Printable View
Καλή εβδομάδα σε όλους..
Το Σάββατο το πρωί, ένας συνάδελφος αυτοκτόνησε..
Ερωτική απογοήτευση..
Τα είχε σχεδιάσει όλα..
Ειχε ειδοποιήσει να πάνε σπίτι του να τον βρούνε..
Και έτσι και έγινε..
Τι να πώ..
Επειδή πέρασα κι εγώ μια δύσκολη φάση..πέρυσι..τέτοια εποχή..και θυμάμαι πόσο άσχημα αισθανόμουν..
οι περισσότεροι δεν σε καταλαβαίνουν..
καλή δύναμη σε όλους..
Έχω και εγώ ένα παρόμοιο περιστατικό με μία φίλη που αυτοκτόνησε πριν 4 χρόνια΄λόγω μεγάλης πίεσης που δεχόταν απο τον οικογενειακό της περιβάλλον. Μετά από ερωτική απογοήτευση παντρεύτηκε καποιον που δεν της ταίριαζε και μετά απο μεγάλη πίεση αποφάσισε να μας αφήσει.... Πιστεύω οτι δεν το πάλεψε οσο έπρεπε και αφέθηκε.
Από κάποια στιγμή και μετά δεν ήθελε αλλο να το παλέψει. Μειωμένη αυτοπεποίθηση και μετά σκοτάδι...
Όλοι οι άνθρωπου έχουν πράγματα να δώσουν. Σ αυτές τις στιγμές πρέπει να ειναι οι φίλοι κοντά για να μας τονίζουν τα καλά που έχουμε. Το πόσο ωραία ειναι η ζωή όταν άποφασίζουμε να την δούμε με μάτια καθαρά. Η αυτοκτονία ειναι τιμωρία με κοστος την ίδια μας τη ζωή.. Πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας και να προσπαθούμε να προβάλλουμε τα θετικά που έχουμε. Η ζωή έχει ενδιάφέρον όταν αποφασίσουμε να κοιτάξουμε τον ήλιο ξανά!!
Ειλικρινά Χάρη μου λυπάμαι!! Δεν είναι ψυχολογικά ανεκτό από κανέναν μας όταν ακούει τέτοιες ειδήσεις. Σε τέτοιες καταστάσεις δεν ψάχνω ποτέ το μεγάλο ΓΙΑΤΙ που ώθησε μια τέτοια πράξη. Ίσως η βαθιά και κρυμμένη αλήθεια στην απάντηση απέχει αισθητά από αυτό που μπορεί να σκιαγραφήσουν όλοι οι τρίτοι και από αυτήν που εύκολα κάποιοι θεατές σπεύσουν να ανιχνεύσουν. Καλό είναι η σωστή γνώση και η ψύχραιμη αντιμετώπιση εάν συμβεί να βρεθούμε σε τέτοιο κρίσημο σημείο να μας βοηθήσουν να πολεμήσουμε με άλλον τρόπο την όποια ακραία ψυχολογική ένταση......
Πόλυ θα ήθελα να μπορώ να το κάνω :)
Πως γίνεται όμως;
Αφροδιτουλα συμφωνω μαζι σου..
Δαναη μου..εγω ειμαι ανα περιοδους συναιχως ετσι.. βεβαια οι αλλοι με περνανε για καμια χαζοχαρουμενη... παραξενη.. και παντα την πληρωνω με καποιο τροπο.. αλλα τουλαχιστον εκεινες τις στιγμες δεν με νοιαζει τιποτα... και παντα μα παντα βρισκεται να μου χαμογελασει καποιοσ πισω...
Xarrys μου λυπαμαι πολυ.... ναι δεν εδωσε λιγακι χρονο.. ισως μια ακομη ωρα να ηταν αρκετη... ισως ομως να ησυχασε η ψυχη του..ειναι το μονο καλο που μπορω να σκεφτω... χαρρισ μου ..καλη δυναμη... και παλι λυπαμαι πολυ... παιδια.. οταν.. αν χτυπα ξυλο ερθουμε κοντα σε αυτο... τοτε τιποτα αλλο δεν μετραει ημαστε εμεισ κι αυτο..γι αυτο...ασ ζητησουμε βοηθεια....χωρις κανεναν φοβο....
Harry λυπάμαι πολύ για τον συνάδελφο σου. Τα λόγια είναι περιττά σε τέτοιες στιγμές. Η αλήθεια όμως είναι ότι ένας χωρισμός από μόνος του δεν αποτελεί αιτία αυτοκτονίας. Είναι βαθύτεροι οι παράγοντες που σε οδηγούν σε αυτήν σου την πράξη. Το Συναίσθημα του ανθρώπου είναι πάντοτε πιο δυνατό από την λογική πλευρά του ανθρώπου γι\' αυτό και υπάρχουν πολλοι άνθρωποι που καταλήγουν να συμπεριφερθούν με αυτόν τον τρόπο. Είναι μία αλυσίδα από συναισθήματα που το ένα οδήγει στο άλλο. Καταρχήν όλα ξεκίνουν παπό τα βίωματα που έχεις απο το οικογενειακό σου περιβάλλον τα οποία με τον καιρό έρχονται να σου υπενθυμίσουν ότι υπάρχουν, υποτροπιάζουν και έκδηλώνονται ως μορφές συμπεριφοράς που συνθέτουν τον χαρακτήρα σου όπως έλλειψη αυτοέκτιμησης, χαμηλή αυτοπεποίθηση, πρόσκολληση σε άτομα, αποξένωση από τον κοινωνικό περίγυρο, έλλειψη πρωτοβουλίας συγκέντρωσης και στόχων, απομάκρυνση από το εγώ σου και τους άλλους, απογοήτευση από τον εαυτό σου και τον περίγυρο, κατάθλιψή και ίσως τελικά έλλειψη μαχητικότητας απέναντι στην ζωή και ψυχική δύναμη που εξασθενίζεται πρώτα από σένα και έπειτα ως επίπτωση απο την στάση των άλλων γύρω σου που σε αντιμετωπίζουν ως αρνητική παρέα, ως άρρωστη και σε κατατάσσουν σε περιθωριοποιημένη ομάδα και όχι ως φίλο ή φίλη.Οι φίλοι μας είναι λίγοι στην ζωή μας και αν έχουν σταθεί πραγματικά σαν φίλοι και όχι σαν παρέα που θέλουν απλά ένα άτομο δίπλα τους στις καλές στιγμές για να τους φτιάχνει την διάθεση, γιατί καλώς ή κακώς όλοι αυτό ζητάμε. Κανένας δεν είναι διατεθειμένος να σηκώσει στις πλάτες του τα προβλήματα του άλλου. Μπορεί όμως να τον βοήθησει, να είναι δίπλα του αρκεί ο άλλος, να αναγνωρίζει το πρόβλημα του και να μην κάνει ότι δεν υπάρχει. Τα πάντα στην ζωή θέλουν πίστη και δύναμη γιατί κανένας δεν μπορεί να σε βοήθησει περίσσοτερο από τον ίδιο σου τον εαυτό. Είχα και εγω μια ανάλογη εμπειρία και γλίτωσα την ίδια στιγμή γιατί συνειδητοποίησα το λάθος μου. Ηταν παραίτηση από την ίδια την ζωή μου που κανένας δεν μπορεί να μου την δώσει πίσω και κυρίως λύπαμαι τα άτομα που θα έμεναν πίσω και θα με αγάπαγαν πραγματικά. Δεν πήγα πότε σε γιατρό, δεν χρειάστηκε. Ισως ήμουν αρκετά δυνατή να συνειδητοποιήσω τί έφταιγε αφού έγινε από αμέλεια και όχι από συνειδητοποίημενη πράξη. Το θέμα είναι ότι όι άνθρωποι που είναι δίπλα μας είναι γιατί κάτι μας δίνουν και τους δίνουμε ενώ ο καθένας έχει ταυτόχρονα την ζωή του. Όταν παραίτεισαι από τον εαυτό σου δεν έχεις τίποτα να δώσεις ούτε σε σένα ούτε στον άλλο για αυτό ο άλλος φεύγει και σε αφήνει να βρείς τον εαυτό σου.Δεν σε χωρίζει χάρη σου κάνει να είσαι με σένα, γιατί δεν υπάρχει καλύτερος σύντροφος από σένα. Κάνεις την αυτοκριτική σου και προχωράς γιατί η ζωή είναι ένας αγώνας που πότε δεν σταματάει και οι δυσκολίες ποτέ δεν φεύγουν. Καποιά στιγμή μπορεί να λυγίσεις αλλά εκεί πρέπει να φανείς δυνατός και να μην το βάλεις κάτω. Τα άτομα που αυτοκτονούν από χωρισμό είναι γιατί παραιτούνται, φέρονται δειλά, δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στις δυσκολίες και ψάχνούν έναν άλλον άνθρωπο να τους αγαπάει αφού οι ίδιοι δεν αγαπούν τον εαυτό τους. Εύχομαι με αυτό το κείμενο να βοήθησω πολλούς να κατάλαβουν ότι όλοι αντιμετωπίζουν κάποια στιγμή δυσκολίας στη ζωή τους και συναισθηματικής φόρτισης, αλλά μετά την μπόρα έρχεται η γαλήνη, η λιακάδα και η αισιοδοξία. Στα δύσκολα πρέπει να βρίσκουμε λύσεις έστω και προσωρινές που μας κάνουν να αισθανόμαστε γεμάτοι έστω όχι στο 100% άλλα στο 90%. Μην είμαστε τελειομανείς.Το ένα φέρνει το άλλο και κάποια στιγμή φτάνεις στον στόχο σου. Αν ΔΕΝ ΈΧΕΙΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΑ ΔΕΝ ΖΕΙΣ, ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΝΟΗΜΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ. Το ποτήρι πρέπει να το βλέπεις πάντα γεμάτο ή άδειο και όχι μισογεμάτο γιατί θα τρελαθείς. Αν το βλέπεις άδειο κάνε κάτι να το γεμίσεις! Μην περιμένεις να γεμίσει κανένας το δικό σου το ποτήρι γιατί απλά ασχολείται με το δικό του!
Δανάη μου την οικογένεια μας δεν την επιλέγουμε μας δίνεται. ʼντίθετα, τους φίλους μας όμως όπως και την σχεση μας είναι επίλογη μας είτε ασυνείδητη είτε πόλλες φορές συνείδητη. Τα μέλη που απαρτίζουν την οικογένεια μας είναι και αυτά άτομα ή προσωπικότητες με την δικία τους ιδιοσυγκρασία που έχουν τα απωθήμενα τους και τις ανασφάλειες τους από το δικό τους οικογενειακό περιβάλλον. Σύνηθως αυτά που έχουν ζήσει ασυνείδητα τα περνάνε και σε μας. Πρέπει να ακούς αυτά που έχουν να σου πουν να τα επέξεργάζεσαι καλά ώστε να δείς γιατί λένε αυτά που λένε. Συνήθως στην προσπάθεια τους να έλεγξουν μια κατάσταση, χρησιμοποιούν λόγια που δεν αντιλαμβάνονται και σε γεμίζουν ενοχές αλλά αυτό το κάνουν γιατί τους δείχνεις ότι δεν είσαι δυνατή, ότι λύγιζεις και εαυσθητοποιείσαι από αυτά που σου λένε, γιατί δεν πιστεύεις αρκετά στον εαυτό σου. Πρέπει να απόκτήσεις γερά θέλω, όχι εγωιστικά, αλλά ευσυνείδητα, να κάνεις την αυτοκριτική σου και να πείς έγω θελώ αυτό, όχι ο φίλος ή η φίλη μου αλλά έγω, γιατί έγω ζω πρώτα με μένα για να μπορώ να ζώ και με τους άλλους. Οι γονείς σου έκαναν τις επιλογές τους και συ κάνεις τις δικές σου ως δυνατή και ώριμη προσωπικότητα. Δεν επιτρέπεις σε κανένα να σου πεί τι να κάνεις αλλά ότι κάνεις να είναι κατοπιν σκέψης δικής σου. ʼσε τους άλλους να νομίζουν ότι μπορούν να σε έλεγχουν. Εσύ με τις επιλογές σου θα τους φέρνεις πρότετελέσμένου γεγονότος δίνοντας τους να καταλάβουν ότι εσύ αποφασίζεις και εσύ είσαι υπεύθυνη για τις αποφάσεις σου όποτε κανένας δεν θα σου πεί ποτέ τίποτα αλλά θα σε σεβαστεί γιατί θα τον έχεις εσύ κάνει να σε σεβαστεί. Δεν ταιριαζουμε με όλους τους ανθρώπους, μπορεί ούτε και με τους γονείς μας. Εμείς φτίαχνουμε την ζωή μας όχι οι άλλοι για μας. Όταν θα το συνειδητοποιήσεις και θα σταθείς σε σένα τότε οι άλλοι θα άρχισουν να σε εκτιμάνε.Βέβαια αυτό δεν σημαίνει να άρχίσω να μην δίνω καμία σημασία σε αυτά που μου λένε οι άλλοι ακόμα και οι γονείς μου. Αντίθετα ακούς, σκέφτεσαι, κρίνεις και δεν αφήνεις να σε επηρεάζουν οι απόψεις των άλλων. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι ούτε όλοι έχουμε τις ίδιες ανάγκες. Και προπαντώς όλοι μαθαίνουν κάνοντας λάθη. Κανένας δεν γέννήθηκε τέλειος. Όσο για τον φίλο ή την φίλη σου την σχέση σου, είσαι με αυτόν τον άνθρωπο γιατί τον έχεις επιλέξει για κάποιον λόγο, δεν χαρίζεσαι σε κανέναν, τον σέβεσαι και σε σέβεται και ότι γίνεται μέσα στην οικογένεια μένει εκεί και δεν επιτρέπεις να βγαίνει προς τά εξω. Δεν χρείαζεται να ξέρει τι γίνεται μέσα στην οικογένεια. Είναι κάτι προσωπικό δικό σου ότι και αν είναι και αφορά εσένα και μόνο. Αν θέλει έχει καλώς, αν όχι τότε δεν ήτανε για σένα γιατί δεν σεβέται τις ρίζες σου οι οποίες είναι μοναδικές.
Harry mou lypamai poly.Dystixws i autoktonia afinei piso tis terasties pliges sta atoma tis oikogeneias,tou kyklou,alla kai tis koinonias tha elega.Afinei piso tis enoxes!Giati na ftasei ekei...?ti tha mporousa na kanw kai den ekana?...eimoun arketa konta tou?milise kai den akousa?Symfonw apolyta me tin Annie!!Einai spanies nomizw oi periptoseis pou kapios apofasizei na termatisei ti zwi tou xwris na exei dixei kapia stoixeia.Synithos exoun symvei kapia pragmata sti zwi tou opiodipote kanei kati tetio..alysida katastasewn.Ti mporoume emeis san koinonia na kanoume?Na eimaste isws pio apodektikoi,pio katanoitikoi,na aplonoume se kapion to xeri mas ki as min einai<kolitos>mas,na min stigmatizoume-xaraktirizoume tous synanthropous mas gia tis opies diafores tous apo to koinoniko synolo...
H zwi mas thelei agapi.....H agapi pote den skotonei!!
Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας...
Σίγουρα δεν είναι λύση αυτή...
Αλλά όταν αισθάνεσαι ότι η ζωή σου δεν έχει κανένα νόημα..είναι η μόνη λύτρωση...
Δανάη μου σου απάντησα αλλά δυστυχώς δεν την πήρε την κατάχωρηση μου. όταν βρώ πάλι χρόνο θα σου απάντήσω. Πίστεύω ότι πρέπεις να δώσεις στους γονείς σου την ευκαιρία να συνειδητοποιήσουν ότι ενηλικιώνεσαι και συ να τους δείξεις περισσότερη εμπιστοσύνη με τονα τους λές απλά που είσαι. Δεν έχεις λόγο να κρύβεσαι. Αν θές να κράτησεις πράγματα για τον εαυτό σου πάλι μπορείς.Κάποια στιγμή θα σταματήσουν γιατί έσυ θα τους έχεις δώσει να κατάλαβουν ότι δεν έχουν κάτι να φοβούνται.
Δανάη μου όσο ζωηρή και να είσαι η εμπιστοσύνη αποκτιέται δεν στην δίνει κάνενας απλόχερα. Η υπερπροστατευτικότητα είναι ένα στοιχείο όλων των γονέων και δεν άλλαζει. ʼλλοι την εξωτερικεύουν και άλλοι όχι. Το θέμα είναι αν μπορείς να τους μετριάσεις τον φόβο αυτό και αυτό πίστεψε με γίνεται. Οι άνθρωποι αλλάζουν.
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ.ΠΡΙΝ ΑΠΟ 3ΜΗΝΕΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ ΜΙΑ ΚΟΠΕΛΑ ΠΟΥ ΚΑΘΟΤΑΝ ΣΤΟ ΠΙΣΩ ΘΡΑΝΙΟ ΑΠΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ.ΟΛΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΒΥΘΙΣΤΗΚΕ ΣΕ ΘΛΙΨΗ...Ο ΛΟΓΟΣ?ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΠΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ...ΑΦΗΣΕ ΑΠΛΑ ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΠΟΥ ΕΛΕΓΕ\'\'ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΑΧΡΗΣΤΗ,ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΩ ΤΠΤ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ..\'\'ΟΛΑ ΕΜΟΙΑΖΑΝ ΚΑΛΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΠΕΛΑΣ...Κ ΝΑ ΠΟΥ 9ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΚΡΕΜΑΣΤΗΚΕ...ΩΡΕΣ ΩΡΕΣ ΑΝΑΡΡΩΤΙΕΜΑΙ..ΘΑΡΡΟΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΣΤΑΣΗ Η ΔΕΙΛΙΑ?ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΕΙΛΗΚΡΙΝΑ...ΜΠΟΡΕΙ Κ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΚΕΙ ΠΑΝΩ...ΕΥΤΥΧΩΣ ΕΓΙΝΕ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΚΗΔΕΙΑ ΑΡΑ ΕΧΕΙ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΝΑ ΣΩΘΕΙ Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ.Η ΜΑΝΑ ΤΗΣ ΤΡΕΧΕΙ 4ΦΟΡΕΣ ΤΗ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΙΟ Κ ΑΠΟ ΟΤΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΚΑΝΕΙ Κ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ...ΦΑΝΤΑΣΤΗΤΕ ΟΜΩΣ...ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΝΟΙΓΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΜΠΑΝΙΟΥ Κ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΣΟΥ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΗ ΑΠΤΟ ΚΟΥΡΤΙΝΟΞΥΛΟ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΩΔΙΟ ΑΠΤΟ ΠΙΣΤΟΛΑΚΙ ΤΗΣ...ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΙΣΤΟΛΑΚΙ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ..ΔΕΝ ΕΒΓΑΙΝΕ ΑΠΤΟ ΣΠΙΤΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΙ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΤΗΣ-Η ΜΑΝΑ ΤΗΣ ΤΗΝ ΕΛΕΓΕ ΨΩΝΙΟ...ΑΡΑΓΕ ΝΑ ΠΟΝΕΣΕ?ΠΩΣ ΝΑ ΕΝΙΩΣΕ ΟΤΑΝ ΠΝΙΓΟΤΑΝ?ΤΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΤΑ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ?ΗΤΑΝ ΧΑΜΗΛΑ ΤΟ ΚΟΥΡΤΙΝΟΞΥΛΟ ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΛΥΓΙΣΕΙ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΗΣ...ΑΝ ΤΑ ΤΕΝΤΩΝΕ ΘΑ ΠΑΤΟΥΣΕ ΣΤΗ ΓΗ Κ ΘΑ ΣΩΝΟΤΑΝ...ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΟΜΩΣ...ΠΟΣΟ ΝΑ ΠΟΝΕΣΕ ΑΡΑΓΕ?ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ...ΜΙΑ ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ ΚΟΠΕΛΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΑ ΕΤΣΙ ΤΗΖΩΗ ΤΗΣ?ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ ΣΥΧΝΑ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΤΑΠΡΑΣΙΟ ΛΕΙΒΑΔΙ ΜΕ ΑΓΓΕΛΟΥΣ...ΓΙΑΤΙ ΑΓΓΕΛΟΣ ΗΤΑΝ Κ ΑΥΤΗ...Κ ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ?ΙΣΩΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΚΕΙ ΠΑΝΩ.....
Το γράμμα που άφησε μία άλλη κοπέλα ήταν: \"Γεια χαρά πάω στον παράδεισο\"
Δανάη μου δεν ξέρω τι άλλο να πώ. Δεν θέλω να με πιάνει απογοήτευση και να σκέφτομαι ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι\' αυτό. Είναι σαν να καταθέτω τα όπλα. Και είναι λυπηρό που κάνενας δεν πρόλαβε αυτήν την κοπέλα γιατί ήταν πολύ μικρή σε ηλικία και δεν είχε την εμπειρία να αντίμετωπίσει τον εαυτό της. Δεν είχε μάθει ακόμα. Είχε ξεπέρασει τα όρια της και έπρεπε να μιλήσει σε κάποιον για αυτό που την απάσχολούσε, αν δεν μπορούσε να βρεί αντάποκριση από το περιβάλλον της. Κάποιοι άνθρωποι έχουν άναγκη, δεν είναι κακό, όλοι οι ανθρωποι έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο, νοιώθουν μοναξια με τον ίδιο τους τον εαυτό και κλείνονται και δεν ανοίγονται στους άλλους να πουν αυτά που αισθάνονται και δυστυχώς πολλές φορές μπορεί να μην συνειδητοποιούν ότι έχουν πάθει κατάθλιψη. Δεν είμαστε μηχανές. Είναι καθάρα θέμα χαρακτήρα και προσωπικότητας.
Reason: Δανάη μου έτσι κάποτε σκεφτόμουνα και έγω αλλά δυστυχώς μαθαίνεις τον άλλον πως θές να σου φέρεται και τον κάνεις να σου έχει εμπιστοσύνη. Το ίδιο ισχύει και με τους γονείς μας. Αυτό που είπες ότι παίρνεις τις σωστές αποφάσεις ακούγεται απόλυτο, γιατί καμιά φορά νομίζουμε ότι έχουμε πάρει την σωστή απόφαση και στην πορεία να διαπίστωσουμε ότι έχουμε κάνει λάθος. Βέβαια το να σε παίρνουν οι γονείς σου πέντακόσια τηλέφωνα ναί είναι λίγο εκνευρίστικό, αλλά πιστεύω είναι γιατί νοιάζονται πολύ και επειδή ο ρόλος του γονέα έχει γίνει πιο δύσκολος πιά( ξέρεις οι κίνδυνοι περίσσοτεροι) νομίζουν ότι με αυτόν τον τρόπο θα σε έλεγξουν και θα πρόλαβουν ότιδηποτε κακό χωρίς να συνειδητοποιούν ότι σε κάνουν να ασφυκτιάς. Μήπως όμως κατά βάθος σου αρέσει ότι νοιάζονται? Είναι λίγο εγωιστικό αλλά κάνω τον δικήγορο του διαβόλου.Αν αυτό στο έκανε ο σύντροφος σου θα το έπαιρνες ως ενδιάφερον και θα σου άρεσε αλλά ταυτόχρονα θα γκρίνιαζες . Γιατί το ίδιο δεν θα μπορούσαν να κάνουν και οι γονείς σου? Όσο σε βλέπουν να αγανακτείς τόσο έχουν την αίσθηση ότι σε χάνουν και δεν έχουν κάνεναν έλεγχο πάνω σου. Ταυτόχρονα η συμπεριφορά σου χαρακτηρίζεται ως παιδιάστική αφού είσαι παιδί ακόμα. Θα μπορούσες ίσως να τους πεις ήρεμα, συγκροτημένα, συνειδητοποιημένα, χωρίς φωνές. Αν εγώ συμπεριφερόμουνα αναλόγα πώς θα νιώθατε? Είσαι στην ηλικία που έχεις την τάση να ανεξαρτητοποιηθείς και πολλές φορές χάνουμε την αίσθηση του κινδύνου. Αυτό φοβούνται οι γονείς. Πρέπει να τουκάνεις να σε εμπιστευτούν και χωρίς τσαντίλες,φωνές και παρορμητικές αντιδράσεις. όταν σε δούν να είσαι υπεύθυνη σε αυτά που κάνεις θα σταματήσουν να προσπαθούν. Σήκωσε το τηλέφωνο και απάντησε τους, είμαι εδώ, θα έρθω τότε, ασε να νομίζουν ότι έχουν τον έλεγχο. Με τον καιρό θα καταλάβουν ότι είχαν άδικο να ανησυχούν. Ετσι θα κερδίσεις την εμπιστοσύνη τους και θα σταματήσουν. Δεν έχεις λόγο να κρύβεσαι. Αν θές να κρατήσεις καποιά πράγματα για σένα πάλι στο χέρι σου είναι. Μπορείς να πείς την αλήθεια αλλά όχι όλη. Κρατάς κάτι για σένα που θέλεις να το σηζητήσεις με κάποιον άλλο έμπιστο σου άνθρωπο. Όσο για τον φίλο σου αυτό έννοουσα ότι δεν χρείαζεται να ξέρει τα πάντα. Οι άνθρωποι οι περίσσοτεροι πάντα χρησιμοποιούν αυτά που πονάνε ατις δύσκολές στιγμες για να νίωθουν ότι έχουν τον έλεγχο, ακόμη και οι ανθρωποι που μας αγαπάνε. Ετσι είναι η φύση μας.Καλό είναι λίγα λόγια, μετρημένα και σωστά. Ναι καλό είναι να μοιράζεσαι πράγματα αλλά όχι μόνο τα δικά σου αλλά και του άλλου. Μην τα δίνεις όλα γιατί ο άλλος θα κουραστεί και ακόμα και αν θέλει να σου σταθεί θα φύγει γιατί κανένας δεν θέλει να κουβαλά περισσότερα προβλήματα στους ώμους του από αυτά που μπορεί να αντέξει και μην τον κατηγορησεις γιατί το ίδιο θα έκανες και συ.Στέκεσαι δίπλα στον άλλο, του συμπαράστεκεσαι όσο τον βλέπεις να προσπαθεί αλλά δεν κάνεις τα δικά του προβλήματα δικά σου. Έχεις ήδη να επιλύσεις πολλά δικά σου και θα το διαπιστώσεις αργότερα όταν κάνεις οικογένεια. Ο άλλος θέλει δίπλα του όχι κάποιον να του λύνει τα προβλήματα άλλα να τον βοήθα να τα ξεπερνά.Έκει συμπληρώνεις τον άλλο. Το ίδιο και οι γονείς σου. Θέλουν να σε δουν να τους αντιμέτωπισεις ως ενήλικας και επειδή ακομά δεν είσαι εντελώς εμπειρη να φερθείς ως ενήλικας (αποκτιέται) έρχεσαι σε σύγκρουση μαζί τους. Θα περάσει καιρός αλλά κατα βάθος καταλαβαίνουν έστω και αν εγωιστικά δεν είναι έτοιμοι να δεχτούν ότι το κοριτσάκι τους μεγαλώνει. Αν δεν το έκαναν ίσως να μην σου έδιναν την δυνατότητα να συνειδητοποιείς πότε πρέπει να πρόσεχεις και πότε να είσαι άνοιχτη. ʼποκτάς αυτοάμυνες.
Αν δεν μπορείς κ δεν θες να τους αγνοήσεις, προσπάθησε να δεις από το δικό τους παράθυρο...
Σιγουρα ο υπερπροστατευτισμος μονο καλο δεν κανει στα παιδια και τελικα οι γονεις πετυχαινουν να δημιουργησουν περισσοτερα προβληματα στα παιδια παρα να τα προφυλαξουν.
Nini18,
ο τρόπος που επιλέγουμε ή συμβαίνει να \"πετάξουμε\' για αλλού δεν έχει να κάνει με την σωτηρία ή όχι της ψυχής μας...
Βρεθήκαμε εδώ για να ζήσουμε μια σπάνια εμπειρία σε μια ζωή γεμάτη απρόοπτα, ατυχήματα, ασθένειες. Σε έναν πλανήτη με πολλές φυλές, γλώσσες, ανθρώπους με διαφορετικές αντιλήψεις. Οσο περισσότερο μείνουμε εδώ τόσο περισσότερες εμπειρίες αποκτάμε κυρίως στις σχεσεις μας με τους συναθρώπους μας.
Αυτή η κοπελίτσα, αυτό το λουλουδάκι, αποφάσισε να διακόψει αυτη την εμπειρία γιατί δεν την ένιωθε έτσι.. ηταν αλλωστε πολύ νέα ακόμα για να μπορέσει να την δει έτσι..
Ο καθένας από μας είναι το λατρεμένο παιδί του Ουράνιου Πατέρα και ένας τέλειος πατέρας ξέρει μόνο να αγαπάει τα παιδιά του. Στην τελειότητα δεν μπορεί να υπάρχει ατέλεια (θάνατος, ασχημια, πόνος)... Μην αναρωτιέσαι λοιπον για την ψυχούλα της... είναι σε καλά χέρια!
Στην τελειότητα δεν μπορεί να υπάρχει ατέλεια (θάνατος, ασχημια, πόνος)...
μα αν υπάρχει ήδη αυτή η τελειότητα εμείς τι κάνουμε εδώ;
Ποια πραγματικοτητα ειναι πιο δυσκολη; Του να εχεις να τρως να κοιμασαι να διαβαζεις να ζεις ελευθερος να λες οτι θες ή του άλλου που ζει στην Αφρικη και δεν εχει να φαει να διαβασει και βλεπει το παιδι του να παιθενει απο την πεινα; Η πραγματικοτητα του χορτατου ειναι πιο δυσκολη ή του πεινασμενου; Του πλούσιου ή του φτωχου; Αυτου που εχει υγεία ή αυτου που ξερει οτι θα πεθανει απο καρκινο;
κάθε πραγματικότητα δημιουργεί τα δικά της αδιέξοδα...
Αν είσαι χορτάτος και γεμάτος υγεία, αλλά βιώνεις ψυχολογικά και συναισθηματικά αδιέξοδα;
Δεν είναι αυτή σκληρή πραγματικότητα; Σίγουρα ο καθένας αντιμετωπίζει το προβλημάτά του σαν τη μεγαλύτερη καταστροφή, ενώ επί της ουσίας υπάρχουν πιο σημαντικά προβλήματα στον άλλο κόσμο, όμως αυτό που βιώνεις είναι αυτό που σε εξουθενώνει και σε φέρνει στα όρια της απελπισίας.
Ίσως ο μοναδικός και άξιος κριτής είναι ο Θεός (όπως έλεγε και η Ρίτα), αλλά όσο ζεις κριτές σου γίνονται όλοι, ακόμα και οι γονείς σου. Κυρίως οι γονείς σου, που σου φορτώνουν τα θέλω τους, τα όνειρά τους, τις προσδοκίες τους, τα ταμπού τους, τους φόβους τους,................. και ό,τι άλλο έχουν και κουβαλάνε από τη δική τους οικογένεια. \"Τι θα πει ο κόσμος;\"
Λες και ο καθένας μέσα σε αυτό τον κόσμο είναι άξιος και ικανός να σε κρίνει.
Ναι Danay,
Τα κουβαλάμε αλλά μέχρι πότε; Εγώ είμαι στα όριά μου. Εσύ αν θυμάμαι καλά είσαι 18.
Πραγματικά δεν ξέρω πως, αλλά προσπάθησε να κάνεις κάτι τώρα που είναι νωρίς. Εγώ έφτασα 26 και δεν τα κατάφερα. Θα είναι πιο δύσκολα στα 26 σου. Εγώ πραγματικά νιώθω ότι δεν μπορώ να το αλλάξω. Έχουν συνηθίσει να είμαι υπάκουη, να είμαι το καλό παιδί, που είναι πάντα εκεί, που δεν τους στεναχωρεί,που........που........
Και τώρα είμαι στο δικό μου αδιέξοδο, με πιέζουν πάλι να προσαρμόσω τη ζωή μου στα πρέπει τους. Δεν μπορώ να την προσαρμόσω όμως και από την άλλη δε βρίσκω την ισορροπία μου,...........δυστυχώς.
Προσπάθησε εσύ να σώσεις τη δική σου ζωή, δείξε τον δυναμισμό που δεν έδειξα εγώ.
μακαρι να μπορουσα να αυτοκτονησω και να πηγαινα στο παραδεισο!!!αλλα παιδια το ξερουμε ολοι οτι οποιος το κανει αυτο παει στη κολαση .Γιαυτο θα βρω τροπους να ζησω εδω και να τα καταφερω τι να κανουμε ας ειμαι και δυστυχισμενη απτο να καιγομαι ας βασανιζομαι εδω τουλαχιστον .Εδω καποτε η ζωη τελειωνει εκει η κολαση ειναι αιωνια!!!!!!!!
Αλήθεια ? Εγώ δεν ξέρω κανένα αυτόχειρα που να γύρισε πίσω και να είπε \"παιδιά, μη το κάνετε..έχει πολύ ζέστη εκεί κάτω\"...Πως το ξέρουμε όλοι δηλαδή, τι επεισόδια έχω χάσει και δεν το ξέρω ?Quote:
Originally posted by afrula
μακαρι να μπορουσα να αυτοκτονησω και να πηγαινα στο παραδεισο!!!αλλα παιδια το ξερουμε ολοι οτι οποιος το κανει αυτο παει στη κολαση .Γιαυτο θα βρω τροπους να ζησω εδω και να τα καταφερω τι να κανουμε ας ειμαι και δυστυχισμενη απτο να καιγομαι ας βασανιζομαι εδω τουλαχιστον .Εδω καποτε η ζωη τελειωνει εκει η κολαση ειναι αιωνια!!!!!!!!
ψαξτο και θα βρεις την απαντηση που ζητας.Αν δε πιστευεις στο Θεο δε μπορεις να βρεις κατι.Θεληση και πιστη .
οκ...αφού σου το είπε ο Θεός, πάω πάσο...δεν έχω επικοινωνία εγώ, έτσι κι αλλιώς, άρα θα μείνω στην άγνοια...Quote:
Originally posted by afrula
ψαξτο και θα βρεις την απαντηση που ζητας.Αν δε πιστευεις στο Θεο δε μπορεις να βρεις κατι.Θεληση και πιστη .
Αφρουλα πιστευεις στο θεο η στον φοβο του θεου κ της τιμωριας?
ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ
Και πως ξέρεις ότι θα πας παράδεισο και όχι κόλαση?Quote:
Originally posted by afrula
μακαρι να μπορουσα να αυτοκτονησω και να πηγαινα στο παραδεισο!!!αλλα παιδια το ξερουμε ολοι οτι οποιος το κανει αυτο παει στη κολαση .Γιαυτο θα βρω τροπους να ζησω εδω και να τα καταφερω τι να κανουμε ας ειμαι και δυστυχισμενη απτο να καιγομαι ας βασανιζομαι εδω τουλαχιστον .Εδω καποτε η ζωη τελειωνει εκει η κολαση ειναι αιωνια!!!!!!!!
Η στην κόλαση πάνε μόνο οι αυτόχειρες?
εδω και οι αμορφωτοι και αυτοι που δε πολυπιστευουν ξερουν για τη κολαση.Πηγαινετε σε εναν ιερεα να σας το πει η διαβαστε την αγια γραφη.Ο θεος ειναι αγαπη αλλα φυσικα ειναι και τιμωρος αν χανεις το δωρο το δικο του που ειναι η ζωη.Ο ιουδας ειναι ο πρωτος που εγκαινιασε τη κολαση.
παιδια σας ειπα εγω οτι θα παω στο παραδεισο??Μακαρι αλλα μονο ο Θεος το ξερει αλλα αφου υπαρχει η μετανεια και τα μυστηρια τα θεια μετα πιστευω κερδιζεις το παραδεισο αλλα ειναι παρα πολυ δυσκολος δρομος για να πας εκει.
Quote:
Originally posted by afrula
μακαρι να μπορουσα να αυτοκτονησω και να πηγαινα στο παραδεισο!!!αλλα παιδια το ξερουμε ολοι οτι οποιος το κανει αυτο παει στη κολαση .Γιαυτο θα βρω τροπους να ζησω εδω και να τα καταφερω τι να κανουμε ας ειμαι και δυστυχισμενη απτο να καιγομαι ας βασανιζομαι εδω τουλαχιστον .Εδω καποτε η ζωη τελειωνει εκει η κολαση ειναι αιωνια!!!!!!!!
Ειτε πας στη κολαση ειτε στο παραδεισο,
η ζωη που ζεις δεν εχει καμια σχεση.
Πιστευω δε οτι αμα η ζωη πχ στον παραδεισο ηταν καλυτερη, θα την καναμε για εκει ολοι αβλεπει.
Αλλα βλεπεις τα πραγματα ειναι λιγο ασαφη....
Λες λοιπον τι να κανουμε....
εεεεεεεε να καμωθουμε αυτο να κανουμε....
:P
να χαλαρωσουμε και να δουμε την ζωη απλα, θετωντας κατω τους στοχους μας και τι ακριβως μας συμβαινει.
Συνηθως αρκετα προβληματα μας, τα παραγουμε εμεις οι ιδιοι παρα υπαρχουν.
Ειναι θεμα λοιπον στο ποια οπτικη θα εχουμε σε τετοιες καταστασεις.
Ας αρχισει δουλεια απο εκει και τα υπολοιπα ειναι καθ οδον...
το που θα πας (η που θα παμε) δεν θα το μαθεις εν ζωη ποτε και δεν θα το μαθουμε και εμεις ποτε.Quote:
Originally posted by afrula
παιδια σας ειπα εγω οτι θα παω στο παραδεισο??Μακαρι αλλα μονο ο Θεος το ξερει αλλα αφου υπαρχει η μετανεια και τα μυστηρια τα θεια μετα πιστευω κερδιζεις το παραδεισο αλλα ειναι παρα πολυ δυσκολος δρομος για να πας εκει.
Εχεις υποψη σου για καποιον γνωστο σου, που πηγε οταν πεθανε??
Δεν υπαρχει πιο δυσκολος δρομος απο το να μπορεις να αυτοπροσδιοριζεσαι με βαση την αντικειμενικη πραγματικοτητα του καθενος.
Τελος,
αν ειναι να πεθανεις πχ σε 60 χρονια, τι προτεινεις να ζεις στην κολαση σου απο τωρα??
Γιατι σημερα ολοι μας τον παραδεισο και την κολαση την φτιαχνουμε καταρχην ΕΜΕΙΣ.
1. Δεν είμαι αμόρφωτοςQuote:
Originally posted by afrula
εδω και οι αμορφωτοι και αυτοι που δε πολυπιστευουν ξερουν για τη κολαση.Πηγαινετε σε εναν ιερεα να σας το πει η διαβαστε την αγια γραφη.Ο θεος ειναι αγαπη αλλα φυσικα ειναι και τιμωρος αν χανεις το δωρο το δικο του που ειναι η ζωη.Ο ιουδας ειναι ο πρωτος που εγκαινιασε τη κολαση.
2. Σε ιερέα δεν πάω , γιατί δεν ξέρουν την τύφλα τους, οι ενασχολήσεις τους με το real estate δεν τους αφήνει να ασχοληθούν με τις ψυχές του ποιμνίου τους
3. Την Καινή Διαθήκη σε Μετάφραση των Ο\' (Εβδομήκοντα) ή εκείνη που είναι αποδεκτή βάσει των συμφερόντων των ιεραρχών ?
4. Αν ο Θεός χαρίζει την ζωή (άρα είναι τόσο Μεγαλόδωρος , Μεγαλόψυχος και Μεγαλοδύναμος & Πάνσοφος ) γιατί να μπει στη λογική της μικρόνοιας ενός τιμωρού ?Δεν νομίζω να πιστεύεις πως ο Θεός λειτουργεί με ανακλαστικά μωρού !!!
Τέλος μια υποθετική ερώτηση που αν θέλεις απαντάς : ας πούμε πως μια καλή μητέρα,που έχει ζήσει ένα βίο ενάρετο, με φρόνημα αλληλεγγύης προς κάθε συνάνθρωπο της, με αισθήματα αγάπης για όλους, που έχει ζήσει μια ζωή υπόδειγμα σύμφωνα με τις δικές σου αξίες, αν λοιπόν αυτή η μητέρα χάσει τα δυο της παιδιά και τον άντρα της σε τροχαίο και μέσα σ\' ένα μήνα από το συμβάν,της πάρει η τράπεζα και το σπίτι και η γυναίκα αυτή δεν αντέξει όλα αυτά τα χτυπήματα μαζί και σε δύο μήνες μέσα που έχει καταστραφεί όλη της η ζωή , δώσει μια και πηδήξει από τον 4ο όροφο της πολυκατοικίας της, που θα πάει ?? Στον παράδεισο ή στην κόλαση ???
(To συμβάν είναι πραγματικό...)
Quote:
Originally posted by sabb
, που θα πάει ?? Στον παράδεισο ή στην κόλαση ???
(To συμβάν είναι πραγματικό...)
εκει που πανε ολοι,
κατω απο δυο μετρα γης....
Αυτό είναι το μόνο σίγουρο...Το θέμα είναι τι πιστεύει η afrula ή εν πάσι περιπτώσει όλοι όσοι συνδέουν την ζωή με μεταφυσικούς προορισμούς όπου θα πρέπει να κρατάμε και διαβατήρια με βίζα...Quote:
Originally posted by krino
Quote:
Originally posted by sabb
, που θα πάει ?? Στον παράδεισο ή στην κόλαση ???
(To συμβάν είναι πραγματικό...)
εκει που πανε ολοι,
κατω απο δυο μετρα γης....
φυσικα στη κολαση. αποτι ξερω τα μωρακια καλε που ειναι αγγελουδια αν ειναι αβαφτιστα πανε κολαση.
Με ισοπέδωσες...Δεν έχω να πω τίποτε άλλο, να είσαι καλά..Quote:
Originally posted by afrula
φυσικα στη κολαση. αποτι ξερω τα μωρακια καλε που ειναι αγγελουδια αν ειναι αβαφτιστα πανε κολαση.
Quote:
Originally posted by afrula
φυσικα στη κολαση. αποτι ξερω τα μωρακια καλε που ειναι αγγελουδια αν ειναι αβαφτιστα πανε κολαση.
σχημα οξυμωρο μωρα που δεν εχουν προλαβει να αμαρτησουν να πανε στη κολαση η οχι??
Τεσπα,
τελείως φιλικα αν αρχισεις να εξωραΐζεις τους θεους απο την ζωη σου, μπορει και να ξεφυγεις απο τις ενοχες σου.
Μεχρι οσα εχεις πει, αυτο μπορω να πω.