Φιλοι που δεν υπαρχουν....

Καλησπέρα σε όλους....θέλω να μοιραστώ ενα πρόβλημά μου το οποίο με βασανίζει τον τελευταίο καιρό.Είμαι 31 χρονών και δεν έχω φίλους,και ο λόγος είναι οτι είχα μια μακρόχρονη σχέση στην οποία αφοσιώθηκα και σιγά σιγά με εγκατέλειψαν οι φίλοι γιατί και γω δε φέρθηκα σωστά.Τους παράτησα και με παράτησαν.Συνέχεια είχα την άρνηση μέσα μου,τους απομάκρυνα.Οποτε βρισκόμουν έκανα το λάθος να λέω τα προβλήματα της σχέσης μου,οπου αυτο κατάντησε βαρετό και μάλλον δικαιολογημένα με παράτησαν.Γκρίνια,μιζέρια και όλα τα σχετικά....Έκανα προσπάθεια ξανά να επικοινωνήσω,να προτήνω μια έξοδο,ενα καφέ, αλλα μάταια...Πλεον δεν θέλει κανεις και τους λόγους τους ξέρω.Στεναχωριέμαι και λυπάμαι για την κατάντια αυτη,και δε μπορω να κανω τιποτα.Να ξεκινησω να ψαχνω φιλους...δε ξερω αν ειναι εφικτο,και λογω ηλικιας κτλ.Επισης δεν δουλευω για να πω θα κανω φιλους στη δουλεια...ψαχνω αρκετους μηνες αλλα δεν βρηκα ακομα και λογω κρισης ειναι δυσκολα τα πραγματα.Νιωθω παρα πολυ ασχημα,ενα τεραστιο κενο και ειμαι πολυ απαισιοδοξη.Νιωθω μοναξια.....Μια συμβουλη, μια γνωμη θα ηταν πολυτιμη για μενα...Συγνωμη αν σας κουρασα με το μεγαλο post

δεν ξερω αν εγραψε κατι καποιος αλλα δεν μπορω να δω κατι ενω λεει οτι καποιος απαντησε,σχολιασε το ποστ

Υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος που δεν μπορείς να πλησιάσεις νέα άτομα ; Ή είναι μόνο εξαιτίας της ηλικίας όπως αναφέρεις και την έλλειψη εργασίας ;

Είναι σήνηθες φαινόμενο αυτό. Εννοώ αυτό που έκανες εσύ. Έχω γνωρίσει κάποιες κοπέλες που λειτούργησαν έτσι και θα σου μιλήσω από την \"άλλη πλευρά\".
Στην αρχή, εγώ τουλάχιστον, προσπαθώ να βοηθήσω όταν κάποια περνάει κρίση στη σχέση και να στηρίξω κλπ. Όταν βλέπω πως ο μόνος λόγος που συναντιόμαστε είναι για να λυθεί πάλι το ίδιο πρόβλημα και γενικά είναι εξαφανισμένη όταν πάει καλά η σχέση, τότε κάνω ντιλίτ.
Αυτό που θα σου πρότεινα να κάνεις είναι να βρεις τα άτομα που έκανες παρέα και να ζητήσεις μια ειλικρινή συγνώμη. Αν δεν έχεις κάνει μεγάλη ζημιά στη σχέση σας, σίγουρα όλα διορθώνονται....:)

soul_rebel einai logo ilikias k elipsis ergasias

Θεοφανια ειναι παρα πολυ αργα για να ζητησω συγνωμη πλεον....νομιζω οτι δε θα τη δεχτει κανεις

Αυτό δεν το ξέρεις.
Πάρε φόρα, μίλα ειλικρινά και θα βρεις άκρη. Στο κάτω-κάτω δεν έκανες κανένα έγκλημα, εκτός και αν το έκανες κατά συρροή για πολλά χρόνια με τους ίδιους φίλους και διαφορετικές σχέσεις.

Αν είναι ειλικρινής η συγγνώμη, δεν βλέπω το λόγο να μην προσπαθήσεις.

εχω χασει καθε επαφη...ακομα κ τηλεφωνα.δεν υπαρχει τροπος επανασυνδεσης.ουτε καν ξερω που δουλευουν

τοτε δεν ήταν φίλοι, ήταν γνωστοί....:)

ισως οι περισσοτεροι ναι....αλλα μια που ειχα,κ εχω ακομα το τηλεφωνο της,δεν απαντησε καν στα χρονια πολλα που της εστειλα για τη γιορτη της κ ακομα πιο παλια,την πρωτοχρονια,που της εστειλα ευχες.Δε μπορω να κανω κατι αλλο...ισως την επρηξα αρκετα με τις σχεσεις κ τα προβληματα μου.Και δικιο εχει γιατι ειχα ξεφυγει.Το μετανιωσα αλλα ειναι αργα

Αν βλέπεις πως δεν υπάρχει καμία πιθανότητα επανασύνδεσης, τότε πρέπει να στρέψεις αλλού το βλέμμα σου.
Έξω βγαίνεις ; Γνωστούς γενικά έχεις ; Κάποια ενδιαφέροντα ;

γνωστους ναι εχω....εξω δε βγαινω ομως συχνα,σπανια θα ελεγα.Λογω χρηματων φυσικα...μιζερη κατασταση

Ναι είναι δύσκολα αν δεν υπάρχει το «μαρούλι» για εξόδους.
Το να πας κάποια επίσκεψη ή να τους κάνεις το τραπέζι ; Ώστε να γίνει μια συσφίξει των σχέσεων ;
Να γραφτείς σε τίποτα ομάδες δημιουργικής απασχόλησης, υπάρχουν και κάποια δωρεάν νομίζω και να γνωρίσεις κόσμο από εκεί ;

ναι κατι τετοιο θα προσπαθησω να κανω και βλεπουμε.....Σε ευχαριστω για το χρονο σου Soul_Rebel, να σαι καλα.

Αν δε βγαίνεις από το σπίτι(δεν εργάζεσαι,δεν μπορείς οικονομικά να ανταπεξέλθεις στις εξόδους κτλ)τότε τα πράγματα είναι δύσκολα,γιατί καθώς καταλαβαίνεις δε θα έρθει κανένας να σου ζητήσει να γίνετε φίλοι στο ξεκάρφωτο,να χτυπήσει ξαφνικά την πόρτα και να \"εισβάλλει\"στη ζωή σου.

Πρέπει η ίδια να δημιουργήσεις τις συνθήκες ώστε να υπάρχουν οι ευκαιρίες για την απόκτηση της οικειότητας με κάποια άτομα και μετά θα έρθουν και τ\'άλλα,δίχως να το καταλάβεις.

Αυτό που πρότεινε και η Soul-Rebel θα έλεγα κι εγώ,κάποια χόμπυ,αλλά όχι μοναχικά,χόμπυ που να προυποθέτουν τη συνύπαρξη σε μία ομάδα,ψάξε και στο δήμο της περιοχής σου για προγράμματα,θα υπάρχουν και για γυμναστική(δύο σ\'ένα θα σου έρθει έτσι)αλλά και ένα σωρό άλλα(θεατρικά πχ).

Καλή σου επιτυχία.Μην αφήσεις να ξανασυμβεί στη νέα σου σχέση το ίδιο,αφού είδες πόσο σημαντικό είναι να μην υποκαθιστά ο εκάστοτε σύντροφος όλες μας τις άλλες σχέσεις.

Ουτε εγω εχω κοινωνικες επαφες , ειμαι και μεγαλυτερος , ειμαι και ανεργος τωρα και τα βλεπω μαυρα πολλες φορες.

Τιποτα καλυτερο απο μια συζητηση και επικοινωνια πινοντας τον καφε σου , το ποτο σου ή ακομα και σε ενα φιλικο σπιτι.

evi_s συγγενεις δεν εχεις? Ξαδερφια κλπ.

Κανα σεμιναριο ,καμμια δραστηριοτητα , εθελοντικη εργασια ή οτιδηποτε που θα σε βοηθησουν να γεμισεις χρονο και να δημιουργησεις εναν κυκλο?

Αντε να τα ακουω και εγω λολ...γιατι αλλο οι συμβουλες αλλο η πραξη:)

Quote:

---

Originally posted by evi_s
Καλησπέρα σε όλους....θέλω να μοιραστώ ενα πρόβλημά μου το οποίο με βασανίζει τον τελευταίο καιρό.Είμαι 31 χρονών και δεν έχω φίλους,και ο λόγος είναι οτι είχα μια μακρόχρονη σχέση στην οποία αφοσιώθηκα και σιγά σιγά με εγκατέλειψαν οι φίλοι γιατί και γω δε φέρθηκα σωστά.Τους παράτησα και με παράτησαν.Συνέχεια είχα την άρνηση μέσα μου,τους απομάκρυνα.Οποτε βρισκόμουν έκανα το λάθος να λέω τα προβλήματα της σχέσης μου,οπου αυτο κατάντησε βαρετό και μάλλον δικαιολογημένα με παράτησαν.Γκρίνια,μιζέρια και όλα τα σχετικά....Έκανα προσπάθεια ξανά να επικοινωνήσω,να προτήνω μια έξοδο,ενα καφέ, αλλα μάταια...Πλεον δεν θέλει κανεις και τους λόγους τους ξέρω.Στεναχωριέμαι και λυπάμαι για την κατάντια αυτη,και δε μπορω να κανω τιποτα.Να ξεκινησω να ψαχνω φιλους...δε ξερω αν ειναι εφικτο,και λογω ηλικιας κτλ.Επισης δεν δουλευω για να πω θα κανω φιλους στη δουλεια...ψαχνω αρκετους μηνες αλλα δεν βρηκα ακομα και λογω κρισης ειναι δυσκολα τα πραγματα.Νιωθω παρα πολυ ασχημα,ενα τεραστιο κενο και ειμαι πολυ απαισιοδοξη.Νιωθω μοναξια.....Μια συμβουλη, μια γνωμη θα ηταν πολυτιμη για μενα...Συγνωμη αν σας κουρασα με το μεγαλο post

---

Προσωπικά,γνωρίζω αρκετά άτομα που λένε ακριβώς τα ίδια με σένα,και μπορώ να πω ότι δεν τους λυπάμαι καθόλου.Όταν είστε πάνω στο συννεφάκι μιας σχέσης,ξεκόβετε σιγά σιγά ή άμεσα με όλους και με όλα,λες και ο μοναδικός λόγος ύπαρξής σας είναι η δημιουργία μιας σχέσης και όλα να περιστρέφονται γύρω από αυτήν.Όταν η προσοχή σας μοιράζεται σε σχέση 99%-φίλοι 1%,ε φυσικό είναι ο άλλος να σε ξεκόψει,ειδικά αν είναι να τον πρήζεις συνέχεια με τα της σχέσης σου.Λες και δεν καταλαβαίνει ότι ψάχνεις για αποκούμπι αν τυχόν λείπει ο δικός σου και δεν μπορείς να βγεις μ\'αυτόν.Και ποιος του λέει ότι δεν θα ξανακάνεις τα ίδια στην επόμενη σχέση.Από τη στιγμή που τίθεσαι αναξιόπιστη μια φορά,ίσως να το ξανακάνεις.Βέβαια,ίσως και κάπου να σε δικαιολογώ,όπως και πολλούς άλλους βέβαια,αφού αν δεν υπάρχει συντροφικότητα στη ζωή είσαι σαν ζωντανός νεκρός και λογικό είναι να τρέμεις μη μείνεις μόνος.Αλλά και το υπερβολικό κόλλημα είναι ολέθριο.