Είμαστε καταδικασμένοι για πάντα στις κρίσεις πανικού?

Παιδιά καλησπέρα σας!
Χαίρομαι πραγματικά που υπάρχουν εδώ άνθρωποι που
μπορούν να με καταλάβουν, γιατί ο περίγυρος δεν είναι εύκολο να με καταλάβει και πολλές φορές νομίζει πως δεν έχω αρκετή θέληση για να θεραπευτώ ή με αντιμετωπίζει σαν εξωγήινη.
Έπαθα πρώτη φορά διαταραχή πανικού πρίν από ένα χρόνο μετά από ένα χωρισμό.Αφού πήρα seroxat, μετά από 15 μέρες ήμουν απολύτως καλά και ξανάρχισα να ζώ.Αυτό συνεχίστηκε για 9 μήνες.
Δυστυχώς εδώ και δύο μήνες που τα έχω κόψει μετά την προτροπή του γιατρού, επανήλθα δριμύτερη, και αυτή τη φορά χωρίς φανερή αιτία.Αναρωτιέμαι αν τελικά αυτό το πρόβλημα ξεπερνιέται εντελώς ή θα πρέπει να παίρνω χάπια για όλη μου τη ζωή? Πάντως ευτυχώς που τα ξανάρχισα γιατι προς το παρόν ούτε τους λογαριασμούς μου δεν μπορώ να πληρώσω, αφού δεν μπορώ να βγώ έξω από το σπίτι.

Δύναμη και θέληση σε όλους.

Το πρόβλημα ξεπερνιέται όταν βρεις την άκρη στη ζωή σου και αποφασίσεις να κάνεις πράξη τις βαθειές σου επιθυμίες.

Quote:

---

Originally posted by Μελισσάνθη
Παιδιά καλησπέρα σας!
Χαίρομαι πραγματικά που υπάρχουν εδώ άνθρωποι που
μπορούν να με καταλάβουν, γιατί ο περίγυρος δεν είναι εύκολο να με καταλάβει και πολλές φορές νομίζει πως δεν έχω αρκετή θέληση για να θεραπευτώ ή με αντιμετωπίζει σαν εξωγήινη.
Έπαθα πρώτη φορά διαταραχή πανικού πρίν από ένα χρόνο μετά από ένα χωρισμό.Αφού πήρα seroxat, μετά από 15 μέρες ήμουν απολύτως καλά και ξανάρχισα να ζώ.Αυτό συνεχίστηκε για 9 μήνες.
Δυστυχώς εδώ και δύο μήνες που τα έχω κόψει μετά την προτροπή του γιατρού, επανήλθα δριμύτερη, και αυτή τη φορά χωρίς φανερή αιτία.Αναρωτιέμαι αν τελικά αυτό το πρόβλημα ξεπερνιέται εντελώς ή θα πρέπει να παίρνω χάπια για όλη μου τη ζωή? Πάντως ευτυχώς που τα ξανάρχισα γιατι προς το παρόν ούτε τους λογαριασμούς μου δεν μπορώ να πληρώσω, αφού δεν μπορώ να βγώ έξω από το σπίτι.

Δύναμη και θέληση σε όλους.

---

Ξεπερνιέται. όχι όμως μόνο με χάπια. Τα δεκανίκια σου είναι. Αν δεν σπρώξεις τον εαυτό σου να περπατήσει τότε πάντα θα κουτσαίνεις. Και σίγουρα δεν παθαίνεις κρίσεις χωρίς λόγο. Οι φόβοι σου κ οι άσχημες σκέψεις είναι ο λόγος. Με δυνατό προσωπικό αγώνα και σωστή καθοδήγηση από το γιατρό σου θα τα καταφέρεις μια χαρά.

Quote:

---

Originally posted by liberchild
Το πρόβλημα ξεπερνιέται όταν βρεις την άκρη στη ζωή σου και αποφασίσεις να κάνεις πράξη τις βαθειές σου επιθυμίες.

---

Κ τι κάνεις όταν αυτές συγκρούονται με το πραγματικό παρόν σου?

Quote:

---

Originally posted by ΒΙΚΥ

Κ τι κάνεις όταν αυτές συγκρούονται με το πραγματικό παρόν σου?

---

η απάντηση είναι αυτή που φαντάζεσαι. συγκρούεσαι.τίποτα δεν γίνεται χωρίς αυτό.

liberchild: εχεις κι εσυ κρισεις πανικου?

μελισσανθη, πιστευω πως αργα ή γρηγορα θα το ξεπερασουμε ολοι, αρκει να το βαλουμε πεισμα!
καποιοι εδω μεσα παντως το χουν ξεπερασει κι αυτο πρεπει να μας δινει δυναμη (πχ pratsdim)
Οπως λεει η ΒΙΚΥ, μην επαναπαφτεις μονο στα χαπια, εμεις πρεπει να βρουμε τη δυναμη και τον τροπο να το ξεπερασουμε, απλα, οπως σωστα εγραψε η ferro σε ενα post της, τα χαπια σε βοηθουν οταν χρειαζεται για να μη βουλιαξεις.

Quote:

---

Originally posted by susperia
liberchild: εχεις κι εσυ κρισεις πανικου?

.

---

υπέφερα απο αυτές επί δέκα χρόνια.
αιτία ήταν η ζωή που ζούσα χωρίς να με αντιπροσωπεύει.
η ψυχοθεραπεία δεν με βοήθησε στο ελάχιστο.
αποφάσισα οτι δεν θα αγωνιστώ ενάντια στους πανικούς, αλλά οτι θα αλλάξω τη ζωή μου και θα την φέρω τα πάνω κάτω.
είμαι χωρίς πανικούς από τότε ακριβώς.

σε κάλυψα?

liberchild καλά όλα όταν φέρεις στη δική σου ζωή τα πανω κάτω. Όταν όμως η δικές σου αλλαγές επιδρούν κ στη ζωή αγαπημένων σου? στη δική μου περίπτωση της κορούλας μου? τότε? μην το θεωρήσεις επίθεση... προς θεού θαυμάζω ίσως κ ζηλεύω -για να είμαι ειλικρινής- τη στάση σου και σίγουρα χαίρομαι που είσαι καλά. Απλά λέω τότε μήπως να αναζητήσουμε ελπίδες κ στο συμβιβασμό?

Μελισσάνθη άσε τα φάρμακα πριν σου προκαλέσουν χειρότερο κακό. Όλα τα ψυχοφάρμακα πολεμούν τα συμπτώματα αλλά όχι την ίδια την ασθένεια. Θα σε κάνουν όλο και πιο εξαρτημένη μακροπρόθεσμα. Όπως λένε και οι άλλοι παραπάνω προσπάθησε από μόνη σου να το πολεμήσεις. Θα αντιμετωπιστεί μόνο αν περιορίσεις στο ελάχιστο δυνατό τα πράγματα που σε αγχώνουν/στεναχωρούν/καταπιέζουν έχοντας/δημιουργώντας παράλληλα συνήθειες που σε ευχαριστούν.

Να ξέρεις ότι και η τακτική γυμναστική βοηθάει για πολλούς λόγους σε τέτοιες περιπτώσεις.

liberchild: καταρχας συγχαρητηρια που ξεπερασες τους πανικους σου, το να τους ξεπερναει καποιος ειναι πολυ ελπιδοφορο για καποιον που πασχει!
Οσο για το αν με καλυψες...ΟΧΙ! ειναι η αληθεια.
1) και τι γινεται οταν η ζωη σου σε καλυπτει οπως ειναι?
2)εσυ που εντοπισες την αιτια των πανικων γενικα?
3)η δικη σου περιπτωση τις αντιπροσωπευει ολες πιστευεις ως προς την αιτιολογια και την αντιμετωπιση?
4)δεν εχεις κανεναν πανικο πια πλεον? ουτε φοβο οτι θα ξαναρθει?

Quote:

---

Originally posted by ΒΙΚΥ
liberchild καλά όλα όταν φέρεις στη δική σου ζωή τα πανω κάτω. Όταν όμως η δικές σου αλλαγές επιδρούν κ στη ζωή αγαπημένων σου? στη δική μου περίπτωση της κορούλας μου? τότε? μην το θεωρήσεις επίθεση... προς θεού θαυμάζω ίσως κ ζηλεύω -για να είμαι ειλικρινής- τη στάση σου και σίγουρα χαίρομαι που είσαι καλά. Απλά λέω τότε μήπως να αναζητήσουμε ελπίδες κ στο συμβιβασμό?

---

και εγώ είχα δύο παιδιά και σε καταλαβαίνω πως το τοποθετείς. αυτό όμως δεν μπορεί να αποτελεί καμμιά δικαιολογία.η ζωή είναι πρωτίστως δική μας.

Μην σε τρομάζει .. και προπαντός μην αφήσεις της καθημερινές σου δραστηριότητες , πιστεψέ με γνωρίζω πόσο δύσκολο ειναι , ακατόρθωτο φαίνεται αλλά δεν είναι , μην μασάς .. Μην κάνεις το λαθος και ασχολείσε μαζί του , το θρέφεις έτσι !! Τουλάχιστον εμένα αυτο μου έδωσε να καταλάβω και αυτά που σου γράφω έχω αρχίσει να βάζω σε εφαρμογή ! θα δείξει .. Τα χάπια δεν πιστεύω ότι είναι η λύση αλλά απο την άλλη πάλι εξαρτάται και απο τον καθένα μας εδώ μέσα . Καλή δύναμη !!

Quote:

---

Originally posted by liberchild

Quote:

---

Originally posted by ΒΙΚΥ
liberchild καλά όλα όταν φέρεις στη δική σου ζωή τα πανω κάτω. Όταν όμως η δικές σου αλλαγές επιδρούν κ στη ζωή αγαπημένων σου? στη δική μου περίπτωση της κορούλας μου? τότε? μην το θεωρήσεις επίθεση... προς θεού θαυμάζω ίσως κ ζηλεύω -για να είμαι ειλικρινής- τη στάση σου και σίγουρα χαίρομαι που είσαι καλά. Απλά λέω τότε μήπως να αναζητήσουμε ελπίδες κ στο συμβιβασμό?

---

και εγώ είχα δύο παιδιά και σε καταλαβαίνω πως το τοποθετείς. αυτό όμως δεν μπορεί να αποτελεί καμμιά δικαιολογία.η ζωή είναι πρωτίστως δική μας.

---

Δεν έχεις άδικο εδώ που τα λέμε. Όταν όμως έχεις μάθει ν\'απλώνεις το χέρι μόνο για να δίνεις είναι δύσκολο να γυρίσεις την παλάμη ανάποδα κ έτσι να ζητήσεις να πάρεις. Κ το λέω αυτό μάλλον για να το διαβάσω καλύτερα μπας κ το κάνω......

Quote:

---

Originally posted by susperia


1) και τι γινεται οταν η ζωη σου σε καλυπτει οπως ειναι?
2)εσυ που εντοπισες την αιτια των πανικων γενικα?
3)η δικη σου περιπτωση τις αντιπροσωπευει ολες πιστευεις ως προς την αιτιολογια και την αντιμετωπιση?
4)δεν εχεις κανεναν πανικο πια πλεον? ουτε φοβο οτι θα ξαναρθει?

---

1.αλλο είναι η ζωή μου με καλύπτει, και άλλο εγώ καλύπτομαι απ τον εαυτό μου. πολλές φορές οι επιλογές μας καλύπτουν βασικούς κοινωνικούς τομείς, αλλά ο εαυτός μας μένει στο βάθος του εκτεθειμένος. δεν ξέρω όμως τι ισχύει για σένα.

2.στο παραπάνω

3. δεν ξέρω να σου πώ, ίσως ένας ψυχολόγος να μπορούσε

4. κανέναν απολύτως. εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας, όταν η λίμπερ τα έφτιαξε με τη λίμπερ.;) φόβος? τώρα πιά ξέρω καλή μου!

liberchild, φιλικα παντα, δεν νομιζω οτι ειναι ετσι απλα τα πραγματα.
Αν η αιτια των κρισεων ηταν η ζωη που δε μας καλυπτει, τοτε ΟΛΟΣ ο κοσμος (βαλε το 95% του πλανητη) θα ειχε κρισεις.
Συμφωνω στο οτι οι ανθρωποι γενικοτερα φοβουνται να εντοπισουν και να διορθωσουν τις αιτιες που προκαλουν αγχος οταν απαιτειται ριζικη αλλαγη, ομως αυτο δεν ειναι ακριβως το ζητουμενο εδω περα. Ακομα κι αν τα βρεις με τον εαυτο σου, δε σημαινει οτι δεν θα χεις κρισεις ποτε, η ζωη δεν ειναι ποτε σταθερη. Αλλωστε, το τα βρισκω με τον εαυτο μου δεν συνεπαγεται λιγοτερο αγχος οποιαδηποτε στιγμη. Σημαινει περισσοτερη αυτοπεποιθηση στο να ξεπερναω το αγχος που αναποφευκτα θα ερχεται πολλες φορες.

υ.γ. liberchild (για το καλη μου που γραφεις στο τελος), ειμαι αντρας (και τι αντρας!)

Οκ, εγώ δεν μπορώ να μιλήσω για όλο τον πλανήτη, παρά για το πώς εγώ το ξεπέρασα, μάλλον θα έλεγα πιο σωστά, μου κόπηκε απότομα μόνο του. Θυμάμαι πολύ καθαρά εκείνη την ημέρα που εκτεθειμένη στη φοβογόνα κατάσταση, βγήκα αλώβητη και μου έκανε εντύπωση κιόλας.Πάνε χρόνια από τότε αλλά το θυμάμαι ακόμα. Δεν θεωρώ καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι ήδη είχα αρχίσει να βάζω σε εφαρμογή το πρόγραμμα \"κάλαθος αχρήστων\" αλλά εκ βαθέων.

Επειδή έχω ασχοληθεί με το θέμα επί μεγάλο διάστημα, αφού κιόλας με ενδιέφερε, θα σου έλεγα οτι το κλειδί βρίσκεται στην απενοχοποίηση του εαυτού και όχι έτσι απλά στον αφορισμό των πάντων που μας καταπιέζουν. Αυτό έρχεται από μόνο του πολύ αργότερα και συνειδητά πλέον.

Δεν είναι κάτι που γίνεται σήμερα η αύριο, είναι η στιγμή που θα καταλάβουμε τι, γιατί, και πως φοβόμαστε.

Βαση της δικής μου και μονο εμπειριας τα φαρμακα χρειάζονται σε κάποιες περιπτώσεις. Στην περιπτωσή μου δεν θα ήμουν καλύτερα χωρίς αυτά. Αν δεν έπαιρνα τα χαπια δεν θα μπορουσα ουτε από το σπίτι μου να βγώ. Και είναι πολύ σημαντικό να σου γράψουν τα ΣΩΣΤΑ χαπια, γιατί οι προηγούμενοι γιατροί μου με αυτά που μου γραφαν δεν είδα βελτίωση. Αφου με τα χαπια είσαι καλύτερα τότε να τα παίρνεις. Μη σε απασχολεί το για πόσο θα τα παίρνεις. Εσυ να σαι καλα και αν είσαι με τα χαπια τοτε παρτα.

Είμαστε καταδικασμένοι για πάντα στις κρίσεις πανικού?
Όσο καταδικασμένος είναι κάποιος που πήγε φυλακή και το πλέον πιθανό είναι να ξαναπάει.

Η μόνη διαφορά είναι ότι αν το ξέρεις αυτό εκ των προτέρων θα φροντίσεις να μάθεις να συμπεριφέρεσαι έτσι ώστε να το αποτρέψεις.

Quote:

---

Originally posted by Winston_man
Βαση της δικής μου και μονο εμπειριας τα φαρμακα χρειάζονται σε κάποιες περιπτώσεις. Στην περιπτωσή μου δεν θα ήμουν καλύτερα χωρίς αυτά. Αν δεν έπαιρνα τα χαπια δεν θα μπορουσα ουτε από το σπίτι μου να βγώ. Και είναι πολύ σημαντικό να σου γράψουν τα ΣΩΣΤΑ χαπια, γιατί οι προηγούμενοι γιατροί μου με αυτά που μου γραφαν δεν είδα βελτίωση. Αφου με τα χαπια είσαι καλύτερα τότε να τα παίρνεις. Μη σε απασχολεί το για πόσο θα τα παίρνεις. Εσυ να σαι καλα και αν είσαι με τα χαπια τοτε παρτα.

---

Δεν περνάει απτο μυαλό σου ότι τα χάπια όσο κ αν μας βοηθούν είναι μια μορφή αποφυγής για τους πανικούς οπότε πρέπει να απαλλαχθούμε κάποια στιγμή κ απάυτή. Εγώ αν κ με βοήθησαν προτιμώ να περνώ κ να ξεπερνώ με καθαρο΄μυαλό τους πανικούς. Είναι πολύ πιο δύσκολο , το ξέρω, το βιώνω άλλωστε. Αλλάστο τέλος πιστεύω ότι θα έχω μια πιο σίγουρη κ διαρκή σε χρόνο νίκη

Quote:

---

Originally posted by ΒΙΚΥ
Δεν περνάει απτο μυαλό σου ότι τα χάπια όσο κ αν μας βοηθούν είναι μια μορφή αποφυγής για τους πανικούς οπότε πρέπει να απαλλαχθούμε κάποια στιγμή κ απάυτή. Εγώ αν κ με βοήθησαν προτιμώ να περνώ κ να ξεπερνώ με καθαρο΄μυαλό τους πανικούς. Είναι πολύ πιο δύσκολο , το ξέρω, το βιώνω άλλωστε. Αλλάστο τέλος πιστεύω ότι θα έχω μια πιο σίγουρη κ διαρκή σε χρόνο νίκη

---

Για σενα ειναι πολυ πιο δυσκολο για μενα θα ηταν αδύνατο. Και δεν υπερβάλλω. Ουτε από το σπίτι μου δεν έβγαινα και οταν σε πιανουν κρισεις ειναι ενα απαίσιο συναίσθημα. Σε μια φαση ειχα τη <<φαεινη>> ιδεα να κοψω από μονος μου τα χαπια τη στιγμή που ήμουν καλα. Λεω αφού εγινα καλα δεν τα χρειάζομαι πια... Ημασταν θυμαμαι διακοπές στη Κέρκυρα οταν τα κοψα. Υστερα από δυο μερες που πέρασε τελείως η επίδραση με πιανει μια κριση πανικού στη πλατεία της πόλης. Ηταν απαίσιο συναισθημα ηθελα να πάω σπίτι οσο το δυνατον γρηγορότερα και να κλειστώ σε ενα δωματιο να μη με βλέπει κανεις. Και μονο λιγα ατομα διπλα σε ενα παγκάκι μου προκαλούσαν πανικό. Καταλαβα οτι μονος μου δεν θα τα καταφερω. Ξαναρχισα τα χαπια μου και σε 2-3 μερες βελτιώθηκα και πάλι. Μη κρινεις από τη δική σου περίπτωση μονο. Υπαρχουν και χειροτερες περιπτώσεις που θελουν χαπια ως δεκανικι για να κανουν βήματα προοδου. Ειλικρινά το λέω αν δεν έπαιρνα χαπια θα ημουν ολη μερα σπίτι μου. Μονος μου δε νομίζω να χα τη δυναμη να το παλέψω...

δεν με κατάλαβες, προς θεού δεν λέω κάτι διαφορετικό. κ εγώ πέρασα απ\'το στάδιο αυτό κ σε νιώθω όσο δε φαντάζεσαι. απλά λέω αυτό που λες κ εσύ. είναι ΜΟΝΟ δεκανίκι και κάποια στιγμή όταν νιώσεις έτοιμος κ πάντα με τη σύμφωνη γνώμη του γιατρού που εμπιστεύεσαι εσύ, θα πρέπει να τα κόψεις. απλά πιστεύω ακράδαντα ότι υπάρχει ένα όριο στο πόσο αφήνουμε το μυαλό να \'\'τεμπελιάσει\'\'. κι αυτό υποσυνείδητα το ξέρουμε. το θέμα είναι να το βγάλουμε στην επιφάνεια

susperia συμφωνω εντελως και πιστευω οτι οι κρισεις ειναι κατι το σχεδον αυτονομο στον οργανισμο. Παρα πολλοι εχουν μια υπεροχη ζωη και παθαινουν κρισεις πανικου και αλλοι ενω περνανε τρελα ζορια και καταπιεσεις δεν παθαινουν τιποτα τετοιο...
Πραγματικα δεν ξερω σε τι οφειλεται. Ισως ολα αυτα περι \"κατι σου λειπει\" και \"ψαξε να βρεις το αληθινο εγω σου\" ολα αυτα μου φαινονται πια τρομερα κλισε.
ετσι και αλλιως παντα κατι θα σου λειπει παντα καποιο προβλημα θα μπορεις να ξεφυτρωσεις απο εκει που δεν υπαρχει. Αλλα πραγματικα αυτο ειναι το θεμα? Η απλα ειναι μια ευκολη λυση επειδη δεν ξερουμε τι τα προκαλει ολα αυτα?

καλώς τη margo

Ηello!!!!!!!!! Βικυ τι λες?

Καλησπερα και παλι παιδια! Μου λειψατε!

Βικυ μου συμφωνω απολυτα στο οτι τα χαπια πρεπει αν τα παιρνεις, καποια στιγμη να τα κοψεις, γιατι δεν ειναι θεραπεια τα χαπια, απλα σε βοηθαν να μη ξεφυγεις απο την καθημερινοτητα σου εξαιτιας των πανικων, ωστε να μην παθεις καταθλιψη. Τα χαπια για τον πανικο ειναι ΑΚΡΙΒΩΣ σαν την ασπιρινη! Δεν εξαφανιζει την αιτια, απλα οσο τα παιρνεις μειωνονται αρκετα οι πιθανοτητες να παθεις πανικο!

Αγαπητη margo, κι εγω αυτο εχω καταλαβει, οτι επειδη δεν εχουν βρει την αιτια των πανικων, καθονται και λεν ενα σωρο μπουρδες μονο και μονο για να δικαιολογησουν τα αδικαιολογητα. Τι παει να πει δηλαδη \'\'εχεις αγχος\'\', απο κει προκαλειται! Μα ειναι σοβαρα πραγματα αυτα? Και ΠΟΙΟΣ δεν εχει αγχος, και ποιος δεν εχει προβληματα. Βρειτε μου εναν!

χαιρω πολυ και εγω εχω παντα lexotanil μαζι μου για ωρα αναγκης αλλα δεν ειναι λυση αυτο..

margo για να καταλαβεις πριν λιγο που κατεβηκα Αθηνα, με επιασε τρεμουλο, μια μικρη κριση. Ουτε αγχος ειχα ουτε τιποτα, κι ομως μου συνεβη! Πραγματικα απορω γιατι κατατασεται αυτο που εχουμε στις αγχωδεις διαταραχες!

Κι εγω εχω παντα xanax για ωρα αναγκης!

Εγω αυτο που ξερω ειναι οτι μια ασθενεια δεν κανει ποτε διακρισεις στους ανθρωπους!
Αν μπει ενας ιος στο αιμα οποιουδηποτε, θα παθει ιωση και θα εχει τα ιδια συμπτωματα με ολους οσους εχουν παθει ιωση!
Τωρα αν ο δικος μας ιος λεγεται αγχος, αυτο που ξερω ειναι οτι ολοι οι ανθρωποι θα πρεπε να ειχαν πανικους!

margo συμφωνω απολυτα μαζι σου. Αυτο που πιστευω ειναι οτι εχουν αναγαγει σε αιτια των κρισεων κατι που συμβαλλει στη δημιουργια και στη διατηρηση των πανικων, ΟΧΙ ομως την πραγματικη αιτια! Σκεψου μονο αυτο, αν η αιτια ειναι το αγχος, τοτε ολο το Ιρακ πρεπει να εχει πανικους!

αντε γεια σου αγόρι μου. γι\' αυτό λέω ότι το μυαλό σου είναι ευστροφότατο.

αν πας στο Ιρακ ή στην Αφρική κ πεις ότι ζω σ\'ένα σχετικά αναπτυγμένο κόσμο, έχω την υγειά μου (βιόλογικά τουλάχιστον) έχω το σπίτι κ το φαι μου αλλάάάάάά από το άγχος πάσχω από πανικούς.............θα σε λιθοβολίσουν το λιγότερο. θα θεωρηθεί ύβρις.

και αυτό που εννοώ είναι ότι στον ιατρικό τομέα που αφορά τα δικά μας προβλήματα, στους ψυχιάτρους δλδ- τουλάχιστον στο μεγαλύτερο ποσοστό τους- επικρατεί η νοοτροπία συντήρησης των πανικών.

γι\'αυτό ΕΠΙΜΕΝΩ ότι πρέπει, είτε επισκεφτόμαστε γιατρό είτε όχι- να πείσουμε τους εαυτούς μας ότι Μ Ο Ν Ο εμείς θα λυτρώσουμε τους εαυτούς μας. όλα τα άλλα θα είναι οι ΠΑΤΕΡΙΤΣΕΣ που ξέρουμε ότι θα πρέπει να πετάξουμε κάποια στιγμή.

κ φυσικά η στιγμή αυτή σίγουρα διαφέρει για τον καθένα μας

Αααααααααααααχ παιδια με νιωθετε ακριβως...
Βεβαια επειδη ακριβως εχουμε μυαλο και σκεφτομαστε ολη την ωρα δεν αντεχω να μην καταλαβαινω τι ειναι αυτο και γιατι συμβαινει...
Και επειδη ειμαι αρκετα καλα στη ζωη μου και παντα ημουν δεν καταλαβαινω απο που βγαινει αυτο το πραγμα. Γιατι σιγουρα κατι ειναι δεν μπορει να ειναι τυχαιο..
Ενα θεμα ειχα παντα που με βασανιζε. Τον ελενχο. Ηθελα ολα να τα εχω σε ελενχο και να που τωρα ερχεται ο εαυτος μου να με γελοιοποιησει. Να με κανει να αισθανομαι οτι δεν εχω απολυτως κανενα ελενχο. Συνηθως ειναι σαν να εχω μεσα μου εναν θανασιμο εχθρο που δεν λυγιζει ποτε και δεν λυπαται καθολου. Ειναι απιστευτο ολο αυτο.

Ξεκίνησα με κρίσεις πανικού ως το σύμπτωμα που με έστειλε στον ψυχίατρο...Με αγωγή εξαφανίστηκαν-στην δική μου περίπτωση-και δεν εμφανίστηκαν ακόμα και όταν έκοψα το χάπι για ένα διάστημα.......personally οι κρίσεις πανικού αν και πολύ επώδυνες όταν τις ζεις είναι τπτ μπροστά σε άλλα φαινόμενα που όμως βρήκαν βελτίωση.....Μην αισθάνεσαι επουδενεί καταδικασμένη....

Παιδιά σας ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σας.
Το περίεργο στην περίπτωσή μου είναι πως είμαι πολύ δυναμικός άνθρωπος.Έχω σκεφτεί πολλές φορές \"εγώ θα σε νικήσω κακέ δαίμονα και όχι εσύ εμένα\" Δυστυχώς όμως δεν είναι πολύ εύκολο.
Μόλις σταμάτησα τα χάπια για 2 μήνες, να σου πάλι!!!Δεν θέλω με τίποτα να γίνω εξαρτημένη από τα χάπια.Όταν όμως πρέπει να πας στη δουλειά σου σαν να μην τρέχει τίποτα και να αντιμετωπίσεις όλες τις δυσκολίες, επιβάλλεται δυστυχώς να πάρεις. Στην περίπτωση μου ούτε να μπώ στο τρένο δεν μπορώ.
Εδώ και μια βδομάδα λοιπόν με τα\" δεκανίκια \"και με μεγάλη εσωτερική δύναμη πάω κανονικά στη δουλειά μου.
liberchild χαίρομαι για αυτά που λές, αλλά δεν είναι εύκολο να πετάξουμε στο κάδο των αχρήστων, ότι μας δυσαρεστεί, γιατί εμένα με δυσαρεστεί η δουλειά μου αλλά δεν είναι εύκολο να βρώ άλλη με τα ίδια χρήματα , με την ανεργία που υπάρχει, ούτε να την παρατήσω όπως καταλαβαίνεις. susperia και margo συμφωνώ απόλυτα μαζί σας .Άν οφειλόταν μόνο στο άγχος και στις δυσάρεστες καταστάσεις, θα είχαν οι περισσότεροι άνθρωποι με ίχνος ευαισθησίας!! Για αυτό αρχίζω να πιστεύω πως είναι και βιολογικό.
Γι΄αυτό έκανα αυτή την ερώτηση, σαν θέμα. Από την άλλη βλέπω ανθρώπους εδώ που το ξεπέρασαν και νιώθω καλύτερα.
Κassi ευχαριστώ, παρεπιπτώντως αυτό είναι από τα αγαπημένα μου τραγούδια.

ΜΠΡΑΒΟ Μελισσάνθη-συγχαρητηρια, πολύ χαιρομαι. Μη σε απασχολεί το θεμα των χαπιών, αφου με αυτα νιωθεις καλύτερα να τα παίρνεις. Μη κανεις πειραματα του στιλ να τα κοψεις μονη σου. Παντα με συννενοηση με το γιατρό σου και οταν αισθανθεις καλύτερα τα μειωνεις αρχικά και μετά τα κόβεις. Συνεχισε τη προσπάθεια δεν εισαι μονη. :)

Παιδιά καλησπέρα.
Να γράψω κι εγώ την εμπειρία μου.

Ζω με τις κρίσεις πανικού τα τελευταία 20 χρόνια, από τότε που απωλήθηκα από φαντάρος. Χάπια δεν έχω πάρει ποτέ. Ψυχιάτρους επισκέφτηκα 3 φορές. Άκουσα με πολύ προσοχή τις συμβουλές τους, προσπάθησα να βγάλω τα συμπεράσματά μου, αλλά δεν πήρα ποτέ αυτά που μου συνταγολόγησαν, ούτε κι έκανα την ψυχοθεραπεία που μου συνέστησαν.

Συνήθως με πιάνουν στη διάρκεια του ύπνου, και είναι πολύ επώδυνες. Είτε πριν κοιμηθώ, είτε ξυπνάω τη νύχτα. Στη διάρκεια της ημέρας με πιάνουν σπανιότερα. Η συχνότητα είναι συνήθως 1-2 το μήνα, αναλόγως εποχής. Άλλοτε πιο αραιά, άλλοτε πιο πυκνά.

Προφανής λόγος δεν υπάρχει. Η ζωή μου είναι σε πολύ καλή φάση, η δουλειά μου επίσης. Το έχω ψάξει πολύ, έχω κάνει μαθήματα διαλογισμού και χαλάρωσης, έχω διαβάσει κάθε σχετικό βιβλίο, ειλικρινά δεν κατάφερα να βρω τι φταίει. Έχω πάρει απόφαση ότι θα μάθω να ζω με τις κρίσεις πανικού, γιατί ξέρω πια ότι είναι μέρος της ζωής μου. Κάθε φορά που εμφανίζονται, λέω «καλώς την».

Στην αρχή βέβαια έτρεχα στα νοσοκομεία, όμως εδώ και 15 χρόνια έχω μάθει να τις ελέγχω.
Σε πρώτη φάση έκοψα το τσιγάρο. Επίσης κάνω υγιεινή ζωή και διατροφή, καθώς και τακτικά check up για να ξέρω ότι δεν υπάρχει πρόβλημα υγείας. Κι όταν εμφανίζεται η κρίση, προσπαθώ να βοηθήσω τον εαυτό μου όσο περισσότερο μπορώ.
Θα σας πω τι με βοηθάει.

1. Ξέρω ότι θα μου έχει περάσει μετά το πολύ από μια ώρα. Οπότε λέω υπομονή, το έχω ξαναδεί το έργο. Κοιτάω το ρολόι μου και λέω «την Χ ώρα θα είμαι καλύτερα».
2. Παίρνω ένα χάπι quiet life της Lacom (όχι παραπάνω) πίνοντας ένα ποτήρι γάλα. Είναι εντελώς ανώδυνα (βιταμίνες, εκχυλίσματα κλπ) και πωλούνται στα φαρμακεία χωρίς συνταγή. Θεωρούνται σκευάσματα, όχι φάρμακα. Δεν είναι δραστικά σαν τα ηρεμιστικά, όμως βοηθάνε πραγματικά.
3. Παίζω κομπολόι ή κάνω βόλτες πάνω-κάτω. Οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις επιδρούν στους νευροδιαβιβαστές και βελτιώνουν τη διάθεση.
4. Προσπαθώ να αποσπάσω την προσοχή μου (όσο μπορώ) με πιο ευχάριστες σκέψεις.
5. Προσπαθώ να κάνω ασκήσεις χαλάρωσεις ή διαλογισμό.
6. Παίρνω σταδιακά βαθιές αναπνοές, που κρατάω για 3-4 δευτερόλεπτα και μετά εκπνέω. Αυτό αποφορτίζει κάπως το άγχος που δημιουργείται εξ αιτίας της κρίσης πανικού.
7. Όταν περάσει η κρίση, πάω για ύπνο, και δεν σκέφτομαι καθόλου αν και πότε θα ξαναεμφανιστεί. Οι γιατροί με έχουν διαβεβαιώσει ότι κανείς ΠΟΤΕ δεν έπαθε τίποτα από κρίση πανικού. Έτσι έχω πείσει τον εαυτό μου πως ΔΕΝ πρέπει να ανησυχώ.

Από κει και πέρα, προσπαθώ να κάνω τη ζωή μου όσο πιο εύκολη και πιο ευχάριστη μπορώ. Φυσικά αυτό ποτέ δεν είναι απόλυτα εφικτό, αλλά προσπαθώ στο μέτρο του δυνατού.

Για όσους υποφέρουν και από κατάθλιψη, θα τους συνιστούσα να υιοθετήσουν ένα κατοικίδιο. Βοηθάει πολύ. Για σωστή επιλογή κατοικίδιου, ειδικά μέσα σε διαμέρισμα, θα πρότεινα είτε σκύλο μικρού μεγέθους, είτε γάτα. Επειδή η υιοθεσία ενός ζώου δεν είναι απλή υπόθεση, θα σας έλεγα να συμβουλευτείτε σχετικά κάποιο σοβαρό κτηνίατρο, ή ίσως και τον ψυχίατρό σας. Τα κατοικίδια είναι σχεδόν απολύτως απαραίτητα όταν υπάρχει και πρόβλημα μοναξιάς.

Όσους τους βοηθούν τα χάπια, δεν θα τους συμβούλευα να τα σταματήσουν. Καθένας μας είναι διαφορετική προσωπικότητα, έχει τις δικές του ανάγκες. Εξ άλλου, τα αντικαταθλιπτικά που χορηγούνται σε τέτοιες περιπτώσεις δεν προκαλούν εξάρτηση. Όμως ας μην περιμένει τα πάντα από τα χάπια ή ενδεχομένως την ψυχοθεραπεία. Πρέπει να προσπαθήσει να βοηθήσει τον εαυτό του μόνος του όσο είναι δυνατόν. Δεν πρέπει να το βάλει κάτω, δεν πρέπει να κλειστεί στον εαυτό του, δεν πρέπει να παραιτηθεί. Ολόκληρη η ζωή μας είναι ένας αγώνας, κι αυτός ο αγώνας δίνει νόημα στην ύπαρξή μας.