να γινεις κ δευτερη φορα μαμα!Θα χειριστεις τη κατασταση κ με τις συμβουλες της ψυχολογου θα τα καταφερεις!Μην απελπιζεσαι!

Και το μαρτυριο συνεχιζεται ξαναηρθε εχτες το μεσημερι καθομασταν συζηταγαμε συζηταγαμε τον ρωτησα αν θελει να βαλει μπροστα το διαζυγιο μου ειπε ναι ουτως η αλλως δεν βγαινει αμεσως και μεχρι τοτε μπορει να τα βρουμε ειπε του ειπα οτι αν ειναι σιγουρος γιατι ολο μου τα γυριζει μου ειπε οτι εχουμε ζησει και καλες στιγμες και οτι ειναι σαν να χτισαμε ενα σπιτι στην αμμο που γκρεμιστηκε αλλα εχουν μεινει κομματια και πιστευει οτι υπαρχει μια πιθανοτητα να τα ξανβρουμε κοινως παλι δεν ξερει τι θελει.
Το απογευμα πηγα στην ψυχιατρο που ειχε παει και κεινος μου ειπε οτι θελει το χρονο του οτι οντως ειναι οπως τα λει αφου μιλησε και με μενα μου εγραψε να παιρνω xanax kai cipralex τις μιλησα πολυ ωρα για αυτα που νοιωθω εχω φτασει και γω σε σημειο να σκεφτομαι αν μπορω να παω να κανω εισαγωγη σε ενα νοσοκομειο μονη μου ωρες ωρες δεν αντεχω θελω να φυγω το ειπα και στην γιατρο οτι πιστευω οτι μονο αν μπω σε καποιο νοσοκομειο θα ηρεμησω...
Δεν ξερω τι θα γινει ειλικρινα εχω περασει κατα πολυ τα ορια μου...

Katerina ηρεμησε ρε συ.
με τα ζαναξ ετσι και αληως θα ηρεμησεις.πυστευω οτι τα χρειαζεσαι και ευσ περισσοτερο απο τον αντρα σου,
αστον να ηρεμησει τον εχεις τρελλανει,ειμαι σιγουρη οτι τον περημενεις να ερθει και του αρχιζεις την γκρινια και τον ψυχοπλακωνεις.
αστον να ηρεμησει.
λενε οτι οταν αγαπας κατι το αφηνεις να γυγει,αν γυρησει σημενει οτι σε αγαπαει αλληως οτι δεν σε αγαπησε ποτε.
εχετε και ενα παιδακι μην σας βλεπει να ειστε ρακος και οι δυο.
αστον να ηρεμησει να δει τι θελει και αυτος να κανει ,εχει και αυτος πονεσει με ολη την κατασταση αυτη.


υ,γ οχι μην πας σε κλινικη δεν πυστευω οτι εισε για κλινικες.


γαμω τα ορθωγραφηκα μου λαθη !!:mad:

Mαλλον δεν καταλαβες ayroyla μου οτι δεν μενει σπιτι εχει φυγει και οταν ερχεται πλεον ειμαι ηρεμη αλλα οταν ειμαι μονη με πιανει πανικος...

Ξερω οτι εχει φυγει εδω και 4 μερες.
Απλα οταν γυρναει πυστευω οτι θα πρεπει να εισαι ηρεμη.:)

Είμαι ήρεμη όταν γυρνάει είναι οι μόνες ώρες που είμαι ήρεμη παρακαλαω απο μέσα μου να μην φύγει...ξέχασα να σας πω οτι προχτές κοιημηθηκε εδω ύστερα απο δική μου πρωτροπη ήταν σαν να είχα κερδίσει το joker!!! :( δεν ξέρω τι θα κάνω όταν με πιάνει ο πανικός και οι τάσεις αυτές οι περίεργες σκέφτομαι πολλά δεν ξέρω πόσο ακόμα θα αντεξω...