Το να πεις στους αλλους οτι πασχεις.........

Ανοιγω αυτο το θεμα γιατι θελω τις εμπειριες σας!

Προσωπικα, μου φαινεται ΑΘΛΟΣ το να πω στους αλλους οτι πασχω απο ΙΔΨ!!!
Δεν ξερω γιατι, αλλα φανταζει στα ματια μου σαν....κατι το τρομερο! ΑΔΥΝΑΤΟ!!!
Ντρεπομαι απιστευτα πολυ για τους ψυχαναγκασμους μου! Στα ματια μου φανταζει κατι φριχτο! Δεν μπορειτε να φανταστειτε ποσο ντρεπομαι και ποσο απαισιο μου φαινεται που εχω ΙΔΨ!
Νιωθω οτι αμα το ξερουν οι αλλοι θα θελω να ανοιξει η γη να με καταπιει!
Δεν μπορω με τιποτα στην ιδεα οτι ολοι ΘΑ ΞΕΡΟΥΝ!!! Θα ξερουν τι εχω, θα ξερουν τι περναω, θα μπορουν να βρουν πληροφοριες για την ΙΔΨ και να διαβασουν και να ξερουν τα συμπτωματα και πως τα βιωνω και ολα...!!!!

Φοβαμαι επισης οτι θα με βλεπουν με αλλο ματι, και ισως ακομα και να με μεταχειριζονται διαφορετικα!

Απ την μια, θα ηθελα να το ξερει εστω ο φιλος μου, γιατι νιωθω οτι θα μπορουσε να με στηριξει και ενδεχομενως να με βοηθησει. Απ την αλλη, αμα το μαθει, θα θελω να εξαφανιστω, να χωθω σε μια τρυπα κατω απ την γη και να μην βγω ποτε!

Ειναι περιεργο, γιατι νομιζω οτι για οποιαδηποτε αλλη ασθενεια αν ειχα δεν θα ντρεπομουν...


Εσεις πως καταφερατε να πειτε στον περιγυρο σαν οτι πασχετε απο ΙΔΨ???
Αισθανοσασταν ασχημα?? Ηταν ευκολο??? Πως το κανατε??? :(

:)
βρε καλη-καλε μου ξερεις ποσοι εχουν ιδψ κ πολλα αλλα κ δεν εχουν ιδεα γιαυτο?
να μην ντρεπεσαι για τιποτα!ολα για μας ειναι λενε στο χωριο μου..
επισης δεν αναγκη να το πεις κ καπου,οχι επειδη ειναι κατι το οποιο θα σε κανει να ντραπεις,αλλα να..
εδω στην ελλαδα την ψυχικη υγεια την αντιμετωπιζουν σαν την λεπρα :)
αν απο την αλλην θες καπου να το εμπιστευτεις περαν της οικογενειας σου.κοιτα να ειναι σε αυτους που πραγματικα σε αγαπουν κ μπορουν να σε καταλαβουν..
θυμηθηκα τωρα οταν με ειχαν πρωτοπιασει οι κρισεις πανικου το ειχα εμπιστευτει σε κατι φιλους..(ο θεος να τους κανει!)
ξερεις πως με αντιμετωπισαν?σαν την τρελη του χωριου!το ειπα σε λαθος ανθρωπους!
να μην ντρεπεσαι για τιποτα..

Γειά σου.Καταρχήν πές μου λίγο τα συμπτώματα που είχες έτσι από περιέργεια ρωτάω.

Εγω δεν θα το ελεγα , εκτος ισως απο την σχεση μου.

Καταρχην πρεπει να ειναι εμπιστα ατομα , οχι κουτσομποληδες κλπ κλπ.

Κατα δευτερον παλι μπορει να τα \"τσουγκρισετε\" ασχημα στο μελλον και να αρχισουν να λενε περιεργα σε τριτους.

Απο την αλλη κατι που εχει διαδοθει πολυ , οφειλεις να το πεις στην σχεση σου σαν παραδειγμα , γιατι θα εμφανιστει ο \"καλοθελητης\" να του σφυριξει το και το και μπορει να μην το παρει καλα.

Απο την στιγμη που το πεις δεν υπαρχει πισωγυρισμος.

Εαν λοιπον δεν θες να δωσεις \"αγωνα\" εναντια της βλακειας καλυτερα μην το πεις.

Ειμαι αυτος που ειμαι , εαν θες με δεχεσαι αν θες οχι , το μονο που κερδιζεις αν το πεις ειναι ενα ξαλαφρωμα και συζητηση περι \"περιεργων\" προβληματων.

Πολυπλοκο θεμα , ευτυχως που υπαρχει αυτο το φορουμ να λεμε οτι θελουμε:)

χεχε! Πες το ψεματα! :P

Κοιτα, αν ηταν να το πω καπου θα το ελεγα στην σχεση μου, γιατι μονο για εκεινον ειμαι σιγουρη οτι θα το επαιρνε σχετικα χαλαρα το θεμα! Πιστευω οτι τουλαχιστον στο πως με αντιμετωπιζει δεν θα αλλαζανε και πολλα, γιατι εχει ηδη δει σχεδον ολες τις πλευρες του εαυτου μου και δεν εχει φυγει ακομα τρεχοντας! :D

Η οικογενεια μου θα ηταν η τελευταια που θα το μαθαινε!!! Σε αυτους και αν θα ντρεπομουν να το πω!!!!! Εκτος του οτι θα αρχιζαν τις ερωτησεις και δεν μπορω, παντα υπαρχει η περιπτωση να το ελεγαν σε κανεναν φιλο τους ή συγγενη!!! Χριστε και παναγια!!!! :mad:

Σεχραζαντ, το \"καλο\" ειναι οτι δεν εχω ιδιαιτερα \"προφανη\" συμπτωματα! Με πιανουν διαφορες εμμονες, ας πουμε οταν εχω προγραμματισει κατι και γινει καποια αλλαγη σκεφτομαι συνεχεια πως μπορω πλεον να προσαρμοσω το πραγραμμα μου ωστε να τα κανω ολα οσα σχεδιαζα και σκεφτομαι πως θα ηταν τα πραγματα αν δεν ειχε αλλαξει το προγραμμα και εκνευριζομαι και χαλιεμαι. Η οταν διαβαζω κολλαω σε καποια προταση ή φραση και την επαναλαμβανω και διαφορα τετοια. Στον \"πρακτικο\" τομεα κανω διαφορα που αλλαζουν κατα διαστηματα.... Ειναι κυριως διαφορες κινησεις, ας πουμε τωρα τελευταια εχω την \"αναγκη\" να ακουμπαω το κεφαλι μου, παλιοτερα εκανα μια κινηση με τον ωμο μου, ή πρεπει να δω καποια αντικειμενα με συγκεκριμενο τροπο απο συγκεκριμενη γωνια.... Διαφορες τετοιες σαχλαμαριτσες, που ομως υπαρχουν ΣΥΝΕΧΕΙΑ! Δεν υπαρχει στιγμη που να μην βιωνω κατι..... Δεν με πιανουν κρισεις δηλαδη, αυτο το πραγμα απλως δεν σταματαει...

Έλα βρέ μην ανησυχείς.Δέν μου φαίνεται φοβερό
αλήθεια λέω. Διάβασα σε ένα βιβλίο ψυχολογίας ότι τίποτα δεν είναι πραγματικά φοβερό η τρομακτικό,απλά με το
μυαλό μας φέρνουμε την καταστροφή.Αλήθεια πάντως καλύτερα να μήν το πείς
γιατί οι άνθρωποι αντιδρούν περίεργα.Πάντως επηρεάζει τόσο την ζωή σου και κάθεσαι και στεναχωριέσαι;από αυτά που μου έγραψες κατάλαβα πως όχι.Στεναχωριέσαι άδικα.Εγώ πολλές φορές που είμαι χάλια σκέφτομαι ότι στον κόσμο υπάρχουν άνθρωποι 10 φορές χειρότερα από εμένα όπως αυτοί που πάσχουν από σχοιζοφρένεια η καρκίνο.Φαντάζομαι αυτοί οι άνθρωποι θα προτιμούσαν να έχουν αυτό που έχεις ΕΣΥ έτσι δεν είναι;Γενικά πάντα θα υπάρχει κάτι χειρότερο.ΧΑΜΟΓΈΛΑΣΕ τίποτα δεν θα σε εμποδίσει να κάνεις παιδιά και να ζήσεις την ζωή σου πόσο μάλλον μια χαζή ΥΔΨ.

Ξερεις τι.... Δεν ειναι οτι με καθηλωνει η ΙΔΨ αυτη καθ εαυτη.... Δηλαδη, δεν εχω τοσο τρομερα συμπτωματα πια, οπως λες υπαρχουν και χειροτερα! Αλλα με ενοχλει ακομα και αυτο το λιγο! Ισως αυτο που δεν με αφηνει να χαλαρωσω στην ζωη μου ειναι το πως εκλαμβανομαι την ΙΔΨ. Ισως και αυτη η εμμονη να ειναι συμπτωμα? Εμμονη με την εμμονη! :P

Και αυτο που μου την σπαει περισσοτερο ειναι οτι φανταζομαι οτι ολη μου την ζωη κατι θα με απασχολει!!

Καποιες φορες σκεφτομαι οτι ισως θα ηταν πιο απλο αν ηξεραν εστω καποιοι ανθρωποι για αυτο που εχω, γιατι ακομα και να αρχισω θεραπεια δεν μπορω να κρυβω συνεχεια τα φαρμακα ή να δικαιολογω τον χρονο που λειπω στις επισκεψεις. Δηλαδη, εκτος απο το οικονομικο, ενας λογος που δεν ξεκιναω θεραπεια ειναι επειδη φοβαμαι οτι θα μαθευτει!

Απ την μια δεν μπορω αυτον τον \"αγωνα\" να κρυβω συνεχεια τις παρορμησεις, απ την αλλη δεν θελω να το ξερει κανενας! Μακαρι να μπορουσα απλως να προσποιηθω οτι δεν υπαρχει και να εξαφανιζονταν!

Quote:

---

Originally posted by *Ghost*
Ανοιγω αυτο το θεμα γιατι θελω τις εμπειριες σας!

Προσωπικα, μου φαινεται ΑΘΛΟΣ το να πω στους αλλους οτι πασχω απο ΙΔΨ!!!
Δεν ξερω γιατι, αλλα φανταζει στα ματια μου σαν....κατι το τρομερο! ΑΔΥΝΑΤΟ!!!
Ντρεπομαι απιστευτα πολυ για τους ψυχαναγκασμους μου! Στα ματια μου φανταζει κατι φριχτο! Δεν μπορειτε να φανταστειτε ποσο ντρεπομαι και ποσο απαισιο μου φαινεται που εχω ΙΔΨ!
Νιωθω οτι αμα το ξερουν οι αλλοι θα θελω να ανοιξει η γη να με καταπιει!
Δεν μπορω με τιποτα στην ιδεα οτι ολοι ΘΑ ΞΕΡΟΥΝ!!! Θα ξερουν τι εχω, θα ξερουν τι περναω, θα μπορουν να βρουν πληροφοριες για την ΙΔΨ και να διαβασουν και να ξερουν τα συμπτωματα και πως τα βιωνω και ολα...!!!!

Φοβαμαι επισης οτι θα με βλεπουν με αλλο ματι, και ισως ακομα και να με μεταχειριζονται διαφορετικα!

Απ την μια, θα ηθελα να το ξερει εστω ο φιλος μου, γιατι νιωθω οτι θα μπορουσε να με στηριξει και ενδεχομενως να με βοηθησει. Απ την αλλη, αμα το μαθει, θα θελω να εξαφανιστω, να χωθω σε μια τρυπα κατω απ την γη και να μην βγω ποτε!

Ειναι περιεργο, γιατι νομιζω οτι για οποιαδηποτε αλλη ασθενεια αν ειχα δεν θα ντρεπομουν...


Εσεις πως καταφερατε να πειτε στον περιγυρο σαν οτι πασχετε απο ΙΔΨ???
Αισθανοσασταν ασχημα?? Ηταν ευκολο??? Πως το κανατε??? :(

---

σαν ομοιοπαθης, καταλαβαινω πως νιωθεις τι \"περνας\", ποσο φρικτες-απαισιες σκεψεις παρεσφρυουν στο μυαλο σου οι οπιες σε κανουν να νιωθεις δυσφορια. ηρεμησε. ολοι ντρεπομαστε για το προβλημα μας, και φοβομαστε μη το μαθουν και αλλοι και μας \"αντιμετυωπιζουν\" διαφορετικα απο τους αλλους ανθρωπους σαν Α.Μ.Ε.Α (ατομα με ειδικες αναγκες) πιστεψε με ομως δεν κερδιζουμε τιποτα ετσι, ημαστε (το λενε ερευνες) ακρως λογικοτεροι, και υπερβολικα ευσυνηδητοι ανθρωποι, απο τους φυσιολογικους, γι\'αυτο υποφερουμε. εισαι τυχερη που εχεις ιψδ και οχι τρελη, γιατι εχεις συνειδηση, και πληρη αντιληψη οπως ολοι σαν εμας. κατι που λειπει απο πολλους... ειμαστε μερικως τυχεροι που εχουμε αυτα τα προνομια:)

*Ghost* , δεν ξέρω τίποτα για τον ψυχαναγκασμό.
θα σου πω για την διπολική διαταραχή από την οποία πάσχω.
στη δουλειά μου το ξέρουν αρκετά άτομα γιατί είχα λείψει μεγάλο χρονικό διάστημα.
για συγγενείς δεν ξέρω πόσοι, αλλά και δεν με ενδιαφέρει.
η σχέση μου το γνωρίζει.
φυσικά το γνωρίζει και οικογένεια μου.
ε, καλά μην νομίζεις πως παίρνουν χαμπάρι τα πάντα.
πρέπει να θέλει και να κατανοήσει την ασθένεια ο άλλος.
άρα να ενδιαφέρεται πραγματικά για σένα.

οπότε τελικά δεν με αφορά πια το ζήτημα το γνωρίζουν ή όχι.
από τότε που θυμάμαι τον ευατό μου δεν με ένοιαζε και πολύ η γνώμη των άλλων.
ίσως γιατί προσπαθώ πάντα να τους κατανόησω.

Quote:

---

Originally posted by *Ghost*
Ανοιγω αυτο το θεμα γιατι θελω τις εμπειριες σας!

Προσωπικα, μου φαινεται ΑΘΛΟΣ το να πω στους αλλους οτι πασχω απο ΙΔΨ!!!
Δεν ξερω γιατι, αλλα φανταζει στα ματια μου σαν....κατι το τρομερο! ΑΔΥΝΑΤΟ!!!
Ντρεπομαι απιστευτα πολυ για τους ψυχαναγκασμους μου! Στα ματια μου φανταζει κατι φριχτο! Δεν μπορειτε να φανταστειτε ποσο ντρεπομαι και ποσο απαισιο μου φαινεται που εχω ΙΔΨ!
Νιωθω οτι αμα το ξερουν οι αλλοι θα θελω να ανοιξει η γη να με καταπιει!
Δεν μπορω με τιποτα στην ιδεα οτι ολοι ΘΑ ΞΕΡΟΥΝ!!! Θα ξερουν τι εχω, θα ξερουν τι περναω, θα μπορουν να βρουν πληροφοριες για την ΙΔΨ και να διαβασουν και να ξερουν τα συμπτωματα και πως τα βιωνω και ολα...!!!!

Φοβαμαι επισης οτι θα με βλεπουν με αλλο ματι, και ισως ακομα και να με μεταχειριζονται διαφορετικα!

Απ την μια, θα ηθελα να το ξερει εστω ο φιλος μου, γιατι νιωθω οτι θα μπορουσε να με στηριξει και ενδεχομενως να με βοηθησει. Απ την αλλη, αμα το μαθει, θα θελω να εξαφανιστω, να χωθω σε μια τρυπα κατω απ την γη και να μην βγω ποτε!

Ειναι περιεργο, γιατι νομιζω οτι για οποιαδηποτε αλλη ασθενεια αν ειχα δεν θα ντρεπομουν...


Εσεις πως καταφερατε να πειτε στον περιγυρο σαν οτι πασχετε απο ΙΔΨ???
Αισθανοσασταν ασχημα?? Ηταν ευκολο??? Πως το κανατε??? :(

---

αυτό συμβαίνει με όλες τις ψυχολογικές ασθένειες.Υπάρχει ντροπή .Κανονικά θα έπρεπε να έλεγες στον άλλο ότι πάσχεις έτσι απλά σαν να είχες πονόδοντο.Ουσιαστικά δεν διαφέρει η ΙΔΨ από το άσθμα ή το διαβήτη ή και άλλες χρόνιες παθήσεις.Απλά ο κόσμος νομίζει για τις ασθένειες του εγκεφάλου φταίει ο πάσχων.Θα περάσουν πολλά χρόνια για να λάβουν την αντιμετώπιση που πρέπουν οι ασθένειες αυτές.Ουσιαστικά είναι και αυτές όπως οι άλλες χρόνιες παθήσεις που θεραπεύονται ! Δεν είναι κάτι διαφορετικό.Αν πεις ότι έχεις ψυχολογικό πρόβλημα ουσιαστικά σήμερα σε περνάνε για τρελό ενώ εσύ μπορεί απλά να πάσχεις από άγχος...
Άποψη μου είναι ότι όσοι λιγότεροι αγαπητέ το ξέρουν τόσο καλύτερ.Πέστο στην πυρηνική σου οικογένεια μόνο μπαμπά μαμά αδέρφια οι υπόλοιποι καλό θα είναι να μη το ξέρουν ώστε να μη σε ρίχνουν ψυχολογικά.Άποψις μου.

Απλά το σκέφτεσαι έντονα.Αλήθεια σε πόσους ψυχολόγους πήγες;πως έγινε η διάγνωση?εγώ έχω τρέλα με τις αρρώστιες κλπ κλπ και όταν διαβάζω κάτι μετά νομίζω ότι το έχω και εγώ.

selas-selas, η αληθεια ειναι οτι δεν το ειχα σκεφτει ποτε ετσι!:P Βεβαια, και παλι θα προτιμουσα λιγοτερη συνειδηση και περισσοτερη ηρεμια! :)

Arktos, δυστυχως δεν μπορω απλως να αδιαφορησω για την γνωμη των αλλων. Δυστυχως με ενδιαφερει, αναλογα με την περιοδο λιγοτερο ή περισσοτερο....

Sehrazat, αυτο με τις αρρωστιες το εχει ο παππους μου και λιγο η μανα μου! Πολυ παλουκι....
Εχει περασει απ το μυαλο μου μηπως ειναι της φαντασιας μου, αλλα το απορριπτω σαν ενδεχομενο, γιατι δεν το εχω παθει με αλλαη ασθενεια. Και διαβαζω αρκετα ειδικα για την ψυχολογια, οποτε θεωρητικα θα επρεπε να νομιζω οτι εχω οτι συνδρομο κυκλοφορει, πραγμα που δεν συμβαινει!
Μια φορα πηγα μονο σε ψυχολογο σε δημοσιο κεντρο ψυχικης υγειας, αλλα σταματησα μετα απο λιγες συνεδρειες επειδη δεν μου αρεσε το στυλακι της, δεν ενοιωθα ανετα. Η διαγνωση εγινε... απο μενα! :P Να μου πεις.... πως μπορω να υποθετω κατι χωρις να εχω επιβεβαιωση απο ειδικο... Απ την αλλη, εμεις ξερουμε τον εαυτο μας καλυτερα απ τον οποιονδηποτε, τι περναμε, τι νοιωθουμε.
Το εχω καταλαβει εδω και πολλα χρονια οτι το εχω. Στην αρχη απλως καταλαβαινα οτι κατι δεν πηγαινε καλα, και εβλεπα παρομοια συμπεριφορα στην μανα μου. Και ενοιωθα οτι καταλαβαινα τι ειναι και οτι μονο εγω μπορουσα να αντιληφθω τι ακριβως συμβαινει μαζι της. Αυτο μιλαμε στο δημοτικο (απο τοτε αρχισε...)! Λιγο αργοτερα ακουσα καπου, δεν θυμαμαι, ισως καποια εκπομπη, καποια χονδρικη αναφορα στην ΙΔΨ και μου φανηκε οικειο, ετσι το εψαξα λιγο παραπανω. Ταιριαζε γαντι, σαν να ειχες ενωσει το παζλ!

Επισης, ασχετο.... Αλλα θυμαμαι οτι για καποιο λογο οταν ημουν μικρη ηθελα να παω σε ψυχολογο! Δεν μπορουσα ποτε να ειμαι ειλικρινης και να μιλησω ανοιχτα σε κανενα (στην οικογενεια μου δηλαδη), και μαλλον γι αυτο ηθελα να παω να βγαλω οτι ειχα μεσα μου. Επισης, τρωω τα νυχια μου και μια απ τις ελαχιστες φορες που εξεφρασα την επιθυμια μου να παω σε ψυχολογο ηταν για να \"κοψω\" αυτη τη συνηθεια. Βεβαια, οι γονεις μου ποτε δεν μπορεσαν να αντιληφθουν οτι πιθανον πισω απο τετοιες \"αθωες\" \"κακες συνηθειες\" οπως τις αποκαλουν μπορει να κρυβονται πολλα και διαφορα.... Και φυσικα, σχεδον θυμωναν και μονο με το ακουσμα της λεξης \"ψυχολογος\", λες και ειναι του διαβολου! :P \"Τι εισαι, τρελη για να πας στον ψυχολογο;;;\" :D

Quote:

---

Originally posted by keep_walking



Εαν λοιπον δεν θες να δωσεις \"αγωνα\" εναντια της βλακειας καλυτερα μην το πεις.

---

Αχ βρε keep_walking πόσο δίκιο έχεις!!:)

Την εμπειρία μου πάνω σε αυτό το θέμα πάνω-κάτω την ξέρετε.. Η αντιμετώπιση που είχα από την οικογένειά μου δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή.. Ειρωνίες, χλευασμός, κακεντρεχή σχόλια και κατηγορίες.. Και όλα αυτά πίσω από το\"μανδύα\" του ενδιαφέροντος και της καλοσύνης.. Χρόνια προσπαθούσα να εξηγήσω ότι υπάρχει πρόβλημα, ότι δεν είμαι καλά και η αντίδραση? Όλα αυτά είναι της φαντασίας μου.. Ότι το θέμα είναι ότι έχω πάρει κιλά και ότι κοιτάζομαι στον καθρέπτη και με λυπάμαι..χε! Γελάω τώρα γιατί βλέπω τη γελοιότητα του πράγματος. Το αγόρι μου και οι φίλοι μου κοντά σε όλο αυτό που περνάω.. σύμμαχοι, αληθινοί σύμμαχοι. *Ghost*, αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι δεν έχει πραγματικά σημασία αν θα το πεις ή όχι αλλά το πως αισθάνεσαι εσύ γι\'αυτό. Για καιρό ένιωθα ακόμα πιο άχρηστη γιατί έχω τα θέματα που έχω, άχρηστη γιατί αρρώστησα, άχρηστη και ανίκανη! Πίεζα τον εαυτό μου να συνεχίσει να συμπεριφέρεται όπως πριν, ακόμα το κάνω μερικές φορές.. Να σου πω όμως κάτι? Μόνο όταν συμφιλιώθηκα με το πρόβλημά μου και πέταξα από πάνω μου τα κόμπλεξ και τις ηλίθιες απόψεις που είχαν διαποτίσει το μυαλό μου τόσα χρόνια κατάφερα να κάνω κάποια βήματα. Έχω πολύ δρόμο μπροστά μου αλλά πλέον μιλάω ανοιχτά για το πρόβλημά μου, δε ντρέπομαι.. Μου πήρε καιρό να το καταλάβω όμως, να το \"χωνέψω\" πρώτα εγώ ότι δεν είναι ντροπή.. Αν θες να μιλήσεις κάντο.. Αλλά για σένα, όχι για εκείνους.. Και να είσαι έτοιμη για κάθε είδους αντιμετώπιση, καλή ή κακή. Εγώ δε μπορούσα να μη μιλήσω, το έκανα από την αρχή, περίμενα άλλη αντιμετώπιση όμως, πιο ανθρώπινη.. Και αυτό ήταν που με τσάκισε.. Και με πήγε 1000 βήματα πίσω, με \"έθαψε\" ακόμα πιο βαθιά.. Αν μπορείς να το κρατήσεις μέσα σου κάντο. Εξαρτάται καθαρά από το χαρακτήρα σου. Καλή δύναμη σου εύχομαι, ό,τι και αν αποφασίσεις! :)

*Ghost* θα συμφωνήσω και εγώ ότι πρέπει να μιλήσεις μόνο σε άτομα που τα εμπιστεύεσαι και ξέρεις ότι έχουν την διάθεση να σε βοηθήσουν. Εγώ έπρεπε να το πω σε κάποια άτομα λόγο των παρενεργειών από τα φάρμακα (θέλω να κοιμάμαι πιο πολύ,να μην πίνω πολύ κτλ) αλλά δεν το μετάνιωσα γιατί είχα καλή συμπαράσταση. Δεν μετανιώνω που το έχω πει σε 2-3 άτομα,εκτός της οικογένειάς μου.

Καλά θα ήταν να πάς σε έναν ψυχολόγο.Μπορεί και να βασανίζεσαι άδικα και να μήν το έχεις και απλά να είναι έντονο άγχος.Επίσης και να το έχεις δέν έγινε και τίποτα.Σήμερα έμαθα ότι μια γυναίκα από την γειτονιά μου έχει καρκίνο σε πνεύμονα αίμα και στήθος.Είναι μόλις 30 ετών με 2 παιδάκια κάτω των 5.Εχθές έμαθα ότι η μόλις 5 μηνών κόρη του μανάβη μας έχει επίσης καρκίνο στο κεφάλι.Και μετά σκέφτομαι και λέω δεν πάει στο δ....... κάθομαι και σκάω για ψυχολογικά και αρρώστιες και δίπλα μου υπάρχουν νέοι άνθρωποι που περνάνε πραγματικά δύσκολα.

προσωπικα ζητηματα συζητηση κομενη . Δεν υπαρχει καποια αναγκη να συζητας και να ανακοινωνεις τα προσωπικα σου στον καθενα .........ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙς ΝΑ ΑΠΟΛΟΓΗΘΕΙς ΠΟΤΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ .............................Τωρα οσον αφορα πολυ κοντινους φιλους (κολητους ) εραστες ερωμενες κλπ ισχυει το παρομοιο : ΣΕ ΟΠΟΙΟΟΥς ΑΡΕΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΥς ΑΛΛΟΥς ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ . ________τελεια και παυλα________μη μασας , ξεκολα , ασχολησου με τα πραγματικα προβληματα σου και ασε τους αλλους να ασχοληθουνε με κανα αλλο κουτσομπολιο ,,, μην τους δινεις υλικο !!!

Συμφωνώ με την πελιοψηφία. Το να λες σε όλους για τα πάντα είναι κάτι ακραίο. Επίσης το να τα κρατάς όλα για τον εαυτό σου είναι επίσης κάτι ακραίο. Και καλό είναι να μην βρισκόμαστε στα άκρα γιατί εκεί βρίσκονται πολλά ψυχολογικά προβλήματα. Σου προτείνω να το πεις σε αυτούς που εμπιστεύεσαι και σ\' αυτούς που πραγματικά νοιάζονται για σένα. Αν είναι πραγματικοί φίλοι δεν θα σε παρεξηγήσουν. Για να γράφεις αυτό το μύνημα σημαίνει ότι θα ήθελες να το πεις σε μερικούς ανθρώπους κι αυτό είναι το φυσιολογικό. Θέλουμε να μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας με τους άλλους ανθρώπους και να ζητάμε τη βοήθειά τους όταν την έχουμε ανάγκη. Ξεπέρασε λοιπόν το φόβο σου με μικρά βήματα. Για παράδειγμα(παράδειγμα λέω, δεν σου λέω τι ακριβώς να κάνεις) μπορείς να το πεις πρώτα στον καλύτερό σου φίλο. Απ\' τις αντιδράσεις του θα καταλάβεις ότι δεν είναι και τόσο σοβαρό όσο νόμιζες κι έτσι θα χαλαρώσεις. Επίσης μπορεί να νιώσεις ένα καταπληκτικό αίσθημα αισιοδοξίας και περηφάνιας αφού θα έχεις ξεπεράσει το πρώτο εμπόδιο. Μετά πες το στο αγόρι σου και πάει λέγοντας. Με τέτοιους τρόπους θα ξεπεράσεις το φόβο σου σιγά σιγά. Τώρα αν πιστεύεις πως θα υπάρξει στο μέλλον μία κατάσταση που δεν θα φοβάσαι μόνο με διαλογισμό αυτό δεν ισχύει. Για να ξεπεράσεις το φόβο σου πρέπει να πράξεις. Πάρε λοιπόν μία βαθειά ανάσα και αντιμετώπισε τους φόβους σου. Και την επίμαχη στιγμή, όπως λέει κι ο Paulo Coelho πρέπει να χρησιμοποιήσεις μία στάλα τρέλας. Έτσι θα ξεπεράσεις το φόβο σου. Τώρα στη χειρότερη περίπτωση θα το μάθουν κάποιοι και θα σε κοροίδεύουν. Ακόμα κι έτσι να γίνουν τα πράγματα μην δώσεις καμία σημασία. Από σένα εξαρτάται η ψυχολογία σου, μην τους αφήσεις να στη χαλάσουν. Ένας άλλος τρόπος για να βοηθηθείς καθώς ξεπερνας το φόβο σου είναι να σκεφτείς το χειρότερο και να συμφιλιωθείς με αυτό.

Σας ευχαριστω ολους ειλικρινα για τις απαντησεις σας!!

Προς το παρον η αληθεια ειναι οτι δεν νιωθω ετοιμη να το πω σε κανεναν. (ειδικα στους γονεις μου.... Ισως ακουγεται παραδοξο, αλλα δεν εκμυστηρευομαι τιποτα στους γονεις μου! Και λογικα δεν θα τους το ελεγα, γιατι θα ανησυχουσαν μετα και θα ενιωθα πιεσμενη.)

Τελος παντων... Ισως ο λογος που νιωθω την αναγκη να το πω καπου ειναι επειδη αισθανομαι οτι το να ειμαι σε θεση να το παραδεχτω στους αλλους ειναι ενα βημα στο να το αποδεχτω πληρως αυτη την κατασταση και τον εαυτο μου οπως ειναι και να ειμαι, και να το αντιμετωπισω.

{{{Ισως ο λογος που νιωθω την αναγκη να το πω καπου ειναι επειδη αισθανομαι οτι το να ειμαι σε θεση να το παραδεχτω στους αλλους ειναι ενα βημα στο να το αποδεχτω πληρως αυτη την κατασταση και τον εαυτο μου οπως ειναι και να ειμαι, και να το αντιμετωπισω. }}}-------------------------------------------------------------------------------------------Σωστη η σκεψη σου , πλην ομως ενα πραγμα ειναι να το συζητησεις μ εναν ανθρωπο που εμπιστευεσαι (και περιμενεις και καποια στηριξη απ αυτον ενοειται, και οχι επιπλεον πιεση -οπως λες με τους γονεις σου-),,,,,,,και ενα αλλο ειναι να το διατυμπανησεις, να το διαρευσεις προς τους αλλους γενικα, προς καθε κατευθυνση ..........

Quote:

---

Originally posted by dora-agxos
:)
βρε καλη-καλε μου ξερεις ποσοι εχουν ιδψ κ πολλα αλλα κ δεν εχουν ιδεα γιαυτο?
να μην ντρεπεσαι για τιποτα!ολα για μας ειναι λενε στο χωριο μου..
επισης δεν αναγκη να το πεις κ καπου,οχι επειδη ειναι κατι το οποιο θα σε κανει να ντραπεις,αλλα να..
εδω στην ελλαδα την ψυχικη υγεια την αντιμετωπιζουν σαν την λεπρα :)
αν απο την αλλην θες καπου να το εμπιστευτεις περαν της οικογενειας σου.κοιτα να ειναι σε αυτους που πραγματικα σε αγαπουν κ μπορουν να σε καταλαβουν..
θυμηθηκα τωρα οταν με ειχαν πρωτοπιασει οι κρισεις πανικου το ειχα εμπιστευτει σε κατι φιλους..(ο θεος να τους κανει!)
ξερεις πως με αντιμετωπισαν?σαν την τρελη του χωριου!το ειπα σε λαθος ανθρωπους!
να μην ντρεπεσαι για τιποτα..

---

Δώρα συμφωνούμε ωστόσο καταλαβαίνεις ότι δεν μπορεί να πει το πρόβλημα της και στη κουτσή Μαρία…
Όντως η λέξη και μόνο στο άκουσμα της προκαλεί την δυσαρέσκεια ανθρώπων που θεωρούσες και φίλους…

Εγώ θα έλεγα να είσαι αρκετά προσεχτική με αυτό το κομμάτι γιατί δυστυχώς όλοι παραμονεύουν στην γωνία για να σε «φάνε»

Quote:

---

Originally posted by VasilisA

Quote:

---

Originally posted by dora-agxos
:)
βρε καλη-καλε μου ξερεις ποσοι εχουν ιδψ κ πολλα αλλα κ δεν εχουν ιδεα γιαυτο?
να μην ντρεπεσαι για τιποτα!ολα για μας ειναι λενε στο χωριο μου..
επισης δεν αναγκη να το πεις κ καπου,οχι επειδη ειναι κατι το οποιο θα σε κανει να ντραπεις,αλλα να..
εδω στην ελλαδα την ψυχικη υγεια την αντιμετωπιζουν σαν την λεπρα :)
αν απο την αλλην θες καπου να το εμπιστευτεις περαν της οικογενειας σου.κοιτα να ειναι σε αυτους που πραγματικα σε αγαπουν κ μπορουν να σε καταλαβουν..
θυμηθηκα τωρα οταν με ειχαν πρωτοπιασει οι κρισεις πανικου το ειχα εμπιστευτει σε κατι φιλους..(ο θεος να τους κανει!)
ξερεις πως με αντιμετωπισαν?σαν την τρελη του χωριου!το ειπα σε λαθος ανθρωπους!
να μην ντρεπεσαι για τιποτα..

---

Δώρα συμφωνούμε ωστόσο καταλαβαίνεις ότι δεν μπορεί να πει το πρόβλημα της και στη κουτσή Μαρία…
Όντως η λέξη και μόνο στο άκουσμα της προκαλεί την δυσαρέσκεια ανθρώπων που θεωρούσες και φίλους…

Εγώ θα έλεγα να είσαι αρκετά προσεχτική με αυτό το κομμάτι γιατί δυστυχώς όλοι παραμονεύουν στην γωνία για να σε «φάνε»

---

μα βασιλη εγω αυτο ειπα..να ειναι προσεκτικη.
αν και κατ\'εμε καλυτερα να το κρατησει για τον εαυτο της,δεν ειναι απαραιτητο να ξερουν τα παντα για μας.

Υπάρχει μια προκατάληψη και ένας στιγματισμός για τα άτομα τα οποία πάσχουν από ψυχολογικές διαταραχές και γενικά ψυχοπαθολογία, αυτό είναι δυστυχώς ένα γεγονός. Κυρίως δημιουργείται από την άγνοια καθώς και τον παράλογο φόβο, όπως και κάθε προκατάληψη εξάλλου.
Θεωρώ πως κάποιος ο οποίος πάσχει από την οποιαδήποτε διαταραχή ή φοβία δεν θα πρέπει να ντρέπεται για αυτό, καθώς δεν είναι κάτι το οποίο επέλεξε, αλλά τον επέλεξε.
Δεν υπάρχει λόγος να το διατυμπανίζουμε και να αναφερόμαστε στον καθένα για αυτό που μας συμβαίνει, αλλά είναι υποχρέωση μας κατά κάποιο τρόπο να το μοιραζόμαστε με άτομα τα οποία νοιαζόμαστε και μας νοιάζονται, τις περισσότερες φορές ξαφνιαζόμαστε από τον τρόπο που όντως αντιδρούν και εκεί που ίσως περιμέναμε μια απόρριψη , να έρθει η καλύτερη στήριξη.

Βασικα θα ελεγα οτι εισαι αυτος που δειχνεις...δηλαδη εαν εισαι σωστος τοτε και οι αλλοι ειναι σωστοι απεναντι σου.

Βεβαια αναθεωρω γιατι μαλλον δεν ειναι παντα το τι δειχνεις αλλα το φαινεσθαι , ολα ειναι του φαινεσθαι και αυτο εχει σημασια γιατι αυτο φαινεται τελικα.

Δεν ξερω , ωραια θα ηταν να ελεγε ο καθενας τα προβληματα του θα πηγαινε και κατα διαολου το στιγμα γιατι ειμαστε μιλιουνια λολ ...αλλα ετσι οπως εχει ισως να μην χρειαζεσαι περισσοτερους μπελαδες ε?

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Βασικα θα ελεγα οτι εισαι αυτος που δειχνεις...δηλαδη εαν εισαι σωστος τοτε και οι αλλοι ειναι σωστοι απεναντι σου.

Βεβαια αναθεωρω γιατι μαλλον δεν ειναι παντα το τι δειχνεις αλλα το φαινεσθαι , ολα ειναι του φαινεσθαι και αυτο εχει σημασια γιατι αυτο φαινεται τελικα.

Δεν ξερω , ωραια θα ηταν να ελεγε ο καθενας τα προβληματα του θα πηγαινε και κατα διαολου το στιγμα γιατι ειμαστε μιλιουνια λολ ...αλλα ετσι οπως εχει ισως να μην χρειαζεσαι περισσοτερους μπελαδες ε?

---

Το να μην αναφέρεσαι πότε σε κάποιο πρόβλημα δεν έχει πάντα θετικά αποτελέσματα, αρκετές φορές το κάνει ακόμα χειρότερο από ότι ήδη είναι.
Σίγουρα δεν θα βγεις με την ντουντούκα και θα το κάνεις βούκινο σε όλη την γειτονία, αλλά θα το μοιραστείς με τους ανθρώπους που τους θεωρείς δικούς σου.

Ίσως φταίει το γεγονός πως όταν σκεφτόμαστε την ψυχική ασθένεια στο μυαλό μας έχουμε ανθρώπους δεμένους σε κρεβάτια μέσα σε άσπρα κτήρια που ζουν στον \"κόσμο\" τους (κάτι που φυσικά δεν είναι 100% αλήθεια).

Καλα, εννοειται οτι δεν θα το ελεγα στον οποιονδηποτε! Ουτως ή αλλος δεν εχω παρεες! Βασικα, εχω δυο-τρια ατομα που κανω παρεα και καμποσους φιλους. Αν το ελεγα καπου νομιζω θα ηταν μονο στον φιλο μου, για αρχη τουλαχιστον, γιατι πλεον μονο σε αυτον μιλαω.

Μεχρι σχετικα προσφατα ειχα μια ταση να ανοιγομαι στους αλλους, με λιγα λογια να λεω πολλα! :Ρ Πρεπει να ημουν τυχερη, γιατι δεν μου εχει βγει σε κακο μεχρι τωρα. Ισως φταιει και το οτι δεν ειμαι και πολυ ενδιαφερον ατομο για \"κοντρες\".... Δεν ειναι πολυ ευκολο να με δελεασεις σε καυγα και δεν με συγκινουν οι κατινιες. Χωρια το οτι δεν εχω μεγαλες παρεες... Τωρα το τι γινεται πισω απ την πλατη μου, εφοσον δεν το μαθαινω δεν μπορει να με πληγωσει! ;)

Πλεον δεν μιλαω σε κανεναν οταν με απασχολει κατι. Για καποιον λογο νιωθω καπως....διαφορετικα, ακομα και με τους φιλους μου. Απ την μια αμφιβαλω αν θα με καταλαβουν και απ την αλλη δεν θελω να αρχισουν να ρωτανε! Δεν θελω πολλες αναλυσεις, γι αυτο αφηνω τους προβληματισμους για τον εαυτο μου... Νομιζω οτι φταιει μια φιλικο-ερωτικη απογοητευση που ειχα απο ενα ατομο με το οποιο ειχα δεθει παρα πολυ και τελικα ειχα ερωτευτει, αλλα τελικα αποδειχτηκε οτι τα συναισθηματα δεν ηταν αμοιβαια και ακομα και η φιλια ηταν περαστικη.

Μια φορα ειχα φτασει αρκετα κοντα στο να πω στον φιλο μου οτι εχω ΙΔΨ.... Ημουν ασχημα ψυχολογικα, τα ειχα τσουξει κιολας...... εμπηξα και τα κλαματα σε καποια φαση.... Και προσπαθουσε ο καημενος να καταλαβει γιατι ημουν ετσι στεναχωρημενη... Τι \"νορμαλ\" και χαρουμενος ανθρωπος που ειναι, παρεπιπτοντως! Ειναι λιγο αγχωδης αλλα τιποτα δεν τον στεναχωρει! Γι αυτο του ειναι μαλλον τοσο δυσκολο να καταλαβει πώς γινεται να στεναχωριεμαι χωρις οφθαλμοφανη αιτια (να εχει πεθανει καποιος ή να κατι τετοιο τραγικο! φτου φτου, σκορδα! :P). Του ειπα οτι εχω καποια \"θεματακια\" με τα ψυχολογικα μου και ηταν προθυμος να ακουσει, αλλα εγω του ειπα οτι προς το παρον δεν θελω να του πω! Απ την μια ηθελα να ξερει, γιατι μου ελεγε να δουμε αν μπορουμε να το λυσουμε και ηταν θετικος οταν ειχα παει στην ψυχολογο, αλλα απ την αλλη ενιωθα τοσο αβολα στην σκεψη οτι θα ξερει και οτι θα αναγνωριζει τα συμπτωματα! Ειναι χαζο γιατι δεν φοβαμαι οτι θα με κοροιδεψει ή θα με θεωρησει τρελη, αλλα ντρεπομαι που θα ειναι σε θεση να ξερει καθε φορα οτι α, αυτο ειναι ψυχαναγκασμος!

Είναι δίκοπο μαχαίρι, από την μια νιώθεις μια ασφάλεια του να κρατάς πράγματα για τον εαυτό σου, από την άλλη όμως δεν νιώθεις το βάρος αυτών ;
Προσωπικά είμαι εσωστρεφής προσωπικότητα και δύσκολα λέω το οτιδήποτε στον άλλον για μένα, για τις σκέψεις μου και για όσα γενικά με προβληματίζουν, παρόλα αυτά χαίρομαι όταν μπορώ να μοιραστώ προβληματισμούς μου με καλούς φίλους, μετά από κάθε συζήτηση μου φαίνονται λιγότερο τραγικά ή βλέπω μια άλλη όψη του προβλήματος που ίσως να μην είχα επικεντρωθεί προηγούμενος.
Αλήθεια, πόσο χρονών είσαι ;
Κι αν θες να το μοιραστείς, τι είδους ιδεο-ψυχαναγκασμό έχεις ;

Η καλύτερη μου φίλη έχει ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή με την τάξη, της αρέσει όλα τα πράγματα να είναι στην θέση τους και καλά στοιχισμένα, όταν δεν το κάνει αυτό δεν μπορεί να ηρεμήσει , μπορεί π.χ. να μην κοιμηθεί αν δεν στοιχήσει τα ζευγάρια παπουτσιών στο χολ και αν προσπαθήσει να το αγνοήσει η ιδέα πως τα παπούτσια είναι «ακατάστατα» δεν την αφήνει.
Εγώ από την άλλη έχω ένα θέμα με το πλύσιμο των χεριών, τα πλένω πολύ συχνά ειδικά όταν πριν από αυτό έχω αγγίξει κάποιο αντικείμενο, για κάποιο λόγο θέλω να σκοτώσω όλα τα μικρόβια που κουβαλάω μαζί μου :P

Soul, ειμαι 20 χρονων.
Τελευταια εχω παρατηρησει οτι με αναστατωνει πολυ οταν αλλαξει το προγραμμα μου, αμα τυχει κατι εκτακτο ας πουμε, ή αν αλλαξουν καποια σχεδια που ειχα κανει για το κοντινο μελλον. Με \"χαλαει\" και σπαζομαι, και προσπαθω να φανταστω πως θα ηταν αν δεν ειχαν αλλαξει, ή πως μπορουν να γινει τα πραγματα ωστε να τα προσαρμοσω ολα στο καινουριο προγραμμα.
Οταν διαβαζω κολλαω σε καποια προταση ή φραση και πρεπει να την διαβασω ξανα και ξανα.
Αγγιζω τα μαλλια μου με συγκεκριμενο τροπο.
Οταν κοιταζω καποια αντικειμενα προσπαθω να τα ευθυγραμμισω μεταξυ τους οπτικα.
Διαφορες τετοιες χαζομαρες! Κυριως μικροκινησεις με το σωμα μου...
Α, εχω ενα παααρα πολυ σπαστικο τωρα τελευταια, για καποιο λογο κραταω την ανασα μου! Εντελως ακυρο....

Η αδερφη μου πλενει τα χερια της, δεν θελει να την αγγιζουν και αμα την αγγιξουν νομιζει οτι την \"βρωμισαν\" και μυριζει συνεχεια τα χερια και την μπλουζα της.
Η μανα μου κανει και αυτη διαφορες μικροκινησεις, σχεδον αμελητεες... Εγω ομως το καταλαβαινω καθε φορα και με εκνευριζει απιστευτα να την βλεπω! Α, ειναι και υποχονδρια.... Για αρκετο καιρο ετρεχε στους καρδιολογους, νομιζε οτι εχει προβλημα... Της κοβοταν η ανασα και ζαλιζοταν και διαφορα τετοια.... Φυσικα, δεν ειχε τιποτα!

{{{Του ειπα οτι εχω καποια \"θεματακια\" με τα ψυχολογικα μου και ηταν προθυμος να ακουσει, αλλα εγω του ειπα οτι προς το παρον δεν θελω να του πω! Απ την μια ηθελα να ξερει, γιατι μου ελεγε να δουμε αν μπορουμε να το λυσουμε και ηταν θετικος οταν ειχα παει στην ψυχολογο, αλλα απ την αλλη ενιωθα τοσο αβολα στην σκεψη οτι θα ξερει και οτι θα αναγνωριζει τα συμπτωματα! Ειναι χαζο γιατι δεν φοβαμαι οτι θα με κοροιδεψει ή θα με θεωρησει τρελη, αλλα ντρεπομαι που θα ειναι σε θεση να ξερει καθε φορα οτι α, αυτο ειναι ψυχαναγκασμος! }}}<<<<<<<<<<<&lt ;<<<<<<<<<<<<& lt;<<<<< μην ξεχνας οτι στην ερωτικη σου σχεση δεν μπορεις να απομυθοποιηθεις ετσι απλα μπροστα στον αλλο . Θα καταστρεψεις το αθωο μυστηριο που χρειαζεται καθε ερωτικη σχεση ,,με κινδυνο να καταστρεψεις και την ιδια την σχεση . Ο αλλος παρ ολο που ειναι εκει για να μας στηριξει και νατον στηριξουμε ,,,δεν σταματαει επισης να θελει να μας βλεπει δυνατους, ακμαιους ,,,,να του προκαλουμε το θαυμασμο και την ζηλια..........

Quote:

---

Originally posted by path
{{{Του ειπα οτι εχω καποια \"θεματακια\" με τα ψυχολογικα μου και ηταν προθυμος να ακουσει, αλλα εγω του ειπα οτι προς το παρον δεν θελω να του πω! Απ την μια ηθελα να ξερει, γιατι μου ελεγε να δουμε αν μπορουμε να το λυσουμε και ηταν θετικος οταν ειχα παει στην ψυχολογο, αλλα απ την αλλη ενιωθα τοσο αβολα στην σκεψη οτι θα ξερει και οτι θα αναγνωριζει τα συμπτωματα! Ειναι χαζο γιατι δεν φοβαμαι οτι θα με κοροιδεψει ή θα με θεωρησει τρελη, αλλα ντρεπομαι που θα ειναι σε θεση να ξερει καθε φορα οτι α, αυτο ειναι ψυχαναγκασμος! }}}<<<<<<<<<<<&lt ;<<<<<<<<<<<<& lt;<<<<< μην ξεχνας οτι στην ερωτικη σου σχεση δεν μπορεις να απομυθοποιηθεις ετσι απλα μπροστα στον αλλο . Θα καταστρεψεις το αθωο μυστηριο που χρειαζεται καθε ερωτικη σχεση ,,με κινδυνο να καταστρεψεις και την ιδια την σχεση . Ο αλλος παρ ολο που ειναι εκει για να μας στηριξει και νατον στηριξουμε ,,,δεν σταματαει επισης να θελει να μας βλεπει δυνατους, ακμαιους ,,,,να του προκαλουμε το θαυμασμο και την ζηλια..........

---

Συμφωνώ μαζί σου πως οι άλλοι συνήθως θέλουν να μας βλέπουν δυνατούς, ακμαίους , θαρραλέους κ.ο.κ. και τους «χαλάσει» όταν τυχαίνει ορισμένες φόρες αν δεν είσαι έτσι και αν αγχώνεσαι, προβληματίζεσαι, νιώθεις αδυναμία κτλ.
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το πέπλο μυστήριου, μπορεί για κάποιον να είναι ένα μυστήριο το «δράμα» του άλλου ; (προτείνεις δηλαδή να μην το αναφέρει στην υποψηφία σχέση της; )
Από την άλλη δεν θεωρώ πως με το να έχει κάποιος ιδεοψυχαναγκασμό χάνει τον θαυμασμό των άλλων, είναι ένα κομμάτι του, όχι όλο του το είναι, πόσο μάλλον όταν είναι, ας πούμε ,«ελαφριάς μορφής»

{{{Συμφωνώ μαζί σου πως οι άλλοι συνήθως θέλουν να μας βλέπουν δυνατούς, ακμαίους , θαρραλέους κ.ο.κ. και τους «χαλάσει» όταν τυχαίνει ορισμένες φόρες αν δεν είσαι έτσι και αν αγχώνεσαι, προβληματίζεσαι, νιώθεις αδυναμία κτλ.
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το πέπλο μυστήριου, μπορεί για κάποιον να είναι ένα μυστήριο το «δράμα» του άλλου ; (προτείνεις δηλαδή να μην το αναφέρει στην υποψηφία σχέση της; )
Από την άλλη δεν θεωρώ πως με το να έχει κάποιος ιδεοψυχαναγκασμό χάνει τον θαυμασμό των άλλων, είναι ένα κομμάτι του, όχι όλο του το είναι, πόσο μάλλον όταν είναι, ας πούμε ,«ελαφριάς μορφής» }}}------------------------------Soul_Rebel,,το \'\'δραμα\'\' του αλλου ειναι ενα μυστηριο που ΑΠΩΘΕΙ , δεν ελκει,, ενοουσα το γενικοτερο(ΑΘΩΟ) μυστηριο που \'πλεκουμε\' για τον εαυτο μας και το πασαρουμε στον αλλον. Και υποσχεται -υποτιθεται- ευχαριστες εκπληξεις για την συνεχεια της σχεσης μας .______απλα αν αρχιζουμε να αραδιαζουμε αδυναμιες μας κλπ,, ξεφτιζουμε μονοι μας αυτην την αισθηση μυστηριου , που θα θελαμε να δεινουμε ............_________________________επισης οταν δεν ειναι αναγκαιο αυτο , ισως μπορει να το συζητησει με κολητη με αδερφη με θεια λχ._____________________________________________ ___________________σκεψεις γραφω τωρα, ετσι , δεν ξερω λεπτομερειες ,,,υπαρχουν σχεσεις που στηριζονται στη φιλια και οι εκμυστηρευσεις τις δυναμονουνε (παροδικα εστω) ,,,και σχεσεις που στηριζονται στη γοητεια , και συμβαινει αυτες συνηθως να αποδυναμονονται ........ο καθενας απο μονος του/ης σταθμιζει τους παραγοντες και δρα αναλογως ......

Quote:

---

Originally posted by path
{{{Συμφωνώ μαζί σου πως οι άλλοι συνήθως θέλουν να μας βλέπουν δυνατούς, ακμαίους , θαρραλέους κ.ο.κ. και τους «χαλάσει» όταν τυχαίνει ορισμένες φόρες αν δεν είσαι έτσι και αν αγχώνεσαι, προβληματίζεσαι, νιώθεις αδυναμία κτλ.
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το πέπλο μυστήριου, μπορεί για κάποιον να είναι ένα μυστήριο το «δράμα» του άλλου ; (προτείνεις δηλαδή να μην το αναφέρει στην υποψηφία σχέση της; )
Από την άλλη δεν θεωρώ πως με το να έχει κάποιος ιδεοψυχαναγκασμό χάνει τον θαυμασμό των άλλων, είναι ένα κομμάτι του, όχι όλο του το είναι, πόσο μάλλον όταν είναι, ας πούμε ,«ελαφριάς μορφής» }}}------------------------------Soul_Rebel,,το \'\'δραμα\'\' του αλλου ειναι ενα μυστηριο που ΑΠΩΘΕΙ , δεν ελκει,, ενοουσα το γενικοτερο(ΑΘΩΟ) μυστηριο που \'πλεκουμε\' για τον εαυτο μας και το πασαρουμε στον αλλον. Και υποσχεται -υποτιθεται- ευχαριστες εκπληξεις για την συνεχεια της σχεσης μας .______απλα αν αρχιζουμε να αραδιαζουμε αδυναμιες μας κλπ,, ξεφτιζουμε μονοι μας αυτην την αισθηση μυστηριου , που θα θελαμε να δεινουμε ............_________________________επισης οταν δεν ειναι αναγκαιο αυτο , ισως μπορει να το συζητησει με κολητη με αδερφη με θεια λχ._____________________________________________ ___________________σκεψεις γραφω τωρα, ετσι , δεν ξερω λεπτομερειες ,,,υπαρχουν σχεσεις που στηριζονται στη φιλια και οι εκμυστηρευσεις τις δυναμονουνε (παροδικα εστω) ,,,και σχεσεις που στηριζονται στη γοητεια , και συμβαινει αυτες συνηθως να αποδυναμονονται ........ο καθενας απο μονος του/ης σταθμιζει τους παραγοντες και δρα αναλογως ......

---

Καλά ναι, δεν είπαμε από το πρώτο ραντεβού να πει «γεια είμαι η τάδε και έχω ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή» :P Απλά όταν πλέον θα κυλάει η σχέση και θα έχει μια οικειότητα με τον άλλον καλό είναι να το συζητήσει, διότι αν και ο άλλος είναι λιγάκι υποψιασμένος δεν θα δυσκολευτεί να το καταλάβει .

[Απλά όταν πλέον θα κυλάει η σχέση και θα έχει μια οικειότητα με τον άλλον καλό είναι να το συζητήσει, .........]<<<<<<<<<<<<&l t;<<<<<<<<<<<&lt ; Aκομα καλυτερο ειναι να περιμενει τη στιγμη που θα το \'\'ανταλαξει\'\' μια εκμυστηρευση (αδυναμιας ) απ τον αλλον ....... ;)

(θελω να πω , οταν και ο αλλος θα χει μια αναλογη αδυναμια να \'\'εξομολογηθει\'\'........)

Quote:

---

Originally posted by path
(θελω να πω , οταν και ο αλλος θα χει μια αναλογη αδυναμια να \'\'εξομολογηθει\'\'........)

---

Ευτυχώς όλοι μας έχουμε αδυναμίες :P

Θα μιλησω λιγο ασχετα με τη συζητηση, αλλα ειπα να μην ανοιξω καινουριο θεμα μονο για λιγες σκορπιες σκεψεις...

Μου φαινεται αστειο οταν διαβαζω πχ συζητησεις οπου ρωτανε \"ποτε σε πιανουν και ποσο κρατανε οι κρισεις\"..... Εγω δεν μπορω να απαντησω σε αυτο! Εμενα ολοκληρη η μερα μου ειναι μια ατελειωτη κριση! Συνεχεια κατι θα με απασχολει...

Νιωθω οτι εχω πεσει σε μια λακουβα απ την οποια δεν μπορω να βγω... Εχω την υποψια οτι εχει αρχισει παλι να με πιανει καταθλιψη... Ξερω θεωρητικα τι πρεπει να κανω, πως πρεπει να αντιμετωπισω τα πραγματα.... Ξερω τι πρεπει να κανω, αλλα δεν μπορω... Νιωθω ακινητοποιημενη.... Ισως τελικα και να θελω να βουλιαξω στην λακουβα μου... Μηπως ζηταω προσοχη μεσω του να με λυπουνται?? Αλλα παιδια, ειναι λογικο αυτο οταν ΚΑΝΕΙΣ δεν γνωριζει την κατασταση στην οποια βρισκομαι, ουτε θελω να ξερει?? Εννοω.... γινεται να βρισκομαι σε αυτη την κατασταση αυτολυπησης επειδη \"θελω\" υποσυνειδητα? Μα δεν εχω κανεναν να με \"λυπηθει\"...!!
Δεν ξερω τι θελω πια, δεν ξερω τι μου συμβαινει!!! Μακαρι να ειχα ενα εγχειριδιο να με διαβαζα να τελειωνα...

...σε λακουβα ζοφερη οποιος πεσει πως να βγει ? .......καταρχην χαλαρωσε δεν εισαι η μονη ,,,,και μαλον δεν υπαρχουν εγχειριδια,,,,,,,,,πρεπει εσυ να γραψεις το δικο σου εγχειριδιο και μετα να το εφαρμοσεις !_______________________________________{Ξερω θεωρητικα τι πρεπει να κανω, πως πρεπει να αντιμετωπισω τα πραγματα.... Ξερω τι πρεπει να κανω, αλλα δεν μπορω... Νιωθω ακινητοποιημενη.}.<<<<& lt;<<<<<<<<<<<&lt ;<<<<<<<<<<<<& lt;,επεμενε ,εχεις το σεναριο , επανελαβε , κανε διορθωσεις, δικο σου ειναι , γραψτο ξαναγραψτο , σχιστο και ξαναπιαστο απ την αρχη , κανε οτι θελεις ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,(μονο ξεχνα τους αλλους αν σε λυπουνται αν θα σε λυπηθουν αν δεν θα σου ξαναδωσουν σημασια κλπ)